ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Εμανουέλ Μακρόν προβάλλεται απ’ τα συστημικά επικοινωνιακά μέσα ως ο άνθρωπος, που με τις καινοτόμες ιδέες του θα ανανεώσει και θα ανατάξει την ΕΕ επί το προοδευτικότερο. Η αριστερή κριτική προεκλογικά είχε αποδομήσει το πρόσημο «προοδευτικός», που αποτελούσε το προσωπείο ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου τεχνοκράτη του χρηματοπιστωτικού τομέα. Με δάφνες προοδευτισμού τον είχε στεφανώσει κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας σύμπαν το πολιτικό και επικοινωνιακό σύστημα. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύεται διαμετρικά αντίθετη. Στο μικρό διάστημα της θητείας του ο Μακρόν μπορεί να επικαλεστεί δυσανάλογο αριθμό νεοφιλελεύθερων «επιτευγμάτων» που πλήττουν ευρύτατες λαϊκές μάζες. Η απαρίθμηση είναι εύγλωττη: Πριν από ένα μήνα περίπου προχώρησε σε αποφασιστικές ρυθμίσεις σε δύο κομβικά μέτωπα: Κατά μία έννοια μονιμοποίησε το κράτος έκτακτης ανάγκης εξοπλίζοντας την αστυνομία με ανεξέλεγκτες υπερεξουσίες στην αντιμετώπιση «έκτακτων καταστάσεων». Επιπλέον, κατάφερε να περάσει μιαν εκτεταμένη ελαστικοποίηση στις εργασιακές σχέσεις, που σε συγκαλυμμένη σχετικά μορφή την είχε προαναγγείλει στην προεκλογική περίοδο. Αυτά ήταν ο πρόλογος. Το κύριο θέμα ακολουθεί. Είναι οι «μεταρρυθμίσεις», που έχει αποφασίσει να προωθήσει η κυβέρνηση του προέδρου Μακρόν και του πρωθυπουργού Φιλίπ:
-Aύξηση της εισφοράς για την κοινωνική ασφάλιση από το 7,5% στο 9,2% του μισθού, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το αυξανόμενο κόστος των υπηρεσιών υγείας.
-Πάγωμα του δείκτη βάσει του οποίου καθορίζονται οι μισθοί. Ο δείκτης είχε ήδη παραμείνει παγωμένος την πενταετία 2011-2015. Τα συνδικάτα υπολογίζουν ότι η αγοραστική τους δύναμη θα υποχωρήσει κατά 14,5%.
-Αφαίρεση ενός ημερομισθίου στην περίπτωση άδειας για λόγους υγείας. Πρόκειται για επαναφορά ενός ιδιαίτερα σκληρού μέτρου, που είχε θεσπίσει ο Νικολά Σαρκοζί, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις.
-Αμοιβή ανάλογα με τα προσόντα και την παραωγικότητα. Τα συνδικάτα εκτιμούν ότι το νέο σύστημα θα οδηγήσει σε γενική πτώση των μισθών, αλλά ο Μακρόν είχε δεσμευτεί προεκλογικά για ένα «αξιοκρατικό» νσύστημα αμοιβών, όπως ευφημιστικά αποκαλούσε τη βέβαιη μείωσή τους.
-Μείωση θέσεων εργασίας στο δημόσιο κατά 120 χιλιάδες μέσα στην προεδρική πενταετία, αφού κατά τους υποστηρικτές του μέτρου ο δημόσιος τομέας είναι υπερβολικά εκτεταμένος, απασχολώντας 5,4 εκατ. εργαζόμενους, το 20% της εργατικής δύναμης. Αλλά ο μεταρρυθμιστικός «οίστρος» του Μακρόν δεν περιορίζεται σ’αυτά τα μέτρα. Πρίν λίγες μέρες ξεκίνησε το δεύτερο στάδιο της εργασιακής του μεταρρύθμισης συναντώντας εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων και των εργατικών συνδικάτων για άλλα τρία καυτά θέματα: τα επιδόματα ανεργίας, την επαγγελματική εκπαίδευση και τις συντάξεις. Τα μέτρα Μακρόν-Φιλίπ δεν έμειναν χωρίς απάντηση: Για πρώτη φορά ύστεραν από μια δεκαετία, τα εννέα μεγάλα συνδικάτα των δημοσίων υπαλλήλων κήρυξαν από κοινού απεργία εναντίον των επώδυνων μέτρων που προωθεί η προεδρία Μακρόν. Έπεται συνέχεια…
prin
Ο Εμανουέλ Μακρόν προβάλλεται απ’ τα συστημικά επικοινωνιακά μέσα ως ο άνθρωπος, που με τις καινοτόμες ιδέες του θα ανανεώσει και θα ανατάξει την ΕΕ επί το προοδευτικότερο. Η αριστερή κριτική προεκλογικά είχε αποδομήσει το πρόσημο «προοδευτικός», που αποτελούσε το προσωπείο ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου τεχνοκράτη του χρηματοπιστωτικού τομέα. Με δάφνες προοδευτισμού τον είχε στεφανώσει κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας σύμπαν το πολιτικό και επικοινωνιακό σύστημα. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύεται διαμετρικά αντίθετη. Στο μικρό διάστημα της θητείας του ο Μακρόν μπορεί να επικαλεστεί δυσανάλογο αριθμό νεοφιλελεύθερων «επιτευγμάτων» που πλήττουν ευρύτατες λαϊκές μάζες. Η απαρίθμηση είναι εύγλωττη: Πριν από ένα μήνα περίπου προχώρησε σε αποφασιστικές ρυθμίσεις σε δύο κομβικά μέτωπα: Κατά μία έννοια μονιμοποίησε το κράτος έκτακτης ανάγκης εξοπλίζοντας την αστυνομία με ανεξέλεγκτες υπερεξουσίες στην αντιμετώπιση «έκτακτων καταστάσεων». Επιπλέον, κατάφερε να περάσει μιαν εκτεταμένη ελαστικοποίηση στις εργασιακές σχέσεις, που σε συγκαλυμμένη σχετικά μορφή την είχε προαναγγείλει στην προεκλογική περίοδο. Αυτά ήταν ο πρόλογος. Το κύριο θέμα ακολουθεί. Είναι οι «μεταρρυθμίσεις», που έχει αποφασίσει να προωθήσει η κυβέρνηση του προέδρου Μακρόν και του πρωθυπουργού Φιλίπ:
-Aύξηση της εισφοράς για την κοινωνική ασφάλιση από το 7,5% στο 9,2% του μισθού, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το αυξανόμενο κόστος των υπηρεσιών υγείας.
-Πάγωμα του δείκτη βάσει του οποίου καθορίζονται οι μισθοί. Ο δείκτης είχε ήδη παραμείνει παγωμένος την πενταετία 2011-2015. Τα συνδικάτα υπολογίζουν ότι η αγοραστική τους δύναμη θα υποχωρήσει κατά 14,5%.
-Αφαίρεση ενός ημερομισθίου στην περίπτωση άδειας για λόγους υγείας. Πρόκειται για επαναφορά ενός ιδιαίτερα σκληρού μέτρου, που είχε θεσπίσει ο Νικολά Σαρκοζί, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις.
-Αμοιβή ανάλογα με τα προσόντα και την παραωγικότητα. Τα συνδικάτα εκτιμούν ότι το νέο σύστημα θα οδηγήσει σε γενική πτώση των μισθών, αλλά ο Μακρόν είχε δεσμευτεί προεκλογικά για ένα «αξιοκρατικό» νσύστημα αμοιβών, όπως ευφημιστικά αποκαλούσε τη βέβαιη μείωσή τους.
-Μείωση θέσεων εργασίας στο δημόσιο κατά 120 χιλιάδες μέσα στην προεδρική πενταετία, αφού κατά τους υποστηρικτές του μέτρου ο δημόσιος τομέας είναι υπερβολικά εκτεταμένος, απασχολώντας 5,4 εκατ. εργαζόμενους, το 20% της εργατικής δύναμης. Αλλά ο μεταρρυθμιστικός «οίστρος» του Μακρόν δεν περιορίζεται σ’αυτά τα μέτρα. Πρίν λίγες μέρες ξεκίνησε το δεύτερο στάδιο της εργασιακής του μεταρρύθμισης συναντώντας εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων και των εργατικών συνδικάτων για άλλα τρία καυτά θέματα: τα επιδόματα ανεργίας, την επαγγελματική εκπαίδευση και τις συντάξεις. Τα μέτρα Μακρόν-Φιλίπ δεν έμειναν χωρίς απάντηση: Για πρώτη φορά ύστεραν από μια δεκαετία, τα εννέα μεγάλα συνδικάτα των δημοσίων υπαλλήλων κήρυξαν από κοινού απεργία εναντίον των επώδυνων μέτρων που προωθεί η προεδρία Μακρόν. Έπεται συνέχεια…
prin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου