Πώς τρέμει η καρδούλα σου σαν φτάνεις στο χωριό σου, πώς τρέχουνε τα μάτια σου σαν δεις το πατρικό σου;
Βλέπεις την πόρτα του κλειστή και διπλό κλειδωμένη ψυχή δεν βρίσκεται εδώ, κανείς δεν περιμένει.
Τζάμπα βαράς και καρτερείς κανένας δεν ανοίγει, σε πιάνει το παράπονο κι η ερημιά σε πνίγει.
Τα δέντρα μαραζώσανε, χορτάριασε η αυλή σου, σαν τα κοιτάς τρελαίνεσαι πονάει η ψυχή σου.
Στο πεζουλάκι κάθεσαι και γύρω σου κοιτάζεις
Θαρρείς ακούς τ' αδέρφια σου βλέπεις τα γονικά σου, μαζεύεις τα κομμάτια σου και σφίγγεις την καρδιά σου.
Σηκώνεσαι απρόθυμα, δεν σε χωράει ο τόπος,
ο χρόνος πήρε τις χαρές κι απόμεινε ο πόνος....
Χαρά - Χαρίκλεια Βλαχάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου