Μεσογειακός Κήπος: Στοιχεία, υλικά, φυτά και προτάσεις διαμόρφωσης

 

Το χιλιοτραγουδισμένο τοπίο της Μεσογείου, η φύση που ενέπνευσε κάποια από τα μεγαλύτερα έργα ποιητών και ζωγράφων σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι αυτή που πρωταγωνιστεί και στους παραδοσιακούς κήπους των Μεσογειακών χωρών καθώς το βασικότερο χαρακτηριστικό ενός Μεσογειακού κήπου είναι η πλήρης ενάρμονισή του με το φυσικό περιβάλλον.

Τυπικά αρωματικά φυτά και βότανα της Μεσογείου όπως Λεβάντα, Δεντρολίβανο, Θυμάρι, η ...ευλογημένη Ελιά αλλά και Οπωροφόρα, Εσπεριδοειδή και Κωνοφόρα δέντρα, Πικροδάφνες, Κακτοειδή και Παχύφυτα και φυσικά Βουκαμβίλιες και Γεράνια είναι τα πιο δημοφιλή είδη για την δημιουργία ενός Μεσογειακού κήπου, σε διαμορφώσεις που βασίζονται σε φυσικά υλικά χωρίς επιτηδευμένα στοιχεία.  

Ο στόχος στην διαμόρφωση ενός Μεσογειακού κήπου είναι η ...μεταφορά του φυσικού τοπίου, είτε πρόκειται για παραθαλλάσια είτε για ορεινή τοποθεσία, στον περιβάλλοντα χώρο του σπιτιού, κάτι που ασφαλώς είναι ευκολότερο σε σπίτια που και η αρχιτεκτονική τους και γενική  διαμόρφωση του εξωτερικού χώρου βοηθά.  

Τα ίδια ακριβώς στοιχεία, υλικά και φυτά χρησιμοποιούνται στην διαμόρφωση κήπων εμπνευσμένων από το φυσικό τοπίο της περιοχής σε όλες τις Μεσογειακές χώρες με κατά τόπους διαφοροποιήσεις κυρίως στις αποχρώσεις.
Για παράδειγμα στις νησιώτικες - παραθαλάσσιες περιοχές κυριαρχεί το μπλε, σε πιο ορεινά τοπία Ελλάδας - Ιταλίας το φυσικό χρώμα του πηλού - τερακότας, ενώ στην Ισπανία το κοκκινωπό επιρροή από την εποχή της κυριαρχίας των Μαυριτανών στην Ιβηρική χερσόνησο. 

Η σύνθεση ενός Μεσογειακού κήπου περιλαμβάνει δέντρα, θάμνους - πόες χαμηλής ανάπτυξης, αναρριχώμενα και καλλωπιστικά τόσο πολυετή όσο και ετήσια - εποχιακά, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που ακολουθεί τον κύκλο και τις αποχρώσεις των εποχών.  

Η συμμετρία είναι ένα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά διαμόρφωσης ενός Μεσογειακού κήπου, κυρίως σε ό,τι αφορά την διάταξη - χωροθέτηση των επιμέρους περιοχών και στοιχείων και όχι τόσο στην μορφή - ανάπτυξη των φυτών, αφού σε έναν κλασσικό κήπο της Μεσογείου  δέντρα και φυτά δεν κλαδεύονται αυστηρά και σε συγκεκριμένους σχηματισμούς, ώστε η ανάπτυξή τους να είναι οπτικά όσο πιο φυσική και με πυκνή βλάστηση. 

Αν  θα έπρεπε κανείς να επιλέξει ένα μόνο είδος, σαν το χαρακτηριστικότερο ενός Μεσογειακού κήπου, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την Βουκαμβίλια. 

Από τις ακτές του Μαρόκου και της Τυνησίας, έως τα Ελληνικά νησιά και την νότια και κεντρική Ιταλία και Ισπανία οι Βουκαμβίλιες κυριαρχούν.  

Μαζί με τα Γεράνια αποτελούν τα πιο τυπικά καλοκαιρινά λουλούδια που ευννοούνται πλήρως από την ηλιοφάνεια των Μεσογειακών χώρων και τις γενικές κλιματολογικές συνθήκες.

O πηλός αποτελεί, αποτελεί μαζί την πέτρα,  το βασικό υλικό διαμόρφωσης ενός Μεσογειακού κήπου και προστίθεται κυρίως με την μορφή πήλινων δοχείων φύτευσης ή διακοσμητικών αντικειμένων. 

Γλάστρες και πήλινα πιθάρια χρησιμοποιούνται σε μεμονωμένες φυτεύσεις αλλά και συνθέσεις, βρακόχηπους κλπ. σε συνδυασμό με πέτρινα ή και ξύλινα στοιχεία και φιλοξενούν κάθε είδους καλλωπιστικό, μικρά δέντρα ή τοποθετούνται άδεια για καθαρά διακοσμητικούς λόγους. 

Κακτοειδή και Παχύφυτα που επίσης ευδοκιμούν εύκολα στις εύκρατες κλιματολογικές συνθήκες της Μεσογείου, με τα ζεστά καλοκαίρια και τους κατά βάση ήπιους χειμώνες, επίσης ανήκουν στα ιδιαίτερα συνήθη φυτά σε έναν Μεσογειακό κήπο, τοποθετημένα σε παρτέρια ή σε πήλινα δοχεία φύτευσης.  

Οι  αυτοφυείς στο φυσικό Μεσογειακό περιβάλλον και ανθεκτικές Πικροδάφνες, εκτός από την ευρεία χρήση τους σε δημόσιους χώρους, χρησιμοποιούνται πολύ συχνά και σε διαμορφώσεις κήπων, προσφέροντας έντονο χρώμα τις περισσότερες εποχές του χρόνου.  

Εσπεριδοειδή όπως Λεμονιές, Πορτοκαλιές αλλά και Κίτρο είναι  τα πιο συνήθη καρποφόρα δέντρα σε Μεσογειακούς κήπους, είδη που ευδοκιμούν ιδιαίτερα στις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, ενώ λειτουργούν και πολύ όμορφα αισθητικά σε έναν κήπο σε σχέση με είδη μικρότερης ανάπτυξης. 

Το ...ευλογημένο δέντρο της Ελιάς, το πιο χαρακτηριστικό ίσως είδος της Μεσογειακής χλωρίδας δεν μπορεί ασφαλώς να λείπει από έναν Μεσογειακό κήπο. 
Η Ελιά χρησιμοποιείται κυρίως για την δημιουργία σκιερών σημείων, πολύ συχνά συνδυαστικά και με εντυπωσιακά παρτέρια και εκτός όλων των άλλων προσφέρει στον κήπο την τυπική χρυσοπράσινη απόχρωση που χαρακτηρίζει την φύση της Μεσογείου. 

Χαλίκι, πλακοστρώσεις με φυσικές πέτρες - κυβόλιθους αλλά και χαμηλά θαμνοειδή αρωματικά-βότανα είναι τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την εδαφοκάλυψη ενός Μεσογειακού κήπου, στον οποίο το ...γκαζόν δεν έχει ασφαλώς καμιά θέση :) 
Γενικά, λόγω της έντονης ηλιοφάνειας και των γενικά υψηλών θερμοκρασιών που παρατηρούνται στην περιοχή τις περισσότερες εποχές του χρόνου, τα πολυετή φυτά  επιλέγονται ώστε να είναι ανθεκτικά σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες και να χρειάζονται όσο λιγότερο πότισμα, γι΄αυτό και είδη που απαιτούν ελάχιστο νερό όπως Λεβάντα, Δεντρολίβανο, Θυμάρι κλπ είναι τα πλέον δημοφιλή για να καλύπτονται ελεύθερες περιοχές χωρίς οριοθετημένα παρτέρια. 

Αναρριχώμενα με πιο συνηθισμένα το Γιασεμί και κυρίως τις Κληματαριές χρησιμοποιούνται για κάλυψη - διαμόρφωση ψηλών στοιχείων όπως φράχτες, μάντρες, σκάλες, πέργκολες κλπ. αλλά και για την δημιουργία σκιάς σε διαμορφωμένα σημεία αναψυχής ενός Μεσογειακού κήπου. 

https://www.soulouposeto.gr/