Αν κρίνουμε απο τις εισηγήσεις που δέχεται η κυβέρνηση απο τα think tanks που συνδέονται μαζί της, γνωρίζει καλά τι επιδιώκει η Τουρκία. Υπάρχουν αναλύσεις πολύ εύστοχες.
Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Με βάση το Δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας η Τουρκία θέλει:
-Να γίνει ναυτική δύναμη ώστε να ελέγχει την Μεσόγειο.
-Κυρίως θέλει να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειο, όχι, μόνο, για τις ενεργειακές πηγές που διαθέτει αλλά και ως δίοδο που συνδέει την Μεσόγειο (και την Ευρώπη) με τον ινδοειρηνικό
-Έχει επίγνωση ότι οι ΗΠΑ θα δώσουν έμφαση στον Ινδοειρηνικό και αυτό θα φανεί απο το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ
-Επιδιώκει να γίνει ικανή να διεξάγει πόλεμο σε ξηρά η θάλασσα παράλληλα με διαχείρηση ενόπλων καταστάσεων δι αντιπροσώπων.
-Να αυτονομηθεί ως προς την διαμόρφωση της πολιτικής της απο την Δύση αλλά να διατηρεί αυτονομία και απο την Ρωσία
-Να μπορεί να συναλλάσσεται με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και Βρυξέλλες ως ίση προς ίσους.
-Να κερδίζει, πάντα, και να τάσσεται με αυτόν που θα πλειοδοτεί σε παροχές υπέρ της.
Εμπόδιο στην τουρκική πολιτική είναι η Ελλάδα. Η Τουρκία ή θα δορυφοροποιήσει την Ελλάδα, ή θα έρθει σε αναμέτρηση μαζί της όταν κρίνει ότι θα μπορέσει να την καθυποτάξει.
Γι’ αυτό είναι αφέλεια να πιστεύουν οι κυβερνήτες της Αθήνας ότι υπάρχει περίπτωση ειρηνικής συνύπαρξης με την Τουρκία. Αν το πιστεύουν ή στρουθοκαμιλίζουν ή δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Αλλά απο τη στιγμή που οι σύμβουλοί τους τους έχουν ενημερώσει, το να πιστεύουν σε ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία αποτελεί αφέλεια.
Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα δεν θελήσει να παραδοθεί, τι μπορεί να κάνει;
Παλαιότερα, οι μαρξιστές επαναλάμβαναν ένα ρητό του ιδρυτή της θρησκείας τους: ο τελευταίος γραφειοκράτης θα κρεμαστεί με το σκοινί που θα του πουλήσει ο τελευταίος καπιταλιστής.
Στην Ευρώπη, γνωρίζουν καλά την πολιτική της Τουρκίας Αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τίποτε να περιορίσουν τις αναθεωρητικές και κυριαρχικές της φιλοδοξίες. Το πολύ πολύ μια δήλωση σαν και αυτή που είδαμε;
Οι ΗΠΑ γνωρίζουν, επίσης, και έχουν βιώσει την πολιτική ελιγμών της Τουρκίας και τη φιλοδοξία της να αυτονομηθεί απο την επιρροή τους. Παρόλα αυτά θεωρούν πως η πολιτική ασφαλείας τους, δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει και την Τουρκία. Η Άγκυρα το γνωρίζει και το εκμεταλλεύεται.
Αυτή η πολιτική της Τουρκίας είναι εθνική. Δεν θα αλλάξει με την αλλαγή της κυβέρνησης.
Θα προχωράει, όσο της επιτρέπει η αδυναμία της Αθήνας να πει: ως εδώ.
Δυστυχώς, αυτό το ως εδώ, προϋποθέτει συνολική και συλλογική αλλαγή αντίληψης.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που επιθυμεί να αναπτύσει μια soft πολιτική αλλά κανείς στην περιφέρειά της δεν έχει την ίδια αντίληψη. Δεν αναφερόμαστε στα Βαλκάνια, αυτά δεν μπορούν.
Δυστυχώς, η μόνη οδός είναι η ισραηλοποίηση της ελληνικής πολιτικής. Το καθετί που γίνεται να περιστρέφεται γύρω απο τον άξονα της ασφάλειας.
Και να προετοιμαστεί για αυτό και η κοινή γνώμη.
Να καταστεί σαφές στη Δύση πως είμαστε ενταγμένοι στις δομές της αλλά η ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτα. Ακόμη και αν χρειαστεί να τα τινάξουμε όλα στον αέρα.
Αυτό προϋποθέτει μια διακομματική ταύτιση, όχι, απλώς, σύγκλιση.
Δυστυχώς, το κυρίαρχο αθηναϊκό σύστημα δεν θέλει ούτε την λογική της διαρκούς ετοιμότητας όπως στο Ισραήλ, ούτε την διαρκή ετοιμότητα της κοινής γνώμης, ούτε είναι διατεθειμένο να συνεργαστεί.
Γι αυτό οι προοπτικές είναι δυσοίωνες.
Στην τελευταία τουρκική πίεση με τα νησιά, υπάρχει μια σταθερή ελληνική θέση μη υποχωρητικότητας. Όσες πιέσεις και αν υποστεί η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει.
Ας ελπίσουμε πως μπορεί να γίνει η αρχή μια αλλαγής πολιτικής.
Ο κόσμος βρίσκεται σε μεταβατική φάση. Αν μπορούμε να ελιχθούμε, χωρίς να διακινδυνεύσουμε, καλώς, Αλλά φαίνεται αδύνατον. Αν όχι, ας ετοιμαστούμε. Όσο η Τουρκία αισθάνεται ότι δεν μπορεί, δεν θα τολμήσει. Μετράει καλά τις κινήσεις της. Μια λάθος κίνηση που θα οδηγήσει σε ήττα θα καταστρέψει την πολιτική της.
Η βαθύτερη ανάλυση λέει πως θα πρέπει να επηρεασθούν τα δυτικά κέντρα και κυρίως οι ΗΠΑ να αλλάξουν την πολιτική τους ως προς την αναγκαιότητα της Τουρκίας και να τεθεί σιγά σιγά και το ζήτημα της αποδόμησής της. Με πειστικό τρόπο. Αλλά αυτό προϋποθέτει άλλου είδους κρατικές δομές και άλλη αίσθηση δημοσίου και εθνικού συμφέροντος.
https://infognomonpolitics.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου