Οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. εισπράττουν περισσότερα, την ώρα που οι πολίτες πρέπει να εξοικονομήσουν – καθαρά δύο μέτρα και δύο σταθμά
Από reitschuster.de
Φανταστείτε να υπήρχε ένα φεστιβάλ παραδόξων. Οι πολιτικοί θα είχαν σίγουρα πολλές πιθανότητες να κερδίσουν το πρώτο βραβείο.
Από τη μία πλευρά, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας μας νουθετούν να σφίξουμε το ζωνάρι, από την άλλη πλευρά, γεμίζουν με όλο και μεγαλύτερες μερίδες τους δίσκους τους.
Αυξήσεις μισθών για τους δημοσίους υπαλλήλους της Ε.Ε., μεγάλες μισθολογικές προσαρμογές στην Bundestag και ένας κρατικός μηχανισμός που μεγαλώνει σαν το ζυμάρι. Καλώς ήρθατε στον παράλογο κόσμο της σύγχρονης γραφειοκρατίας, υπό το πέπλο της 'woke' υπερηθικής και της κοκκινοπράσινης καλύτερης ανθρωπότητας.
Και πίσω από την πρόσοψη του Ποτέμκιν, οι ταμειακές μηχανές χτυπούν. Επί του παρόντος στις Βρυξέλλες.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι της Ε.Ε. έλαβαν αναδρομική αύξηση μισθών συνολικού ύψους 7,2% τον Δεκέμβριο. Για την Ursula von der Leyen, αυτό σημαίνει περισσότερα από 2.300 ευρώ επιπλέον – μηνιαίως, φυσικά. Συνολικά, κερδίζει τώρα πάνω από 40.000 ευρώ μικτά χάρη σε κάθε είδους επιδόματα. Όχι σε ένα χρόνο, αλλά σε ένα μήνα! Ναι, δεν διαβάσατε λάθος. Και οι φόροι και οι κρατήσεις, δεδομένου ότι είναι υπάλληλος της Ε.Ε., είναι σημαντικά χαμηλότεροι από ό, τι για τους κοινούς θνητούς. Επιπλέον, υπάρχουν πολλές ανέσεις που ένας απλός θνητός μπορεί μόνο να ονειρευτεί.
Συγκριτικά, ο μέσος καθαρός μισθός στη Γερμανία είναι λίγο κάτω από 54.000 ευρώ - για ένα ολόκληρο έτος εργασίας. Και είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι λαμβάνουν ένα κλάσμα του μισθού του κορυφαίου δημόσιου υπαλλήλου της Ε.Ε. με τη σκληρή δουλειά τους, που πρέπει να αντιμετωπίσουν το αυξανόμενο κόστος διαβίωσης και τα ολοένα και νέα βάρη, που πρέπει να επωμιστούν τις πριγκιπικές αποδοχές.
Συνολικά, έχουν πραγματοποιηθεί έξι γύροι μισθολογικών αυξήσεων για τους υπαλλήλους της Ε.Ε. από τις αρχές του 2022. Το επιχείρημα ότι οι αυξήσεις συνδέονται με τον πληθωρισμό ακούγεται λογικό στην αρχή. Αλλά: Γιατί αυτή η λογική ισχύει μόνο για τους επάνω ορόφους; Έτσι, το δυσάρεστο συμπέρασμα έρχεται στο μυαλό: για τους φυσιολογικούς εισοδηματίες, ο πληθωρισμός είναι ένα βάρος και αρκετά συχνά ένα ζήτημα ύπαρξης, για τους ευρωκράτες, από την άλλη πλευρά, ένα εφαλτήριο για ακόμη πιο πολυτελείς συνθήκες διαβίωσης.
Τρέξιμο αντοχής διατροφής στην Bundestag
Αλλά ακόμη και στο Βερολίνο, η αυτοεξυπηρέτηση δεν γνωρίζει σύνορα. Από το 2013, οι μισθοί της Bundestag έχουν αυξηθεί έξι φορές – μια κανονικότητα που θυμίζει τη μισθολογική πολιτική στις Βρυξέλλες. Ακόμη και όταν πολλοί πολίτες πάλευαν για την ύπαρξή τους στην κρίση του κορωνοϊού, δεν ήταν πρόβλημα για τους βουλευτές να απλώσουν το χέρι τους. Από το 2009, οι μισθοί έχουν αυξηθεί κατά ένα επιβλητικό 46%, ενώ οι μέσοι μισθοί έχουν αυξηθεί μόνο κατά 31%: Ενώ ένας βουλευτής έλαβε 7.668 ευρώ το μήνα το 2009, θα είναι ήδη 11.227,20 ευρώ το 2024. Επιπλέον, υπάρχει ένα αφορολόγητο εφάπαξ ποσό: το 2009 αυτό ήταν 3.812 ευρώ, το 2024 θα είναι 4.725 ευρώ.
Γίνεται ακόμα πιο παράλογο όταν ρίξετε μια ματιά στον κρατικό μηχανισμό. Από το 2013, η κυβέρνηση έχει αυξήσει τον αριθμό των θέσεων στα ομοσπονδιακά υπουργεία κατά 47% - αύξηση περίπου 7.000 θέσεων εργασίας. Πάνω απ' όλα, οι υψηλότερες μισθολογικές ομάδες αυξάνονται ανεξέλεγκτα. Σύμφωνα με υπολογισμούς οικονομικών επιστημόνων όπως ο Bernd Raffelhüschen, αυτή η τοκογλυφία των θέσεων εργασίας θα κοστίσει στους φορολογούμενους επιπλέον 20 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2040.
Και για ποιο λόγο; Για όλο και περισσότερες ρυθμίσεις που καταπνίγουν τις επιχειρήσεις και τους πολίτες. Ο λεγόμενος «νόμος για την υποβολή εκθέσεων βιωσιμότητας» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο τίτλος διαβάζεται σαν τέρας παραγράφου και το κόστος των 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως είναι εξίσου τερατώδες.
Με άλλα λόγια, ζητείται από τον φορολογούμενο να πληρώσει και γδέρνεtaι έτσι ώστε όλο και περισσότεροι υπάλληλοι να μπορούν να εργάζονται όλο και περισσότερο για να τον κάνουν να πληρώνει όλο και περισσότερο. Και την ίδια στιγμή, τα κόμματα μας υπόσχονται στη συνέχεια μείωση της γραφειοκρατίας – ακόμη και το «φανάρι» το είχε αυτό στη συμφωνία συνασπισμού του. Ακόμη και ως «κεντρικός στόχος». Αυτό ήταν τόσο αληθινό όσο το γράμμα "Δ" για τη δημοκρατία στο όνομα της ΛΔΓ.
Η πραγματικότητα είναι συγκλονιστική: Ενώ οι πολίτες παλεύουν με όλο και μεγαλύτερα βάρη, οι πολιτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερες αυξήσεις μισθών. Το ζωνάρι σφίγγεται, αλλά μόνο προς μία κατεύθυνση - και όχι χωρίς πικρή ειρωνεία. Εκείνοι που μιλούν δυνατά για την «ευθύνη» τους συχνά φαίνεται να την ξεχνούν ακριβώς εκεί που χρειάζεται περισσότερο. Και όταν πρόκειται για τα δικά τους πορτοφόλια.
Γιατί τη γλιτώνουν; Ειδικά επειδή απουσιάζει η τέταρτη εξουσία. Αντί για ελεγκτές των ισχυρών, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης είναι σήμερα, με λίγες εξαιρέσεις, οι προπαγανδιστές τους.
Στα εκδοτικά γραφεία, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι ο μεγαλύτερος στόχος σταδιοδρομίας είναι να αλλάξουν πλευρά και να καταλήξουν στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό. Και φυσικά, δεν απευθύνεστε και δεν επικρίνετε τις ταΐστρες από όπου εσείς οι ίδιοι τρώτε.
Στην υπηρεσία της ...δημοσιογραφίας
Ένα παράδειγμα: Πολλά μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να αποκρύψουν τη νοοτροπία αυτοεξυπηρέτησης, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδοτούμενης από την κυβέρνηση πύλης "Correctiv". Στην περίπτωση της Bundestag ή των αξιωματούχων της Ε.Ε., για παράδειγμα, επισημαίνεται ότι οι αυξήσεις μισθών θα είναι αυτόματες – βάσει ενός σταθερού δείκτη που λαμβάνει υπόψη τον πληθωρισμό και το κόστος ζωής. Αλλά αυτό είναι βιτρίνα.
Τίποτα δεν εμποδίζει τους εκπροσώπους του λαού ή της Επιτροπής των Βρυξελλών να στείλουν ένα μήνυμα και τουλάχιστον εν μέρει να αποκηρύξουν αυτές τις προσαρμογές. Εάν ο καγκελάριος θέλει να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης - γιατί να μην παγώσει τις αυξήσεις σε περιόδους κρίσης;
Γεγονός είναι ότι ο πληθωρισμός πλήττει τους ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα πολύ πιο σκληρά από τους κορυφαίους, όπως οι ευρωβουλευτές ή οι αξιωματούχοι της Ε.Ε., τουλάχιστον όσον αφορά τις βασικές ανάγκες και όχι την πολυτέλεια. Και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο συνεχές φούσκωμα του κρατικού μηχανισμού.
Το ερώτημα παραμένει: Πόσο καιρό θα ανέχονται οι άνθρωποι αυτό το παιχνίδι;
Πότε ακόμη και ο πιο υπομονετικός φορολογούμενος δεν θα είναι πλέον πρόθυμος να σφίξει το ζωνάρι του και να παρακολουθεί την αυτοαποκαλούμενη πολιτική ελίτ, η οποία στην πραγματικότητα κάθε άλλο παρά ελίτ είναι, να απλώνει με περισσό θράσος το χέρι της στο κατάστημα αυτοεξυπηρέτησης του κράτους;
ΠΗΓΗ: Von der Leyen: Jetzt 40.000 Euro im Monat – dank Gehaltserhöhung! - reitschuster.de
https://odysseiatv.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου