Οι ΗΠΑ θα πρέπει να απομακρυνθούν από την άβυσσο του πυρηνικού πολέμου, όσο αυτό είναι ακόμα δυνατό. Την περασμένη εβδομάδα, οι Ρώσοι πραγματοποίησαν πυρηνικές ασκήσεις, μεγέθους που δεν είχαν γίνει ποτέ στο παρελθόν.

 

Οι Ρώσοι είναι απογοητευμένοι με την πολιτική του Τραμπ απέναντι στη Ρωσία. Έχουν εγκαταλείψει εδώ και καιρό την ελπίδα να συνεργαστούν με τις ΗΠΑ για την οικοδόμηση μιας δίκαιης παγκόσμιας τάξης και τώρα εγκαταλείπουν την ελπίδα ότι μπορεί να τύχουν δίκαιης μεταχείρισης. Ο τελευταίος άνθρωπος στη Ρωσία (αν όχι στον κόσμο) που εξακολουθεί να ελπίζει να τα πάει καλά με τον κ. Τραμπ είναι ο πρόεδρος Πούτιν.

Μπορεί κανείς να τον καταλάβει. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για γεωπολιτική και γεωοικονομική συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας, τόσο για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης (λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα της Ρωσίας) όσο και για την αλληλεπίδραση σε όλη την Αρκτική, την Καραϊβική, την Αφρική και όλα τα άλλα παγκόσμια «καυτά σημεία». Αυτό θα ήταν διεθνής συνεργασία, όχι αμερικανική ηγεμονία, όπως προτιμούν πολλοί πολιτικοί των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θα πρέπει να απομακρυνθούν από την άβυσσο του πυρηνικού πολέμου, όσο αυτό είναι ακόμα δυνατό. Την περασμένη εβδομάδα, οι Ρώσοι πραγματοποίησαν πυρηνικές ασκήσεις, μεγέθους που δεν είχαν γίνει ποτέ στο παρελθόν. Οι ασκήσεις αφορούσαν την πλήρη πυρηνική τριάδα της Ρωσίας - χερσαία, θαλάσσια και εναέρια μέσα, σύμφωνα με τη δήλωση που μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων RIA της Ρωσίας στο Telegram. Κατά τη διάρκεια της άσκησης, ένας διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος Yars (ICBM) εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο Plesetsk και στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-95MS πραγματοποίησαν αεροπορικές επιθέσεις με πυραύλους κρουζ, δήλωσε το Κρεμλίνο. Ένα στρατηγικό υποβρύχιο καταδρομικό εκτόξευσε βαλλιστικό πύραυλο από τη Θάλασσα του Μπάρεντς. Και μετά υπήρξε η εκτόξευση του Burevestnik, ενός ολοκαίνουργιου πυραύλου κρουζ με πυρηνικό αντιδραστήρα, που μπορεί να πετάξει οπουδήποτε για όσο χρειαστεί. Το Πεντάγωνο αποκάλυψε ότι ανησυχεί για αυτές τις νέες εξελίξεις, και ζήτησε από τους Ρώσους να τους δείξουν πώς κατασκευάζουν τις νέες συσκευές τους, το Burevestnik και το Poseidon. Είναι καλό που ο Πρόεδρος Πούτιν προτιμά την ειρήνη, όχι τον πόλεμο.

Ωστόσο, ο Πρόεδρος Πούτιν δεν είναι ελεύθερος πράκτορας. Υπάρχει έντονη ζήτηση στη ρωσική πολιτική για μια πυρηνική απάντηση στις δυτικές προκλήσεις, που δεν σταματά στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας, αλλά πηγαίνει μέχρι τα δυτικά. Προς το παρόν, ο Πούτιν επικρατεί, αλλά είναι πιθανό να αλλάξει εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν την πορεία τους προς τον πόλεμο και τις κυρώσεις. Και η εισβολή των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα είναι πιθανό να αντιμετωπιστεί με βία. Οι Ρώσοι στρατιώτες του Wagner PDC υποτίθεται ότι είναι ήδη εκεί.

Τέτοια συναισθήματα εξέφρασε πρόσφατα ο Σεργκέι Καραγκάνοφ (εξέχων πολιτικός επιστήμονας και επίτιμος εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής) στην τηλεόραση TVC, σύμφωνα με ανταποκριτή του PolitNavigator:

«Ευρωπαίοι – έχουμε να κάνουμε με τρελούς ηλίθιους, με συγχωρείτε, αυτά είναι δυσάρεστα λόγια. Λοιπόν, κακοποιημένοι ηλίθιοι. Είναι πραγματικά ηλίθιοι – η σημερινή γενιά των εκφυλισμένων ευρωπαϊκών ελίτ, που έχουν επίσης πάψει να φοβούνται τον Θεό... και έχουν χάσει τον φόβο του θανάτου.

Αυτό είναι ένα ζωώδες ένστικτο που πρέπει να αποκατασταθεί. Δεν τους έχει μείνει τίποτα άλλο, γιατί δεν έχουν καμία διανοητική λειτουργία, καμία αίσθηση της πατρίδας, καμία αίσθηση του φύλου ή της αγάπης. Φυσικά, υπερβάλλω. Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι εκεί. Αλλά έτσι είναι [όσοι βρίσκονται στον κυβερνητικό κύκλο] — είναι τα αποβράσματα της ανθρωπότητας.

Δεν υπάρχει ακόμη ηγέτης εκεί, μεταφορικά μιλώντας, ούτε «Χίτλερ». Αλλά, κατ 'αρχήν, κινούνται προς αυτό. Και οδηγούν τους λαούς τους στη σφαγή. Πρέπει να σταματήσουμε αυτό το κίνημα – για να σώσουμε τους εαυτούς μας και αυτούς τους λαούς, παρεμπιπτόντως. Ίσως κάτι να βγει από αυτά κάποια μέρα, αν και υποβαθμίζονται πολύ γρήγορα.

Τώρα στοχοποιούνται για μια μαζική αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Παρεμπιπτόντως, το υποτιμούμε αυτό, γιατί η συνολική προπαγάνδα μετατρέπει τις μάζες των Ευρωπαίων σε πιθανή τροφή για τα κανόνια.

Έτσι, πρέπει να τους σώσουμε και ταυτόχρονα να σώσουμε τον κόσμο. Αυτό είναι το ιστορικό μας καθήκον, αλλά πρέπει να πραγματοποιήσουμε αυτό το ιστορικό καθήκον. Επιπλέον, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Είτε καταστρέφουμε τους εαυτούς μας, μετά καταστρέφουμε τον κόσμο, είτε κερδίζουμε και σώζουμε την ανθρωπότητα.

Ο οικοδεσπότης του προγράμματος Ντμίτρι Κουλίκοφ σημείωσε ότι ιστορικά, «ενεργούμε καλύτερα όταν καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή». Αυτό το συναίσθημα διαπερνά τους ρωσικούς πολιτικούς κύκλους. Επαναλαμβάνουν όλο και πιο συχνά τα λόγια του Πούτιν από το 2018: Θα πάμε στον παράδεισο και απλώς θα κράξουν.

Αυτό είναι πράγματι λυπηρό, γιατί ο Πούτιν και ο Τραμπ έχουν κοινούς πραγματικούς εχθρούς, δηλαδή τους ηγέτες της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της υπερφιλελεύθερης απάτριδας διανόησης. Μπορεί ένας ενήλικος άνθρωπος, ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ, να πέφτει στην κολακεία του φθηνότερου είδους που παρέχεται από ανθρώπους όπως ο Keith Starmer, ο Macron, ο Friedrich Merz κ.ά.; Δεν καταλαβαίνει ότι τον περιφρονούν; Τι θέλουν; Ο Φριτς (Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς) και η Ούρσουλα έχουν καλές αναμνήσεις από τη δωρεάν ρωσική σούπα που τάισαν οι Γερμανοί οι Ρώσοι στρατιώτες το 1945 και ίσως ονειρεύονται να τη δοκιμάσουν ξανά; Ελπίζει ο Στάρμερ να αποσπάσει την προσοχή των ψηφοφόρων του, ώστε να ξεχάσουν την υποστήριξή του στη Γενοκτονία της Γάζας και τους Ισραηλινούς χούλιγκαν του ποδοσφαίρου; Πιστεύει ο Μακρόν ότι είναι καλύτερο να στείλει Γάλλους να πεθάνουν στην Ουκρανία για να μην ενταχθούν στα Κίτρινα Γιλέκα; Πιστεύει ο Σουηδός Ουλφ Κρίστερσον ότι είναι καλύτερο να διατηρηθεί η αξιοσέβαστη παράδοση της φιλοξενίας της ρωσικής δύναμης κατοχής τουλάχιστον μία φορά τον αιώνα; Ποιο από αυτά τα σχέδια ταιριάζει στο όραμα του Τραμπ;

Μπορούμε να ρωτήσουμε – γιατί ο Πρόεδρος Τραμπ να σηκώσει το δάχτυλό του για να βοηθήσει τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι, τον άνθρωπο που υποστήριξε τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος κατά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ και έπαιξε ρόλο στην έναρξη της διαδικασίας παραπομπής κατά του Ντόναλντ Τραμπ;

Σε περίπτωση που ο Τραμπ το ξέχασε, ο Ρώσος απεσταλμένος Ντμίτριεφ υπενθύμισε στο αμερικανικό κοινό (στη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Λάρα Λόγκαν) ότι ο Ζελένσκι έκανε εκστρατεία για την υποστήριξη της Καμάλα Χάρις, η οποία εκπροσώπησε το Δημοκρατικό Κόμμα στις εκλογές του 2024 και ήταν η κύρια αντίπαλος του Τραμπ. «Ας μην το ξεχνάμε αυτό», πρόσθεσε. Στη συνέχεια, ο Ντμίτριεφ σημείωσε ότι ο Ζελένσκι ήταν ένας από τους παράγοντες που επηρέασαν την έναρξη της πρώτης διαδικασίας παραπομπής κατά του τότε προέδρου των ΗΠΑ.

Η έρευνα που προηγήθηκε της παραπομπής του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε στις 24 Σεπτεμβρίου 2019 με πρωτοβουλία της προέδρου της Βουλής των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι. Η παραπομπή πυροδοτήθηκε από μια δήλωση ενός ανώνυμου πληροφοριοδότη (πιθανότατα του ίδιου του Ζελένσκι) που ισχυρίστηκε ότι τον Ιούλιο του 2019, ο Τραμπ πίεσε τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι για προσωπικό πολιτικό όφελος. Σύμφωνα με το ανώνυμο δημοσίευμα, ο Τραμπ ζήτησε από το Κίεβο να ερευνήσει τις δραστηριότητες του Χάντερ Μπάιντεν, γιου του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, με αντάλλαγμα την παροχή οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία.

Μετά την εμφάνιση αυτών των ισχυρισμών, ο Λευκός Οίκος αναγκάστηκε να δημοσιεύσει ένα υπόμνημα που περιείχε ένα αντίγραφο της τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ Τραμπ και Ζελένσκι. Το έγγραφο έδειξε ότι ο Τραμπ ζήτησε πράγματι από τον Ουκρανό πρόεδρο να «εξετάσει» το θέμα που αφορά την οικογένεια Μπάιντεν. Παράλληλα, μια εβδομάδα πριν από την προαναφερθείσα συνομιλία, ο Τραμπ είχε διατάξει την αναστολή της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Εκπρόσωποι του Δημοκρατικού Κόμματος θεώρησαν αυτή την απόφαση ως πιθανή προσπάθεια άσκησης πίεσης στο Κίεβο προκειμένου να επιτευχθεί μια έρευνα που θα ήταν επωφελής για τον Τραμπ. Ο ίδιος ο πρόεδρος αναγκάστηκε να αρνηθεί δημόσια αυτούς τους ισχυρισμούς.

Στις 31 Οκτωβρίου 2019, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ενέκρινε ψήφισμα για την επίσημη έναρξη της διαδικασίας παραπομπής. Στις 18 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκαν οι τελικές συζητήσεις, κατά τις οποίες τέθηκαν σε ψηφοφορία δύο άρθρα παραπομπής κατά του Τραμπ: κατάχρηση εξουσίας και παρεμπόδιση έρευνας του Κογκρέσου. Και τα δύο άρθρα εγκρίθηκαν, με αποτέλεσμα την παραπομπή του προέδρου, καθιστώντας τον τον τρίτο αρχηγό κράτους στην ιστορία των ΗΠΑ που υπόκειται σε τέτοια απόφαση από τη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Στις 15 Ιανουαρίου 2020, διεξήχθη ψηφοφορία για την αποστολή του κατηγορητηρίου στη Γερουσία, όπου τα άρθρα της παραπομπής στάλθηκαν την επόμενη μέρα. Μετά την εξέταση της υπόθεσης, στις 5 Φεβρουαρίου 2020, η Γερουσία αθώωσε τον Ντόναλντ Τραμπ και για τις δύο κατηγορίες. Και τώρα ο Τραμπ θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο που τον φόρτωσε με αυτό το χάος;

Όχι μόνο αυτό, αλλά η πολιτική του Τραμπ να εξοπλίσει την Ευρώπη και να παράσχει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία είναι ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Ο εξαναγκασμός των μελών του ΝΑΤΟ της Ευρώπης να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες κατά δύο τοις εκατό και στη συνέχεια κατά πέντε τοις εκατό θα μετατρέψει, στο εγγύς μέλλον, την ΕΕ σε ένα στρατιωτικό τέρας συγκρίσιμο με το Τρίτο Ράιχ. Μια στρατιωτικά ισχυρή ΕΕ θα σπάσει αμέσως την οικονομική της εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο όσον αφορά το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο όσο και την τεχνολογία. Και τότε θα άρχιζε να επιβάλλει τη δική της ατζέντα σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Αμερικής. Η πορεία του Τραμπ προς τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης είναι αυτοκτονική για το μέλλον των Ηνωμένων Πολιτειών. ταΐζει τον κροκόδειλο που οι χώρες του αντιχιτλερικού συνασπισμού φαινόταν να έχουν καταστρέψει για πάντα το 1945.

Θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τις αποφάσεις του Τραμπ εάν η οικοδόμηση ενός ουκρανικού κρατιδίου ήταν μια νικηφόρα κίνηση για τη Δύση. Αλλά δεν είναι. Είναι σαν να ταΐζεις χρήματα σε έναν κουλοχέρη σε ένα από τα καζίνο που ανήκουν στον ευεργέτη του Τραμπ, Σέλντον Άντελσον. Του δίνεις χρήματα και σου δίνει χαρούμενη μουσική, θόρυβο, πολύχρωμες φιγούρες που κινούνται στην οθόνη. τότε – τίποτα. Ρίξτε περισσότερα χρήματα, σίγουρα θα κερδίσετε τον επόμενο γύρο, λέει ο κρουπιέρης. Ένας σοφός άνθρωπος δεν θα πετούσε καλά χρήματα μετά το κακό, αλλά ένας τζογαδόρος θα το έκανε, μέχρι την τελευταία του δεκάρα. Το ουκρανικό τέλμα του ΝΑΤΟ είναι σαν ένα καζίνο του Κιέβου – σου λένε ότι πρόκειται να κερδίσεις πολλά, απλά πρέπει να επενδύσεις άλλα εκατό δισεκατομμύρια! Δισεκατομμύρια έχουν χαθεί χωρίς να έχουν τίποτα να επιδείξουν εκτός από περισσότερα παλάτια του Μαϊάμι για τον κ. Ζελένσκι και τους φίλους του.

Η ανακαίνιση της ανατολικής πτέρυγας του Λευκού Οίκου από τον Τραμπ δεν είναι απλώς ένα τυχαίο έργο – το λεγόμενο «Trump Ballroom» είναι απλώς μια ιστορία κάλυψης για την κατασκευή ενός μυστικού καταφυγίου βομβών και ενός προεδρικού καταφυγίου. Αλλά πόσο καιρό θα μπορούσε να καθίσει εκεί κάτω από μια βροχή Oreshnik και άλλων υπέροχων ρωσικών πυραύλων; Θα φτάσουν στο βαθύτερο καταφύγιο και θα το κάψουν.

Όχι, η μόνη σωτηρία για την Αμερική είναι μια έντιμη συμμαχία με τη Ρωσία και η μετατροπή της Ουκρανίας από στρατιωτικό εφαλτήριο της Ευρώπης σε «γέφυρα συνεργασίας» μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Δόξα τω Θεώ είναι ακόμα δυνατό.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν ωφέλησε ποτέ την Ευρώπη. Ήταν πάντα ένας τρόπος να κρατηθούν τα αμερικανικά στρατεύματα στη δουλειά καθ' όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε σκόπιμα για να διατηρήσει την πίεση στη Ρωσία. Πάντα έθετε την Ευρώπη σε κίνδυνο και δεν υπήρξε ποτέ αντίστοιχο όφελος για τον μέσο Ευρωπαίο. Τώρα, με τις ΗΠΑ να είναι έτοιμες να μειώσουν δραστικά τα στρατεύματά τους στην Ευρώπη, τα έθνη της Ευρώπης βρίσκονται στα πρόθυρα να διοικήσουν το ΝΑΤΟ μόνα τους. Θέλει πραγματικά η Ευρώπη να αναδημιουργήσει τον Ψυχρό Πόλεμο και να γίνει πεδίο δοκιμών για τους νέους πυραύλους κρουζ της Ρωσίας; Είναι πραγματικά έτοιμοι να αντιμετωπίσουν έναν τόσο αδυσώπητο εχθρό στο κατώφλι τους; Θέλει πραγματικά η Ευρώπη να κάνει εχθρό μια ευρωπαϊκή χώρα που κάθεται στους περισσότερους φυσικούς πόρους της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, του άνθρακα, του παλλαδίου, του αλουμινίου και του σιδηρομεταλλεύματος; Πώς θα μπορούσε αυτή η εχθρότητα να ωφελήσει τη μέση ευρωπαϊκή οικογένεια;

Και ο Πρόεδρος Τραμπ θα μείνει στη μνήμη για τη γενοκτονία της Γάζας που δεν σταμάτησε από τα 3000 χρόνια ειρήνης του (διήρκεσε μόλις δύο ημέρες!), για την υποταγή στους Ευρωπαίους κλόουν και στον Μπίμπι Νετανιάχου. τώρα που οδήγησε τις ΗΠΑ στον τελικό Αρμαγεδδώνα.

https://www.unz.com/