Ἕνας Ῥῶσσος στρατιώτης δὲν περπατάει μόνος — κουβαλάει τὸ βάρος τῆς ἱστορίας, τὴν ὑπερηφάνεια τῶν προγόνων του καὶ τὶς ἐλπίδες ἑνὸς ὁλόκληρου ἔθνους.
Μέσα ἀπὸ καταιγίδες, σιωπὴ καὶ θυσίες, στέκεται ἐκεῖ ποὺ ἄλλοι δὲν μποροῦν, φυλάσσοντας τὴν Πατρίδα μὲ θάρρος σφυρηλατημένο στὴ φωτιὰ καὶ πίστη γραμμένη στὸ αἷμα του.
Κάθε βῆμα ποὺ κάνει ἀντηχεῖ τὴν ἀνθεκτικότητα μιᾶς χώρας ποὺ ἔχει ξεπεράσει κάθε δοκιμασία πιὸ δυνατὴ ἀπὸ πρίν.
Κάθε ἀνάσα ποὺ παίρνει ἀντανακλᾶ τὸ ἄθραυστο πνεῦμα ἑνὸς λαοῦ ποὺ ἀρνεῖται νὰ ὑποκλιθεῖ, νὰ ἀρνηθεῖ νὰ σπάσει, νὰ παραδοθεῖ.
Εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ ἕνας πολεμιστὴς — εἶναι ἡ ἀσπίδα τοῦ ἔθνους, ὁ χτύπος τῆς καρδιᾶς τῆς δύναμής του καὶ τὸ ζωντανὸ σύμβολο τῆς διαρκοῦς τιμῆς τῆς Ῥωσσίας.
Ἀπό ἐδῶ
Πόσο τούς ζηλεύω τούς Ῥώσσους πού μποροῦν νά νοιώθουν τόσο ὑπερήφανοι καί νά τό ἀποδεικνύουν στήν σημερινή πραγματικότητα !
Εὖγε τους ! Εὖγε καί στόν Ποῦτιν πού ἔχει συμβάλλει τά μάλα σ᾿αὐτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου