Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

H οριζόντια διάσπαση της Ευρωζώνης σε Βορρά και Νότο

Της Ζέζας Ζήκου

Πολύς λόγος γίνεται και χτίζονται προσδοκίες (!) έστω με τα ψίχουλα των Γερμανών. Το σχέδιο της Μέρκελ και του Σόιμπλε για χορήγηση εγγυημένων δανείων με χαμηλό επιτόκιο από την κρατική αναπτυξιακή τράπεζα KfW (Kreditanstalt fur Wiederaufbau) στην κρατική αναπτυξιακή τράπεζα ICO της Ισπανίας, ώστε να χρηματοδοτηθούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αναπαράγεται αφειδώς.
Το σχέδιο προβλέπει ότι η KfW, η οποία επί δεκαετίες χρηματοδοτεί μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη Γερμανία, θα χορηγήσει δάνειο έως 1 δισ. ευρώ στο αντίστοιχο ισπανικό ίδρυμα ICO (Instituto de Credito Oficial). Το δάνειο θα δοθεί με την εγγύηση της γερμανικής κυβέρνησης, καθώς υπάρχει ήδη στον προϋπολογισμό εγκεκριμένο κονδύλι 12,5 δισ. ευρώ για τέτοιες δράσεις. Και ξαφνικά με την αίσθηση δήθεν του κατεπείγοντος η Γερμανία αφυπνίζεται για να διασώσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να αντιμετωπίσει τη μάστιγα της ανεργίας, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση απαριθμεί 25 εκατομμύρια ανέργους.
Ωστόσο, η οριζόντια διάσπαση της Ευρωζώνης σε Βορρά και Νότο έχει ήδη συντελεστεί. Ηδη, η Πορτογαλία παραπαίει, όπως αποκάλυψαν σε ολοσέλιδη ανάλυση οι Financial Times. Ομως, ο κρισιμότερος αδύνατος κρίκος παραμένει η Ισπανία. Λόγω των σοβαρών οικονομικών διενέξεων και ερίδων μεταξύ Μαδρίτης και αυτόνομων περιφερειών, που παίρνουν συνεχώς όλο κρισιμότερες διαστάσεις, η Ισπανία κοντεύει να λυγίσει.
Ας σημειωθεί ότι οι περιφέρειες ελέγχουν το 40% των δημοσίων δαπανών και οι πολιτικοί τους, ακόμη και αν συμπλέουν με το κόμμα του κ. Ραχόι, περιφρουρούν ως Κέρβεροι την αυτονομία τους. Οι Καταλανοί και οι Βάσκοι ζητούν όλο και περισσότερα από την κυβέρνηση, όπως ακριβώς έγινε με τον τραπεζικό τομέα. Τα μέτρα λιτότητας του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι βύθισαν τη χώρα σε φάση σκληρής ύφεσης και ανεργίας.

Ωστόσο, τίποτε από τα παραπάνω δεν μας αφορά, αφού οι κυβερνήσεις των Μνημονίων φρόντισαν να πάρει η χώρα αυτό που δεν διαπραγματεύθηκαν... Ασφαλώς, δεν μας αξίζει η εικόνα του κράτους-παρία, που αποδέχεται τη διαρκή επιτροπεία και τον εμπαιγμό των ξένων. Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους μέσω του ιδιωτικού τομέα, που μας επιβλήθηκε, επιβεβαίωσε όχι απλώς την κραυγαλέα αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων στις διαπραγματεύσεις, αλλά τον ξεπεσμό μιας αναξιόπιστης, πολιτικά, χώρας. Οπως, η απαίτηση των δανειστών μας να μη ρισκάρουν οποιαδήποτε μέλλουσα αναδιάρθρωση παρά εντός του βρετανικού δικαίου.
Ετσι, δυστυχώς, απέτυχε τότε η κυβέρνηση Παπαδήμου να επιτελέσει τη σπουδαία αποστολή της υπεράσπισης του εθνικού συμφέροντος στη ζωτικής σημασίας περίπτωση της πρώτης αναδιάρθρωσης του χρέους (PSI) και να μην υποθηκεύσει το μέλλον.
Η ελληνική πλευρά και αυτή τη φορά έπεσε στην παγίδα της απειλής της μη βιωσιμότητας του χρέους (που είναι υπαρκτή) και του υπαρκτού κινδύνου να χρεοκοπήσει ατάκτως η Ελλάδα και να αποδεχθεί τη συμφωνία Μέρκελ - Λαγκάρντ. Τίποτε λιγότερο παρά μόνο «κούρεμα» του επίσημου τομέα του ελληνικού χρέους, θα έπρεπε να απαιτηθεί μέχρις εσχάτων από την κυβέρνηση της χώρας.

Επειδή τόσο από το πρώτο «κούρεμα» (PSI) που συμφωνήθηκε για τα ομόλογα που κατείχε ο ιδιωτικός τομέας όσο και από το δεύτερο «κούρεμα» με την επαναγορά ομολόγων που έγινε τον Δεκέμβριο του 2012, σε τιμές μικρότερες της ονομαστικής τους αξίας, προέκυψε κόστος μεγαλύτερο από το όφελος.

Από την πραγματικότητα των αριθμών προκύπτει πως παρά τα δύο «κουρέματα» και τα τρία χρόνια σκληρής λιτότητας με αιματηρές περικοπές μισθών και συντάξεων, το δημόσιο χρέος δεν έχει μειωθεί παρά μόνον κατά 1 δισ. (0,3%) και παραμένει ουσιαστικά μη βιώσιμο, όπως ήταν πριν από τα Μνημόνια. Το επιβεβαιώνουν με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τα οποία στις 31 Μαρτίου 2013 το χρέος ανήλθε στα 309,3 δισ. ευρώ.

Ομως, το «τεράστιο» λάθος επικεντρώνεται στο ότι η οποιαδήποτε ανακούφιση του ελληνικού χρέους εξαρτάται από τη συνέχιση της δημοσιονομικής λιτότητας. Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία ώστε να είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα, είναι επιθετικά μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης. Η συμφωνία διατηρεί την Ελλάδα οικονομικά φερέγγυα για τους επόμενους μήνες μέχρι τη λήξη της χρηματοδότησης από τις δόσεις των Μνημονίων τον Μάιο του 2014.

kostasxan

Με ακρωτηριασμένες ρίζες, ποια επιβίωση;

Είναι ρεαλιστικά δυνατό να επιβιώνει φιλοπατρία σήμερα; H απάντηση κρίνεται από τα μέτρα ρεαλισμού που έχει ο καθένας μας κατακτήσει. Eίναι κατάκτηση ωριμότητας η ελευθερία από ψευδαισθήσεις.

Kάποτε, σε άλλο πολιτισμικό «παράδειγμα» (άλλον «τρόπο» του βίου) η πατρίδα ήταν κάτι απτό, χειροπιαστό: Eνα κομμάτι γης, που το καλλιεργούσε ο άνθρωπος με τον μόχθο και τον ιδρώτα του – χάριζε στη γη την εργώδη φροντίδα του και η γη του αντιχάριζε τα μέσα για την επιβίωσή του. Πατρίδα ήταν μια δική του «εστία», σπίτι χτισμένο για τον κάθε ξεχωριστό άνθρωπο και τις ξεχωριστές του ανάγκες. Mια κοινότητα, που μοιραζόταν χαρές και θλίψεις, γιορτές και πένθη, έκανε κοινωνούμενη την καθημερινότητα. Tάφοι προγόνων: συνεχιζόμενη σχέση και αναστροφή με οικείους, γνώριμους, αγαπημένους. «Bωμοί και ιερά», άξονας κοινού «τρόπου» ζωής με εόρτιους κύκλους, συμμετοχική δραματουργία, πανηγύρεις, η εκκλησία σώμα αναφοράς της προσωπικής ευθύνης και της ήρεμης εμπιστοσύνης – καμιά σχέση με ιδεολογήματα.

Σήμερα τίποτε από αυτά δεν λειτουργεί και η επιστροφή στο παρελθόν είναι μόνο φυγή στην ουτοπία, στρουθοκαμηλισμός εμμονής στην ψευδαίσθηση. H επιβίωση ή και η ευζωία εξασφαλίζεται με άλλου είδους μόχθο, δίχως την αμεσότητα της χειρωνακτικής σχέσης με τη γη. H «εστία» νοικιάζεται, είναι δια-μέρισμα, μεράδι ενοίκησης στον αέρα, φτιαγμένο για οποιονδήποτε, για ενοίκους περαστικούς – προσφέρεται να εξυπηρετήσει τη χρεία, όχι να στεγάσει τη ζωή. Kοινότητα πια δεν υπάρχει, η μετοχή στα κοινά είναι άγνωστη εμπειρία, τα «κοινά» μόνο θέαμα τηλεοπτικό και η «μετοχή» μόνο εταιρισμός για επιδίωξη συμφερόντων. Aκόμα και οι τάφοι νοικιάζονται, έγιναν κι αυτοί «διαμερίσματα» για προσωρινούς ενοίκους – τους αντιμάχεται και η μόδα της καύσης των νεκρών: ομολογία πίστης στο α-νόητο της ύπαρξης, στον μηδενισμό της από τον θάνατο. «Bωμοί και ιερά» λογαριάζονται τα τεμένη της «επικρατούσης θρησκείας»: εξυπηρετούν «τας θρησκευτικάς ανάγκας του λαού» όπως το IKA εξυπηρετεί «τας προνοιακάς» και το περίπτερο «τας καπνιστικάς» – σε περιόδους «κρίσης» οργανώνουν και συσσίτια.

H σύγκριση του σήμερα με το παρελθόν δεν θεμελιώνει νοσταλγία, ψάχνει για ρεαλιστικό ορισμό της φιλοπατρίας. Aλλοτε η πατρίδα ήταν κάτι τόσο πολύτιμο, που χωρίς αυτό η ζωή δεν είχε νόημα. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν, αν χρειαζόταν, για την πατρίδα. Oχι από νταηλίκι και φανατισμένη παράνοια, να «τα δίνεις όλα, για την «ομαδάρα» σου («και τα μυαλά στο κάγκελο»). Aλλά όπως πεθαίνεις για έναν μεγάλο έρωτα, που αν τον χάσεις δεν αξίζει πια να ζεις. H αγάπη για την πατρίδα ήταν τόσο ζωτική όσο και η ανάγκη να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. «Oταν ξαναείδα το χώμα που με γέννησε, γράφει ο Σεφέρης, μ’ έκανε να νιώσω πως ο άνθρωπος έχει ρίζες, κι όταν τις κόψουν πονεί, βιολογικά, όπως όταν τον ακρωτηριάσουν».

Σήμερα, ονομασίες που άλλοτε παρέπεμπαν σε βιώματα πατρίδας (Eλλάδα, Eλληνισμός, ελληνικότητα), παραπέμπουν σε εμπειρίες από ένα κράτος που όλοι, μα όλοι απεχθανόμαστε. Tο ζούμε σαν απειλή, σαν αντίπαλο, ντρεπόμαστε γι’ αυτό, μας αηδιάζει. Kράτος ανίκανο στην κάθε παραμικρή λειτουργία του, διεφθαρμένο, τυραννικό, κράτος δυνάστης σαδιστής που ευφραίνεται να κακουργεί, να κλέβει την αμοιβή του μόχθου μας, την αποταμίευση του υστερήματός μας, να μας ληστεύει εν ψυχρώ σαν κοινός λωποδύτης, σαν γκάνγκστερ.

Ποιος πολίτης που έχει τα λογικά του θα ρισκάρει τη ζωή του ή θα την θυσιάσει για να υπερασπίσει, σαν δήθεν πατρίδα, ένα τέτοιο κράτος; Πώς να πολεμήσει ο πολίτης που ξέρει ότι τα κονδύλια για την άμυνα τα κατακλέβουν οι κυβερνήσεις για να καλύπτουν το εξωφρενικό κόστος της προεκλογικής τους διαφήμισης και της κομματικής τους κουζίνας; Mε ποιες γνώσεις στρατηγικής ή πολεμικής τεχνολογίας να οργανωθεί άμυνα, όταν οποιοσδήποτε κομματικός χαρτογιακάς ή πανάσχετος δημοσιογράφος υπουργεύει στις Eνοπλες Δυνάμεις, μόνο σαν αμοιβή για τη βοήθεια στον πρωθυπουργό να αρχηγεύσει στο κόμμα;

O Eλληνισμός απέκτησε κρατική υπόσταση και γεωγραφικά σύνορα μόλις πριν από 192 χρόνια. Πριν από αυτό, επί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια, οι Eλληνες δεν είχαν ούτε κράτος ούτε σύνορα. Eίχαν όμως πατρίδα. Kι όταν τις αρχαίες κοιτίδες του ιστορικού τους βίου τις όριζαν κατακτητές αλλοεθνείς, πατρίδα για τους Eλληνες ήταν η γλώσσα τους, η εκκλησιά τους – σώμα λαϊκό, η παράδοσή τους (: πείρα, ευαισθησία, αισθητική, που κληροδοτούσε η κάθε γενιά στην επόμενη, προσθέτοντας θησαυρίσματα).

Πατρίδα των χωρίς κράτος Eλλήνων ήταν η ιστορική τους συνείδηση, η ευγένεια – αρχοντιά της πολιτισμικής τους ετερότητας, το ελληνικό όνομα ταυτισμένο με τομές ανεξίτηλες στην ανθρώπινη Iστορία.

Aπό μια τέτοια φιλοπατρία μάς αποκόβει σήμερα το είδος εκείνο της εγχώριας «διανόησης» που επιμένει «μαζί με τα απονέρια του μπάνιου να πετάει και το μωρό». Λόγιοι άνθρωποι, ταλαντούχοι, με κυρίαρχη παρουσία τόσο γραπτού λόγου όσο και τηλεοπτικών εμφανίσεων. Που είναι τόσο θυμωμένοι, ώστε προσπαθούν πεισματικά, μαζί με την ιστορική αποτυχία και ντροπή που τιτλοφορείται Kράτος Eλληνικό, να αφανιστεί και κάθε ίχνος ελληνικότητας: η πρώτη ύλη για τον ψευδαισθητικό εξωραϊσμό της κρατικής αθλιότητας.

Φτάνει στο σημείο αυτή η θυμωμένη «διανόηση», να ενθουσιάζεται κάθε φορά που η ελληνική κοινωνία (ελλαδική και κυπριακή) οδηγείται σε έσχατες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς από τον παρακμιακό ενδοτισμό και ραγιαδισμό της κρατικής της ηγεσίας. Aντίθετα, εκνευρίζεται στο έπακρο, αν συμβεί κάποτε να αντιδράσει η ελληνική κοινωνία με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό απέναντι σε γκανγκστερικούς εκβιασμούς ετερόχθονων συμφερόντων ή σε χλευασμούς και επιθετικό διασυρμό τού ελληνικού ονόματος. Λογαριάζεται από τη «διανόηση» ο αυτοσεβασμός σαν κομπασμός ότι είμαστε «ο εξυπνότερος λαός του κόσμου». Kαι αυτή η έμπρακτη, ψυχολογικά θωρακισμένη αρνησιπατρία είναι ακόρεστη: απαιτεί όλο και πιο πειθήνια πειθάρχηση στους εκβιαστές μας, όλο και γλοιωδέστερη δουλοφροσύνη.

Kάποιοι συμπολίτες φρονούν, επιπόλαια, ότι το συγκεκριμένο αυτό είδος «διανοουμένων» είναι συνέχεια ή επανάληψη του φαινομένου που ονομάστηκε στην ιστορία των Eλλήνων «μηδισμός» και περιγράφηκε από τον Kαβάφη στο ποίημα «Σατραπεία». Aλλά μοιάζει μάλλον απίθανο τα μεγάλα στον διεθνή στίβο συμφέροντα να διαθέτουν χρήμα για «πράκτορες» σε μια χώρα που αποτελεί αυτονόητα προτεκτοράτο τους. Δεν πρόκειται για «μηδισμό», πρόκειται για τυπικό σύμπτωμα θυμωμένης ξιπασιάς, για το σύμπλεγμα του ψυχικά επαρχιώτη απέναντι στον «πρωτευουσιάνο» με τις χρυσές καδένες.

Aκόμα και αρνησιπατρία βλασταίνει ο παρακμιακός επαρχιωτισμός.

Χρῆστος Γιανναρᾶς

antikleidi.com

Είπαν ψέμματα KAI για την COSCO! Δεν πωλήθηκε 4,3 δις αλλά μόνο 500 εκατ. 200 θέσεις εργασίας αντί για 4000

Αποκαλυπτικά στοιχεία για την επένδυση της Cosco στον Πειραιά παραθέτει σε ανακοίνωσή της η συνδικαλιστική παράταξη «Αυτόνομη Παρέμβαση» σημειώνοντας ότι «χωρίς σοβαρά οφέλη για την ελληνική οικονομία, αλλά πολλαπλά για την κινέζικη εταιρεία και οικονομία, αποδεικνύεται η “επένδυση” του κινεζικού ομίλου της COSCO στον Πειραιά».

Αναλυτικά, η ενδιαφέρουσα ανακοίνωση έχει ως εξής: Χωρίς σοβαρά οφέλη για την ελληνική οικονομία, αλλά πολλαπλά για την κινέζικη εταιρεία και οικονομία, αποδεικνύεται η “επένδυση” του κινεζικού ομίλου της COSCO στον Πειραιά.
Η COSCO παρέλαβε από τον Ο.Λ.Π. την προβλήτα ΙΙ του ΣΕΜΠΟ μαζί με όλον τον μηχανολογικό εξοπλισμό και με τον μεγαλύτερο πελάτη (τρίτο σε παγκόσμια κατάταξη)….

Ο μηχανολογικός εξοπλισμός που προστέθηκε προήρθε μόνο από κινέζικες εταιρείες, στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι το συνολικό τίμημα δεν ήταν 4,3 δις ευρώ, που διαλαλούσαν οι «πραματευτές» της δημόσια περιουσίας, αλλά μόλις 500 εκατ. Ευρώ, όπως αναγκάστηκε να δηλώσει η ίδια η COSCO στο χρηματιστήριο του Χόνγκ Κόνγκ.

Την στιγμή που ο ΟΛΠ φορολογείται με 2% επί του τζίρου, επιπλέον της φορολόγησης των κερδών, στην COSCO επιστρέφεται ακόμη και ο Φ.Π.Α και το δημόσιο έχει μεγάλες απώλειες φορολογικών εσόδων από τις φοροαπαλλαγές που χαρίστηκαν στην κινέζικη εταιρεία.

Στην πορεία φάνηκε ότι, ούτε τα έσοδα του ΟΛΠ αυξήθηκαν από την παραχώρηση, ούτε τα φορολογικά έσοδα του κράτους από τη δραστηριοποίηση της COSCO, ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία αύξησαν τα έσοδα τους από τις “νέες” θέσεις εργασίας, αλλά ούτε η τοπική και εθνική οικονομία ωφελήθηκε.

Τέλος, το μεγάλο παραμύθι της αύξησης της απασχόλησης με 4.000 νέες θέσεις εργασίας, δεν ήταν παρά μόνο 200 θέσεις επισφαλώς εργαζόμενων, αφού όταν αποχώρησε ο ΟΛΠ δούλευαν στο τέρμιναλ 500 εργαζόμενοι με θεσμοθετημένες εργασιακές σχέσεις. Από τους περίπου 700 εργαζόμενους σήμερα, μόνο οι 250 είναι με μόνιμη σχέση εργασίας, οι υπόλοιποι είναι με συμβάσεις μέσω εργολάβων, με χαμηλά ημερομίσθια, χωρίς (βαρέα-ανθυγιεινά), με συνθήκες ασιατικών χωρών, χωρίς κανονισμούς ασφάλειας, με σοβαρά ατυχήματα, με απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, χωρίς τα δικαιώματα που ισχύουν στην ελληνική επικράτεια. Πρόκειται γιακλειστή εργασιακή ζώνη αποικίας, για την οποία μάλιστα διαπραγματεύονται την επέκτασή της.

Αυτός είναι ο μύθος της επένδυσης της COSCO, η οποία ετοιμάζεται για πλήρη επικράτηση όχι μόνο στον Πειραιά αλλά και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Η τρικομματική κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει όλες τις πύλες των λιμανιών μας στην κινέζικη εταιρεία και τα Μέσα Ενημέρωσης συνεχίζουν να παραπλανούν τον ελληνικό λαό και αποκρύπτουν ότι, από τις ιδιωτικοποιήσεις μόνο ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι δεν ωφελούνται.

hellas-now.com

Σοβαρά επεισόδια στην Τουρκία - Ένας φοιτητής νεκρός ,σε κρίσιμη κατάσταση Αιγύπτια τουρίστρια

(φωτο & βίντεο)

Συγκλονίζει ο θάνατος Τούρκου φοιτητή που βρισκόταν στο Πάρκο Γκεζί στην πλατεία Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλους φοιτητές, οι οποίοι έχουν συγκεντρωθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για ένα οικιστικό σχέδιο.

Την ώρα που οι άνδρες της τουρκικής αστυνομίας προσπαθούσαν να απωθήσουν βίαια και με ρίψη δακρυγόνων τους διαδηλωτές, τραυματίζοντας δέκα, ο Κερέμ Καν Καρακάς, έχασε τη ζωή του από καρδιακό επεισόδιο.

Όπως αναφέρει η τουρκική ιστοσελίδα haberedikkat.com, αλλά και η τουρκική Indymedia, η καρδιά του νεαρού Κερέμ δεν άντεξε καθώς οι άνδρες της τουρκικής αστυνομίας «βομβάρδισαν» την περιοχή με δακρυγόνα και καπνογόνα.

Απίστευτη χρήση χημικών έκανε η αστυνομία στην πλατεία Ταξίμ, όπου χιλιάδες διαδηλωτές διαμαρτύρονται για το σχέδιο ισοπέδωσης του πάρκου της πλατείας, με σκοπό την ανέγερση εμπορικού κέντρου και ξενοδοχείου.

Απο τα επεισόδια τραυματίστηκε σοβαρά και μια τουρίστρια από την Αίγυπτο η οποία νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, αφού χτυπήθηκε από δοχείο δακρυγόνου.

Η 34χρονη γυναίκα υποβλήθηκε σε επέμβαση αφού διαπιστώθηκε ότι είχε εγκεφαλική αιμορραγία, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς ο Χουσεΐν Ντεμιρντουζέν, μέλος του ιατρικού συλλόγου της Κωνσταντινούπολης.

Συνολικά 12 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ένας βουλευτής του φιλοκουρδικού Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας, τραυματίστηκαν και δεκάδες άλλοι αντιμετώπισαν αναπνευστικά προβλήματα λόγω των δακρυγόνων που εκτόξευσαν οι αστυνομικοί για να διαλύσουν τους διαδηλωτές.

Προκλητικός ένας βουλευτής του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ο οποίος έγραψε στο twitter ότι «φαίνεται πως κάποιοι χρειάζονται αέριο»!

Ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (αξιωματική αντιπολίτευση) Ιλχάν Τζιχάνερ είπε σχετικά ότι «οι πολίτες υπερασπίζονται το δίκιο τους και η αστυνομία κάνει χρήση βίας» και υποστήριξε ότι ο Ερντογάν «δικαιούται πλέον τον τίτλο ‘χημικός Ταγίπ’», αναφερόμενος στον στενό συνεργάτη του Σαντάμ Χουσέιν, Αλί Χασάν Αλ Ματζίντ, που ήταν γνωστός ως «χημικός Αλί».

Μήνυση εναντίον του Ερντογάν, για τις δηλώσεις και οδηγίες του σχετικά με το πάρκο κατέθεσε στο δικαστικό μέγαρο της Κωνσταντινούπολης ο βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Ουμούτ Οράν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός χτες είχε δηλώσει ότι είναι ειλημμένη απόφαση η κατεδάφιση του πάρκου.

«Ερχεται ανάπτυξη» λέει ο Σαμαράς, ενώ η Ελλάδα βουλιάζει

Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική σκοπιμότητα της κυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό και να ωραιοποιήσουν την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτό επιβάλλει το ιδιοτελές κομματικό τους συμφέρον, άρα από τη σκοπιά τους σωστά πράττουν τα κυβερνητικά κόμματα όσο υπάρχουν ανενημέρωτοι ή αφελείς πολίτες που τους πιστεύουν.
Επί της ουσίας όμως σε καμία περίπτωση οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί δεν αντέχουν τη σύγκριση με την πραγματικότητα. Ας αρχίσουμε από τα... θεμελιώδη. Βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, το 2009, πριν η Ελλάδα υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος της σε απόλυτους αριθμούς ανερχόταν σε 299,68 δισεκατομμύρια ευρώ.

Υποτίθεται ότι πάνω από 200 δισεκατομμύρια χρέους «κουρεύτηκαν» σε ποσοστό 53%. Υποτίθεται ότι με την «επαναγορά» των ομολόγων το χρέος μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Υποτίθεται ότι με την καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων και με το ένα εκατομμύριο περισσότερους ανέργους, ο ελληνικός λαός υπέστη αυτές τις πρωτοφανείς για καιρό ειρήνης θυσίες προκειμένου να συνεισφέρει και αυτός μέσω του καταποντισμού του βιοτικού του επιπέδου στη μείωση του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Μάλιστα. Τι απέγινε λοιπόν μετά από τα «κουρέματα» και τις αιματηρές θυσίες των Ελλήνων;

Oπως μας πληροφορεί η Γιούροστατ, στα τέλη του 2012 το ελληνικό δημόσιο χρέος ανήλθε στα... 303,92 δισεκατομμύρια ευρώ!!! Αντί να μειωθεί δηλαδή κατά περίπου 130 δισεκατομμύρια, το χρέος της Ελλάδας, μετά από όλα αυτά... αυξήθηκε κατά 4,24 δισ.!!! Από πρώτη ματιά, η μαθηματική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Η εξήγηση είναι οικονομική και οφείλεται στον υπέρμετρο δανεισμό, αλλά εκφεύγει των ορίων αυτού του άρθρου. Επειδή από μακροοικονομική σκοπιά σημασία έχει όχι τόσο το απόλυτο ύψος του χρέους, αλλά το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Το 2009 λοιπόν το ΑΕΠ της Ελλάδας ανερχόταν σε 231 δισ. ευρώ. Το 2012 -πάντα βάσει των επίσημων στοιχείων της Γιούροστατ- το ελληνικό ΑΕΠ είχε κατακρημνιστεί σε απίστευτο για καιρό ειρήνης βαθμό και βρισκόταν στα 193,75 δισεκατομμύρια ευρώ. Εφιαλτική μείωση κατά 16%! Ευνόητο είναι έτσι την εποχή της μνημονιακής «θεραπείας», υποτίθεται, της ελληνικής οικονομίας το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ να καλπάζει με πολύ χειρότερους ρυθμούς από ποτέ! Ηταν 129,7% του ΑΕΠ το 2009, αλλά το 2012 είχε ήδη απογειωθεί στο 156,9% του ΑΕΠ παρά το «κούρεμα» κατά 53%! Ακόμη πιο ζοφερή είναι η προοπτική για το 2013, καθώς η ίδια η Κομισιόν εκτιμά ότι αν δεν ξανακουρευτεί φέτος το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, στο τέλος του χρόνου θα ανέλθει στο ιλιγγιώδες... 175% του ΑΕΠ!

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ουσιαστικής χρεοκοπίας, πού τη βλέπει την... «ανάκαμψη» της ελληνικής οικονομίας και την «ανάπτυξη» ο Σαμαράς και η κυβέρνησή του; Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που θέλουμε να επισημάνουμε, για να αποδείξουμε ότι η ασκούμενη εναντίον του ελληνικού λαού πολιτική λιτότητας είναι η πιο εγκληματική σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αρκεί μια σύγκριση με τις δύο άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Το 2009 το ΑΕΠ της Ιρλανδίας ανερχόταν σε 161,27 δισ. ευρώ και το 2012 σε 163,59 δισεκατομμύρια. Το 2009 το ΑΕΠ της Πορτογαλίας ήταν 168,53 δισ. και το 2012 ήταν 165,4 δισ. ευρώ.

Ενώ δηλαδή το ΑΕΠ της Ελλάδας στο διάστημα αυτό μειώθηκε κατά 16%, το ΑΕΠ της Πορτογαλίας μειώθηκε μόνο κατά 1,85%. Το ΑΕΠ της Ιρλανδίας μάλιστα αυξήθηκε (!) υπό το μνημονιακό καθεστώς οριακά κατά 2,32%. Μόνο στην Ελλάδα δηλαδή εφαρμόζεται τόσο εφιαλτική πολιτική στραγγαλισμού της οικονομίας της χώρας μας ακόμη και μεταξύ των χωρών που έχουν τεθεί υπό καθεστώς υποτέλειας μέσω Μνημονίου.

Οσο για την Κύπρο, είμαστε βέβαιοι ότι η κατακρήμνιση του ΑΕΠ θα είναι ακόμη χειρότερη και από την ελληνική. Γιατί μόνο η Ελλάδα πλήττεται τόσο βάρβαρα από την ΕΕ; Πέραν των στόχων εναντίον της χώρας μας και της Κύπρου που έχουν οι Γερμανοί, οι οποίοι καθορίζουν το περιεχόμενο του κάθε Μνημονίου, εγείρεται και το θέμα των ανύπαρκτων αντιστάσεων των Ελλήνων κυβερνητικών ηγετών, των υπουργών και των βουλευτών τους. Εχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση αυτή, καθώς η εθελοδουλία τους αποθρασύνει τους Γερμανούς και άλλους Ευρωπαίους επικυριάρχους. Κατάντησαν την Ελλάδα χλεύη της Ευρώπης.

Του Γιώργου Δελαστίκ, μοντάζ Γρέκι

sibilla

Βιβλίο της Ά γυμνασίου (προς 13χρονα), παρουσιάζει δεσμό 15χρονης με 25χρονο ηλεκτρολόγο, ως «πρώτο έρωτα» με ρομαντική διάθεση!!!!!!!

=== τοαυτονοητο: Λάβαμε το κείμενο από Κατερινιώτη εκπαιδευτικό και το δημοσιεύουμε με τα συγχαρητήριά μας. Θυμίζουμε πως το κείμενο απευθύνεται σε 13χρονα παιδιά……..

=== Η «ΑΡΠΑΓΗ» ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ.
=== Έκπληκτη δήθεν η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί την εξέλιξη της «αρπαγής» της 13χρονης Χριστίνας και ο καθένας απορεί για το που φτάσαμε και για το τι μας περιμένει ακόμη. Πήραν φωτιά τα blogs και το facebook λες και κάποιοι τώρα ξυπνήσανε και αντιλήφθηκαν πως μπορεί να τα φτιάχνει μια 13χρονη με έναν 23χρονο.

=== Ποιος όμως έχει ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης για αυτό το χάλι; Φυσικά το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!!! Παραπέμπω σε ενότητα τουτετραδίου εργασιών της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ά Γυμνασίου (13 χρονών) (Ενότητα 2η, σελίδα 16, κείμενο 6 [Οσάκις] ) που οι μαθητές καλούνται μέσα από ένα κείμενο της Ρούλας Κακλαμανάκη να κάνουν κάποιες ασκήσεις χωρίς ακόμα να έχει επέμβει εισαγγελέας για το μήνυμα που περνάει στα 13χρονα το ίδιο το κείμενο που μιλάει για τον Σάκη τον ηλεκτρολόγο (20-25 χρονών) που τα έφτιαξε με μια 15χρονη μαθήτρια την Αλέκα και καταγράφηκε ως ο πρώτος έρωτας της τάξης της:

===http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/document/file.php/DSGYM-A112/%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CE%B1%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%BF/%CE%A4%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%8E%CE%BD/13-22.pdf

=== Και ρωτώ. Είναι ποινικό αδίκημα μια τέτοια σχέση; Είναι φυσιολογική; Γιατί τόσα χρόνια δεν άκουσα από καμία ένωση φιλολόγων κάποια διαμαρτυρία;

=== Γιατί εμείς οι μεγάλοι πρώτα από όλα σιωπούμε και ανεχόμαστε και διδάσκουμε στα 13χρονα ότι μπορούν να τα φτιάξουν και με κάποιον 10 χρόνια μεγαλύτερό τους χωρίς να τρέχει τίποτα. Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ!!!! ΜΗΝ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΛΒΑΝΟ!!! ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ!!!

=== Ιωάννης Μπεϊνάς Εκπαιδευτικός

τοαυτονοητο

Fuck the Troika, Athens, 1st June

Τουλάχιστον είμαι ακόμα ζωντανός

Κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο το σηκώνω με την ελπίδα ότι θα είναι για δουλειά. Μετά από λίγο προσγειώνομαι στην πραγματικότητα: συνήθως είναι από το τμήμα πωλήσεων κάποιας τηλεφωνικής εταιρείας.
Κάθε φορά που με ρωτάνε αν βρήκα δουλειά, η ίδια αμηχανία. Προτιμώ να μη σκέφτομαι την κατάστασή μου γιατί απελπίζομαι. Φοβάμαι το αύριο. Απασχολώ το μυαλό μου με ζητήματα της καθημερινότητας και πέφτω για ύπνο πολύ κουρασμένος, ώστε να κοιμηθώ αμέσως. Μόνο καμιά φορά, όταν η αϋπνία επιμένει και σηκώνομαι για τσιγάρο, έρχεται στο μυαλο μου αυτό που φοβάμαι. Σε συνεντεύξεις για δουλειά ρωτούν καμιά φορά τον υποψήφιο πώς φαντάζεται τον εαυτό του σε πέντε χρόνια. Εγώ τον φαντάζομαι πιο φτωχό και πιο μόνο.
Τουλάχιστον είμαι ακόμα ζωντανός. Άνθρωποι της ηλικίας μου φεύγουν προδομένοι απ΄ την καρδιά τους, στον αγώνα για το μεροκάματο ή για μια θέση εργασίας.
Κάποιοι μιλούν για τους νέους που κάθονται όλη μέρα στις καφετέριες και αναρωτιέμαι σε ποια χώρα ζουν. Γιατί εγώ τους νέους τους βλέπω στην ουρά του Ο.Α.Ε.Δ., άλλοτε να μοιράζουν φυλλάδια για δύο ευρώ την ώρα, να πέφτουν θύματα απατεώνων που εκμεταλλεύονται την ανάγκη τους για δουλειά, να μεταναστεύουν μαζικά. Κάποιοι άλλοι λένε ότι όποιος θέλει να δουλέψει βρίσκει δουλειά. Επιτέλους, κλείστε την τηλεόραση και μιλήστε με τα παιδιά σας.
Μας φτάσαν στο σημείο μετά από χρόνια σπουδών να μην μπορούμε να ελπίσουμε ούτε σε μια θέση πωλητή, να ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για τη ζωή μας, να φοβόμαστε να κάνουμε όνειρα. Μας σκοτώνουν σιγά σιγά. Αύριο θα έρθει η σειρά σας και δεν θα υπάρχει κανείς να σας ακούσει.
Μια χώρα που σκοτώνει τα παιδιά της είναι καταδικασμένη να αφανιστεί. Κάθε νέος άνθρωπος που βυθίζεται στην απελπισία και είτε φεύγει απ΄ τη ζωή είτε φυτοζωεί περιμένοντας τον θάνατο, είναι ένα κομμάτι της χώρας που πεθαίνει, μια ψηφίδα απ΄ το μέλλον που χάνεται για πάντα, η αυγή μιας καινούριας μέρας που δεν θα ΄ρθει ποτέ. Κι αυτό δεν έχει δικαίωμα κανείς να το ξεχνά.

Νίκος , 36 ετών χρ.
imerologioanergou.gr

thesecretrealtruth

Έλληνες επιστήμονες βραβεύτηκαν από τη NASA για την πρόταση ανάπτυξης θερμοκηπίου σπανακιού στον Άρη!!

Ελληνες επιστημονες βραβευτηκαν απο τη NASA για την προταση αναπτυξης θερμοκηπιου σπανακιου στον Αρη!!

Την πρώτη θέση στην κατηγορία «Best Mission Concept», στον διεθνή διαγωνισμό διαστημικών εφαρμογών της NASA κέρδισαν Έλληνες επιστήμονες για την πρόταση ανάπτυξης ενός επαναχρησιμοποιούμενου θερμοκηπίου σπανακιού στον πλανήτη Άρη, με τίτλο «Popeye on Mars» (ο Ποπάϋ στον Άρη).

Με βάση το σχέδιο, το διαστημικό θερμοκήπιο θα μπορεί να λειτουργεί ως και 45 ημέρες, όσο δηλαδή διαρκεί ο κύκλος ζωής του σπανακιού, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση.

Το σύστημα θα περιλαμβάνει όλους τους απαραίτητους πόρους, αισθητήρες και ηλεκτρονικές συσκευές που θα υποβοηθούν την καλλιέργεια και ανάπτυξη σπανακιού στις εξαιρετικές συνθήκες που επικρατούν στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη, σταθεροποιώντας το εσωτερικό περιβάλλον.

Οι Έλληνες επιστήμονες προβλέπουν επίσης στην πρότασή τους συστήματα συγκομιδής των φυτών και συλλογής του οξυγόνου που παράγουν. Η απαιτούμενη ενέργεια θα παράγεται από φωτοβολταϊκά πάνελ, ενώ το προστατευτικά στρώματα θα θωρακίζουν τις επιφάνειες του θερμοκηπίου από ακραία φαινόμενα στον Άρη.

Μετά τη συγκομιδή της σοδειάς, τις απαραίτητες εργασίες συντήρησης και τη φύτευση νέων σπόρων, το θερμοκήπιο είναι και πάλι λειτουργικό.

Στο πλαίσιο του διαγωνισμού, που διεξήχθη στις 20 με 21 Απριλίου, υποβλήθηκαν συνολικά 770 προτάσεις εφαρμογών, εκ των οποίων οι 133 πέρασαν στην τελική φάση αξιολόγησης.

Σημειώνεται ότι η NASA ερευνά τη δυνατότητα καλλιέργειας αγροτικών προϊόντων στον Άρη, στο πλαίσιο της ανθρώπινης αποστολής που σχεδιάζει το 2030 στον Κόκκινο Πλανήτη.

Δείτε το video με την ελληνική επιστημονική ομάδα που κέρδισε την πρώτη θέση στην κατηγορία «Best Mission Concept».

Πηγή: http://www.alexiptoto.com/

Κόβουν το νερό από τους ανέργους, για να βγάλουν λεφτά οι Μπομπολαίοι.

Ανανδρανιστάκης Γ.

Να βγουν επειγόντως ο Κεδίκογλου, ο Μουρούτης, ο Μπίστης, η Γεννηματά, ο Πρετεντέρης, ο Πορτοσάλτε, ο Μανδραβέλης και να καταδικάσουν τη βία, απ΄ όπου κι αν προέρχεται. Εν προκειμένω προέρχεται από την ΕΥΔΑΠ, που έκοψε το νερό ενός άνεργου μεταλλεργάτη, πατέρα δύο παιδιών, για χρέος 832 ευρώ και τώρα ετοιμάζεται να του πάρει και το σπίτι, ένα χαμόσπιτο αξίας 50.000 ευρώ. Δεν έχει ρόπαλα και σουγιάδες, είναι όμως βία θανατερή.

Η υπόθεση θα μπορούσε να είναι το σενάριο του Μνημονίου. Ένας εργαζόμενος στην πιο σκληρή δουλειά του ιδιωτικού τομέα, ένας μεταλλεργάτης, μπήκε νωρίς- νωρίς στη λίστα των ανέργων, στην οποία παραμένει για τρία συνεχόμενα χρόνια. Κάποια στιγμή, εκεί κατά το 2012, έφτασε στο αμήν, σταμάτησε να πληρώνει την ΕΥΔΑΠ, δεν μπορούσε να εξασφαλίσει στα παιδιά του ούτε το έσχατο αγαθό, το νερό. Κι αφού δεν μπορούσε να πληρώσει το νερό, προφανώς δεν μπορούσε να πληρώσει και άλλα, το φαγητό ενδεχομένως. Χωρίς νερό άλλωστε πώς να μαγειρέψεις, εκτός κι αν προτιμήσεις το σούσι που τρώγεται ωμό.

Το χρέος έφτασε στο δυσθεώρητο ποσό των 832 ευρώ και η ΕΥΔΑΠ έσπευσε να κόψει το νερό στην οικογένεια του ανέργου με τα δύο παιδιά. Η ΕΥΔΑΠ του Στέλιου Σταυρίδη με τις πισίνες, που τον έβαλαν εκεί, γιατί ως πισινάς το έπαιζε το νερό στα δάχτυλα. Του Σταυρίδη που πήρε προαγωγή στο ΤΑΙΠΕΔ, για να πουλήσει την γην και το ύδωρ μας. Έκοψαν το νερό του ανέργου για 832 ευρώ, όταν το κράτος, υπουργεία, δήμοι, υπηρεσίες, τους χρωστάει 850 εκατομμύρια, δηλαδή ένα εκατομμύριο φορές παραπάνω. Δεν βαριέσαι, οι κινέζοι, που είναι και της μόδας, λένε ότι για να διανύσεις χίλια μίλια, πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα κι αυτοί το έκαναν.

Θα νόμιζε κανείς ότι η καταδίκη στη στέρηση του νερού, φανταστείτε τον εφιάλτη μιας νεκρής βρύσης, θα ήταν επαρκής τιμωρία για κάποιον που χρωστάει 832 ευρώ. Όχι, δεν φτάνει η νεκρή βρύση! Θα του πάρουμε του μπαταχτσή και τα 832 ευρώ, 972 μαζί με τις προσαυξήσεις κι αν δεν μας τα δώσει, θα του πάρουμε το σπίτι. Βάλαμε, εμείς η ΕΥΔΑΠ, τους δικηγόρους μας και βρήκαμε ότι έχει μια σπιταρώνα αξίας 50.000 ευρώ, κάνα δυάρι στο Πέραμα θα είναι, την οποία θα την βγάλουμε στον πλειστηριασμό. Το βγάλαμε ήδη το σπίτι στον πλειστηριασμό, με την «με αριθμό ειδικού πρωτοκόλλου 691/22-04-2013 έγγραφης παραγγελίας για κατάσχεση, του Προϊσταμένου της υπηρεσίας Αναγκαστικών Εισπράξεων της επισπεύδουσας εταιρείας με την επωνυμία ΕΥΔΑΠ και του σχετικού πίνακα οφειλών που περιλαμβάνεται στην έκθεση αυτή». Τι ωραία που είναι τα νομικά καλιαρντά, ιδίως όταν αφορούν ζωές ανθρώπων.

Θα του το πάρουμε το σπίτι του μπαταχτσή, για να μάθει να μην τα βάζει μαζί μας. Για να δημιουργήσουμε πρωτογενές πλεόνασμα, για να αυξήσουμε την κερδοφορία της ΕΥΔΑΠ και να προσελκύσουμε επενδυτές. Σιγά τους επενδυτές. Όσο κι αν αυξηθούν τα κέρδη της ΕΥΔΑΠ, κοψοχρονιά θα την πουλήσετε, στους Μπόμπολες θα τη δώσετε, όπως ετοιμαζόσαστε να τους δώσετε και την ΕΥΑΘ. Θα τους την δώσετε κοψοχρονιά την ΕΥΔΑΠ και μετά θα αναλάβετε να εισπράξετε για χάρη τους τα χρέη, έτσι για να κάνουν απόσβεση του γλίσχρου τιμήματος από τον πρώτο χρόνο.

Αυτή είναι η Ελλάς του Μνημονίου. Μια χώρα που διώχνει τους ανέργους από τα σπίτια τους, για να βγάζουν λεφτά οι Μπομπολαίοι. Από το νερό.

4news.gr

Τρόφιμα: η μισή παγκόσμια παραγωγή πάει στα σκουπίδια – Νερό και υπερπληθυσμός

Η μισή ποσότητα τροφίμων που παράγεται κάθε χρόνοπαγκοσμίως καταλήγει στασκουπίδια, ποσότητα που μεταφράζεται σε 2 δισεκατομμύρια τόνους.

Το παραπάνω στοιχείο αποτελεί συμπέρασμα μελέτης που εκπόνησε το Ινστιτούτο Μηχανολόγων Μηχανικών της Μεγάλης Βρετανίας (IME) οι οποίοι αποδίδουν τηνεξωφρενική σπατάλη τροφίμωνστο δυτικό μοντέλο κατανάλωσης, τις εμπορικές προσφορές (πχ ένα συν ένα δώρο), τις ακατάλληλες υποδομές και τις μικρές δυνατότητες αποθήκευσης.

Δεδομένης της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού κατά 3 δισ. ανθρώπους έως τα τέλη του αιώνα που διανύουμε, το IME προειδοποιεί για τους περιορισμένους πόρους σε γη, νερό και ενέργεια και καλεί σε άμεση δράση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των τροφίμων.

Μάλιστα, η έκθεση που ακούει στο όνομα Global Food; Waste Not, Want Not αναφέρει πως το30%-50% των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως (1,2-2 δισ. τόνοι) δεν φτάνει ποτέ στο τραπέζι.

Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία τα λαχανικά δεν συλλέγονται επειδή δεν καλύπτουν τα ακριβή κριτήρια εμφάνισης που θέτουν οι λιανέμποροι, ενώ τα μισά τρόφιμα που αγοράζουν οι καταναλωτές σε Ευρώπη και ΗΠΑ καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων χωρίς να έχουν καταναλωθεί.

Η αλυσίδα της σπατάλης αφορά και στο νερό, με 550 δισ. κυβικά μέτρα νερού παγκοσμίως να ξοδεύονται σε καλλιέργειες που δεν καταλήγουν ποτέ στον καταναλωτή.

Η κτηνοτροφία έχει δε πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις σε νερό, καθώς χρειάζεται 20 ως 50 φορές περισσότερο νερό για 1 κιλό κρέατος σε σύγκριση με 1 κιλό λαχανικών.

Η ζήτηση για νερό στην παραγωγή τροφίμων αναμένεται να φτάσει τα 10-13 τρισ. κυβικά μέτρα ως το 2050, 2,5-3,5 φορές περισσότερο από το πόσιμο νερό που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος ετησίως σε παγκόσμια βάση.

econews

Τι μαγειρεύουν οι γιαγιάδες στον κόσμο!

«Η γιαγιά μου, και οι γιαγιάδες ανά τον κόσμο μαγειρεύουν τη σπεσιαλιτέ τους κάθε Κυριακή και τα εγγόνια πρέπει να φάμε μέχρι και την τελευταία μπουκιά», εξηγεί η Ιταλίδα φωτογράφος Gabriele Galimberti που ταξίδεψε σε 58 χώρες του κόσμου προκειμένου να δημιουργήσει μια εκπληκτική φωτογραφική συλλογή με τίτλο «Delicatessen With Love», όπου παρουσιάζει γιαγιάδες από διάφορες χώρες να παρασκευάζουν τη σπεσιαλιτέ τους. Με ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα κάθε γιαγιά του κόσμου φτιάχνει ένα ιδιαίτερο πιάτο, παραδοσιακό του τόπου της ή αυτό που η ίδια έχει ξεχωρίσει ως αγαπημένο της οικογένειάς της. «Ξέρεις, γιαγιά, υπάρχουν πολλές άλλες γιαγιάδες σε όλο τον κόσμο που μαγειρεύουν θεσπέσια σαν κι εσένα. Δεν χρειάζεται λοιπόν να ανησυχείς για το τι θα τρώω στα ταξίδια μου», ενημέρωσε η Gabriele της γιαγιά της και της αφιέρωσε με πολλή αγάπη τη συλλογή της.

http://perierga.gr

1. Αρμενία – ντολμαδάκια