ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

Αναστασία Χουλουιλίδου

Βάλαμε τα παιδιά μας ανάμεσα στις μυλόπετρες ενός απάνθρωπου συστήματος και ξεζουμίσαμε ότι πιο αγνό είχαν. Ξεριζώσαμε την παιδική αθωότητα από μέσα τους και την πετάξαμε στα σκουπίδια γιατί τρέμαμε πως αν μείνει θ' αποκαλύψει τη δικιά μας σαπίλα.

Κλέψαμε το χαμόγελο τους και στη θέση του βάλαμε άγχος, πίεση και φόβο. Και μετά τα γεμίσαμε με υποκατάστατα ευτυχίας μήπως και καταφέρουμε να τα ξεγελάσουμε...

Βάλαμε τα παιδιά μας στη μηχανή του κιμά και τώρα πια τρομάζουμε στην εικόνα τους. Καταφέραμε να τετραγωνίσουμε όχι τον κύκλο αλλά τη φαντασία τους. Πήραμε το ψαλίδι και ψαλιδίσαμε τα όνειρα τους.

Πήραμε τα πρόσωπα τους και στη θέση βάλαμε τη μάσκα που φοράμε κι εμείς. Και με μια γομολάστιχα σβήσαμε τα χρώματα γύρω τους αφήνοντας μονάχα το γκρι να στοιχειώνει τα όνειρα τους...

Βάλαμε τα παιδιά μας ν' ανταγωνίζονται μέχρις εσχάτων το ένα το άλλο. Τους μάθαμε να πατάνε πάνω στον αδύναμο γιατί τάχα μονάχα έτσι θα επιβίωναν σ’ έναν κόσμο που εμείς φτιάξαμε. Τους είπαμε πως ο δίπλα τους είναι εχθρός τους και πως πρέπει να τον νικήσουν με κάθε κόστος. Και κάναμε τα πάντα για ν' αγαπάνε μονάχα τον εαυτό τους. Γιατί έτσι μάθαμε να κάνουμε κι εμείς...

Παλέψαμε για να τα κάνουμε ίδια μ’ εμάς γιατί δεν αντέχαμε ν’ αντικρίζουμε κάθε πρωί στον καθρέφτη τη δικιά μας κατάντια. Και στο τέλος με περίσσιο θράσος τους ρίξαμε και τις ευθύνες για όλα εκείνα που εμείς ρημάξαμε...

Όχι αστέρι μου γλυκό, δεν τελειώνουν τα πάντα διαβαίνοντας ή όχι μια τεράστια πόρτα. Κι ας είναι αυτή η πόρτα του Πανεπιστημίου...

Όχι παιδί μου, κανένα Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να σου δώσει κάτι μεγαλύτερο από το χαμόγελο που σου κλέψαμε όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή είναι κάτι σημαντικότερο, κάτι ομορφότερο, κάτι πολύ σπουδαιότερο...

Σου ζητάω συγνώμη που προσπάθησα να σε κάνω ίδιο με μένα. Σου ζητάω συγνώμη που σου φόρτωσα τα δικά μου όνειρα και τις δικές μου ανεκπλήρωτες επιθυμίες.

Τρέξε, γέλασε, παίξε, χόρεψε, ερωτέψου... Ταξίδεψε μέχρι την άκρη της γης. Εκεί είναι το νόημα της αληθινής ζωής.

Κι αν κάτι το θέλεις αληθινά, πάλεψε για να το κατακτήσεις. Κι αν τελικά δε καταφέρεις να το αγγίξεις, να ξέρεις τουλάχιστον πως έχεις παλέψει γι αυτό.

Φτάνει μονάχα να είναι το δικό σου όνειρο. Να χτυπάει γι αυτό η δικιά σου καρδιά. Κι όχι η δικιά μου...

https://newradiofmb.blogspot.com/