Οι Ασκοί του Αίολου

Άνοιξαν οι Ασκοί του Αίολου, είπε

και λοιπόν; απάντησε

θα δοκιμαστείς τώρα, είπε

τώρα; θα δοκιμαστώ τώρα…; απάντησε

και γέλασε

Μα τι νομίζεις σε όλη τη ζωή μου κάνω? Απόρησε

Θα δοκιμαστώ τώρα, λες, το κάνεις σαν κατόπιν έρευνας

με βρήκες ένοχο για κάτι, μήπως

οι δικαστές άραγε δεν έπεσαν σε λήθαργο

ποιος με ξέρει εμένα ώστε να με κατηγορήσει κιόλας

εγώ είμαι πια το κενό, και μήπως οι κατηγορίες σας

στο κενό δεν πέφτουν

Θα σε συλλάβουμε, είπε

θα με συλλάβετε? Απόρησε και γέλασε

μα δεν το καταλάβατε πως παραμένω ισόβια ασύλληπτος

Ποιο είναι το ποινικό μου αδίκημα;

ένοχος, είπε

ένοχος για ποιο πράγμα? Αναρωτήθηκε

για όλους και όλα, είπε

όλοι είναι ένοχοι για όλους και όλα, δεν το γνωρίζεις τάχα;

Πώς να το γνωρίζω; Αναρωτήθηκε

μα από την κοιλιά της μάνας σου, είπε

πάντα ήταν τόσο απλό

Γέλασε. Αθωώθηκα με δικιά μου πρωτοβουλία, σκέφτηκε

από τότε άνοιξε η φυλακή σας

πως μπορείτε τώρα εσείς να με κλείσετε σε οποιοδήποτε μέσα;

Αφού και ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους έξω είμαι

αφού και το βλέμμα μου να φυλακίσετε εγώ πάλι βλέπω

αφού και τη σκέψη μου να φυλακίσετε εγώ με την

κατανόηση και την καρδιά μου καταλαβαίνω

Άνοιξαν οι ασκοί του Αίολου, είπε

τώρα δεν υπάρχουν μυστικά

και που πάμε τώρα άραγε;

Όπου ο άνεμος πει και το τιμόνι,

καλύτερα έτσι, σκέφτηκε, δεν έχω κανένα βάρος

και ελαφριά χαμογέλασε

Δέστε τον, είπε, δέσμιος

εσείς οι δεσμώτες μου, δέσμιοι από τους αιώνες

με δένετε; Απόρησε, με τα δικά σας δεσμά;

Τι παραλογισμός θεέ μου να προσπαθείτε να φυλακίσετε χαρταετούς

και στην άστοχη προσπάθειά σας αυτή

να φυλακίζετε και το παιδί που στο χέρι του κρατά το νήμα

θα ήθελα να φτύσω στη σάπια καρδιά του κόσμου σας

κι ύστερα, άραγε εγώ, γιατί να μην μπορώ να φωνάξω σας κατηγορώ!

α ναι, σας κατηγορώ, κι αν όχι εγώ η ψυχή μου το κάνει!

Εσάς κατηγορώ που φυλακίζετε ανέμους!

Ένοχος, είπε

αλλά εκεί που η ενοχή τους έπεσε η ψυχή γέλασε και φύτρωσε ανθός λουλουδιού

κρατώ τη βάρκα μου και σας αφήνω το καράβι

στα χέρια σας, αν έχετε χέρια εσείς κι όχι δρεπάνια

όμως δεν σας μισώ δήμιοί μου, γιατί αυτή θα ήταν αληθινή καταδίκη μου

από ψηλά σας αγαπώ και δεν σας κρίνω

ή φτήνια σας δεν με αγγίζει πια

Ένοχος, είπε ο δικαστής

όμως ο κατηγορούμενος χαμογέλασε

και η ενοχή και η ποινή μαζί της, έπεσαν στο κενό.

triala