Δ.Ν.Τ., Αύγουστος 2009: Δοξάστε τους!

Το καλοκαίρι του 2009 τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα των μνημονίων που θα σάρωνε την Ελλάδα μερικούς μήνες αργότερα. Είχε βέβαια προηγηθεί η κατάρρευση της Lehman Brothers, που σκόρπισε τον πανικό στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, ωστόσο το καλοκαίρι του 2009 τίποτα δεν φαινόταν ικανό να χαλάσει "τα μπάνια του λαού".

Τίποτα; Όχι δα! Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μέσα στο κατακαλόκαιρο συνέταξε μια έκθεση/φωτιά, που προειδοποιούσε για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της κυβέρνησης Καραμανλή και πιθανή χρεοκοπία της χώρας. Την έκθεση, όπως μας είπαν το Νοέμβριο 2011 οι New York Times, την είδαν οι αξιωματούχοι του Καραμανλή και διαμαρτυρήθηκαν στο ΔΝΤ για ανακρίβειες. Το ΔΝΤ κατανόησε πλήρως τις ανάγκες της τότε κυβέρνησης και δημοσίευσε τελικά τον Αύγουστο 2009 την έκθεση, συμμαζεύοντας τις εκφράσεις. "Καπάκι" στην 1η έκθεση έβγαλε κι ένα συμπλήρωμα, οπότε αμέσως ο Καραμανλής στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 πήγε σε εκλογές, με πρόσχημα τη μη συναίνεση της αντιπολίτευσης στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Φεβρουάριο 2010. Το διάγγελμα Καραμανλή είναι γεμάτο αναφορές "στις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης", αλλά φυσικά δεν λέει τίποτα για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Ποιος ήταν ο επικεφαλής συντάκτης των εκθέσεων; Ο Ολλανδός Μπομπ Τράα! Τον θυμάστε, που ήταν στο πρώτο κλιμάκιο της τρόικας; Πάμε λοιπόν στη σελίδα 23 της έκθεσης (25 του pdf αρχείου), σημείο 28, στις συστάσεις πολιτικής, που προτείνει αυτός που ανέλαβε στη συνέχεια να τις εφαρμόσει: "28.Η Ελλάδα χρειάζεται ένα συνεκτικό σχέδιο συνεχούς δημοσιονομικής προσαρμογής με μόνιμα μέτρα τα οποία μπορούν να παρακολουθούνται στενά για την παγίωση της αξιοπιστίας. Με δεδομένο το υψηλό επίπεδο του χρέους στην Ελλάδα και συνακόλουθα τρωτά σημεία, ένα τέτοιο σχέδιο θα πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης, η οποία θα μπορούσε να υποστηρίξει ακόμη και την ανάπτυξη (μια επεκτατική δημοσιονομική συστολή). Η ομάδα του ΔΝΤ συνιστά ετήσια προσαρμογή ύψους περίπου 1,5% του ΑΕΠ σε μόνιμα μέτρα, αρχίζοντας από το 2010, για να τεθεί το δημόσιο χρέος σε πτωτική πορεία. Δεδομένου ότι, κατά βάση η υποκείμενη διαρθρωτική ισορροπία επιδεινώνεται κάθε χρόνο (συμπεριλαμβανομένων των πιέσεων λόγω γήρανσης στις κοινωνικές μεταβιβάσεις), αυτή η προσπάθεια θα διαρκέσει μέχρι το 2013, πριν η Ελλάδα είναι αισθητά κάτω από το 3% όριο του Μάαστριχτ. Μια τέτοια στρατηγική, που επιτρέπει στους αυτόματους σταθεροποιητές να λειτουργήσουν γύρω από την πορεία προσαρμογής, θα απομείωνε τη σχέση χρέους/ΑΕΠ από το 2012."

Αυτά λοιπόν έλεγε ο Τράα το 2009 στην έκθεση και στη σελίδα 28 της έκθεσης (30 του pdf αρχείου) μας δίνει κάποια διαγράμματα προβολών της οικονομίας μέχρι το 2060. Δείτε με προσοχή στο διάγραμμα αριστερά τις προβολές για τα προβλεπόμενα ελλείμματα του προϋπολογισμού και στο διάγραμμα δεξιά τις προβολές για τη σχέση χρέους/ΑΕΠ: αυτά θα συνέβαιναν ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΜΕΤΡΑ. Το χρέος το 2013 θα εκτοξευόταν στο "αστρονομικό" 130% του ΑΕΠ και το 2014 στο 134% του ΑΕΠ.

Ωστόσο τις εκλογές του 2009 τις κέρδισε ο ΓΑΠ, έβαλε στο τιμόνι του Τιτανικού τον Παπακωνσταντίνου, τον Απρίλιο 2010 μας έβαλαν στα μνημόνια και τα υπόλοιπα τα βιώνουμε από τότε καθημερινά στο πετσί μας. Η ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή δεν ήταν το 1,5% του ΑΕΠ, που πρότεινε το ΔΝΤ, αλλά κάπου στο 4-4,5%, οπότε με τις ευλογίες της τρόικας σκότωσαν την πραγματική οικονομία.

Ο Σαμαράς ως αντιπολίτευση δεν ήθελε ν' ακούσει για μνημόνια, ώσπου κέρδισε τις εκλογές του 2012, εκπλήρωσε το παιδικό του όνειρο να γίνει επιτέλους Πρωθυπουργός και στη συνέχεια ξεκίνησε να "σκίζει τα μνημόνια επί δυο χρόνια, μέρα με τη μέρα", ακολουθώντας την ίδια, βαθιά λαθεμένη πολιτική της τρόικας και των μνημονίων, για να ολοκληρώσει τη λεηλασία της χώρας απ' τη ντόπια και ξένη ολιγαρχία. Αποτέλεσμα; Μετά από 4 χρόνια καταστροφικής πολιτικής το χρέος το 2013 δεν ήταν στο "αστρονομικό" 130% του ΑΕΠ, που θα ήταν ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΜΕΤΡΑ, ήταν στο "διαγαλαξιακό" 175%! Δοξάστε τους!

Κι αυτό το ασύλληπτο χρέος των εκατοντάδων δισ., που δημιούργησαν με τη λαθεμένη πολιτική της τρόικας και των μνημονίων, το θεωρούν βιώσιμο κι εξυπηρετήσιμο κι έχουν την απαίτηση να το πληρώσουμε στο ακέραιο, αλλά κατά τα λοιπά ρωτούν τον κάθε Τσίπρα πού θα βρει τα 3 ή τα 13 δισ.; Πόσο απύθμενο μπορεί να είναι το θράσος και η υποκρισία τους;

Αλήθεια, τι απέγιναν οι υποσχέσεις των δανειστών από το 2012, πως θα έπαιρνανμέτρα ελάφρυνσης του χρέους αν αντιμετωπίζονταν τα ελλείμματα, όπως οι μνημονιακοί μας έλεγαν κατ' επανάληψη; Τι απέγινε η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή το 2013, που έλεγε π.χ. επί λέξει στη σελ. 8: "Η χώρα είναι αδύνατο να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίου για να αναχρηματοδοτήσει το τεράστιο χρέος της με 'λογικούς' όρους. Το μέγεθός του θα λειτουργεί αποτρεπτικά για τους πιθανούς δανειστές"; Οι πολιτικοί απατεώνες έβγαλαν στις αγορές πριν τις Ευρωεκλογές ομόλογα ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ κι όχι το Ελληνικό, μόνο και μόνο για να κοροϊδέψουν τους ψηφοφόρους και μετά δεν τόλμησαν να το ξανακάνουν. Θα βγουν ποτέ στις αγορές ομόλογα ΜΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ; Ποτέ, όσο διαρκεί η ίδια αποτυχημένη πολιτική, που συσσωρεύει διαρκώς ένα μη βιώσιμο χρέος!

Και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν τελικά με την εμμονή να πληρωθεί στο ακέραιο ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο, βάζοντας τη χώρα στο ζυγό για δεκάδες χρόνια, όπως το 1898; Των διεθνών τραπεζιτών και των πολιτικών συνεταίρων τους ή του Ελληνικού λαού, στον οποίο κατά τα λοιπά έχουν ορκιστεί πίστη σύμφωνα με το Σύνταγμα;

Πολλά θα μας πουν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου για να πείσουν πως "δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή" (α, ρε Θάτσερ, τι κληρονομιά μας άφησες!) , πως "το χρέος είναι βιώσιμο", πως "ο Τσίπρας είναι επικίνδυνος", πως "τα κλειδιά της χώρας τα κρατάει ο Ντράγκι" (αλήθεια, ποιος και γιατί έδωσε τα κλειδιά της χώρας στο Ντράγκι;), πως "τα λεφτά θα φύγουν στην Ελβετία", πως "ο Συριζα θα βγάλει τη χώρα απ' το ευρώ", πως "τα ΑΤΜ δεν θα δίνουν λεφτά", πως "οι αγελάδες δεν θα κάνουν γάλα", πως θα μας βρουν οι χίλιοι-μύριοι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί. Αλλά η θλιβερή γι' αυτούς πραγματικότητα είναι πως τα λεφτά τα έχει ήδη βγάλει η ολιγαρχία στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο, στο Λιχτενστάιν, στα νησιά Μαν ή Καϊμάν ή σε οποιονδήποτε άλλο φορολογικό παράδεισο, όπως απέδειξαν περίτρανα η λίστα Λαγκάρντ και οι υπόλοιπες λίστες. Και το μόνο bank run στην Ελληνική ιστορία έγινε επί δικής τους διακυβέρνησης, τότε που ο Προβόπουλος έφερνε νύχτα ρευστό με αεροπλάνα από τη Φρανκφούρτη.

Απ' την εποχή του "οι κομμουνιστές θα σας σφάξουν με το κονσερβοκούτι" και του "αυτή η δραχμή είναι δική σου, μην αφήσεις τον Παπανδρέου να σου την πάρει", δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα, αφού μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν, να τρομοκρατούν τον πληθυσμό για να διασφαλίσουν τη δική τους επιβίωση με το δημόσιο χρήμα, το δικαίωμά τους να στήνουν προσωπικά ιδρύματα με τοδημόσιο χρήμα, το δικαίωμά τους να διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα "μυστικά" κονδύλια, το δικαίωμά τους να διαπραγματεύονται ακριβά συμβόλαια με τα κατάλληλα "δωράκια".

Αλλά δεν θα μας πουν τίποτα για τις συνέπειες που είχε η δική τους πολιτική των μνημονίων, που φαίνονται στον πίνακα και το διάγραμμα: πίσω απ' τη βουτιά της καμπύλης των απασχολουμένων κρύβονται χιλιάδες αυτοκτονίες, κρύβονται εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, κρύβονται δισεκατομμύρια θαλασσοδάνεια που καρπώθηκε η ολιγαρχία, κρύβεται η μεγάλη κομπίνα του PSI, με το οποίο διασφάλισαν στο διηνεκές τα λεφτά των ξένων τραπεζιτών και χρεοκόπησαν τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Ο Τσίπρας τα έκανε αυτά; Μπα, μάλλον οι "κομμουνιστές" τα έκαναν, που ιστορικά αυτοί πάντα φταίνε για όλα ...

[Εξαιρετική ανάλυση από το πάντοτε ενδιαφέρον ιστολόγιο "Λιγνίτης: ο δικός μας μαύρος χρυσός"]

teddygr