Για τον Ανδρέα μας που ειναι στον Ουρανό

 

Στη χαρά θα σου λείπουν οι άνθρωποι

Σε ένα γέλιο μέχρι δακρύων που θα αναζητήσεις τον ήχο του γέλιου του. Σε ένα οικογενειακό τραπέζι που ασυναίσθητα θα βάλεις ένα σερβίτσιο παραπάνω.

Σε ένα τραγούδι.

Δεν ξεχνάς ποτέ.

Δεν σταματάς να πονάς ποτέ.

Απλά προσαρμόζεσαι.

Και θα έρχονται και οι μέρες που θα σιωπάς, γιατί οι μνήμες θα είναι πιο δυνατές από την αντοχή σου.

Και θα έρχονται κι οι νύχτες που σαν παιδάκι θα κοιτάς στο μπαλκόνι τα αστέρια και θα ψάχνεις το πιο φωτεινό γιατί ξέρεις πως εκεί κρύβεται.

Τότε μάτια μου θα καταλάβεις πως το ποτέ και το για πάντα

τα ορίζει η ζωή και ο θάνατος.

Γιατί αυτούς που αγάπησες, δεν τους ξεχνάς ποτέ και ζουν μέσα σου για πάντα."