Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

 ...Σα να μην πέρασε μια μέρα... Δεν ξέρω αν έχετε φίλους καλούς με τους οποίους να νιώθετε πως είστε κοντά κι ας σας χωρίζουν  χιλιόμετρα(έχω πολλούς τέτοιους φίλους και είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό)...Και αν σας έχει τύχει να βρίσκεστε μετά από χρόνια πολλά κι όμως να συνεχίζετε την κουβέντα σα να τη σταματήσατε μόλις χθες... την ίδια αίσθηση έχω και τώρα...σα να μην έλειψα στιγμή από το διαδικτυακό σπίτι μου!!! 

Η αλήθεια είναι άλλωστε πως δεν απομακρύνθηκα όλο αυτό τον καιρό σχεδόν καθόλου από την περιοχή όπου έδωσα το τελευταίο στίγμα...Στην υφαντική είμαι από τότε,με αυτή παλεύω,αυτή μου τρώει όλο τον ελεύθερο χρόνο μου!!!Είναι τόσο λίγος αυτός ο χρόνος!!!Από κάπου έπρεπε να τον αντλήσω...Κάτι να αφήσω πίσω...

Τώρα όμως...σα να νοστάλγησα!!!Έβλεπα το χώρο τούτο  έρημο...Σαν μια φωνή παραπονεμένη μου φάνηκε,σα σπίτι που έχει καιρό να αεριστεί,που γέμισε αράχνες και σκόνη...Είναι γιατί σε αυτό τον ...ανύπαρκο στην ουσία χώρο έχω όντως αφήσει ένα μέρος της ψυχής μου...μεγάλο μέρος του χρόνου μου ...φίλους με τους οποίους απολαμβάνω πολύ να συζητώ...ένα κομμάτι ζωής...

Είπα λοιπόν-το λιγότερο- να ανοίξω αυτά τα πορτοπαράθυρα,να μπει αέρας και φως...να τινάξω καλά τη σκόνη... και να ανοίξω μια κουβεντούλα μαζί σας...έτσι περί ανέμων και υδάτων...από αυτές τις κουβέντες που ζεσταίνουν τους χώρους και τις ψυχές των ανθρώπων...Καλημέρα,λοιπόν,και σήμερα,φίλοι μου...Ελπίζω όλοι να είστε καλά!!!Η ζωή να σας δείχνει πάντα το όμορφο πρόσωπό της κι όταν...στραβομουτσουνιάζει γρήγορα να ξαστερώνει... Εύχομαι όλοι να έχετε υγεία, χαμόγελο και πολύ υπομονή στις δυσκολίες... Εύχομαι αγάπη, κατανόηση, ενσυναίσθηση στις σχέσεις... Εύχομαι όλα τα καλά του Θεού στα σπιτικά σας... 

Δεν ξέρω από που να πιάσω το νήμα της συνέχειας...πως να καλύψω το κενό... Είναι τόσα πολλά όσα έγιναν... Δεν καλοκατάλαβα πως πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος... Είδα και έμαθα πολλά καινούργια πράγματα...Σταθμός ήταν σίγουρα ένα αξέχαστο σεμινάριο ταπισερί και φυτικών βαφών κοντά στον καταπληκτικό Στάθη Κατσαρέλη(http://www.artoftapestry.com/stathis_katsarelis.htm) -όσοι ασχολούνται με την υφαντική είναι σίγουρο πως τον ξέρουν...υπέροχος άνθρωπος και καλλιτέχνης- από αυτές τις μαγικές στιγμές που η ζωή μερικές φορές μας κερνάει έτσι...για να μην ξεχνάμε την ομορφάδα της...

...θα ήθελα να είχα ασχοληθεί με την ταπισερί πολλά χρόνια νωρίτερα...πολύ την αγαπώ...όμως θέλει ανθρώπους αφιερωμένους κι εγώ σέρνω πολλά πίσω μου...εκτός από τα χρόνια μου εννοώ......έτσι με πολύ αργό ρυθμό προσπαθώ να μπω στα μυστικά της...

...και εν τω μεταξύ... μικρο-υφαίνω τα..."ταξίδια" μου...τα μαγικά χαλιά μου...

...άλλοτε με πάνε σε χώρες της Ανατολής...

...με βεδουίνους και καμήλες... 

...άλλοτε πάλι με ταξιδεύουν σε θάλασσες μακρινές και τόσο μπλε...

...μερικές φορές είναι τα μάτια της ψυχής μου... τα ταξίδια στον έσω εαυτό μου...

..ή πουλιά που με κρατούν στα μαγικά φτερά τους ώστε να βλέπω τον κόσμο από ψηλά...

...όνειρα μωβ...

 ...χρυσοί χαρταετοί...

...ή φθινοπωρινά ταξίδια...όλα να καλύπτουν τις ανάγκες της ψυχής μου...είναι ο τρόπος μου να ζω σε ισορροπία...να μην αφήνω τις δυσκολίες να με λυγίζουν...και δεν είναι λίγες οι θλίψεις στη ζωή μου-Δόξα τω Θεώ...

...και στα μεσοδιαστήματα πάντα έβρισκα λίγο χρόνο να ταξιδέψω με τα...κουρελάκια μου,να τα κόψω,να κλάψω για τα όσα μου θυμίζουν(απίστευτο πόσο λυτρωτικό μπορεί να είναι το κλάμα,πόσο ξεφορτώνει την ψυχή)......

...να τα κάνω κουβάρι...το νήμα μαζί με τις αναμνήσεις... να μην ξεχωρίζει ποιο είναι τι...

...να τα υφάνω και να τα αφήσω να πουν καινούργια παραμύθια...γιατί...και τα κουρέλια λένε παραμύθια...το ξέρω καλά...

...νιώθω πως αυτός ο χρόνος με στημόνι και υφάδι πλέχτηκε... να μην ξεχάσω να σας πω και για τα υφαντά στολιδάκια που φτιάξαμε τα περασμένα Χριστούγεννα στη Λέσχη Χειροτεχνίας της περιοχής μας...

...τόσο απλά...αν θελήσετε περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα που έφτιαξα στο facebook... (https://www.facebook.com/yfantra2.gr?fref=photo )...

 ...άλλωστε τα Χριστούγεννα είναι τόσο κοντά...

...έτσι πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος...κύλησε σαν το νερό...

...και σήμερα νιώθω πως ενώνω τα νήματα... 

θα γράφω λιγότερο-αφού ο χρόνος δεν επαρκεί- θα είναι δύσκολο ίσως να απαντάω σε όλα τα σχόλια-παρόλο που τα διαβάζω και με χαροποιούν ιδιαίτερα-... θα προσπαθήσω να μην αφήσω πάλι τούτο το σπίτι να αραχνιάσει... έχω στο νου μου να κάνω και άλλες αναρτήσεις-εγκιβωτισμούς για όσα ενδιαφέροντα έζησα το χρόνο που πέρασε...θα χαρώ πολύ να επικοινωνώ μαζί σας και από τη σελίδα που σας έδωσα πιο πάνω-την ονόμασα ΥΦΑΝΤΡΑ-πολλές από τις φωτογραφίες θα δείτε να έχουν αυτό το λογότυπο... όπως και τούτου του ιστολογίου...

...είμαι πολύ χαρούμενη που κατάφερα-ασθμαίνοντας βέβαια- να γράψω αυτές τις λίγες αράδες... Χαίρομαι που επιστρέφω...και σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου...ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...

vasanakia