Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΧΑΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΩΣΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ

 Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΓΟΝΑΚΙ!!!

Κάποτε ζούσε ένας παππούς με τον γιό του , τη νύφη του και το εγγονάκι του.
Ηταν όμως άσχημη η κατάστασή του.Σχεδόν τυφλός,σχεδόν κουφός δε μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί ......Ούτε να φάει δεν μπορούσε..Σκόρπιζε όλο το φαγητό του κάτω και λερωνόταν διαρκώς.Κάποιες φορές μάλιστα έριχνε και το πιάτο κάτω και το έσπαζε.Η νύφη του τον μάλωνε αλλά εκείνος δεν μίλαγε ποτέ.

Τότε ο  γιός του και η νύφη σκέφτηκαν ότι ήταν ανυπόφορο όλο αυτό που ζούσαν.Είχαν αχίσει να εκνευρίζονται.Υποχρέωσαν  λοιπόν τον γέρο να τρώει μόνος του σε μία γωνιά πλάι στο τζάκι.Του έδωσαν μάλιστα και ένα ξύλινο πιάτο για να μην το σπάζει.

Μια μέρα ο μικρός εγγονός έφτιαχνε κάτι με μερικά κομμάτια ξύλου.Όταν ο πατέρας του τον ρώτησε τι έφτιαχνε  ο μικρός απάντησε ....Φτιάχνω ξύλινες γαβάθες ,να σας τις δώσω ,για να τρώτε εσύ και η μητέρα όταν μεγαλώσετε.
Ο άντρας και η γυναίκα κοιτάχτηκαν και δάκρυσαν.Νιώσανε ντροπή που είχαν φερθεί έτσι στον παπππού.
Από εκείνη την ημέρα ο παππούς κάθισε και πάλι μαζί τους στο τραπέζι .
Κανείς δεν είπε ξανά λέξη.....

Λέων Τολστόι

Ηθικό δίδαγμα....Θα θερίσετε ό,τι σπείρετε.Ανεξάρτητα από τη σχέση σας με τους γονείς σας,θα σας λείψουν όταν θα φύγουν από τη ζωή.Πάντα να τους σέβεστε και να τους φροντίζετε.


scroodgejkok