ΦΟΒΙΕΣ

Απ’ το κοσμοθεωριακό σου μοντέλο, είδωλο και βόλεμα.

Κι αν κάνεις, έστω, αυτό το βήμα μέσα σου,
μετά έρχεται το άλλο δίλημμα.

Κατά βάθος συμφωνείς και επαυξάνεις
με ιδέες που σε κάνουν να ξεσφίγγεις τη γραβάτα
που σφικτά φοράς ενώ σε πνίγει αφόρητα.

Σε συγκινεί το άνοιγμα του νου που βλέπει 
με μεγαλύτερη κατανόηση τα πράγματα,
χωρίς ακρότητες και φανατισμούς.
Θα ήθελες κι εσύ πολύ να πεις 
τις δικές σου απόψεις που μυρίζουν
ελευθερία, άνεση, ειλικρίνεια, 
προσγείωση, πραγματισμό.
Μα δεν τολμάς.

Είναι και η... κοινωνία τι θα πει.
Κοιτάς γύρω στη γειτονιά του διαδίκτυου,
μη και σε δει κανένα ξένο μάτι.
Ζυγίζεις τα πράματα μην εκτεθείς.
Συμφωνείς, μα δε θες να το πεις.
Μη σε περάσουνε για «αιρετικό», 
παράξενο ή πλανεμένο.

Ξέρεις όμως να λες με τόση σιγουριά πως 
«αν ζούσα εγώ στα χρόνια του Κυρίου,
θα ήμουν μαθητής Του, θα Τον ακολουθούσα, 
κοντά Του θα μαθήτευα!». Ποιος; Εσύ; 
Μα εσύ φοβάσαι ένα like να κάνεις, μη κι εκτεθείς!!

Υγ.: με αφορμή αυτό που μου είπε μια κοπέλα, που συμφωνεί πολύ με τις απόψεις κάποιων φίλων της, μα δεν έχει το θάρρος να το πει, μη και την υποτιμήσουν οι φίλες της, διότι, δήθεν, φεύγει απ’ τη «σωστή γραμμή», όπως μου είπε.

Κι ένας άλλος, μου είπε: «αν κάνω like στον κληρικό τάδε, θα με πούνε αιρετικό, άραγε;!..
Ξέρετε τι έκανα, πάτερ; Έκανα ένα ψεύτικο προφίλ, με ψεύτικα στοιχεία,
και μπαίνω όπου θέλω και εκφράζομαι «ελεύθερα»».

Δηλαδή, ο Θεός οικτειρήσαι ημάς και ελεήσαι ημάς....
π. Ανδρέας Κονάνος

ifigeneia-georgiadou-math