Όταν μια κοινωνία αποφασίζει να μιλήσει, να σταθεί όρθια και να διεκδικήσει αυτά που της ανήκουν, οι κυβερνήσεις ενεργοποιούν πάντα τα ίδια παλιά κόλπα. Δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει πολιτικές επιστήμες για να τα δεις. Αρκεί να έχεις μάτια και λίγη εμπειρία από τη ζωή. Το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να θολώσουν την εικόνα. Φτιάχνουν ιστορίες, κόβουν πλάνα όπως τους βολεύει, μετατρέπουν μια τίμια φωνή σε «απειλή» και προσπαθούν να βάλουν τους πολίτες να τσακώνονται μεταξύ τους αντί να κοιτάζουν ποιος τους σφίγγει τη θηλιά. Δίνουν γραμμή στα κανάλια να δείχνουν μόνο ό,τι συμφέρει το αφήγημα της εξουσίας και όχι την αλήθεια που ζει ο κόσμος στον δρόμο. Αυτό δεν είναι ενημέρωση. Είναι χειραγώγηση και την έχουν κάνει επιστήμη.
Έπειτα έρχεται το άλλο, το κλασικό και βρώμικο παιχνίδι της προβοκάτσιας. Στέλνουν μέσα στον λαό άσχετους τύπους να δημιουργήσουν φασαρίες για να πουν μετά ότι «ο αγώνας ξέφυγε». Το ίδιο έγινε στην Αμερική με το COINTELPRO, το ίδιο είδαμε σε χώρες της Ευρώπης, το ίδιο κάνουν παντού. Η λογική απλή και ύπουλη. Αν δεν μπορούν να χαλάσουν το δίκιο σου, χαλάνε την εικόνα σου. Τόσο απλά, τόσο φτηνά.
Μετά χτυπάνε την επικοινωνία. Κόβουν σελίδες, κουρεύουν ειδήσεις, βουλώνουν στόματα. Όσο λιγότερο μιλάς με τους άλλους, τόσο πιο αδύναμος είσαι. Ένας αγώνας χωρίς φωνή είναι ένας αγώνας που πεθαίνει πριν προλάβει να ακουστεί. Αυτό το ξέρουν και το χρησιμοποιούν σαν όπλο από τα παλιά. Σου κλέβουν την πληροφορία για να σου κλέψουν τη δύναμη.
Οταν δεν τους βγαίνει ούτε αυτό, πάνε στο οικονομικό. Πρόστιμα, απειλές, χαρτιά, διώξεις. Όλα για να σε κουράσουν. Όχι να αποδείξουν ότι έχεις άδικο. Να αποδείξουν ότι δεν αντέχεις. Η κούραση είναι όπλο. Το χρησιμοποιούν γιατί ξέρουν ότι πολλοί έχουν οικογένειες, δουλειές και υποχρεώσεις. Ποντάρουν στην ανάγκη σου.
Στο τέλος έρχεται αυτό που όλοι βλέπουμε. Η καταστολή. Χημικά, σπρωξίματα, συλλήψεις. Ο φόβος είναι το πιο μεγάλο εργαλείο της εξουσίας. Όποιος τον σκορπάει, νομίζει ότι μπορεί να σε λυγίσει. Μόνο που όσοι παλεύουν για το ψωμί τους, το δίκιο τους και την αξιοπρέπειά τους δεν λυγίζουν εύκολα.
Το πιο ύπουλο όμως είναι το τελευταίο κόλπο. Οι υποσχέσεις. Σου τάζουν κάτι μικρό, κάτι πρόχειρο, κάτι φτιαγμένο μόνο για να σπάσουν την ενότητα. Γιατί ξέρουν πως όταν σπάσει η ενότητα, ο αγώνας μένει μισός. Δεν χτυπούν από μπροστά, χτυπούν από μέσα. Με «καλοσύνες».
Όλα αυτά δεν τα γραφω για να φοβίσω!!!Τα γράφω για να μην πιαστούμε κορόιδα. Για να μη χαθεί ο τίμιος αγώνας επειδή κάποιοι παίζουν βρώμικα. Γιατί οι κυβερνήσεις αλλάζουν. Ο τόπος μένει. Οι ανάγκες μας μένουν. Το δίκιο μας μένει.
Σε κάθε αγώνα που αξίζει, η μεγαλύτερη παγίδα δεν είναι η εξουσία που φοβάται αλλά ο κόσμος που ξεγελιέται. Να προσέχουμε ρε παιδιά. Να μη χάσουμε την ψυχραιμία μας, να μη χάσουμε τη λογική μας, να μη μας τραβήξουν εκεί που θέλουν αυτοί. Ο αγώνας θέλει μυαλό, όχι μόνο καρδιά. Θέλει καθαρή ψυχή, όχι τυφλό θυμό. Θέλει ενότητα και όχι διχασμό.
Στο τέλος όμως, όσο κι αν προσπαθήσουν να μας σπάσουν, υπάρχει κάτι που δεν νικιέται. Το δίκιο. Όταν ο λαός είναι δεμένος, ξέρει τι ζητάει και δεν μασάει από παιχνίδια, τότε τίποτα δεν τον σταματάει.
Νίκη δεν είναι να λυγίσουμε αυτούς που μας πολεμούν. Νίκη είναι να μη λυγίσουμε εμείς.
Νίκη είναι να μείνουμε όρθιοι.
Και θα μείνουμε !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου