Αρχίζει το σχολείο...

 

Το ζητούμενο να βρεθεί η σωστή σχέση μεταξύ της ηθικής και πνευματικής καλλιέργειας των μαθητών και της απόκτησης πρακτικών γνώσεων

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Με την καρδιά σφιγμένη από μαθητές, μαθήτριες και γονείς ξεκίνησε το σχολικό έτος. Ο ύπουλος και ιδιαίτερα επικίνδυνος για την υγεία ιός καραδοκεί. Η θερμή ευχή όλων μας είναι να μην επαναληφθεί η θλιβερή κατάσταση της περασμένης χρονιάς. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα ενδημικά προβλήματα της εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Το πρώτο είναι το ζητούμενο να βρεθεί η σωστή σχέση μεταξύ της ηθικής και πνευματικής καλλιέργειας των μαθητών και της απόκτησης πρακτικών γνώσεων, ωφέλιμων στην μελλοντική επαγγελματική τους ζωή. Η Πολιτεία δεν έχει μόνο την ευθύνη να αναδείξει πετυχημένους επαγγελματίες, έχει κυρίως την ευθύνη να διαπλάσσει ηθικούς, έντιμους και δημοκρατικούς πολίτες, που να έχουν επίγνωση της ταυτότητας τους και αγάπη στην Πατρίδα τους.

Το δεύτερο είναι η ποιότητα της διδασκαλίας. Ο διδάσκων με την απόκτηση ενός πτυχίου δεν σημαίνει ότι κατέστη ικανός να μεταδώσει αποδοτικά τις γνώσεις που χρειάζονται οι μαθητές και οι μαθήτριες. Επίσης η Πολιτεία ως προς την ποιότητα της διδασκαλίας δεν πρέπει να υπολογίζει μόνο τους συνδικαλιστές και την πίεση που ασκούν, αλλά και την πικρία και ταλαιπωρία των πολυπληθέστερων μαθητών, μαθητριών, γονέων και κηδεμόνων.

Το Ελληνικό Κράτος από το Σύνταγμα έχει την ευθύνη της αγωγής των νέων. Το Κράτος το δικό μας, όπως και τα περισσότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι ουδέτερο, έχει ταυτότητα, είναι Ελληνικό. Κουβαλάει μιαν Παράδοση, όσο και αν ορισμένοι Την απορρίπτουν. Με βάση αυτήν την Παράδοση διατηρηθήκαμε ως Έθνος, χάρη σε Αυτήν ξεκινήσαμε τον Αγώνα το 1821 και πετύχαμε να απελευθερωθούμε, να αναπτυχθούμε και να αναδείξουμε μεγάλες, ακόμη και παγκόσμιας ακτινοβολίας προσωπικότητες σε όλους τους τομείς της Επιστήμης, των Γραμμάτων και των Τεχνών. Μια από αυτές είναι και ο προ ολίγων ημερών αποθανών Μίκης Θεοδωράκης.

Αν το Κράτος καταστεί ουδέτερο, όπως το επιδίωξε ο Αλ. Τσίπρας, αυτό θα σημάνει ότι διακόπτεται η Παράδοση των Ελλήνων, που έχει ηλικία 3000 ετών, αφού και οι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας θρησκεύονταν. Οι περισσότεροι από τους αθέους και αντιεκκλησιαστικούς αρθρογράφους επιδιώκουν η Ελλάδα να αποκτήσει το άθεο και αντιθρησκευτικό καθεστώς της Γαλλίας. Οι άνθρωποι από τον ιδεολογικό τους φανατισμό θέλουν να αγνοούν τι περνάει επί 116 χρόνια η εν λόγω χώρα γενικά στην κοινωνία και ειδικότερα στην εκπαίδευση. Από το 1905, όταν οι αριστεροί και άθεοι πολιτικοί Brian, Dejeante και Sarraut πέρασαν τον Νόμο με τον οποίο καθιέρωσαν το άθρησκο και αντιχριστιανικό καθεστώς στη Γαλλία, έως σήμερα η χώρα ταλανίζεται από προσπάθειες να ρυθμίσει το θρησκευτικό φαινόμενο.

Για την επίλυση του ζητήματος μόνο στον 21ο αιώνα δημιουργήθηκαν αλλεπάλληλες Επιτροπές: Το 2003 η Επιτροπή Stasi, το 2005 η Επιτροπή Rossinot, το 2006 η Επιτροπή Machelon, το 2013 παρουσιάζεται η Χάρτα του ουδέτερου κράτους, που συμπληρώνεται το 2018. Τον Φεβρουάριο του 2021, το Γαλλικό Υπουργείο Εκπαίδευσης εξέδωσε οδηγίες για το πώς γονείς και μαθητές οφείλουν να σέβονται το ουδέτερο κράτος στο σχολείο… Η Γαλλία επί, επαναλαμβάνω, 116 χρόνια δεν μπορεί να βρει λύση στο πρόβλημα της εφαρμογής του ουδετερόθρησκου κράτους στο σχολείο και στην κοινωνία των πολιτών. Γάλλοι διανοούμενοι το 1931 ορθώς παρομοίασαν την αντιεκκλησιαστική προσπάθεια της χώρας τους με το θεώρημα του Γκέντελ, δηλαδή ότι είναι άλυτη…

Το πρόβλημα της σχέσης θρησκειών και κράτους και εθνικής ταυτότητας στη Γαλλία έχει καταστεί ακόμη πιο περίπλοκο με την παρουσία των μουσουλμάνων, που προβλέπεται ότι το 2050 θα είναι ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού. Οι μουσουλμάνοι δέχονται ισχυρότατη υποστήριξη από ισλαμικές χώρες και η προσέλευση στα τζαμιά τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατά 62% σε σχέση με παλαιότερα. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις το 59% των Γάλλων έχουν τη σκέψη ότι «το Ισλάμ είναι μια απειλή για την ταυτότητα της Γαλλίας»… (“Le Monde”, 12-13/9/2021, p. 34).

Ο αριστερός διανοούμενος Regis Debray, σύντροφος του Τσε Γκεβάρα, ασχολήθηκε επί χρόνια από υπεύθυνες θέσεις με το πρόβλημα της εφαρμογής του ουδετερόθρησκου κράτους στην εκπαίδευση και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ενώ νόμιζε ότι με την υποχρεωτική προώθηση του Διαφωτισμού θα εξαλειφόταν η θρησκεία, απέτυχε, γιατί όπως στη Σοβιετική Ένωση έτσι και στη Γαλλία αποδείχθηκε ότι η Πίστη είναι ανίκητη. Η Γαλλία στην επιδίωξή της να εξοντώσει τη θρησκεία κατάντησε ένας σύγχρονος Τάνταλος. Στην τραγελαφική κατάστασή της επιζητούν να μας οδηγήσουν φανατικοί άθεοι παράγοντες. Ξεχνούν ότι η Ελλάδα δεν είναι Γαλλία.

https://infognomonpolitics.gr/