Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

ΑΓΟΡΑΖΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


Αν θέλουμε να εχουμε δουλειά και ανάπτυξη Αγοράζουμε ελληνικά προιόντα


H εταιρία Αφοί Κεραμάρη ιδρύθηκε το 1987 από τους αδελφούς Δημήτριο & Αθανάσιο Κεραμάρη και έχει έδρα το Ο.Τ.8 στη βιομηχανική περιοχή Σίνδου Θεσσαλονίκης  συνεχίζοντας για 3η γενιά την παράδοση της οικογένειας στο χώρο της Αλευροβιομηχανίας.

Δραστηριοποιείται στη τυποποίηση και συσκευασία αλεύρων δημητριακών και οσπρίων τα οποία προέρχονται από Α' ποιότητας Ελληνικά προϊόντα της Μακεδονικής γης.

Έχει αναπτύξει εφαρμογές και σύστημα διαχείρισης υγιεινής & ασφάλειας τροφίμων το οποίο ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του ΕΛΟΤ 1416:2000 (Συστήματα διαχείρισης υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων - ανάλυση κινδύνων και κρίσιμα σημεία ελέγχου) HACCP, καθώς και σύστημα διαχείρισης ποιότητας το οποίο ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 9001:2000 (Συστήματα διαχείρισης ποιότητας) καθώς και 
ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 22000:2005 (Συσκευασία Αποθήκευση & Διακίνηση Αλεύρων, Δημητριακών Ρυζιών & Οσπρίων, Ζάχαρης Άχνης, Νισεστέ)


"ΜΗ ΡΩΤΑΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΧΩΡΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΟΥ" ( Τζων Κέννεντυ, Αμερικανός πρόεδρος 1960-1963 )

15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους

Πόλεις και χωριά στις πλαγιές ή στην κορυφή των λόφων είναι από τους πιο γραφικούς οικισμούς, που συνήθως χρονολογούνται από το Μεσαίωνα, ενώ ο πιο συνηθισμένος λόγος για την επιλογή μιας τέτοιας γεωγραφικής θέσης δεν είναι άλλος από την προστασία από τους εισβολείς. Παραμυθένια τοπία, μεσαιωνικά κτήρια, στενά δρομάκια και η πιο όμορφη θέα στις γύρω κοιλάδες είναι μερικοί μόνο από τους λόγους για τους οποίους αυτοί οι προορισμοί αξίζουν της προσοχής μας…perierga.gr
1. Eze, Γαλλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
2. Castelluccio, Ιταλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
3. Calcata, Ιταλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
4. Motovun, Κροατία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
5. Calitri, Ιταλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
6. Marvão, Πορτογαλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
7. Tizourgane Kasbah, Μαρόκο
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
8. Peillon, Γαλλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
9. Trevi, Ιταλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
10. Puycelci, Γαλλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
11. Civita di Bagnoregio, Ιταλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
12. Comares, Ισπανία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
13. Al Hajjarah, Υεμένη
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
14. Takrouna, Τυνησία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!
15. Bucchianico, Ιταλία
perierga.gr - 15 πανέμορφα χωριά πάνω σε λόφους!

Ξαφνικά οι δρόμοι στο Βέλγιο γέμισαν με θεούς των αρχαίων Ελλήνων

Ξαφνικά οι δρόμοι στο Βέλγιο γέμισαν με θεούς των αρχαίων Ελλήνων [εικόνες]
Οι αρχαίοι μύθοι και οι Θεοί των αρχαίων Ελλήνων δεν έχουν σταματήσει ανά τους αιώνες να συνομιλούν με τον χώρο της τέχνης και τους δημιουργούς.

Πρόσφατα η Martha Graham Dance Company παρουσίασε μια σπουδαία περφόρμανς που έλκει την έμπνευσή της από τους μύθους της αρχαίας Ελλάδας και φέρει τον απόλυτα δηλωτικό τίτλο: «Γιορτάζοντας την ελληνική σύνδεση». Είναι γνωστό άλλωστε πως η σπουδαία Μάρθα Γκράχαμ έχει αναπτύξει έντονη σχέση με τον ελληνικό αρχαίο πολιτισμό.

Από την ίδια... πηγή, δύο Ισπανοί γκραφιτάδες γέμισαν τους δρόμους του Βελγίου με εμπνευσμένα γκράφιτι και εγκαταστάσεις που ως κυρίαρχο θέμα έχουν τους θεούς των αρχαίων Ελλήνων. Με αρκετές στρώσεις έντονων χρωμάτων, με αφαιρετικά σχήματα, αλλά και με απεικονίσεις γεμάτες κίνηση και πάθος, το δίδυμο των Pichi & Avo, έχουν καταφέρει να τραβήξουν τα βλέμματα των Βέλγων.


Για τις ανάγκες των κατασκευών χρησιμοποιήθηκαν κοντέινερς των καραβιών που λειτούργησαν ως μια κινητή κατασκευή που πάνω τους αποτυπώνονται τα πρόσωπα των αρχαίων θεών, όπως του Δία, του Ποσειδώνα και της Αθηνάς.


Οι δύο Ισπανοί καλλιτέχνες που έχουν λάβει αρκετά βραβεία για παλαιότερα έργα τους, προσδίδουν στους δρόμους του Βελγίου μια έντονη νότα σουρεαλισμού, αλλά και μηνυμάτων που έχουν να κάνουν με κοινωνικά ζητήματα που αφορούν τις σύγχρονες ευρψπαϊκές πόλειες.


Πηγή:iefimerida

infognomonpolitic

Η ΕΡΤ εκπέμπει και θα συνεχίσει να εκπέμπει ως πραγματικά δημόσια TV


Αναδημοσίευση από τον Ασύνταχτο Τύπο

Δεκατέσσρεις μήνες αυτοδιαχειριζόμενου προγράμματος των αγωνιζόμενων εργαζόμενων της ΕΡΤ, συνάδελφοι από όλη την Ελλάδα και όλες τις ειδικότητεςσυγκεντρώθηκαν στην Αθήνα (ΕΣΗΕΑ) το Σάββατο 26/7 για να συζητήσουν για την πορεία του αγώνα μέχρι την τελική νίκη, τον προγραμματισμό  δράσης και τη λειτουργία από εδώ και πέρα. Οι περίπου εκατό σμμετέχοντες από ΕΡΤ, ΕΡΤ3, ΕΡΑ περιφερειακές, αναφέρθηκαν στις εμπειρίες και τις κατακτήσεις του 14μηνου αγώνα, μοιραζόμενοιπροβληματισμούς, σκέψεις και σχέδια για τη συνέχιση του αγώνα και της παραγωγής ραδιοτηλεοπτικού και ιντερνετικού προγράμματος.
Όπως αποτυπώνεται και στη σχετική ανακοίνωση που συμφωνήθηκε να εκδόσουν ΠΟΕΣΥ και ΠΟΣΠΕΡΤεπαναβεβαιώνεται η θέληση για συνέχιση του αγώνα για επαναλειτουργία της ΕΡΤ, ενώ διαπιστώνεται η ανάγκη να επαναληφθεί τέτοια συνάντηση μέσα στο πρώτο 15μερο του Σεπτεμβρίου ώστε να ληφθούν συλλογικά συγκεκριμένες αποφάσεις, με βάση τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί όπως το κείμενο-διαλόγου της γενικής συνέλευσης της ΕΡΤ3 από Θεσσαλονίκη αλλά και μεμονωμένων συναδέλφων.
Στη συνέλευση (ή συγκέντρωση, ή συνάντηση -γιατί υπήρξαν διαφορετικές προσεγγίσεις) προηγήθηκε των τοποθετήσεων η ανάγνωση κειμένου ομόφωνου της γενικής συνέλευσης των αγωνιζόμενων εργαζομένων της ΕΡΤ3 των συναδέλφων από Θεσσαλονίκη και στη βάση της πρότασης διαλόγου που έχουν γνωστοποιήσει στον ένα χρόνο από το μαύρο στην ΕΡΤ. Κείμενο για μιά ελεύθερη-αυτοδιαχειριζόμενη δημόσια ραδιοτηλεόραση, το οποίο πολλοί που τοποθετήθηκαν μνημόνευσαν και μάλιστα θετικά, θέτοντάς το στο επίκεντρο του προβληματισμού για τους τρόπους και τις μορφές της συνέχισης του αγώνα και της λειτουργίας.
Ιδιαίτερα μάλιστα, εν μέσωδιαφόρων σκέψεων και προτάσεων (από Αθήνα) για μετεξέλιξη του οργανωτικού σχήματος λειτουργίας. Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε: να δούμε με ποιόν τρόπο θα συνεχίσουμε, τι κάνουμε από Σεπτέμβριο, με ποιό οργανωτικό σχήμα (συνεταιρισμό/φορέα, εργαζομένων/ομοσπονδιών). Αρκετοί υποστήριξαν μία τέτοια προοπτική (αν και με αποχρώσεις), ενώ επίσης άλλοι τόσοι εξέφραζαν επιφυλάξειςή αντιθέσεις (διαφόρων προσεγγίσεων). Δεν είναι αυτό το ζήτημα, έλεγαν κάποιοι, ούτε η προσμονή της κυβερνητικής αλλαγής, αλλά ένα προσκλητήριο ενίσχυσης του αγώνα και της λειτουργίας.
Το ενωτικό και δυναμικό πνεύμα που μετέφερε η Θεσσαλονίκη, λειτούργησε ως… γέφυρα, αφού το παράδειγμα των ομόφωνων θέσεων για το «ποιά ΕΡΤ θέλουμε» και ησυνελευσιακή λειτουργία των συναδέλφων στην ΕΡΤ3 (ραδιόφωνο και τηλεόραση), που ενσωματώνουν όσα κατακτήθηκαν αυτούς τους 14 μήνες αγώνα μιάς ελεύθερης δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, φωνή της κοινωνίας και αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας, επανερχόταν συνεχώς υπενθυμίζοντας σε όλους πως μπορούμε να πορευτούμε από κοινού.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΡΟΝ ΣΤΗ ΔΕΘ 6/9 ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ ΤΟ ΠΡΩΤΟ 15ΜΕΡΟ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
greektv

Βαρουφάκης: Η τρόϊκα θα φύγει μετά το… 2050!!!


Στο περιθώριο της μεγάλης συζήτησης που βρίσκεται σε εξέλιξη για την αποχώρηση της τρόικας από την Ελλάδα, και το τέλος της εποχής των Μνημονίων, ο καθηγητής Οικονομίας Γιάννης Βαρουφάκης διατύπωσε την εκτίμηση ότι η στιγμή αυτή θα αργήσει… μερικές δεκαετίες ακόμη.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης μίλησε το πρωί της Τετάρτης στην
τηλεόραση του ΑΝΤ1, και σημείωσε με νόημα ότι “η Ελλάδα θα βρίσκεται σε εποπτεία, τουλάχιστον μέχρι το 2050″.

Σύμφωνα με τον Γιάννη Βαρουφάκη, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έχει μεταφερθεί στους ώμους των Ευρωπαίων φορολογουμένων, και η διαχείρισή του γίνεται κεντρικά από τις Βρυξέλλες, ενώ η διαχείριση αυτή έχει πολιτικά χαρακτηριστικά.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης σημείωσε ακόμη ότι η Ελλάδα πτώχευσε στο τέλος του 2009, και έκτοτε… παραμένει πτωχευμένη.

Πηγή: ysterografa

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ


Η αθωωτική δικαστική απόφαση για δύο εκ των κατηγορουμένων και η (ελαφρώς) καταδικαστική για τους άλλους δύο της "υπόθεσης Μανωλάδα"  προκάλεσε σάλο. Γυρίζοντας από τις διακοπές μας κάποιοι εξ ημών ή ετοιμάζοντας τις βαλίτσες για τα νησιά κάποιοι άλλοι ή βολτάροντας άφραγκοι στην πόλη, οι περισσότεροι, μάθαμε ότι στην Ελλάδα οι πυροβολισμοί από πολίτες δε τους οδηγούν στη φυλακή, ενώ το αφεντικό σου δεν έχει καμία ευθύνη για το ότι εσύ "αμύνεσαι", πυροβολώντας κατά εργατών που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους.

Κακώς έχει ξεσηκωθεί αυτός ο σάλος. Σε μια χώρα που οι εργάτες γης κοιμούνται ουσιαστικά στο ύπαιθρο, εξυπηρετούν τις σωματικές τους ανάγκες στο ύπαιθρο και, όπως είπε και ο κύριος Στέφανος "Λέγκο" Μάνος είναι ευλογία, καθότι παίρνουν ψίχουλα, δε συνδικαλίζονται και δεν απεργούν, οι μόνοι συνεπείς, ντόμπροι, ρε παιδί μου, οπαδοί της "κοινής λογικής" είναι ο Άδωνις, οι χρυσαυγίτες και οι αδέκαστοι έλληνες δικαστές (και οι ένορκοι, βεβαίως, μην τους ξεχνάμε) που βγάζουν παρόμοιες αποφάσεις.

Όταν είσαι κεντροαριστεροφιλελευθεροκοινολογικάκιας και προβληματίζεσαι με τέτοιες αποφάσεις, θυμίζεις τους περίφημους Πολ που εν μέσω χούντας, τραγουδούσαν για τον άνθρωπο που έπρεπε να αγαπήσει (γαμήσει) και να μην πολεμάει, διότι είναι κακό πράμα ο πόλεμος. Δίδαξε ήθος, ρε Άδωνη, γαμώ το στανιό μου.


sleepingvillage-savor

ΚΑΤΑΡΑ ΓΙ' ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ήταν παιδιά ξυπόλητα, φτωχά και πεινασμένα
ελπίδας ήταν άγγελοι με τα φτερά κομμένα.
Μωρά ήταν στην κούνια τους, μωρά χωρίς πατέρα
παιδιά που γεννηθήκανε σε κάποια μαύρη μέρα.
Σημάδια της αγνότητας, ικέτες της ειρήνης
ήταν παιδιά ανήλικα παιδιά της Παλαιστίνης.

Κι ήρθαν εκείνοι, των λαών το αίσχος και η κατάρα
Πάνω στ' αθώα τα παιδιά, σκορπίσαν την αντάρα.
Ήρθαν μια νύχτα αφέγγαρη κραδαίνοντας μαχαίρια
και με το αίμα των παιδιών λερώσανε τα χέρια.
Εκείνοι που έχουν για Θεό τα όπλα και τον τρόμο,
εκείνοι που χαράξανε του Γολγοθά το δρόμο.

Και οι άλλοι οι ανθρωπιστές, του κόσμου οι προστάτες
δεν είδαν λέει τίποτα, γυρίσανε τις πλάτες.
Κανανε κάποια σύσκεψη με «κεκλεισμένας θύρας»
κι είπαν εμείς δεν ξέρουμε και νίπτουμε τας χείρας.
Γι αυτό όμως το έγκλημα που ο κόσμος πάει να φρίξει,
το αίμα να γίνει των παιδιών ποτάμι να τους πνίξει.
Καστρινός

Είμαστε Ισραηλινοί έφεδροι. Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε

Της Yael Even Or
Η Yael Even Or είναι ισραηλινή δημοσιογράφος
 και
 ακτιβίστρια, η οποία κατά τη διάρκεια της
 θητείας της
 αξιολογούσε υποψήφιους για το τμήμα 
στρατολόγησης
 του ισραηλινού στρατού. Αυτήν την εποχή
 ζει στη
 Νέα Υόρκη.

Όποτε ο ισραηλινός στρατός καλεί τις εφεδρείες –
 οι οποίες αποτελούνται από πρώην στρατιώτες – 
υπάρχουν διαφωνούντες, αρνητές και άτομα που 
βγαίνουν αδικαιολογήτως απόντα μεταξύ των 
στρατιωτών που καλούνται στον πόλεμο. Τώρα που το Ισραήλ έχει στείλει 
στρατεύματα στη Γάζα και πάλι, και οι εφεδρείες καλούνται να υπηρετήσουν,
 δεκάδες αρνούνται να λάβουν μέρος.

Είμαστε πάνω από 50 Ισραηλινοί/ες που ήμασταν κάποτε στρατιώτες και τώρα
 διακηρύσσουμε την άρνησή μας να είμαστε μέρος των εφεδρειών. Είμαστε 
αντίθετοι στον Ισραηλινό Στρατό και το νόμο υποχρεωτικής στράτευσης. Εν μέρει,
 επειδή βρίζουμε την τωρινή στρατιωτική επιχείρηση. Αλλά οι περισσότεροι από
 τους υπογράφοντες πιο κάτω είναι γυναίκες και δεν θα πολεμούσαν στη μάχη.
 Για μας, ο στρατός είναι προβληματικός για λόγους πολύ ευρύτερους από την 
«Επιχείρηση Protective Edge» ή ακόμα και την κατοχή. Λυπούμαστε για τη 
στρατιωτικοποίηση του Ισραήλ και τις πολιτικές διακρίσεων του στρατού. Ένα 
παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες συχνά υποβιβάζονται σε 
χαμηλόβαθμες γραμματειακές θέσεις. Άλλο ένα είναι το σύστημα επιλογής που
 κάνει διακρίσεις ενάντια στους Μιζραχί (εβραίοι των οποίων οι οικογένειες
 κατάγονται από αραβικές χώρες) εμποδίζοντάς τους να εκπροσωπούνται δίκαια
 μέσα στις πιο διακεκριμένες μονάδες του στρατού. Στην ισραηλινή κοινωνία 
η μονάδα κάποιου και η θέση του καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την επαγγελματική
 σταδιοδρομία στην μετέπειτα πολιτική ζωή.

Για μας, η τωρινή στρατιωτική επιχείρηση και ο τρόπος με τον οποίο η 
στρατιωτικοποίηση επηρεάζει την ισραηλινή κοινωνία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα
. Στο Ισραήλ, ο πόλεμος δεν είναι απλώς πολιτική με άλλα μέσα – αντικαθιστά 
την πολιτική. Το Ισραήλ δεν είναι πια ικανό να σκεφτεί μια λύση σε μια πολιτική 
σύγκρουση παρά μόνο με όρους σωματικής δύναμης∙ δεν είναι περίεργο που είναι 
επιρρεπές σε ατέρμονους κύκλους φονικής βίας. Και όταν ρίχνουν τα κανόνια
, καμιά κριτική δεν μπορεί να ακουστεί.

Αυτή η έκκληση, για καιρό στα σκαριά, είναι ιδιαιτέρως επείγουσα εξαιτίας της
 κτηνώδους στρατιωτικής επιχείρησης που λαμβάνει τώρα χώρα στο όνομά μας.
Και παρόλο που οι μάχιμοι στρατιώτες είναι γενικά εκείνοι που διεξάγουν το 
σημερινό πόλεμο, η δουλειά τους δεν θα ήταν δυνατή χωρίς πολλούς διοικητικούς
 ρόλους στους οποίους πολλοί/ες από εμάς υπηρετήσαμε. Έτσι εάν υπάρχει ένας
 λόγος να αντιταχθούμε στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα, υπάρχει επίσης 
ένας λόγος να αρνηθούμε τον ισραηλινό στρατιωτικό μηχανισμό ως σύνολο.
 Αυτό είναι το μήνυμα αυτής της έκκλησης:

«Ήμασταν στρατιώτες σε ένα ευρύ φάσμα μονάδων και θέσεων στον ισραηλινό
 στρατό – ένα γεγονός για το οποίο έχουμε μετανιώσει, επειδή, κατά τη θητεία μας
, ανακαλύψαμε ότι οι στρατιώτες που δρουν στα κατεχόμενα εδάφη δεν είναι οι 
μόνοι που εφαρμόζουν τους μηχανισμούς ελέγχου πάνω στις παλαιστινιακές ζωές.
 Στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο στρατός εμπλέκεται. Γι’ αυτόν το λόγο, 
αρνούμαστε τώρα να συμμετάσχουμε στα εφεδρικά μας καθήκοντα και 
υποστηρίζουμε όλους όσους αρνούνται όταν καλούνται για θητεία.

Ο ισραηλινός στρατός, ένα θεμελιώδες κομμάτι των ζωών των Ισραηλινών, είναι
 επίσης η δύναμη που κυριαρχεί πάνω στους Παλαιστίνιους που ζουν στα εδάφη
 που κατακτήθηκαν το 1967. Όσο υπάρχει σ’ αυτήν του την τωρινή δομή, ο λόγος
 και η νοοτροπία μας ελέγχουν: Διαιρούμε τον κόσμο σε καλό και κακό σύμφωνα
 με τις κατηγορίες που θέτει ο στρατός∙ ο στρατός λειτουργεί ως η κορυφαία αρχή
 για το ποιος έχει μεγαλύτερη αξία στην κοινωνία και ποιος μικρότερη – ποιος 
είναι πιο υπεύθυνος για την κατοχή, ποιος επιτρέπεται να εκφράζει την αντίστασή 
τους και ποιος όχι, και πώς επιτρέπεται να το κάνουν. Ο στρατός παίζει κεντρικό
 ρόλο σε κάθε σχέδιο δράσης και πρόταση που συζητιέται σε εθνική συζήτηση
, κάτι που εξηγεί την απουσία οποιουδήποτε πραγματικού επιχειρήματος
 για μη-στρατιωτικές λύσεις στις συγκρούσεις που έχει εγκλωβιστεί το Ισραήλ 
με τους γείτονές του.

Οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας στερούνται
 τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους. Ζουν κάτω από ένα διαφορετικό 
νομικό σύστημα από τους εβραίους γείτονές τους. Αυτό δεν είναι σφάλμα 
αποκλειστικά των στρατιωτών που επιχειρούν σε αυτά τα εδάφη. Αυτοί οι 
στρατιώτες δεν είναι, έτσι, οι μόνοι που υποχρεούνται να αρνηθούν. Πολλοί 
από εμάς υπηρετήσαμε σε υποστηρικτικούς ρόλους διαχείρισης και γραφειοκρατίας
∙ εκεί ανακαλύψαμε πως ολόκληρος ο στρατός βοηθά στην άσκηση καταπίεσης 
στους Παλαιστίνιους.

Πολλοί στρατιώτες που υπηρετούν σε μη-μάχιμους ρόλους αρνούνται να 
αντισταθούν επειδή πιστεύουν ότι οι πράξεις τους, συχνά ρουτινιάρικες και 
κοινότυπες, απέχουν από τα βίαια αποτελέσματα αλλού. Και πράξεις που δε
ν είναι κοινότυπες – για παράδειγμα αποφάσεις για τη ζωή ή το θάνατο
 Παλαιστινίων γίνονται σε γραφεία πολλά χιλιόμετρα μακριά από τη Δυτική Όχθη
 – είναι απόρρητες, και έτσι είναι δύσκολο να υπάρξει δημόσια συζήτηση γι’ αυτές
. Δυστυχώς, δεν αρνηθήκαμε πάντα να εκτελέσουμε τα καθήκοντα που μας 
ανέθεσαν, και με αυτόν τον τρόπο κι εμείς, επίσης, συμβάλλαμε στις βίαιες 
πράξεις του στρατού.

Κατά τη διάρκεια της θητείας μας στο στρατό, γίναμε μάρτυρες (ή συμμετείχαμε)
 στην συμπεριφορά διακρίσεων του στρατού: οι δομικές διακρίσεις εναντίον
 των γυναικών, που ξεκινούν με την αρχική επιλογή και ανάθεση ρόλων∙
 η σεξουαλική παρενόχληση που είναι μια καθημερινή πραγματικότητα για 
κάποιες από εμάς∙ τα κέντρα απορρόφησης μεταναστών που εξαρτώνται από
 ένστολη στρατιωτική υποστήριξη. Κάποιοι από εμάς είδαν επίσης από πρώτο
 χέρι πως η γραφειοκρατία εσκεμμένα διοχετεύει φοιτητές τεχνικούς σε τεχνικές
 θέσεις, χωρίς να τους δίνει τη δυνατότητα να υπηρετήσουν σε άλλους ρόλους.
 Μας έθεσαν σε εκπαίδευση ανάμεσα σε ανθρώπους που έμοιαζαν και
 ακούγονταν όπως κι εμείς, παρά αναμιχθήκαμε και κοινωνικοποιηθήκαμε
 όπως ισχυρίζεται πως κάνει ο στρατός.

Ο στρατός προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ένα θεσμό που καθιστά
 δυνατή την κοινωνική κινητικότητα – ένα σκαλοπάτι για την ισραηλινή κοινωνία.
 Στην πραγματικότητα διαιωνίζει το διαχωρισμό. Πιστεύουμε πως δεν είναι τυχαίο
 ότι εκείνοι που προέρχονται από οικογένειες μεσαίων και υψηλών εισοδημάτων
 βρίσκονται σε μονάδες πληροφοριών που αποτελούν την ελίτ, και από εκεί 
συχνά φεύγουν για να δουλέψουν σε τεχνολογικές εταιρίες με υψηλούς μισθούς
. Πιστεύουμε πως δεν είναι τυχαίο πως όταν στρατιώτες από τις μονάδες 
συντήρησης όπλων ή επιμελητείας λιποτακτούν ή φεύγουν από τον στρατό,
 συχνά οδηγούμενοι από την ανάγκη να υποστηρίξουν οικονομικά τις οικογένειές
 τους, αποκαλούνται «κοπανατζήδες». Ο στρατός καθιερώνει μια εικόνα 
του «καλού Ισραηλινού» που στην πραγματικότητα αντλεί την εξουσία του
 υποτάσσοντας άλλους. Η κεντρική θέση του στρατού στην ισραηλινή κοινωνία,
 και αυτή η εξιδανικευμένη εικόνα που δημιουργεί, δουλεύουν από κοινού για να
 σβήσουν τις κουλτούρες και τους αγώνες των Μιζραχί, των Αιθιόπων, των
 Παλαιστινίων, των Ρώσων, των Δρούζων, των Υπερ-Ορθόδοξων, των Βεδουίνων,
 των γυναικών.

Όλοι μας συμμετείχαμε, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, σε αυτήν την ιδεολογία 
και λάβαμε μέρος στο παιχνίδι του «καλού Ισραηλινού» που υπηρετεί πιστά 
το στρατό. Σε μεγάλο βαθμό η θητεία μας πράγματι προώθησε τις θέσεις μας 
σε πανεπιστήμια και την αγορά εργασίας. Κάναμε διασυνδέσεις και 
επωφεληθήκαμε από τη ζεστή αγκαλιά της ισραηλινής συναίνεσης. Αλλά για
 τους παραπάνω λόγους, αυτά τα οφέλη δεν άξιζαν το κόστος.

Κατά το νόμο, κάποιοι/ες από εμάς είμαστε ακόμα καταγεγραμμένοι/ες ως μέρος
 των εφεδρικών δυνάμεων (άλλοι κατάφεραν να κερδίσουν απαλλαγές ή τους
 δόθηκαν όταν απολύθηκαν), και ο στρατός διατηρεί τα ονόματά μας και τις
 προσωπικές μας πληροφορίες, όπως και τη νομική δυνατότητα να μας
 διατάξει να «υπηρετήσουμε». Αλλά δε θα συμμετάσχουμε – με κανέναν τρόπο.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που οι άνθρωποι αρνούνται να υπηρετήσουν στον
 Ισραηλινό Στρατί. Έχουμε ακόμα και διαφορές στο υπόβαθρο και τα κίνητρα
 για τα οποία υπογράψαμε αυτήν την επιστολή. Παρόλα αυτά, απέναντι στις
 επιθέσεις σε εκείνους που αντιστέκονται στην υποχρεωτική στράτευση,
 υποστηρίζουμε τους αρνητές: τους τελειόφοιτους που έγραψαν μια επιστολή
 διακήρυξης άρνησης, τους υπερ-ορθόδοξους που διαμαρτύρονται για τον νέο
 νόμο υποχρεωτικής στράτευσης, τους Δρούζους αρνητές, και όλους εκείνους
 που η συνείδηση, η προσωπική ή οικονομική κατάσταση δεν τους επιτρέπει
 να υπηρετήσουν. Υπό το πρόσχημα μιας συζήτησης περί ισότητας, αυτοί 
οι άνθρωποι αναγκάζονται να πληρώσουν το τίμημα. Όχι πια.»

Yael Even Or

Efrat Even Tzur

Tal Aberman

Klil Agassi

Ofri Ilany

Eran Efrati

Dalit Baum

Roi Basha

Liat Bolzman

Lior Ben-Eliahu

Peleg Bar-Sapir

Moran Barir

Yotam Gidron

Maya Guttman

Gal Gvili

Namer Golan

Nirith Ben Horin

Uri Gordon

Yonatan N. Gez

Bosmat Gal

Or Glicklich

Erez Garnai

Diana Dolev

Sharon Dolev

Ariel Handel

Shira Hertzanu

Erez Wohl

Imri Havivi

Gal Chen

Shir Cohen

Gal Katz

Menachem Livne

Amir Livne Bar-on

Gilad Liberman

Dafna Lichtman

Yael Meiry

Amit Meyer

Maya Michaeli

Orian Michaeli

Shira Makin

Chen Misgav

Naama Nagar

Inbal Sinai

Kela Sappir

Shachaf Polakow

Avner Fitterman

Tom Pessah

Nadav Frankovitz

Tamar Kedem

Amnon Keren

Eyal Rozenberg

Guy Ron-Gilboa

Noa Shauer

Avi Shavit

Jen Shuka

Chen Tamir

Πηγή: Washington Post από Lo-Meshartot.org


 ΙΝΤΥΦΑΝΤΑ

Τα «Νέα» φοράνε τα κόκκινα γάντια του Ρόκι …και ρίχνουν μπουνιές στην Αλεξίου

Mε όπλα την εμπάθεια, την ειρωνεία και την παραπληροφόρηση, η εφημερίδα Τα Νέα εξαπολύει σήμερα επίθεση κατά της Χαρούλας Αλεξίου με αφορμή τη συναυλία συμπαράστασης στον αγώνα των καθαριστριών της περασμένης Δευτέρας. Στόχος του άρθρου, που το υπογράφει ο Παύλος Αγιαννίδης, δεν είναι μόνο να εξευτελίσει τη συγκεκριμένη τραγουδίστρια, αλλά να τρομοκρατήσει, να απειλήσει, έμμεσα βέβαια, τους ανθρώπους της τέχνης που θα τολμήσουν να υποστηρίξουν τους εργατικούς αγώνες.

Είναι άστοχο και αδιάφορο αυτό που αναφέρει το κείμενο, ότι δηλ. η Αλεξίου έκανε προμόσιον του καινούργιου της δίσκου.  Ενδεχομένως...
να είπε ένα-δυο καινούργια της τραγούδια, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας ήταν παλιά και δημοφιλή τραγούδια της, αλλά και τραγούδια του ’60 και ρεμπέτικα. Ο κ. Αγιαννίδης ούτε πέρασε από το Σύνταγμα, ούτε άκουσε τη συναυλία στο ραδιόφωνο. Έγραψε ό,τι του φάνηκε, ό,τι του είπαν κάποιοι. Βρήκε ομπρέλα η Αλεξίου, υπονοεί ο αρθρογράφος, και τρύπωσε από κάτω, όπου ομπρέλα εννοεί τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και το κορυφαίο επιχείρημά του συντάκτη: ««Δεν βρήκε γάντι να φορέσει και ομπρέλα να την καλύπτει όταν δολοφονούνταν από τον ζοφερό εθνικισμό ο συντεχνίτης της από το Πέραμα Παύλος Φύσσας για τη στάσης ζωής και τέχνης του. Είχε λάτρα τότε…»
Οι ίδιες οι καθαρίστριες ζήτησαν από τη Χ. Αλεξίου να τραγουδήσει γι’ αυτές. Αν οι γονείς Φύσσα ζητούσαν από την Αλεξίου να τραγουδήσει για τον Παύλο κι εκείνη αρνιόταν, τότε ο κ. Αγιαννίδης θα είχε κάθε δικαίωμα να την επικρίνει. Όταν κάποιος κάνει κάτι, έστω μικρό, για μια δίκαιη υπόθεση, ένας κλασικός τρόπος για την υποβάθμιση της προσφοράς του είναι να υποδείξει ότι αυτός ΔΕΝ έκανε κάτι άλλο. Π.χ., δεν έχουμε δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε για τη σφαγή στη Γάζα γιατί ΔΕΝ διαμαρτυρηθήκαμε αρκούντως όταν σφαζόταν κόσμος στη Συρία. Δεν έχει κάποιος δικαίωμα να συμπαραστέκεται σε 600 καθαρίστριες γιατί υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα που μένουν ατραγούδιστοι.  Κανένας λόγος δεν υπάρχει να δώσουμε αγωνιστικά εύσημα στην Αλεξίου τα οποία ποτέ δεν διεκδίκησε.  Η μόνη σχέση άλλωστε που είχε με κοινωνικούς αγώνες τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ήταν ότι τα μεγάφωνα ορισμένες φορές έπαιζαν παλιά τραγούδια της.  Και στο Ισραήλ τραγούδησε και στα βραβεία του Μέγκα στο Μέγαρο Μουσικής πρώτη μούρη ήταν και με τις κυρίαρχες επιλογές ποτέ δεν συγκρούστηκε. «Θέλω να ξαναγαπήσω τις παλιές μου αρχές» δήλωσε σε σχετικά πρόσφατη συνέντευξή της στην οποία δεν έκρυψε την πολιτιστική-πολιτική της σύγχυση.

Κορυφαία στιγμή της συναυλίας ήταν το τραγούδι «Τίποτα δεν πάει χαμένο» του Μάνου Λοϊζο και του Μανώλη Ρασούλη που έγραψαν τη μουσική και τους στίχους αντίστοιχα. Και μόνο τα πρόσωπα των γυναικών, που έχουν ανέβει στη σκηνή και φοράνε γάντια, δείχνουν, με την ευγένεια, τη λαϊκότητα και την ομορφιά τους πόσο δυνατό όπλο είναι το τραγούδι, το καλό τραγούδι. Αν συγκρίνει κανείς αυτά τα άβαφα χαρούμενα πρόσωπα, με την παγερή, κατεψυγμένη και ανέκφραστη φάτσα της Σοφίας Βούλτεψη, που θεωρεί «ντροπή» το να ασχολούμαστε τις καθαρίστριες, δεν θα διστάσει να διαλέξει την πλευρά με την οποία είναι.

Από τη μια η Βούλτεψη, ο Γεωργιάδης και οι μνημονιακοί κονδυλοφόροι. Από την άλλη η ζωή… και το «τίποτα δεν πάει χαμένο». Και στην κουλτούρα που υπηρετούν τα Νέα δεν ταιριάζουν τα κόκκινα γάντια της λάτρας, αλλά τα κόκκινα γάντια του Ρόκι…
 mao

greki


Εθνική Στρατηγική Διαστήματος και Ένοπλες Δυνάμεις


Φωτογραφία της αεροπορικής βάσης Batman από δορυφόρο της Digital Globe με ευδιάκριτα τρία UAV Heron.
Φωτογραφία της Αεροπορικής Βάσης Incirlik από δορυφόρο της Digital Globe με ευδιάκριτα δύο υπόστεγα που φιλοξενούν UAV Predator. Η ΔΔΣΠ/ΓΕΕΘΑ έχει πλήρη εικόνα για τις δραστηριότητες στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Τουρκίας.
Ο μακρόπνοος σχεδιασμός και οι έξυπνες και έγκαιρες επιλογές δεν χαρακτηρίζουν την Πολιτική Άμυνας & Ασφάλειας της χώρας μας. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις και μία εξ αυτών είναι αναμφίβολα το ελληνικό διαστημικό πρόγραμμα. Και αν σε κάποιον που δεν γνωρίζει τα πράγματα η προηγούμενη αυτή φράση θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και θυμηδία, με την συνοπτική παρουσίαση που θα ακολουθήσει πιστεύουμε πως θα γίνει κατανοητό ότι κάθε άλλο παρά υπερβολικοί είμαστε.

Διαχείριση των οφειλών, κρατική bad bank και τι σημαίνει η βιασύνη ολοκλήρωσης των κυβερνητικών σχεδίων

Κερασίνα Ραυτοπούλου: Διαχείριση των οφειλών, κρατική bad bank  και τι σημαίνει η βιασύνη ολοκλήρωσης των κυβερνητικών σχεδίων

Άρθρο του μέλους του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ

Κερασίνα Ραυτοπούλου: 

Της Κερασίνας Ραυτοπούλου *
Όλες οι δημοσιεύσεις σχετικά με τη διαχείριση των κόκκινων δανείων περιστρέφονται γύρω από τα γνωστά θέματα: Την αύξηση των κόκκινων δανείων (ιδιαίτερο πρόβλημα με τα επιχειρηματικά), την ανάγκη ελάφρυνσης των τραπεζών από το βάρος των επισφαλών δανείων, τον κώδικα δεοντολογίας της ΤτΕ, την δημιουργία bad bank για το ξεφόρτωμα των κόκκινων δανείων, τη χρησιμοποίηση ή μη του υπολοίπου του ΤΧΣ για τη χρηματοδότηση της εν λόγω bad bank, το ιρλανδικό μοντέλο, την αξιολόγηση των επιχειρήσεων για να ξεχωρίσουν οι «βιώσιμες» και άλλα πολλά …
Η μεγάλη πρεμούρα που έχει πιάσει τους Κυβερνητικούς και τραπεζικούς κύκλους οφείλεται στον μπαμπούλα, που ονομάζεται «νέα stress tests ευρωπαϊκών τραπεζών», με την απειλή να απαιτηθούν νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις. Αυτή είναι η εξήγηση για τη βιασύνη, που έχει καταλάβει την ΤτΕ και το κυβερνητικό κλιμάκιο για την άμεση εκπόνηση νέου σχεδίου διαχείρισης κόκκινων δανείων και μάλιστα την ολοκλήρωσή του στα μέσα του Αυγούστου.
Βέβαια τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια έχουν φθάσει σε υψηλά επίπεδα αφού η καταστροφική ύφεση έχει πλήξει την οικονομία της χώρας.
Από τα διάφορα δημοσιεύματα συμπεραίνονται τα εξής :
Οι τραπεζίτες με την «ανομολόγητη» υποστήριξη του ΤΧΣ επιθυμούν την ίδρυση μιας bad bank, στην οποία θα ξεφορτώσουν τα κόκκινα δάνειά τους (μαζί και τα βάσανα και τις σκοτούρες τους), και θα χρηματοδοτηθούν από το υπόλοιπο του ΤΧΣ και ίσως και από κάποιο δανεισμό. Το γεγονός ότι ανακεφαλαιοποιήθηκαν πρόσφατα και οι δείκτες κεφαλαιακής επάρκειάς τους, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι αρκετά ισχυροί, δεν τους απασχολεί, αλλά αντίθετα υπόσχονται ότι μόνο με αυτή την κίνηση θα μπορέσουν να διοχετεύσουν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.            
Δεν τους ενδιαφέρει το γεγονός ότι,  όσες bad banks έχουν δημιουργηθεί, είναι αποτέλεσμα κατάρρευσης κάποιων τραπεζών (στις περιπτώσεις ΑΤΕ και ΤΤ υπενθυμίζουμε ότι η κατάρρευση ήταν αδικαιολόγητη και προκλήθηκε από την ΤτΕ). Επίσης η λειτουργία των bad banks περιορίζεται στις εκκαθαρίσεις των προβληματικών χαρτοφυλακίων, και θεωρείται βέβαιο ότι αν η διαχείριση παρέμεινε στις ίδιες τις τράπεζες τα αποτελέσματα θα ήταν ασύγκριτα καλλίτερα από τη ανάληψη της διαχείρισης από τους εκκαθαριστές.  Από τις εκκαθαρίσεις αυτές δεν έχουν προκύψει σημαντικά οφέλη εκτός από κάποια ελάχιστα έσοδα από τις πληρωμές δανείων. Ευνοήθηκε, όμως, από τις επιλεκτικές προσλήψεις, ένας στρατός ευνοημένων από τους κυβερνητικούς κύκλους ή από τους γνωστούς κύκλους της Τράπεζας της Ελλάδος, για να βοηθήσουν τάχα με την εμπειρία τους τις διαδικασίες εκκαθάρισης.
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, όμως και ο Υπουργός Οικονομικών δεν έχουν την ίδια άποψη για τη χρηματοδότηση της bad bank, αφού μάλλον προορίζουν το υπόλοιπο του ΤΧΣ  για τη μείωση του δημόσιου χρέους, χωρίς όμως να έχουν ακόμη τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών μας.  
Ας δούμε όμως τι γίνεται με τα κόκκινα δάνεια.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, σχεδιάζουν τη ρύθμιση των συνολικών επιχειρηματικών οφειλών (προς Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΚΟ) με διαγραφές ή μετοχοποίηση, αφού όμως προηγουμένως κριθούν βιώσιμες.
Στα επιχειρηματικά δάνεια, οι τράπεζες θα έχουν μια σειρά επιλογών, όπως διαγραφή, κούρεμα ή αναδιάρθρωση, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης χωρίς όμως να γίνονται γνωστά τα αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση των επιχειρήσεων.  Αυτό που συζητείται για την περίφημη αξιολόγηση (δηλαδή αν είναι βιώσιμη η επιχείρηση) είναι να επιλέγονται εκείνες, που οι επιχειρηματίες έχουν την πρόθεση να βάλουν λεφτά στην επιχείρηση, ή όταν ο δείκτης EBITDA (κέρδη προ φόρων, τόκων, αποσβέσεων) είναι θετικός μετά από αναδιάρθρωση  (πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων,  περιορισμό δαπανών, συγχωνεύσεις, κ.λ.π.). Στην αντίθετη περίπτωση αποφασίζεται μετοχοποίηση οφειλών, ορίζεται νέα Διοίκηση και η επιχείρηση οδηγείται προς πώληση.
Φαίνεται όμως ότι οι παραπάνω επιλογές δεν θα γίνουν με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά με αδιαφάνεια και όρους συναλλαγής.  Συγκεκριμένα δεν υπάρχει ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, ώστε η κλαδική κατανομή των νέων κεφαλαίων να προσανατολιστεί σε ανάπτυξη με προοπτική και να προσεχθούν ιδιαίτερα οι παραγωγικοί κλάδοι, που έχουν μεγαλύτερη συμμετοχή στο ΑΕΠ, ή  οι κλάδοι που εξασφαλίζουν επάρκεια σε βασικά αγαθά (διατροφής, υγείας κ.λ.π.). Επίσης  η διατήρηση των θέσεων εργασίας ή και η αύξησή τους, δεν αποτελεί κριτήριο για τις αποφάσεις περί βιωσιμότητας των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.
Γενικά είναι ένα θολό τοπίο για τον τρόπο, που θα αξιολογούνται οι επιχειρήσεις, για τα κριτήρια, που θα τεθούν για τις παρατάσεις και γενικά για τις ρυθμίσεις και φαίνεται ότι αφήνονται όλα στις τράπεζες. Δηλαδή η λύση που προτείνουν είναι τραπεζοκεντρική.
Οι τράπεζες θα καθορίζουν κριτήρια, θα προσδιορίζουν τους συνεργάσιμους δανειολήπτες, θα επιλέγουν τους τρόπους ρύθμισης ή διαγραφής των οφειλών, ή μεταβίβασης των υποθηκευμένων ακινήτων με συναίνεση του δανειολήπτη, θα αποφασίζουν για το κλείσιμο ή μη των επιχειρήσεων ορισμένων, από τις οποίες θα μετοχοποιούν και τις οφειλές και θα τις μεταβιβάζουν προφανώς σε όσους ενδιαφέρονται να τις αποκτήσουν.
Οι πραγματικές προθέσεις τους είναι η άλωση της ιδιωτικής περιουσίας.
Η ελάφρυνση των δανειοληπτών, που πραγματικά δοκιμάζονται από την ύφεση και τις πολιτικές λιτότητας, δεν φαίνεται να τους απασχολεί.
Επιδιώκουν και επίσπευση των διαδικασιών διαχείρισης του προβλήματος με «βελτίωση» της εξωδικαστικής διαδικασίας. Τους πειράζει ο πτωχευτικός κώδικας, που πραγματικά χρειάζεται βελτίωση, αλλά όχι και να αποφασίζει το 35 % των πιστωτών για την τύχη της επιχείρησης. Στην πράξη σημαίνει πως οι τράπεζες, που κατά κανόνα αποτελούν τους μεγαλύτερους πιστωτές των επιχειρήσεων, θα αποφασίζουν για τις αναδιαρθρώσεις χρεών του επιχειρηματικού τομέα, έναντι των ασφαλιστικών ταμείων, του Δημοσίου, των εργαζόμενων και των προμηθευτών.
Για τις οφειλές των ιδιωτών και για τον προσδιορισμό των εύλογων δαπανών διαβίωσης, έχουν διαρρεύσει κάποια νούμερα, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζεται αν θα λαμβάνονται υπόψη και οι υποχρεώσεις σε τρίτους.
Τα ερωτηματικά, που προκύπτουν, είναι τι θα γίνεται αν δεν περισσεύει τίποτε από το εισόδημα ;
Θα εξαναγκάζονται σε παραχώρηση των ακινήτων περιουσιακών στοιχείων τους ;
Θα ενοικιάζουν το σπίτι τους για 5 χρόνια το ανώτερο και μετά θα το χάνουν ;
Αν δεν κριθούν συνεργάσιμοι οι δανειολήπτες θα αρχίζουν πλειστηριασμοί με τιμή εκκίνησης όχι την αντικειμενική αξία, που ήταν μέχρι σήμερα αλλά πολύ χαμηλότερη ;
Στην ουσία αντιμετωπίζουμε την εξής κατάσταση :
Από τη μια πλευρά είναι αυτοί με τις προθέσεις τους για διαχείριση όλων των θεμάτων σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα πολιτικές τους. Δηλαδή αδιαφάνεια, φωτογραφικές διατάξεις και νομοθετήματα για κάλυψη και υποστήριξη των ευνοημένων τους, απουσία σχεδίων παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, συνέχιση της καταστροφικής λιτότητας, τραπεζοκεντρικές λύσεις των προβλημάτων, υπακοή στους δανειστές σε βάρος της ανάκαμψης της οικονομίας της χώρας που οδηγεί σε μεγαλύτερη εξαθλίωση της κοινωνίας.
Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για ανάκαμψη και αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ούτε πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Για παράδειγμα ο πρώην υπουργός Οικονομικών και τώρα κεντρικός τραπεζίτης νομίζει ότι βρήκε τη λύση για αναπτυξιακή πολιτική στα σχέδια που εκπόνησε η McKinsey και μάλιστα ανακοίνωσε σε πρόσφατο Eurogroup ένα σχέδιο για την «Ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα δέκα χρόνια. Σύμφωνα με αυτό προβλέπεται να ιδρυθούν 2 ή 3 μονάδες για ελιές και ελαιόλαδο (πιθανότατα στην Πελοπόννησο ή την Κρήτη με ικανότητα επεξεργασίας 100-150 χιλιάδων τόνων) και τρία συσκευαστήρια φρούτων και λαχανικών, τα οποία θα ελέγχουν το σύνολο της παραγωγής, καθώς επίσης και μια μεγάλη εταιρία διακίνησης… Μοναδική συγκέντρωση ολιγοπωλιακού χαρακτήρα … Έτσι όμως θα λυθεί το πρόβλημα που έχουν οι Κυβερνητικοί να μοιράσουν τα κονδύλια του  ΕΣΠΑ (έστω και αυτά τα ψίχουλα), καθώς επίσης και τα άλλα προβλήματα εξουσίας και κατανομής πόρων.
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει λύσεις  :
Για εμάς, το πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης θα έπρεπε εξαρχής να συνδυαστεί με ένα αποτελεσματικό και κοινωνικά δίκαιο συνολικό σχέδιο διαχείρισης των κόκκινων δανείων.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την εξυγίανση των τραπεζών (καθαρισμός του χαρτοφυλακίου τους από τις επισφάλειες και επιστροφή στην πιστωτική λειτουργία, δηλαδή στην παροχή ρευστότητας), με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι ο τερματισμός της λιτότητας και η απελευθέρωση της κοινωνίας και της οικονομίας από το «άχθος» των κόκκινων δανείων.
Η πρότασή μας για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων επιχειρήσεων και νοικοκυριών βασίζεται στη δημιουργία ενός ενδιάμεσου δημόσιου φορέα διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους, ο οποίος θα αναλάβει τη θεσμοθέτηση και την εποπτεία της εφαρμογής ενός απλού, αποτελεσματικού, διαφανούς και δίκαιου προγράμματος ρύθμισης των κόκκινων δανείων, με αντικειμενικά κοινωνικά κριτήρια που θα προστατεύουν τους αδύνατους και όσους έχουν πληγεί από την κρίση. Το πρόγραμμα θα επεκταθεί και στη διαχείριση των ληξιπροθέσμων οφειλών προς το Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ΔΕΚΟ, δηλαδή πρόκειται για συνολική αντιμετώπιση της διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους.
Ο φορέας θα θεσμοθετήσει πρόγραμμα ρύθμισης, που θα βασίζεται σε καθορισμένες αναγκαίες (ελάχιστες) δαπάνες αξιοπρεπούς διαβίωσης, προκειμένου η εξυπηρέτηση των δανειακών και λοιπών υποχρεώσεων να γίνεται από το περίσσευμα και όχι από το υστέρημα του οικογενειακού εισοδήματος. Θα περιλαμβάνονται και διαγραφές των οφειλών για τις περιπτώσεις αντικειμενικής μόνιμης αδυναμίας αποπληρωμής, δηλαδή για χρέη που δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να αποπληρωθούν, με βάση συγκεκριμένα κοινωνικά κριτήρια, ιδιαίτερα για τις ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, που αδυνατούν να προσποριστούν τα στοιχειώδη του βίου.
Τα δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρωθούν στο σύνολό τους και δεν υπάρχει η δυνατότητα να ρυθμιστούν από τις τράπεζες λόγω μη βιωσιμότητας της ρύθμισης, θα μεταβιβάζονται  στον φορέα.
Η χρηματοδότηση θα είναι από τέσσερις πηγές:  τράπεζες,  οφειλέτες, ανάλογα με την πραγματική οικονομική τους θέση,  δημόσιοι πόροι και κεφαλαιαγορές που θα μπορεί να προσφύγει ο ενδιάμεσος φορέας χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η κυριότητα των περιουσιακών στοιχείων των δανειοληπτών.
Όλες οι ρυθμίσεις,  και κυρίως εκείνες που θα προβλέπουν και διαγραφή χρεών, θα γίνονται αυστηρά με κοινωνικά κριτήρια, ώστε να ωφεληθούν εκείνοι, που πραγματικά έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη ή για τους οποίους δεν υπάρχει άλλη λύση.
Μόνο με τον ενδιάμεσο φορέα διαχείρισης ιδιωτικού χρέους δεν θα αφεθούν οι τράπεζες ανεξέλεγκτες να διαχειριστούν τα κόκκινα δάνεια με τις γνωστές πρακτικές τους, που αποβαίνουν υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και σε βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων των δανειοληπτών, ενώ παράλληλα οι τράπεζες θα απελευθερωθούν από τα «κακά» στοιχεία του ενεργητικού τους με μικρό κόστος, και χωρίς νέες κεφαλαιακές ανάγκες, προκειμένου να μπορέσουν να παίξουν το πραγματικό τους ρόλο, που είναι η στήριξη της πραγματικής οικονομίας, μέσω της παροχής ρευστότητας σε υγιείς επιχειρήσεις, αποτελώντας μοχλό επανεκκίνησης της οικονομίας και τόνωσης της απασχόλησης.
·         Μέλος της γραμματείας του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ


 newmoney