Ο λόρδος που αμφισβητεί το βρετανικό «δόγμα» περί Ουκρανίας

 

Του Κώστα Ράπτη

Ο Ρόμπερτ Σκιντέλσκι είναι ομότιμος καθηγητής οικονομικής ιστορίας, ευρύτερα γνωστός ως συγγραφέας τρίτομης βιογραφίας του Μάιναρντ Κέινς. Είναι επίσης (ανεξάρτητο) μέλος της Βουλής των Λόρδων, όπου συνιστά μια μάλλον μοναχική φωνή απέναντι στο πολεμοχαρές κλίμα των ημερών. Τις ιδιαίτερες απόψεις του για την ουκρανική κρίση τις αποτυπώνει στο τελευταίο κείμενό του στο Substack, θέτοντας καταρχήν στο στόχαστρό του την Αναθεωρημένη Στρατηγική Άμυνας της Βρετανίας (2024) και τον κύριο συγγραφέα της, λόρδο Ρόμπερτσον, ο οποίος ήταν ο κύριος συγγραφέας της Αναθεώρησης Στρατηγικής Άμυνας της Βρετανίας, η οποία δημοσιεύθηκε στις 2 Ιουνίου 

Η Αναθεώρηση επιδιώκει ουσιαστικά να εμφυτεύσει μια νοοτροπία ετοιμότητας για πόλεμο στην κοινωνία, επιμένοντας ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να είναι "καλύτερα προετοιμασμένο για πόλεμο υψηλής έντασης και παρατεταμένο" και ότι η πολεμική του ικανότητα, και επομένως η αποτρεπτική του ικανότητα, θα πρέπει να "διαπερνά κάθε πτυχή της κοινωνίας".

Ωστόσο, ο Σκιντέλσκι θεωρεί παράδοξη την παρουσίαση της ρωσικής απειλής από μέρους του Ρόμπερτσον. Παρουσιάζει τη Ρωσία ως οικονομικά αποτυχημένη, στρατιωτικά ανίκανη ("προχωρώντας ένα χιλιοστό τη φορά" στην Ουκρανία) και δημογραφικά σε κατάρρευση ("η νεότερη γενιά εξαλείφεται"), ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι η Ρωσία αποτελεί υπαρξιακή απειλή όχι μόνο για τους γείτονές της αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της (το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται "άμεσα στο στόχαστρο").

Αυτοί οι δύο ισχυρισμοί δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα αληθείς. Ένα κράτος που υφίσταται οξεία δημογραφική παρακμή, ένας στρατός ακινητοποιημένος και μια οικονομία που καταρρέει δεν μπορούν ταυτόχρονα να αποτελέσουν απειλή για την Ευρώπη σε πολλαπλά θέατρα. Εξ ου και, για την επίτευξη κάπως μεγαλύτερης αξιοπιστίας, υπονοείται ότι η ρωσική απειλή κατά της οποίας πρέπει να οπλιστούμε παίρνει τη μορφή "γκρίζου πολέμου" και όχι πολέμου: κυβερνοεπιθέσεις, εκστρατείες παραπληροφόρησης, δολιοφθορά, πολιτική ανάμειξη και επιχειρήσεις δι’ αντιπροσώπων – ενέργειες ακριβώς κάτω από το όριο του πολέμου, οι οποίες στην πραγματικότητα εξαλείφουν τη διάκριση μεταξύ ειρήνης και πολέμου. Αλλά είναι παράλογο, επιμένει ο Σκιντέλσκι, να υποστηρίζεται ότι τέτοιες απειλές, οι οποίες μπορεί κάλλιστα να υπάρχουν, δικαιολογούν τη δαπάνη ενός επιπλέον 4% του ΑΕΠ για την άμυνα "ολόκληρης της κοινωνίας".

https://www.msn.com/el-gr/