Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Ἕλληνας ἀνεκάλυψε ὅτι τὰ προβιοτικὰ καταπολεμοῦν τὸ ἡπατοκυτταρικὸ καρκίνωμα

Η προστατευτική δράση των προβιοτικών στη γαστρεντερική φλεγμονή και στη μείωση του καρκίνου του εντέρου έχει ήδη αποδειχθεί από διάφορες μελέτες. Τώρα, μια νέα επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής έναν έλληνα ερευνητή της διασποράς, που πραγματοποιήθηκε σε πειραματόζωα (ποντίκια), δείχνει ότι τα προβιοτικά -ζωντανοί «καλοί» μικροοργανισμοί- έχουν ανάλογη ωφέλιμη δράση στο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, τη συχνότερη μορφή καρκίνου του ήπατος.
Οι ερευνητές, με επί κεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Γιάννη Παναγιώτου της Σχολής Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, που έκαναν την σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), χορήγησαν στα ποντίκια ένα νέο μίγμα προβιοτικών, το Prohep, το οποίο επιβράδυνε σημαντικά την ανάπτυξη των καρκινικών όγκων στα ζώα, ενώ μείωσε το μέγεθος και το βάρος των όγκων κατά 40% σε σχέση με τα πειραματόζωα που δεν είχαν πάρει προβιοτικά.
         Τα προβιοτικά άλλαξαν δραστικά την μικροβιακή κοινότητα στο έντερο των ζώων, ευνοώντας ορισμένα «καλά» βακτήρια (Prevotella, Oscillibacter κ.α.), τα οποία παράγουν αντιφλεγμονώδεις ουσίες και έτσι προστατεύουν το έντερο και, τελικά, το ήπαρ.
         Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι η έκτη συχνότερη μορφή καρκίνου και η δεύτερη πιο θανατηφόρα παγκοσμίως. Οι ιατροί, εδώ και χρόνια, αναζητούν εναλλακτικές θεραπείες πέραν από τις παραδοσιακές (χειρουργική αφαίρεση, χημειοθεραπεία κλπ).
         Οι ερευνητές εξέφρασαν μάλιστα την αισιοδοξία τους ότι τα προβιοτικά μπορούν να παίξουν ωφέλιμο ρόλο και σε άλλες μορφές καρκίνου, ιδίως εάν λαμβάνονται προληπτικά.
         Ο Γιάννης Παναγιώτου αποφοίτησε το 1998 από τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ, από όπου πήρε και το διδακτορικό του το 2004. Διετέλεσε καθηγητής στο Κέντρο Μικροβιακής Βιοτεχνολογίας του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Δανίας και από το 2012 είναι επί κεφαλής της Ομάδας Βιολογίας Συστημάτων και Βιοπληροφορικής του Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ.
Παύλος Δρακόπουλος
πηγή
filonoi

Η άνοδος της ασημαντότητας


Το βιβλίο του Κορνήλιου Καστοριάδη «Η άνοδος της ασημαντότητας» εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1995 και αποτελεί μια συλλογή από κείμενα του, με το στοχασμό του για τη σύγχρονη πραγματικότητα, την κοινωνία και την πολιτική. Μονάχα κάποια από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι η κρίση των δυτικών κοινωνιών, τα κινήματα της δεκαετίας του εξήντα, η αποσάθρωση της δύσης, η άνοδος της ασημαντότητας, το κενό της εποχής, η δημοκρατία ως διαδικασία και ως καθεστώς.

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μας - ή τουλάχιστον θα έπρεπε όλοι - αναζητούμε απαντήσεις στα αδιέξοδα. Ο Καστοριάδης, αρκετά χρόνια πριν, ανέλυε τα σημερινά μας προβλήματα.  Το συγκεκριμένο βιβλίο περιλαμβάνει απίστευτα προφητικές και επίκαιρες αναλύσεις για όσα βιώνουμε. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να μελετηθεί, σας παροτρύνω να το αναζητήσετε...

«Από εκεί και πέρα, αν εξετάσουμε τη σημερινή κατάσταση, κατάσταση αποσύνθεσης και όχι κρίσης, κατάσταση αποσάθρωσης των δυτικών κοινωνιών, διαπιστώνουμε μια αντινομία πρώτου μεγέθους: Το απαιτούμενο είναι κολοσσιαίο, πάει πολύ μακριά –και οι άνθρωποι, τέτοιοι που είναι και τέτοιοι που αναπαράγονται συνεχώς από τις δυτικές κοινωνίες μα και από τις άλλες, βρίσκονται σε κολοσσιαία απόσταση από αυτό. Τι είναι το απαιτούμενο; 

Με δεδομένη την οικολογική κρίση, την ακραία ανισότητα της κατανομής των πόρων μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, την απόλυτη σχεδόν αδυναμία να συνεχίσει το σύστημα τη σημερινή του πορεία, το απαιτούμενο είναι μια νέα φαντασιακή δημιουργία που η σημασία της δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα ανάλογο στο παρελθόν, μια δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, που θα έθετε στόχους ζωής διαφορετικούς, για τους οποίους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν πως αξίζουν τον κόπο. Αυτό θα απαιτούσε φυσικά μια αποδιοργάνωση των κοινωνικών θεσμών, των σχέσεων εργασίας, των οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών σχέσεων. 

Αυτός όμως ο προσανατολισμός απέχει απίστευτα από τα όσα σκέφτονται, και ίσως από τα όσα ποθούν οι άνθρωποι σήμερα. Αυτή είναι η κολοσσιαία δυσκολία που πρέπει ν’αντιμετωπίσουμε. Θα έπρεπε να θέλουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες θα έχουν πάψει να κατέχουν κεντρική (ή μοναδική) θέση, όπου η οικονομία θα έχει ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει γίνει ένα απλό μέσο του ανθρώπινου βίου και όχι ύστατος σκοπός, στην οποία επομένως θα έχουμε παραιτηθεί από την τρελή κούρσα προς μια συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση. Αυτό δεν είναι απλώς αναγκαίο για να αποφύγουμε την τελεσίδικη καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος. Είναι αναγκαίο κυρίως για να βγούμε από τη ψυχική και ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπων. 

Θα έπρεπε λοιπόν από εδώ και πέρα οι άνθρωποι (μιλάω τώρα για τις πλούσιες χώρες) να δεχτούν ένα αξιοπρεπές αλλά λιτό βιοτικό επίπεδο και να παραιτηθούν από την ιδέα ότι ο κεντρικός σκοπός της ζωής τους είναι να αυξάνεται η κατανάλωση τους κατά 2 με 3% το χρόνο. Για να το δεχθούν αυτό, θα έπρεπε κάτι άλλο να δίνει νόημα στη ζωή τους. Ξέρουμε, ξέρω ποιο είναι αυτό το κάτι άλλο – τι ωφελεί όμως, από τη στιγμή που η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου δεν το δέχεται και δεν κάνει αυτό που πρέπει ώστε να γίνει πραγματικότητα; Αυτό το άλλο είναι η ανάπτυξη των ανθρώπων, αντί για την ανάπτυξη των σκουπιδοπροιόντων. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μιαν άλλη οργάνωση της εργασίας, η οποία θα έπρεπε να πάψει να είναι αγγαρεία και να γίνει πεδίο προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου. Άλλο πολιτικό σύστημα, μιαν αληθινή δημοκρατία που θα συνεπαγόταν τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων.Μιαν άλλη οργάνωση της παιδείας, ώστε να διαπλάθονται πολίτες ικανοί να ασκούν και να άρχονται, σύμφωνα με τη θαυμάσια έκφραση του Αριστοτέλη- και ούτω καθ’ εξής. 

Εννοείται ότι όλα αυτά θέτουν θεμελιώδη προβλήματα: για παράδειγμα, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να λειτουργήσει μια αληθινή, μια άμεση δημοκρατία, όχι πια με 30.000 πολίτες, όπως στην Αθήνα της κλασσικής εποχής, μα με 40 εκατομμύρια πολίτες, όπως στη Γαλλία, ή ακόμα και με πολλά δισεκατομμύρια άτομα στην κλίμακα του πλανήτη; Προβλήματα κολοσσιαίας δυσκολίας, που όμως κατά τη γνώμη μου μπορούν να λυθούν –με την προϋπόθεση ότι η πλειονότητα των ανθρώπων και των ικανοτήτων τους θα κινητοποιηθεί για τη δημιουργία λύσεων, αντί να προβληματίζεται για το πότε θα μπορέσει να αποκτήσει τρισδιάστατη τηλεόραση.

Αυτά είναι τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας – και η τραγωδία της εποχής μας είναι ότι η δυική ανθρωπότητα κάθε άλλο παρά νοιάζεται για αυτά. Πόσον καιρό ακόμα η ανθρωπότητα θα κατατρύχεται από τις ματαιότητες και τις ψευδαισθήσεις που ονομάζουμε εμπορεύματα; Μια καταστροφή οποιουδήποτε είδους – οικολογική, για παράδειγμα – θα προκαλέσει άραγε μια βίαιη αφύπνιση, ή μήπως την εμφάνιση αυταρχικών ή ολοκληρωτικών καθεστώτων; Κανείς δε μπορεί να απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Εκείνο που μπορούμε να πούμε, είναι ότι όλοι όσοι έχουν συνείδηση του φοβερά σοβαρού χαρακτήρα των ζητημάτων πρέπει να προσπαθήσουν να μιλήσουν, να ασκήσουν κριτική σε αυτή την ξέφρενη πορεία προς την άβυσσο, να ξυπνήσουν την συνείδηση των συμπολιτών τους.»  (σελ. 128-131)


«(…) η αποσύνθεση γίνεται φανερή κυρίως μέσα από την εξαφάνιση των σημασιών και το σχεδόν απόλυτο ξεθώριασμα των αξιών. Και αυτό απειλεί μακροπρόθεσμα την επιβίωση του ίδιου του συστήματος. Όταν δηλώνεται ανοιχτά, όπως γίνεται τώρα στις δυτικές κοινωνίες, ότι η μοναδική αξία είναι το χρήμα, το κέρδος, ότι το υπέρτατο ιδεώδες του κοινωνικού βίου είναι το «πλουτίστε» (και η δόξα της δήλωσης αυτής ανήκει, σ’ ότι αφορά τη Γαλλία, στους σοσιαλιστές, οι οποίοι την έκαναν με έναν τρόπο που η Δεξιά δεν είχε τολμήσει να την κάνει), μπορεί να διερωτηθεί κανείς αν είναι ποτέ δυνατόν μια κοινωνία να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπαράγεται μονάχα σ’ αυτή τη βάση. 

Αν τα πράγματα είχαν έτσι, τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να ζητούν και να δέχονται μπαξίσια για να κάνουν τη δουλειά τους, οι δικαστές να βγάζουν τις δικαστικές αποφάσεις στη δημοπρασία, οι εκπαιδευτικοί να βάζουν καλούς βαθμούς στα παιδιά των οποίων οι γονείς του έδωσαν μια επιταγή κλπ. Πριν από δεκαπέντε σχεδόν χρόνια έγραφα πως ο μόνος φραγμός για τους ανθρώπους σήμερα είναι ο φόβος των ποινικών κυρώσεων. Κατά ποια λογική όμως αυτοί που εισβάλλουν τις κυρώσεις θα είναι οι ίδιοι αδιάφθοροι; Ποιος θα φυλάει τους φύλακες; Η γενικευμένοι διαφθορά που παρατηρούμε στο σύγχρονο πολιτικοοικονικό σύστημα δεν είναι περιφερειακό ή ανεκδοτολογικό φαινόμενο αλλά έχει γίνει δομικό χαρακτηριστικό, ενδογενές στο σύστημα της κοινωνίας στην οποία ζούμε. 

Αγγίζουμε έτσι εδώ έναν θεμελιώδη παράγοντα, γνωστό στους μεγάλους πολιτικούς στοχαστές του παρελθόντος και παντελώς άγνωστο στους σημερινούς δήθεν πολιτικούς φιλοσόφους, κακούς κοινωνιολόγους και άθλιους θεωρητικούς: τη στενή συνάφεια ανάμεσα σ’ ένα κοινωνικό καθεστώς και στον ανθρωπολογικό τύπο (ή το φάσμα τέτοιων τύπων) που είναι αναγκαίος για να λειτουργήσει αυτό το καθεστώς. Τους περισσότερους απ’ αυτούς τους ανθρωπολογικούς τύπους ο καπιταλισμός τους κληρονόμησε από τις προγενέστερους ιστορικές περιόδους: τον αδιάφθορο δικαστή, τον βεμπεριανό δημόσιο υπάλληλο, τον αφοσιωμένο στο καθήκον του εκπαιδευτικό, τον εργάτη για τον οποίον η δουλειά του ήταν, παρ’ όλες τις συνθήκες, πηγή περηφάνιας. Τέτοιου είδους πρόσωπα γίνονται αδιανόητα στη σύγχρονη εποχή: αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο θα αναπαράγονταν, ποιος θα τα αναπαρήγε, στο όνομα τίνος πράγματος θα λειτουργούσαν. Ακόμη και ο ανθρωπολογικός τύπος που αποτελεί δημιούργημα του ίδιου του καπιταλισμού, ο σουμπετερικός επιχειρηματίας –που συνδυάζει την τεχνική επινοητικότητα, την ικανότητα να συγκεντρώνει κεφάλαια, να οργανώνει μια επιχείρηση, να διερευνά, να διεισδύει, να δημιουργεί αγορές -, είναι υπό εξαφάνιση. Αντικαθίσταται από διευθυντικές γραφειοκρατίες και από κερδοσκόπους. 

Κι εδώ πάλι, όλοι οι παράγοντες συγκλίνουν σε αυτό το αποτέλεσμα. Γιατί να πασχίζει κανείς να παραγάγει και να πουλήσει, τη στιγμή που μια σωστή κίνηση με τα επιτόκια στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ή αλλού μπορεί να αποφέρει μέσα σε μερικά λεπτά 500 εκατομμύρια δολάρια; Τα ποσά που διακυβεύονται στην κερδοσκοπία κάθε εβδομάδα είναι της τάξης του ετήσιου ΑΕΠ των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι η διοχέτευση των πιο «επιχειρηματικών» στοιχείων προς αυτού του τύπου τις δραστηριότητες, οι οποίες είναι εντελώς παρασιτικές, από τη σκοπιά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. 

Αν αθροίσουμε όλους αυτούς τους παράγοντες και λάβουμε επιπλέον υπόψη την ανεπανόρθωτη καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος που επιφέρει αναγκαστικά η καπιταλιστική «μεγέθυνση» (αναγκαίος όρος, η ίδια, της «κοινωνικής ειρήνης»), μπορούμε και οφείλουμε να αναρωτηθούμε για πόσον καιρό ακόμα θα μπορεί να λειτουργεί το σύστημα». (σελ. 123-124)

Κ. Καστοριάδης, Η άνοδος της ασημαντότητας, μτφ Κ.Κουρεμένος, Υψιλον, 2000

Μπορείτε να διαβάσετε ή να χαζέψετε το βιβλίο online: ανεβασμένο στο Scribd


roadartist

Τυφλή Δικαιοσύνη. Αλλήθωροι συλλειτουργοί;


«Ο δικηγόρος είναι συλλειτουργός της δικαιοσύνης. Η θέση του είναι θεμελιώδης, ισότιμη, ανεξάρτητη και αναγκαία για την απονομή της». Άρθρο 2 του νόμου 4194/2013 - Κώδικα Δικηγόρων. 

«Υψηλή η αποστολή των Δικηγορικών συλλόγων στη σύγχρονη κοινωνία….Η Δικαιοσύνη δεν είναι υπόθεση μόνο των δικαστικών λειτουργών (των Δικαστών και των Εισαγγελέων). Είναι και δική σας ευθύνη και μέριμνα. Είμαστε μαζί αναγκαίοι συμμέτοχοι στην ικανοποίηση του αιτήματος ορθής απονομής της Δικαιοσύνης. Δεν μπορεί παρά να είμαστε και αναγκαίοι ομόδικοι στην αξίωση για δίκαιες δίκες. Ο  συνήγορος  του  Λουδοβίκου 16ου, πρόεδρος του σώματος των Δικηγόρων του Παρισιού, που ορίστηκε από αυτούς να τον υπερασπισθεί στη Συνέλευση του Λαού, άρχισε την αγόρευση του ενώπιον της – εχθρικά προκατειλημμένης – για τον κατηγορούμενο Συνέλευσης με τη φράση: «υποβάλλω στη Συνέλευση την αλήθεια και το κεφάλι μου. Μπορείτε να διαθέσετε το κεφάλι μου, αφού όμως ακούσετε την αλήθεια». Πρόκειται για μια υπέροχη εικόνα της αποστολής του Δικηγόρου. Επικαλείται και προσάγει την αλήθεια και γι’ αυτή θυσιάζει και το κεφάλι του».



Αυτά, μεταξύ άλλων, είχε αναφέρει ο πρώην Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευάγγελος Κρουσταλάκης, κατά το χαιρετισμό του στη συνεδρίαση της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, στο Ηράκλειο στις 2 Νοεμβρίου 2002.



Αυτά θυμήθηκα διαβάζοντας την παραπάνω είδηση περί προσβολής των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τα οποία εξ όσων γνωρίζω αφορούν όλους τους ανθρώπους, άνευ διακρίσεως. Φορέας των δικαιωμάτων είναι «κάθε άτομο από τη στιγμή της γέννησής του, απλώς και μόνο επειδή είναι ανθρώπινο ον» (Human rights reference handbook, 2004). Επίσης: τα ανθρώπινα δικαιώματα διαφυλάττουν την ισότητα (ισχύουν τα ίδια για όλους).



Σε ανακοίνωσή της λοιπόν, η Συντονιστική Επιτροπή Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, με αφορμή τις εξελίξεις για την υπόθεση Novartis, αναφέρει «Ο θεσμός του "κρυφού" μάρτυρα είναι αντίθετος με τις αρχές του νομικού μας πολιτισμού, προσβάλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβιάζει τις αρχές της δίκαιης δίκης». Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρει ότι η «ελληνική δικαιοσύνη δεν πρέπει να εμπλέκεται (και να την εμπλέκουν) σε πολιτικές σκοπιμότητες ή σε εξυπηρετήσεις οποιασδήποτε μορφής συμφερόντων», αλλά «πρέπει να επιτελέσει απερίσπαστα το έργο της», καθώς «η ορθή απονομή της δικαιοσύνης και η διαλεύκανση όλων των υποθέσεων που άγονται ενώπιόν της, πρέπει να είναι απαίτηση όλων μας».


Μάλιστα. Ωραία όλα αυτά, αλλά ο θεσμός του προστατευόμενου μάρτυρα δεν έγινε γνωστός για πρώτη φορά τώρα, ώστε ο νομικός μας πολιτισμός να αισθανθεί ότι προσβάλλονται οι αρχές του.


Ακολουθούν παλαιότερες αναφορές του ηλεκτρονικού τύπου για το θέμα των προστατευόμενων μαρτύρων σε άλλη υπόθεση, χωρίς να μπορώ να διακρίνω εκεί πουθενά να γίνεται αναφορά για προσβολή «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και για «νομικό πολιτισμό». Φυσικά, ουδεμία ανακοίνωση υπό αυτό το περιεχόμενο εξεδόθη από την Συντονιστική Επιτροπή Δικηγόρων. 


Δεν τοποθετούμαι σε δίκες ήδη ανοιχθείσες και εκκρεμείς ή μελλοντικές. Ούτε με απασχολεί το «βαρύγδουπο» της εκάστοτε υπόθεσης. Ούτε και το ειδικό «βάρος» ή το «χρώμα» που έχει η κάθε μια. Αυτό οφείλει να κάνει και η δικαιοσύνη, οι λειτουργοί της και οι συλλειτουργοί της.


Απλά αναρωτιέμαι, εάν ο συνήγορος του Λουδοβίκου 16ου, που ήταν και πρόεδρος του σώματος των Δικηγόρων του Παρισιού, θα είχε το ίδιο θάρρος να υποβάλει, χάριν της αλήθειας και της ορθής απονομής της δικαιοσύνης, το κεφάλι του στην σημερινή «Συνέλευση του Λαού», στην οποία για μένα, την κυρίαρχη θέση έχουν τα χειραγωγούμενα media, η πολιτική ορθότητα και ο λεγόμενος δημοκρατικός μας κόσμος. Και - φυσικά - ο δημοκρατικός μας πολιτισμός. Ουπς, και να μην ξεχάσω. Και ο νομικός μας πολιτισμός.



thesecretrealtruth

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018

Η τεράστια αποτυχία της παγκοσμιοποίησης

Του Στάθη Σταυρόπουλου
Διεκήρυσσε την κατάργηση των συνόρων. Την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, των εμπορευμάτων και της εργασίας. Διεκήρυσσε την ώσμωση των πολιτισμών (στο διεθνές περιβάλλον) και τον πολυπολιτισμό στο εσωτερικό των κοινωνιών. Διεκήρυσσε την άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων διά της ελεύθερης αγοράς (και της «αοράτου χειρός» που κανονιστικώς τη διέπει). Διεκήρυσσε την κατάργηση του προστατευτισμού και την ενθάρρυνσητου ανταγωνισμού. Τέλος, διεκήρυσσε την άνθιση των ατομικών δικαιωμάτων, ενώ ευαγγελίσθηκε τη συρρίκνωση των πολέμων, ακόμα και την εξαφάνισή τους – με την εξαίρεση ίσως εκείνων που θα είχαν τη διεθνή νομιμοποίηση, ως έσχατου μέσου επίλυσης των διαφορών.

Εις όλα αυτά η παγκοσμιοποίηση απέτυχε παταγωδώς. Μάλιστα αποτυγχάνει θανάσιμα (κυριολεκτικώς, ως προς τα αποτελέσματα) εδώ και τριάντα χρόνια. Παρά ταύτα, η ανθρωπότητα σαν υπνωτισμένη ή αποχαυνωμένη – και ελλείψει ίσως άλλης εναλλακτικής πρότασης – παρακολουθεί την πορεία της παγκοσμιοποίησης, αδρανής.

Η παγκοσμιοποίηση σήμερα είναι νεκρή. Και η τραγωδία μας είναι ότι η ανθρωπότητα ακολουθεί εν πολλοίς αυτή τη νεκρή, ως ένα άβουλο ζόμπι η ίδια. Κατά μία μάλιστα έννοια η παγκοσμιοποίηση ήταν νεκρή εκ γενετής στον βαθμό που θα αποτύγχανε σε όσα επαγγελλόταν και θα επιτύγχανε σε όσα επεδίωκε.

Τι πέτυχε η παγκοσμιοποίηση.

Αντί της κατάργησης των συνόρων, τα σύνορα πολλαπλασιάσθηκαν παντού στον πλανήτη και βάφτηκαν με αίμα – αλλού μεταξύ των κρατών και αλλού εντός των κρατών. Αίμα εθνικό και αίμα ταξικό. Διά της αποδόμησης του έθνους- κράτους η παγκοσμιοποίηση αναζωπύρωσε τους εθνικισμούς και τους μετέτρεψε εκ νέου σε πιόνια του ιμπεριαλισμού. Ενός ιμπεριαλισμού που εκτός των άλλων επιστρέφει στην εποχή της αποικιοκρατίας (και μέσα στην Ευρώπη) δημιουργώντας προτεκτοράτα, κράτη και κρατίδια υπό καθεστώς Εντολής, ζώνες οικονομικής τυραννίας και «ζωτικούς χώρους».

Η παγκοσμιοποίηση επέβαλε οικονομικές δικτατορίες που οδηγούν στον θεσμικό εκφυλισμό τις αστικές δημοκρατίες και καλούν εξ εφέδρων στην πολιτική σκηνή πλήθους χωρών την ακροδεξιά και τον φασισμό.

Στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης ο καπιταλισμός ταυτίζεται όλο και πιο πολύ με τον φασισμό. Και στα δύο επίπεδα: και στον τρόπο λειτουργίας των Εταιρειών (μονοπώλια, διαφθορά, καταστροφή του πλανήτη) και εις όσα αφορούν τη χειραγώγηση και εν συνεχεία την καταδυνάστευση των λαών. Ο φασισμός των σαλονιών και ο φασισμός της μπυραρίας έχουν βάλει τους λαούς στη μέση κι εκφράζουν καλύτερα παρά ποτέ τον καπιταλισμό (μάλιστα στην προοπτική του).

Αντί της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών η παγκοσμιοποίηση προώθησε κι εν πολλοίς έχει επιβάλει την ομογενοποιημένη σκέψη διά της πολιτικής ορθότητος, διά της ποινικοποίησης της γνώμης, διά της αποδόμησης (με τον αναθεωρητισμό) της ιστορικής μνήμης, με την άλωση των εκπαιδευτικών συστημάτων (διά της υποβάθμισης των ανθρωπιστικών σπουδών) και διά της σάχλας (όπως η αρχή του αυτοπροσδιορισμού ή ο μεταμοντερνισμός).

Την ελεύθερη διακίνηση της εργασίας η παγκοσμιοποίηση μετέτρεψε σε ελεύθερη διακίνηση της σκλαβιάς (εισαγόμενης και εξαγόμενης), σε μια εξίσωση των μισθών προς τα κάτω, εξαρθρώνοντας ταυτοχρόνως τα ασφαλιστικά συστήματα και επιβάλλοντας στις μάζες τον φόβο του χειρότερου ως τρόπο ζωής.

Όσο για την ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων, ας μην αστειευόμαστε. Στις μέρες μας συμβαίνει ο πιο έντονος καταμερισμός της παγκόσμιας παραγωγής ενώ, ταυτοχρόνως, η λεγόμενη ελεύθερη οικονομία της αγοράς είναι η πιο διευθυνόμενη οικονομία που υπήρξε ποτέ. Δείτε τη λειτουργία (της σιδηράς γραφειοκρατίας) των διεθνών οργανισμών και τη διασπορά των πολέμων.

Η ώσμωση των πολιτισμών που ευαγγελίσθηκε η παγκοσμιοποίηση εκφυλίσθηκε σε πόλεμο των πολιτισμών (προκάλυμμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, με κωμικές πρακτικές όπως η «εξαγωγή της δημοκρατίας») και με τραγικά αποτελέσματα, όπως η δήωση περιοχών και η βίαιη μετακίνηση – μετανάστευση πληθυσμών,

ή ακόμα τραγικότερα όπως η διεύρυνση της «τρομοκρατίας» (χρήσιμη άλλωστε για τη διεύρυνση της αντιτρομοκρατίας). Όσο για τον περίφημο πολυπολιτισμό, αυτός δεν είναι τίποτε άλλο παρά η οριοθέτηση γκέτο στις μεγαλουπόλεις της Δύσης (για αιχμαλώτους εντός των τειχών) με τα πογκρόμ του μέλλοντος να ετοιμάζονται και την ταυτόχρονη καθήλωση των μεταναστών (που έρχονται) εκτός των τειχών να συντελείται…


Για τη σχέση όλων αυτών με την Ελλάδα η στήλη θα γράψει αύριο (επιφυλασσόμενη να γράψει για το καρκατσουλιό στη Βουλή, αφού συντελεσθεί).

Προς επίρρωσιν όμως των ανωτέρω ας παραθέσουμε λίγη μόνον επικαιρότητα :1. Με την Τουρκία να βυσσοδομεί στο Αφρίν, η φράου Μέρκελ συζητά με τον Ερντογάν περί προμήθειας στην Τουρκία και νέων τανκς. Αποδεικνύοντας έτσι ότι οι (μεγάλοι, τρομάρα τους) πολιτικοί μπορούν να είναι το πολύ ντήλερ των εταιρειών (οι μεν) και του θανάτου (οι δε).

2. Η κυβέρνηση Τσίπρα διασύρεται από τους Επικυρίαρχους διαρκώς. Για την έξοδο στις αγορές, για την εποπτεία, για όλα. Μπορεί ο κ. Τσακαλώτος να έδωσε γην και ύδωρ για τη δόση, η Τρόικα όμως απαιτεί γην και αίμα (πλειστηριασμούς).

3. Σε επαίνους υπέρ της Ελλάδος επιδίδονται παράγοντες της Ένωσης, θαυμάζοντας την πρόοδο της χώρας. Και προσδιορίζουν αυτήν την πρόοδο, την ονομάζουν: Πρόοδος είναι η μείωση των μισθών και των συντάξεων! Διασυρμός μετ’ επαίνων.

4. Εκτός όμως από τους επικυρίαρχους, τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Τσίπρα διασύρει και η πραγματικότητα. Αυξήθηκε η ανεργία (που μειώθηκε). Κάτω απ’ το επίδομα ανεργίας ο μισθός της ευέλικτης εργασίας. Στο 56% της απασχόλησης η ευέλικτη εργασία. Δεν θα συνεχίσω, παρά μόνον για να πω ένα ακόμα: Είπε ο κ. Κοτζιάς για τους φερόμενους να εμπλέκονται στο σκάνδαλο Novartis ότι «μακάρι να αποδείξουν την αθωότητά τους». Όχι, κύριε! Οι αρχές είναι που πρέπει να αποδείξουν την ενοχή τους κι όχι οι ίδιοι την αθωότητά τους. Αυτή η ευκολία με την οποία ο κ. Κοτζιάς ποδοπατάει το τεκμήριο της αθωότητος είναι απλώς τρομακτική. Και παραπέμπει σε ένα σκοτεινό παρελθόν (που ξαναέρχεται απ’ το μέλλον)…


Πηγή: “το ποντίκι”
Από: odosdrachmis.gr

" Να φοβάσαι όσους θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι." Κλάες Άντερσεν




Πες μου. Πώς να μη θυμώνεις; Πώς; Πώς;
Ειδικά όταν φλέγεσαι από τις δονήσεις των νιάτων (ακόμα κι αν δεν βρίσκεσαι πια στην πρώτη σου νεότητα), όταν κοχλάζουν μέσα σου όλα εκείνα τα στοιχεία που σε κάνουν να νιώθεις τη διαφορά ζωντανού και πτώματος (ή ζωντανού πτώματος)...
Όταν θες να ερωτευτείς και να σε ερωτευτούν μέσα στα βάρβαρα τείχη μιας χυδαίας, μικρόψυχης και υποκριτικής και, κυρίως, αντιερωτικής σκηνής που αποκαλείται "διεθνής κοινότητα", όταν από μικρό σε προετοιμάζουν οικογένειες κι εκπαίδευση για την ανταγωνιστική και ισοπεδωτικά παράλογη αρένα της "αγοράς εργασίας", όπου η δουλεία βρίσκει ξανά τον πιο ξετσίπωτο τρόπο να βλαστήσει και να πετάξει τα άνθη του κακού και του διεστραμμένου...
Όταν "λογική" είναι η κυρίαρχη συνθήκη μιας αγελαίας συλλογικής παράκρουσης...
Όταν η κυρίαρχη διανόηση ενδιαφέρεται πιο πολύ για το βάθος της τσέπης της και την ακδημαϊκή της θεσούλα παρά για το βάθος και την οξύτητα των στοχασμών της.
Όταν η τιποτολογία καπελώνει και εξοβελίζει το...λόγο και. η βλακεία και ο (πάμ)φθηνος εντυπωσιασμός προωθούνται ως κυρίαρχες μορφές διανόησης και αισθητικής, επικαλύπτοντας εντελώς τη συναινετική πραγματικότητα.

Όταν σπόνσορας της "δημοκρατίας" είναι το κέρδος με κάθε μέσο και καύσιμό της η εξαπάτηση και η χυδαιότητα της νομιμοποίησης των "ζαλισμένων κοπαδιών" και των "ποιμένων" που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες της αγέλης από τα ίδια τα μέλη της....
Όταν η τεχνολογία χρησιμοποιείται ως εργαλείο αυτοματοποίησης, μαζικού ελέγχου και υποταγής και απομύζησης της προσωπικότητας και της ίδιας της ψυχής του ανθρώπου...
Και σου'ρχεται μια άσχημη αναγούλα, όταν βλέπεις κι ακούς ανθρώπους, πόσο περισσότερο τους δικούς σου, να υπερασπίζονται με σθένος τη νοσηρή παθητικότητα και την παραίτησή τους, τις πένθιμες δκαιολογίες να απειλούν να πνίξουν τα πάντα σαν υπερχειλισμένος ποταμός, τους τραπεζικούς ψυχοπαθείς και το πλαστικό χρήμα να μετατρέπουν τις κοινωνίες σε λογιστικά δεσμευμένα δεδομένα μέσα σε οθόνες, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις (που δε διαφέρουν και πολύ απ'το γηπεδικό οπαδιλίκι) ν' αντικαθιστούν την ένωση των ανθρώπων με κίνητρο τους πιο ευγενείς, απερίφραχτους και γενναίους στόχους και τη ρομποτοποίηση να επαινείται ως φυσιολογικότητα...

Γι'αυτό λοιπόν μάγκες μου...
το τραγούδι του τέλους αφιερώνεται στους τεντυμπόυδες (να ανασύρουμε κι έναν όρο από την ελληνική κοινωνία του'60). Στους απροσάρμοστους, στους αληταράδες των δρόμων,  στους ονειροβάτες, στους "δύσκολους χαρακτήρες", στα παιδιά που μεγαλώνοντας γίνονται αυτοί που οι γονείς τούς έλεγαν να μην κάνουν παρέα. Στα παιδιά που τα σπάνε και τα καίνε με αιτία ή μια ολόκληρη κι αλληλένδετη ακολουθία συσσωρευμένων αιτιών.
Στα παιδιά τα οποία αγνοούν επιδεικτικά τους κηδεμόνες που ασκούν κοινωνική κριτική αλλά συμβουλεύουν εκείνα να αφήσουν άλλους (ποιους;) "να βγάλουν τα φίδια από τις τρύπες", που αδιαφορούν για τις Αρχές οι οποίες τα απειλούν αν δεν κάτσουν στ'αυγά τους, που υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο στους κομματικούς καθοδηγητές οι οποίοι τα στηλιτεύουν και τα διαγράφουν απ'τα κομματικά τεφτέρια αν δεν συμβιβάζονται με τις "γραμμές".
Στα παιδιά που λένε σε όλους αυτούς κι ακόμα περισσότερους εφησυχαστές και κάθε είδους καταστολείς, όπως ας πούμε οι ναρκέμποροι με τις κρυφές πολιτικές πλάτες, κι αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=2Hf-B9Tqkss

Στα παιδιά που θέλουν τη ΡΗΞΗ με το παγιωμένο, το ύπουλο, το πρόστυχο, το τρισάθλιο, το παρανοϊκό, το "ιερό και όσιο", το κοντόφθαλμο, το δημοφιλές, το υποταγμένο και παθητικό.
Κι ας ξεκινάνε με σπασμωδικό τρόπο, ας αφήνουν πίσω τους ζημιές και γυαλιά σπασμένα (μαζί με τα δικά τους ανοιγμένα κεφάλια και τους μώλωπες σε αφθονία στα κρατητήρια της "νομιμότητας"), ας καταλαγιάζουν μετά για κάμποσο ψάχνοντας για καμιά δουλειά του ποδαριού, αλλά με τη σπίθα τους μέσα να μη λέει με τίποτα να καταλαγιάσει.
Κι ας συνεχίζουν να ψάχνουν αυτό το οποίο μιλάει στην καρδιά τους, ενάντια στο "πνεύμα των αγορών" ή τραπεζών, που εμπορεύονται λογιστικό κοπανιστό αέρα και παγιώνουν ως κυρίαρχο μοντέλο ζωής τον τοκοφόρο δανεισμό με τα επαχθή τοκοχρεολύσια και την εξαθλίωση και τον απανθρωπισμό. Ενάντια και στις νουθεσίες κηδεμόνων κι εκπαιδευτικών-πνευματικών ταγών.
Κι ας ζωγραφίζουν μικρά αριστουργήματα πάνω σε ασπρόμαυρους τοίχους ως παρότρυνση για κατεδάφιση και χτίσιμο από την αρχή, με ζώσα πνοή και υπερβατική οπτική.
 
Τα παιδιά που ψάχνονται και μέσα σε σελίδες "μη εγκεκριμμένες", περίεργες, αιρετικές, στοχαστικά απογειωτικές και γεμάτες νοήματα και συναρπαστικές κατευθύνσεις. Τα παιδιά που καταλαβαίνουν καλύτερα, από κάθε συμβιβασμένο ενήλικα ή και παιδί, κι αυτά τα λόγια:
Ξέσκισμα.
Της ψυχής. 
Των ίδιων των ενστίκτων. 
Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης.
Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο.
 Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. 
Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων κύναιδων. 
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών. 
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές. 
Της ψυχαγκαστικής εισόδου μας στην αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους. 
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αφιερωμένο σε όλα τα "κακά παιδιά", τα ατίθασα και άμυαλα, μέσα σ'έναν κόσμο που σφύζει από "αρετές και υψηλές κοινωνικές αξίες":
 
(και κάποιες τελευταίες επισημάνσεις: Ψυχιατρική Κέντρο Ελέγχου ή Πώς ο αντι-εξουσιασμός θεωρείται πρόβλημα ψυχικής υγείας.
και:  ΓΕΓΟΝΟΣ: ΣΕ 20.000.000 ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΝΤΑΙ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΩΡΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ !


ανιχνευτής

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς, όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος, όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...


antidras

Τι ζητάει μία γυναίκα από τον άνθρωπό της; Ειλικρίνια, κατανόηση, σεβασμό, ρομαντισμό, πάθος και φυσικά αγάπη και ευχάριστες στιγμές.

Τα 20 πράγματα που αξίζει κάθε γυναίκα από τον σύντροφό της (βίντεο)
 Και μπορεί πάντα η αρχή μίας σχέσης να είναι η καλύτερη περίοδος για ένα ζευγάρι, όμως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να διατηρηθεί η αρχική μαγεία και στη συνέχεια.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, για να συνεχίσει η φλόγα της σχέσης να καίει κάποια πράγματα θα πρέπει να παραμένουν σταθερά. Η προσπάθεια πρέπει να γίνεται σίγουρα και από τις δύο πλευρές, όμως όλες γνωρίζουμε πως οι γυναίκες είμαστε και θα είμαστε πάντα λίγο πιο απαιτητικές από τους άντρες στις σχέσεις μας. Γιατί λοιπόν να μην μας αντιμετωπίζουν όπως πρέπει;
Ακολουθούν τα 20 πράγματα που αξίζει να έχει μία γυναίκα μέσα στη σχέση της από τον σύντροφό της:
1. Την απόλυτη προσοχή του σε σημαντικές στιγμές. Δεν γίνεται να αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα και εκείνος να λέει ότι σεκαταλαβαίνει και να σου συμπαραστέκεται κοιτώντας τηλεόραση!
2. Κοπλιμέντα. Συνέχεια κοπλιμέντα και φιλοφρονήσεις. Αυτά που σου έλεγε στην αρχή δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένα μόνο και μόνο επειδή είστε μαζί πολλά χρόνια.
3. Καλοί τρόποι ακόμη κι αν η οικειότητα μεταξύ σας είναι μεγάλη. Σας συνήθισε στα «ευχαριστώ» και τα «παρακαλώ», δεν γίνεται ξαφνικά να σας αρχίζει τα «φέρε μου νερό και τις παντόφλες μου».
4. Μία ισορροπία ανάμεσα στην ειλικρίνια και στα μικρά αγνά ψεματάκια. Για παράδειγμα, θα πρέπει να είναι ειλικρινής απέναντί σας όταν συζητάτε για τα προβλήματα τη σχέσης σας αλλά θα ήταν καλό να μην πει ότι τον ενοχλεί που θα έρθει όλη σας η οικογένεια για φαγητό στο σπίτι...
5. Η συνεχής επιθυμία του (και η ακλόνητη αφοσίωση…) για ένα ή περισσότερα μέρη του σώματός σας, είτε μιλάμε για τα χέρια και τις γάμπες είτε για το στήθος και τους γοφούς.
6. Πολλά ερωτικά παιχνίδια. Και στη συνέχεια ακόμη περισσότερα!
7. Σεξ πε πάθος και πολλή αγάπη. Ένα κοίταγμα στα μάτια, φιλιά και χάδια. Αυτό δεν σημαίνει πως απαγορεύονται τα παιχνίδια με ρόλους και… βοηθήματα, όμως όταν θέλετε κάτι πιο γλυκό θα πρέπει να το έχετε.
8. Η σχέση σας πρέπει να είναι φανερή και γνωστή στους φίλους του, την οικογένειά του, ακόμη και στο Facebook. Δεν γίνεται να ζείτε σαν παντρεμένοι και το προφίλ του να λέει πως είναι ελεύθερος!
9. Να νιώθει υπερήφανος για τα κατορθώματά σας. Θα πρέπει να σας δίνει κίνητρο και θάρροςνα κάνετε όλο και περισσότερα νέα πράγματα για τον εαυτό σας, να προοδεύετε επαγγελματικά, χωρίς να νιώθει πως τον επισκιάζετε. Αντίθετα, θα πρέπει να του αρέσει να σας «μανατζάρει». 
10. Να σκέφτεται πριν μιλήσει και να μην φωνάζει. Πάνω σε έναν τσακωμό μπορούν να ειπωθούν πολλά σκληρά λόγια ενώ τα ντεσιμπέλ μπορούν να χτυπήσουν κόκκινο. Ακόμη και οι μεγαλύτερες διαφωνίες θα πρέπει να λύνονται με ψυχραιμία και ήρεμη συζήτηση. Το ίδιο ισχύει και για εσάς.
11. Να μην κατηγορήσει ποτέ την περίοδό σας αν βρίσκει κάτι ενοχλητικό στη συμπεριφορά σας. Δεν είναι δίκαιο γιατί πολύ απλά αυτός δεν έχει και ούτε πρόκειται να έχει ποτέ.
12. Να είναι ένας σύγχρονος πρίγκιπας. Το να σας φέρεται σαν να είστε πριγκίπισσα δεν πρόκειται να σας κάνει κακομαθημένες. Το άνοιγμα της πόρτας του αυτοκινήτου, η παραχώρηση προτεραιότητας στην είσοδο του εστιατορίου και το ευγενικό σερβίρισμα του κρασιού όταν το ποτήρι σας είναι άδειο, μόνο να τον αγαπήσετε περισσότερο μπορούν να σας κάνουν.
13. Ένα τηλεφώνημα –και όχι μήνυμα- που χτυπάει ακριβώς την ώρα που έχετε κανονίσει. Η συνεχής αναμονή πάνω από ένα τηλέφωνο αγγίζει τα όρια του παιχνιδιού εξουσίας με πρωταγωνίστρια εσάς και νικητή εκείνον.
14. Να σας ενθαρρύνει όταν κάνετε κάτι που φοβάστε ή σας αγχώνει. Ακόμη κι αν αυτό που κάνετε δεν πετύχει, μία αγκαλιά για την προσπάθειά σας θα σας φτιάξει αμέσως τη διάθεση.
15. Τα δώρα που ξέρει ότι σας αρέσουν ακόμη κι αν δεν είναι του γούστου του. Δεν χρειάζεται να είναι πανάκριβα. Ακόμη κι ένα μόνο λουλούδι όταν αντιμετωπίζετε κάποια δυσκολία μπορεί να αντικαταστήσει τα διαμάντια όλου του κόσμου.
16. Μία γλυκιά και χαριτωμένη στάση όταν παίρνετε κάποια κιλά (ακόμη κι αν αυτά είναι 10).
17. Να δίνει πάντα μία δεύτερη ευκαιρία. Ακόμη κι αν έχεις κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο δεν σημαίνει πως πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη στις σχέσεις τους και κυρίως, ποιος εγγυάται ότι το επόμενο λάθος δεν θα είναι δικό του;ου  σαν να εου  σαν να ε που χνυμα- που έρχεται ακρου  σαν να ε
18. Να ξέρει ακριβώς τι χρειάζεστε την κατάλληλη στιγμή. Αν κλαίτε μπροστά από την τηλεόραση αγκαλιά με έναν κουβά παγωτό, ένα τηλεφώνημα στην κολλητή σας μπορεί σίγουρα να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Είναι απλό: την καλεί, κλαίτε μαζί και εκείνος γελάει μαζί σας.
19. Να κάνει πρόθυμα τις μισές δουλειές του σπιτιού. Το έχουμε πει πολλές φορές: μοιρασμένες δουλειές, ευτυχισμένο ζευγάρι.
20. Ποια είναι η λέξη κλειδί σε όλα αυτά; Σεβασμός. Σεβασμός στα πάντα και παντού.
pronews

Πρέπει αυτήν την ώρα να βάλουμε όλοι πλάτη για την πατρίδα



Στο πλευρό της πολιτικής και Στρατιωτικής ηγεσίας για την εφεδρεία & την εθνοφυλακή, τάσσεται ένας ακόμη Στρατηγός που ήταν από τους πρώτους που είπε ότι… έχω χιλιάδες όπλα FN των 7,62 χιλ στις αποθήκες του Στρατού και 15.000 ετοιμοπόλεμους εφέδρους καταδρομείς έτοιμοι να τα κρατήσουν.
Μπορεί να έχει ορκισμένους εχθρούς στην Τουρκία και ίσως και στο Στράτευμα ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος,αλλά για την φιλοπατρία που τον διακρίνει και την διάκριση του ως πολεμιστή εκεί έχει μόνο φίλους.
Ο Στρατηγός όταν ρωτήθηκε για την ανακήρυξη του έτους 2017 ως Έτος Εφεδρείας και της Εθνοφυλακής από το ΥΠΕΘΑ /ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του και δήλωσε:
Μα εγώ ήμουνα από αυτούς που πρώτος μίλησα για τον εξοπλισμό και την εκπαίδευση των εφέδρων καταδρομέων και των εθνοφυλάκων και αυτό είναι η αλήθεια.
EFEDROI_ASKHSEIS_DAMIANIDHS464
Στα γεγονότα που δεν είναι γνωστά, ο Στρατηγός Φράγκος οργάνωσε σε κάθε νησί λόχους καταδρομών με αυξημένη επάνδρωση και ενίσχυση από εφέδρους καταδρομείς.
Ήταν δε από τους πρώτους που διέγνωσε τον αποτρεπτικό ρόλο των Δυνάμεων Καταδρομών και την αστραπιαία ετοιμότητα για αντίδραση τους σε όλων των ειδών τα προγεφυρώματα που θα επιχειρούσαν οι απέναντι.
Σε συνδυασμό δε με ενίσχυση από εφέδρους καταδρομείς και τοπικούς πυρήνες αποτελούμενους από ντόπιους εφέδρους η αποτρεπτική δύναμη των νησιών μας θα ήταν καθοριστική τις πρώτες ώρες του αγώνα.
Όταν ρωτήθηκε ο Στρατηγός γιατί η αναφορά του στα τυφέκια FN και ειδικά στο διαμέτρημα 7.62 ανέφερε αφοπλιστικά: «Γιατί το διαμέτρημα 7,62 σκοτώνει ,τα άλλα είναι για Σκοποβολή».
Σε ερώτηση σχετικά με τις αντιρρήσεις κάποιων να λάβουν οι έφεδροι όπλα (κάποιοι είδαν πάλι προβιές στα βουνά) ο Στρατηγός ξέσπασε:
«Πρέπει αυτήν την ώρα να βάλουμε όλοι πλάτη για την πατρίδα και να αφήσουν κατά μέρος κάποιοι τις παλαβομάρες για … «Προβιές και τα Αρκουδοτόμαρα»!
Πηγή: Veteranos
arouraios

Να πούμε όχι στο Ραγιαδισμό που διαπερνά το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Του Γ. ΣιώζουΗ Εθνική Τεκτονική πλάκα, του Σεισμικού Τόξου Κύπρου, Αιγαίου, Μακεδονίας, Θράκης και οι ήπιες - προς το παρόν - αναταράξεις στην περιοχή της Ηπείρου, ξεπερνούν κατά πολύ το όριο Εθνικού Συναγερμού. Η Χώρα έχοντας όλα τα μέτωπα ανοιχτά και αιμορραγώντας εσωτερικά, υφίσταται έντονους κλυδωνισμούς, που θέτουν εν αμφιβόλω την κρατική της συγκρότηση, και την εθνικής της υπόσταση.

Η κατάρρευση του Διπολισμού και οι ανάδειξη νέων ισχυρών Οικονομικών και Στρατιωτικών Παικτών στη Διεθνή σκακιέρα, διέκοψε με έναν βίαιο τρόπο, την μακαριότητα που διακατείχε την Ελληνική άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό. 

Μια Μακαριότητα, που εντός των πλαισίων του Διπολισμού, της εξασφάλιζε η πρόσδεση της Χώρας στο Αμερικανονατοϊκό άρμα και η υποτιθέμενη οικονομική θαλπωρή της Ε.Ε., οδηγώντας την στην σημερινή Τραγωδία. 

Επειδή όμως η σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία δεν διαδραματίζεται στο «Κοίλον», αλλά άπτεται της επιβίωσης και της Ιστορικής συνέχειας του Ελληνισμού, το Έθνος δεν μπορεί να ελπίζει, σε κανέναν «Από μηχανής Θεό». 

Είναι μάταιο να επικαλείσαι το Διεθνές Δίκαιο, όταν δεν διαθέτεις την δύναμη να το εφαρμόσεις. 

Ανώφελη η επίκληση συνθηκών
 που είχαν συναφθεί στο παρελθόν και καθόριζαν σε εκείνη την Ιστορική συγκυρία τoν συσχετισμό δυνάμεων που τότε είχαν διαμορφωθεί, ενώ σήμερα αυτοί οι συσχετισμοί, έχουν πλήρως ανατραπεί. 

Η δύναμη της αδράνειας και ο φόβος αντιμετώπισης της νέας πολύπλοκης κατάστασης που έχει διαμορφωθεί σε πλανητικό επίπεδο αλλάζοντας άρδην τα γεωπολιτικά δεδομένα και στην δική μας περιοχή, δεν επιτρέπεται να οδηγούν την χώρα στην τύφλωση. 

Μια τύφλωση που την οδηγεί το υπάρχον παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα, με την επιμονή της διατήρησής της στο ίδιο γεωπολιτικό πεδίο, ή στην σύναψη νέων συμμαχιών, που την καθιστούν άθυρμα σε αλλότρια Πολιτικοστρατιωτικά σχέδια. 

Είναι έγκλημα, η μη αξιοποίηση της Γεωστρατηγικής θέσης της χώρας και η μονομερής παράδοσή της σε μία φθίνουσα Υπερδύναμη, που στην τροχιά της πτώσης της, απειλεί με ολοκαύτωμα τον Πλανήτη. 

Αποτελεί αναγκαιότητα, η λήψη όλων εκείνων των Μέτρων, διπλωματικών, στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών, που θα θωρακίζουν τη χώρα, αποτρέποντας τον εδαφικό της ακρωτηριασμό και την επιβολή ενός καθεστώτος «Φιλανδοποίησης». 

Υπονομεύεται συνειδητά το εσωτερικό μέτωπο και η Εθνική Άμυνα της Χώρας, όταν έχει κηρυχθεί οικονομικό Πογκρόμ εναντίον των Πολιτών, της μοναδικής δύναμης που μπορεί να προβάλει αποτελεσματική αντίσταση. 

Επιβάλλεται η Λαϊκή και Εθνική Αφύπνιση. Από εκεί θα προκύψει η Ελπίδα.
 

Να πούμε όχι στο Ραγιαδισμό που διαπερνά το υπάρχον πολιτικό σύστημα. 

Να απομονώσουμε τον βλακώδη εθνικισμό της Τουρκοφαγίας που προβάλουν οι φασίστες. 

Να υψώσουμε τείχη στον εθνομηδενισμό
 που καλλιεργούν οι πολυποίκιλες Μ.Κ.Ο., διαβρώνοντας, τμήματα της Νεολαίας. 



resaltomag

Τώρα κατάλαβες γιατί η κυρία από το Levy ήταν ερωτευμένη με...

...το 3ο "αριστερό" μνημόνιο;
Για 1.000 ευρώπουλα πουλάνε και τη μάνα τους, φθηνότερα κι από τον κώλο τους!
Ρε πούστη μου με τι μνημονιακές τσούλες μπλέξαμε;
Αυτό, όχι η δεξιά αλλά ούτε η χούντα δεν θα το τολμούσε!
Και τώρα θα πάει να διδάξει σε πανεπιστήμιο; Αν είχε τσίπα θα αυτοκτονούσε
Οι υπουργοί από το αμερικάνικο ινστιτούτο Levy, έχουν και καβούρια στις τσέπες τους! ΣΑΛΟΣ με την υπουργό Ρ. Αντωνοπούλου! Αν και ζάμπλουτη, της πληρώνουμε... ενοίκιο! Οι  Έλληνες!

sibilla

sibilla

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (FREE ENERGY): Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ) ΚΡΙΣΗ


Η Συσκευή Ελεύθερης Ενέργειας του Τέσλα

«Το σχέδιο μου καθυστέρησε από τους νόμους της Φύσης. Ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος γι’ αυτό. Ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, όμως οι ίδιοι νόμοι θα επικρατήσουν στο τέλος και θα το κάνουν να επιτύχει θριαμβευτικά». - Νίκολα Τέσλα, Οι Εφευρέσεις μου

Θυμάμαι, πριν κάτι χρόνια, διάβαζα σ'ένα έντυπο αντιπληροφόρησης ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με όλες τις πρωτοποριακές εφευρέσεις και λύσεις που αποτελούν κάτι παραπάνω από πολλά υποσχόμενη προοπτική για το ενεργειακό θέμα της ανθρωπότητας. Η οποία και βασίζεται αδικαιολόγητα ακόμα σε παρωχημένες πηγές, με όλες τις αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες αλλά και τις σημαντικές απώλειες ενέργειας από τα κατεστημένα-απαρχαιωμένα δίκτυα μεταφοράς της. Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η ιστορία για ένα απομονωμένο χωριό στις Άλπεις, κάτι σαν "ενεργειακή Εδέμ" αλλά αυστηρά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, που ηλεκτροδοτείται ολόκληρο από μια μηχανή παραγωγής ελεύθερης ενέργειας (ή "κοσμικής ενέργειας" ή "ενέργειας μηδενικού σημείου"), εντελώς δωρεάν χάρη στον οραματιστή κατασκευαστή της! (Σχετικά με αυτή την καθόλου γνωστή στο ευρύ κοινό ιστορία υπάρχει μια κατοτοπιστική αναφορά από το 8ο λεπτό του ενδιαφέροντος βίντεο που ακολουθεί).
 Για όλες τις εφαρμοσμένες με εντυπωσιακή επιτυχία λύσεις, που καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα του μείζονος ζητήματος περί ενέργειας (σχετικό με όλες τις πτυχές της ανθρώπινης δραστηριότητας και ύπαρξης), νομίζω ότι η μη διάχυσή τους στην καθημερινότητα του ανθρώπου δεν έχει να κάνει απλώς με αποφασιστική πολιτική βούληση. Έτσι κι αλλιώς, σε αυτό το κολοσσιαίο παγκόσμιο δίκτυο (ελέγχου, συστηματικής και αισχρής απόκρυψης της γνώσης και μόνιμης παραπληροφόρησης και στυγνής υλικής και πνευματικής εκμετάλλευσης των ανθρώπινων πληθυσμών από τους "επικυρίαρχους" και τους τοποτηρητές τους-πολιτικατζήδες), οι διάφορες κυβερνήσεις αποτελούν τους εντολοδότες-αχυρανθρώπους των πολυεθνικών ολοκληρωτικών θεσμών και των πανίσχυρων οικογενειών της ελίτ πίσω από αυτές. Οι οποίες και κατέχουν ένα τρομαχτικό ποσοστό του παγκόσμιου πλούτου, ελέγχουν ένα συντριπτικό ποσοστό της επιστημονικής έρευνας και τρέχουν ευφυή προγράμματα μαζικής κοινωνικής μηχανικής και, βεβαίως, κρατούν μακριά από την "πλέμπα" τα θαυμαστά έως συγκλονιστικά επιστημονικά επιτεύγματα και την τεχνογνωσία που μπορεί να αλλάξει κυριολεκτικά την όψη του κόσμου μας,  όπως τον ξέρoυμε. Ασφυκτικά κλεισμένο μέσα στα κυρίαρχα μοντέλα ερμηνείας και λειτουργίας του, με έναν σκοταδιστικό, αντι-ανθρώπινο, "τεχνολογικό μεσαίωνα", που πλασάρεται ως πολιτισμική άνοιξη...

Διαβάστε και αυτά τα σημαντικά άρθρα:
  •  Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! Για έναν κόσμο δίχως καλωδίωση, λογαριασμούς ρεύματος, "αδελφές του πετρελαίου" και θανατηφόρες ακτινοβολίες...
  •  ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (FREE ENERGY): Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ) ΚΡΙΣΗ 
     
    Το 1892, σε μια από τις πιο διάσημες ομιλίες του, ο Τέσλα δήλωσε στο έκπληκτο ακροατήριο του: «Προτού περάσουν μερικές γενιές οι μηχανές μας θα μπορούν να λειτουργούν με μια δύναμη που θα αντλείται από οποιοδήποτε σημείο του σύμπαντος… Σε κάθε σημείο του χώρου υπάρχει αυτή η ενέργεια. Είναι αυτή η ενέργεια στατική ή κινητική; Αν είναι στατική, τότε οι ελπίδες μας είναι μάταιες. Αν είναι κινητική –και γνωρίζουμε ότι είναι– τότε είναι απλώς θέμα χρόνου πότε ο άνθρωπος θα κατορθώσει να συνδέσει τα μηχανήματά του με τα γρανάζια της Φύσης».
    Βασισμένη στις αισιόδοξες δηλώσεις του Τέσλα η κυριακάτικη έκδοση του World δημοσίευσε στις 8 Μαρτίου του 1896 την άποψη ότι η περίφημη Ελεύθερη Ενέργεια δεν ήταν μακριά: «Ο ηλεκτρισμός θα μπορούσε να είναι ελεύθερος, όπως ο αέρας… Έρχεται το τέλος των τηλεγραφικών και τηλεφωνικών εταιρειών… Όλα τα μονοπώλια θα συντριβούν…».
    (σχόλιο δικό μας: ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΩΘΗΘΗΚΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ! ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ= τα μεγάλα αφεντικά που κρατούν την ανθρωπότητα στο σκοτάδι της άγνοιας και στις αλυσίδες της εκμετάλλευσης...)
  • Τέσλα: Τι θα γινόταν ΑΝ; 
  • Ένα ακόμη πισώπλατο χτύπημα κατά της ανθρωπότητας: "ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΜΠΙ"  - Η τεχνολογία Ελεύθερης Ενέργειας! Κυρίαρχη σ'ενα κόσμο μικρών πάμφθηνων συσκευών που αντλώντας άφθονη ενέργεια από "το κενό" θα παράγουν όλη την ποσότητα ηλεκτρισμού που χρειάζεται μια οικία, συσκευών "ψυχρής σύντηξης", αχρηστίας της επικίνδυνης πυρηνικής ενέργειας, μηδενικής μόλυνσης του περιβάλλοντος κι όπου ο καθένας μας θα'χει τη δυνατότητα να αντλεί ελεύθερα τη χρειαζούμενη ενέργεια και με σχεδόν μηδενικό κόστος!!! Αυτό πράγματι είναι σίγουρο "πως θα αλλάξει την αξία του χρήματος περιορίζοντας την κερδοσκοπία".  
Πέτρος Ζωγράφος
ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
220 Volt ρεύματος από νερό!
(σχόλιο από εμάς: που όπως έχει αποκαλύψει και ο ίδιος έχει δανείσει την εκπληκτική συσκευή του σε φτωχά νοικοκυριά, των οποίων είχε κόψει το κανονικά δωρεάν δημόσιο αγαθό-ρεύμα η ΔΕΗ και με μηδενικό κόστος "ξαναβρήκαν το φως" τους. Κάτι που σίγουρα δεν ενθουσιάζει το μισητό και μισάνθρωπο κατεστημένο και τα συντηρητικά, αντιδραστικά "επιστημονικά" ιερατεία του, για κάθε επαναστατική, περιβαλλοντικά ωφέλιμη και οικονομικά προσοδοφόρα και άρα υπέρ του ανθρώπου καινοτομία !)
(κλίκαρε πάνω στην εικόνα να την μεγενθύνεις)

    Ως επίλογο, πριν από το παρακάτω βίντεο: ...μία από τις πολλές κατασκευές του Τέσλα είχε να κάνει με ένα Solid State Converter (Μετατροπέας Στερεάς Κατάστασης) ώστε να χρησιμοποιηθεί στην εκκίνηση ενός ηλεκτροκινητήρα, ο οποίος τοποθετήθηκε σε ένα πανάκριβο αυτοκίνητο της εποχής. Το όχημα κινήθηκε για το χρονικό διάστημα μίας εβδομάδας με μηδενικό κόστος και καύσιμα...

    a



    antidras