Η ευαισθησία της ψυχής

- Γιατί;

- Η πρώτη ερώτηση. Μπορώ, φαντάζομαι, να προσθέσω στο γιατί ό,τι θέλω...

Όμως θα απαντήσω στο γιατί το πρόβλημα, το οποιοδήποτε πρόβλημα. Γιατί είναι πίσω, το οποιοδήποτε πρόβλημα είναι πίσω, μπροστά μόνο εμφανίζεται. Έχει ειπωθεί πως το πρόβλημα έχει ρίζα, κι είναι αλήθεια, έχει ρίζα, η ρίζα είναι στην γέννησή μας.

Προσπαθείς να λύσεις το πρόβλημα όπως σου εμφανίζεται, και καθώς το κάνεις μπροστά σου... ταυτόχρονα πηγαίνεις πίσω, κατεβαίνεις κάτω να φτάσεις στη ρίζα του.

Ένα ριζικό πρόβλημα μπορεί να πάρει δεκάδες παραλλαγές, και καθώς τις λύνεις, είναι σαν να ξεφλουδίζεις ένα λάχανο να φτάσεις στην καρδιά του.

Έχει σημασία. Μπορείς να λύσεις είκοσι προβλήματα μιας ρίζας κι ακόμα να έχεις το ίδιο πρόβλημα. Μπορείς να φτάσεις σε απόσταση αναπνοής από το πρόβλημα αλλά να παραμένει πρόβλημα. Μπορείς να κάνεις μεγάλη, σημαντική δουλειά με τον εαυτό σου, και να μην έχεις προχωρήσει βήμα στη ζωή. Μπορείς να αλλάξεις το 99% των ζημιογόνων και παθητικών συμπεριφορών σου και το 1% να σε κρατά στα ίδια.

Χρειάζεται να περάσεις κάτω, πίσω από εσένα. Το πρώτο βήμα είναι να περάσεις πίσω από τον πόνο, όταν περνάς πίσω από τον πόνο… περνάς πίσω από όλα τα αισθήματά σου και αναλαμβάνεις την διαχείριση όλων των αισθημάτων σου, γίνεσαι κυρίαρχος και κυβερνήτης του εσωτερικού κόσμου. Όλο αυτό μια προϋπόθεση απαιτεί. Νίκη στον πόνο. Νίκη στον πόνο σημαίνει αποδοχή, ενώ ήττα από τον πόνο σημαίνει απόκρουσή του.

Δείγμα: όταν σου πονάει ένα δόντι η πρώτη κίνηση είναι να αποφύγεις τον πόνο, παίρνεις παυσίπονο να τον σταματήσεις. Έτσι, ασυνείδητα υπάρχουν δύο εκεί, ένας που πονάει και ένας δεύτερος που πολεμάει τον πόνο. Ο άνθρωπος, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αισθάνεται πως δεν είναι αυτό που πονάει αλλά εκείνο που πολεμάει τον πόνο. Με μια όμως μετατόπιση σκέψης, μπορείς να σκεφτείς ως εξής: Δεν είμαι αυτό που πολεμάει τον πόνο αλλά εκείνο που πονάει, εκείνο που πονάει είναι βαθύτερα. Αν σκεφτείς συνειδητά πως δεν είσαι εκείνο που προσπαθεί να σταματήσει τον πόνο αλλά εκείνο που πονάει πήγες κοντά στον πόνο, έγινες σύμμαχος, άκουσες, έλαβες το σήμα και το διαχειρίστηκες σωστά. Ο πόνος δεν έχει λόγο πια να σε χτυπάει, τελείωσε η δουλειά του, έληξε η αποστολή του, εξασθένησε, έσβησε, χάθηκε, έγινες φιλικός.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον πονοκέφαλο, με όλους τους πόνους η ορθή τοποθέτησή σου… είναι να μην διαχωρίζεις τον εαυτό σου σε εκείνο που πονάει και εκείνο που παλεύει τον πόνο. Η τοποθέτηση είναι μία: είσαι πάντα εκείνο που πονάει. Και τέλος πόνου. Όταν τοποθετηθείς στον εαυτό σου ως εκείνο που πονάει χάθηκε ο πόνος. Του έχεις αφαιρέσει τον λόγο να υπάρχει.

Γιατί; γιατί ο πυρήνας είναι ένα σμήνος ευαισθησίας, και το παραμικρό άγγιγμα του πυρήνα δημιουργεί τεράστιους κραδασμούς και κλονισμούς στη σκέψη. Και με ένα πούπουλο να αγγίξεις τον πυρήνα κύμα θεόρατο σε φτάνει, πόσο μάλλον να τον αγγίζεις με βαριοπούλες.

Στο κέντρο του πυρήνα επικρατεί τρομακτική ευαισθησία και όλα τα προβλήματα έχουν αφετηρία τους και ξεκινούν από το κέντρο του πυρήνα. Η ψυχή είναι σπείρα, φτάνεις στον πυρήνα αρχικά με μεγακύκλους και προχωράς προς αυτόν με μικρόκυκλους. Η άμεση επαφή με τον πυρήνα δημιουργεί τρομαχτικές αντιδράσεις, και μια μόνο άμεση επαφή με άνθρωπο καταπρόσωπο... μπορεί να σε στείλει να κρυφτείς στα έγκατά σου. Η επαφή κατά πρόσωπο ανθρώπου με άνθρωπο...πολλές φορές είναι πυροβολισμός. Επικοινωνούμε πλαγίως, επικοινωνούμε εμμέσως ακόμα και με το παιδί μας.

Στον πυρήνα του ανθρώπου υπάρχει πληγή, ο νους την δημιουργεί σε μικρή ηλικία, ο νους σε μικρή ηλικία στρέφεται και χτυπάει τον πυρήνα, στο σημείο που τον χτυπάει εμφανίζεται το κατά θρησκευτικών Ανόμημα. Το Ανόμημα αυτό, είναι η γενεσιουργός αιτία αυτού που ονομάζουμε Αμαρτία. Κάθε αμαρτία. Στο κέντρο του πυρήνα, εκεί που τον αγγίζει ο νους, υπάρχει σφραγίδα. Μόνο ένας Χριστός δεν έχει πληγή στον πυρήνα γι' αυτό είναι Αναμάρτητος.

Η σύγχρονη ζωή σαφώς ταλαιπωρεί ασύστολα την ψυχή. Ο ανθρώπινος χρόνος μας και μόνο είναι ο κατεξοχήν εχθρός της πηγαίας μας διάθεσης, τα δύο ρολόγια, το εσωτερικό και το εξωτερικό παύουν να ταυτίζονται, ο άνθρωπος προσπαθεί και επιδιώκει τη ζωή του με το ρολόι του χειρός του, η ψυχή δεν έχει καμία συμμετοχή σε τούτο το ρολόι. Όλα όσα αφορούν και αγχώνουν τον άνθρωπο… για την ψυχή μπορούν να είναι απολύτως άγνωστα.

Γιατί; γιατί πίσω, βαθιά μέσα, υπάρχει η γεννησιουργός αιτία της ζωής που εμφανίζεται μπροστά σε όλες τις εκφράσεις της’ όταν λέμε σε όλες εννοούμε σε όλες. Η ψυχολογική ανάλυση μπορεί να φτάσει σε ένα ορισμένο βάθος, τα προβλήματα μέσα μας είναι σε κατακόρυφη διάταξη και ηλικιακή τοποθέτηση στον κατακόρυφο άξονα. Τα εφηβικά είναι πιο ψηλά, τα παιδικά χαμηλότερα. Και το πρώτο πρόβλημα, είναι τόσο χαμηλά, που και όλα τα άλλα να λύσεις παραμένει.

Το πρώτο πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα, δεν φτάνεις με ανάλυση εκεί. Στην ψυχή δεν υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει τραυματισμός. Μόνο στη σκέψη εμφανίζεται το πρόβλημα, για να γίνει γνωστό στην συνείδηση εκείνο που υπάρχει πίσω, μέσα από καταστάσεις, επαναλήψεις, εικόνες και ιστορίες.

Η ψυχή δεν έχει πρόβλημα, έχει τραυματισμό και το φάρμακό της είναι η Αγάπη.

triala