Πάντως το ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το: ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ;;;

Είπαμε, αλλά ας το ξαναπούμε: Καλή Χρονιά! Το 2019, εκτός από τις ευχές για Καλή Χρονιά, είναι και χρονιά εκλογών. Εκλογές για όλα: Εθνικές εκλογές, Αυτοδιοικητικές εκλογές, ευρωεκλογές κι έχει ο Θεός. Όλες έχουν τη σημασία τους και το ειδικό τους βάρος…

γράφει η ΗΛΕΚΤΡΑ ΠΑΝΑΓΟΥ - ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Επι του προκειμένου, θα ασχοληθούμε με τις Εθνικές εκλογές, οι οποίες –εκτός απροόπτου – είναι συνταγματικά καθορισμένο να γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2019. Αλλά, φυσικά, μπορεί να γίνουν και νωρίτερα, αν ο Τσίπρας θεωρήσει ότι αυτό τον εξυπηρετεί. Γιατί βεβαίως, ένας είναι ο στόχος του Τσίπρα και των συριζαίων, Η ΚΑΡΕΚΛΑ και μόνο αυτή.

Η συριζανελική διακυβέρνηση κατάφερε να κλείσει –σχεδόν – τετραετία, παρἀ το 3ο μνημόνιο που ψήφισε, παρά την υποθἠκευση της χώρας μέχρι το 2114 (και Κύριος οίδε για το μετά...), παρά το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, παρά τις κατασχέσεις σπιτιών, λογαριασμών, παρἀ την επαἰσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών, κλπ κλπ.

Το πὠς κατάφερε να «επιβιώσει» αυτή η κυβέρνηση, αποτελεί ένα μεγάλο ζήτημα, που θα απασχολήσει τον ιστορικό του μέλλοντος. Αλλά θεωρώ ότι η παγωμάρα και η αδράνεια του ελληνικού λαού, μπροστά στα όσα μνημονιακά μέτρα πήρε μια κυβέρνηση που βγήκε για να σκίσει τα μνημόνια, έπαιξε το ρόλο της. Χωρίς αυτό να απαλλάσσει όλους μας από την ευθύνη της μη αντίδρασής μας σε όλα αυτά. Το επόμενο λοιπόν στοίχημα για τον Τσίπρα είναι να...

παραμείνει στην εξουσία. Με κάθε τρόπο. 

Ήδη αφήνονται υπονοούμενα ότι πιθανώς λόγοι ύψιστου εθνικού συμφέροντος ή έκτακτης ανάγκης, να μην γίνουν εκλογές. Μπορεί ; Όλα να τα περιμένει κανείς. Με την γείτονα Τουρκία να ψάχνει με κάθε τρόπο να δημιουργήσει ενεργειακά τετελεσμένα στο Αιγαίο, πολύ πιθανό να υπάρξει μια ελεγχόμενη εμπλοκή, που, εκτός των άλλων να δώσει παράταση ζωής στην κυβέρνηση Τσίπρα. Ας ευχηθούμε το παραπάνω σενάριο να είναι απλώς ένα σενάριο. Στον πολιτικό χάρτη των υπαρχόντων πολιτικών κομμάτων και δυνάμεων τώρα. Ο σύριζα έχει ήδη χάσει τον αντιμνημονιακό λόγο τον οποίο είχε ως σημαία προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές του 2015. Οι ίδιοι βεβαίως οι συριζαίοι, λένε ότι στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, δεν είχαν ως πρόγραμμά τους την έξοδο από τα μνημόνια, αλλά τη σωτηρία της πατρίδας. Ό,τι και όπως τους βολεύει.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι θα χρησιμοποιήσουν ως νέο αφήγημα, το τέλος των μνημονίων –δήθεν – την ανάπτυξη που ήρθε, έρχεται, όπου να ‘ναι φτάνει, τη μείωση (ναι αυτό θα πούν) της ανεργίας, την διεθνή προβολή της χώρας μέσω της προσωπικότητας του Τσίπρα (μη γελάτε τώρα, θυμηθείτε να γελάσετε όταν θα προβάλλεται κατά κόρον κάτι τέτοιο...), το κλείσιμο του «Μακεδονικού» με τη συμφωνία των Πρεσπών (για τον σύριζα το ξεπούλημα της Μακεδονίας είναι σημαντικό θέμα - εξυπηρέτηση προς διεθνείς παράγοντες, από τους οποίους περιμένει ανταπόδοση κατά τις εκλογές). Τα άλλα κόμματα;

Ούτε η ΝΔ ούτε το ΚΙΝΑΛ της Φώφης ούτε το Ποτάμι διαφωνούν ουσιαστικά με τον Τσίπρα. Δευτερεύουσας σημασίας διαφορές υπάρχουν. Επουσιώδεις όμως. Με την προϋπόθεση ότι κανένα κόμμα, με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, δεν φαίνεται να κερδίζει την αυτοδυναμία στη Βουλή, όπως μέχρι τώρα φαίνεται, είναι ασφαλές για κάποιον να προβλέψει ότι θα έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας. Δύο ή και περισσοτέρων κομμάτων ή τάσεων. Σήμερα κανένας δεν θέλει να συνεργαστεί με κανέναν. Που σημαίνει ότι η πιθανότητα συνεργασίας όλων είναι ανοικτό ενδεχόμενο. Αυτό θα εξαρτηθεί από το εκλογικό τους ποσοστό.

Άρα η πιθανότητα να ξαναδούμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα ηγούμενο μιας κυβέρνησης εθνικής (λέμε τώρα) συνεργασίας είναι στο τραπέζι. Θα επανέλθω στο θέμα σύντομα –άλλωστε είπαμε είναι εκλογική χρονιά το 2019 και πρέπει να το τιμήσουμε δεόντως...

ellinikoforoum