Ας ξεκινήσουμε επανεξετάζοντας τα Λόγια του Δασκάλου Ιησού στο Κατά Ματθαίον 21:44. Είπε: «Και όποιος πέσει πάνω σε αυτή την πέτρα θα σπάσει, αλλά σε όποιον πέσει, θα τον κάνει σκόνη». Αυτό το εδάφιο ξεκαθαρίζει τη μοίρα εκείνων που καθιερώνονται ως αντίπαλοι του Χριστού και του Σώματος Του, της Εκκλησίας. Και μια οντότητα που σίγουρα το έχει ανακαλύψει αυτό είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το παγκοσμιοποιητικό κατεστημένο με επικεφαλής τον Klaus Scwab και μέρος αυτού που σήμερα γνωρίζουμε ως τριάδα του κακού, μαζί με τον ΟΗΕ και τον ΠΟΥ. Σήμερα, είναι σημαντικό να τονίσουμε αυτόν τον αναπόφευκτο θάνατο του WEF τόσο ως προειδοποιητική ιστορία για όσους εξακολουθούν να επιλέγουν να συσχετιστούν με αυτό, αλλά και για να τονίσουμε πόσο ξεκάθαρη έχει γίνει αυτή η κατάρρευση σε όλους, όπως δείχνει η ετήσια συγκέντρωση του WEF τον Ιανουάριο στο Νταβός. θέση.
ΠΩΣ ΤΟ WEF ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΤΖΕΝΤΕΣ
Και τώρα στη συζήτησή μας για την αναπόφευκτη κατάρρευση του WEF, και θα πρέπει να ξεκινήσουμε με κάποιο πλαίσιο, ιδιαίτερα πώς το WEF υπηρέτησε (και μάλιστα υπερασπίστηκε) σατανικές και παγκοσμιοποιητικές ατζέντες. Και φυσικά, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με το διαβόητο "Great Reset". Στο όραμα του WEF, οι άνθρωποι θα αφαιρεθούν από το δικαίωμα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και οποιουδήποτε κοινωνικοπολιτικού φορέα. Θα είχατε ακούσει το μάντρα από τον Klaus Schwab να λέει «οι άνθρωποι δεν θα έχουν τίποτα και θα είναι ευτυχισμένοι». Επιπλέον, σύμφωνα με τη μεγάλη επαναφορά «η κυβερνητική φωνή θα ήταν μία μεταξύ πολλών, χωρίς να είναι πάντα ο τελικός διαιτητής». Οι κυβερνήσεις θα ήταν μόνο ένας ενδιαφερόμενος σε ένα πολυμερές μοντέλο παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ένας Χάρις Γκλέκμαν, ο οποίος είναι ανώτερος συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, περιέγραψε τη μεγάλη ατζέντα επαναφοράς του WEF ως «την πιο ολοκληρωμένη πρόταση για επανασχεδιασμό της παγκόσμιας διακυβέρνησης από τη συγκρότηση των Ηνωμένων Εθνών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
Και ενώ ο Klaus Schwab απλοποίησε την ουσία της Μεγάλης Επαναφοράς, με το περιβόητο μάντρα του, είναι στην πραγματικότητα πολύ φιλόδοξο σε αυτό που προσπαθεί να επιτύχει με σκοπό να ληστέψει από τους ανθρώπους την προσωπική ιδιοκτησία και τα κοινωνικοπολιτικά δικαιώματα και την εξουσία. Για παράδειγμα, η μεγάλη επαναφορά ήταν η κινητήρια ιδέα πίσω από τη διαμάχη του 2024 για αυτό που ονομαζόταν «Τεύχος 1» στο Οχάιο, στις ΗΠΑ. Ουσιαστικά, το τεύχος 1 αφορούσε αυτό που λέγεται gerrymandering στις ΗΠΑ και είναι πραγματικά μια διαδικασία χειραγώγησης των ορίων μιας εκλογικής περιφέρειας, συνήθως έτσι ώστε να ευνοεί ένα κόμμα. Και σε αυτή την περίπτωση, οι εκκλήσεις για ψήφιση του τεύχους 1 αφορούσαν την αναδιάταξη της εκλογικής περιφέρειας, και ως εκ τούτου μια απόπειρα αρπαγής της εξουσίας από τους Δημοκρατικούς. Γνώριζαν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν στην κάλπη επειδή το Οχάιο απέρριψε την ηθικά παρακμιακή και αναποτελεσματική ηγεσία τους, και επειδή δεν μπορούσαν να κερδίσουν στην κάλπη, θέλουν να ελέγχουν πώς χαράσσονται οι γραμμές της περιφέρειας.
Εκεί που εμφανίστηκε η μεγάλη ατζέντα επαναφοράς αποκαλύφθηκε όταν οι άνθρωποι ακολούθησαν τα χρήματα. Ουσιαστικά, 26 εκατομμύρια δολάρια έχουν συγκεντρωθεί από τους Δημοκρατικούς, το 85% των οποίων προέρχεται από ΕΚΤΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, συμπεριλαμβανομένων 6 εκατομμυρίων δολαρίων από έναν Ελβετό δισεκατομμυριούχο προς το Τεύχος 1! Αυτό υποστήριξε ο Schwab: απώλεια της κοινωνικοπολιτικής δράσης του λαού, ενώ οι όμιλοι ετερογενών δραστηριοτήτων χρηματοδοτούν με χρήματα την απαξίωση των πολιτών! [ΠΑΥΣΗ] Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να υπολογιστεί ως ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Vivek Ramaswamy επέλεξε να θέσει υποψηφιότητα για Κυβερνήτης του Οχάιο.
Αλλά δεν σταματά εκεί με τον ρόλο του WEF σε σατανικές και παγκοσμιοποιητικές ατζέντες.
Κάτι στο οποίο αναφέρθηκα είναι το μοντέλο πολυμετοχικότητας τους, που δίνει προτεραιότητα στους μη κυβερνητικούς παράγοντες των εθνικών κρατών στη λήψη αποφάσεων. Και όταν εξετάζουμε τις ετήσιες συναντήσεις στο Νταβός, το WEF είναι η επιτομή ενός διεθνούς οργανισμού που βασίζεται στη συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Θα μπορούσατε λοιπόν να ρωτήσετε: ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι, μη κυβερνητικοί ενδιαφερόμενοι; Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλες οι μεγάλες εταιρείες και οι βιομηχανίες είναι υπεύθυνες για την καθοδήγηση ή την εκτέλεση παγκοσμιοποιητικών ατζέντηδων. Οι εταίροι του WEF περιλαμβάνουν εταιρείες μεγάλων πετρελαιοειδών (όπως η Shell, η Chevron και η BP), οι εταιρείες μεγάλων τροφίμων (όπως η Unilever, η The Coca-Cola Company και η Nestlé) και η μεγάλη τεχνολογία (εξετάζοντας το Facebook, την Google, Amazon, Microsoft, Apple) και (φυσικά) pharmakeia (ή big-pharma) (συμπεριλαμβανομένων των AstraZeneca, Pfizer και Moderna).
Αυτό που είναι αξιοσημείωτο σχετικά με τη συμμετοχή αυτών των εταιρειών είναι ότι αντί να εξυπηρετούν πολλά ενδιαφερόμενα μέρη, στο μοντέλο της παγκόσμιας διακυβέρνησης πολλαπλών μετόχων, η παγκόσμια επαναφορά συνεπάγεται ότι αυτές οι εταιρείες προωθούνται ως επίσημοι ενδιαφερόμενοι στη λήψη αποφάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ οι κυβερνήσεις υποβιβάζεται σε μικρότερο ρόλο και η κοινωνία των πολιτών είναι κυρίως βιτρίνα.
Θυμάστε την κακή τριάδα που αναφέραμε προηγουμένως; Λοιπόν, ίσως το πιο συμβολικό παράδειγμα αυτής της αλλαγής είναι η αμφιλεγόμενη συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης που υπέγραψαν τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) με το WEF το 2019. Αυτό περιγράφηκε ως μια κίνηση μετατροπής των Ηνωμένων Εθνών σε εταιρική σχέση δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, δημιουργώντας έναν τόπο για εταιρείες εντός των Ηνωμένων Εθνών – όπως και η θέση που έχουν στο WEF. Τώρα γιατί αυτό είναι επιζήμιο είναι ότι η πολυμετοχικότητα είναι η προσπάθεια του WEF να αντικαταστήσει την πολυμέρεια, που είναι το τρέχον σύστημα μέσω του οποίου οι χώρες συνεργάζονται για την επίτευξη κοινών στόχων. και είναι το σύστημα που υποτίθεται ότι υποστήριξε ο ΟΗΕ, αν και το status quo μας δείχνει ότι ο σημερινός ΟΗΕ απέχει πολύ από αυτό για το οποίο προοριζόταν. Όμως, ο λόγος έγκειται ουσιαστικά στη συνεργασία της με το όραμα του WEF ΚΑΙ ενστερνίζεται. Λοιπόν, αυτό σίγουρα προσδίδει μεγαλύτερη αξιοπιστία σε αυτό που είπε ο Πρόεδρος της Αργεντινής Javier Millei (ο οποίος είναι ένθερμος αντίπαλος του WEF) επικρίνοντας τον ΟΗΕ.
Τώρα, υπάρχουν περισσότερα με τα οποία έχουν εμπλακεί, συμπεριλαμβανομένου του πολέμου κατά της ελευθερίας του λόγου, του ολοκαυτώματος του εμβολίου, ακόμη και της χειραγώγησης των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών μέσω προσπαθειών εισαγωγής του CBDC. Ωστόσο, η επιρροή τους βρίσκεται σε σταθερή και αξιοσημείωτη μείωση. Και ας συζητήσουμε τι οδήγησε σε αυτόν τον θάνατο.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΜΙΑ ΤΟΥ WEF
Και πρώτα, πρέπει να ξεκινήσουμε με θείες διακηρύξεις και προφητείες. Στην αρχή της συζήτησής μας, επανεξετάσαμε το Ματθαίος 21:44, όπου ο Δάσκαλος Ιησούς ξεκαθάρισε ποια είναι η μοίρα των αντιπάλων του και της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού. όταν είπε: «Και όποιος πέσει πάνω σε αυτή την πέτρα θα σπάσει· αλλά σε όποιον πέσει, θα τον αλέσει σε σκόνη». Αυτό αποτυπώνει την ουσία αυτού που οδήγησε και οδήγησε στην κατάρρευση του WEF. Αλλά, εκτός από αυτό, και στην εποχή μας, ο Θεός μίλησε επίσης σχετικά με τον θάνατο του WEF μέσω του προφήτη Του στα έθνη, του ιδιαίτερα αξιότιμου σεβ. Dr. Chris Oyakhilome DSc. DSc. DD. Πρώτον, το 2022, εμφανίστηκε η προφητεία ότι το WEF ήταν το πρόσωπο του βαθέως κράτους και ότι είχε ανάγκη από ανταγωνιστές.
Αλλά, καθώς συγκεντρώθηκαν πρόσφατα αυτόν τον Ιανουάριο, με την τελευταία τους συνεδρία να έχει οριστεί για τις 24, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού προσεύχεται και νηστεύει και η προφητεία έχει βγει για άλλη μια φορά ανακοινώνοντας το άμεσο τέλος τους. Το WEF (όπως οι δαίμονες και ο διάβολος) λειτουργεί νόμιμα, αλλά με εξουσία και δύναμη που δεν τους ανήκε. Όμως, αυτή η δύναμη που ασκούσαν τους έχει φύγει τώρα.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΓΙΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
Ο δεύτερος λόγος για την κατάρρευση του WEF είναι ότι υπάρχει μια προεξέχουσα τάση αντίστασης στον πόλεμο για αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα όπως η ελευθερία του λόγου, ακόμη και η ιδιοκτησία ιδιωτικής περιουσίας. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε δει την επίδειξη μεγαλύτερης αξίας για αυτά τα δικαιώματα. Σήμερα, στα λεγόμενα προπύργια της δημοκρατίας που έχουν γίνει ηγέτες της λογοκρισίας, βλέπουμε αμέτρητες διαμαρτυρίες και διαδικασίες επίσημης νομικής προσφυγής που στοχεύουν ενάντια στον οπλισμό των θεσμών δικαίου και δικαιοσύνης εναντίον όσων αντιτίθενται στην κυβέρνηση και τολμούν να μιλήσουν. ελευθερώς.
Ένα παράδειγμα όσων έχουν χρησιμοποιήσει επίσημη νομική προσφυγή και διαμαρτύρονται για να αμφισβητήσουν το βιομηχανικό συγκρότημα λογοκρισίας, ήταν η περίπτωση της Alison Pearson στο Ηνωμένο Βασίλειο και η υπόθεση Murthy κατά Μιζούρι στις ΗΠΑ, και τα δύο τα έχουμε συζητήσει εδώ στο «The Αίθουσα Πολέμου». Αυτό που αντιπροσωπεύουν αυτές οι περιπτώσεις (και πολλές άλλες σαν αυτές) είναι ότι το εκκρεμές έχει αιωρηθεί: οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει την απειλή ενός κόσμου χωρίς απόλυτη ελευθερία του λόγου, και, ως εκ τούτου, υπάρχει μεγαλύτερη απαίτηση να σταματήσει η λογοκρισία. Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ευρώπη γενικότερα.
Αλλά εκτός από αυτό, οι άνθρωποι κατάλαβαν επίσης πώς φαίνεται ο αντίκτυπος της έλλειψης ιδιοκτησίας ιδιωτικής ιδιοκτησίας – πέρα από τις αντιρρήσεις μας στον σοσιαλισμό. Όταν οι κυβερνήσεις ξόδευαν υπέρογκα ποσά για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο αντιπροσώπων μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία, οι άνθρωποι είδαν ότι δεν μπορούν να βασίζονται στις κυβερνήσεις ως διαιτητές για το πώς να ξοδεύουν τον πλούτο τους, ούτε λιγότεροι σε μη εκλεγμένους γραφειοκράτες όπως ο Klaus Schwab με το «δεν θα κατέχεις τίποτα και να είσαι ευτυχισμένος» μάντρα. Και αυτή η απόρριψη της μεγάλης επαναφοράς και της μεγαλύτερης αξίας για την ιδιοκτησία ιδιωτικής περιουσίας αποτέλεσε επίσης τη βάση για την απόρριψη και την κατάρρευση του WEF.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΑΝΕΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ WEF
Τέλος, υπήρξε ένα ξέσπασμα μιας εγγενούς αξίας των εθνικών κρατών και της κυριαρχίας τους – που οδήγησε σε μια σύγκρουση μεταξύ των εθνικών κρατών και της πολυμετοχικότητας του WEF που εξυπηρετεί την κατάργηση των εθνικών κρατών για μια παγκόσμια κυβέρνηση που καθοδηγείται από ιδιωτικές εταιρείες, όπως μόλις συζητήσαμε. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτή η σύγκρουση είναι αποτέλεσμα των αποτυχημένων προσπαθειών τους να υπονομεύσουν την κυριαρχία. Ενώ οι παγκοσμιοποιητές κατασκευάζουν τη μεγάλη επαναφορά, οι άνθρωποι είδαν την αξία των κυρίαρχων εθνών με σύνορα και ελεγχόμενες μεταναστευτικές πολιτικές. Ενώ ο Klaus Schwab μίλησε για ένα μέλλον χωρίς εκλογές, το 2024 όχι μόνο ήταν η μεγαλύτερη εκλογική χρονιά, αλλά προκάλεσε μια κίνηση εκλογικών ψηφοφόρων που συσπειρώθηκαν πίσω από συντηρητικές φωνές σε όλες τις ηπείρους του κόσμου – ιδιαίτερα συντηρητικές φωνές όπως ο Τραμπ που υπερασπίζονται το καθήκον να τη χώρα κάποιου ως ηγέτη. Έτσι, σε μεγάλο βαθμό, βλέπουμε κινήματα όπως το MEGA και ηγέτες σε όλο τον κόσμο που οικειοποιούνται την ίδια φιλοσοφία Make Your Country Great Again, από την Πολωνία μέχρι την Ουγγαρία και πολλά άλλα.
Συζητήσαμε επίσης αυτό το κύμα πατριωτισμού σε σχέση με την απομάκρυνση των ΗΠΑ από τον ΠΟΥ. Η απόφαση του Προέδρου Τραμπ να αποσυρθεί είναι μια τολμηρή κίνηση που επιβεβαιώνει τη δέσμευση της Αμερικής στην αμερικανική ανεξαρτησία και κυριαρχία. Για πάρα πολύ καιρό, οι Αμερικανοί βλέπουν τους πόρους τους να διοχετεύονται σε έναν οργανισμό που επικεντρώνεται περισσότερο σε παγκοσμιοποιητικές ατζέντες από ό,τι ποτέ σε γνήσια θέματα υγείας. Επομένως, αυτή η απόσυρση ΔΕΝ αφορά απλώς τη διακοπή των δεσμών με μια γραφειοκρατική οντότητα. Πρόκειται για τον αναπροσανατολισμό της εστίασης και των κεφαλαίων της Αμερικής προς την ενίσχυση της δικής της εθνικής υποδομής υγείας. Και η διασφάλιση ότι οι Αμερικανοί πολίτες έχουν προτεραιότητα στις πολιτικές της βρίσκεται τώρα στην πρώτη γραμμή. Επιπλέον, αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα ότι η Αμερική ανακτά τον έλεγχο από διεθνείς φορείς που έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες ατζέντες (ειδικά αν σκεφτούμε την έξοδό της και από τη Συμφωνία του Παρισιού). Πραγματικά, αυτή η δράση υπερασπίζεται την αρχή ότι το μέλλον της Αμερικής πρέπει να αποφασίζεται από Αμερικανούς, απαλλαγμένους από την επιρροή παγκοσμιοποιητικών φορέων που δεν έχουν κατά βάθος τα συμφέροντά τους. Στην πραγματικότητα, ακόμη και όταν ο πρόεδρος Τραμπ περιέγραφε τους λόγους, ενσωματώνουν τη δέσμευση να τεθεί η Αμερική πρώτη και η έξοδος από τους παγκοσμιοποιητικούς θεσμούς.
ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΕΘΝΩΝ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ WEF
Στην ουσία την ίδια τύχη βιώνει και το WEF. Αυτό με φέρνει στην τελική μας εστίαση σήμερα, που είναι ένα μήνυμα για τους ηγέτες των εθνών που παρευρέθηκαν στη συγκέντρωση του WEF. Αυτή η ώρα είναι μια κρίσιμη στιγμή για να θυμάστε από πού προέρχεται η εντολή σας, που είναι οι άνθρωποι που κυβερνάτε. Αυτό καθιστά παράνομο και ηθικά άδικο να συνδέεστε με μια οργάνωση που προσπαθεί να υπονομεύσει την κυριαρχία σας και, στη συνέχεια, τη δύναμη που σας έχουν δώσει οι άνθρωποι μέσω της ψήφου τους. Υπάρχει μια κατηγορηματική επιταγή να μην πάμε κόντρα στις παλίρροιες της ευσεβούς, πατριωτικής και δίκαιης ηγεσίας. Ειλικρινά όσοι το τόλμησαν βιώνουν τις συνέπειες αυτής της απόφασης. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο πρώην πρωθυπουργός του Καναδά Τζάστιν Τριντό. Ο Klaus Swchwab καυχιόταν ότι διείσδυσε στα γραφεία των εθνών και ανέφερε ονομαστικά τον Justin Trudeau ως έναν από τους συνεργάτες του. Λοιπόν, ο Τριντό υπηρέτησε την ατζέντα του WEF, καταστρέφοντας το έθνος του, αλλά η έξοδός του από την εξουσία ήταν τόσο προβλέψιμη, άτιμη και γρήγορη που δεν προκάλεσε καν ιδιαίτερη ανησυχία – στην πραγματικότητα, θεωρήθηκε απαραίτητη. Και έτσι, εάν το ίδιο το WEF και οι συνεργάτες τους χάνουν οποιοδήποτε κύρος και δύναμη, είναι σοφό να κατανοήσουμε το γιατί και να προσέξουμε τις προφητείες.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά να μάθουμε από τον Βασιλιά Σολομώντα σχετικά με τη θεϊκή ηγεσία. Κατάλαβε ότι χρειάζεται η σοφία του Θεού και η αγάπη για τους ανθρώπους που υπηρετείς για να το κάνεις καλά. Στο 2 Χρονικών 1:10 είπε στον Θεό: «Δώσε μου τώρα σοφία και γνώση, για να βγω και να μπω μπροστά σε αυτόν τον λαό· γιατί ποιος μπορεί να κρίνει αυτόν τον λαό σου, που είναι τόσο μεγάλος;». Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο πρόεδρος Τραμπ κέρδισε τόσο αναμφισβήτητα: σεβασμό και αγάπη για τον Θεό, που μεταφράζεται σε αγάπη για τον λαό και τη χώρα που επιδίωξε να υπηρετήσει.
Αλλά, σίγουρα προσευχηθήκαμε και συνεχίζουμε να προσευχόμαστε. Επομένως, σε αυτό το ένδοξο Έτος Πληρότητας, όλες οι σατανικές και παγκοσμιοποιητικές ατζέντες αναστέλλονται. θα ζήσουν στον κόσμο μας και εμείς δεν θα ζήσουμε στον δικό τους, καθώς ολοκληρώνουμε την εποχή της Εκκλησίας. Και έτσι, ας συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της πίστης, γιατί έχουμε ήδη κερδίσει.
https://ln24international.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου