Ο ολιγοεθνικιστικός ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι πράκτορές του οδηγούν σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξή μας, με δέλεαρ τη ''συναινετική ρύθμιση του χρέους''

Pavlos Toumanides

Με αφορμή τις δηλώσεις Ερντογάν

Ο όρος ''διαφορές και άλλα συναφή θέματα'' αποτελεί νομιμοποίηση των παράνομων και μονομερών τουρκικών διεκδικήσεων. Ετέθη, μέσω της συμφωνίας του Ελσίνκι(1999), ως εισαγωγή των μετέπειτα γύρων συνομιλιών των ΥΠΕΞ Ελλάδας-Τουρκίας, που αφορούσαν στο τι θα εκχωρήσουμε, μια και η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα.

Ο ''ευρωπαϊκός δρόμος της Τουρκίας'' προσδιορίστηκε επομένως, ως ενστερνισμός του αναθεωρητισμού της, τόσο απ΄την Ελληνική ελίτ, όσο κι απ΄την ΕΕ. Αφορά στην εξειδίκευση, μέσω οδικού χάρτη της πάγιας αμερικανονατοϊκής κατεύθυνσης περί ενιαίου ελληνοτουρκικού χώρου αμυντικού και αναπτυξιακού.

Μόνο ο δικτάτορας Παπαδόπουλος και ο Γιωργάκης υπηρέτησαν με...

υπερβάλλοντα ζήλο αυτή την πορεία, θέτοντας έμμεσα και τα όρια κινήσεων και για κυβερνήσεις άλλων συνθέσεων. Γι αυτό και ο Τσίπρας έσπευδε να συναντήσει τον Νταβούτογλου στα τέλη του 14 κυνηγώντας τον στο αεροδρόμιο!

Σήμερα οι Αμερικανοί επιδιώκουν, μέσω του ''μερίσματος ειρήνης''-ειρήνης της υποταγής- και ταυτόχρονα με την επιβολή σχεδίου τύπου Ανάν στην Κύπρο, να δημιουργήσουν''τοίχο'' απομόνωσης της Ρωσίας στη ΝΑ Μεσόγειο. Η αναβάθμιση του ρόλου του Ισραήλ στην εξίσωση, ήδη απ΄τις αρχές της δεκαετίας του 2000, ως δήθεν συμμάχου, σε συνάρτηση με την έξαρση της ενοχοποίησης της εθνικοαμυντικής στρατηγικής ως ''εθνικισμού'' παραλύει την συλλογική αυτενέργεια του έθνους και του λαού και εν δυνάμει αφοπλίζει τη χώρα. Ο ολιγοεθνικιστικός ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι πράκτορές του οδηγούν σε άμεσο κίνδυνο την ύπαρξή μας, με δέλεαρ τη ''συναινετική ρύθμιση του χρέους''.

Όσο δεν καθορίζεται ως προτεραιότητα το στοιχείο Ανεξαρτησίας στην περιοχή και η αντιπαράθεση στο νέο ραγιαδισμό τα πυρά των εναλλακτικών προοδευτικών πολιτικών θα παραμένουν μικρότερα των περιστάσεων και άρα άσφαιρα...

sibilla

ΠΟΛΕΜΟΣ προ των ΠΥΛΩΝ! Ποιες υπερδυνάμεις εμπλέκονται!

Σύννεφα πολέμου έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται φέρνοντας σε τροχιά σύγκρουσης δύο υπερδυνάμεις.

Η Κίνα στέκεται στο πλευρό  του Κιμ Γιονγκ Ουν προειδοποιώντας τις ΗΠΑ ότι θα πληρώσουν το τίμημα για την απόφαση να αναπτύξουν εξελιγμένο  αντιπυραυλικό σύστημα στη Νότια Κορέα.

Παρά το γεγονός ότι ο ηγέτης της Βορείου Κορέας έχει επανειλημμένα προκαλέσει τη διεθνή κοινότητα με τις πολλαπλές δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων οι οποίες οδήγησαν σε διεθνή καταδίκη και κυρώσεις. Σε άμεση απάντηση η Νότιος Κορέα και οι ΗΠΑ συμφώνησαν να αναπτύξουν στο σύστημα THAD  για να αντιμετωπίσει τις απειλές που δέχεται.

Ωστόσο το σχέδιο έχει προκαλέσει την οργή Κινέζων αξιωματούχων οι οποίοι προειδοποιούν για αντίμετρα εν μέσω έντονων ανησυχιών ότι το ισχυρό ραντάρ θα πλήξει την δική τους ασφάλεια.

Σε άρθρο στην Λαϊκή Ημερησία επίσημο όργανο έκφρασης του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος αναφέρεται χαρακτηριστικά: “ Αν οι ΗΠΑ και η Νότιος Κορέα πλήξουν τα στρατηγικά συμφέροντα ασφαλείας στην περιοχή συμπεριλαμβανομένης της Κίνας τότε θα πληρώσουν το τίμημα και θα λάβουν την απαιτούμενη απάντηση.

iokh

Τι δεν θα έτρωγε ποτέ ο Ιπποκράτης;

Πολλές φορές η σύγχρονη επιστήμη έχει σκύψει στον τρόπο διατροφής και ζωής των αρχαίων και έχει μελετήσει αρχαία συγγράμματα, σε μια προσπάθεια να απαντήσει και σε ένα απλό ερώτημα πέρα από τα πολυσύνθετα.

Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ήταν τόσο έξυπνοι;

Η απάντηση για πολλούς είναι μία και στηρίζεται στις αρχές που έθεσε ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ιπποκράτης, που έλεγε «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και «φάρμακο σου είναι η τροφή σου».

Στηριζόμενη σε αυτές τις ρήσεις, η κα Δήμητρα Τυλλιανάκη, χειρουργός οδοντίατρος, αν και ξεκίνησε από την κλασική ιατρική, στην πορεία ασχολήθηκε και με την ομοιοπαθητική αλλά και τη διεξοδική μελέτη των διατροφικών συνηθειών στις εποχές του Ιπποκράτη και του Πυθαγόρα.

Ο λόγος για τον οποίο το έκανε ήταν για να απαντήσει σε ένα ερώτημα που τη βασάνιζε έντονα: «Γιατί, παρά την εξέλιξη της επιστήμης, θερίζουν οι ασθένειες; Ο καρκίνος, τα καρδιοεγκεφαλικά και τα αυτοάνοσα νοσήματα;» Ψάχνοντας τις απαντήσεις, άρχισε να αμφισβητεί τη θεραπεία μόνο με φάρμακα και στάθηκε στην ολιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου. Μάλιστα, η ίδια, αν και μαραθωνοδρόμος, διαπίστωσε ότι, παρά τον υγιεινό τρόπο ζωής της, έκανε και λάθη, που δε γνώριζε.

Ένα από αυτά... κατανάλωνε ψωμί και μακαρόνια, κατανάλωνε δηλαδή σιτάρι. Και τι το «κακό» έχει το σιτάρι; Γλουτένη. Μια ουσία που βρίσκεται παντού στη σύγχρονη διατροφή και κρατάει σε «υπνηλία» τον εγκέφαλο. Οι αρχαίοι σιτάρι δεν έβαζαν στο στόμα τους. Διότι δεν υπήρχε. Καλλιεργούσαν το δημητριακό Ζέα, πλούσιο σε μαγνήσιο, που θεωρείται η «τροφή» του εγκεφάλου.

«Πριν ασχοληθώ με τη μελέτη της Ιπποκράτειας διατροφής, νόμιζα ότι έκανα καλή διατροφή, αλλά δεν έκανα. Κατανάλωνα ψωμί και μακαρόνια. Όπως διαπίστωσα στη συνέχεια, στην αρχαιότητα δεν έτρωγαν στάρι. Υπήρχε ένα δημητριακό, το "Ζέα", το οποίο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, "τροφή" του εγκεφάλου. Για αυτό και οι προγονοί μας ήταν έξυπνοι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο ότι δεν έτρωγαν στάρι που έχει γλουτένη, ουσία που συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει. Μια άλλη ουσία που έχει το συγκεκριμένο δημητριακό είναι το αμινοξύ Λυσίνη, το οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη» δηλώνει.

Η κα Τυλλιανάκη ζυμώνει το ψωμί της με Ζέα και φτιάχνει και τα μακαρόνια της από το ίδιο δημητριακό. Είναι σούπερ τροφή και δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα για να χορτάσει ο οργανισμός. Η καλλιέργειά του απαγορεύτηκε στις αρχές του 20ού αιώνα.

«Καλλιεργούνταν στην Ελλάδα και απαγορεύτηκε αιφνιδιαστικά - άγνωστο γιατί. Το έχουν οι Γερμανοί και το εξάγουν. Είναι πανάκριβο, κοστίζει 6,5 ευρώ το κιλό!» υποστηρίζει.

Η ίδια συνιστά στους καταναλωτές να καταναλώνουν τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία, διότι όλες οι βιταμίνες βρίσκονται στον φλοιό.

«Βγάζουν τον φλοιό των τροφίμων και στη συνέχεια οι βιταμίνες γίνονται συμπληρώματα διατροφής» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στην κατανάλωση κρέατος, αυτή ήταν ελάχιστη και μόνο όταν το άτομο ήταν υγιές. Όταν υπήρχε κάποια ασθένεια, δεν καταναλωνόταν κρέας.

zougla.gr

Ετοιμάζεται χρηματοδοτικό εργαλείο 5.000-25.000 ευρώ για κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις

Ένα «οικοσύστημα κοινωνικής επιχειρηματικότητας» ετοιμάζουν περιφερειακοί φορείς, με δική τους πρωτοβουλία και το ονόμασαν έτσι για να δώσουν έμφαση στον προστατευτικό χαρακτήρα του για τις μικρές συνεργατικές επιχειρήσεις, που θέλουν να ξεκινήσουν να παράγουν, αλλά δεν έχουν το απαραίτητο κεφάλαιο.
Βασικός πυρήνας αυτού του «οικοσυστήματος» θα είναι ένα χρηματοδοτικό εργαλείο, το οποίο έχει συσταθεί από φορείς και συνεταιριστικές τράπεζες, με σκοπό το αμέσως επόμενο διάστημα να συγκεντρώσει τα κεφάλαια που απαιτούνται για να αρχίσει να λειτουργεί και να χρηματοδοτεί νέες επενδυτικές προσπάθειες.
Τι είναι το εργαλείο αυτό
Το νέο αυτό χρηματοδοτικό εργαλείο ονομάζεται προσωρινά «Ταμείο Εγγυήσεων», αποτελεί μέρος του προγράμματος «SESnet» ή Δίκτυο Υποστήριξης Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας και θα δίνει μόνο εγγυήσεις, με τη μορφή Ταμείου Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας. Οι συνεργαζόμενες τράπεζες (συνεταιριστικές ή μη) θα δίνουν τα χρήματα, που θα είναι μικροπιστώσεις 5.000 έως 25.000 ευρώ. Με βάση τους ισχύοντες κανόνες, για να δώσουν οι τράπεζες δάνειο σε μια επιχείρηση, είτε στην ίδρυσή της είτε μετέπειτα, πρέπει να εξασφαλίσουν εγγυήσεις σε χρήματα ή σε ακίνητα ίσες με το 120% του δανείου. Την εγγύηση αυτή σε χρήματα θα την παρέχει το Δίκτυο.
Σύμφωνα με τα όσα είπε στo Agro24 ένας από τους πρωτεργάτες του Δικτύου, «μας χρειάζονται περίπου 1 εκατ. ευρώ για κάθε περιοχή που θα εφαρμοστεί το εργαλείο. Αυτά τα χρήματα θα μαζευτούν με τοπικό crowdfunding, δηλαδή θα απευθυνθούμε στην τοπική κοινωνία και θα αναζητήσουμε μικροχρηματοδότες, ένα ποσοστό 10-20% θα συμβάλει η κάθε τράπεζα και το 50% σκοπεύουμε να το αντλήσουμε από τα περιφερειακά προγράμματα ΕΣΠΑ, που θα έχουν ειδική δράση για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας».
Η προϋπόθεση για να λάβει κάποιος χρηματοδότηση από αυτό το εργαλείο είναι να αποτελεί συνεργατική επιχείρηση εντάσεως εργασίας και όχι κεφαλαίου. Δηλαδή να διαθέτει τα εργατικά χέρια από τους ίδιους τους συμμετέχοντες, αλλά για διάφορους λόγους να μην μπορεί να διαθέσει το αρχικό κεφάλαιο (seed capital). Τέτοιες επιχειρήσεις είναι, για παράδειγμα, οι ΚοινΣΕπ (Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις). Μπορούν να βρουν μία παραγωγική εγκατάσταση, ενδεχομένως και από προηγούμενη επιχείρηση που έχει σταματήσει να λειτουργεί, δηλαδή χωρίς δικά τους πάγια και να ζητήσουν χρηματοδότηση από το Ταμείο Εγγυήσεων του SESnet.
Τα πρόσωπα πίσω από την ιδέα
Ο πυρήνας του Δικτύου Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας αποτελείται από τρία πρόσωπα: Τον Βασίλη Μπέλλη, γενικό διευθυντή της Αναπτυξιακής Καρδίτσας (ΑΝΚΑ), τον Παναγιώτη Τουρναβίτη, γενικό διευθυντή της Συνεταιριστικής Καρδίτσας και Γιώργο Αλεξόπουλο, εθελοντή σύμβουλο σε όλο το project, που είναι και εκπρόσωπος της ΑΝΚΑ στην Επικοινωνιακή Πρωτοβουλία για την Κοινωνική Επιχείρηση (GECES). Στο project συμμετέχουν ο Λουκάς Μπρέχας, πρόεδρος του δικτύου Κ.Α.Π.Α. (Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Περιφερειακής Ανάπτυξης) και ο Δημήτρης Μιχαηλίδης από το δίκτυο ΚοινΣΕπ Κεντρικής Μακεδονίας. Η τεχνογνωσία παρέχεται από την Ένωση Συνεταιριστικών Τραπεζών (ΕΣΤΕ) και από τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Ηθικών και Εναλλακτικών Τραπεζών (FEBEA). Το σύμφωνα συνεργασίας υπέγραψαν συνολικά 8 φορείς και σύντομα αναμένεται να προστεθούν κι άλλοι.
Σε ποιες περιοχές θα εφαρμοστεί σε πρώτη φάση
Η δομή SESnet θα έχει έδρα στην Καρδίτσα για τη Θεσσαλία, στα Γιάννενα για την Ήπειρο, στην Πιερία για την κεντρική Μακεδονία και στα Χανιά για την Κρήτη. Σε αυτές τις περιοχές εμπλέκονται οι αντίστοιχες συνεταιριστικές τράπεζες, προς το παρόν οι Χανίων, Ηπείρου και Καρδίτσας. Για τους επόμενους μήνες, λοιπόν, το εργαλείο θα «στηθεί» σε 4 περιφέρειες και, αν πετύχει, θα απλωθεί σε όλη την Ελλάδα. Το σύμφωνο συνεργασίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων υπογράφτηκε ήδη από το 2015. Σε επόμενη φάση θα πρέπει να ιδρυθεί το Ταμείο Εγγυήσεων, να συγκεντρωθούν τα κεφάλαια και να δημιουργηθούν τα τοπικά «Σπίτια Συνεργατισμού», όπως θα ονομάζονται οι θερμοκοιτίδες προετοιμασίας και εκπαίδευσης των νέων επιχειρηματιών.
Πώς θα επιλέγονται οι επιχειρήσεις που θα χρηματοδοτηθούν και πώς θα υπάρχει εγγύηση για την επιστροφή του αρχικού κεφαλαίου
Είπαμε ότι δεν χρειάζονται χρηματικές ή εμπράγματες εγγυήσεις από την πλευρά των επιχειρήσεων που χρηματοδοτούνται από το εργαλείο του SESnet. Πώς όμως διασφαλίζει η τράπεζα ή ο μικροχρηματοδότης ότι θα πάρει τα χρήματά του πίσω;
«Εμείς θα εξασφαλιστούμε με δύο τρόπους, οι οποίοι είναι δουλειά της θερμοκοιτίδας:
1) Ο δανειολήπτης θα συντάξει το επιχειρησιακό του σχέδιο. Κατά την προσπάθεια αυτή οι άνθρωποι του Δικτύου θα δουν αν είναι απατεώνας. Εξάλλου, μιλάμε μόνο για δάνεια σε κοινωνικές επιχειρήσεις, δηλαδή πάνω από 5 άτομα. Τουλάχιστον ένας έντιμος θα υπάρχει. Ο άνθρωπος-υποστηρικτής του Δικτύου θα είναι μαζί τους.
2) Όλοι θα εκπαιδευτούν δωρεάν, με ολιγόωρα σεμινάρια, έτσι ώστε να έχουμε το ίδιο σύστημα αξιών και να μπορούν να διαχειριστούν τους κινδύνους που κρύβουν οι επιχειρήσεις. Θα πάρουν κάποιο πιστοποιητικό επάρκειας και θα μπορούν τότε να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρήματα.»
Ο κ. Τουρναβίτης από τη Συνεταιριστική Καρδίτσας εξηγεί πόσο σημαντική είναι αυτή η πιστοποίηση για όλες τις πλευρές που εμπλέκονται σε αυτό το εγχείρημα και προσθέτει: «Θα χρησιμοποιήσουμε και οικονομικούς όρους για να αξιολογήσουμε την κάθε επένδυση, αλλά σαφώς δε θα μείνουμε εκεί, όπως γίνεται τώρα από τις συμβατικές τράπεζες. Στόχος μας είναι να επεκτείνουμε σε όλη την τραπεζική πρακτική στην Ελλάδα τη λογική του κοινωνικού κεφαλαίου και τον τρόπο λειτουργίας ενός τέτοιου Ταμείου Εγγυήσεων. Έτσι, δεν θα αντιμετωπίζονται οι κοινωνικές επιχειρήσεις όπως οι υπόλοιπες.»
Θερμοκοιτίδα
Στο παραπάνω περιγραφόμενο οικοσύστημα, θα πρέπει να υφίσταται ένα σημείο εισόδου των υποψήφιων κοινωνικών επιχειρηματιών/ κοινωνικών επιχειρήσεων. Αυτό το σημείο εισόδου θα πρέπει να έχει τη μορφή θερμοκοιτίδας. Η θερμοκοιτίδα θα υποδέχεται τους ενδιαφερόμενους (στάδιο prestart-up) και θα τους παρέχει υποστηρικτικές υπηρεσίες (εκπαίδευση, συμβουλευτική, γραμματειακή και λογιστική υποστήριξη κ.α), έως ότου η κοινωνική επιχείρηση να καταστεί έτοιμη προς επένδυση (investment ready). Οι συγκεκριμένες υπηρεσίες, σύμφωνα με τον κ. Μπέλλη, δεν μπορούν να παρασχεθούν από την ιδιωτική αγορά, καθώς -κατά κανόνα- οι υποψήφιοι κοινωνικοί επιχειρηματίες δεν διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους, για να τις πληρώσουν. Το τελικό σημείο της διαδικασίας εισόδου, θα είναι η κοινωνική επιχείρηση να έχει εκπονήσει ένα ολοκληρωμένο επιχειρηματικό πλάνο και να είναι έτοιμη να το υλοποιήσει. Στο σημείο αυτό, η κοινωνική επιχείρηση θα υποβάλλει αίτημα προς ενίσχυση στο Ταμείο Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας.
Ο κ. Αλεξόπουλος εξήγησε ότι από τη στιγμή που θα εγκριθεί η χρηματοδότηση της επιχείρησης, δε θα μείνει μόνη της. «Θα την υποστηρίξουμε στην υλοποίηση του επενδυτικού σχεδίου και στη συνέχεια, όταν σταθεί τα πόδια της η επιχείρηση θα υποστηρίξει με τη σειρά την ανακύκλωση του κοινωνικού κεφαλαίου και την δομή του SESNET συνεισφέροντας κυρίως οικονομικά, αλλά και έχοντας κοινωνικό αντίκτυπο».
Πέτρος Αλεξανδρής

 agro24

Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζουν μια ολοκληρωμένη ζωή

Οι περισσότεροι από εμας πιστεύουμε πως ζούμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε ή, τουλάχιστον, πως βαδίζουμε πάνω στα δικά μας μονοπάτια. Η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, αν όχι οι περισσότεροι, που νομίζουν ότι η ζωή τους είναι ολοκληρωμένη και ελεύθερη αλλά στην πραγματικότητα εξαρτάται από παράγοντες που την υπονομεύουν.
Είτε γιατί περιμένουν συνεχώς την αποδοχή των άλλων, είτε γιατί μένουν κολλημένοι στο παρελθόν και δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις αλλαγές, είτε γιατί τους λείπει μια ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης, η πορεία της ζωής τους μένει στάσιμη και ανολοκλήρωτη. Και αυτά είναι μόλις λίγα από αυτά που μας κρατάνε πίσω αλλά δεν τους δίνουμε τη σημασία που πρέπει.
Παρακάτω θα δείτε ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ατόμων που έχουν εξασφαλίσει μια ολοκληρωμένη ζωή, που στην ουσία αποτελούν και τη διαφορά τους με τα άτομα που ζουν ελλιπείς ζωές, χωρίς -πολλές φορές- καν να το γνωρίζουν.

8 χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζουν μια ολοκληρωμένη και ελεύθερη ζωή

1. Γνωρίζουν την πραγματική τους αξία και πώς να εκτιμούν τους εαυτούς τους.
2. Αναγνωρίζουν ό,τι έχει γίνει στο παρελθόν αλλά βλέπουν μπροστά και προχωρούν.
3. Είναι υπεύθυνοι των πράξεων και των επιλογών που έχουν κάνει και δεν κοιτούν πίσω.
4. Πιστεύουν στις δυνατότητές τους, γιατί αλλιώς ποιος θα το κάνει;
5. Ανταγωνίζονται μόνο τον εαυτό τους με σκοπό να βελτιώνονται συνεχώς.
6. Είναι ευγνώμονες για όσα έχουν και γι’ αυτό αισθάνονται ολοκληρωμένοι.
7. Γνωρίζουν πως στη ζωή θα γίνουν πολλά λάθη και γι’ αυτό είναι αυστηροί αλλά όχι σκληροί κριτές του εαυτού τους.
8. Έχουν το θάρρος να αποκόψουν από τη ζωή τους ό,τι δεν τους ταιριάζει και δεν τους κάνει καλό.

 enallaktikidrasi

Φιλία και αμοιβαιότητα στην Αρχαία Ελλάδα

Η φιλία είναι μια σχέση που προϋποθέτει την αμοιβαιότητα. Ως μια ηθελημένη σύνδεση η φιλία φαίνεται να προϋποθέτει την αυθόρμητη ανταλλαγή ευεργεσιών, υποκινούμενη από αισθήματα που γίνονται αντιληπτά ως αμοιβαία. Και ενώ η προσμονή δίκαιης ανταπόδοσης μπορεί να θεμελιώνει έναν ανεπίσημο ηθικό κώδικα της φιλίας, οι πράξεις φιλίας δεν γίνονται αντιληπτές ως υποχρεωτικές ή με τη μορφή συμβολαίου και συνήθως είναι έξω από τη δικαιοδοσία του κράτους.

Η αμοιβαιότητα προϋποθέτει τη δυνατότητα της ανταπόδοσης. Για τον Αριστοτέλη και άλλους αρχαίους συγγραφείς η φιλία στην ιδεατή της μορφή είναι μια σχέση μεταξύ ίσων. Η φιλία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών κοινωνικών επιπέδων θεωρείται κατώτερης μορφής, αν και μια επίφαση ισότητας μπορεί να επιτευχθεί, αν οι ανταλλαγές είναι ανάλογες με τον πλούτο ή άλλες ιδιότητες, όπως το ηθικό κύρος.

 

Η έμφαση στην ισότητα μεταξύ φίλων χαρακτηρίζει πάνω απ’ όλα την αθηναϊκή δημοκρατία, αν και τη συναντάμε ήδη στην αρχαϊκή εποχή (λ.χ. μεταξύ Οδυσσέα και Μενέλαου στην Οδύσσεια). Στην αθηναϊκή δημοκρατία οι σχέσεις μεταξύ ίσων φίλων θεμελιώνονται σε μια αντίληψη αμοιβαίας βοήθειας σε περίοδο κρίσης. Η αντίληψη αυτή τονίζει την αμοιβαία εξάρτηση των φίλων. Αντίστοιχα οι ψεύτικοι φίλοι αποκαλύπτονται στην αποτυχία τους για προσφορά βοήθειας την κρίσιμη στιγμή. Όλη αυτή η έμφαση στην ισότητα και την αμοιβαία βοήθεια εξαρτάται όχι τόσο από την ανεπίσημη οικονομική ανταλλαγή, όσο από τις απαιτήσεις της δημοκρατικής ιδεολογίας, η οποία πρόβαλλε μια εικόνα ίσων πολιτών που δένονται με αμοιβαία πίστη. Έτσι η δημοκρατία τείνει να καταπιέζει συζητήσεις που περιλαμβάνουν ιεραρχικές σχέσεις φιλίας μεταξύ αρχηγού και οπαδών ή πλούσιων ανθρώπων και των εξαρτημένων απ’ αυτούς. Εντούτοις ίχνη τέτοιων σχέσεων, οι οποίες εμφανίζονται με τη μορφή αρχαϊκών ή βαρβαρικών θεσμών, μπορούν να ανιχνευθούν στη λογοτεχνία της κλασικής Αθήνας.

 

Στην εποχή μας η φιλία τοποθετείται στον τομέα του ιδιωτικού και του προσωπικού και αντιτίθεται στη δημόσια σφαίρα των νόμων, των συμβολαίων, των οφειλών και των υποχρεώσεων. Η ιδέα της φιλίας έχει πνευματοποιηθεί και τείνει να θεμελιωθεί σε αφηρημένες αξίες, όπως η αυθεντικότητα και η ηθελημένη αποκάλυψη του εσωτερικού μας κόσμου στον άλλο. Εντούτοις η έννοια της ισότητας και της αμοιβαίας ανταπόδοσης δεν έχει εκλείψει. Υπάρχει ένα είδος έντασης σ’ αυτού του είδους τις παρατηρήσεις, όπου η φιλία παρουσιάζεται ως ιδανική σχέση και ταυτόχρονα υποκείμενη σε κανόνες αμοιβαίων υποχρεώσεων. Αυτό το δίλημμα, σύμφωνα με τον Derrida,έχει ταλαιπωρήσει όλες τις σημαντικές φιλοσοφικές πραγματεύσεις της φιλίας: από τη μια η φιλία φαίνεται ουσιαστικά ξένη ή αντιστέκεται στη respublica και έτσι δεν μπορεί να γίνει παραγωγός πολιτικής. Από την άλλη, από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη ως τον Καντ και τον Χέγκελ, οι σπουδαιότερες φιλοσοφικές πραγματεύσεις της φιλίας τη συνδέουν με την αρετή και το δίκαιο, την ηθική και την πολιτική λογική. 

 

Οι αρχαίοι συγγραφείς ήταν λιγότερο ντροπαλοί από τους σύγχρονους σε σχέση με τα ωφελιμιστικά κέρδη που προκύπτουν από την κατοχή φίλων. Στην επιλογή φίλων πρωταρχική μέριμνα ήταν εξακρίβωση της θέλησης και της ικανότητας του υποψήφιου φίλου για ανταπόδοση των υπηρεσιών στο ακέραιο. Μια επισκόπηση της ελληνικής τραγωδίας, ρητορείας και φιλοσοφίας του 5ου και 4ου αιώνα από την Αθήνα θα αποκάλυπτε εύκολα την έμφαση στην αμοιβαία βοήθεια ως ακρογωνιαίο λίθο της φιλίας. Το ιδανικό ήταν να μπορεί κανείς στην ιδιωτική σφαίρα να βοηθά τους φίλους και στη δημόσια να αυξάνει το κύρος της πόλης. Βλ. λ.χ. Ξενοφών, Απομν. 3.12.4, 2.10.3, 3.6.2,Eυρ., Ηρακλής 1425-6, Ορ. 1155-7, Εκ. 984-5, Ηρόδ. 5.24.3. Ο Θουκυδίδης (3.10.1) τονίζει την αναλογία ανάμεσα στη φιλία μεταξύ ιδιωτών και τη συμμαχία μεταξύ πόλεων. Πβ. Ξενοφών, Κύρου Παιδεία 1.45.

 

Αν η πραγματιστική τους προσέγγιση της φιλίας αντανακλά το γεγονός ότι η αρχαία οικονομία ήταν εμβαπτισμένη σ’ ένα δίκτυο προσωπικών σχέσεων σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι ο σύγχρονος καπιταλισμός, μένει να αποδειχτεί. Πάντως αυτή η ανάλυση της αρχαίας φιλίας και ο τονισμός της σχέσης της με τη διανομή του πλούτου και το εμπόριο κυριαρχεί σε σπουδαία έργα που ασχολούνται με την αρχαία οικονομία, όπως αυτό του Finley.

 

Αν θεωρήσουμε ως δεδομένη μια διάκριση ανάμεσα στην ιδιωτική σφαίρα και τη δημόσια σφαίρα των νομικών και οικονομικών σχέσεων, η αρχαία φιλία φαίνεται να δρασκελίζει και τις δύο επικράτειες. Η διάκριση μεταξύ οικονομίας και κράτους από τη μια μεριά και ιδιωτικής σφαίρας από την άλλη είναι στην αρχαιότητα ατελής: το ενδιάμεσο πεδίο είναι στην πραγματικότητα ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο, το οποίο συνίσταται από δίκτυα ηθικών δεσμών που καθαγιάζονται από την κοινή γνώμη και την παράδοση. Κυριαρχεί ένα σύμπαν ανεπίσημων αλληλεπιδράσεων και συναλλαγών που γίνονται αντιληπτές ως ταυτόχρονα εθελοντικές και επιβεβλημένες, ως αυθόρμητες και κοινωνικά ρυθμισμένες. Τέτοια δίκτυα κυριαρχούνται από τον κώδικα της ανταπόδοσης.

 

Ένα στοιχείο που κάνει την ελληνική φιλία υποκείμενη σε μια τέτοια μορφή ανταποδοτικότητας είναι η στενή της σύνδεση με άλλους κοινωνικούς δεσμούς. ΣταΗθικά Νικομάχεια και Ευδήμεια ο Αριστοτέλης εντάσσει στην έννοια της φιλίας όχι μόνο αυτό που θα αποκαλούσαμε εμείς σήμερα φιλία, αλλά και ένα ευρύ φάσμα δεσμών, όπως μεταξύ γονέων και παιδιών, συζύγων, συμπολιτών, συνδημοτών, συστρατιωτών, συνταξιδιωτών και συγγενών διαφόρων βαθμών. Έτσι δεν υπάρχει πραγματική διάκριση μεταξύ ιδιωτικών και δημοσίων σχέσεων και στην έννοια της φιλίας περιλαμβάνονται μ’ αυτό τον τρόπο εθελοντικές, αλλά και αποδιδόμενες ή επίσημες σχέσεις. Όλο το φάσμα των σχέσεων, από την συγγένεια ως την πολιτική ή κοινωνική ταυτότητα, συμμετέχει σε μια κοινή δομή που δεν είναι ούτε πλήρως ιδιωτική, ούτε πλήρως θεσμική.  Ο Αριστοτέλης διακρίνει διάφορα υποείδη φιλίας, όπως η εταιρική (=συντροφικότητα) και η πολιτική (=η σχέση μεταξύ συμπολιτών). Βλ. Ηθ. Νικ. 1160a8, 1157b23, 1161b11-36, Ηθ. Ευδ. 1241b13-7.

 

Μέσα στο πεδίο της φιλίας υπάρχει μια ένταση ανάμεσα στην ιδανική μορφή της φιλίας ως επιθυμίας να ζητάς το καλό του άλλου (Ηθ. Νικ. 1155b31) και το υπολογισμένο ενδιαφέρον για όφελος, κάτι που κάνει τη φιλία να μοιάζει περισσότερο ως μια επένδυση. Η αμοιβαιότητα μεταξύ φίλων θεμελιώνεται σε αντικειμενικές υποχρεώσεις και υπηρεσίες, όπως οι ημιεπίσημες υποχρεώσεις του παιδιού προς τους γονείς. Κάποιος που ευεργετήθηκε χρωστά χάριν, ένας όρος που περιλαμβάνει τόσο την ευγνωμοσύνη όσο και την υποχρέωση ανταπόδοσης. Έτσι η φιλία στηρίζεται σε ένα δίκτυο ή οικονομία δανείων και οφειλών. Η αποτυχία να δώσεις ή να ανταποδώσεις βοήθεια την ώρα της ανάγκης είναι παραβίαση της φιλίας. Οι αμοιβαίες υπηρεσίες δεν πηγάζουν τόσο από την καλή θέληση, αλλά από την υποχρέωση που ενυπάρχει στη φιλική σχέση.

 

 

[Μετάφραση μέρους του άρθρου του D. Konstan, «Reciprocity and Friendship», στο Reciprocity in Ancient Greece, Οxford 1998, 279-302]

Πηγή...

schizas

ΑΦΟΥ ΟΙ ΕΔΩ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΒΡΥΧΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ!

TO "ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΚΟΥΖΝΕΤΣΟΦ" ΑΠΟΠΛΕΕΙ  ΣΕ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΕΝΩ ΑΛΛΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΛΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΙΜΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Ενώ η ηγεσία των ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων είναι εξαιρετικά ανήσυχη  από τη χθεσινή άρνηση της Συνθήκης της Λωζάνης από τον Ερντογάν ο οποίος έθεσε και θέμα αναθεώρησης της, αμφισβητώντας την κυριαρχία των νησιών του Αιγαίου, η δωσίλογη κυβέρνηση μοιάζει απόλυτα αδρανής, καθώς 24 ώρες μετά, δεν υπάρχει καμία δήλωση κυβερνητικού στελέχους ή επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών ή του Μεγάρου Μαξίμου απέναντι στις δηλώσεις του Ερντογάν!!!

Αφού λοιπόν δεν αντιδρά η δωσίλογη ψευτοαριστερή κυβέρνηση, παίρνει την πρωτοβουλία η Μόσχα, εκφράζοντας έμπρακτα την έντονη δυσφορία της για τις δηλώσεις άρνησης της συνθήκης της Λωζάνης από τον Ερντογάν!

 Τέσσερα τουλάχιστον πολεμικά πλοία του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας,  (πιθανώς το καταδρομικό Mοskva, το καταδρομικό Admiral Chabanenko, η φρεγάτα Yaroslav Mudry και η φρεγάτα Ladny) θα περιπολούν στο εξής μόνιμα στο Αιγαίο, ενώ το αεροπλανοφόρο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ, το οποίο αποπλέει σε μία εβδομάδα από την Βόρεια Θάλασσα, θα κατευθυνθεί νότια της Κρήτης! 

Η Ρωσία έχει πολλούς και ποικίλους λόγους να μην θέλει ούτε για αστείο να αναφέρεται η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης.

 Στέλνοντας λοιπόν τον στολίσκο στο Αιγαίο, προειδοποιεί την Αγκυρανα μην διανοηθεί ούτε καν να ονειρεύεται ότι τα νησιά του Α.Αιγαίου θα περιέλθουν υπό τουρκικό έλεγχο και άρα τα ρωσικά πλοία θα χάσουν τα τρία αγκυροβόλια που τώρα διαθέτουν στο Αιγαίο, στην περιοχή νοτιά της Λήμνου, έξω από την Αστυπάλαια και στα βορειοδυτικά της Ικαρίας...

Η μετάβαση των σκαφών του ρωσικού ναυτικού θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου και θα ακολουθήσει άσκηση σε δύο φάσεις η μία στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου και η δεύτερη στην Μαύρη Θάλασσα.

Εκτός όμως αυτών των ενεργειών, θα υπάρξει και διπλωματική παρέμβαση της Μόσχας προς την Άγκυρα για το ζήτημα της αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης, αφού η εδώ δωσίλογη κυβέρνηση καθεύδει....

oimos-athina

Η Ευρωμεσογειακή Σύνοδος : είχε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα;

του Λευτέρη Ριζά

       Στην πολυδιαφημισμένη από την κυβέρνηση «Σύνοδο των Μεσογειακών Κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα» πρόκυψε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα / κέρδος για τις χώρες που πήρανε μέρος και για την Ελλάδα ειδικότερα; Αυτό θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε.

       Στην Σύνοδο πήραν μέρος δύο πρόεδροι Δημοκρατίας – οι κ.κ. Ολάντ της Γαλλίας και Ν. Αναστασιάδης της Κύπρου – , τέσσερις πρωθυπουργοί: οι κ.κ. Ματέο Ρέντσι (Ιταλίας), Τζότζεφ Μουσκάτ (Μάλτας),Αντόνιο Κόστα (Πορτογαλίας), Αλ. Τσίπρας και ο Αναπληρωτής Υπουργός Ευρωπαϊκής Ένωσης της Ισπανίας, κ. Φερνάντο Εγκιδάθου, εκπροσωπώντας τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Ισπανίας, κ. Μαριάνο Ραχόι.

       Το πρώτο που κάνει εντύπωση και ουσιαστικά αποκαλύπτει μέχρι που οι της Συνόδου θέλουν να «αγωνιστούν» για τους λαούς τους, είναι ο ίδιος ο χαρακτηρισμός της Συνόδου. Την χαρακτήρισαν ως «Σύνοδο των Μεσογειακών Κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ως κοινό χαρακτηριστικό των χωρών προτιμήθηκε η θέση τους στον Χάρτη. Κι εδώ έκαναν ένα σοβαρό «λάθος» γιατί η Πορτογαλία δεν βρέχεται από την Μεσόγειο θάλασσα, αλλά από τον Ωκεανό. Αν δεν έκαναν αυτό το «λάθος» θα έπρεπε να χαρακτηρίσουν την Σύνοδο ως «Σύνοδο των χωρών του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αλλά τότε θα ξύπναγαν μνήμες από ένα παρελθόν που τόσο πολύ θέλουν να ξεχάσουν – να σβήσουν από την μνήμη και των λαών τους. Θα παρέπεμπαν σε εκείνες τις αναλύσεις που εξηγούσαν τις αιτίες που η Ευρώπη έχει χωριστεί στον πλούσιο Βορρά και στο φτωχό Νότο. Δηλαδή θα άνοιγαν μια παλιά συζήτηση για την «άνιση ανάπτυξη», τον ιμπεριαλισμό κλπ κλπ κακόηχα στα αυτιά τους. Καλύτερα κοινό στοιχείο μας ότι βρέχουμε τα πόδια μας στην θάλασσα.

       Δεν πάνε και πάρα πολλά χρόνια – αρχές δεκαετίας του 1980 – δημοσιεύτηκε και μάλιστα έτυχε πλατειάς διάδοσης η Έκθεση της Επιτροπής Μπράντ με τίτλο «Βορράς-Νότος, ένα πρόγραμμα για την επιβίωση».[1] Στην επιτροπή αυτή, εκτός του προέδρου της  Βίλλυ Μπράντ (πρώην Καγκελάριος της Δ. Γερμανίας) – που εκτός των άλλων εργάστηκε και μέσα από την Σοσιαλιστική Διεθνή για την οικοδόμηση μιας συμφωνίας μεταξύ χωρών του Βορρά και χωρών του Νότου – μέλη της υπήρξαν πολλές μορφές κύρους πολιτικών που κατείχαν στο παρελθόν επίσημες θέσεις τόσο σε χώρες του Βορρά όσο και του Νότου, όπως ο πρώην πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Έντουαρντ Χηθ, ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Σουηδίας Όλαφ Πάλμε· ο πρώην πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Χιλής Εντουάρντο Φρέι, ο Άνταμ Μάλικ πρώην υπουργός εξωτερικών της Ινδονησίας που αντιπροσώπευε ενεργά τις χώρες του Νότιου ημισφαιρίου στα Ενωμένα Έθνη και άλλες σημαντικές προσωπικότητες. «Πρόκειται συνεπώς για ονόματα τέτοια που να εξασφαλίζουν διασημότητα και διάδοση στο έργο της Επιτροπής, τουλάχιστον στις δυτικές και νότιες χώρες», έγραφε ο Αντρέ Γκύντερ Φρανκ.

       Η Έκθεση κάλυπτε τουλάχιστον δώδεκα σημεία μεγάλου ενδιαφέροντος σε άλλα τόσα κεφάλαια: από τα πάντοτε επίκαιρα προβλήματα των πληθυσμών και του αφοπλισμού, μέχρι εκείνου της ενέργειας που είναι τόσο καυτό σήμερα, από το δράμα της πείνας στον κόσμο μέχρι τους ψυχρούς αριθμούς των οικονομικών πράξεων. Επρόκειτο δηλαδή για μια έκθεση υψηλού επιπέδου – ανοιχτή βέβαια σε πολλές ερμηνείες κι από διαφορετικές σκοπιές. Αυτά πριν από 35 περίπου χρόνια. Παρά το γεγονός ότι ήταν μια έκθεση υψηλού επιπέδου, ότι είχε υποστηριχτεί από πρόσωπα γνωστά και με κύρος, ότι είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών, τελικά εγκαταλείφθηκε από την πλειοψηφία αυτών που την είχαν υποδεχτεί με μεγάλες υποσχέσεις.

       Αναγκαστήκαμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν για να υπενθυμίσουμε ότι δεν αρκούν καθόλου κοινές αποφάσεις, εκθέσεις και ψηφίσματα διεθνών οργανισμών ­ καλύτερο παράδειγμα από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, π.χ. Κυπριακό, που δεν τα εφάρμοσαν ούτε αυτοί που τα ψήφισαν – γιατί η πολυδιαφημισμένη χθεσινή Σύνοδος τίποτα ουσιαστικά δεν συζήτησε ούτε σε βάθος ούτε σε έκταση και αυτοί που πήραν μέρος δεν χαίρουν σεβασμού καλά­ καλά ούτε μέσα στις χώρες τους. Πολύ λιγότερο δε στους κύκλους του εξωτερικού – της ίδιας της ΕΕ. Μπορεί να είναι υποχρεωμένοι να προσποιούνται ότι σέβονται και ακούνε π.χ. τον Ολάντ ή τον Ρέντσι η ακόμα και τον δικό μας πρωθυπουργό, αλλά στην πραγματικότητα δεν «μετράνε» και πολύ στο πλαίσιο των «θεσμών», των φίλων και συμμάχων. Όσοι δε περιφέρονται στο εξωτερικό με το χέρι απλωμένο,  ζητώντας βοήθεια ή να του χαριστούν τα χρέη προκειμένου να δει «άσπρη μέρα», πρέπει να είναι βέβαιοι πως μόλις απομακρυνθούν από όσους από «ευγένεια» τους χαμογελούν ή τους χαρίζουν γραβάτες, μόλις γυρίσουν την πλάτη τους όλοι αυτοί χαμογελούν χαιρέκακα.

       Διαβάζοντας τον κατάλογο αυτών που πήραν μέρος στην χθεσινή Σύνοδο δυσκολευόμαστε να μην χαμογελάσουμε πικρά: όλοι τους είναι πάρα πολύ αδύνατοι πολιτικά και οικονομικά. Στρατιωτικά δεν το συζητάμε.

       «Σκοπός της Συνόδου είναι να ενισχυθεί ο συντονισμός και η συνεργασία των μεσογειακών κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενόψει της άτυπης Συνόδου της Μπρατισλάβας στις 16 Σεπτεμβρίου προκειμένου να ενταχθεί η μεσογειακή οπτική στην ευρωπαϊκή ατζέντα και στην ανάπτυξη ενός νέου ευρωπαϊκού οράματος για την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα κράτη-μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά στους τομείς της οικονομίας, της μετανάστευσης και της ασφάλειας», διαβάζαμε στο σχετικό δελτίο τύπου που εκδόθηκε από το ίδιο το γραφείο του πρωθυπουργού.

       Την πρωτοβουλία αυτή του κ. Τσίπρα κάποιοι θεώρησαν ως κίνηση μάτ. Μάλλον κακό σκάκι παίζουνε. Σε ποιον έκαναν ματ; Και γιατί; Τι είπανε οι 7 υπέροχοι μεταξύ τους και τι στους άλλους και τους λαούς τους, με βάση τις κοινές δηλώσεις τους και την Διακήρυξη των Αθηνών της 1ης Συνόδου των Μεσογειακών Χωρών της ΕΕ.

       Αξίζει να τα δούμε μήπως και μάθουμε τουλάχιστον σκάκι. Ξεκινάμε από τον οικοδεσπότη:  

       «Όπως δήλωσα και κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας , το σημαντικότερο γεγονός είναι η παρουσία μας σήμερα εδώ και η πραγματοποίηση αυτής της Συνόδου.

Η σημερινή Σύνοδος και η Διακήρυξη των Αθηνών που υιοθετήθηκε, αναδεικνύει την κοινή μας βούληση να ενισχύσουμε τη συνοχή και την ενότητα Ευρώπης, συμβάλλοντας ενεργά στον εξαιρετικά σημαντικό διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης που σε λίγες ημέρες αρχίζει με την Άτυπη Σύνοδο των 27 στην Μπρατισλάβα. Έναν διάλογο, ο οποίος, όπως συμφωνήσαμε, πρέπει να οδηγήσει σε ένα νέο όραμα για την Ευρώπη.  Ένα νέο όραμα που έχουμε ανάγκη».

       Αν το σημαντικότερο γεγονός είναι η παρουσία – αυτό είναι μια λογική παρέας παλιόφιλων που έχουν συνηθίσει να βρίσκονται κάθε τόσο για να διαπιστώνουν πόσοι ζούνε ακόμα ­ τότε αυτές οι συμμαζώξεις δεν έχουνε κανένα μέλλον και καμιά πιθανότητα να διαμορφώσουν καταστάσεις. Η Σύνοδος και η Διακήρυξη της, σύμφωνα με το οικοδεσπότη, ανέδειξε στην πραγματικότητα τον κοινό φόβο τους μπροστά στο «Διευθυντήριο» της ΕΕ  γι αυτό πήραν όλοι τους όρκο ότι θέλουν να ενισχύσουν την συνοχή και την ενότητα της Ευρώπης. Συνοχή και ενότητα της Ευρώπης του πλούσιου Βορρά και του φτωχού Νότου, θα μπορούσε να προωθηθεί μόνο αν η Ευρώπη έπαυε κάποια στιγμή να κυριαρχείται από το μεγάλο υπερεθνικό κεφάλαιο, τα χρηματιστικοποιημένα μονοπώλια και το κράτος που έχει πια συνυφανθεί με αυτά και γινότανε μια Ευρώπη των εργαζομένων. Αυτό όμως δεν προβλέπεται να γίνει σύντομα ­ θα πάρει κάμποσες  δεκαετίες γιατί απαιτείται μια ταυτόχρονη επανάσταση στις πιο προχωρημένες χώρες της Ευρώπης, όπως έλεγε, κι είχε δίκιο, ο Μαρξ. Όταν κάθε χρόνο διαβάζουμε ότι αντί να μειώνεται αυξάνεται ο πλούτος στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας του πληθυσμού [2] και το ίδιο κατανέμεται εντελώς άνισα μεταξύ των περιοχών μέσα στην ίδια χώρα, την Ευρώπη, τις Ηπείρους, τότε πρέπει να συνεχίζουμε να αυταπατώμεθα ότι με ευχέλαια και Διακηρύξεις θα επιτύχουμε την συνοχή της Ευρώπης. Εδώ δεν έχει επιτευχθεί η συνοχή της Ιταλίας ( το περιβόητο πρόβλημα του Νότου της Ιταλίας δεν έχει λυθεί), ενώ είναι γνωστά τα ανάλογα προβλήματα στην Γαλλία και όλοι το γνωρίζουμε και στην πατρίδα μας, την Ελλάδα.

       Χωρίς συνοχή δεν υπάρχει και ενότητα ούτε στην Ευρώπη αλλά ούτε και σε κάθε μια χώρα της χωριστά. Δεν γινόμαστε μάρτυρες εμφάνισης και ενίσχυσης τοπικιστικών κινημάτων σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης; Δεν είναι αποτέλεσμα της άνισης ανάπτυξης που συμβαίνει σε κάθε χώρα, η τάση για διάσπαση; Από το Ενωμένο Βασίλειο, την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, κλπ. βλέπουμε κάθε μέρα τέτοια φαινόμενα να υπάρχουν, να γεννιούνται, να οξύνονται. Η παράταση της σημερινής κρίσης και σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό – προσφυγικό φαινόμενο περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τέτοια φαινόμενα.

       Ποιος διάλογος μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο όραμα για την Ευρώπη; Αυτά είναι ρεφρέν που είναι της μόδας να επαναλαμβάνονται σε κάθε δημόσια συζήτηση. Ποιο νέο όραμα ­ και ποιο ήτανε το παλιό; μήπως εννοούνε αναπαλαίωση του παλιού, κάτι σαν βουλκανιζατέρ ­ μπορεί να προταθεί και να συγκινήσει τους λαούς της Ευρώπης; Ποιο είναι αυτό το νέο όραμα που έχουμε ανάγκη; Είναι δυνατόν οι λαοί και οι κοινωνικές τάξεις και ομάδες που τους αποτελούν κάποια στιγμή να αποκτήσουν ένα κοινό όραμα; Ίσως μόνο αν βρεθούν στην ανάγκη να αποκρούσουν εισβολή εξωγήινων. Κοινό όραμα απέκτησαν οι λαοί της Ευρώπης πριν από 2000 χρόνια με την διάδοση του χριστιανισμού. Αλλά κι αυτό όχι μόνο θάμπωσε πολύ γρήγορα αλλά την βύθισε σε σειρά θρησκευτικών πολέμων ανάμεσα σε χριστιανούς. Το άλλο όραμα ήτανε αυτό της συναδέλφωσης λαών και ανθρώπων με την απελευθέρωση τους από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και του κεφαλαίου. Το όραμα λειτούργησε για κάμποσα χρόνια. Ο προλεταριακός διεθνισμός, η παγκόσμια επανάσταση κλπ φάνηκε πώς καλύπτει την ανάγκη για ένα νέο όραμα τους εργαζόμενους. Οι άλλοι,  οι εκμεταλλευτές και καταπιεστές των λαών ξέμειναν κι αυτοί από οράματα. Το χιλιόχρονο Ράϊχ και όλα τα σχετικά και συγγενικά οράματα χρεοκόπησαν γιατί έδειξαν το απαίσιο πρόσωπο τους στις μάζες με τα κρεματόρια και την εξόντωση και υποδούλωση των άλλων.

       Πραγματικά αυτή την ιστορική στιγμή φαίνεται να μην υπάρχει όραμα ικανό να κερδίσει τη λαϊκή υποστήριξη και να κινητοποιήσει τις μεγάλες λαϊκές μάζες και την «κοινωνία». Έχει χρεοκοπήσει στα μάτια του κόσμου και η εναλλακτική, το όραμα, της αριστεράς. Η τραγική αποτυχία του «υπαρκτού σοσιαλισμού» - και κάθε σχετικής προσπάθειας σοσιαλιστικής, σοσιαλδημοκρατικής, κλπ – έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό που έχει επιτρέψει να εμφανιστούν διάφορα κινήματα αντιδραστικά, όπως ο ισλαμο-φασισμός, η περιχαράκωση στα στενά ατομικά ενδιαφέροντα ή δικαιώματα, η αποστροφή από κάθε ιδέα και προσπάθεια  συλλογικής διεκδίκησης μιας πραγματικά ανθρώπινης ζωής. Η εργατική τάξη στην οποία είχε στηρίξει  όλες τις ελπίδες του το σοσιαλιστικό κίνημα, δεν κατόρθωσε τουλάχιστον μέχρι τώρα να ανταποκριθεί στην ιστορική αποστολή που τις είχανε αναθέσει. Αυτή η αδυναμία της  – που δεν ξέρουμε ακόμα εάν είναι οριστική ή όχι – βρίσκεται στην ρίζα αυτής της μεγάλης κρίσης, έλλειψης οράματος – που διαλύει σήμερα την κοινωνία. Το κεφαλαιοκρατικό-ατομικιστικό σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του, είναι αυτό που οδηγεί σε αυτή την καθολική κρίση αλλά δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να υπάρχει συγκροτημένο και ιστορικά ανερχόμενο κοινωνικό υποκείμενο για το σαρώσει και να ανοίξει μια νέα προοπτική στην ανθρωπότητα.

       Συνεπώς κανένας από αυτούς που βρέθηκαν στην Αθήνα χθες και από αυτούς που θα βρεθούνε στην Μπρατισλάβα δεν μπορεί να προσφέρει ένα νέο όραμα στους λαούς της Ευρώπης. Η ίδια η Ευρώπη δεν αποτελεί όραμα. Κι αν κάποτε το προσπάθησαν κάποιοι κύκλοι και συμφέροντα, τώρα πια έχει κι αυτό τελειώσει. Οι φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι μπορεί να θέλουν κάτι τέτοιο. Είναι όλοι αυτοί που ορκίζονται στον ευρωπαϊκό δρόμο, που παρουσιάζονται ως πραγματικοί φιλοευρωπαίοι. Αν οι ίδιοι δεν είναι θύματα των δικών τους ιδεοληψιών τότε αγωνίζονται με κάθε δύναμη τους για την διάσωση αυτού του σάπιου πια κοινωνικού συστήματος. Έστω και αν νομίζουν – και ως τέτοιοι παρουσιάζονται – πώς είναι αριστεροί κλπ.

       «Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.

Πρέπει η Ευρώπη να ξαναεμπνεύσει τους λαούς της. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο με ευχές. Χρειάζεται να λάβουμε μέτρα, ουσιαστικά μέτρα για την βελτίωση της ζωής των ευρωπαίων πολιτών. Και βεβαίως να ενισχύσουμε τον ρόλο της Ευρώπης, τον παγκόσμιο και περιφερειακό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», συνέχισε να αραδιάζει την μεγάλη αυταπάτη του ο κ. Τσίπρας. Και σε ποιους απευθυνότανε; Στον Ολαντρέου, στον  Ρέντσι, στον Αναστασιάδη κλπ. Μα είναι δυνατόν να απευθύνεται ένας άνθρωπος που θέλει να αυτοπαρουσιάζεται ως αριστερός, σε όλους αυτούς και να τους μιλάει για νέα οράματα; Δεν είναι δυνατόν. Γι αυτό ό,τι και αν πιστεύει για το εαυτό του ο κ. Τσίπρας, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ.

       Οι δηλώσεις των υπόλοιπων ήτανε ακριβώς στο ίδιο πνεύμα με αυτές του κ. Τσίπρα. Μηχανικά επανέλαβαν το «Πιστεύω εις μιαν Ευρώπη που πρέπει να φροντίζει τα παιδιά της, να τα κοιμίζει με ένα νέο όραμα» και με κάποιο μυστηριώδη τρόπο θα σταματήσει να παράγει ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση κλπ. Οι δηλώσεις όλων μαζί υπήρξανε μια μονότονη φλυαρία, σκέτη εξαπάτηση εαυτών και αλλήλων.

       Ίσως θα χρειαστεί μια πιο ενδελεχής εξέταση των βασικών σημείων της Διακήρυξης. Γι αυτό, ίσως, να επανέλθουμε.

       Η όλη αυτή προσπάθεια του κ. Τσίπρα περισσότερο έχει να κάνει με την ανάγκη που έχει να παρουσιάσει κάποια διεθνή επιτυχία, ότι παίζει κάποιο ρόλο τώρα η Ελλάδα, να νομίσουν οι οπαδοί ότι έκανε μια κίνηση ματ – ξεχνώντας βέβαια ότι λαός βιώνει καθημερινά μια όλο και σκληρότερη και αδιέξοδη πραγματικότητα και δεν παραμυθιάζεται τόσο εύκολα όσο νομίζουν -  την οποία κίνηση πριν αλέκτωρ τρις λαλήσει, φρόντισαν να του υπενθυμίσουν οι αρμόδιοι θεσμοί, ότι τα περιθώρια δικών του βημάτων στον χορό, είναι πάρα πολύ στενά. Έτσι το Eurogroup φρόντισε αμέσως μετά τις δηλώσεις και την δημοσίευση της Διακήρυξης, να του υπενθυμίσει ότι πρέπει να τελειώνει με τα προαπαιτούμενα, προκειμένου να λάβει την υποδόση των 2,8 δις, Ευρώ.                 

[1] βλ. Andre Gϋnder Frank «Οικονομικά παράδοξα της έκθεσης Μπράντ-Μάϊος 1980», στην ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ (Monthly Review),τ. 38, Αύγουστος ‘83

[2] «Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει τον μισό πλούτο του πλανήτη» [ΑΥΓΗ 7- 6 – 16], «Αυξάνονται και πληθύνονται οι κροίσοι του κόσμου», ΒΗΜΑ 21-8-2016.

istrilatis

«Ιοί»: Απροκάλυπτα με τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ…

 
Αυτό το μεγαλοφυές σκίτσο ο Στάθης το 
εμπνεύστηκε το 2004 από το Σαρόν, 
αλλά δεν θα υπήρχε και καταλληλότερο 
για του "Ιούς"...
Οι «Ιοί» (της παλιάς «Ελευθεροτυπίας»), σήμερα έχουν έδρα την «Εφημερίδα των Συντακτών». Από δημοσιογραφική «εστία» μέσα σε ένα καθεστωτικό αστικό έντυπο, αναβαθμίστηκαν(!) σε δομή αστικού εντύπου:Προπαγανδιστική δομή της «αριστερής» κυβέρνησης των νέων αποικιοκρατών!!! 
Πλέον το παλιό «μαρξιστικό» προσωπείο των «Ιών» έχει …κατεδαφιστεί και τα παλιά «επαναστατικά» προσχήματα έχουν κονιορτοποιηθεί. Τώρα απαστράπτει το αληθινό και μακάβριο πρόσωπο των «Ιών», αυτό που επιμελώς έκρυβαν παλιά:
Το πρόσωπο της «αριστερής» ΑΠΑΤΗΣ, το πρόσωπο της Νέας Τάξης, συνακόλουθα το πρόσωπο των γενιτσάρων του 4ου Ράιχ, των «αριστερών» γενιτσάρων που εκτελούν τα «συμβόλαια θανάτου» των διεθνών μαφιόζων… 

Απροκάλυπτα πλέον οι «Ιοί» στηρίζουν την ΑΛΗΤΕΙΑ της «αριστερής» κυβέρνησης, τα Μνημόνια της νέας αποικιοκρατίας… 

ΤΩΡΑ δεν μπορούν να εξαπατήσουν κανέναν. Τώρα δεν μπορούν να υποδυθούν άλλους ρόλους, εκτός από αυτόν που πραγματικά είναι και ήταν πάντα: Του δόλιου και έμμισθου υπαλλήλου των πλανητικών ληστών και δημίων… 

Το έναυσμα γι αυτό το σχόλιο μας το έδωσε το σημερινό κείμενο του Στάθη. Διαβάστε το εδώ: 
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/09/blog-post_29.html 

Θα συμπληρώσουμε το κείμενο του Στάθη και με δύο δικά μας μικρά κείμενα, γραμμένα στις αρχές του 2006. 

Με τους «Ιούς» έχουμε ασχοληθεί από πολύ παλιά και συστηματικά. Διαβάστε σχετικά κείμενα εδώ: 
http://www.resaltomag.gr/112.mag 

Έτσι για την αποκατάσταση της ιστορική Μνήμης… 

Ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας»: Νεοταξική ανάπλαση 
Ρεσάλτο, Ιανουάριος 2006, τεύχος 2 

Στην Ελλάδα έχει διαμορφωθεί, με ισχυρές προσβάσεις στα ΜΜΕ, ένα πλατύ «αριστερό» νεοταξικό μόρφωμα: Μια στρατιά πρώην αριστερών, «ανανεωτών», «εκσυγχρονιστών» σοσιαλδημοκρατών και κάποιων «αριστεριστών» μαζί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους και ταυτοχρόνως, «γραικύλοι εξ επαγγέλματος και αθύρματα εξ επιλογής», σχηματίζουν ένα ευρύ φάσμα που εξωραΐζει τη βαρβαρότητα του πλανητικού ιμπεριαλισμού και παρέχει εμμέσως, ακόμα και ευθέως, «προοδευτικές» ιδεολογικές υπηρεσίες στη Νέα Τάξη. 

Βεβαίως δημιουργούν, σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, απορίες οι παρά φύσιν ιδεολογικές επιμειξίες: Κορυφαίοι νεοφιλελεύθεροι μαζί με «μαχητές της Αριστεράς» και της «ακροαριστεράς». Αυτό που κυρίως εντυπωσιάζει είναι ότι αν και πολιτικά ετερόκλητοι εκπροσωπούν απροσχημάτιστα την ίδια μαχητική υπεράσπιση της Νέας Τάξης. 

Πρακτικά όλο αυτό το «αριστερό-νεοφιλελεύθερο» μόρφωμαεκφράστηκε «αφηνιασμένα» και φανατικά στην ιμπεριαλιστική θηριωδία κατά της Σερβίας. Εξωράισε και στήριξε το ΝΑΤΟϊκό εφιάλτη του πολέμου. Καθαγίασε το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα και τη βροντώδη υποκρισία του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Αν εξετάσει κανείς τα «επιχειρήματα» αυτού του «προοδευτικού μορφώματος» θα διαπιστώσει όχι μόνο ότι αυτά μεροληπτούσαν υπέρ του ΝΑΤΟ, αλλά αντλούνταν ευθέως από το οπλοστάσιο του Κλίντον και του Μπλερ και αναπαρήγαγαν τη φαιά προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού. 

Μια από τις κύριες, δημοσιογραφικά θεσμοθετημένες, εστίες της πονηρής αριστεροφωνίας είναι οι «Ιοί» της «Ελευθεροτυπίας». Είναι η μαγιά για τη νεοταξική ανάπλαση αριστερών και ακροαριστερών δυνάμεων. Είναι ιοί που με μαρξιστικό προσωπείο μικροβιάζουν και μολύνουν αριστερούς.

Το οπλοστάσιο αυτών των «αριστερών» σφογγοκωλάριων του κοσμοπολιτισμού είναι κυρίως ο εθνικιστικός, ρατσιστικός και ακροδεξιός στιγματισμός όλων εκείνων που αντιτάσσονται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης και υπερασπίζονται τον ιστορικό, πολιτισμικό και εθνικό μας ιστό. 

Για αυτούς τους «μαρξιστές» κοσμοπολίτες η υπεράσπιση των παραδόσεων είναι εθνικισμός και ακροδεξιά παρέκκλιση. «Προοδευτικό» είναι η φουτουριστική απόρριψη του παρελθόντος. 

Λησμονούν βεβαίως ή συνειδητά θέλουν να αγνοούν το ακόλουθο, όχι εθνικιστικό, αλλά μαρξιστικό αξίωμα: Ένας λαός (ή μια τάξη) που έχει αποκοπεί από το δικό του παρελθόν είναι πολύ λιγότερο ελεύθερος να διαλέξει και να δράσει ως λαός (ή ως τάξη), παρά αν είχε τη δυνατότητα να τοποθετηθεί στην Ιστορία. 

Σε όλα τα μεγάλα και ουσιώδη ζητήματα οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας» έδιναν, με το δόλιο τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων», το «αριστερό» άλλοθι στην πλανητική βαρβαρότητα, εκλαΐκευαν και προπαγάνδιζαν τα «επιχειρήματα» και τα ιδεολογήματα της νέας ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας. 

Συνοπτικές επισημάνσεις 

Σερβία: Στη ΝΑΤΟϊκή θηριωδία κατά της Σερβίας οι «Ιοί», από κοινού με το «αριστερο-νεοφιλεύθερο» νεφέλωμα μιλούσαν και διόγκωναν τα εγκλήματα του «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς και υποβάθμιζαν την ιμπεριαλιστική ισοπέδωση ενός λαού, το τερατώδες ιμπεριαλιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Με γενικόλογες ηθικές αφαιρέσεις κατά του πολέμου και υπέρ της «αλήθειας» και τις «αντικειμενικότητας» μετέθεταν τη φρίκη στις «αποκαλύψεις» για την «απανθρωπιά» του «αιμοσταγούς» Μιλόσεβιτς! 

Οτσαλάν: Η παράδοσή του στην Τουρκία, μια πράξη πολιτικής υποτέλειας, ιδεολογικά και ηθικά άθλια εμφανίστηκε μέσω των επινοήσεων του τρόμου, της πατριδοκαπηλίας, του εθνικισμού και της πολεμικής απειλής ως αναγκαιότητα και ρεαλισμός. 

Αφγανιστάν: Εδώ ο «μπαμπούλας» για τη νομιμοποίηση του ιμπεριαλιστικού εγκλήματος ήταν το φάντασμα του Μπιν Λάντεν. Έκτοτε το φάντασμα αυτό και της Αλ Κάιντα αιωρούνται για πάσα χρήση! 

Ιράκ: Εδώ το «ηθικό άλλοθι» ήταν ο δικτάτορας «σφαγέας» Σαντάμ! Η «νεοταξική αριστερά», το «σφαγέα» Σαντάμ έβλεπε και όχι τον πλανητικό εφιάλτη, τις ΗΠΑ, που έχει κηρύξει τον πόλεμο κατά της ανθρωπότητας, σκορπώντας παντού τον πολεμικό όλεθρο, με απώτερο στόχο τη στρατιωτική κατοχή χωρών και την πολιτική κατοχή ολόκληρου του πλανήτη. 

Ισραήλ: Εδώ οι «Ιοί» μεροληπτούν σκανδαλωδώς υπέρ του Ισραήλ και καθαγιάζουν το έγκλημα κατά των Παλαιστινίων.Και για να το πετύχουν αυτό ακροβατούν ανάμεσα στη βαρβαρότητα του Ισραήλ και τις απελπισμένες πράξεις βίας των Παλαιστινίων, αναπαράγοντας όλα τα ύπουλα ιμπεριαλιστικά ιδεολογήματα του «νόμου και της τάξεως» που είναι επενδυμένα με τη μικροαστική ηθική της «μη βίας». 

Όταν όμως εξισώνεις τη βία των θυμάτων της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας με τη βία και τρομοκρατία του Ισραήλ τότε είσαι (ανεξάρτητα από τις ανθρωπιστικές σου ρητορείες) με το ιμπεριαλιστικό Ισραήλ. 

Εδώ διώκεται βάναυσα και δολοφονείται ένας λαός και οι «αριστεροί» προπαγανδιστές της Νέας Τάξης μας πιπιλίζουν τις γλυκερές ανθρωπιστικές ηθικολογίες: «Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον γιατί και οι δυο πολτοποιούν την έννοια της ανθρωπιάς»… 

Σχέδιο Ανάν. Τα ίδια νεοταξικά «επιχειρήματα» και τις ίδιες ιμπεριαλιστικές ιδεολογικές αναθυμιάσεις ανέδιδαν οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας» και για το «σχέδιο Ανάν», μαζί με τους εκβιασμούς και τις απειλές κατά του κυπριακού λαού: Νεοταξική «Ιερά εξέταση». 

Τα ίδια ιδεολογήματα και «επιχειρήματα» της Νέας Τάξης αναπαράγουν οι «Ιοί» και στα μεγάλα εσωτερικά πολιτικά ζητήματα: Στο θέμα των μεταναστών, των «ανοικτών συνόρων», των εθνικών ζητημάτων, της τρομοκρατίας, του ρατσισμού, της Εκκλησίας κλπ: λειτουργούν ως «αριστερό» τεκμήριο και άλλοθι της πλανητικής αυτοκρατορίας. Ιδιαίτερα πρωτοστατούν στη δημιουργία σλαβομακεδονικής μειονότητας! 

ΣΤΟ πού διαχωρίζονται οι «Ιοί» από την Νέα Τάξη προσπαθούμε να βρούμε!!! 

Ο «Ιός Της Ελευθεροτυπίας»: Η «επιστήμη» του στιγματισμού και της φίμωσης 
Φεβρουάριος 2006-Ρεσάλτο, τεύχος 3 

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν την ελευθερία του λόγου. 
Τους λυπεί και τους θλίβει. 
Στη θλίψη τους σχεδόν για όλα είναι ικανοί: 
Να ουρλιάξουν, να πνίξουν. 
Μια σκοτεινή υποψία τους τραντάζει, 
Σαν δόντι που πονάει, 
Κι ο ύπνος τους τη νύχτα είναι σακατεμένος, τρίζει. 
Στριφογυρνώντας στο στρώμα τους αναπολούν 
Νέους τρόπους του λέγειν 
Χυμένους στα καλούπια των φόβων τους. 

Σκοπίμως και «δολίως» αρχίζω την πολεμική κατά των «Ιών» με τους στίχους του Ισραηλινού ποιητή Μεϊρ Βιζελτίρ. Οι συντάκτες του «Ιού» «μοχθούν» για να εξωραΐσουν τη βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους. Έχουν «αφομοιώσει» τις προπαγανδιστικές πρακτικές του και βρίσκονται στον αντίποδα των αντιλήψεων που διατυπώνει ο Βιζελτίρ… 

Οι «Ιοί», μια θεσμοθετημένη «αριστερή» δομή μέσα σε ένα ισχυρό αστικό συγκρότημα Τύπου, μας στιγμάτισαν σαν ένα «εθνικο-χριστιανικό» περιοδικό με «εκλεκτικές συγγένειες» με τον Τριανταφυλλόπουλο. Για τη δημοσιογραφική αθλιότητα των «Ιών» αναφέρεται ο εκδότης του Ρεσάλτο στην επιστολή του προς την «Ε», στη διπλανή στήλη. 

Εδώ θα θέσουμε το απλό ερώτημα: Μπορεί κανείς να υπερασπίζεται δίκαια υπόθεση όταν κυνικά, χρησιμοποιώντας τα σύνεργα του πλαστογράφου ταχυδακτυλουργού, στιγματίζει και αφορίζει χωρίς να αποδεικνύει, έστω στοιχειωδώς, τους αφορισμούς του και το χειρότερο: Παραπληροφορεί και δεν επιτρέπει στους άλλους να κρίνουν; 

Η «επιστήμη» όμως που δεν αντικρούει απόψεις αλλά κλείνει με φίμωτρο το στόμα των αντιπάλων συζητητών μοιάζει με κάτι το πολύ γνώριμό μας. Είναι η «επιστήμη» των ολοκληρωτικών καθεστώτων, η «επιστήμη» των ιδεολογικών και πολιτικών πρακτόρων της πλανητικής εξουσίας. Οι πρακτικές των «Ιών» αποδεικνύουν τις δικές τους εκλεκτικές συγγένειες και τον τρόμο που τους προκαλούν οι δικές μας απόψεις και αποκαλύψεις… 

Αμοραλισμός και μακιαβελισμός 

Αμοραλισμός στη φιλοσοφία του 19ου αιώνα είναι η θεωρητική αδιαφορία για το ηθικό πρόβλημα, όχι η καθαυτό ανηθικότητα. Το σύμμετρο του αμοραλισμού στον παπικό Μεσαίωνα είναι ο Ιησουϊτισμός. Κι αυτός δεν ενδιαφερόταν αν τα μέσα που εφάρμοζε για το σκοπό του θα ήταν άγια ή όχι. Ο σκοπός εννοείται ήταν πάντοτε μια καθαγιασμένη ατιμία ή απανθρωπιά. Στην πολιτική το να έχεις για αρχή: με οποιοδήποτε μέσο να φτάσεις στον «άγιο» σκοπό της επικράτησης πάνω στους άλλους, είναι ο Μακιαβελισμός. 

Το κυρίαρχο και σχεδόν καθολικό στοιχείο της πολιτικής είναι σήμερα ο Μακιαβελισμός. Ακριβώς γιατί τέτοιες «φιλοσοφίες» αποτελούν την έκφραση των ιστορικά παρακμασμένων τάξεων, κομμάτων, ανθρώπων. Γιατί μόνο οι εξουσίες και οι λακέδες τους, μέσα στη σήψη τους, χρησιμοποιούν στην πολιτική πάλη «κάθε μέσον», δηλαδή το μέσον της απάτης, της ψευτιάς και της συκοφαντίας. 

Ένας αριστερός αγωνιστής όμως συγκρούεται ανελέητα με όλα αυτά. Κλείνει μέσα του ό,τι καλύτερο έχει δώσει ως τώρα η ανθρώπινη κοινωνία, όχι ό,τι χειρότερο αφήνει η ταξική κοινωνία της αστικής μορφής. Οι «Ιοί της Ελευθεροτυπίας», με αριστερό προσωπείο, ξερνούν όλα τα μικρόβια της ιμπεριαλιστικής εξουσίας. 

Με δικολαβικές δημοσιογραφικές αθλιότητες όμως δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα προβλήματα που έχουν τεθεί. 

Καταγράψαμε στο πρώτο τεύχος τις πολιτικές ταυτίσεις τους, σε όλα τα μεγάλα διεθνή και εθνικά ζητήματα, με την πλανητική εξουσία. Ζητήσαμε να μας πουν στο πού διαχωρίζονται ιδεολογικά και πολιτικά από τη Νέα Τάξη. 

Αποδείξαμε με ντοκουμέντα (επανερχόμαστε και σε αυτό το τεύχος) ότι ασκούν κατευθυνόμενη δημοσιογραφία. 

Καμιά απάντηση! Παρά μόνο χαρακτηρισμούς και αφορισμούς… 

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ 

 

Πρέπει να θυμίσουμε ακόμα τη στοχοποίηση του ΡΕΣΑΛΤΟ από τους «Ιούς»… 
resaltomag

Η CETA υπεγράφη και θα τεθεί άμεσα σε ισχύ!

Η CETA υπεγράφη και θα τεθεί άμεσα σε ισχύ πριν δηλαδή έρθει για ψήφιση στα Εθνικά Κοινοβούλια των κρατών, καθώς αποτελεί μικτή συμφωνία. Η προσωρινή εφαρμογή της συμφωνίας θα ξεκινήσει μετά την ψήφισή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και δεν θα περιλαμβάνει τις διατάξεις που αφορούν την προστασία των επενδυτών και τον δικαστικού τύπου μηχανισμό επίλυσης διαφορών επενδυτή-κράτους. Προκειμένου να υπογραφεί στην σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε.και του Καναδά την 27η Οκτωβρίου, απαιτείται η συγκατάθεση και των 28 κρατών-μελών της ΕΕ και του Καναδά

Τι θα ισχύσει για την Ελλάδα 
Σύμφωνα με το the press project, αυτό που τροφοδοτεί τις περισσότερες αντιδράσεις είναι τα ειδικά δικαιώματα που αποκτούν οι ξένοι επενδυτές ώστε να προσφεύγουν εναντίον νόμων που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον - προσφυγές που δεν θα κρίνονται από την δικαιοσύνη της κάθε χώρας αλλά από επιτροπές διαιτησίας που είναι ραμμένες στα μέτρα των ξένων μεγαλοεπενδυτών. 
Για την χώρα μας αυτή η νέα τάξη πραγμάτων πιθανώς να προκαλέσει άμεσες εξελίξεις στην υπόθεση της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές, αφού η Eldorado είναι Καναδική εταιρία και η νέα συνθήκη θα της δώσει επιπλέον εργαλεία για να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση. 
Ομως πέρα απ αυτό, το σοκ που θα φέρει το άνοιγμα ακόμη περισσότερων τομέων της οικονομίας στον διεθνή ανταγωνισμό είναι δεδομένο ότι θα έχει πολλούς χαμένους. 
Διαβάστε τα ακόλουθα συμπεράσματα της έρευνας που μόλις δημοσίευσε το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης για τις επιπτώσεις της CETA και δείτε αν μέσα στους χαμένους αναγνωρίζετε χώρες με το προφίλ της Ελλάδας.

• Η CETA θα οδηγήσει σε μετατόπιση των εμπορικών ροών στο εσωτερικό της Ε.Ε. Το εμπορικό ισοζύγιο χωρών όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία θα βελτιωθεί εις βάρος άλλων χωρών της Ε.Ε.

• Η CETA θα οδηγήσει στην μείωση του μεριδίου της εργασίας στο εθνικό εισόδημα. Οι ανταγωνιστικές πιέσεις που θα ασκήσει η CETA σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις θα αυξήσουν το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που συσωρρεύεται στο κεφάλαιο και θα μειώσει αντιστοίχως το μερίδιο της εργασίας.

• Η CETA θα οδηγήσει σε συμπίεση μισθών. Ως το 2023, οι εργαζόμενοι θα στερηθούν αυξήσεις της τάξης των 1776 ευρώ στον Καναδά και των 316 ως 1331 ευρώ στην Ε.Ε. ανάλογα με τη χώρα. (Μη βιαστείτε να πείτε ότι αυτό δεν μας αφορά γιατί εμείς ούτως ή άλλως δεν παίρνουμε αυξήσεις. Η μεγαλύτερη συμπίεση μισθών θα υπάρξει στις χώρες με τη μεγαλύτερη ανεργία).

• Η CETA θα οδηγήσει σε καθαρή απώλεια δημοσίων εσόδων. Οι ανταγωνιστικές πιέσεις που θα ασκούν στις κυβερνήσεις οι διεθνείς επενδυτές, καθώς και οι όλο και λιγότερες δυνατότητες υποστήριξης εγχώριων επενδύσεων και εγχώριας παραγωγής θα μειώσουν τα δημόσια έσοδα. Τα ελλείμματα ως ποσοστό του ΑΕΠ θα αυξηθούν σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

• Η CETA θα οδηγήσει σε απώλεια θέσεων εργασίας. Ως το 2023, θα έχουν χαθεί 200.000 θέσεις εργασίας στην ΕΕ και 30.000 στον Καναδά. Και πάλι, οι πιο αδύναμες χώρες θα πληγούν περισσότερο.

• Η CETA θα οδηγήσει σε συρρίκνωση του ΑΕΠ. Η αύξηση της ανεργίας θα πλήξει την συνολική ζήτηση και θα οδηγήσει σε απώλειες υπηρεσιών πρόνοιας που θα φθάσουν το 1% στον Καναδά και το 0,5% στην ΕΕ.

Και αυτές είναι μόνο οι προβλεπόμενες μακροοικονομικές επιπτώσεις. Ας μην συζητήσουμε τα επακόλουθα για τους δημοκρατικούς θεσμούς, την προστασία καταναλωτών, τα εργασιακά δικαιώματα και το περιβάλλον.

Διαβάστε εδώ το πλήρες ρεπορτάζ για τη συμφωνία ΕΕ-Καναδά 
Υπενθυμίζεται ότι η CETA, πλέον, μετά από αντιδράσεις και συντονισμένες ενέργειες κρατών-μελών, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, αποφασίστηκε να ενέχει τον χαρακτήρα συμφωνίας μικτής αρμοδιότητας και άρα να επικυρωθεί και από τα Εθνικά Κοινοβούλια. 
Προκειμένου να υπογραφεί η Συμφωνία στη Διάσκεψη Κορυφής Ε.Ε.-Καναδά στις 27-28 Οκτωβρίου, αποφασίστηκε να κληθεί έκτακτο Συμβούλιο Υπουργών στις 18 Οκτωβρίου στο Λουξεμβούργο, ειδικά γι αυτό το σκοπό. 
Η προσωρινή εφαρμογή της συμφωνίας θα ξεκινήσει μετά την ψήφισή της από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και δεν θα περιλαμβάνει τις διατάξεις που αφορούν την προστασία των επενδυτών και τον δικαστικού τύπου μηχανισμό επίλυσης διαφορών επενδυτή-κράτους. 
Η πλήρης εφαρμογή της θα ξεκινήσει μετά την κύρωσή της από τα Εθνικά Κοινοβούλια.

thesecretrealtruth