Το μόνο βέβαιο είναι πως έχεις κάθε στιγμή όσα χρειάζεσαι στη ζωή σου, άσχημα και όμορφα, αρνητικά και θετικά, δούλεψε λοιπόν με όσα έχεις τώρα.
Καμιά φορά αναρωτιέσαι, καθώς διαβάζεις διάφορα για την ομορφιά της ζωής, καθώς προτρέπεσαι διαρκώς να βλέπεις τη θετική πλευρά της, το ποτήρι της μισογεμάτο, το χαμόγελο ανθισμένο, και σκέφτεσαι εντάξει, έχουμε σιωπηλά συνεννοηθεί απλώς ν' αντέχουμε, κάνουμε πλάκα ο ένας στον άλλον με όλα αυτά τα καλά λόγια, όμως στην ουσία χρειαζόμαστε στήριξη γι’ αυτό στηρίζουμε, χρειαζόμαστε βοήθεια γι’ αυτό βοηθούμε, όμως στ’ αλήθεια υπάρχει η ευλογημένη μέρα; Κι αν ναι που είναι; Δε τη συναντάς συχνά στα πρόσωπα και τα μάτια των ανθρώπων. Στα λόγια τους ίσως, όμως τα λόγια πολλές φορές από την καρδιά μακριά απέχουν.
Όμως στ’ αλήθεια, γίνεται να δοξάζεις ολόψυχα για τη ζωή σου; Γίνεται ολόψυχα να ευγνωμονείς γι’ αυτήν; Να ευγνωμονείς για όλο το χρόνο σου, από τη γέννησή σου ως τα τώρα, για τις δυστυχίες σου, τις συμφορές σου, τους πόνους σου, τις αναποδιές σου, α, η ζωή αν δεν είναι κακή δεν είναι καλή, λες, κι αν δεν είναι άσχημη δεν είναι όμορφη, το έτσι της προϋποθέτει το αλλιώς της, χρειάζεται πάντα το αντίβαρό της, μόνο έτσι αν πάει μονόπλευρα πάει και μπαντάρει, θέλουν και το διάβολό τους ανάμεσά τους οι άγγελοι να τους τσιγκλάει, θέλει και τον θρήνο της η χαρά, θέλει και την απελπισία του ο ουρανός. Και μετά, πέρασαν τόσα, άσπρα μαύρα κίτρινα, που κι αν δοξάσεις, αν ευγνωμονείς, το κάνεις με μέρισμα, όμως του διαβόλου της ζωής σού ‘ρχεται συχνά να του ανοίξεις στα δυό το κεφάλι.
Τι ζωή είναι αυτή χωρίς κεντρί; Υπάρχει ζωή χωρίς κάτι να σε πληγώνει; Υπάρχει ζωή χωρίς φόβο και κίνδυνο, χωρίς να λες στο παιδί σου: πρόσεχε! Υπάρχει ζωή χωρίς τον Κέρβερό της; Δίχως να σε παραμονεύει το αρπαχτικό στη γωνιά; Ούτε για χελιδόνι ούτε για περιστέρι υπάρχει τέτοια ζωή. Ούτε για γαζέλα ούτε για μαρίδα. Τι κάνει την καρδιά της ζωής να χτυπά ζωηρά και βαθιά; Ο Κίνδυνος. Τι την κάνει να αφυπνίζεται; Ο κίνδυνος. Τι την κάνει να αποκτά ενδιαφέρον; Ο Κίνδυνος. Ακόμα και ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του: Αγρυπνείτε!
Αυτός ο αγώνας να κερδίζεις τη ζωή κάθε μέρα. Πεθύμησα μια ωραία γλυκιά ρουτίνα!
Ω! Θα ήθελα να δοξάσω από εσχάτων τη ζωή με όλα τα κόκαλά μου! Να βάλω μια άσπρη γέννηση στη θέση της γέννησής μου, να φύγει από την πλάτη μου ο ουρανός και να πετάει, να πάρει ο άνεμος τις σκέψεις μου κι ας απομείνω γυμνός.
Υπάρχει αυτή η χορευτική ζωή, η καρδιά που διαρκώς υμνολογεί; Η αστείρευτη χαρά, που καθώς λένε αφορμές ψάχνει; Ω ψυχή μας καημένη, πόσα φορτώθηκες απ’ του καιρού το άρμα, π’ αδειάζεις χρόνια τώρα φορτία στη θάλασσα για χάρη εκείνης της ανάλαφρης παιδικότητας.
Κι αντάλλαξες όλο το βάρος σου με το βάρος ενός ονείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου