Ο 18χρονος από την Συρία που μπήκε στο ΕΜΠ με 19.055 μόρια: «Θέλω να βοηθήσω την Ελλάδα όπως μπορώ»

«Πρέπει να εξοφλήσω έστω ένα μικρό μέρος από το χρέος μου στην Ελλάδα για όσα μου πρόσφερε», λέει ο 18χρονος Ζαχαρίας Ιμάμ με καταγωγή από την Συρία, που πέτυχε με υψηλό βαθμό την εισαγωγή του στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. 

Ο 18χρονος φοιτητής δηλώνει Έλληνας και έχει βάλει ως στόχο του να βοηθήσει την Ελλάδα με όποιο τρόπο μπορεί «για όσα πρόσφερε σε μένα, την αδελφή μου και τους γονείς μου». Δεν ξεχνά όμως και την πατρίδα των γονιών του, τη Συρία, στην ανοικοδόμηση της οποίας ελπίζει να συμβάλει.

Ο Ζαχαρίας Ιμάμ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, όμως οι γονείς του έχουν καταγωγή από τη Συρία και ήρθαν ως μετανάστες στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Ως μαθητής επαγγελματικού λυκείου, από το οποίο αποφοίτησε με βαθμό απολυτηρίου 19,6 και βαθμό πτυχίου 19,8, ο Ζαχαρίας έδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για τη μηχανολογία. Στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις κατάφερε να συγκεντρώσει 19.055 μόρια, γράφοντας τρία 20 και ένα 14 και πέτυχε την εισαγωγή του στη σχολή των ονείρων του, τη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. «Διάβασα πολύ, το διάβασμα είναι απαραίτητο, αλλά το σύστημα και η μεθοδικότητα είναι το μυστικό της επιτυχίας», λέει χαρακτηριστικά.

Τις ατελείωτες ώρες του διαβάσματος είχε για συντροφιά του τη τζαζ μουσική η οποία «με βοήθησε να ξεπεράσω το άγχος και την κάθε δυσκολία με την οποία ερχόμουν αντιμέτωπος». Μάλιστα η οικογένειά του τού έκανε δώρο ένα σαξόφωνο για την επιτυχία του.

Σε ερώτηση γιατί επέλεξε τη ναυπηγική ως το επάγγελμα που θα ακολουθήσει, απαντά: «Όταν ήμουν μικρός καθόμουν δίπλα στη θάλασσα και ονειρευόμουν πως αν αφήσω ένα κομμάτι ξύλο, αυτό θα μπορούσε να φτάσει στη Συρία, όπου βρίσκονταν οι συγγενείς μου και αυτό το θεωρούσα μαγικό». Προσθέτει πάντως ότι «δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξαναχτίσω τη Συρία, αλλά η Συρία έχει θάλασσα και ελπίζω να μπορέσω να κάνω κάτι γι' αυτή. Μπορεί αυτό το μικρό ξύλο, που σκεφτόμουν να στείλω δια θαλάσσης όταν ήμουν μικρός, να είναι κάποιο πλοίο που θα ναυπηγήσω».

Την ίδια στιγμή, δεν ξεχνάει την άλλη πατρίδα του, την Ελλάδα λέγοντας ότι «πρώτα πρέπει να εξοφλήσω έστω και ένα μικρό μέρος από το χρέος μου στην Ελλάδα για όσα πρόσφερε σε εμένα, την αδελφή μου και στους γονείς μου. Θέλω να υπηρετήσω σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού, σε φρεγάτα» και προσθέτει: «Θέλω να ασχοληθώ με τα κοινά και να κάνω κάτι για την κοινωνία».

Ο Ζαχαρίας δουλεύει από μικρή ηλικία δίπλα στον πατέρα του για να τον βοηθήσει. «Μπορώ να πω ότι η δουλειά με ώθησε ακόμα περισσότερο στο διάβασμα και με έκανε να βάλω στόχους», λέει και συμπληρώνει ότι με τη δουλειά «απέδειξα στον εαυτό μου ότι είμαι ικανός, ένιωσα την δύναμη της δημιουργίας, τη χαρά του να είμαι χρήσιμος και να με υπολογίζουν οι άλλοι, εκεί διαμόρφωσα το χαρακτήρα μου. Μέσα από τη δουλειά ένιωσα σπουδαίος, σημαντικός και κατάλαβα ότι μπορώ να πετύχω τα πάντα».

Αν και παιδί μεταναστευτικής καταγωγής, ο Ζαχαρίας εξηγεί ότι δεν έχει βιώσει ρατσισμό, αλλά αγάπη από τους Έλληνες. Ο πατέρας του από το 1992 δουλεύει σε ένα εστιατόριο και ο εργοδότης του ήταν αυτός που τον βοήθησε να φτιάξει μόνιμα τη ζωή του στην Ελλάδα. Μάλιστα ο Ζαχαρίας αποκαλεί τον εργοδότη του πατέρα του και την οικογένειά του «τους Έλληνες θείους μου και τα ξαδέρφια μου» και εξηγεί: «Ταυτόχρονα με την οικογένειά μου, μεγάλωσα δίπλα σε μια ελληνική οικογένεια που μας αγκάλιασε και μας έδωσε αγάπη. Το ίδιο μας αγκάλιασαν και οι δάσκαλοι μου, οι φίλοι μου και οι οικογένειες τους».

Σχετικά με την προσφυγική κρίση λέει πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να φιλοξενήσει τους χιλιάδες πρόσφυγες που έρχονται εδώ και υποφέρουν, πιστεύω ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να το κάνει μόνη της, ολόκληρη η Ευρώπη και ο ανεπτυγμένος κόσμος πρέπει να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Στους Σύρους και σε όλους τους πρόσφυγες που έρχονται εδώ θέλω να πω ότι πρέπει έχουν δύναμη στην ψυχή τους και να αντέξουν. Θέλω επίσης να τους πω ότι η ελληνική κοινωνία βοηθάει, όσο μπορεί, αλλά κι αυτοί πρέπει να είναι ανοιχτοί, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία και να μην αποτελούν ξένο σώμα. Μόνο αν είναι δημιουργικοί και προσφέρουν στην κοινωνία, θα προσφέρουν και στον εαυτό τους».

Την ίδια ώρα διατυπώνει ερωτηματικά για τη στάση των Ευρωπαίων ηγετών απέναντι στο προσφυγικό. «Έχω διαβάσει για τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και τους αγώνες που έκανε η Ευρώπη για τη δημοκρατία και τα ανθρωπινά δικαιώματα και τις αξίες της. Για αυτό δεν δικαιολογείται να μένει απαθής μπροστά στην εξαθλίωση των ανθρώπων, αν το κάνει αυτό καταστρέφει ό,τι έχει φτιάξει μέχρι σήμερα. Και τότε αλίμονο σε όλη την ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή τους με ειρήνη και αξιοπρέπεια».

https://www.lifo.gr/

H ιστορία του ψωμιού στην Ελλάδα μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό

 Η ιστορία του ψωμιού ξεκινάει πριν από 30.000 χρόνια στην Ευρώπη. Το πρώτο ψωμί που φτιάχτηκε πιθανόν να ήταν μια εκδοχή πάστας σιτηρών, φτιαγμένης από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους δημητριακών και νερό, και μπορεί να προέκυψε τυχαία κατά το μαγείρεμα ή και σκόπιμα μετά από πειραματισμό με αλεύρι ολικής αλέσεως και νερό. Το πιο πιθανό είναι να ήταν άζυμο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα δημητριακά ήταν μια από τις πολλές πηγές τροφίμων, καθώς η δίαιτα των Ευρωπαίων βασιζόταν κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Τα δημητριακά και το ψωμί έγιναν βασική τροφή στη Νεολιθική εποχή, περίπου 10.000 χρόνια πριν, όταν το σιτάρι και το κριθάρι ήταν ανάμεσα στα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν.

Η καλλιέργειά τους εξαπλώθηκε από τη Νοτιοδυτική Ασία στην Ευρώπη, τη Βόρειο Αφρική και την Ινδική χερσόνησο και έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γίνουν αγρότες και όχι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες.

Η εμφάνιση του ψωμιού με προζύμι τοποθετείται κατά πάσα πιθανότητα πάλι σε προϊστορικούς χρόνους, όμως οι πρώτες μαρτυρίες εντοπίζονται στην αρχαία Αίγυπτο. Στην αρχαιότητα, η ιδέα ενός αυτοτελούς φούρνου που θα μπορούσε να προθερμανθεί, έχοντας μια πόρτα για πρόσβαση, φαίνεται να ήταν ελληνική.

Στην αρχαία Ελλάδα το ψωμί ήταν κριθαρένιο. Ο Σόλων είχε δηλώσει πως το σταρένιο ψωμί θα μπορούσε να ψηθεί μόνο σε μέρες γιορτής. Τον 5ο αι. π.Χ. μπορούσε κανείς να αγοράσει ψωμί στην Αθήνα από αρτοποιείο, ενώ στη Ρώμη, οι Έλληνες αρτοποιοί έκαναν την εμφάνισή τους τον 2ο αι. π.Χ., όταν η Μικρά Ασία πέρασε στη Ρωμαϊκή κυριαρχία. Η σημασία του ψωμιού στη διατροφή αντανακλάται και από το όνομα του υπόλοιπου γεύματος: ὄψον , δηλαδή συνοδεία ψωμιού, όποια κι αν ήταν αυτή.

Στο Μεσαίωνα, στην Ευρώπη, το ψωμί αποτελούσε όχι μόνο βασική τροφή, αλλά και μέρους του σερβίτσιου. Πιο συγκεκριμένα, ένα κομάτι μπαγιάτικο ψωμί χρησιμοποιούταν σαν απορροφητικό πιάτο, που κατά την ολοκλήρωση του γεύματος μπορούσε να φαγωθεί, να δοθεί στους φτωχούς ή να ταϊστεί στα σκυλιά. Μόλις τον 15ο αι. άρχισε να αντικαθίσται από ξύλινες πιατέλες.

Για πολλές γενιές το άσπρο ψωμί προτιμούνταν από τους πλούσιους, ενώ οι φτωχοί έτρωγαν μαύρο (ολικής αλέσεως) ψωμί. Όμως, στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες τα πράγματα αντιστράφηκαν στα τέλη του 20ου αι., με το ψωμί ολικής αλέσεως να προτιμάται, εξαιτίας της υψηλής διατροφικής του αξίας, σε αντίθεση με το άσπρο που συνδέθηκε με άγνοια για τη διατροφή.

Στη σύγχρονη εποχή, η βιομηχανοποίηση του ψησίματος του ψωμιού αποτέλεσε ένα καθοριστικό βήμα για τη δημιουργία του σύγχρονου κόσμου. Ο Otto Frederick Rohwedder θεωρείται ο πατέρας του ψωμιού σε φέτες (1912), ο οποίος κατάφερε το 1928 να εφεύρει μια μηχανή που τεμάχιζε και τύλιγε το ψωμί σε συσκευασία.

Μια άλλη σημαντική αλλαγή συνέβη το 1961, με την ανάπτυξη της μεθόδου Chorleywood, που χρησιμοποιούσε την έντονη μηχανική επεξεργασία της ζύμης για να μειώσει δραματικά την περίοδο της ζύμωσης και τον χρόνο που απαιτείται για να παραχθεί μια φραντζόλα, σε βάρος όμως της γεύσης και της θρεπτικής αξίας. Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιείται πλέον ευρέως σε μεγάλα εργοστάσια παγκοσμίως.

Στην Ελλάδα

Οι Έλληνες ναυτικοί και έμποροι έφεραν το αιγυπτιακό αλεύρι στην Ελλάδα, όπου άρχισε και το ψήσιμο του ψωμιού. Περισσότερο δημοφιλές ήταν το λευκό ψωμί και μεταξύ των πόλεων υπήρχε πολύ έντονος ανταγωνισμός για το καλύτερο ψωμί. Η Αθήνα «καμάρωνε» για τον Θεάριο, τον καλύτερο αρτοποιό της, το όνομα του οποίου βρισκόταν στα γραπτά πολλών συγγραφέων.

Αρτοποιεία εμφανίστηκαν κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ανάμεσα στις πολλές ποιότητες ψωμιού που παρασκευάζονταν στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο ζυμίτης, από αλεύρι, νερό και προζύμι, ο άζυμος, από αλεύρι και νερό, ο σιμιγδαλίτης, από λεπτότατο αλεύρι προερχόμενο από καλής ποιότητας σιτάρι κλπ.

Από αρχαία κείμενα προκύπτει ότι οι Έλληνες προσέφεραν άρτους στους θεούς, στους οποίους ονόμαζαν θειαγόνους άρτους. Στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, κατά την εορτή των θεσμοφορίων, προσφερόταν στη θεά μεγάλος άρτος από τον οποίο η συγκεκριμένη γιορτή ονομαζόταν μεγαλάρτια.

Στο γερμανικό Μουσείο Ψωμιού που λειτουργεί στην πόλη Ουλμ, τα ωραιότερα εκθέματα είναι τέσσερα ελληνικά ειδώλια του 5ου αιώνα π.Χ., προερχόμενα από τη Βοιωτία, με γυναικείες μορφές. Στα ειδώλια εικονίζεται το άλεσμα του σταριού σε γουδί, το πλάσιμο της ζύμης, το ψήσιμο του ψωμιού και οι άρτοι έτοιμοι προς πώληση και βρώση.

Να σημειωθεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν θαλασσινό αλάτι στο ψωμί για νοστιμιά.

Στη θρησκεία

Στην Καινή Διαθήκη περιγράφεται το θαύμα που έκανε ο Ιησούς Χριστός, που με πέντε άρτους και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Επίσης ο Χριστός παρομοίαζε τον εαυτό του στους μαθητές του σαν άρτο τον οποίον όποιος τρώει θα έχει ζωή αιώνια.

Στο Μυστικό δείπνο ο Ιησούς ευλόγησε ένα ψωμί, το έκοψε σε κομμάτια και είπε: «Λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου». Μετά ευλόγησε το κρασί και έδωσε το ποτήρι του σε όλους και είπε: «Πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα μου». Στην προσευχή που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός, υπάρχει αίτημα για τον άρτον τον επιούσιον.

Στην εκκλησία, χωρίς άρτο, δεν είναι δυνατόν να τελεσθεί θεία λειτουργία. Ο άρτος πρέπει να είναι καλά ζυμωμένος και να έχει την σφραγίδα του σταυρού και την επιγραφή ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ.

Ένα μέρος του άρτου χρησιμοποιείται από τον ιερέα για την ετοιμασία της Θείας Κοινωνίας (σε ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου), και το υπόλοιπο κόβεται σε μικρά κομμάτια, τα αντίδωρα και μοιράζεται στους πιστούς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.

Η ευλάβεια των ανθρώπων απέναντι στο ψωμί που ποτέ δεν πετούν, δείχνει τη σημασία του στη διαβίωση αλλά και στη θρησκευτική ζωή.

Πηγή: Φωτογραφιες Μνημες Παραδοση

https://www.tilestwra.com/

Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσουμε την πνευματική μας κυριαρχία

 

Κέιτλιν Τζόνστον

Ακούστε μια ανάγνωση αυτού του άρθρου (ανάγνωση από τον Tim Foley):

Είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης που προστατεύει τη διανοητική σας διαύγεια σε αυτή τη δυστοπία.

Ήταν αρκετά δύσκολο να σχηματίσουμε μια σαφή αντίληψη της πραγματικότητας όταν το μόνο που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η προπαγάνδα των εταιρειών μέσων ενημέρωσης που ανήκουν σε πλουτοκράτες και η κατήχηση των εκπαιδευτικών μας συστημάτων που υπηρετούν την εξουσία. Τώρα, πέρα από αυτές τις συσκοτίσεις που εξακολουθούν να επιμένουν, έχουμε πράγματα όπως η χειραγώγηση αλγορίθμων της Silicon Valley, αυτοκρατορικές επιχειρήσεις πληροφοριών όπως η Wikipedia και ένα εκθετικά αναπτυσσόμενο πεδίο διαχείρισης της αντίληψης της τεχνητής νοημοσύνης για να εργαστούμε.

Θυμάμαι ότι παρακολούθησα τον Τζούλιαν Ασάνζ να δίνει μια ομιλία το 2017, όπου περιέγραψε ένα μέλλον στο οποίο η τεχνητή νοημοσύνη είναι σε θέση να συλλέγει τα δεδομένα μεμονωμένων χρηστών του Διαδικτύου και στη συνέχεια να χειρίζεται τις πληροφορίες που βλέπουν στο διαδίκτυο σε ένα προσαρμοσμένο αντιληπτικό πρίσμα που έχει σχεδιαστεί για να χειραγωγεί τη σκέψη τους σε ένα επίπεδο πολύ λεπτό για να γίνει αντιληπτό. Το συνέκρινε με τον τρόπο που ένα πρόγραμμα υπολογιστή μπορεί να παίξει σκάκι με στρατηγικές που φαίνονται 20 έως 30 κινήσεις μπροστά σε ένα επίπεδο που ο ανθρώπινος εγκέφαλος απλά δεν μπορεί να συμβαδίσει, λέγοντας ότι μια μέρα θα έχουμε τεχνητή νοημοσύνη που μπορεί να χειραγωγήσει την αντίληψη του κοινού με παρόμοιο βαθμό πολυπλοκότητας.

Αυτό το μέλλον είναι πολύ πιο εύκολο να φανταστεί κανείς τώρα από ό,τι ήταν το 2017. Σίγουρα, η άρχουσα τάξη δεν ρίχνει τρισεκατομμύρια δολάρια στην τεχνητή νοημοσύνη, ώστε να μπορούμε όλοι να έχουμε δωρεάν εικονογραφήσεις του εαυτού μας σε στυλ Studio Ghibli. Υπάρχει κατανόηση ότι οι μεγάλες αποδόσεις των επενδύσεων θα έρθουν σε μεγάλο βαθμό με τη μορφή αυτών των νέων τεχνολογιών που θα ενσωματωθούν σκόπιμα σε κάθε μέρος του πολιτισμού μας, καθοδηγούμενες από τις επίσημες και ανεπίσημες δομές εξουσίας κάτω από τις οποίες ζούμε, και ότι αυτό θα συμβεί με τρόπο που θα ωφελήσει τους πλούσιους και ισχυρούς.

Βρισκόμαστε σε μια τροχιά όπου σύντομα όλες οι πληροφορίες μας θα αποθηκεύονται και θα αναλύονται από τεχνητή νοημοσύνη που ελέγχεται από κυβερνήσεις και δισεκατομμυριούχους μεγαλοεταιρείες, οι οποίοι μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες για να μας παρακολουθήσουν, να μας χειραγωγήσουν και να μας καταπιέσουν. Όλες οι ιατρικές και οικονομικές μας πληροφορίες. Ολόκληρα ψυχολογικά προφίλ με βάση αυτά που βλέπουμε και λέμε στο διαδίκτυο. Μια πολύ πιο ενδελεχή αξιολόγηση της προσωπικότητάς μας από ό,τι θα μπορούσαμε ποτέ να δημιουργήσουμε μόνοι μας.

Αυτές οι πληροφορίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για να προσδιορίσουμε τι είδους διαφημίσεις για ποια προϊόντα θα ήταν πιθανό να λειτουργήσουν σε εμάς ή ίσως ακόμη και να δημιουργήσουν μια προσαρμοσμένη διαφήμιση επί τόπου μόνο για εμάς. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδιοριστεί ποιος τύπος ειδησεογραφικών μέσων ή ειδικών που εξυπηρετούν την εξουσία είναι πιθανό να προσελκύσει τις προκαταλήψεις επιβεβαίωσης και στη συνέχεια να βεβαιωθούμε ότι διασχίζει το οπτικό μας πεδίο σε κάποια ιδανική στιγμή της ημέρας μας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να προσδιοριστεί πόσο πιθανό είναι να αντιταχθούμε στην αυτοκρατορική μηχανή με οποιονδήποτε τρόπο, από τη συμμετοχή σε μια πορεία ειρήνης μέχρι την έναρξη μιας ένωσης και την ηγεσία μιας ένοπλης επανάστασης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παρακολουθεί στενά την ατομική μας πορεία προς την πολιτική ριζοσπαστικοποίηση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μας τροφοδοτήσει με πληροφορίες που προορίζονται να κατευθύνουν αυτή την ενέργεια των αντιφρονούντων προς πολιτικά κινήματα που δεν απειλούν το status quo.

https://x.com/QudsNen/status/1984915779754827802

Οι κυβερνώντες μας βλέπουν την τεχνητή νοημοσύνη ως μια ευκαιρία να ανακτήσουν τον βαθμό κοινωνικού ελέγχου που κλονίστηκε από την άφιξη της ευρείας πρόσβασης στο Διαδίκτυο - μια απώλεια της ηγεμονίας της πληροφορίας για την οποία έχουμε δει ολιγάρχες και διαχειριστές αυτοκρατοριών να διαμαρτύρονται ανοιχτά σχετικά με το πώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διαδώσει τη δημόσια διαφωνία σε θέματα όπως το Ισραήλ και η Παλαιστίνη.

Η δημοσιογράφος Whitney Webb έχει επισημάνει το γεγονός ότι ο πλουτοκράτης της Google, Eric Schmidt, συνέγραψε ένα βιβλίο με τον εγκληματία πολέμου Henry Kissinger, το οποίο οραματίζεται ένα μέλλον όπου το κοινό εξαρτάται όλο και περισσότερο από την τεχνητή νοημοσύνη για να κάνει τη σκέψη και τη δημιουργική μας έκφραση για εμάς, επιτρέποντας στη συνείδησή μας να γίνεται όλο και πιο συνυφασμένη με αυτές τις τεχνολογίες που ανήκουν σε ολιγάρχες.

«Το βιβλίο Kissinger/Eric Schmidt για την τεχνητή νοημοσύνη δηλώνει βασικά ότι η πραγματική υπόσχεση της τεχνητής νοημοσύνης, από τη δική τους οπτική γωνία, είναι ως εργαλείο χειραγώγησης της αντίληψης — ότι τελικά οι άνθρωποι δεν θα είναι σε θέση να ερμηνεύσουν ή να αντιληφθούν την πραγματικότητα χωρίς τη βοήθεια μιας τεχνητής νοημοσύνης μέσω της γνωστικής μείωσης και της μαθημένης αδυναμίας», προειδοποιεί ο Webb.

Μόλις αναθέσουμε τη γνωστική μας κυριαρχία στην τεχνητή νοημοσύνη, το μυαλό μας έχει αιχμαλωτιστεί από τους ιδιοκτήτες των μηχανών.

Είναι λοιπόν ένα σκοτεινό και ανατριχιαστικό μονοπάτι που ταξιδεύουμε. Ως συλλογικότητα θα πρέπει να το βρούμε μέσα μας για να αρχίσουμε να αντεπιτιθέμεθα ενάντια σε αυτή τη δυστοπία που καταναλώνει όλο και περισσότερο από ό,τι είναι αξιοπρεπές στον κόσμο μας, και ως άτομα θα πρέπει να βρούμε τρόπους να διατηρήσουμε την εσωτερική μας διαύγεια παρά τις ολοένα και πιο επιθετικές προσπάθειες της αυτοκρατορίας να μας κάνει ανούσιους. ηλίθιος και μπερδεμένος.

Ευτυχώς για εμάς υπάρχουν ακόμα μεγάλες πτυχές της ανθρωπιάς μας στις οποίες δεν μπορούν να διεισδύσουν ή να ελέγξουν, και καλά θα κάνουμε να εξοικειωθούμε με αυτό το έδαφος. Έμπνευση. Δημιουργικότητα. Συναίσθηση. Πνευματική αφύπνιση. Αυτά είναι βασίλεια όπου οι πλουτοκράτες της τεχνολογίας και οι αυτοκρατορικοί κοινωνικοί μηχανικοί δεν μπορούν να πατήσουν.

Εξερευνήστε τη δική σας συνείδηση. Ερευνήστε βαθιά τη φύση του εαυτού και του νου μέχρι να σας ξημερώσει η διαύγεια. Θεραπεύστε τις εσωτερικές σας πληγές. Αφαιρέστε από μέσα σας όλα τα νοητικά άγκιστρα του φόβου και του μίσους, έτσι ώστε οι προπαγανδιστές να μην μπορούν να βρουν κανένα ψυχολογικό μέσο με το οποίο να σας χειραγωγήσουν. Ακολουθήστε τους αμυδρούς ψιθύρους της μούσας σας και μάθετε να βοηθάτε την έμπνευσή σας να γεννήσει νέα δημιουργική έκφραση στον κόσμο.

Αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε τους εαυτούς μας καθώς κινούμαστε σε αυτόν τον παράξενο νέο κόσμο, πέρα από τη συνηθισμένη δουλειά του να παραμένουμε ενημερωμένοι και να μαθαίνουμε να βλέπουμε μέσα από τις ψευδαισθήσεις της προπαγάνδας. Ευτυχώς όλα αυτά τα πράγματα είναι καλά για εμάς ούτως ή άλλως. Ο δρόμος προς την προστασία της ανθρωπιάς μας τυχαίνει επίσης να είναι ο δρόμος για να γίνουμε πιο υγιείς άνθρωποι και να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.

Καλούμαστε να αφυπνιστούμε και να μεταμορφωθούμε. Μας καλούν όχι μακριά από την ανθρωπιά μας, όπως φαντάζονται οι μετανθρωπιστές, αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά της, σε μια ευρεία άνθηση ενός μπουμπουκιού που περιμένει μέσα μας όλο αυτό το διάστημα. Αυτή η εποχή μας καλεί να εξελιχθούμε σε ένα πραγματικά συνειδητό είδος.

https://www.caitlinjohnst.one/