Το σπανιότερο είδος προβάτου σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι το πρόβατο της αυτόχθονης, ελληνικής φυλής:
___________ "ΡΟΥΜΛΟΥΚΙΟΥ"!
Και εδώ στην Ελλάδα, έχουμε καταφέρει να έχει απομείνει, ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΚΟΠΑΔΙ, της φυλής αυτής!
Το οποίο ανήκει στον παππού - κτηνοτρόφο, κ. Κωνσταντίνο Θεοφίλου. (Στις φωτογραφίες, μαζί με την κόρη του Ελένη.)
Και το ελληνικό κράτος, (της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη) διατάζει να θανατωθεί το κοπάδι αυτό!
Ενώ:
Υπάρχει Ευρωπαϊκή, αλλά και ελληνική νομοθεσία, που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τη μαζική θανάτωση τέτοιων σπάνιων φυλών, για οποιονδήποτε λόγο! Ακόμα και για μόλυνση με κάποιον ιό! (Όπως της ευλογιάς!)
Και ενώ:
Τα πρόβατα αυτού του ανθρώπου, έχουν ήδη ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ, κατά 70%!
Που σημαίνει (όπως μας ενημερώνουν οι ειδικοί κτηνίατροι) ότι έχουν αποκτήσει τα κατάλληλα ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ, που τα καθιστούν απολύτως ΑΣΦΑΛΗ - και τα ίδια - όπως και ολόκληρο το υπόλοιπο κοπάδι, από τη συγκεκριμένη μόλυνση!
Και όμως......
Αυτός ο άνθρωπος, που διατηρεί ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, στον μάταιο τούτο κόσμο, τη σπανιότερη φυλή των ζώων αυτών.......
Έλαβε γραπτή εντολή από το Υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης - Διεύθυνση Κτηνιατρικής.......
........ να ΘΑΝΑΤΩΣΕΙ το κοπάδι αυτό!
Και ΕΠΙΜΕΝΕΙ μάλιστα το Υπουργείο, στην αδιανόητη απόφασή του αυτή, παρά τις επανειλημμένες υπενθυμίσεις του κτηνοτρόφου, των παραπάνω αναφερθεντων δεδομένων, (Ευρωπαϊκή νομοθεσία και ανοσία του κοπαδιού) που θα έπρεπε να την έχουν ακυρώσει!
Κατόπιν αυτών, θέλω να υποβάλλω τα εξής ερωτήματα:
1) Πιστεύετε ότι εκεί στην κυβέρνηση......
.......ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ οι καημένοι;
Και ότι: "τους ξέφυγε" ;
Και ότι απλώς: "γραφειοκρατία" είναι;
......Ή ότι αυτοί που έχουν την εκπληκτική ικανότητα, να αυξάνουν τα ακίνητα και τις περιουσίες τους κάθε χρόνο......
.... και έχουν σπουδάσει και στα κορυφαία Πανεπιστήμια του κόσμου.......
...... ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ;
2) Έχει ακόμα κανείς σας, την παραμικρή αμφιβολία, ότι:
_________ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ;
Δηλαδή:
ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ η κτηνοτροφία (όπως και κάθε πρωτογενής - αγροτική παραγωγή) στην Ελλάδα;
........Αν ακόμη δεν έχουμε καταλάβει την πραγματικότητα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας!
Σύνοψη: Οι Αλβανοί ιστορικοί αμφισβητούν την ύπαρξη της μυστικής συμφωνίας Θεοτόκη–Κεμάλ (22 Ιανουαρίου 1907) για την χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων στα Ακροκεραύνια όρη, βασιζόμενοι αποκλειστικά στη συνεννόηση Κεμάλ–Καζάζη (Μάρτιος 1907) ως δέσμευσης καθορισμού των συνόρων στα «ιστορικά τους όρια». Το παρόν άρθρο τεκμηριώνει, μέσω αρχειακών μαρτυριών του Βασίλη Κόντη, την πολιτική φύση της πρώτης συμφωνίας, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα στα απόρρητα του Υπουργείου των Εξωτερικών.
Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Νοεμβρίου, επετείου της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Αλβανίας, αναζωπυρώνονται κάθε χρόνο στον αλβανικό Τύπο οι συζητήσεις για τον ρόλο του Ισμαήλ Κεμάλ, ο οποίος αποτελεί ηρωική μορφή και σύμβολο για τον αλβανικό λαό: σημαιοφόρος της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας στην Αυλώνα το 1912, πρώτος πρωθυπουργός και «Πατέρας του Έθνους», όπως τον τίμησε ο βασιλιάς της Αλβανίας Αχμέτ Ζώγου.
Στο ίδιο πλαίσιο επανέρχεται και η συζήτηση για τη μυστική συμφωνία της 22ας Ιανουαρίου 1907 μεταξύ του Κεμάλ και της κυβέρνησης του Γεωργίου Θεοτόκη, με αντικείμενο τον καθορισμό των μελλοντικών ελληνοαλβανικών συνόρων σε περίπτωση διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Κεντρική πρόβλεψη των συμφωνηθέντων ήταν η δέσμευση της Ελλάδας να στηρίξει τις αλβανικές διεκδικήσεις στη βόρεια Αλβανία και τη δημιουργία ανεξάρτητου αλβανικού κράτους, ενώ ο Κεμάλ, αναγνωρίζοντας την Ήπειρο ως ελληνική, αναλάμβανε πρωτοβουλίες, ώστε οι αλβανοί μπέηδες να αποδεχθούν αυτή τη διευθέτηση. Ως προς τον καθορισμό των συνόρων, τα Ακροκεραύνια όρη προβλέπονταν ως το φυσικό όριο που θα χώριζε την Αλβανία από την Ελλάδα.
Τα παραπάνω δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στη διδακτορική διατριβή του Βασίλη Κόντη,Greece and Albania, 1908–1914 (Thessaloniki: Institute for Balkan Studies, 1976), όπου όχι μόνο καταγράφεται η συμφωνία Θεοτόκη-Κεμάλ, αλλά αναλύονται διεξοδικά οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης και του Κεμάλ για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων του 1907.
Το αφήγημα των Αλβανών ιστορικών και η απάντηση του καθηγητή Κόντη
O καθηγητής Pëllumb Xhufi (Πελούμπ Τζούφι), πρώην βουλευτής (2004-2009) και αναπληρωτής υπουργός των Εξωτερικών της Αλβανίας (1998-2001) υποστηρίζει ότι η συμφωνία Θεοτόκη-Κεμάλ είναι ανύπαρκτη:
Ισμαήλ Κεμάλ
Εκείνοι που προβάλλουν αυτή τη θέση στηρίζονται σε μια πολύ κακόβουλη υπόνοια, την οποία έχει υπερασπιστεί με ιδιαίτερη επιμονή και ένας έλληνας ιστορικός με καταγωγή από την Κορυτσά. Λέει ότι το 1907 ο Ισμαήλ Κεμάλ συνάντησε τον έλληνα πρωθυπουργό. Σε εκείνη τη συζήτηση, σύμφωνα με τον ίδιο, συμφωνήθηκε να παραχωρηθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Ελλάδα. Όμως δεν υπάρχει κανένα έγγραφο που να το αποδεικνύει, το αναφέρει μόνο σε ένα βιβλίο, χωρίς παραπομπές και χωρίς στοιχεία. (Gazeta Tema, 28.11.2025)
Την υποτιθέμενη δήλωση [του Κεμάλ], οι έλληνες αντιπρόσωποι την επικαλέστηκαν στις Συνδιασκέψεις Ειρήνης – ο Βενιζέλος στις Βερσαλλίες το 1919 και ο Τσαλδάρης στο Παρίσι το 1946 – προκειμένου να στηρίξουν τις εδαφικές διεκδικήσεις της Ελλάδας. Ωστόσο, μια τέτοια δήλωση απλούστατα δεν υφίσταται. Κανένα έντυπο μέσο, κανένα ιστορικό βιβλίο δεν τη δημοσιεύει, ούτε καν το μεταγενέστερο έργο του Βασίλη Κόντη για τη «Βόρειο Ήπειρο», συνοδευόμενο από τέσσερις ογκώδεις τόμους εγγράφων. (Gazeta Dita, 27.11.2025) [Βασίλης Κόντης, επιμ., Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου και ελληνοαλβανικές σχέσεις: Έγγραφα από το Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών, (Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», 1995)]
Κωνσταντίνος Θεοτόκης
Ως απάντηση στις κατηγορίες Τζούφι, θα ήθελα να παρουσιάσω δημόσια ορισμένες σκέψεις του πατέρα μου, Βασίλη Κόντη, όπως μου τις αφηγήθηκε το 2022 και τις είχα καταγράψει με πιστότητα σε ένα αγγλόφωνο άρθρο μου για τον Ισμαήλ Κεμάλ· τις τελευταίες ημέρες επανήλθαμε στη συζήτηση για να διευκρινίσω κρίσιμες λεπτομέρειες της εξιστόρησής του. Η καταγραφή και η επιμέλεια του κειμένου που ακολουθεί έγινε από τον συγγραφέα του παρόντος άρθρου. Εντός αγκυλών παρατίθενται δικά μου διευκρινιστικά σχόλια.
Μαρτυρίες και σκέψεις του Βασίλη Κόντη* (καταγραφή: Δημητρίου‑Μερκουρίου Κόντη)
Κατά τη διάρκεια της εκτεταμένης έρευνάς μου στο Ιστορικό Αρχείο του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, στάθηκα πολύ τυχερός: μέσα σε έναν παραπεταμένο φάκελο στο πάτωμα, ανάμεσα σε άσχετα έγγραφα, εντόπισα το χειρόγραφο της μυστικής συμφωνίας. Εκεί φαίνεται πως είχε καταλήξει από την εποχή της Κατοχής, όταν οι Ιταλοί εισέβαλαν στην Αθήνα και άρπαξαν μεγάλο μέρος του αρχειακού υλικού. Ό,τι δεν τους ενδιέφερε, τα πέταξαν στο πάτωμα. Τα παραπάνω τα είχα ακούσει από έναν κλητήρα που εργαζόταν στο Υπουργείο από τη δεκαετία του 1940. Το έγγραφο που βρήκα ήταν γραμμένο με το ίδιο το χέρι του Κεμάλ και από την πρώτη στιγμή συνειδητοποίησα ότι κρατούσα κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Γι’ αυτό και αντέγραψα με το χέρι ορισμένα κρίσιμα τμήματα της συμφωνίας, για να τα ενσωματώσω αργότερα στο διδακτορικό μου.
Είναι λογικό ακόμη και σήμερα ορισμένοι αλβανοί μελετητές να αμφισβητούν τη γνησιότητα της συμφωνίας του 1907, στηρίζοντας τη δυσπιστία τους στο γεγονός ότι δεν έχει ποτέ δημοσιευθεί ούτε καταστεί προσβάσιμη στο ερευνητικό κοινό. Άλλοι αλβανοί ιστορικοί, όπως ο Paskal Milo (Πασκάλ Μίλο), δεν αμφισβητούν την ύπαρξη της συμφωνίας αλλά την εγκυρότητά της θεωρώντας ότι η ελληνική πλευρά δεν τη δημοσίευσε ποτέ γιατί ήταν ανυπόγραφη. Θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι το χειρόγραφο ήταν στον γραφικό χαρακτήρα του Κεμάλ γραμμένο σε άπταιστα ελληνικά. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Κεμάλ ήταν απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων. Το κείμενο που είδα εγώ δεν είχε υπογραφές, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχει συνταχθεί από τον ίδιο· συνεπώς δεν χρειάζεται να επαληθευτεί τίποτε άλλο πέρα από τον γραφικό χαρακτήρα του, και, ευτυχώς, υπάρχουν πολλά δημοσιευμένα δείγματα.
Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει με ποια ιδιότητα ο Κεμάλ μπορούσε να εκπροσωπεί την Αλβανία, όταν το 1907 ήταν απλώς ένας ιδιώτης, έστω και με μεγάλη επιρροή, για να παραχωρήσει στην Ελλάδα τη Β. Ήπειρο και την Τσαμουριά, όπως διατείνονται σήμερα οι Αλβανοί. Το κρίσιμο στοιχείο όμως είναι ότι ο Κεμάλ δεν αρνήθηκε ποτέ την ύπαρξη της συμφωνίας αυτής σε καμία από τις μετέπειτα, επίσημες ή ανεπίσημες, επαφές του με τους Έλληνες, τουλάχιστον μέχρι και τις αρχές του 1912. Θα ενθάρρυνα τον κ. Τζούφι να εξετάσει με προσοχή τόσο τη διδακτορική μου διατριβή όσο και τις εκεί παρατιθέμενες πρωτογενείς πηγές.
Κατά τα ταξίδια και τη διαμονή του σε πολυτελή ξενοδοχεία της Ευρώπης, ο Κεμάλ ενημέρωνε την ελληνική κυβέρνηση για τις ενέργειές του—όλες βασισμένες στη μυστική συμφωνία—μέσω επιστολών και τακτικών επισκέψεων και αναφορών στις ελληνικές πρεσβείες. Γνωρίζουμε από το αρχειακό υλικό ότι οΚεμάλ ήταν στο payroll[δηλαδή σε λίστα πληρωμών] του ελληνικού ΥΠΕΞ μέχρι και το 1911. Δεν είμαστε όμως σίγουροι πότε ακριβώς ξεκίνησαν οι πληρωμές. [Η συνεργασία Αθήνας-Κεμάλ χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα. Τον Μάρτιο του 1912, ο Κεμάλ διαμαρτυρήθηκε για την καθυστέρηση της οικονομικής του αποζημίωσης («τριμηνιαίας» ύψους 9.000 χρυσών φράγκων), καθώς στην Αθήνα πλέον διαπίστωναν ότι είχε παραβεί τη συμφωνία και ενεργούσε προς ίδιον όφελος και υπέρ των αλβανικών συμφερόντων.]
Οι έρευνες στη Ζαλοκώστα
Την εποχή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου, στο αρχείο βρισκόμασταν ουσιαστικά μόνο δύο άνθρωποι: εγώ και ο Μίλτος Σπυρομήλιος, που είχε ήδη «οργώσει» τους φακέλους της περιόδου για τα ελληνοαλβανικά. Ο Μίλτος ήταν σταθερός θαμώνας του αρχείου και, χάρη και στην κοινή μας ρίζα από τη Βόρεια Ήπειρο –εκείνος από τη Χιμάρα, εγώ από την Κορυτσά–, δεν άργησε να γίνει στενός φίλος. Ο Μίλτος είχε συγκεντρώσει πραγματικά τεράστιο όγκο αρχειακού υλικού από το ΥΠΕΞ για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, το οποίο αντέγραφε μεθοδικά με το χέρι, αφού εκείνα τα χρόνια η πρόσβαση σε φωτοτυπικό ήταν σχεδόν ανύπαρκτη.
Θέλω να καταθέσω ότι η άδειά μου για πρόσβαση στα αρχεία επί Χούντας καθυστέρησε περίπου ενάμισι χρόνο. Είχα μάλιστα την υποχρέωση καθημερινά να ενημερώνω έναν αξιωματικό για το αρχειακό υλικό που εύρισκα. Μετά από λίγο καιρό, και επειδή δεν καταλάβαινε τίποτα από αυτά που διάβαζε, βαρέθηκε και με άφησε ήσυχο μετά και από παρέμβαση της διευθύντριας του αρχείου, της μακαρίτισσας Δόμνας Δοντά. [Είναι πιθανό, καθώς η κυβέρνηση Παπαδόπουλου ακολουθούσε εκείνη την περίοδο πολιτική ύφεσης με τα Τίρανα και προσδοκούσε στην αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων, όπως και έγινε στις 6 Μαΐου 1971, δεν ήθελαν στο Υπουργείο να διαρρεύσουν έγγραφα για το βορειοηπειρωτικό, που θα μπορούσαν να δημοσιευτούν στον Τύπο και να προκαλέσουν ένταση.]
Τα Ακροκεραύνια Όρη
Η αντίδραση της Ακαδημίας των Τιράνων
Όταν το διδακτορικό μου εκδόθηκε από το ΙΜΧΑ, το 1976, την επόμενη μέρα κάλεσε στο τηλέφωνο την μητέρα μου η αδελφή της που διέμενε στα Τίρανα. Ήθελε να μου μιλήσει ο ξάδερφός μου, καθηγητής μαθηματικών του Πανεπιστημίου των Τιράνων, για να μου μεταφέρει την επιθυμία δύο συναδέλφων του ιστορικών να με επισκεφθούν στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Επρόκειτο για δύο εξέχοντα μέλη του Πανεπιστημίου Τιράνων, κατεξοχήν διαμορφωτές της σύγχρονης αλβανικής ιστοριογραφίας: τον Arben Puto (Άρμπεν Πούτο) και τον Stefanaq Pollo (Στεφανάκ Πόλλο). Μετά από λίγες μέρες ήρθαν στη Θεσσαλονίκη. Αμέσως κατάλαβα ότι είχαν έρθει για κάποιον πολύ σημαντικό λόγο.
Οι δύο καθηγητές γνώριζαν ότι διέθετα πολύ περισσότερα στοιχεία από όσα είχα συμπεριλάβει στη δημοσιευμένη μελέτη μου για τον ρόλο του Κεμάλ και με παρακάλεσαν θερμά να μην τα δημοσιεύσω στα επόμενα 5 χρόνια. Καταλήξαμε τότε σε μια άτυπη συμφωνία κυρίων: Τους υποσχέθηκα ότι δεν θα δημοσιοποιούσα για τουλάχιστον 10 χρόνια στοιχεία που θα μπορούσαν να πλήξουν σοβαρά την εικόνα του Κεμάλ ως εθνικού ήρωα των Αλβανών, και η αντιπροσωπεία έφυγε από τη Θεσσαλονίκη εμφανώς ανακουφισμένη. Το διδακτορικό μου μπήκε στα απόρρητα της βιβλιοθήκης της Ακαδημίας των Τιράνων, κάτι που αντανακλούσε την ευαισθησία του κομμουνιστικού καθεστώτος απέναντι σε τέτοια θέματα.
Τα σχετικά έγγραφα παρέμειναν τόσο στο αρχείο του Υπουργείου όσο και στο προσωπικό αρχείο του Σπυρομήλιου. Μετά τον θάνατο του Μίλτου, ο οποίος επιθυμούσε να μου το παραχωρήσει ως δωρεά, έκρινα ότι το αρχείο όφειλε να είναι προσβάσιμο σε όλους και φρόντισα να μεταφερθεί στο ΑΠΘ, ώστε να τεθεί στη διάθεση του ερευνητικού κοινού. Η συμφωνία Θεοτόκη–Κεμάλ επανήλθε στο φως στα μέσα της δεκαετίας του 1990 στη διδακτορική διατριβή της ΧριστίναςΠιτούλη‑Κίτσιου, η οποία, βασισμένη στις σημειώσεις του Μίλτου, ανέδειξε όσα ο ίδιος δεν είχα δημοσιεύσει. Όταν, ωστόσο, αναζήτησε τον φάκελο του 1907 σύμφωνα με την εγγραφή στους καταλόγους του ΥΠΕΞ στον οποίο παραπέμπω στη διατριβή μου, τον βρήκε πλέον εντελώς άδειο! [Τέλος αφήγησης Β. Κόντη]
Ελληνοαλβανικά σύνορα
Η σημασία της συμφωνίας Θεοτόκη-Κεμάλ σήμερα
Είναι εμφανές από την εργασία της Πιτούλη‑Κίτσιου ότι ο Σπυρομήλιος είχε εντοπίσει σημαντικό αρχειακό υλικό για την ελληνοαλβανική συνεννόηση στις αρχές του 20ού αιώνα, το οποίο σήμερα παραμένει ακόμη κλειδωμένο κάπου στα υπόγεια της Ζαλοκώστα. Όπως η ίδια σημειώνει, ο φάκελος κατά τον Σπυρομήλιο, περιείχε: α) τη γενική συμφωνία, β) τους όρους και γ) μια ιδιόχειρη επιστολή του Κεμάλ.
Οι αλβανοί ιστορικοί σήμερα αναγνωρίζουν μόνο τις επαφές του Κεμάλ με τον Νεοκλή Καζάζη, καθηγητή νομικής και πρόεδρο της εταιρείας «Ο Ελληνισμός», και τη δημοσιευμένη συμφωνία του Μαρτίου του 1907, την οποία καταγράφει και η αλβανίδα ιστορικός Ledia Dushku στη μονογραφία της Όταν η ιστορία χώρισε δύο γειτονικούς λαούς: Η Αλβανία και η Ελλάδα [Kur historia ndau dy popuj fqinj: Shqipëria dhe Greqia (1912–1914), (Tiranë: Kristalina-KH, 2012)]
Σε αυτή τη συμφωνία στηρίζεται και ο Τζούφι για να υποστηρίξει ότι οι Έλληνες, ήδη από το 1907, είχαν αποδεχθεί πως τα ελληνοαλβανικά σύνορα θα ταυτίζονταν με τα «ιστορικά τους σύνορα», δηλαδή – σύμφωνα με το αλβανικό αφήγημα – με τα όρια της παλαιάς επαρχίας της Ηπείρου στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία έφθανε έως το Λεπάντο, τη σημερινή Ναύπακτο και τον Κορινθιακό κόλπο. Ο Τζούφι καταλήγει ότι ο Κεμάλ δεν θα μπορούσε να έχει συμφωνήσει διαφορετικά πράγματα με τον Θεοτόκη και διαφορετικά με τον Καζάζη για τη χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων, με το σκεπτικό ότι ο τελευταίος αποτελούσε άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του έλληνα πρωθυπουργού. Η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία στηρίζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία, καθώς οι αλβανοί ιστορικοί μετατρέπουν μια ελληνοαλβανική συμφωνία (Κεμάλ-Καζάζη) για πολιτισμική/εκπαιδευτική συνεργασία σε συμφωνία για σύνορα, ενώ υπήρχε ρητή πολιτική συμφωνία από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους.
Κατά τη γνώμη μου, η διατήρηση σε καθεστώς απορρήτου του φακέλου που αφορά τη συμφωνία Θεοτόκη–Κεμάλ από το Υπουργείο Εξωτερικών δεν εξυπηρετεί σήμερα τα ελληνικά συμφέροντα. Το ζήτημα έχει καθαρά ιστορικό χαρακτήρα, καθώς στην αλβανική ιστοριογραφία της μετακομμουνιστικής περιόδου επανεμφανίζεται και ενισχύεται η τάση διαμόρφωσης ενός αφηγήματος που παρουσιάζει την Τσαμουριά και τη Βόρειο Ήπειρο ως ιστορικό «αλβανικό χώρο», ενώ υπογραμμίζεται το άδικο και αβάσιμο της διεκδίκησης της Β. Ηπείρου από τις ελληνικές κυβερνήσεις μετά το 1912.
Ο αποχαρακτηρισμός και η επίσημη δημοσιοποίηση του φακέλου θα ενίσχυαν την αξιοπιστία της ελληνικής επιχειρηματολογίας και θα περιόριζε τον χώρο για ιστοριογραφικές παρερμηνείες.
*Ο Βασίλης Κόντης είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ και πρώην πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου.
*Ο Δημήτριος-Μερκούριος Κόντης είναι υποψήφιος διδάκτορας διπλωματικής ιστορίας στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.
Όπως είπε στο kozan.gr «εγώ καθόμουν στη μέση του λεωφορείου. Κάποια στιγμή άκουσα ένα τράνταγμα, πετάχτηκα, είχε αρχίσει το λεωφορείο να χτυπάει στις προστατευτικές μπάρες».
Περιγράφοντας τι αντίκρισε όταν έφτασε στο μπροστινό μέρος του λεωφορείου είπε ότι «ο οδηγός ήταν πεσμένος στο πλάι και είχε χάσει τις αισθήσεις του. Έπιασα το τιμόνι και προσπαθούσα να πατήσω το φρένο ενώ ο οδηγός είχε εκεί τα πόδια του. Αντέδρασα ενστικτωδώς, δεν έχω οδηγήσει ξανά λεωφορείο».
Σύμφωνα με τον ίδιο «ο κόσμος ήταν αναστατωμένος και σε πανικό αλλά μόλις σταματήσαμε ηρέμησαν όλοι» «Ο οδηγός έπαθε έμφραγμα, ένας νεαρός άρπαξε το τιμόνι και σωθήκαμε», είχε πει από την πλευρά της η επιβάτιδα Ευαγγελία Μιχαηλίδου για τις στιγμές πανικού στο λεωφορείο που εξετράπη στην Πτολεμαΐδα
Μιλώντας στον Status FM 107.7, η επιβάτιδα Ευαγγελία Μιχαηλίδου, που χρησιμοποιεί καθημερινά το συγκεκριμένο λεωφορείο για να πάει στη δουλειά της μετέφερε τη δική της εμπειρία: «Έπαθε ο οδηγός μας, έμφραγμα, ανακοπή μας είπανε». Η ίδια στάθηκε στην ψύχραιμη αντίδραση του νεαρού επιβάτη: «Ευτυχώς είχαμε ένα παιδί από εδώ από τη δουλειά, πάρα πολύ καλός, που πήρε τον έλεγχο του λεωφορείου και σταμάτησε», είπε, εμφανώς σοκαρισμένη από το συμβαν
Η κυρία Μιχαηλίδου περιέγραψε τις συνθήκες του δρομολογίου: «Ξεκινάμε έξι το πρωί και εφτά η ώρα είμαστε στη δουλειά. Ο οδηγός μια χαρά ήτανε». Και πρόσθεσε: «Εγώ ξέρω πως κάθε μέρα μια χαρά ήταν ο οδηγός. Απλά έπαθε ανακοπή. Την ώρα που χτύπησε το λεωφορείο στην άκρη, εκείνη την ώρα το καταλάβαμε όλοι. Ευτυχώς, ήμασταν τυχεροί, εκείνη την ώρα δεν υπήρχαν πολλά οχήματα, οπότε ήμασταν μια χαρά. Η κοπέλα που καθότανε μπροστά, αυτή κατάλαβε και φώναξε κάποιος το τιμόνι να πιάσει και πήγε το παιδί».
Η αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε ακόμη ότι γνώριζε τον οδηγό εδώ και χρόνια και ότι επρόκειτο για άνθρωπο με τον οποίο οι εργαζόμενοι είχαν καθημερινή επαφή στη γραμμή μεταφοράς προσωπικού προς τον σταθμό της ΔΕΗ. Ο 56χρονος ήταν πατέρας δύο κοριτσιών, γεγονός που προσδίδει επιπλέον βαρύτητα στην ανθρώπινη διάσταση του τραγικού συμβάντος.
Ο γενικός γραμματέας του σωματείου εργαζομένων «Σπάρτακος», Σάκης Μάστορας, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης Status FM 107.7 ότι ο 56χρονος ένιωσε αδιαθεσία και ένας ψύχραιμος επιβάτης παρενέβη και πάτησε το φρένο, σταματώντας το λεωφορείο.
Παρά την άμεση κινητοποίηση, οι προσπάθειες των γιατρών να τον επαναφέρουν δεν είχαν αποτέλεσμα. Για 45 λεπτά έγινε προσπάθεια ΚΑΡΠΑ στον 56χρονο οδηγό, όμως ο άνδρας δεν τα κατάφερε και άφησε την τελευταία του πνοή.
Δεν πρόκειται για μια ακόμη «αναστάτωση» με καταλήψεις των Εθνικών οδικών δικτύων από αγανακτισμένους Αγρότες και Κτηνοτρόφους όπως έχουμε ζήσει ξανά και ξανά και ξανά από την εποχή που μας Κυβερνούσε ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου και το παλιό (προ-Σημιτικό) ΠΑΣΟΚ…
Πρόκειται για μια νέα, κατά την ταπεινή μου άποψη ιδιαζόντως επικίνδυνη κοινωνικό-οικονομικό-πολιτική «έκφραση-αγανάκτησης και θυμού» που η πλειοψηφία των Ελλήνων, και όχι μόνο ψηφοφόροι και Κόμματα της Αντιπολίτευσης στα Αριστερά και Δεξιά της Κυβέρνησης χαρακτηρίζουν ως ΔΙΚΑΙΑ!..
Αυτή την άποψη ΔΕΝ φαίνεται να υιοθετούν κορυφαία στελέχη της Κυβέρνησης ξεκινώντας από τους Υπουργούς «Επικοινωνίας» και «Προστασίας του Πολίτη» και καταλήγοντας σε Υπουργούς που σχετίζονται με τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, τις Συγκοινωνίες και τα Οικονομικά…
Διαπιστώνουν πολλοί εχέφρονες Έλληνες και Ελληνίδες ότι η πιθανή άσκηση βίαιου εκτοπισμού των τρακτέρ και των Αγροτών και Κτηνοτρόφων εγκυμονεί κινδύνους για τραυματισμούς, και «Ο Θεός να μας φυλάξει» και νεκρών!…
Προσωπικά, και υποθέτω ότι έτσι αισθάνεσθε και πολλοί από εσάς φίλες και φίλοι αναγνώστες, δηλώνω ότι ενώ ως συμπολίτης κατανοώ την αγανάκτηση των συμπατριωτών μας που έκλεισαν τους δρόμους δεν μπορώ για μια ακόμη φορά να ταλαιπωρηθώ επειδή βρίσκομαι στη μέση της ΑΝΤΙΔΙΚΙΑΣ των απεργών και της Κυβέρνησης…
Και πριν προλάβουν, κάποιοι γνωστοί αλλά και άλλοι άγνωστοι «καλοθελητές» να πούνε «Ε, βέβαια ο Καθηγητής Πιπερόπουλος ως Νέο-Δημοκράτης» το λέει αυτό τους προλαμβάνω δηλώνοντας ότι στον Επικοινωνιακό τομέα, τον Κυβερνητικό Υπουργό-Εκπρόσωπο και άλλους που έσπευσαν να αντιταχθούν στα «μπλόκα» ως Καθηγητής Επικοινωνίας (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) τους βαθμολογώ με τον βαθμό 1 (άσο) και προτείνω να διαβάσουν το γνωστό μου πανεπιστημιακό σύγγραμμα με τίτλο:
«Επικοινωνώ άρα Υπάρχω – Ηγεσία, Επικοινωνία, Δημόσιες Σχέσεις» 9η έκδοση
και να ακούσουν όπως και εσείς όσα είπα στην εκπομπή «Πολιτικό τανγκό» με τον φίλο Δημοσιογράφο στο Ράδιο-ΧΡΟΝΟΣ της Κομοτηνής…
Κύριοι της Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης προτείνω Σύνεση καθώς δεν βλέπω να καταγράψουμε ένα ακόμη Κυβερνητικό επικοινωνιακό Φιάσκο αφού πρόκειται για ιδιάζουσα περίπτωση ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ :
Η κρίση των ομολόγων της Ιαπωνίας τερματίζει το φθηνό χρέος για τις ΗΠΑ - Τα αυξανόμενα επιτόκια της Ιαπωνίας καταρρέουν το εμπόριο του γιεν, μειώνοντας τη ζήτηση για ομόλογα των ΗΠΑ, αναγκάζοντας υψηλότερες αποδόσεις και καθιστώντας το 50ετές σχέδιο αναχρηματοδότησης ομολόγων του Τραμπ μη βιώσιμο.
Η κατάρρευση του πετροδολαρίου επιταχύνεται - Οι συμφωνίες πετρελαίου γιουάν της Σαουδικής Αραβίας και η αποδολαριοποίηση των BRICS αποδυναμώνουν την τεχνητή ζήτηση του Δημοσίου, ενώ η Κίνα απορρίπτει ομόλογα για χρυσό, επιταχύνοντας την πτώση του δολαρίου.
Η αποτυχία της TSMC στην Αριζόνα εκθέτει την αποσύνθεση των ΗΠΑ - Οι διακοπές ρεύματος, η γραφειοκρατία και οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού ακρωτηριάζουν το εργοστάσιο τσιπ 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων της TSMC, αποδεικνύοντας ότι η επανεγκατάσταση των ΗΠΑ δεν είναι ανταγωνιστική έναντι της αξιόπιστης υποδομής και του ειδικευμένου εργατικού δυναμικού της Κίνας.
Η κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης της Κίνας υπονομεύει την τεχνολογία των ΗΠΑ - Τα δωρεάν κινεζικά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης χωρίς λογοκρισία υπερτερούν των δαπανηρών εναλλακτικών λύσεων των ΗΠΑ, εκθέτοντας τη φούσκα του OpenAI που βασίζεται στις διαφημίσεις, καθώς η Κίνα αποφοιτά περισσότερα ταλέντα STEM με φθηνότερη ενέργεια.
Η κατάρρευση του δολαρίου είναι αναπόφευκτη - Με την Ιαπωνία να υποχωρεί, την Κίνα να συσσωρεύει χρυσό και τις υποδομές των ΗΠΑ να αποτυγχάνουν, ο υπερπληθωρισμός διαφαίνεται. Η επιβίωση εξαρτάται από το χρυσό/ασήμι, το σπίτι και την τεχνητή νοημοσύνη χωρίς λογοκρισία όπως Brighteon.ai.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ αντιμετωπίζει μια τέλεια καταιγίδα καθώς η κρίση ομολόγων της Ιαπωνίας αποσταθεροποιεί τις αγορές του Δημοσίου, η αποτυχία του εργοστασίου της TSMC στην Αριζόνα εκθέτει την καταρρέουσα υποδομή της Αμερικής και τα ανώτερα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης της Κίνας απειλούν να σκάσουν την τεχνολογική φούσκα των ΗΠΑ.
Η κρίση των ομολόγων της Ιαπωνίας καταρρέει το εμπόριο γεν
Για δεκαετίες, η Ιαπωνία διατήρησε σχεδόν μηδενικά επιτόκια, επιτρέποντας στους επενδυτές να δανείζονται φθηνά γιεν και να διοχετεύουν κεφάλαια σε ομόλογα των ΗΠΑ - μια στρατηγική γνωστή ως «carry trade». Αυτό κατέστειλε τεχνητά τις αποδόσεις των ομολόγων, επιτρέποντας στην κυβέρνηση των ΗΠΑ να χρηματοδοτήσει το χρέος της με χαμηλότερο κόστος.
Αλλά η οικονομία της Ιαπωνίας παραπαίει. Με την κεντρική της τράπεζα να αυξάνει τώρα τα επιτόκια -ορισμένα ομόλογα αποδίδουν τώρα 3,3%- η διαφορά μεταξύ των ιαπωνικών και των αμερικανικών ομολόγων έχει μειωθεί δραστικά. Το τρένο της σάλτσας του δωρεάν ιαπωνικού χρήματος που στηρίζει το χρέος των ΗΠΑ φτάνει στο τέλος του.
Αυτό σημαίνει:
Λιγότεροι αγοραστές για το χρέος των ΗΠΑ, αναγκάζοντας τις αποδόσεις υψηλότερα.
Το σχέδιο του Τραμπ να αναχρηματοδοτήσει το χρέος των ΗΠΑ σε 50ετή ομόλογα στο 2,5% είναι πλέον αδύνατο.
Η κατάρρευση του δολαρίου επιταχύνεται καθώς η πίστη στο χρέος του Δημοσίου εξατμίζεται.
Η Ιαπωνία μετατοπίζει επίσης την εστίασή της στο εσωτερικό, δίνοντας προτεραιότητα στις δικές της υποδομές και συντάξεις έναντι της χρηματοδότησης των ελλειμμάτων των ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, η Κίνα ξεφορτώνεται τα ομόλογα και αποθηκεύει χρυσό, επιταχύνοντας το κίνημα αποδολαριοποίησης.
Η καταστροφή της TSMC στην Αριζόνα αποκαλύπτει την αποσύνθεση των υποδομών των ΗΠΑ
Η Taiwan Semiconductor Manufacturing Company (TSMC) προσπάθησε να κατασκευάσει ένα εργοστάσιο τσιπ 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Αριζόνα - ακρογωνιαίο λίθο της ατζέντας «επανεγκατάστασης» του Τραμπ. Ωστόσο, τα κέρδη μειώθηκαν κατακόρυφα κατά 99% το περασμένο τρίμηνο λόγω:
Διακοπές ρεύματος που καταστρέφουν 400 εκατομμύρια δολάρια σε γκοφρέτες (η παραγωγή τσιπ διαρκεί μήνες).
Πενταετείς καθυστερήσεις από γραφειοκρατική γραφειοκρατία, ελλείψεις εργατικού δυναμικού και αναξιόπιστες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας.
Τριτοκοσμικές υποδομές, καθιστώντας τη μεταποίηση των ΗΠΑ μη ανταγωνιστική.
Η Κίνα, εν τω μεταξύ, κυριαρχεί στην παραγωγή ημιαγωγών με φθηνότερη ισχύ, ανώτερους μηχανικούς και αξιόπιστη υποδομή. Η αποτυχία της TSMC στην Αριζόνα αποδεικνύει ότι η επανεγκατάσταση των ΗΠΑ είναι μια φαντασίωση - η Αμερική δεν έχει το εργατικό δυναμικό και τη σταθερότητα για να ανταγωνιστεί.
Η κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης της Κίνας συντρίβει την τεχνολογική φούσκα των ΗΠΑ
Ενώ οι αμερικανικές εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης όπως το OpenAI και η Google λογοκρίνουν την αλήθεια και κυνηγούν τα έσοδα από διαφημίσεις, η Κίνα κυκλοφορεί δωρεάν ανώτερα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης:
Τα DeepSeek, Alibaba, Moonshot AI ξεπερνούν το ChatGPT.
Χωρίς λογοκρισία - τα κινεζικά μοντέλα παρέχουν απαντήσεις χωρίς λογοκρισία για την υγεία, τα οικονομικά και τη γεωπολιτική.
Χαμηλότερο κόστος—Η Κίνα αποφοιτά 500% περισσότερους φοιτητές STEM, έχει φθηνότερη ενέργεια και καλύτερες υποδομές.
Η αποτίμηση των 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων του OpenAI είναι μια φούσκα - το μοντέλο του που βασίζεται σε διαφημίσεις δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις δωρεάν εναλλακτικές λύσεις ανοιχτού κώδικα της Κίνας. Εν τω μεταξύ, η Nvidia παραμένει ισχυρή επειδή η ζήτηση υλικού τεχνητής νοημοσύνης είναι ακόρεστη - αλλά η κυριαρχία λογισμικού των ΗΠΑ καταρρέει.
Η τελική αντίστροφη μέτρηση για το δολάριο
Με την Ιαπωνία να εγκαταλείπει τις αγορές του Δημοσίου, την Κίνα να συσσωρεύει χρυσό και τις υποδομές των ΗΠΑ να καταρρέουν, οι μέρες του δολαρίου είναι μετρημένες. Τα οικονομικά σχέδια του Τραμπ -UBI, επιστροφές φόρων και κατάργηση του IRS- μπορεί να καθυστερήσουν τις αναταραχές, αλλά επιταχύνουν τον πληθωρισμό.
Η λύση? Έξοδος από το σύστημα:
Μετατρέψτε τα δολάρια σε χρυσό/ασήμι πριν χτυπήσει ο υπερπληθωρισμός.
Προετοιμαστείτε για την κατάρρευση της εφοδιαστικής αλυσίδας με το homesteading και την αποκεντρωμένη χρηματοδότηση.
Χρησιμοποιήστε τεχνητή νοημοσύνη χωρίς λογοκρισία (όπως Brighteon.ai) για να παρακάμψετε την προπαγάνδα.
Η αυτοκρατορία των ΗΠΑ καταρρέει - η Κίνα και οι BRICS ανεβαίνουν. Το ερώτημα δεν είναι αν το δολάριο καταρρεύσει, αλλά πότε.
Θα ξυπνήσει η Αμερική εγκαίρως; Ή θα πνιγεί στο χρέος, τη λογοκρισία και την ανικανότητα;
Το 608 ο Ηράκλειος ο Πρεσβύτερος, έξαρχος της Αφρικής (θαν. 610 μ.Χ.) μαζί με τον γιό του, τον στρατηγό Ηράκλειο (575 – 641 μ.Χ.) επαναστάτησε εναντίων του Φωκά. Τελικά ο Φωκάς ανατράπηκε το 610 μ.Χ. και ο Ηράκλειος ανακηρύχθηκε Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Το ίδιο έτος λόγω των εσωτερικών αναταραχών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Εβραίοι της Αντιόχειας επαναστάτησαν, αλλά η επανάσταση καταπνίγηκε γρήγορα. Εν το μεταξύ οι Πέρσες επίσης εκμεταλλευόμενοι τις αναταραχές, πίεσαν και άρχισαν να καταλαμβάνουν εδάφη πιο βαθιά μέσα στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 608 μ.Χ. και έπειτα. Όταν ο Ηράκλειος ανέβηκε στον θρόνο κάλεσε για ειρήνη τον Χοσρόη, με την αιτιολογία πως, τώρα που ο Φωκάς ήταν νεκρός δεν υπήρχε λόγος για πόλεμο. Όμως ο Χοσρόης αντιλαμβανόμενος την αδυναμία των Βυζαντινών λόγω του εμφυλίου πολέμου, είδε την ευκαιρία να αναβιώσει την Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών όπως ήταν στο απόγειό της (δηλ. τα εδάφη της Σύριο-Παλαιστίνης, της Αιγύπτου και της Μικράς Ασίας) δεν αναγνώρισε τον Ηράκλειο ως νόμιμο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και αρνήθηκε να συνάψει ειρήνη.
Ο Ηράκλειος εκστράτευσε εναντίων των Περσών αλλά ηττήθηκε οδυνηρά στην μάχη της Αντιόχειας, το 612 μ.Χ. και οι Πέρσες αφού κατέλαβαν την Αντιόχεια, σκότωσαν τον Πατριάρχη της Αντιόχειας και έστειλαν πολλούς κατοίκους στην Περσία ως σκλάβους. Τώρα οι Εβραίοι βλέποντας την ευκαιρία να κερδίσουν την αυτονομία τους από τους Βυζαντινούς, επαναστάτησαν εναντίων τους και περίπου 20 με 25 χιλιάδες Εβραίοι επαναστάτες βοήθησαν τους Πέρσες στις πολεμικές τους επιχειρήσεις εναντίων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Εβραίοι και Πέρσες μαζί, κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα το 613 μ.Χ.
Υπολογίζεται πως οι Εβραίοι και οι Πέρσες έσφαξαν περίπου 60.000 άμαχους και έστειλαν άλλους 35.000 ως σκλάβους στην Περσία μαζί με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Έκαψαν τις Εκκλησίες και τον Πανάγιο Τάφο και πήραν ως λάφυρα πολλά ιερά κειμήλια, συμπεριλαμβανομένου και του Σταυρού του Χριστού πίσω στην Περσική πρωτεύουσα, την Κτησιφώντα. Με την κατάληψη της Παλαιστίνης οι Πέρσες έδωσαν αυτονομία στους Εβραίους. Όμως, λόγω του μικρού αριθμού τους, ο Χοσρόης τους επέτρεψε να ελέγχουν αυτόνομα μόνο τα Ιεροσόλυμα και τα περίχωρα τους, ενώ εκείνοι ήθελαν τον έλεγχο όλης της περιοχής της Ιουδαίας. Ο Χοσρόης όχι μόνο δεν τους έδωσε τον έλεγχο της υπόλοιπης Ιουδαίας αλλά τους επέβαλλε και βαρύτατη φορολογία, αλλά παρόλα αυτά διατήρησαν την αυτονομία τους υπό τους Σασσανίδες. Αυτή η αυτονομία όμως, δεν θα κράταγε για πολύ.
Ο Ηράκλειος μετά από την βαριά ήττα που υπέστη από τον Χοσρόη ήταν έτοιμος να δεχθεί ειρήνη άνευ όρων. Το 615 πρότεινε στον Χοσρόη, οι Πέρσες να κρατήσουν τα εδάφη που κατέκτησαν, το Βυζάντιο να γίνει υποβασίλειο των Σασσανιδών και να πληρώνει βαρύτατους φόρους προς την Περσία. Αλλά ο Χοσρόης, γεμάτος αλαζονεία, έχοντας κατακτήσει τα εδάφη της Αιγύπτου, της Σύριο-Παλαιστίνης και της μισής Ανατολίας, δεν δεχόταν ειρήνη. Το μόνο που θα τον ευχαριστούσε τώρα πια, ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως έγραψε και στην χλευαστική του επιστολή προς τον Ηράκλειο. Ο Ηράκλειος συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να πολεμήσει μέχρι εσχάτων. Το Πάσχα του 622 έχοντας προετοιμαστεί για 7 χρόνια (από το 615) ξεκίνησε μία επιτυχή αντεπίθεση εναντίων των Σασσανιδών. Ο Ηράκλειος κατάφερνε νίκη μετά από νίκη και με κάθε ήττα το ηθικό των Περσών έπεφτε. Ο Ηράκλειος, από το 622 έως και το 627, ξεκίνησε διαδοχικές εισβολές στην Περσία ελευθερώνοντας από Περσική κυριαρχία, την Αρμενία και όλη την Ανατολία.
Οι διαδοχικές ήττες των Περσών στα πεδία των μαχών από τον Ηράκλειο σε συνδυασμό με την αποτυχημένη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το καλοκαίρι του 626, από τους Πέρσες και τους συμμάχους τους, τους Αβάρους, οδήγησε τον εξοργισμένο και πανικόβλητο Χοσρόη να διατάξει τις εκτελέσεις όλων των «ανίκανων» στρατηγών του, στους οποίους χρέωνε αποκλειστικά τις ήττες του Περσικού στρατού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί ικανοί Πέρσες στρατηγοί να λιποτακτήσουν και να βρουν καταφύγιο στην Αίγυπτο, όπως ο κορυφαίος Πέρσης στρατηγός Σαρβαραζάς.
Τον χειμώνα του 627 μ.Χ. ο Ηράκλειος επιτέθηκε στην καρδιά της Περσίας βαθιά στην Μεσοποταμία, μία κίνηση που κανείς δεν ανέμενε εν μέσω χειμώνα και έπιασε προ εκπλήξεως τους Πέρσες. Ο Χοσρόης έστειλε τον στρατηγό Ραζάντ τον Αρμένιο για να σταματήσει τον Ηράκλειο. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν έξω από την αρχαία βιβλική πόλη της Νινευής. Τελικά στις 12 Δεκεμβρίου του 627 μ.Χ. στην μάχη της Νινευή, ο Ηράκλειος συνέτριψε αποφασιστικά τον στρατό των Περσών και σκότωσε σε προσωπική μονομαχία τον Ραζάντ. Η νίκη του Ηράκλειου ήταν σαρωτική και αποδεκάτισε τον στρατό των Περσών. Αλλά ακόμα και τότε ο Χοσρόης δεν δεχόταν ειρήνη με τον Ηράκλειο. Ο Ηράκλειος έφτασε χωρίς καμία αντίσταση με τον στρατό του, έξω από την Κτησιφώντα και ήταν έτοιμος να την κατακάψει. Όμως τελικά, ο Χοσρόης ανατράπηκε και εκτελέστηκε από τον γιό του Καβάδη Β΄ (598 – 628) ο οποίος κάλεσε άμεσα σε ειρήνη τον Ηράκλειο. Ο Ηράκλειος δεν επέβαλλε βαρύτατους όρους παρά την σαρωτική του νίκη, διότι και ο δικός του στρατός είχε φτάσει στα όριά του. Στην συνθήκη ειρήνης συμφωνήθηκε πως τα εδάφη που κατέλαβαν οι Πέρσες έπρεπε να επιστραφούν πίσω στους Βυζαντινούς, μαζί με όλα τα ιερά κειμήλια και τους θησαυρούς που κλάπηκαν και οι Πέρσες έπρεπε να αποδώσουν χρηματικές αποζημιώσεις στους Βυζαντινούς.
Κάπως έτσι οι Εβραίοι έχασαν την αυτονομία που τους είχαν χαρίσει οι Πέρσες και η Σύριο-Παλαιστίνη έγινε και πάλι κομμάτι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μέχρι το 630 οι Πέρσες, με λίγη πίεση από τους Βυζαντινούς είχαν αποχωρήσει από τα Ιεροσόλυμα και ο Ηράκλειος μπήκε θριαμβευτής με τον Τίμιο Σταυρό.
Οι Εβραίοι παρακάλεσαν τον Ηράκλειο να τους επιδείξει έλεος. Σύμφωνα με πηγές, ο Ηράκλειος αρχικά έδωσε όρκο πως θα τους έδειχνε έλεος παρά την προδοσία τους. Όμως μόλις έφτασε στα Ιεροσόλυμα αντίκρισε, έξω από τα τείχη, στο παλαιό υδραγωγείο, τους μαζικούς τάφους των Χριστιανών, που είχαν σφαγιαστεί από τους Εβραίους και από τους Πέρσες όταν κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα. Ο Ηράκλειος, γεμάτος οργή, έσπασε τον όρκο του και διέταξε την εκτέλεση όλων των Εβραίων της Γαλιλαίας. Οι Εβραίοι της Γαλιλαίας και των Ιεροσολύμων σφαγιάστηκαν μαζικά και όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν εξορίστηκαν στην Αίγυπτο. Αυτό το γεγονός είναι και η οριστική έξοδος των Εβραίων από τους Αγίους Τόπους για τους επόμενους αιώνες.
Από ενάρξεως ύπαρξης των εθνών-κρατών, έγινε προσπάθεια να «συρρικνωθεί» ο Ελληνισμός και να περιοριστεί σε όσο το δυνατόν μικρότερα σύνορα. Έπειτα επιχείρησαν -και εν μέρει το κατάφεραν- να μας πείσουν πως Έλληνες δεν υπάρχουν σήμερα. Ότι το έθνος των Ελλήνων έχει «μπασταρδευτεί, ότι δεν είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, ότι, ότι…Τους διέφυγε όμως κάτι· Έλληνας δεν είναι μόνο ο Ελλαδίτης αλλά αντιθέτως υπάρχουμε εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, κάτι που φαίνεται και από το πλήθος των Ελληνογενών που σας παρουσιάζουμε εδώ και κάποιον καιρό.
Στο παρόν άρθρο θα σας παρουσιάσουμε την έντονη ελληνική παρουσία στην κεντρική Αμερική και συγκεκριμένα στο Μεξικό.
Οικοδόμημα με το Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Απόλλωνα
Η εν λόγω χώρα βρίθει αρχαιολογικών χώρων, κάποιοι εκ των οποίων αποδίδονται στην φυλή των Μάγιας, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση πήραν το όνομά τους από την Μαία, μητέρα του Ερμή, αγγελιοφόρου των θεών.
Οι ναοί που οικοδομούσαν, καθώς και οι λαβύρινθοι στο εσωτερικό τους, ήταν ίδιας τεχνοτροπίας με αυτή των Ελλήνων της Μινωικής περιόδου.
Δεν υποστηρίζουμε πως οι Μάγιας και άλλες φυλές του Μεξικού ήταν ελληνικές αλλά πως επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους Έλληνες «ταξιδιώτες», οι οποίοι ωστόσο αφήναν παντού απογόνους όπου ταξίδευαν.
Οι πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό διαθέτουν ένα κοινό χαρακτηριστικό· ανέγειραν πόλεις, που τις έκαναν, ως επί το πλείστον, πρωτεύουσες και θρησκευτικά κέντρα.
Μερικές από αυτές τις πόλεις είναι η Τεοτιουακάν, η Τσίτσεν Ιντζα, η Ουξμαλ, η Σαγιλ, η Μίτλα, Κινίτσνα, Τονίνα, Πάλενκ (πανομοιότυπο με την Φαιστό) και πολλές άλλες. Τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των αρχαιολογικών χώρων που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή παρουσιάζουν ομοιότητες με τους αντιστοίχους των πρώιμων μινωικών χρόνων, συχνά και μυκηναϊκών.
Ναός στην Ουξμαλ γεμάτος αρχαία ελληνικά σύμβολα και την χαρακτηριστική Λαμδοειδή πύλη
Χαρακτηριστική είναι «η πυραμίδα του Μάγου», εντός της οποίας βρέθηκαν πολυάριθμα προσωπεία και παραστάσεις φιδιών, ναός στην πόλη Ουξμάλ, γεμάτος με αρχαία ελληνικά σύμβολα, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, ο περίφημος ναός με τους μαιάνδρους στην πόλη Ελ Ταχίν, και άλλοι.
Τίρυνθα
Εμφανής η ομοιότητα!
πόλη Πάλενκ
Το σημαντικότερο όμως στοιχείο είναι τα γνωστά σε όλους και περίτεχνα «Palacio de las Grecas», τα Παλάτια των Ελλήνων, όπως τα αποκαλούν μέχρι σήμερα οι ντόπιοι. Σε αυτά τα οικοδομήματα (αυτά τα συναντά κανείς στις πόλεις Μίτλα, Ουξμάλ, Τουλούμ, Μόντε Αλμπάν κ.α.) υπάρχουν, όπως θα δείτε και στο ακόλουθο βίντεο, πλήθος μαιάνδρων, ρόμβων, σταυρών και γενικότερα αρχαίων ελληνικών συμβόλων. Η τεχνοτροπία είναι σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν των Μυκηναϊκών και των Μινωικών ανακτόρων.
Αλλά και η γλώσσα τους ήταν παραπλήσια στην ελληνική:
θάλακ< θάλασσα (Λάβετε υπ’ όψιν ότι οι Μινωίτες υπήρξαν από τους μεγαλύτερους θαλασσοκράτορες, όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος) τεό< θεός πόλη Τούλη< Θούλη (πόλη των Ελλήνων στην Εσπερία) Απούλο< Απόλλων (Έτσι ονόμαζαν τον θεό, ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοσή τους, τους έσωσε από τους σαρκοβόρους κατοίκους του Κάτω Κόσμου). Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι σκάλιζαν σε ναούς τους το Δελφικό Έψιλον, σύμβολο του Απόλλωνα. Ντίος< Δίας Ηρακάν< Ηρακλής Επιστήμονες μάλιστα παρατηρούν ομοιότητες, σε επίπεδο εθίμων, ανάμεσα σε φυλές του Μεξικού -μεταξύ τους και οι Μάγια- και τους Έλληνες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά το έμβλημα των Μάγια και άλλων φυλών, το φίδι δηλαδή και ο γυπαετός. Έμβλημα που διέθεταν και οι Χαλκιδείς. Επίσης στην πόλη Σαγίλ κυριαρχούν ως σύμβολο τα κέρατα αιγός, όπως και η Αμάλθεια, η κατσίκα, που θήλασε τον Δία. Πολλοί θα αναρωτηθούν· γιατί απαραίτητα από τους Έλληνες; Άλλοι πάλι θα ισχυριστούν· Μα ενδέχεται εκείνοι να ταξίδεψαν στην Μεσόγειο και να έδωσαν εκείνοι σε εμάς αυτά τα στοιχεία. Απάντηση δίνει η Αμερικανίδα νομικός και ιστορικός ερευνητής, Henriette Mertz, η οποία με την έρευνα που διεξήγαγε απέδειξε το ταξίδι των Αργοναυτών και του Οδυσσέα στην αμερικανική ήπειρο, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην καθεστηκυία άποψη.
Επομένως οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι δεν ανακάλυψε πρώτο ο, ούτως ή άλλως ελληνικής καταγωγής, Κολόμβος την Αμερική αλλά η συγκεκριμένη Ήπειρος ήταν γνωστή στους προγενέστερους Έλληνες, οι οποίοι ίδρυαν αποικίες σε αυτήν πριν χιλιάδες χρόνια! ευρημαΑκόμη και ο διακεκριμένος ερευνητής, Percy Harrison Fawcett, ανακάλυψε ίχνη πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού στην Αμερική.
Ο εν λόγω ερευνητής «εξαφανίστηκε» μυστηριωδώς, εξελίξει της έρευνάς του στην πόλη Xavante. Τα πάμπολλα ευρήματα δεν μπορούν, όσο και αν το θέλουν κάποιοι, να περάσουν απαρατήρητα. Η αλήθεια αργά ή γρήγορα βγαίνει στο φως! Εμείς ερευνώντας διεξοδικά σας δίνουμε και θα σας δίνουμε, για όσο μπορούμε, πληροφορίες και σας καλούμε σε περαιτέρω αναζήτηση…
