Οι κοινωνικές επαφές και η ανταλλαγή απόψεων είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Αυτή η τάση προέρχεται από τα βιώματα μας που καταγράφονται στα κύτταρά μας. Όμως, πόσοι από εμάς βρισκόμαστε σε μια ομάδα ή σε μια συλλογικότητα από πραγματική επιθυμία και όχι απλά επειδή έτσι είθισται ή από ψυχαναγκασμό; Τελικά τι κάνουμε για την αληθινή μας εξέλιξη ως οντότητες και πόσο πραγματικά αποτελούμε μέρος του υγιούς μέρους της κοινωνίας;
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη την κοινωνική επιβεβαίωση. Αν επιτρέψουμε στον εσωτερικό μας εαυτό, που αποτελεί τον μεγαλύτερο αντίπαλο αλλά και σύμμαχό στην εξέλιξή μας, να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις, τότε θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα προς την ευγνωμοσύνη για την ύπαρξή μας.
Όλοι οι άνθρωποι, από τα χρόνια της εφηβείας, έχουμε ανάγκη την κοινωνική επιβεβαίωση. Αν κάνουμε μια αναδρομή στις επιλογές της ζωής μας και τις διαδρομές που πήραμε, υπάρχουν δύο πιθανότητες. Είτε να αισθανθούμε καλά με τις επιλογές μας και να μην θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα από το παρελθόν μας, είτε να θεωρήσουμε ότι όντως υπήρχαν πράγματα που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει με σκοπό να προχωρήσουμε περισσότερο και να φτάσουμε πιο κοντά στο να «αγγίξουμε τον ήλιο».
Δυστυχώς όμως, τα αρχέγονα ανθρώπινα ένστικτα είναι τέτοια ώστε δεν ευνοούν την εξέλιξη του διπλανού μας. Μπορεί να δώσουμε λύσεις και συμβουλές σε κάποιον που χρειάζεται τη βοήθειά μας. Όταν όμως αυτός ο άνθρωπος φεύγει από το «ισόγειο» του βιοτικού του επιπέδου και ανεβαίνει ένα επίπεδο, τότε ένα συναίσθημα μέσα από τα τρίσβαθα της ύπαρξής μας εγείρεται και λέει «Γιατί αυτός και όχι εγώ;»
Οι μεταβάσεις από μια κοινωνική ομάδα σε μια άλλη απαιτούν ελευθερία έως ότου λάβει μέρος η απαραίτητη προσαρμογή και αποδοχή. Η ελευθερία όμως προϋποθέτει κάτι πολύ βαρύ, κάτι που κανείς μας δεν θέλει να νιώσει. Την αίσθηση της μοναξιάς.
Οι επιλογές του σήμερα είναι η καθημερινότητα και αυτό που θα βιώνουμε στο αύριο Αν χρησιμοποιήσουμε όμως σωστά την αίσθηση της μοναξιάς, τότε, όχι μόνο δεν θα ενταχθούμε σε μαζικές ομάδες που ακολουθούν λάθος μονοπάτια, αλλά θα μας κάνει να νιώθουμε ολοένα και πιο ισχυροί. Θα μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε τον δικό μας κόσμο, τα δικά μας όρια, τα δυνατά μας σημεία. Και τότε, η μοναξιά μετατρέπεται σε ευτυχία.
Και τότε η μπόρα και τα σύννεφα φεύγουν και εμφανίζεται το πολύχρωμο ουράνιο τόξο διότι βρισκόμαστε πιο κοντά στη δική μας αλήθεια, γιατί βλέπουμε, όχι με τα μάτια, αλλά με τη ψυχή. Οι επιλογές του σήμερα είναι η καθημερινότητα και τα αποτελέσματα που θα βιώνουμε στο αύριο. Γι αυτό πρέπει να ενεργούμε με σοφία, να είμαστε έτοιμοι για τις θετικές ή τις αρνητικές εκβάσεις της ζωής και να εκμεταλλευόμαστε το παρόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
enallaktikidrasi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου