Tο Φως της Ψυχής σου

Φαντάσου την Ανθρωπότητα σαν ένα παζλ με δισεκατομμύρια κομμάτια. 

Κάθε κομμάτι μοναδικό και αναντικατάστατο. 

Τοποθέτησε τον εαυτό σου ανάμεσα στα υπόλοιπα. 

Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, όλα είναι απαραίτητα, μηδενός εξαιρουμένου. 

Όλα όμως οφείλουν ν`αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως τμήμα ενός συνόλου ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιούν την μοναδικότητά τους. 

Πώς θα συμβεί κάτι τέτοιο; 

Η μοναδικότητα γίνεται αντιληπτή όταν αποδεχθούμε τα προσωπικά μας ταλέντα, εκείνες τις πολύ ιδιαίτερες δεξιότητες που από την παιδική μας ηλικία εκφράσαμε και που σε ένα συντριπτικά μεγάλο ποσοστό δεν μας επιτράπηκε να γίνουν ο δρόμος της ζωής μας. Ο παλιός κόσμος μας ανάγκασε να στραφούμε σε μονοπάτια προεπιλεγμένα που τις περισσότερες φορές δεν είχαν καμία σχέση με την δική μας τάση και αναζήτηση για εκπλήρωση. Συμβιβαστήκαμε και υποταχθήκαμε σε μια συνθήκη που μας έστρεψε αλλού, ιεραρχώντας τη ζωή μας κάτω από ένα σύστημα αξιών που έβαζε πάντα το χρήμα στην κορυφή. Ψαλιδίσαμε τα όνειρά μας, σκύψαμε το κεφάλι και εξορίσαμε τα χρώματα της πηγαίας χαράς που γεννάει η αυθεντική δημιουργία, απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μας αντάμοιψε ποτέ για τις προσπάθειές μας καθώς μας ζητούσε μονίμως να βαδίζουμε μέσα σε ατέλειωτους καταναγκασμούς με σκυμμένο το κεφάλι. 

Στην καλύτερη περίπτωση, οι δεξιότητές μας συμφωνούσαν με τους προεπιλεγμένους δρόμους, αλλά και πάλι, κανείς δεν γλύτωσε τον καταναγκασμό του να ζήσει σε μια ανελέητη μάχη επιβίωσης, ανάμεσα σε συνεχείς αντιπαλότητες και ανταγωνισμούς και κάτω από το τοξικό άγχος που του υπενθύμιζε πολύ συχνά πως ό,τι απόκτησε μπορεί πολύ εύκολα να το χάσει - όπως και έγινε. Για να συντηρήσουμε μια έστω και φιλική σχέση με την αξιοπρέπειά μας, μετατρέψαμε σε χόμπυ τα όνειρά μας, ψάχνοντας ευκαιρία να κλέψουμε λίγο χρόνο για να τα ζήσουμε όσο προλάβουμε, για να μην τ`αφήσουμε να μαραθούν και να πεθάνουν. Στην χειρότερη περίπτωση, αφεθήκαμε να οδηγηθούμε, κατακρατώντας εσωτερικά ένα βαθύ μίσος και μια απέχθεια για τους γονείς, τους δασκάλους και όλους εκείνους που μας εκφόβιζαν συνεχώς για να βάλουμε "νερό στο κρασί μας" και να υπακούσουμε στους νόμους του κοπαδιού, συντηρώντας το status quo και παραχωρώντας του τον χρόνο και την ενέργεια της ζωής μας για να την κακοποιήσει όπως και όταν θέλει. Αναγκάσαμε τους εαυτούς μας να καταπιούν πολύ δηλητήριο που όμως δεν χωνέψαμε ποτέ, αλλά κυκλοφορεί από τότε στις φλέβες μας και αφαιρεί την χαρά της ζωής που δεν ζήσαμε. Με τέτοιου είδους εγκλωβισμένα συναισθήματα, αναθρέψαμε τέρατα εντός που ζητούν να μας κατασπαράξουν και για να αμυνθούμε και να επιβιώσουμε, τ`αφήνουμε ελεύθερα να κατασπαράξουν τους άλλους σε κάθε ευκαιρία, προβάλλοντας στο πρόσωπό τους όλους εκείνους που μας αρνήθηκαν κάθε δικαίωμα σε μια υγιή και αξιοπρεπή ζωή.   

 Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από ενέργεια όμως, και η ενέργεια δεν χάνεται ποτέ, όσες μορφές και αν πάρει. Δεν υπάρχει θάνατος, τίποτα δεν πεθαίνει, απλώς η Συνείδηση περνάει σε μια άλλη κατάσταση ύπαρξης κάθε φορά, στο αέναο ταξίδι της αυτεπίγνωσης. Κάτω από τα ίδια αξιώματα, τίποτα δεν έχει χαθεί, όλα είναι καταχωρημένα εντός και περιμένουν τον αναζητητή να στραφεί και να τα διεκδικήσει. Ο χρόνος που μεσολάβησε από εκείνη την στιγμή που βρεθήκαμε σ`ένα σταυροδρόμι και πήραμε μια κατεύθυνση αντί μιας άλλης, είναι μονάχα μια ψευδαίσθηση την οποία και μπορούμε να διαλύσουμε.  Πολλοί νιώθουν εγκλωβισμένοι από κάποιες αποφάσεις που πήραν κάποια στιγμή στη ζωή τους, μετανιώνουν και εύχονται να τους δίνονταν ακόμη μια ευκαιρία, εύχονται να μπορούσαν να επιστρέψουν σ`εκείνη την στιγμή και ν`αλλάξουν τις επιλογές εκείνες που τους ματαίωσαν τα όνειρα και τους ξεστράτισαν από το μονοπάτι που πάντα επιθυμούσαν να βαδίσουν. Χρεώνουν τον εαυτό τους για τις αδυναμίες του, την έλλειψη θάρρους και τις φοβίες που επέτρεψαν να διεισδύσουν στην καρδιά τους και να τους αποτρέψουν από μια ζωή αυθεντική και ουσιαστικά εκπληρωμένη. Η αντιπαλότητα που βιώνουν και το ρήγμα που αυτή προκαλεί, τους καθιστά βαθιά δυστυχισμένους, αρρωσταίνει το σώμα τους, μπλοκάρει το μυαλό τους και τους βυθίζει στις σκιές των ανεκπλήρωτων επιθυμιών και ονείρων. 

Κάθε σταυροδρόμι που έχουμε βρεθεί, είναι ένα τοπίο με χρονογραμμές (timelines) απ`όπου καλούμαστε να επιλέξουμε. Κάθε χρονογραμμή, προσφέρει μια σειρά εμπειριών και "μαθημάτων", έχει αρχή και τέλος. Αυτό σημαίνει ότι θα ξαναβρεθούμε σε σταυροδρόμι και πάλι θα κληθούμε να επιλέξουμε, βασισμένοι σε όσα κατανοήσαμε για εμάς και τον κόσμο γύρω μας καθώς ολοκληρώσαμε την διαδρομή της προηγούμενης χρονογραμμής. Όπως πηγαίνουμε "εμπρός" όμως, μπορούμε να πάμε και "πίσω", αφού ο χρόνος είναι στην ουσία μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί το μυαλό μας με "γραμμικό" τρόπο, όπως ταιριάζει στην 3η και 4η διάσταση που ζούμε, κινούμαστε και "υπάρχουμε". Καθώς λοιπόν τίποτα δεν χάνεται ποτέ, αλλά, όλα είναι πάντα "εκεί", ταυτόχρονα, έχουμε την δυνατότητα να επιστρέψουμε σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και να συναντήσουμε τον εαυτό μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θ`αλλάξουμε χρονογραμμή και έτσι θα ακυρώσουμε όσα βιώσαμε, όπως σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Σημαίνει ότι μπορούμε να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό εκείνης της χρονικής στιγμής και να επανασυντονιστούμε με όλες τις ιδιότητες και ποιότητες που κατείχαμε τότε. Μπορούμε να τον φέρουμε στο τώρα και να του επιτρέψουμε να μας καθοδηγήσει, αντιλαμβανόμενοι ότι το διάστημα που μεσολάβησε και κατά την διάρκειά του κάναμε άλλα πράγματα, δεν ήταν παρά ένα διάλειμμα που εκμεταλλευτήκαμε για να αποκομίσουμε και κάποιες άλλες εμπειρίες. Έτσι, μπορούμε να διαγράψουμε κάθε ματαίωση που έχουμε υποστεί, να συμφιλιωθούμε με όλους εκείνους που πιστεύουμε ότι μας έκαναν κακό και μας απομάκρυναν από τον σκοπό μας και να βρούμε την εσωτερική γαλήνη που είχαμε χάσει. 

Αντιλαμβάνομαι πως αυτό για πολλούς/ές δεν είναι κάτι εύκολο να συλλάβουν καθώς ο προγραμματισμός της γραμμικής αντίληψης του χρόνου είναι επίσης συνδεδεμένος με τον φόβο ότι αν πειραματιστούμε με αυτές τις έννοιες και αντιλήψεις μπορεί να χάσουμε το μυαλό μας στο τέλος και να μην μπορούμε να διαχωρίσουμε τι είναι φαντασία και τι πραγματικότητα. Απέναντι σε αυτό τον φραγμό φόβου, ενημερώνω και υπενθυμίζω ότι αν κάνεις τον κόπο να ρωτήσεις 100 ανθρώπους τι είναι πραγματικότητα, θα εκπλαγείς από το πόσο διαφέρουν οι αντιλήψεις τους, ενώ την ίδια στιγμή κανένας τους δεν είναι ούτε διαταραγμένος ούτε και ανίκανος να συντονιστεί με την ροή των πραγμάτων γύρω του. Μπορείς φυσικά να διαβάσεις προηγούμενες αναρτήσεις εδώ ή να ψάξεις άρθρα κβαντικής φυσικής που, ούτε λίγο ούτε πολύ, τελευταία έχουν θέσει την εικασία ότι ζούμε σε ένα ολόγραμμα που εμείς κατασκευάζουμε καθώς εστιάζουμε την νοητική μας ενέργεια σε συγκεκριμένες ιδέες τις οποίες και θρέφουμε με τρόπο ώστε οι 5 αισθήσεις μας να πιστοποιούν ότι όντως, αυτά που βιώνουμε είναι"αλήθεια". 

... εδώ, σταματάς για λίγο, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και συνεχίζεις...

Το πιο εύκολο που μπορείς να κάνεις όμως είναι να συνδεθείς με τον εαυτό που από παιδί αναγνώριζες και ήθελες να εκφράσεις, μέσα από συγκεκριμένα ταλέντα που είχες στις ψυχικές αποσκευές σου. Θέσε λοιπόν τα ερωτήματα: τι ήθελα να γίνω; τι ήθελα να κάνω; ποιος/α ένιωθα ότι ήμουν; Αδιαφόρησε για την ανάγκη εκλογίκευσης που θα προκύψει, καθώς ίσως αναδυθούν ερωτήματα για το αν υπάρχει χρόνος ανάμεσα στις υποχρεώσεις που τώρα έχεις, για το αν υπάρχουν χρήματα να διαθέσεις για να καλλιεργήσεις μια δεξιότητα κ.λπ. Αυτά είναι αποτελέσματα της ματαίωσης που κάποτε δέχθηκες, κάνε παράκαμψη γύρω τους και εστίασε στις απαντήσεις που θα έρθουν στη συνείδησή σου. Το πρώτο ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσεις τα δικά σου μοναδικά δώρα που έχεις κάπου μέσα σου αποθηκευμένα. Το τι θα κάνεις με αυτά, είναι το επόμενο βήμα που θα σου δοθεί αφού κάνεις το πρώτο. Έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι αυτός/ή που εκφράζει και εκδηλώνει όλη σου την αλήθεια και κανένας, ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν έχει δικαίωμα να σε απορρίψει και να σου αφαιρέσει την δημιουργική χαρά που είναι εγγενής και κληρονομική (ούτε και πρόκειται να το κάνει φυσικά). Διεκδίκησε τον αυθεντικό εαυτό σου χωρίς φόβο και θυμήσου ότι το παζλ που τώρα σιγά σιγά συμπληρώνεται, ζητάει τα αυθεντικά του κομμάτια και δεν έχει χώρο για εκείνα που πίστεψαν ότι αν μιμηθούν ένα όποιο είδωλο που παρουσιάστηκε ως "πετυχημένη συνταγή" θα τους επιτραπεί να υπάρξουν μέσα σε μια άμορφη μάζα σκλάβων χωρίς Ελεύθερη Βούληση. Εκείνος ο κόσμος που επέβαλλε τα νοσηρά του πρότυπα, καταρρέει ήδη μέσα στην ψευδαίσθηση που ο ίδιος δημιούργησε. Ανακτώντας την Μία και Μοναδική Ταυτότητά σου, συντονίζεσαι με το Φως της Ψυχής σου, αναγνωρίζεις την ικανότητά σου να προσφέρεις το απόσταγμα των εμπειριών σου στο σύνολο και παίρνεις την θέση που πάντα σου ανήκε και πάντα σε περίμενε να διεκδικήσεις. Δεν έχεις ανάγκη την άδεια κανενός για να Είσαι Αυτό που Είσαι. 

vickytoxotis