Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στην Πάτρα, στην τρίτη πόλη της Ελλάδας. Πρωί- Πρωί ο κόσμος περιμένει στον δρόμο μήπως τους πάρουν για δουλειά στις στάσεις των λεωφορείων.Σκυθρωπά πρόσωπα,αμίλητοι...Στα καταστήματα ο κόσμος κοιτάζει τις βιτρίνες μέσα από ένα απλανές βλέμμα λες και έχει πάθει σοκ..Αλήθεια που θα καταλήξει αυτή η οργή, που θα ξεσπάσει αυτός ο θυμός πότε θα καταλάβουν αυτοί που μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες ότι πρέπει να μας αδειάσουν την γωνιά και ποιοι θα έχουν τα κότσια να πουν στο λαό ο,τι θα παλέψουμε για μία διαφορετική Ευρώπη,για  το κοινωνικό κράτος, για παραγωγή στην αγροτική οικονομία και τον τουρισμό, ο,τι θα πρέπει να έχουμε εκατό βουλευτές και όχι 300 και δέκα υπουργούς και όχι σαράντα.Στην Πάτρα γνώρισα  μία καλή παρέα και ήπιαμε κρασί με Πατρινούς και Κεφαλλονίτες να είναι καλά . Ας παλέψουμε να φύγουνε  τα λαμόγια για να μην πληρώσουν τα παιδιά μας την δική μας δουλοπρέπεια..