Η φλόγα στο φυτίλι πλησιάζει τα εκρηκτικά...

Στις 24 Ιανουαρίου 2016, η Μολδαβία προετοιμάστηκε για άλλο ένα μεγάλο κύμα διαδηλώσεων κατά του καθεστώτος των ολιγαρχών που την κυβερνούν. Στηνανάλυση αυτή, επιχειρούμε μια συνοπτική αναφορά στην ιστορία και τις ρίζες των συγκρούσεων, καθώς και στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση στη Μολδαβία.

Οι μεγάλες δυνάμεις, ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, αλλά και ο ΟΗΕ, θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην περιοχή αυτή, λόγω της ανεξέλεγκτης διαφθοράς και εξάπλωσης της ανομίας. 

Ανάλυση: South Front Foreign Policy Diary  
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!" 

Η Μολδαβία, μια μικρή χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, βιώνει μια βαθιά οικονομική και πολιτική κρίση. Η χώρα ταλανίζεται από ένα γιγάντιο σκάνδαλο που ξέσπασε όταν διαπιστώθηκε ότι ένα δισεκατομμύριο δολάρια “εξαφανίστηκαν” από το τραπεζικό σύστημα. Μαζικές διαδηλώσεις ξεκίνησαν τις τελευταίες ημέρες.

Η κατάσταση στη Μολδαβία έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, καθώς ο πληθυσμός που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε δραματικά. Η κατάρρευση άρχισε το 2009, μετά την «Πορτοκαλί Επανάσταση» της 9ης Απριλίου, όταν το κτίριο του κοινοβουλίου στο Κισινάου πυρπολήθηκε, ενώ το γραφείο του προέδρου της Μολδαβίας και ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος, Βλαντίμιρ Βορόνιν, καταστράφηκε.

Αν και ο τελευταίος ακολουθούσε πιστά τις προσταγές των ΗΠΑ και της γραφειοκρατικής ηγεσίας της ΕΕ, διακηρύσσοντας την επιθυμία της Μολδαβίας να δημιουργήσει δεσμούς συνεργασίας με την ΕΕ και εγκαινιάζοντας μια συνεργασία της χώρας με το ΝΑΤΟ (παρά το συνταγματικό καθεστώς της ως ουδέτερης χώρας), οι ΗΠΑ και η ΕΕ υποστήριξαν τις δράσεις διαμαρτυρίας της αντιπολίτευσης, φοβούμενες ότι ο δηλωμένος κομμουνιστής Βορόνιν θα άλλαζε την κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Μετά την κρίση που προκλήθηκε από την αδυναμία εκλογής αρχηγού κράτους, το καλοκαίρι του 2009 ανέλαβε την εξουσία μια συμμαχία φιλελεύθερων δημοκρατικών κομμάτων, η οποία τάχθηκε υπέρ της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Διάφοροι Δυτικοί πολιτικοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την διακυβέρνηση της νέας αυτής“Συμμαχίας για την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση” (απαρτιζόμενης από το Φιλελεύθερο-Δημοκρατικό Κόμμα, το Δημοκρατικό Κόμμα και το Φιλελεύθερο Κόμμα) ως το “success story” της Μολδαβίας, στα πλαίσια του νέου “ορίζοντα” που διαφαινόταν εντός της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ της ΕΕ και των ανατολικών κρατών της μετα-σοβιετικής εποχής. Δεδομένου δε ότι ο μόνος πραγματικός σκοπός του προγράμματος αυτού ήταν η ρήξη των δεσμών των χωρών αυτών με τη Ρωσία, οι Ευρωπαίοι επόπτες της Μολδαβίας δεν έδωσαν την δέουσα προσοχή – πόσο μάλλον να ανησυχήσουν – για τον έλεγχο της πραγματικής κατάστασης που επικρατούσε στην κοινωνία της χώρας.

Στο πλαίσιο των εξεγέρσεων στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου το 2013-2014, που έληξαν με ένα αιματηρό πραξικόπημα, μια παρατεταμένη πολιτική κρίση στην Ουκρανία και την αποτυχία Σαακασβίλι στη Γεωργία, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες θεώρησαν σημαντικό όχι μόνο το να διατηρήσουν τη Μολδαβία υπό την επιρροή τους, αλλά το να την παρουσιάσουν στις Δυτικές κοινωνίες  ως παράδειγμα επιτυχούς εφαρμογής των "αρχών φιλελεύθερης πολιτικής". Αγνόησαν την απουσία μεταρρυθμίσεων και την καταστροφική επιδείνωση της οικονομίας της χώρας, οι οποίες συνοδεύτηκαν από τη θέσπιση μιας διακυβέρνησης από ολιγάρχες. Το πιο σημαντικό πράγμα γι’ αυτούς ήταν η επισημοποίηση της "συνεργασίας" μέσω της επικύρωσης  της Συμφωνίας Σύνδεσης, η οποία έγινε στα μέσα του 2014. Εν συνεχεία, οι αξιωματούχοι της ΕΕ αποφάσισαν ότι το “μολδαβικό παιχνίδι” τους είχε πάρει τέλος. Στο ακριβώς επόμενο διάστημα, η προσοχή της ΕΕ στράφηκε εξ ολοκλήρου στην “ελληνική κρίση” και στο “προσφυγικό”, με αποτέλεσμα να ξεχαστεί το ζήτημα της Μολδαβίας.

kostasxan