Ματαιότητα

Ωραία είναι να ευεργετείς

να κάνεις το καλό, να βοηθάς

ν’ αφήσεις πίσω σου από το πέρασμά σου στη ζωή ένα σπουδαίο έργο

να σε μακαρίζουν οι επόμενες γενεές, να σε φτιάξουν άγαλμα

να στολίζεις μια πλατεία, να κοσμείς ένα δρόμο

Ωραία, είναι ωραία να μην μπλέκεσαι μέσα στις μικρότητες

και τις φιλαυτίες αυτού του κόσμου

να είσαι πάντα υπεράνω, αγέρωχος, υπέρτατος, απόμακρος

μεγαλόψυχος κι όχι θλιβερός, όχι σκουλήκι ή σκαντζόχοιρος

γενναιόδωρος να είσαι και πονόψυχος,

να βοηθάς τους πτωχούς, κάθε είδους,

το πνεύματι το σώματι

κρυφά κι αθέατα να ευεργετείς, χωρίς επάρσεις και μικρόβια

αθέατος ωσάν ανύπαρχτος

ωσάν της βασιλείας των ουρανών τέκνο·

Καλός να είσαι, κάλλιστος και τρισχαριτωμένος

γεμάτος αρετές και χάρες

ουδεμία καχυποψία να μην σκιάζει το βλέμμα σου

ουδέν συμφέρον τσέπης, τιμής ή ματαιοδοξίας,

δόξης και λοιπών επιθυμιών, εσένα να μη σε αγγίζουν·

Τέλειος να είσαι και στη σκέψη σου και στην πράξη σου

ολοστρόγγυλος ωσάν κόσμημα

ωσάν εσύ να σηκώνεις πάνω σου την αμαρτία του κόσμου

σπαρακτικά αλλά μυστικά και αδικημένος χωρίς ιαχές

τα μυστικά του θριάμβου σου σφραγισμένα

σιωπηλός ωσάν τάφος και μόνο τα μάτια σου ομολογίες κατανόησης

σοφός έτσι που να υπερέχεις στα σημεία

ολότελα χαμένος σε κάθε ζωής έκφραση, αλλά με κερδισμένη ψυχή

βέρος Χριστιανός, ταμένος στην ταπείνωση χωρίς ίχνος υπερηφάνειας

με μόνη αγάπη τον θεό και του θεού τα όλα·

Φιλοσοφημένος βαθιά να λες πέρασμα είναι η ζωή

σαν τί αξίζουν τάχα όλ’ αυτά που οι άνθρωποι με μανία κυνηγούν;

Όλ’ αυτά που γι’ αυτά ανησυχούν και την πληρώνει η υγεία τους στο τέλος;

Γιατί τόσο άγχος; Και να ‘σαι λίγο μάταιος, αυτά που άλλοι με τη γλώσσα έξω κυνηγούν… εσύ να τα βρίσκεις μάταια

και να ‘σαι παιδί της γαλανής ευτυχίας, του κάμπου και του αγρού

της θάλασσας μοναχοκόρη, και να κοιτάζεις όχι με περιφρόνηση

αλλά με κάποια λύπη και συμπόνια

όλους αυτούς που πάνω στην ύλη πατούν και στηρίζονται.

Και να γελάς, να γελάς συχνά μέσα από τη βαθιά καρδιά σου

Ω! Τι μάταια, τι μάταια όλ’ αυτά, τι μάταιος κόσμος

σάμπως δεν μπήκα μέσα σε παλάτια, σάμπως δεν πάτησα σε χρυσά χαλιά

τα μάτια τους, τα μάτια τους πάντα τους πρόδιδαν

πάνω στην ανάγκη χτισμένα θραύσματα

καμιά ειρήνη στην καρδιά τους, τίποτα, μόνο δίψα

για καταραμένη εξουσία, για δύναμη.

https://triala.blogspot.com/