Πριν από ογδόντα χρόνια αυτή την εβδομάδα, οι ηγέτες των τριών μεγάλων συμμάχων εν καιρώ πολέμου πραγματοποίησαν τη διάσκεψη της Γιάλτας στην Κριμαία. Ο Josef Stalin, ο Franklin D Roosevelt και ο Winston Churchill συγκεντρώθηκαν, μαζί με τους αντιπροσώπους τους, στο θέρετρο της Μαύρης Θάλασσας για να συμφωνήσουν για τη μεταπολεμική διεθνή τάξη. (Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι η Κριμαία ήταν τότε ρωσικό έδαφος!)
Η διάσκεψη πραγματοποιήθηκε από τις 4 έως τις 11 Φεβρουαρίου. Η ναζιστική Γερμανία και η ιμπεριαλιστική Ιαπωνία δεν είχαν ακόμη ηττηθεί επίσημα. Αλλά οι συμμαχικοί ηγέτες γνώριζαν ότι οι δυνάμεις του Άξονα είχαν τελειώσει και η σειρά των εργασιών ήταν να εγκαθιδρυθεί μεταπολεμική ειρήνη.
Αυτή την εβδομάδα, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, δημοσίευσε ένα εύγλωττο άρθρο που στοχάζεται στην κληρονομιά της συνόδου κορυφής της Γιάλτας. Όπως σημείωσε ο Λαβρόφ, η ιστορική συνάντηση δημιούργησε τα θεμέλια και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών και του Χάρτη του ΟΗΕ, που θεσπίστηκαν αργότερα την ίδια χρονιά.
Ωστόσο, ακόμη και όταν οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Βρετανίας υπέγραφαν τις συμφωνίες για τη μεταπολεμική διευθέτηση με τη Ρωσία, χρησιμοποιούσαν «μελάνι που εξαφανιζόταν» – όπως το έθεσε ειρωνικά ο Λαβρόφ.
Οι δυτικές δυνάμεις είχαν μια κρυφή ατζέντα ενώ βρίσκονταν στη Γιάλτα. Ο πόλεμος εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας ήταν ήδη σε μεγάλο βαθμό θέμα σοβιετικής νίκης επί του Τρίτου Ράιχ. Ο Κόκκινος Στρατός ήταν μόλις 65 χιλιόμετρα από το Βερολίνο, ενώ οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί μόλις είχαν φτάσει στα μακρινά δυτικά σύνορα της Γερμανίας. Τα σοβιετικά στρατεύματα είχαν ήδη απελευθερώσει τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Βαλτική και την Πολωνία και τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου στο Άουσβιτς, την Τρεμπλίνκα, το Μπέλζετς, το Τσέλμο, το Σόμπιμπορ και την Τρεμπλίνκα.
Ο Ρούσβελτ ήθελε να λάβει δέσμευση από τον Στάλιν να μπει στον πόλεμο του Ειρηνικού για να πιέσει την ήττα της Ιαπωνίας. Μόλις η Σοβιετική Ένωση εξαπέλυσε επίθεση κατά των ιαπωνικών δυνάμεων στη Μαντζουρία τον Αύγουστο, όταν ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ο διάδοχος του Ρούσβελτ που πέθανε τον Απρίλιο, διέταξε τη ρίψη δύο ατομικών βομβών στην Ιαπωνία. Ήταν μια υπολογισμένη χρήση των νέων φοβερών όπλων για να εκφοβίσει τη Μόσχα – και μια έγκαιρη προειδοποίηση για τον Ψυχρό Πόλεμο που θα ακολουθούσε.
Από τη μια πλευρά, η Γιάλτα αντιπροσώπευε ένα υψηλό σημείο στη θέσπιση των νομικών και πολιτικών θεμελίων για μια νέα μεταπολεμική τάξη πραγμάτων για ειρηνική συνύπαρξη. Κατοχύρωσε την αρχή της κυριαρχίας και της ισότητας των εθνών – ένα επαναστατικό κατηγορητήριο κατά των δυτικών αποικιοκρατικών δυνάμεων. Απαγόρευε την επίθεση εναντίον οποιουδήποτε έθνους και τη μονομερή χρήση στρατιωτικής βίας. Αυτές οι αρχές έπρεπε να εκφραστούν ρητά στον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος παραμένει η πρωταρχική πηγή του διεθνούς δικαίου.
Από την άλλη πλευρά, αυτές οι αρχές πολύ συχνά θα υπήρχαν μόνο ως υψηλές φιλοδοξίες που δεν εφαρμόστηκαν ούτε τηρήθηκαν από τα υπογράφοντα έθνη. Ως αποτέλεσμα, τα Ηνωμένα Έθνη θα θεωρούνταν ως ένα αδύναμο κατάστημα που μιλάει.
Το βασικό πρόβλημα είναι, όπως τόνισε ο Λαβρόφ, ότι το όραμα του ΟΗΕ για την παγκόσμια ειρήνη έχει διακυβευτεί, υπονομευθεί και παραβιαστεί σε αμέτρητες περιπτώσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους δυτικούς συμμάχους τους. Αυτό αποδεικνύεται από τους αμέτρητους πολέμους, τις υπονομεύσεις, τις παράνομες επεμβάσεις και τις ίντριγκες στις οποίες έχουν εμπλακεί οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τις οκτώ δεκαετίες από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η νίκη σε εκείνον τον πόλεμο υποτίθεται ότι θα τερματίσει τον ιμπεριαλισμό και τη βαρβαρότητα. Δεν το έκανε.
Η προδοσία των δυτικών δυνάμεων υπήρχε –αν και κρυφά εκείνη την εποχή– ακόμη και όταν υποτίθεται ότι συνεννοούνταν με τον Σοβιετικό σύμμαχο στη Γιάλτα.
Όπως αφηγείται ο Ρον Ριντενούρ σε αυτό το άρθρο , ο Βρετανός ηγέτης, Ουίνστον Τσόρτσιλ, είχε επινοήσει ένα αποτρόπαιο σχέδιο επίθεσης στη Σοβιετική Ένωση με ατομικές βόμβες πριν ακόμη ηττηθεί η Ναζιστική Γερμανία τον Μάιο του 1945. Η συνωμοσία του Τσόρτσιλ ονομαζόταν «Επιχείρηση Αδιανόητη».
Το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε μόνο επειδή οι Αμερικανοί δεν είχαν αρκετό από το νέο όπλο μαζικής καταστροφής. Ο Τρούμαν ήθελε να δώσει προτεραιότητα στην επίδειξη τρομοκρατίας στην Ιαπωνία. Ωστόσο, ο Τρούμαν επέβλεψε αργότερα μια σειρά από μυστικά σχέδια για προληπτική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση με ατομικές βόμβες. Ένα από αυτά τα σχέδια ήταν η «Επιχείρηση Dropshot» που περιελάμβανε τη ρίψη 400 βομβών Α σε 100 σοβιετικές πόλεις.
Οι Αμερικανοί ακύρωσαν τα ειδεχθή σχέδιά τους να καταστρέψουν τη Σοβιετική Ένωση αφού η Σοβιετική Ένωση ανέπτυξε τη δική της βόμβα το 1949.
Ο Ριντενούρ και αρκετοί άλλοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι οι άθλιοι στόχοι των δυτικών δυνάμεων να κατακτήσουν τη Ρωσία ανάγονται στην Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917. Φοβούμενοι μήπως πετύχει μια διεθνής σοσιαλιστική εναλλακτική στον καπιταλισμό, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές κινήθηκαν αμέσως για να ακρωτηριάσουν τη νεοσύστατη Σοβιετική Ένωση.
Το 1918, ακόμη και πριν τελειώσει ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Woodrow Wilson και άλλοι δυτικοί ηγέτες ξεκίνησαν έναν πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης με έως και ένα εκατομμύριο στρατιώτες από δεκάδες χώρες. Αυτή η επιθετικότητα ηττήθηκε από τον Κόκκινο Στρατό το 1925.
Η άνοδος του φασισμού στη Γερμανία υπό τον Χίτλερ και τους Ναζί υποστηρίχθηκε κρυφά από τις δυτικές δυνάμεις με σκοπό τη διεξαγωγή ενός εξοντωτικού πολέμου κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η επιθετικότητα σχεδόν πέτυχε μόνο για το σθένος και το θάρρος του Ρώσου και άλλων σοβιετικών λαών – που έχασαν 27 εκατομμύρια από την εχθρότητα των Ναζί.
Μέχρι να έρθει η Γιάλτα, οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί χρειάζονταν τη Σοβιετική Ένωση για να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου. Οι υψηλές αρχές που συμφωνήθηκαν για τον νέο μεταπολεμικό κόσμο μπορούν να θεωρηθούν ως μια κυνική, τακτική παραχώρηση από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, την οποία δεν είχαν καμία πρόθεση να τιμήσουν.
Ο ΟΗΕ και ο Χάρτης θεωρούνταν πάντα ως εμπόδιο στις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους. Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε το 1991 - σε μεγάλο βαθμό λόγω των δεκαετιών του Ψυχρού Πολέμου μιας ραγδαίας κούρσας εξοπλισμών - οι Αμερικανοί προχώρησαν με ακόμη περισσότερο θράσος για μονοπολική κυριαρχία.
Τα τελευταία 30 χρόνια, το διεθνές δίκαιο έχει ανατραπεί κατάφωρα και θεαματικά από ατελείωτους εγκληματικούς πολέμους και επεμβάσεις που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ και τα δυτικά τσιράκια τους, ιδιαίτερα οι Βρετανοί.
Ο τρέχων πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια εκδήλωση της συμπεριφοράς των αδίστακτων κρατών των ΗΠΑ και της πολεμικής τους μηχανής του ΝΑΤΟ. Ο στόχος είναι να υποτάξει και να κυριαρχήσει στη Ρωσία, έτσι ώστε το δυτικό κεφάλαιο να μπορεί να εκμεταλλευτεί τους τεράστιους φυσικούς πόρους της (ένα σχέδιο που χρονολογείται από το 1918).
Το όραμα της Γιάλτας και η επακόλουθη έννοια των Ηνωμένων Εθνών και ο σεβασμός της εθνικής κυριαρχίας εξακολουθούν να αποτελούν ένα σχέδιο για έναν πιο δίκαιο και ειρηνικό κόσμο. Η Ρωσία, η Κίνα, τα έθνη των BRICS και η πλειονότητα του παγκόσμιου Νότου υποστηρίζουν τη Χάρτα του ΟΗΕ ως πρότυπο για ειρηνικές διεθνείς σχέσεις.
Αυτό που χρειάζεται είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί εταίροι τους να τηρούν πραγματικά το διεθνές δίκαιο αντί να ενεργούν ως παράνομες οντότητες που είναι. Πρέπει να χαρακτηριστούν ως εγκληματικά καθεστώτα που κρύβονται πίσω από ενάρετη ρητορική και προσχήματα.
Ο προβληματισμός για την 80ή επέτειο της Γιάλτας δείχνει στον κόσμο τι είναι ακόμα δυνατό για ειρηνική πρόοδο και ανάπτυξη. Δείχνει επίσης γιατί τα ευγενή ιδανικά απέτυχαν και αποτρέπονται – η εγκληματική συμπεριφορά των Ηνωμένων Πολιτειών και των δυτικών ιμπεριαλιστών συνεργών τους.
https://strategic-culture.su/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου