Η έδρα της ανάσας

Δεν έφταιξε η Παναγιά, μήτε ο Χριστός, ένα πράγμα μόνο έφτιαξε, που μας τα έμαθαν ανακατωμένα όλ’ αυτά, πέρασαν μέσα μας από παράξενους δρόμους από την παιδική μας ακόμα ηλικία, από ρωγμές και σχισμές πλάγιες και πήραν θέση τα ιερά κάτω από ίσκιους.

Μέσα στο πανδαιμόνιο και την ταραχή να βρεις να ταιριάξεις τις σκέψεις τους με τα αισθήματά τους, άλλες φορές τα άσπρα μαύρα να τα βλέπεις και τα φωτεινά σκοτεινά, κι αν το μυαλό ήταν μικρό αφόριζες.

Κι αρχίσαν να σου ζητούν και να έχουν απαιτήσεις από εσένα, δεν θέλει πολύ να γίνει το περιβάλλον ακατανόητο, και μαθημένος να εξηγείς συχνά παρεξηγείς. Το μήνυμα του Ιησού ήταν χαρμόσυνο, πως έγινε και πνίγηκε μέσα στο αίμα. Πως έγινε και πήρε φόβο το ανοιχτό.

Τι μεταφράσεις, τι ερμηνείες, τι να παίρνει ο θεός θυμό ανθρώπων και πρόσωπα ιδιοτελή. Να κάθεσαι νύχτες να δίνεις του θεού νέο νόημα. Να κάθεσαι να Του δίνεις νέα σημασία, να Τον βγάζεις από κουβάρι πυκνό αιώνων και να Τον φέρνεις στο σήμερα.

Η Παναγιά, μέσα στο χαμό, έτρεξε και κρύφτηκε σε ένα λαγούμι, το πιο βαθύ μας, χωρίς καμία παρεξήγηση αν Της τραβούσες τα μαλλιά μες την καταιγίδα. Τι παιδεμό μές τους ανθρώπους πέρασε δε λέγετε, τι σκεπάσματα έριξε πάνω Της η Αθωότητα. Ένα σκοπό κράτησε μόνο, μια μέρα να φτάσει στα μάτια.

Μεγάλες οι φτερούγες Της μες την ανθρώπινη ψυχή, πως κατάφερε και τις δίπλωσε μέσα μας θαύμα Της. Η Σκέπη της Ουράνια, μα για να την αισθανθείς θέλει Ουράνιο Άνοιγμα να ανοίξει η ψυχή σου. Κείνα τα Μάτια Της περικλείουν ένα διάφανο σύμπαν,  σε μια ψυχή που στένεψε για χίλιους λόγους πως να τα δεις. Από τα δειλά ανοίγματα της σκέψης δεν χωράει να μας γίνει φανερή η στεντόρεια μορφή Της. Άρα, δεν υπάρχει. Κι άρα ίσως φανερώνεται μες τους Κατακλυσμούς, αρκεί να μην κρατάς έναν κατακλυσμό στα δόντια αλλά να τον εξαπολύεις.

Έχει πολλά ονόματα η Παναγιά, εγώ θα Την έλεγα η Κυρά της Πτώσης μας.

Θέλει κάποια νύχτα να βγεις από τους ανθρώπους και να γυρέψεις μιαν άλλη παρηγοριά. Ίσως τα φέρει έτσι ο καιρός που κραυγάσεις για μια Μητέρα. Ίσως μείνεις τόσο μόνος μια νύχτα που θα χρειαστεί να πιάσεις στα χέρια σου όσα λογάριαζες ψέματα. Δεν ξέρεις πως θα τα φέρει ο καιρός, ίσως τα σιωπηλά σου σού μιλήσουν. Μπορεί να παραγκώνισες την πίστη σου και η βάπτισή σου να μην σου ασκεί καμία επιρροή.

Όμως εκεί που είναι η έδρα της ανάσας σου αν φτάσεις μια νύχτα θα βρεις την Παναγιά να σε περιμένει και να σε συγχωράει.

Από κει μπορούμε να μιλούμε, από την έδρα της ανάσας μας, και να συνεννοούμαστε, για όσα υπάρχουν, όσα δεν υπάρχουν, και όσα είναι πιθανά.

Κι έχει δρόμο ως την έδρα της ανάσας. Πολύ δρόμο για να λέμε ξέρουμε.

Σαν φτάσεις στην έδρα της ανάσας, έλα να μιλήσουμε, σιγανά, ταπεινά και με ψιθύρους. Με αντοχές.

triala