Ένας νέος, οικολογικός, βαλκανικός πολιτισμός

 

Του Μιχάλη Μιχελή

Ένας καινούργιος χρόνος , από το χθες στο αύριο.

Από το μίσος, στην φιλία.

Από την εσωστρέφεια, στην εξωστρέφεια.

Από τον συντηρητισμό, στην υπέρβαση του κομφορμισμού.

Από τα Βαλκάνια των τυφλών εθνικισμών, στον ευλογημένο χώρο της συνεργασίας, της οικολογικής ανάτασης, του ανθρωπισμού και του κοινού μας πολιτιστικού οράματος.

Λόγια απλά, κατανοητά, που γίνονται πράξη μέσα στο χωριό δημιούργημα του Εμίρ Κουστουρίτσα, στην ταλαιπωρημένη από το πάθος του πολέμουσερβοβοσνιακή μεθόριο.

Εκεί, στην λεγόμενη ξύλινη πόλη (Ντρβένγκραντ), δηλαδή στα εξωτερικά σκηνικά, που χρησιμοποιήθηκαν  για την ταινία «Η ζωή είναι ένα θαύμα» (2004), οργανώθηκε στη συνέχεια το χωριό της Τέχνης ( Kustendorfή Mećavnik).

Ένα παραδοσιακό χωριό φιλίας, με οικολογική αντίληψη στην παραγωγή και στην διαχείριση. Μια βαλκανική απάντηση, της περιφερειακής οργάνωσης, ενάντια στην ισοπέδωση της παγκοσμιοποίησης, όπως αναφέρει ο δήμαρχος του χωριού, Εμίρ Κουστουρίτσα.

http://vimeo.com/56522114

Αξίζει να σημειώσουμε, ότι το εν λόγω project, τιμήθηκε με το αρχιτεκτονικό βραβείο ευρωπαϊκής κληρονομιάς.

Όμως ο Κουστουρίτσα δεν αρκείται μόνο σ’ αυτό.  Έβαλε πλώρη για τη δημιουργία ενός ακόμη χωριού τέχνης, φιλίας και οικολογικής λογικής.

Andrićgrad (το χωριό του Άντριτς), στη Βοσνία. Κοντά στη γέφυρα του Μεχμέτ πασά. Ένα τόπο συμβολικό για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Γιατί για χάρη αυτής της γέφυρας, έγραψε ο  βραβευμένος με νόμπελ λογοτεχνίαςIvo Andric, τ’ ονομαστό μυθιστόρημα του «η γέφυρα του ποταμού Drina», που θα το γυρίσει σε ταινία ο Κουστουρίτσα.

Ας σημειωθεί, ότι η κατασκευή του νέου αυτού πρότυπου χωριού, άρχισε το καλοκαίρι του 2011 και θα ολοκληρωθεί το 2014.

http://youtu.be/pB28_3-mXCM

Το «χωριό του Άντριτς», τονίζει ο Κουστουρίτσα, θα χτιστεί πάνω στις αξίες της αρχαίας ελληνικής πόλης. Δηλαδή στην δημιουργική πλατεία, που θα εξελίσσονται όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες, της άμεσων συμμετοχικών αποφάσεων, με το ύψωμα του χεριού. Ένα σημαντικό, αλλά ξεχασμένο θέμα στον βαλκανικό χώρο, που έσβησε μέσα στην πολύχρονη οθωμανική αυταρχικότητα.

Εμείς λοιπόν, οι νέοι βαλκάνιοι πολίτες, ψάχνουμε ολούθε να ξαναδημιουργήσουμε, να ξαναβρούμε, τις παραμελημένες αξίες της αλληλεγγύης, της κατανόησης, του ενιαίου γεωγραφικού και πολιτιστικού χώρου, που χωρίστηκε από θρησκευτικές κι εθνικές αλληλοεξοντώσεις.

Μ’ αυτό λοιπόν τον πρακτικό τρόπο, ο πολιτισμός, το περιβάλλον και ο ανθρωπισμός, κάνει ποδαρικό στο 2013.

Μ’ ευχές και στα δικά μας!

Μιχάλης Μιχελής