Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Τα λεφτά έκαναν φτερά και πέταξαν σε... παραδείσους!

Στέλιος Ελληνιάδης
Λίγες μέρες πριν κλείσει η Βουλή για τις εκλογές της 6ης Μάη, ο αντιπρόεδρος της Βουλής που ήταν επικεφαλής της ομάδας σύνταξης ενός νομοσχεδίου για την επιστροφή στην Ελλάδα των κεφαλαίων που είχαν φυγαδευτεί στο εξωτερικό, μου είπε ότι το ύψος τους ανέρχεται σε 700 δισεκατομμύρια ευρώ!
Το νομοσχέδιο αυτό, με ευεργετικές διατάξεις αλλά και ποινές για όσους δεν θα συμμορφώνονταν, ετοιμάστηκε, αλλά ποτέ δεν κατέβηκε στη Βουλή. Όταν στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας επισκεφθήκαμε με κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, στην Αλεξάνδρας, οι αστυνομικοί της δίωξης οικονομικού εγκλήματος με διαβεβαίωσαν ότι πρόκειται για ακόμα μεγαλύτερα ποσά και ότι γνωρίζουν και τα ονόματα περίπου 600 μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία και σε φορολογικούς παραδείσους. Αλλά ούτε αυτοί είχαν εντολή να προχωρήσουν στα περαιτέρω. Έπρεπε η πολιτική ηγεσία να δώσει το πράσινο φως, αλλά το φανάρι έχει κολλήσει στο κόκκινο!


Ολιγαρχία και ανισότητα
Στην προεκλογική περίοδο, οι συζητήσεις για τα οικονομικά εξαντλούνταν σε στερεότυπες τοποθετήσεις από τη Δεξιά και στερεότυπες απαντήσεις από την Αριστερά. Το χρέος, το δάνειο, οι δόσεις, οι μειώσεις, το ευρώ και η δραχμή! Ένα κουραστικό αναμάσημα όπου η Αριστερά προσπαθούσε ηρωικά να αποφύγει τις λακούβες με τις παγίδες, χωρίς ποτέ η συζήτηση να ξεφεύγει από την ατζέντα που βόλευε τους μνημονιακούς που προκλητικά και επιθετικά εστίαζαν στην παραπληροφόρηση και τον εκφοβισμό. Για την ταμπακιέρα ούτε λέξη. Οι εκπρόσωποι της Αριστεράς, σε γενικές γραμμές, τα πήγαν καλά, αλλά η συζήτηση δεν άλλαξε ποτέ σελίδα, δεν μπήκε καθόλου στα πιο βαθιά και πιο τρωτά σημεία του συστήματος. Το θέμα της βίαιης αναδιανομής του πλούτου και της μεγέθυνσης των ανισοτήτων υπέρ της ολιγαρχίας δεν θίχτηκε καν.
Ούτε στην υπόλοιπη Ευρώπη ασχολήθηκαν πολύ με την ανισότητα οι φορείς της Αριστεράς. Ευτυχώς, το θέμα αναδείχνεται από κινήματα βάσης και διακεκριμένους ειδικούς του συστήματος που προσφέρουν στην Αριστερά μία απρόβλεπτη ενίσχυση. Είναι ρητός και κατηγορηματικός ο Joseph Stiglitz στο καινούριο του βιβλίο The Price of Inequality που μόλις κυκλοφόρησε στην Αμερική. Όπως και ο Ferdinand Mount στο The New Few ή ο Charles H. Ferguson στο Predator Nation, αλλά και οι Richard Wilkinson and Kate Pickett στους οποίους αρκετές φορές έχω αναφερθεί στο Περίπτερο Ιδεών σχετικά με το περίφημο βιβλίο τους The Spirit Level στο οποίο αναλύουν λεπτομερώς τις συνέπειες της ανισότητας που αποτελεί δομικό στοιχείο του συστήματος, καθολικά καταστροφικό για τις κοινωνίες. Και βεβαίως, στο ίδιο ζήτημα έχει επικεντρώσει τη δράση του, πολύ κατανοητά και περιεκτικά, το κίνημα Occupy Wall Street με κεντρικό σύνθημα «Είμαστε το 99%» κόντρα στο 1% που μονοπωλεί τον πλούτο!
Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι η ανισότητα. Ο καπιταλισμός στην εξέλιξή του διέψευσε όλες τις αξίες που τον έκαναν δελεαστικό στις κοινωνικές πλειοψηφίες που πίστεψαν και υιοθέτησαν την προπαγάνδα των ελίτ για το καπιταλιστικό θαύμα, στις μεταπολεμικές δεκαετίες. Ότι, δήθεν, η όλο και μεγαλύτερη ανάπτυξη και συσσώρευση πλούτου συνεπάγεται αυτομάτως τη δικαιότερη κατανομή του ανάμεσα στις ανώτερες, μεσαίες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις, απαλείφοντας ή περιορίζοντας δραστικά τις ανισότητες στις ευκαιρίες, τα εισοδήματα και τις περιουσίες.
Η Αριστερά δεν το έπιασε αυτό από τα κέρατα. Παραδόξως, αυτό ήταν περισσότερο αισθητό σε εξεγέρσεις που δεν είχαν αριστερό πρόσημο, όπως στην Τυνησία και την Αίγυπτο. Τα διεθνή ΜΜΕ υπερτόνιζαν το αίτημα για εκλογές, αποσιωπώντας ότι η βασική αιτία των εξεγέρσεων ήταν οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες σ’ αυτές τις χώρες. Γι’ αυτό, όπου δόθηκε η ευκαιρία, νικητές αναδείχτηκαν οι ισλαμιστές, οι κατ’ εξοχήν «κοινωνιστές», και όχι οι «δημοκράτες» ευρωπαϊκού τύπου που δίνουν προτεραιότητα στα πολιτικά δικαιώματα σε αντίθεση με τους άλλους που δίνουν προτεραιότητα στα ζητήματα της οικονομικής και κοινωνικής ισότητας.
Η Αριστερά δεν έκανε το ζήτημα της ανισότητας σημαία της. Η Αριστερά λειτουργεί ή χλιαρά μεταρρυθμιστικά, βλέπε ΔΗΜΑΡ, δηλαδή να καλυτερέψουμε τον καπιταλισμό χωρίς να θίξουμε τις πρωτογενείς και θεμελιώδεις του παθογένειες, ή υπερεπεναστατικά, τύπου ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δηλαδή όλα θα λυθούν με την ανατροπή του καπιταλισμού, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να επικεντρώνουμε σε «λεπτομέρειες» για τα συστατικά στοιχεία του καπιταλισμού που εξελίσσονται και αδυσώπητα οδηγούν στην κρίση και την καταστροφή. Ανάμεσα στα δύο, η συνισταμένη του ΣΥΡΙΖΑ, με σωστή επιλογή την αντίθεση στο μνημόνιο, επίσης δεν ανέδειξε την καταστροφική εκτροπή προς την υπέρμετρη ανισότητα. Γι’ αυτό, ενώ ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας συντάχθηκε με την αντιμνημονιακή επιλογή, ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει πώς συντελέσθηκε αυτή η χρεοκοπία και πού αποσκοπεί. Η προπαγάνδα πολιτικών και δημοσιογράφων ότι για όλα φταίνε οι δημόσιες επιχειρήσεις, οι μισθοί και οι συντάξεις, και όχι οι ολιγάρχες, έπιασε τόπο ακόμα και σε λαϊκά στρώματα.

Η Ελλάδα πρώτη στην ανισότητα
Αυτή η παρανόηση, που υπονομεύει την εδραίωση της επιρροής της Αριστεράς, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, στην υποτίμηση του θέματος της ανισότητας. Προεκλογικά, υποχρεωθήκαμε να παίξουμε στο γήπεδο της Δεξιάς όσον αφορά τα αίτια της κρίσης και τις πολιτικές ξεπεράσματός της. Και τα καταφέραμε στην αντιπαράθεση όχι γιατί ήμασταν τόσο πειστικοί, όσο γιατί η πραγματικότητα και η απειλή της φτώχειας και της πείνας έστρεφαν τους ρημαγμένους πολίτες στην Αριστερά, η οποία, αν μη τι άλλο, υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων και έχει σαφή θέση απέναντι στο μνημόνιο, οικονομικά και εθνικά.
Όμως, η Αριστερά πρέπει να γίνει πιο επεξηγηματική και συγκεκριμένη για να καταλάβει η κοινωνία τι ακριβώς και πώς συντελέσθηκε. Χρειάζεται, με στοιχεία, να μιλήσει για την ανισότητα που μαστίζει όλο το δυτικό μοντέλο και ιδίως τις μητροπόλεις του παγκόσμιου χρήματος, τις ΗΠΑ και την Αγγλία, αλλά και την Ελλάδα που, στη δική της μικροκλίμακα, έχει εκπέσει στη χειρότερη μορφή καπιταλισμού, χωρίς καν να έχει φτάσει στην ανώτερή του μορφή! Να εξηγήσει, η Αριστερά, αυτό το τερατώδες που συμβαίνει, δηλαδή να είναι οι κοινωνικές ανισότητες στην Ελλάδα αντάξιες μ’ αυτές των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, τηρουμένων των αναλογιών, ενώ βρισκόμαστε στο κατώτερο στάδιο ανάπτυξης μεταξύ των δυτικών χωρών.
Η Αριστερά πρέπει να εξηγεί παραστατικότατα και λαϊκότατα το πώς φτάσαμε ως εδώ. Τι έγινε και πού διοχετεύθηκε ο εθνικός πλούτος, πού πήγαν τα εθνικά εισοδήματα, γιατί δόθηκαν και πού κατέληξαν οι επιδοτήσεις, γιατί συρρικνώθηκε η βιομηχανική και αγροτική παραγωγή και τι απέγιναν τα υπέρογκα δάνεια που έλαβε η χώρα από τους διεθνείς τοκογλύφους. Με λίγα λόγια, πώς στέρεψε η χώρα από χρήμα.
Με την κοινή λογική, εάν τα έσοδα δαπανώνταν για μισθούς, συντάξεις και παροχές κοινής οφέλειας, αυτά θα επέστρεφαν και θα ανακυκλώνονταν στην εντόπια οικονομία. Όμως, τα χρήματα έκαναν φτερά. Τα έσοδα από κάθε πηγή διοχετεύονταν στις τσέπες μιας μειοψηφίας εξαντλώντας το κράτος και τους εργαζόμενους. Έτσι συντελέσθηκε η τεράστια αναδιανομή του πλούτου που έφερε την Ελλάδα ανάμεσα στις πρώτες χώρες με τις μεγαλύτερες ανισότητες. Κι αυτό έγινε με συγκεκριμένες πολιτικές. Η διαφυγή τεράστιου μέρους του παραγόμενου εισοδήματος, αλλά και του εισαγόμενου χρήματος (επιδοτήσεις, δάνεια, συνάλλαγμα από τον τουρισμό και τις εξαγωγές ελληνικών προϊόντων κ.λπ.), συνέτεινε στην ταχεία και εξωφρενική μεγέθυνση των ανισοτήτων και, μάλιστα, στη χειρότερή τους μορφή με δεδομένο ότι η μειοψηφία που αποκόμιζε τη μερίδα του λέοντος από τους εθνικούς πόρους δεν επένδυε τα κέρδη της στην Ελλάδα, αλλά τα έστελνε στο εξωτερικό, για την αποφυγή της φορολογίας ή για την επιδίωξη μεγαλύτερων και πιο σίγουρων κερδών σε άλλες αγορές ή φορολογικούς παραδείσους.
Είναι εξωφρενικά τα ποσά που «πέταξαν» στο εξωτερικό ιδιαίτερα από την εποχή της μεγάλης ληστείας του Χρηματιστηρίου. Δεν είναι μόνο τα δημοσιεύματα του Spiegel και άλλων καλά πληροφορημένων εντύπων που αναφέρθηκαν πολλές φορές στις καταθέσεις Ελλήνων σε ξένες τράπεζες. Είναι γνωστές, αλλά μη ανακοινώσιμες για λόγους προστασίας των «καταθετών» και «επενδυτών» που ανήκουν στην ολιγαρχία και καλύπτονται από την πολιτική νομενκλατούρα που εξαρτιέται όλο και περισσότερο από χρηματιστές, τραπεζίτες, εργολάβους και εφοπλιστές με ελληνικές ταυτότητες, αλλά χωρίς πατρίδα.
Με τις τεράστιες αρπαχτές των ντόπιων ολιγαρχών και των μεγάλων διεθνών χρηματοπιστωτικών εταιριών που έβαλαν χοντρό χέρι στη δημόσια και ιδιωτική ελληνική περιουσία, οδηγηθήκαμε στη χρεοκοπία. Είναι τρις τα λεφτά που αφαιρέθηκαν από τον εθνικό κουμπαρά και αποσύρθηκαν από την εθνική οικονομία μέσα σε λίγα χρόνια. Και το πλιάτσικο συνεχίζεται.

Κόντρα στη σάπια μειοψηφία
Η ελληνική Αριστερά υστερεί στις αναλύσεις της. Η Αριστερά πρέπει να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που σκέφτεται, να αυτονομηθεί από την κυρίαρχη λογική, να αναθεωρήσει τις αξιολογήσεις της, να επεξεργαστεί εναλλακτικούς τρόπους ερμηνείας των φαινομένων και να ενημερώνει αδιάκοπα και επίμονα τους πολίτες. Ο αντιμνημονιακός αγώνας πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερο βάθος και σαφέστερη προοπτική. Όσο πιο ρηχά κινείται η Αριστερά, τόσο πιο εύθραυστη θα είναι και η πολιτική της επιρροή.
Εάν μπορέσουμε να εξηγήσουμε στον κόσμο γιατί, πώς και από ποιους στέγνωσε η Ελλάδα από λεφτά, θα βαθύνουμε την αντικαπιταλιστική συνείδηση των πολιτών, θα κάνουμε κατανοητή την πολιτική μας, θα δυναμώσουμε το κίνημα ενάντια στη φτώχεια και την υποτέλεια και θα ανατρέψουμε τους ληστές που ρημάζουν τον τόπο. Αλλιώς, αν μείνουμε στα επιφανειακά, θα μας καταπιεί και μας το ακατανόητο για τον κόσμο PSI.
Μια σάπια μειοψηφία, χρηματιστών, εργολάβων, αεριτζήδων, μεσαζόντων και πολιτικών, οργάνωσε τη ληστεία του εθνικού εισοδήματος και ξεπουλάει την εθνική περιουσία στο εαυτό της και στους χρηματοδότες της. Τα λεφτά ούτε τρώγονται ούτε εξανεμίζονται. Τα λεφτά αλλάζουν ιδιοκτήτη και μεταφέρονται από τσέπη σε τσέπη και από τόπο σε τόπο. Αναδιανέμονται ασταμάτητα υπέρ των ολίγων. Στην Ελλάδα, την τελευταία εικοσαετία, οργανώθηκε και πραγματοποιήθηκε μία από τις μεγαλύτερες λεηλασίες διεθνώς. Το ελληνικό πλιάτσικο πρέπει να αποτελέσει ξεχωριστό κεφάλαιο στο επόμενο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν, αλλά και να διδάσκεται στις οικονομικές σχολές των πανεπιστημίων των ΗΠΑ και τις Ευρώπης που επεξεργάζονται τους καλύτερους δυνατούς τρόπους για την καταλήστευση μιας ευάλωτης χώρας, κάτω από την επωνυμία της παγκοσμιοποίησης, της απελευθέρωσης, του εξορθολογισμού, της διάσωσης ή κάθε άλλου εύηχου όρου που οι ίδιοι επινοούν.
Εμείς πρέπει να αποκαλύψουμε την αληθινή ουσία της κρίσης και της πτώχευσης. Πρέπει να αποκαλύψουμε πώς μεθοδεύεται η αναδιανομή υπέρ της ολιγαρχίας. Ποιος είναι ο ρόλος των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Πού πάνε τα λεφτά που δημιουργούνται από την εργασία των πολιτών και πού πάνε τα λεφτά που δανείζεται το κράτος και χρεώνεται ο λαός. Η αποκάλυψη με στοιχεία της ολοένα αυξανόμενης ανισότητας υπέρ του 1% και σε βάρος του 99% είναι η πιο επαναστατική πολιτική που πρέπει να κάνουμε. Αλλιώς θα γίνουμε όλοι ΔΗΜΑΡ!
e-dromos

Ασήμαντα επικίνδυνα ανθρωπάκια...

Του Γιώργου Δελαστίκ

Γλοιώδη, δουλόφρονα αλλά ταυτόχρονα αδίστακτα ανθρωπάκια συναπαρτίζουν τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά από τα λόγια και τα έργα τους. Είναι χαρακτηριστική η κωμωδία που παίχτηκε με τις δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού όσο και του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ κατά του Γερμανού αντικαγκελάριου και αρχηγού των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος είπε δημοσίως το αυτονόητο –ότι πλέον μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι διαχειρίσιμη και δεν προκαλεί τρόμο, εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι...
η Αθήνα δεν θα τα καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους που της βάζει η ΕΕ και η Γερμανία και έτσι θα πρέπει να διακοπεί οριστικά η χρηματοδότησή της από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ.
Ο Αντώνης Σαμαράς ξεσπάθωσε, υποτίθεται, κατά του Ρέσλερ. «Υπάρχουν κάποιοι ξένοι αξιωματούχοι που κάθε τόσο βγαίνουν και προεξοφλούν ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει. Τους θεωρώ –και το λέω ανοικτά και δημόσια- υπονομευτές της εθνικής προσπάθειας. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ορθοποδήσει η χώρα κι εκείνοι κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτύχουμε. Δεν ξέρω πια αν το κάνουν συνειδητά ή από ανοησία. Ξέρω όμως ότι είναι ανεύθυνοι – και εν πάση περιπτώσει δεν θα τους περάσει», διακήρυξε ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Δεν τόλμησε όμως να αναφέρει το όνομα του Γερμανού αντικαγκελάριου, παρόλο που ο Φίλιπ Ρέσλερ είναι ένα περιφερόμενο πολιτικό πτώμα που πήρε το κόμμα του από το 14% και το έχει ρίξει δημοσκοπικά στο… 4% (!), προκαλώντας αμφιβολίες ακόμη και αν θα κατορθώσει να το βάλει στο κοινοβούλιο στις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν του χρόνου το Σεπτέμβριο στη Γερμανία, ξεπερνώντας το όριο εισόδου του 5%. Μύδρους κατά των «ανιστόρητων» που κάνουν «τραγικό και πολιτικό λάθος» με το να «πετούν κάθε μέρα επικοινωνιακά βελάκια σε έναν αδύναμο εταίρο που βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη φάση της δημοσιονομικής του προσαρμογής» εξαπέλυσε με τουπέ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ούτε αυτός τόλμησε να αναφέρει το όνομα του Ρέσλερ, παρόλο που οι συνεργάτες του Σαμαρά και του Βενιζέλου έλεγαν στους δημοσιογράφους και τα «παπαγαλάκια» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα μέσα ενημέρωσης ότι το Γερμανό αντικαγκελάριο είχαν στόχο οι δύο «γενναίοι» πολιτικοί αρχηγοί, ασχέτως του ότι δεν τόλμησαν να αναφέρουν το όνομα του Ρέσλερ ως γνήσιοι… «κουραδόμαγκες» που λέγαμε παλιότερα για κάτι τέτοιους γελοίους τύπους που παρίσταναν στα λόγια τους σκληρούς, ενώ στην πραγματικότητα ήταν της καρπαζιάς! Είναι αποκαλυπτική η στάση του πρωθυπουργού, ο οποίος ενώ κάνει την «κότα» απέναντι στους Γερμανούς, κάνει επίδειξη πυγμής εναντίον των εργαζομένων και υπέρ των απεργοσπαστών. «Η ασυδοσία των συντεχνιών και των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παρανόμων, τέλος! Δείξαμε στο προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτό που λέμε!» διακήρυξε στομφωδώς ο Σαμαράς, αναφερόμενος στο άνοιγμα του εργοστασίου με τα ΜΑΤ για να δουλέψουν οι κατάπτυστοι απεργοσπάστες. Μόλις ήρθε μάλιστα στην Αθήνα ένα άλλο γελοίο υποκείμενο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο Σαμαράς υποσχέθηκε ότι θα κάνει η κυβέρνησή του περισσότερα από όσα επιτάσσει το Μνημόνιο που έχει διαλύσει τη χώρα!
Για να αντιληφθούμε βαθύτερα με πόσο γελοίους και επικίνδυνους πολιτικούς καραγκιόζηδες έχουμε να κάνουμε, αρκεί να παρουσιάσουμε κάποιες εμβριθείς διαπιστώσεις του υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά. Στην Ελλάδα παρουσιάζουμε μια ακαμψία (!) στην πτώση των τιμών σε σχέση με την πτώση των εισοδημάτων» απεφάνθη. «Η ακρίβεια είναι μια σχετική έννοια. Όταν ο άλλος είναι άνεργος, όσο και να πέσουν οι τιμές πάλι ακριβά θα είναι τα προϊόντα», πρόσθεσε με διαβολική εξυπνάδα – άρα δεν έχει κανένα νόημα να φτηνύνουν αφού «πάλι ακριβά θα είναι»! Τι πρέπει να γίνει; Οι μεν επιχειρηματίες «να δείξουν κοινωνική ευθύνη», οι δε καταναλωτές «να προβούν σε όλες εκείνες τις ενέργειες που πρέπει, ώστε να μην αφήνουμε τον χώρο για να εμφανίζονται αυτά τα φαινόμενα της ακρίβειας» μας παρότρυνε ο υφυπουργός! Η κυβέρνηση δηλαδή να μην κάνει τίποτα κατά της ακρίβειας! Άντε να δει άσπρη μέρα ο ελληνικός λαός με τέτοιους μνημονιακούς εγκάθετους στην κυβέρνηση. Από τη μία έχουμε το Σαμαρά να ορκίζεται ότι θα κάνει περισσότερα από όσα τον διατάζουν οι Γερμανοί μέσω του Μνημονίου. Από την άλλη έχουμε τον πρώην υπουργό Οικονομίας, Τάκη Ρουμελιώτη, μέχρι τον Ιανουάριο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ, να δηλώνει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης ορθά-κοφτά: «Στο ΔΝΤ γνωρίζαμε ευθύς εξαρχής ότι αυτό το πρόγραμμα ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί γιατί δεν είχαμε κανένα, απολύτως κανένα επιτυχημένο παράδειγμα εφαρμογής του!».
«Πολλοί ειδικοί λένε ότι οι ίδιοι οι στόχοι (σ.σ. του Μνημονίου) ποτέ δεν ήταν εφικτοί και ότι οι τόσο σκληρές πιέσεις επί μιας σειράς αυξανόμενα αδύναμων ελληνικών κυβερνήσεων να συμμορφωθούν με τους στόχους αυτούς έβλαψαν βαθιά την οικονομία της Ελλάδας», υπογραμμίζει η αμερικάνικη εφημερίδα και προσθέτει: «Ο κ. Ρουμελιώτης παραδέχθηκε ότι η Αθήνα είχε θλιβερή υστέρηση στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα, είπε, ήταν ότι οι αγριες περικοπές του προϋπολογισμού συνέτειναν στο σπιράλ προς τα κάτω, αποδεκατίζοντας την οικονομική ζήτηση μέσα στην Ελλάδα». Με άλλα λόγια, μας έθαψαν με το Μνημόνιο.
(
 

Greg Palast: «Η Ελλάδα είναι τόπος εγκλήματος της Goldman Sachs»

Μία συνέντευξη με τεράστιο ενδιαφέρον έδωσε ο γνωστός Αμερικανός δημοσιογράφος και πολυγραφότατος (αντινεοταξικός) συγγραφέας GregPalast στον παρουσιαστή DylanRatiganτου αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου MSNBC. Η συζήτηση αφορούσε την κρίση στην Ελλάδα και τα πραγματικά αίτιά της. Κάποιες από τις έρευνες που έχει κάνει ο Palast έχουν συζητηθεί ευρέως. Ενδεικτικά, το 1991, ο οικονομολόγος Joseph Stiglitz, πρώην διοικητικό στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Greg Palast και την βρετανική εφημερίδα The Observer, περιέγραψε το σχέδιο με τα 4 προβλέψιμα στάδια που το ΔΝΤ εφαρμόζει σε χώρες του Τρίτου Κόσμου με τις οποίες υπογράφει συμβόλαια δανεισμού.

Η εισαγωγή του Greg Palast: «Μία πραγματικά αποτρόπαια και μεγάλης κλίμακας απάτη έστησαν από κοινού η τράπεζα Goldman Sachs και μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, απάτη για την οποία ο ελληνικός λαός θα πληρώσει με το χαμένο μέλλον του. Η πολιτική τάξη της Ε.Ε. γνώριζε εκείνη την εποχή ότι τα ελληνικά λογιστικά βιβλία είχαν πειραχθεί, αλλά παρ’ όλα αυτά επέτρεψαν στη χώρα να μπει στην ευρωζώνη. Όλα δείχνουν ότι η Goldman Sachs έστησε ένα δικό της είδος Περλ Χάρμπορ, το οποίο επέτρεψε στην τωρινή ηγεσία της Ε.Ε. να εκμεταλλευθεί κατάλληλα την περίσταση με σκοπό να τρομοκρατήσει, μέσω της εξαθλίωσης, οποιαδήποτε χώρα θα της στεκόταν εμπόδιο στο να δημιουργήσει ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος ολοκληρωτισμού».

Ολόκληρο το απομαγνητοφωνημένο περιεχόμενο της εκπομπής έχει ως εξής:Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Τεμπέλικος λαός, μη εξυπηρετικές δημόσιες υπηρεσίες, ανεξέλεγκτος δανεισμός”… Με αυτό τον τρόπο περιγράφονται σήμερα οι Έλληνες. Η ελληνική οικονομία έχει μέγεθος κατά τι μικρότερο από αυτό της οικονομίας του Ντάλλας στην πολιτεία του Τέξας, αλλά το ελληνικό δημόσιο χρέος, δεδομένου του μεγέθους της οικονομίας της χώρας, ξεπερνάει κάθε φαντασία.Αλλά όπως και στην Γουώλ Στρητ, οι δρόμοι της Αθήνας είναι σήμερα θέατρα επεισοδίων, αφού ο ελληνικός λαός είναι προφανώς το θύμα μιας συγκεκαλυμμένης απάτης. Ο σημερινός μας καλεσμένος, μάλιστα, ισχυρίζεται ότι η Goldman Sachs είναι αυτή που προκάλεσε όλη την κρίση που βλέπουμε να ξεδιπλώνεται σήμερα. Τον γνωρίζετε όλοι. Είναι ο Greg Palast, ο γνωστός ρεπόρτερ και συγγραφέας του βιβλίου «Vultures’ Picnic» (To πικ νικ των όρνεων), στο οποίο περιγράφει πώς οι πετρελαιάδες, οι πειρατές της εξουσίας και άλλα «σαρκοβόρα», όπως τους ονομάζει, έχουν μετατρέψει τη ζωή στις κοινωνίες μας σε μυθιστορηματικό θρίλερ. Greg, πώς γίνεται μια τράπεζα να είναι σε θέση να δανείζει ποσά σε μια χώρα που έχει μια οικονομία λίγο μικρότερη από αυτή της πόλης του Ντάλλας, και μάλιστα ποσά αυτού του μεγέθους»;

Greg Palast: «Δεν μιλάμε για δάνειο στην περίπτωση της Ελλάδας. Μιλάμε για έγκλημα. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος εγκλήματος, Dylan. H αλήθεια της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν λαό που δεν κάνει τίποτε άλλο εκτός από το να πίνει ούζο και να φτύνει κουκούτσια από ελιές, ή έναν λαό που βγαίνει στη σύνταξη από τότε που είναι στην εφηβεία, ή είναι τόσο τεμπέλης που δεν πατάει στη δουλειά του πάνω από μισή ώρα την ημέρα. Αυτά όλα είναι το παραμύθι που μας πουλάνε. Οι Έλληνες είναι τα θύματα αυτή τη στιγμή και θέλουν να τους τιμωρήσουν και να τους φορτώσουν το φταίξιμο. Είναι τα θύματα του εγκλήματος οι Έλληνες! Και το έγκλημα έγινε ως εξής: Η Goldman Sachs, ήδη από το 2001-2002 έκανε ένα «deal» με την άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Η συμφωνία ήταν να αρπάξει ευρώ από τα ταμεία του κράτους, να τα μετατρέψει σε γιεν, να τα ξαναμετατρέψει σε ευρώ και άλλα τέτοια κόλπα. Η Goldman υφίσταται απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, η ελληνική κυβέρνηση βγάζει κέρδος και δεν φαίνεται έλλειμμα στα ταμεία του κράτους παρά μόνο ένα 3%. Η ελληνική οικονομία φαίνεται να είναι μια χαρά. Αλλά στην πραγματικότητα η Goldman δεν υφίσταται απώλειες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είναι όλα μια απάτη!

Υπήρχε ήδη μια μυστική συμφωνία ότι το ποσό αυτό θα το έπαιρνε πίσω στο ακέραιο και όχι μόνο. Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι η Goldman, μόνο για να οργανώσει την όλη απάτη, τους χρέωσε 300 – 400 εκατομμύρια δολάρια». Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Θα σε διακόψω, Greg. Να μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει εδώ μαζί μας κάποιος από την Goldman για να εκπροσωπήσει την τράπεζα στον διάλογο αυτό. Αυτές τις κατηγορίες που μας αναφέρεις εδώ τις έχεις απευθύνει σε αυτούς άμεσα»;Greg Palast: «Aν έχω λέει…Μην ξεχνάς ότι εργάζομαι στο ρεπορτάζ έρευνας του τηλεοπτικού σταθμού του BBC. Ο τομέας του ρεπορτάζ έρευνας είναι καθ’ όλα νόμιμος στη Βρετανία, αλλά το άρθρο 4 του νομοσχεδίου «Patriot Act» που ψηφίστηκε επί γιού Μπους ποινικοποίησε το είδος αυτό ρεπορτάζ στις ΗΠΑ και δεν επιτρέπονται πια τέτοιου είδους δημοσιογραφικές έρευνες. Αλλά όταν κάποιος απευθυνθεί στην ίδια την Goldman Sachs, η εταιρεία έχει δικαίωμα να απαντήσει. Επικοινώνησα μαζί τους τηλεφωνικά και πήγα μέχρι το κατώφλι της κεντρικής εισόδου τους με την ελπίδα ότι κάποιον θα πετύχαινα. Αρνούνται να απαντήσουν σε αυτές τις κατηγορίες. Μου έδωσαν μια δήλωση γεμάτη με ανακρίβειες. Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι έκαναν ανταλλαγές συναλλάγματος για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης.

Οι ανταλλαγές συναλλάγματος εμπίπτουν στα οικονομικά εγκλήματα απάτης και στο παρελθόν έχουν ήδη γίνει τέτοιες ανταλλαγές για λογαριασμό της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Το ζήτημα είναι ότι όταν έβγαιναν στις αγορές κρατούσαν αυτές τις συναλλαγές μυστικές και έφτιαξαν ένα σκηνικό τέτοιο ώστε να φαίνεται ότι η ελληνική οικονομία δεν αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Αυτό συνιστά απάτη. Παλιότερα, θα θυμάσαι, ότι όταν ανακαλύπταμε ένα παρόμοιο σενάριο που είχε παιχτεί εδώ στις ΗΠΑ, οι υπεύθυνοι συλλαμβάνονταν αμέσως, τους βγάζαμε από το κτίριο της τράπεζάς τους και τους προφυλακίζαμε. Σήμερα τι βλέπουμε να γίνεται; Σήμερα οι τύποι αυτοί δεν θεωρούνται πια «όρνεα». Σήμερα η Goldman το παίζει θεός και δεν την αγγίζει κανείς.Και όμως αυτό που έγινε είναι έγκλημα. Είναι μια τεράστια απάτη, η οποία όταν αποκαλύφθηκε, ήταν φυσικό να τιναχθεί η ελληνική οικονομία στον αέρα, αφού κανείς δεν δάνειζε χρήματα στους Έλληνες λόγω της απάτης που είχε διαπραχθεί. Σήμερα, λοιπόν, αντί να πληρώνει η Ελλάδα 3% επιτόκιο για ένα δάνειο, πληρώνει 9, 12, 15%. Είναι σκέτη παράνοια αν το σκεφτείς.

Η μέση ελληνική οικογένεια σήμερα καλείται να πληρώσει 14.000 δολάρια το χρόνο μόνο για τους τόκους αυτού του χρέους. Και όλα αυτά έγιναν μόλις αποκαλύφθηκε η απάτη»!Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Συγνώμη. Να σας διακόψω μια στιγμή. Παρουσιάζετε το γεγονός αυτό με τέτοιο τρόπο που θα νόμιζε κανείς ότι οι Έλληνες δεν έχουν καμιά απολύτως ευθύνη στην υπόθεση. Αν κατηγορείτε την Goldman, δεν έχω λόγους να διαφωνήσω, αλλά θα πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι Έλληνες έχουν κάποιο μέρος της ευθύνης και μόνοι τους αναμίχθηκαν σε αυτή την υπόθεση». Greg Palast: «Τι εννοείτε με το «μόνοι ΤΟΥΣ»; Ποιοί είναι αυτοί; Τον λαό που διαδηλώνει σήμερα στους δρόμους εννοείτε; Τους Έλληνες οδηγούς τρόλεϊ; Τους δασκάλους»; Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, είναι επίσης υπεύθυνη για ό,τι έγινε». Greg Palast: «Διαπράχθηκε ένα έγκλημα! Όταν διαπράττεται ένα έγκλημα εναντίον ενός λαού…»

usan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Μα τι λέτε…» Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Αυτό που εννοούσε η Susan είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση ήταν και αυτή συνεργός στο έγκλημα. Πράγμα που σημαίνει ότι η Goldman Sachs δεν θα μπορούσε να μπει στην Ελλάδα και να αναμιχθεί στα οικονομικά της χώρας αν δεν υπήρχε η συνέργεια της συμμετοχής της ελληνικής ηγεσίας, η οποία ήθελε να δείξει ότι επιτελεί το έργο της θαυμάσια για το συμφέρον του ελληνικού λαού, σε σημείο που συνήργησε με τις τράπεζες για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι παρήχθηκε έργο υπέρ του λαού. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικοί μιας κυρίαρχης χώρας συνεργούν με τους τραπεζίτες και οργανώνουν μια οικονομική απάτη, έτσι ώστε και οι τράπεζες να βγάζουν κέρδος, και οι κυβερνήσεις να διατηρούνται στην εξουσία, ενώ ο λαός πληρώνει όλο τον λογαριασμό στο τέλος».

Greg Palast: «Αντίθετα, στην Ισλανδία είδαμε να συλλαμβάνεται ο πρωθυπουργός μόλις αποκαλύφθηκε ένα παρόμοιο colpo grosso της κυβέρνησης με τις τράπεζες. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να συλλαμβάνονται οι εγκληματίες και όχι να καταγγέλλονται τα θύματα. Στην Ελλάδα σήμερα χρεοκοπούν τα θύματα και επιτρέπουν στους εγκληματίες να διαφεύγουν. Η Goldman έχει ακόμα στις τσέπες της μισό εκατομμύριο από όσα χρέωσε για αυτή την απάτη στην Ελλάδα. Άρα ενοχοποιούνται τα θύματα. Διαφωνώ μαζί σας. Αυτοί που θα πρέπει να κατηγορούνται σήμερα είναι οι δράστες, τα όρνεα». Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Συμφωνώ μαζί σου σ’ αυτό. Ενδιαφέρουσα η «παρτίδα πινγκ πονγκ» που είχαμε σήμερα εδώ ανάμεσα στην πλευρά που λέει «φταίνε οι τράπεζες» και την άλλη που λέει «φταίει η κυβέρνηση», αλλά όπως βλέπουμε και εδώ στις ΗΠΑ, αυτές οι δύο πλευρές υπάρχουν πάντα. Και η ουσία είναι ότι φταίνε και οι δύο».

Susan Del Percio (Συμπαρουσιάστρια): «Δεν νοείται διαφορετικά…»
Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Τόσο οι τραπεζίτες όσο και το πολιτικό σύστημα βρίσκονται πάντα πίσω από κάθε τέτοια υπόθεση».Greg Palast: «Ναι, αλλά στην Ελλάδα ασκείται δίωξη εναντίον των θυμάτων»!Dylan Ratigan (παρουσιαστής):«Φυσικά, αφού οι τράπεζες και η κυβέρνηση έχουν το επάνω χέρι».Greg Palast: «Τώρα μίλησες»!Dylan Ratigan (παρουσιαστής): «Τουλάχιστον βρήκαμε μια άκρη… Ανυπομονώ να διαβάσω το βιβλίο σου, Greg».

Πηγή: newsbomb.gr

Προκλητικό δημοσίευμα: Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι… Σκοπιανός!

Οι βρετανικές εφημερίδες μετά τα προκλητικά δημοσιεύματα εις βάρος της χώρας μας, όπως αυτό της Sun για την πρωταθλήτρια του μπιτς-βόλεϊ Αρβανίτη, εξακολουθούν απτόητες το ανιστόρητο και παραπλανητικό ”έργο” τους…


Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Daily Telegraph έχει δημιουργηθεί ειδική στήλη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με όλες τις χώρες που συμμετέχουν.

Στην σελίδα λοιπόν που αντιστοιχεί στην ΠΓΔΜ, η βρετανική εφημερίδα όχι μόνο την αποκαλεί προκλητικά “Republic Of Macedonia”, αλλά προσπαθεί να συμπυκνώσει την “ιστορία” των Σκοπιανών, σε 6 λέξεις συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα σε αυτές και τον… Μέγα Αλέξανδρο!!!

Στην καταχώρηση δε για την Ελλάδα η λέξη ”χρεοκοπία” φαίνεται ότι αποτελεί… ιστορικό χαρακτηριστικό της χώρας μας για τους Βρετανούς, τη στιγμή που η πραγματική μας ιστορία και παράδοση απουσιάζει…
newsbomb.gr

Νέες βολές Ιερώνυμου κατά της ευρωπαϊκής «τραπεζικής τοκογλυφίας»

«Να δούμε ποιος χρωστάει σε ποιον». Βολές κατά της σημερινής Ευρώπης εξαπέλυσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος περιοδεύει στην Φλωρίνα. Ο κ. Ιερώνυμος αναρωτήθηκε «αν η Ευρώπη σήμερα απηχεί αυτό που οραματίστηκαν οι πρώτοι ευρωπαϊστές ή έχει καταντήσει τραπεζική τοκογλυφία». Ταυτόχρονα ζήτησε να μπει «τεφτέρι» να δούμε, όπως πρόσθεσε,«τι ακριβώς χρωστάμε και με όρους ισοτιμίας να ξεπληρώσουμε ό,τι χρωστάμε. Αλλιώς, μια Ευρώπη χωρίς αλληλεγγύη και σεβασμό σε όλα της τα μέλη, τι είναι αλήθεια;».

Για να συνεχίσει: «Το ιστορικό παράδειγμα των Φλωρινιωτών και όλων των ηρώων Ελλήνων είναι δίπλα μας. Το ζούμε, το ψηλαφίζουμε μέσα από τα μνημεία μας, τον πολιτισμό μας. Αυτόν τον πολιτισμό δώσαμε στην Ευρώπη και για αυτόν αγωνιστήκαμε ανά τους αιώνες. Για όλα αυτά που εκλάπησαν και είναι στα μεγάλα Μουσεία της Ευρώπης. Ας μας φέρουν πίσω τα κλεμμένα και σας κάνουμε τότε τους λογαριασμούς μας».

Πηγή news.in.gr

http://exomatiakaivlepo.blogspot.gr

Οι ορχιδέες της ελλάδας

Ζήρεια (Κυλλήνη) 09/05/2012
photo (c) Nikos Nikitidis Νίκος Νικητίδης
 

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Την έκθεση της Black Rock για την Αγροτική ζητά ο Τσίπρας

Αίτηση κατάθεσης εγγράφων υπέβαλε προς τον υπουργό Οικονομικών ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, εν όψει των επικείμενων αγορών και συγχωνεύσεων μεταξύ των τραπεζών.

Ο Αλ. Τσίπρας ζητά:

1. Tην κοινοποίηση της έκθεσης της Black Rock από την ΤτΕ, ως επόπτη του τραπεζικού συστήματος.

2. Την κοινοποίηση των κριτηρίων με βάση τα οποία κρίθηκαν βιώσιμες οι 4 τράπεζες και μη βιώσιμη η Αγροτική, καθώς και τα πιστοποιητικά βιωσιμότητας.

3. Την κοινοποίηση των εκθέσεων των συμβούλων για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, τα επιχειρησιακά σχέδια (business plans) και τα σχέδια ανακεφαλαιοποίησης (capital plans) των τραπεζών που έχουν υποβληθεί στην ΤτΕ και στο ΤΧΣ, όπως επιβάλουν και οι διεθνείς κανόνες για τη διαφάνεια στο τραπεζικό σύστημα (Βασιλεία ΙΙ).

Την ίδια στιγμή, 12 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απευθύνουν ερώτηση στους υπουργούς Οικονομικών, Ανάπτυξης και Αγροτικής Ανάπτυξης για «το μέγα σκάνδαλο της χαριστικής μεταβίβασης της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζας Πειραιώς».

Οι βουλευτές που υπογράφουν την ερώτηση, Βαλαβάνη Νάντια, Γάκης Δημήτρης, Γελαλής Δημήτρης, Διακάκη Μαρία, Διαμαντόπουλος Ευάγγελος, Δερμιτζάκης Κωνσταντίνος, Ιγγλέζη Κατερίνα, Λαφαζάνης Παναγιώτης, Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος, Σαμοΐλης Στέφανος, Τσακαλώτος Ευκλείδης και Χουσεϊν Ζεϊμπέρ, καλούν την κυβέρνηση να ενημερώσει τη Βουλή ποιο είναι το τίμημα που κατέβαλε η Τράπεζα Πειραιώς [BOPr.AT] για να αποκτήσει το «καλό» τμήμα της ΑΤΕ και ποιο το συνολικό ποσό που θα καταβάλει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να καλύψει το κενό στον ισολογισμό της «καλής» ΑΤΕ.

Ζητούν επιπλέον να ενημερωθούν ποιο θα είναι το συνολικό ποσό που θα έχει καταβάλει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την αρχική ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Πειραιώς, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, την ανακεφαλαιοποίηση του νέου σχήματος την κάλυψη του κενού στον ισολογισμό της «καλής» ΑΤΕ, αλλά και για οποιοδήποτε άλλον λόγο. Αντίστοιχα, ζητούν να μάθουν ποιο θα ήταν το ποσό που θα δαπανούσε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αν απλώς ανακεφαλαιοποιούσε την ΑΤΕ.

Καλούν επίσης τους αρμόδιους υπουργούς να ενημερώσουν τη Βουλή γιατί η κυβέρνηση δεν προχώρησε στην ανακεφαλαιοποίηση της ΑΤΕ, όπως είχε δεσμευτεί μετά τις απώλειες από τη συμμετοχή της Τράπεζας στο PSI, όπως έγινε με τις ιδιωτικές τράπεζες, ποιες ήταν οι δεσμεύσεις απέναντι στην τρόικα σχετικά με την ΑΤΕ κι αν έχει λάβει υπόψη της τις καταγγελίες στο Reuters, σχετικά «με παράνομες πράξεις κορυφαίου διοικητικού στελέχους της Τράπεζας Πειραιώς».

Τέλος, ζητούν να μάθουν πώς θα προστατευθεί η αγροτική γη που είναι υποθηκευμένη στην ΑΤΕ, τι θα γίνει με τους εργαζόμενους και πώς θα προστατευθούν τα συμφέροντα των μικρομετόχων.

Η “αριστερή” πρωτοβουλία, στα βήματα Κουβέλη, καταγγέλλει σκληρά το ξεπούλημα της Αγροτικής, αλλά και στηρίζει σκληρά τον πρωτομάστορα της εκποίησης Μπενύτο…

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΑ.ΣΟ.Κ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 30 Ιουλίου 2012
Ο ΛΥΚΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ
Τί κρύβεται πίσω από την ιδιωτικοποίηση της Α.Τ.Ε.;
Είναι απορίας άξιον η ευκολία με την οποία το σημαντικότερο κομμάτι της Αγροτικής Τράπεζας περιήλθε στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων.
Το τεστ εκποιήσεων ξεκίνησε από την υποθηκευμένη περιουσία των αγροτών με μια κίνηση που σηματοδοτεί με τον καλύτερο τρόπο το πέρασμα σε αμιγώς ιδιωτικά συμφέροντα του ελέγχου της μοναδικής τράπεζας που, μέσω των...
δανείων που έχει χορηγήσει και των ενεχύρων, ασκεί προνομιακό έλεγχο στον αγροτικό τομέα και ειδικότερα στον έλεγχο της αγροτικής γης.
Τονίσαμε πολλές φορές στο παρελθόν την αναγκαιότητα να παραμείνει η ΑΤΕ υπό κρατικό έλεγχο.
Το ξεπούλημα της ΑΤΕ αποτελεί πέρα από μια απαράδεκτη απόφαση και μια προκλητική πολιτική επιλογή που θέτει εν αμφιβόλω την ίδια την περιουσία των αγροτών.
Το «φιλέτο» της ΑΤΕ, που εδώ και καιρό μπήκε στο μάτι των ιδιωτών, που προκλητικά ευνοήθηκαν από την πολιτεία, χαρίζεται στο όνομα της θολής αναγκαιότητας των αποκρατικοποιήσεων, δίνοντας το μήνυμα της επόμενης μέρας.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου είτε αγνοεί είτε αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις της Τρόικα για οριστική και αμετάκλητη υποθήκευση του συνόλου της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών.
Κάποιοι στο όνομα της «ανάτασης» του κράτους θέλουν να εκποιήσουν δημόσια περιουσία.
Να παραδώσουν σε ιδιώτες τα λίγα που έχουν απομείνει ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο.
Το αδηφάγο τραπεζικό κατεστημένο βάζει στο μάτι την πλουσιότερη «νύφη» του χώρου και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Κυβέρνησης να αντιληφθεί ότι το ξεπούλημα δεν είναι αναπτυξιακή πολιτική.
Οι ιδιώτες τραπεζίτες και οι υπάλληλοί τους στην κυβέρνηση, αφού τα προηγούμενα χρόνια ξεζούμισαν τον ελληνικό λαό, αποκομίζοντας υπερκέρδη, αφού υποστηρίχθηκαν σαν να ήταν «φτωχοί συγγενείς» με δισεκατομμύρια από το ίδιο το κράτος, τώρα αξιοποιώντας αυτά τα χρήματα επιτίθενται κατά των δημόσιων τραπεζών, προκαλώντας το λαό και ολόκληρη την κοινωνία.
Όσοι συνυπέγραψαν την απόφαση εκποίησης της ΑΤΕ οφείλουν να εξηγήσουν τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτήν και να σκεφτούν πολύ σοβαρά τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες που αναλαμβάνουν.
Εκφράζουμε την πλήρη αντίθεσή μας σε αυτήν την επιλογή και προειδοποιούμε για τους κινδύνους που αυτή σηματοδοτεί για τον αγροτικό τομέα και την αγροτική μικρή ιδιοκτησία.
Η χώρα έχει ανάγκη ισχυρής κρατικής Τράπεζας και όχι να προσφέρεται το δημόσιο σε τιμή ευκαιρίας.
 


Κρύος ή ζεστός καφές το καλοκαίρι;


 

Η ενυδάτωση έχει να κάνει με την ποσότητα καφέ που καταναλώνεται

Η κατανάλωση καφέ αποτελεί καθημερινή συνήθεια των περισσοτέρων ανθρώπων. Το χειμώνα τον προτιμούν καυτό, το καλοκαίρι όμως οι περισσότεροι απολαμβάνουν παγωμένους καφέδες. Η πλειονότητα άλλωστε των Ελλήνων ονειρεύεται τις διακοπές τους σε μια παραλία, με το αγαπημένο του φραπέ ανά χείρας. Αλλά και τις άλλες ημέρες του καλοκαιριού πολλοί είναι αυτοί που καταναλώνουν καθημερινά παγωμένο καφέ, είτε στον χώρο εργασίας είτε σε στιγμές χαλάρωσης στο σπίτι.

Από την άλλη πλευρά, το καλοκαίρι είναι και η εποχή που λόγω υψηλών θερμοκρασιών πρέπει να φροντίζουμε περισσότερο για την ενυδάτωση μας. Ο καφές έρχεται και αυτός να παίξει τον δικό του ρόλο για αυτό το σκοπό και αυτό γιατί αποτελεί ένα ακόμη ρόφημα που καταναλώνουμε καθημερινά.

Μια πιθανή παραπάνω διούρηση στην περίπτωση κατανάλωσης υπερβολικής ποσότητας καφεΐνης, σχετίζεται με την ούτως ή άλλως αυξημένη πρόσληψη υγρών όταν καταναλώνονται πολλοί καφέδες, όπως και αν καταναλώνονταν οποιαδήποτε άλλα ροφήματα ή νερό, και όχι με την καφεΐνη. Η ποσότητα καφεΐνης που μπορεί να επιδείξει μια τέτοια δράση είναι πολύ δύσκολο να τη φτάσει κανείς. Η ενδεικτική ποσότητα καφεΐνης που έχουν οι καφέδες φαίνονται στον παρακάτω πίνακα.

ΕΙΔΟΣ ΚΑΦΕ                             ΑΝΑ ΜΕΡΙΔΑ           ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΦΕΪΝΗ
Γαλλικός καφές                            (200 ml)                                   115-175 mg
Στιγμιαίος καφές                           (200 ml)                                    65-100 mg
Ντεκαφεϊνέ στιγμιαίος καφές      (200 ml)                                       2-3 mg
Εσπρέσο                                         (30 ml)                                      30-40 mg
Ελληνικός καφές                            (50 ml)                                        40 mg
Ντεκαφεϊνέ ελληνικός καφές        (50 ml)                                          1 mg

Εξετάζοντας σχετικές μελέτες φαίνεται ότι, η κατανάλωση μιας μέτριας ποσότητας καφεΐνης, μικρότερης από 450 mg περίπου, δεν φαίνεται να σχετίζεται με σημαντική αφυδάτωση. Είναι σημαντικό όμως να καταλάβει κανείς ότι η διούρηση δεν αποτελεί δείκτη αφυδάτωσης.

Μια σημαντική παρατήρηση λοιπόν είναι ότι, αυτό που καταναλώνουμε δεν είναι καφεΐνη αλλά ρόφημα καφέ που περιέχει επίσης και νερό. Έτσι τα άτομα που καταναλώνουν καθημερινά καφέ, αποφεύγοντας την κατανάλωσή του μπορεί να αφυδατωθούν περισσότερο, ιδιαίτερα εάν δεν τα αντικαταστήσουν με άλλες πηγές υγρών.

Επιπλέον, σε έρευνα που έγινε σε αθλητές όπου η ενυδάτωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, βρέθηκε ότι ο καφές μπορεί να ενυδατώσει το ίδιο καλά με άλλα ροφήματα.

Κρύος ή ζεστός καφές το καλοκαίρι;

Η απάντηση που θα δώσουν οι περισσότεροι είναι κρύος. Αλλά και η επιστημονική άποψη είναι η ίδια, καθώς φαίνεται ότι υγρά σε χαμηλότερες θερμοκρασίες από τη θερμοκρασία δωματίου (μικρότερες των 22°C) είναι πιο ευχάριστα στην κατανάλωση τους, ειδικά κατά τη διάρκεια άσκησης ή έντονης εργασιακής δραστηριότητας, με αποτέλεσμα να πίνουμε περισσότερα και να έχουμε έτσι καλύτερη ενυδάτωση.

Έτσι, η ενυδάτωση έχει να κάνει με την ποσότητα καφέ που καταναλώνεται ανεξάρτητα αν είναι ζεστός ή κρύος, απλώς ο κρύος κυριαρχεί την καλοκαιρινή περίοδο.

Επιπρόσθετα, η κατανάλωση υγρών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την άσκηση είναι μέσα στις βασικές οδηγίες μεγάλων αθλητιατρικών οργανισμών όπως του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθλητιατρικής (American College of Sports Medicine) προς τους αθλητές.

Επομένως, αν είστε λάτρης των θαλάσσιων σπορ ή όταν παίζετε ρακέτες ή άλλα παιχνίδια στην παραλία, ένας κρύος καφές, εκτός από άφθονο νερό, θα σας ενυδατώσει, ενώ ταυτόχρονα θα σας τονώσει. Οι λάτρεις του καφέ λοιπόν μπορούν να συνεχίσουν να καταναλώνουν άφοβα καφέ και το καλοκαίρι χωρίς να υπάρχει ανησυχία αφυδάτωσης εξαιτίας της καφεΐνης.

Πηγή: mednutrition


Πως θα είναι τα επόμενα χρόνια αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;


Η Ελλάδα, όπως είναι τώρα η κατάσταση, δεν θα μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της, ούτε να δανειστεί από τις αγορές, τα επόμενα 10-18 χρόνια, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ και ανεξάρτητων αναλυτών.

Το αμέσως επόμενο διάστημα, και εφόσον η Ελλάδα διατηρηθεί στο ίδιο καθεστώς των Μνημονίων ν+1, θα διεξαχθεί, πρώτον, ισοπέδωση των τιμών και αξιών των ακινήτων, δηλαδή των ιδιωτικών assets που κατέχουν τα νοικοκυριά. Μαζί με την κολοσσιαία ανεργία, την ύφεση, την υπεροφορολόγηση και την πτώση των μισθών, αυτό θα οδηγήσει στη μόνιμη, δομική φτώχεια του πληθυσμού, σε ρουμανοποίηση.

Δεύτερον, θα επιχειρηθεί εκποίηση, με χαρακτηριστικά πλιάτσικου, των εθνικών assets, όσων απέμειναν, λ.χ. ενέργεια, ορυκτά, ύδατα, λιμάνια, αεροδρόμια, και όσων ενδέχεται να προκύψουν, όπως λ.χ. κοιτάσματα υδρογονανθράκων.

Τρίτον. Στο βαθμό που τα προηγούμενα πλιάτσικα συναντήσουν πολιτικές αντιστάσεις, που είναι πιθανότατο, οι εκβιασμοί και τα σοκ θα κλιμακωθούν. Μια αυταρχική πολιτική λύση, υπό το ένδυμα μιας τεχνοκρατικής σωτηρίας, δεν είναι απίθανη.

Αν συνεχιστεί έτσι η κατάσταση: Τα επόμενα 10-18 χρόνια οι Ελληνες, μετά αλλεπάλληλλα σοκ, θα σέρνονται μαζί με άλλους Ευρωπαίους, με μισθούς 300 παλαιών ευρώ, με διαλυμένες προνοιακές δομές, και δημόσια σφαίρα κυριαρχούμενη από μαφίες.

Η Νότια Ευρώπη, τουλάχιστον αυτή, θα μοιάζει με την Ανατολική Ευρώπη μετά την Πτώση του Παραπετάσματος. Η Ανατολική Ευρώπη θα ακολουθεί. Αρχίζει η παρακμή της Ευρώπης, βαθιά και παρατεταμένη.

Στην πλειονότητά τους, οι άνθρωποι θα έχουν υποταχτεί στη μοίρα. Η κυρίαρχη δόξα θα είναι η New Age μοιρολατρία. Κανείς δεν θα θυμάται τη ζωή πριν από το 2009· όλοι θα θυμούνται ως κατάσταση αναφοράς το σύγκρυο του 2012-13. Οι περισσότεροι θα έχουν πιστέψει ότι αμάρτησαν και πληρώνουν τις αμαρτίες τους. Θα ζαρώνουν και θα αισθάνονται τυχεροί που θα έχουν ένα κομμάτι ψωμί.

[Και μετά, ξύπνησα. Το φεγγάρι είχε δύσει, τα τριζόνια έψαλλαν, το ροδάκινο μύριζε ακόμη στα δάχτυλά μου. Αναψα ένα τσιγάρο μες στο δροσερό σκοτάδι. Ο κόσμος ήταν ακόμη εκεί.]

Πηγή  Ας μιλήσουμε Επιτέλους

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:Mε το χρήμα των Αγροτών σώζουν την Πειραιώς


Aντί να κρατικοποιήσουν τις ιδιωτικές τράπεζες,καθ’ότι σε όλα τα νορμάλ κράτη όπου έχει πέσει κρατικό χρήμα σε ιδιώτες το κράτος κράτησε το ανάλογο κομμάτι σε μετοχές,στην Ελλάδα της αναρχοκυβέρνησης των τραγελαφικών μαριονετών ισχύει το αντίθετο…Δεν μιλάμε για τη Βενεζουέλα…Ακόμη και η Ισπανία όσο στήριξε τις Τράπεζες της σε ποσοστό τις κρατικοποίησε.Τρανταχτό παράδειγμα η Bankia.Και εξηγούμαστε…
Από την αρχή της κρίσης, από το 2008 επί Καραμανλή, σε μορφή ρευστού αλλά και εγγυήσεων μέχρι σςήμερα “έπεσαν” στις Τράπεζες περί τα 200 δίς…Οι μετοχές βέβαια έμειναν ανέπαφες(στα χέρια των ιδιωτών).Ακόμη και από το “κούρεμα” τις ζημιές τις υπόκειται το κράτος καθ’ότι θα δανειστεί για να τις ανακεφαλαιοποιήσει…Κάτι που δεν έκανε με τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά ούτε και με τους μικροομολογιούχους…Χαζοί είναι..;
Στο δια ταύτα κάποτε είχε προσπαθήσει να συγχωνευθεί η Αlpha με τη Eurobank αλλά το deal απέτυχε παταγωδώς λόγω του ότι όπως αποδεικνύεται πλέον θα τους χαρισούν τα πάντα…
Η Πειραιώς λοιπόν ήταν η Τράπεζα που αντιμετώπισε πρόβλημα ρευστότητας..Ας μας πεί η Διοίκηση της πόσες φορές προσέφυγε στον ELA αλλά και τι θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχε η δικλείδα ασφαλείας από την Τράπεζα της Ελλάδος…Και αυτά ,πρίν το “κούρεμα”, και ενώ είχε λάβει τον αντιστοιχούντα πακτωλό ρευστού και εγγυήσεων από το ελληνικό Δημόσιο..
Και σήμερα σε αυτή τη Τράπεζα χαρίζουν το καλό τμήμα της αμιγώς κρατικής Τράπεζας η οποία έχει υποθηκευμένη τη γή των αγροτών..Δηλαδή εκεί που μας χρωστάνε(οι τραπεζίτες) μας παίρνουν και το βόδι ,με τις πλάτες αριστερών και δεξιών λακέδων που τις τρέμουν, για τα θαλασσοδάνεια που έχουν πάρει τα κόμματα τους…Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και η υπόθεση της αχαλίνωτης αυτής στήριξης φτάνει πολύ ψηλά..Πλέον που είναι ηλίου φαεινότερον το παιγχνίδι σε βάρος του ελληνικού λαού πρέπει να επεμβεί άμεσα Εισαγγελέας…
Η απροκάλυπτη στήριξη λίγων ιδιωτών, σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, με τη μπαρούφα της χρεοκοπίας δεν περνάει…
Το σύνολο του ενεργητικού της εν λόγω τράπεζας ήταν το πρώτο τρίμηνο του 2012:
Γ. Βαρουφάκης, οικονομολόγος «Η πτώχευση είναι πραγματικότητα»
Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει, οι τράπεζές της επίσης, υποστηρίζει ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γ. Βαρουφάκης. Η λύση, κατά την άποψή του, βρίσκεται στην άρνηση αποπληρωμής του ομολόγου που λήγει στις 20 Αυγούστου, ενώ για την περίφημη επιμήκυνση εκτιμά ότι καθιστά την πτώχευση πιο σίγουρη. Αναλύει πώς η Ευρωζώνη θα μπορούσε να βγει από την κρίση και επιμένει ότι «το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα», μόλις η πρώτη χώρα ανοίξει την πόρτα της εξόδου από την Ευρωζώνη. Είναι έντονα επικριτικός απέναντι στα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης Παπαδήμου-Βενιζέλου, ενώ λέει πολλά και για την υπόθεση Σάλλα.

Εκτιμάτε, κ. Βαρουφάκη, ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό των επερχόμενων γερμανικών εκλογών; 
Εκτιμώ ότι η Ευρωζώνη θυσιάζεται στο βωμό της άρνησης του γεγονότος ότι δομήθηκε με τρόπο που δεν μπορούσε να αντέξει μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κατάρρευση όπως εκείνη του 2008. Ιδίως οι πλεονασματικές χώρες εντός της Ευρωζώνης, και όχι μόνο η Γερμανία, πίστεψαν ότι ήταν δυνατόν να επωφεληθούν μακροπρόθεσμα από την εξαφάνιση των συναλλαγματικών αυξομειώσεων με την περιφέρεια χωρίς να δημιουργηθεί, παράλληλα, ένας ικανός μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων. Τώρα που αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν και ότι ο μηχανισμός ανακύκλωσης των πλεονασμάτων αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιβίωση της Ευρωζώνης, δεν είναι διατεθειμένοι να τον δημιουργήσουν, προτιμώντας σε τελική ανάλυση τη διάλυσή της. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ορίζοντας που δημιουργούν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές στην Ομοσπονδιακή Γερμανία αποτρέπει την κ. Μέρκελ από το να αποδεχτεί τα ελάχιστα που απαιτεί η διάσωση της Ευρωζώνης και, κατ’ επέκταση, της Ε.Ε.
 
Υπάρχει, ωστόσο, οδός διαφυγής για την Ευρώπη;
Και βέβαια. Με τρία απλά βήματα: Πρώτον, επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον EFSF, με παράλληλη υπαγωγή τους στην επιτήρηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), η οποία να μπορεί να τις κλείνει όταν κρίνονται μη βιώσιμες. Δεύτερον, ενοποίηση του κατά Μάαστριχτ νόμιμου χρέους όλων των χωρών-μελών της Ευρωζώνης. Τρίτον, ένα επενδυτικό New Deal για την Ευρώπη το οποίο θα εκπονήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και το οποίο θα χρηματοδοτήσουν από κοινού η ΕΤΕπ και η ΕΚΤ με εκδόσεις ομολόγων έργων (τα οποία θα αποπληρώνονται από τα έσοδα των έργων).
 
Οι συνέπειες της επιμήκυνσης
Και η Ελλάδα; Ακούει ο πολίτης σενάρια –και πάλι– για χρεοκοπία, για αναδιάρθρωση χρέους, για έξοδο από το ευρώ, και δεν ξέρει τι απ’ όλα αυτά θα είναι για εκείνον λιγότερο κακό... Να δούμε τα επιμέρους σενάρια πιο αναλυτικά; Και πρώτα την περίφημη επιμήκυνση. Έχετε γράψει ότι στο τέλος αυτής της επιλογής βρίσκεται η... δραχμή. Γιατί, κ. καθηγητά;
Όταν το χρέος σου είναι μεγαλύτερο από τα δυνητικά σου έσοδα (τωρινά και μελλοντικά), έχεις πτωχεύσει. Τελεία και, δυστυχώς, παύλα. Αν σου δανείσουν κι άλλα ποσά, απλώς καθυστερείς την πτώχευση (καθώς χρησιμοποιείς τα δανεικά για να αποπληρώνεις τις δόσεις των προηγούμενων δανείων), εξασφαλίζοντας όμως ότι όταν θα έρθει (η πτώχευση), το «μπαμ» θα είναι μεγαλύτερο. Μια επιμήκυνση ισοδυναμεί με νέο δανεισμό: Πας στην τράπεζα και συμφωνείτε ότι θα πληρώνεις μικρότερες δόσεις κάθε μήνα, καθώς «δεν βγαίνεις». Η τράπεζα όμως προσθέτει κι άλλους τόκους, τους οποίους θα πρέπει να αποπληρώσεις στο μέλλον. Είναι σαν να δανείστηκες κι άλλο ένα ποσό. Στην περίπτωση ενός ατόμου, αυτό μπορεί να βοηθήσει εφόσον προσμένει αύξηση του εισοδήματος. Όμως στην περίπτωση του κράτους μια τέτοια επιμήκυνση (ένας νέος τέτοιος δανεισμός) δίνεται από την τρόικα υπό τον όρο ότι θα... μειώσει το εθνικό εισόδημα στο εγγύς μέλλον αλλά και μακροπρόθεσμα (η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση). Άρα μια επιμήκυνση όχι μόνο δεν αποτρέπει την πτώχευση, αλλά την καθιστά πιο σίγουρη. Οι επενδυτές το γνωρίζουν αυτό και απέχουν από κάθε σοβαρή παραγωγική επένδυση, μια κίνηση που φέρνει την πτώχευση ακόμα πιο κοντά. Να γιατί λέω και ξαναλέω ότι αν είναι να έρθει η πτώχευση του Δημοσίου, είναι καλύτερα να έρθει πιο νωρίς – π.χ. τον Ιανουάριο του 2010, αν μπορούσε! Εμείς αυτό που καταφέραμε είναι να πτωχεύσει επισήμως το ελληνικό Δημόσιο το Μάρτιο του 2012 και, παράλληλα, το δημόσιο χρέος να παραμείνει μη βιώσιμο. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία. Το κατάφερε όμως η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου. 
 
Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ συνεπάγεται και διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως όχι; Και αν ναι, γιατί ο κ. Ρέσλερ εμφανίζεται τόσο... άνετος με το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της χώρας μας από την Ευρωζώνη;
Πράγματι, μια οποιαδήποτε έξοδος θα σημάνει τη διάλυση της Ευρωζώνης. Η φυγή κεφαλαίων από τις υπόλοιπες αδύναμες χώρες θα είναι τέτοια που δεν θα αντέξουν εντός της Ευρωζώνης χωρίς να καταστρατηγήσουν τη βασική αρχή της Ε.Ε. για ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίων. Το πουλόβερ θα ξηλωθεί γρήγορα. Όσο για την άνεση του κ. Ρέσλερ, δύο είναι οι πιθανές εξηγήσεις: είτε εκφράζει τα συμφέροντα γερμανικών τραπεζών που δεν βλέπουν με κακό μάτι την επιστροφή της Γερμανίας στο μάρκο (καθώς έτσι ένα τσουνάμι ξένων κεφαλαίων θα ξεσπάσει προς αυτές) είτε είναι εντελώς ηλίθιος. Διαλέξτε εξήγηση.
 
Διαβάσαμε όμως και συστάσεις εκ μέρους σας προς τον νέο τσάρο της οικονομίας. Έχει τελικά τα περιθώρια το οικονομικό επιτελείο, η ελληνική κυβέρνηση εν γένει, για κάτι που θα αλλάξει τη ρότα του... Τιτανικού ή μήπως οι τύχες μας είναι ολοκληρωτικά πλέον στα χέρια άλλων;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει στενά περιθώρια ελευθερίας. Το τελευταίο χαρτί μας είναι να αρνηθούμε την αποπληρωμή του ομολόγου της 20ής Αυγούστου που κατέχει η ΕΚΤ, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί έως τότε με την τρόικα ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα, που να δίνει στη χώρα μας έστω και μια αμυδρή ελπίδα ότι θα παραμείνει στην Ευρωζώνη.

Πέπλος σιωπής για τον κ. Σάλλα
Μία από τις παραμέτρους της κρίσης είναι το τραπεζικό σύστημα. Θα ήθελα να ρωτήσω εν πρώτοις πόσο σταθερό είναι, κατά την άποψή σας, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν μπορεί να είναι ήσυχος ο μικροκαταθέτης...
Οι ελληνικές τράπεζες είναι παντελώς πτωχευμένες. Κρατούν τις πόρτες ανοιχτές και τα ΑΤΜ να λειτουργούν από τη ρευστότητα που τους παρέχει η ΕΚΤ. Κανείς δεν δικαιούται να είναι ήσυχος ως προς αυτές, όταν η Ευρωζώνη κινδυνεύει, όπως σήμερα, και η Ελλάδα φέρεται ως ο πρώτος αποδιοπομπαίος τράγος. 
 
Γράψατε τις προάλλες και για τον «πέπλο της σιωπής». Τι αφορά; Ποια η δική σας προσέγγιση στο θέμα αυτό;
Μπορείτε να μπείτε στο πρόσφατο άρθρο μου στο protagon.gr, που αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα. Περιληπτικά, αναφέρεται στην καταγγελία του πρακτορείου Reuters για μια κυνική προσπάθεια του κ. Σάλλα να παραβιάσει τις βασικές αρχές της επανακεφαλαιοποίησης της Τράπεζας Πειραιώς, παρουσιάζοντας έναν σαθρό και σκοτεινό δανεισμό (μέσω offshore εταιρειών της οικογένειας Σάλλα) από μια άλλη πτωχευμένη τράπεζα, τη Marfin του κ. Βγενόπουλου, ως νέα κεφάλαια που εισέρευσαν στην Τράπεζα Πειραιώς. Όσο για τον «πέπλο της σιωπής», η έκφρασή μου αυτή αφορούσε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι η καταγγελία αυτή από το έγκυρο Reuters δεν αναφέρθηκε πουθενά σε «σοβαρές» εφημερίδες, όπως «Το Βήμα», ενώ ακόμα κι εκεί που σχολιάστηκε (π.χ. στην «Καθημερινή») οι τίτλοι που δόθηκαν ήταν παραπλανητικοί (π.χ. «Σύγκρουση του κ. Σάλλα με το Reuters», λες κι αυτό ήταν το ζήτημα). Όλοι αυτοί οι καλοί δημοσιογράφοι που «κόπτονται» για τη χρηστότητα των δημόσιων και των ιδιωτικών ηθών ξαφνικά κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η πτωχοτραπεζοκρατία στο αποκορύφωμά της!
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ

Ως πότε θα μείνει η αδίστακτη Τρόικα των πολιτικών απατεώνων;


Rate This

Το ότι οι εξαγγελίες και οι περί διαπραγμάτευσης του Μνημονίου όρκοι  από τους τρείς εκλεκτούς  των ξένων δανειστών και του ντόπιου κατεστημένου ήταν κούφιοι δημαγωγικοί λόγοι που στόχο είχαν να δημιουργήσουν φρούδες ελπίδες στην κοινωνία με σκοπό να υφαρπάξουν την ψήφο του εκλογικού σώματος και να  εφαρμόσουν απαρέγκλιτα τις πολιτικές  των μνημονίων, το λέγαμε και το γράφαμε από την πρώτη κιόλας στιγμή.
 Το ότι οι εκβιασμοί και η τρομοκρατία που έσπειραν στην κοινωνία όλοι οι μηχανισμοί του κράτους με προεξέχοντα  τα καθεστωτικά ΜΜΕ για  την δήθεν μεγάλη απειλή που περιμένει την χώρα αν βρεθεί εκτός ευρώ, ΕΕ και γενικά απαλλαγμένη από την θανατηφόρα μέγγενη  των δανειστών, ήταν ένα σχέδιο συνολικής υποταγής της κοινωνίας το ξέραμε, το διατυμπανίζαμε και δεν είμαστε οι μόνοι.
Το ότι τα πολιτικά ανδρείκελα Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης αφού με απανωτές δηλώσεις υποτέλειας  και καθημερινά πολιτικά  ξεβρακώματα από τους ξένους και ντόπιους προστάτες τους και ύστερα από τις εξαγγελίες για πλήρη εφαρμογή των δεσμεύσεων  του μνημονίου με νέα αδίσταχτα μέτρα και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, συνεχίζουν να κυβερνούν ανενόχλητοι σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας -οι περιορισμένες αντιδράσεις είναι ένα παράδοξο φαινόμενο που καμιά  θερινή ραστώνη και   προσωρινή  αναβολή δεν μπορεί να δικαιολογήσει – θα πρέπει ανεπιφύλακτα να το ομολογήσουμε.
Ενώ λοιπόν η καταιγίδα των αβάσταχτων μέτρων συνεχίζεται και εντείνεται με καινούρια χαράτσια, φοροεπιδρομές, περικοπές των συντάξεων και όσων κοινωνικών επιδομάτων και κοινωνικών δαπανών έχουν απομείνει .Ενώ ο πρωθυπουργός της  χώρας και οι υπουργοί της κοινωνικής λεηλασίας εξαγγέλλουν με περίσσιο θράσος και αναλγησία  τα ξεπουλήματα των κοινωνικών αγαθών  στα βάρβαρα επιχειρηματικά συμφέροντα, μια περίεργη αναβλητικότητα και παθητικότητα επικρατεί στο κοινωνικό σώμα γενικότερα.
Κατά την άποψη μας το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου είχε μια διττή αρνητική  επιρροή στην συνείδηση του κινηματικού κόσμου  και της αγωνιζόμενης  κοινωνίας συνολικότερα. Από την μια η επανεκλογή και ο σχηματισμός κυβέρνησης από τις πολιτικές δυνάμεις του συστήματος δημιούργησε απογοήτευση για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων με την αντίληψη ότι «οι εκλογές είναι τελικά που καθορίζουν το παιχνίδι» και ότι το σύστημα μπορεί μέσω αυτών να καθορίζει τα πάντα. Άποψη εν μέρη σωστή αν αποδεχτούμε την εκλογική διαδικασία ως κορύφωση της ταξικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης  πράγμα που δεν ισχύει.
Ένα δεύτερο στοιχείο που κατά την γνώμη μας έχει επηρεάσει αρνητικά τις διαθέσεις  και μάλιστα ενός από τα σημαντικότερα τμήματα του κινήματος δηλαδή της αριστεράς, έχει να κάνει με το πως ο κόσμος της Αριστεράς αντιλαμβάνεται γενικότερα τις εκλογές και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Η σημαντική άνοδος  των δυνάμεων της αριστεράς, η μαζική μετατόπιση ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, οι ρητορικές και όχι μόνο αναφορές στελεχών του για συνεπή αντιπολίτευση κλπ, δημιούργησαν  αυταπάτες πως φτάνει μια ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση για να  ξαναγεννηθεί ένα κίνημα προοπτικής και νίκης. Η σημαντική μείωση κατα 50% της δύναμης του ΚΚΕ βάζει επίσης σε δοκιμασία πολιτικές και πρακτικές που αδήριτα  χρεοκοπούν κάτω από το βάρος και τις απαιτήσεις της σημερινής συγκυρίας.   Για το πώς η κοινοβουλευτική αριστερά αντιλαμβάνεται τη σχέση κινήματος και κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, το είδαμε και με τις κινήσεις εντυπωσιασμού των δύο κόμματων(ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ ) με την κατάθεση των σχεδίων νόμου σχετικά με την καταψήφιση των νόμων του μνημονίου.
Ακόμη θα πρέπει να κάνουμε μια σημαντική αναφορά και στα καινούρια κινήματα που δημιούργησαν οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος (λαϊκές συνελεύσεις, κινήματα άμεσης δημοκρατίας , δεν πληρώνω, αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, καταλήψεις κοινωνικών χώρων, κινήματα κοινωνικής αλληλεγγύης ). Τα κινήματα αυτά παρόλα το καινούριο πνεύμα αναζήτησης και δράσης που προσκόμισαν στην υπόθεση του αγώνα, δεν καταφέρανε να αγκαλιάσουν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και να μπουν από τις παρυφές της κοινωνικής αφάνειας στο επίκεντρο της αντισιστημικής δράσης,  επειδή το μεγαλύτερο τμήμα που τα απαρτίζει και δεν έχει τον προσανατολισμό στην δουλειά στους εργασιακούς χώρους και αρνείται την παρέμβαση και την παράλληλη συμπόρευση με τον κόσμο της παραδοσιακής κοινωνικής δράσης, καταλήγοντας στην περιχαράκωση και τη απομόνωση.Εδώ επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε και την απαξιωτική πολλές φορές στάση των δυνάμεων του οργανωμένου αριστερού πολιτικού χώρου προς τα κινήματα αυτά.
Όπως και να έχουν τα πράγματα  όποια και να είναι  η κατάσταση από πλευράς κινήματος, αναβλητικότητα και παθητικότητα δεν χωράει. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου με τα διεθνή τους στηρίγματα και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους θα συνεχίσουν να επιτίθενται και να καταστρέφουν τις ζωές εκατομμυρίων εργαζομένων και ανέργων στη χώρα.
Η τρόικα Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη  που ηγείται  της συμμαχίας των πολιτικών απατεώνων και  που εφαρμόζουν τις πιο επαίσχυντες πολιτικές που έχουν σχεδιαστεί στα ντόπια και ξένα επιτελικά κέντρα του κεφαλαίου, πρέπει να ξεκουμπιστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα κάτω από το βάρος των λαϊκών αγώνων που πρέπει άμεσα να ενταθούν  από τα κάτω, μακριά από τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες στην προοπτική της  χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης.    
 β.ariαditis

Επιστρατεύουν φαντάρους και μαθητές για να γεμίσουν τα άδεια στάδια του Λονδίνου!

Σε «πονοκέφαλο» εξελίσσεται για τους διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων η εικόνα των άδειων σταδίων, με αποτέλεσμα να επιστρατεύονται...
μαθητές και στρατιώτες.

Μετά την επανάληψη του φαινομένου και τη δεύτερη μέρα στο κολυμβητήριο, οι διοργανωτές αποφάσισαν να γεμίσουν τα στάδια με στρατιώτες.

Προσκλήσεις δόθηκαν και σε φοιτητές σύμφωνα με όσα γράφει η Dailymail. Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής, Σεμπάστιοαν Κόου, όσοι στρατιώτες και μαθητές σπεύσουν στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, θα απολαύσουν τους αγώνες από τις καλύτερες θέσεις.
 

Συνελήφθη ο άνθρωπος που έβαλε την Ιρλανδία στο μνημόνιο!

Μια φυσιολογική αντίδραση ενός εξοργισμένου λαού

Συνελήφθη στο αεροδρόμιο, κατά την επιστροφή του από τις διακοπές, ο πρώην επικεφαλής της Anglo Irish bank, της τράπεζας που με τα χρέη της οδήγησε την Ιρλανδία στο μνημόνιο…


Ο 64χρονος Σον Φιτζπάτρικ, πρώην επικεφαλής της εθνικοποιημένης πλέον Anglo Irish, συνελήφθη στα πλαίσια της τριετούς έρευνας των αρχών για οικονομικές ατασθαλίες στην τράπεζα η οποία εκτεθειμένη στην στεγαστική φούσκα της Ιρλανδίας κατέρρευσε, αφήνοντας στους φορολογουμένους έναν λογαριασμό 30 δις ευρώ, ήτοι περισσότερα από 6.500 ευρώ χρέος για κάθε Ιρλανδό πολίτη!

Οι δεκαέξι συνολικά κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Φιτζπάτρικ αφορούν σε συνομωσία με σκοπό την απόκρυψη ζημιών της τράπεζας πριν την εθνικοποίηση της το 2009.

Ο μεγαλοτραπεζίτης της Anglo Irish παρείχε δάνεια σε ομάδα επενδυτών αλλά και στα πέντε παιδιά του χρεοκοπημένου επιχειρηματία Σον Κουίν και την γυναίκα του Πατρίτσια, ώστε εκείνοι να αγοράσουν έπειτα μετοχές στην τράπεζα του.

Με αυτόν τον τρόπο η Anglo Irish ενίσχυε την αξία της μετοχής της και ταυτόχρονα την εμπιστοσύνη προς την ίδια την τράπεζα, με στόχο πάντα την απόκρυψη της πραγματικής οικονομικής κατάστασης, ζημίες δεκάδων δισεκατομμυρίων που γονάτισαν τελικά την τράπεζα και οδήγησαν στην εθνικοποίηση της.

Τα 30 δις με τα οποία ο Φιτζπάτρικ και η παρέα του φέσωσαν το ιρλανδικό δημόσιο είναι τα μισά σχεδόν από ολόκληρο το πακέτο στήριξης που έλαβε τελικά η Ιρλανδία που οδηγήθηκε εξαιτίας των τραπεζών της στην αγκαλιά της Τρόικας Εάν ο Φιτζπάτρικ καταδικαστεί για την απάτη αντιμετωπίζει πέντε χρόνια φυλάκισης για κάθε μια από τις δεκαέξι κατηγορίες…

Άλλα δυο υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας εμφανίστηκαν χτες ενώπιων του δικαστηρίου και αντιμετωπίζουν τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες για απάτη. Και τα τρία μεγαλοστελέχη της Anglo Irish αφέθηκαν ελεύθερα με εγγύηση και περιοριστικούς όρους για να ξαναεμφανιστούν ενώπιων του δικαστηρίου στις 8 Οκτώβρη.

Η υπόθεση της Αγροτικής και η νέα φάση εδραίωσης του παρασιτισμού...

Γράφει ο Θέμης Τζήμας

Ξαφνικά λοιπόν, μια Παρασκευή απόγευμα μάθαμε ότι η Τράπεζα Πειραιώς θα αγοράσει τα “καλά”-“υγιή” στοιχεία της Αγροτικής Τράπεζας, ενώ για τα υπόλοιπα, τους σκελετούς στην ντουλάπα της δεύτερης θα φτιαχτεί μια κρατική “κακή τράπεζα”, που θα τα φορτωθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τράπεζα Πειραιώς προσπαθεί να τσιμπήσει μερικά κρατικά φιλέτα: στις αρχές της “μνημονιακής περιπέτειας¨είχε προσπαθήσει να πάρει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική, χωρίς επιτυχία.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι: οι τραπεζίτες μας πρώτα κερδοσκόπησαν εις βάρος του δημοσίου, δανειζόμενοι με...
εγγυήση τα ομολογά του από την ΕΚΤ με 1% και δανείζοντας κατόπιν το ελληνικό δημόσιο με τεραπλάσια και πενταπλάσια επιτόκια. Έπειτα κατάφεραν να μείνουν πλήρως ανέλεγκτοι για τη διαχείριση των τραπεζών τους και να πάρουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ ως εγγυήσεις και ζεστό χρήμα από το ελληνικό δημόσιο, που επιβάρυνε το χρέος της χώρας. Πέτυχαν να επιβάλλουν έναν πρωθυπουργό του γούστου τους, ώστε να μην υποστούν τον παραμικρό, ουσιαστικό κρατικό έλεγχο μετά το PSI+, χάρη κυρίως στους Βενιζέλο, Παπανδρέου και Σαμαρά. Μας “έσωσαν από την ανευθυνότητα” της αριστεράς στις 17 Ιούνη και διασφάλισαν την “αντικειμενική” μας ενημέρωση από τα γνωστά ΜΜΕ. Ε, τώρα ήρθε η ώρα να μας “ευεργετήσουν”.
Έτσι λοιπόν η Τράπεζα Πειραιώς αγοράζει τα “υγιή” στοιχεία της Αγροτικής. Πώς; Όχι φυσικά με δικά της λεφτά. Αυτό θα ήταν αναχρονιστικό. Με χρήματα που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο και που τα έδωσε στην Πειραιώς για την ανακεφαλαιοποίησή της. Σας ακούγεται περίεργο ή ύποπτο; Ελάτε τώρα...
Από τότε που κρίθηκε, το 2008, στις ΗΠΑ και κατόπιν παγκοσμίως ότι οι τράπεζες είναι πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν, ο τραπεζικός τομέας, η αιχμή του δόρατος του παγκοσμίου παρασιτισμού, ο “πυροκροτητής” της παγκόσμιας κρίσης, εξαιρείται των κανόνων του “καπιταλιστικού παιχνιδιού” όπως το ξέραμε στη Δύση. Πάνε οι εποχές που κάποιος ιδιώτης μάζευε ή δανειζόταν κεφάλαια και αγόραζε κάτι, από άλλους ιδιώτες ή από το δημόσιο.
Τώρα πλέον, οι μέθοδοι που δοκιμάστηκαν πετυχημένα στην Α. Ευρώπη και πέτυχαν τη συγκρότηση μιας κυρίαρχης παρασιτικής και εξαρτημένης από το διεθνές κεφάλαιο ολιγαρχίας, κατά τη διάρκεια της “αποσοβιετοποίησης” που τόσο πολύ θαυμάζουν γνωστά φερέφωνα του κατεστημένου, έρχονται και στην Ελλάδα. Επομένως είναι “λογικό” να δανείζεται το δημόσιο για να σώσει τους τραπεζίτες από τις συνέπειες των επενδύσεών τους, οι τελευταίοι να διατηρούν πλήρως τον έλεγχο των τραπεζών τους και μετά, με τα λεφτά του δημοσίου να αγοράζουν ό,τι αξίζει από το ελληνικό δημόσιο και να του αφήνουν- στο κράτος δηλαδή- τον κατιμά και τους σκελετούς στην ντουλάπα.
Άλλωστε οι προβλέψεις περί αυτών των μεθόδων υπάρχουν στο μνημόνιο ΙΙ και στο τελευταίο πακέτο “ανάπτυξης” της τάξης των 15 δις σε βάθος περίπου δεκαετίας, που ανακοίνωσε ο περιχαρής κος Χατζηδάκης και από το οποίο τα μισά χρήματα θα τα δώσει το ελληνικό δημόσιο στους ιδιώτες για να αγοράσουν τα περιουσιακά του στοιχεία κοψοχρονιά.
Πώς λέγεται λοιπόν η διαδικασία κατά την οποία με λεφτά του κράτους -για να το θέσουμε απλά- ένας ιδιώτης αγοράζει ό,τι αξίζει από το κράτος, χωρίς να αναλαμβάνει κανένα μάλιστα από τα προβληματικά στοιχεία του κράτους;
Βάσει των καναλιών μας εθνική ευεργεσία. Βάσει των νόμων του καπιταλισμού αποεπένδυση έως και σκανδαλώδης διαχείριση. Βάσει της ακριβέστερης κατά την άποψή μου περιγραφής, η παραπάνω διαδικασία είναι η γιγάντωση και πλήρης εδραίωση του ολιγαρχικού παρασιτισμού στην οικονομία και στην πολιτική. Μια χούφτα άνθρωποι, με τα πολιτικά και μιντιακά τους φερέφωνα και φυσικά χάρη στο μνημονιακό πλαίσιο υφαρπάζουν τον πλούτο του δημοσίου δηλαδή του λαού, από τη γη έως την ενέργεια και από τα νερά έως τις κομβικές υποδομές, σε εξευτελιστικές τιμές και συχνά μάλιστα χωρίς να βάζουν φράγκο από την τσέπη τους. Φροντίζει για τα χρήματα το ελληνικό δημόσιο.
Δίπλα στα παραπάνω υποθέτω ότι είναι αφελές να αναρωτηθεί κανείς πότε και με ποια διαδικασία αποφασίσθηκε ο χωρισμός της Αγροτικής Τράπεζας σε “καλή” και “κακή τράπεζα”, με ποιές μελέτες και με ποιά κριτήρια, πότε ενημερώθηκε η Βουλή κτλ, πότε αποφασίστηκε συνακόλουθα να πουληθει το υγιές τμήμα και εν προκειμένω στη συγκεκριμένη ιδιωτική τράπεζα.
Ποια είναι η θέση των μετόχων της Αγροτικής, μεταξύ των οποίων και ασφαλιστικά ταμεία; τι θα γίνει με την αγροτική γη και με αγροτικούς συνεταιρισμούς; Η απάντηση είναι προφανής: ό,τι αξίζει θα χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των στοιχείων της Πειραιώς. Τα υπόλοιπα θα πουληθούν σε τιμή ευκαρίας.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η Αγροτική Τράπεζα δημιουργήθηκε ακριβώς για να εγγυάται την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και ότι ο αγρότης όπως και η γη του δε θα ήταν έρμαια του όποιου ιδιώτη τραπεζίτη. Αυτό που επετεύχθη στον 20ο αιώνα ξηλώνεται στον 21ο. Ποιός εγγυάται ότι δε θα υπάρξει ένα κύμα κατασχέσεων αγροτικής γης μεσοπρόθεσμα; και ποιος θα πάρει αυτήν την κατασχεμένη γη αργότερα και για ποιό σκοπό; μήπως κάποια άλλη εταιρεία για να εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά ή για άλλες επενδύσεις, περαιτέρω συρρίκνωσης της αγροτικής παραγωγής.
Επιπλέον πρέπει να αναρωτηθεί κανείς: τι ακριβώς θα μείνει στην “κακή” αγροτική τράπεζα; μήπως ορισμένα από τα δάνεια σε πολιτικά κόμματα, που άρα μέσα σε μια διαδικασία εκκαθάρισης θα “ρυθμιστούν” μέσα σε πλήρη αδιαφάνεια;
Κυρίως όμως, το ξεπούλημα της αγροτικής τράπεζας καταδεικνύει γιατί συγκροτήθηκε η κυβέρνηση της μνημονιακής παλινόρθωσης και ζωγραφίζει την εικόνα της Ελλάδας που φιλοδοξεί να δημιοργήσει το κατεστημένο χάρη στα μνημόνια, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή: πλήρης και απόλυτη κυριαρχία του παρασιτισμού. Ξεπούλημα στο παρασιτικό, μεταπραττικό και μεγάλο εν γένει κεφάλαιο, τόσο στο ντόπιο, όσο και στο επικυρίαρχο ξένο κεφάλαιο, κάθε κομβικού τομέα της εθνικής οικονομίας και κάθε κερδοφόρου δραστηριότητας με αντίστοιχη απόσυρση του κράτους. Εγκατάλειψη και διάλυση κάθε δημοσίου κοινωνικού δικτύου και θεσμού προστασίας, προκειμένου να δημιουργηθούν νέες ιδιωτικές, παρασιτικές δραστηριότητες στο πεδίο του κατεδαφιζομένου κοινωνικού κράτους, που θα μπορούν να απολαμβάνουν τα πλουσιότερα στρώματα, ενώ οι υπόλοιποι θα αρκούνται στη φιλανθρωπία όπως και σε νέου περιτυλίγματος και παλαιότατης νοοτροπίας, δίκτυα εξάρτησης.
Η απόφαση άρον-άρον ξεπουλήματος της Αγροτικής Τράπεζας λοιπόν λειτουργεί τόσο χρηστικά, όσο και “εκπαιδευτικά”. Χρηστικά, στην κατεύθυνση διευθετήσεων του τραπεζικού κεφαλαίου και της πολιτικής ελίτ, με τους μπόλικους σκελετούς στην ντουλάπα. Παράλληλα διαλύει κάθε πιθανότητα συγκρότησης δημοσίου τραπεζικού πυλώνα. “Εκπαιδευτικά”, προκειμένου η ελληνική άρχουσα τάξη να στείλει το μήνυμα στους πάτρωνές της στο εξωτερικό και στο λαό στο εσωτερικό ότι θα “τρέξει” τις βίαιες αναδιαρθρώσεις υπέρ του παρασιτισμού, χωρίς τον παραμικρό πολιτικό δισταγμό και κινούμενη στα όρια της τυπικής νομιμότητας ή και πέραν αυτών.
Για τους πολλούς φτώχεια, για τους λίγους υπερκέρδη. Για τους πολλούς η ενοχοποίηση του “όλοι μαζί τα φάγαμε”, για τους λίγους επιβράβευση του ίδιου του παρασιτισμού που γέννησε την κρίση. Καλώς ορίσαμε λοιπόν, στο κυρίως μέρος της κρίσης και της στρατηγικής της “ανατολικοευρωπαιοποίησης”.
Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα άλλωστε: ακόμα και όταν πέσει αυτή η συγκυβέρνηση, ακόμα και αν κυβερνήσει μια συμμαχία αριστερών, σοσιαλιστικών και προοδευτικών δυνάμεων και κομμάτων, ποια εργαλεία θα διαθέτει; Ο στόχος του κατεστημένου είναι μέσα από την εδραίωση του παρασιτισμού να έχει ακυρώσει εκ των προτέρων κάθε δυνατότητα εναλλακτικής επιλογής. Γι' αυτό πρέπει η αριστερά και οι εν γένει προοδευτικές δυνάμεις να καταστήσουν σαφές ότι οι συμφωνίες ξεπουλήματος θα ακυρωθούν. Ότι ο δημόσιος πλούτος και τα δημόσια αναπτυξιακά εργαλεία θα ανακτηθούν με κάθε κόστος. Αλλιώς δεν υπάρχει δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής πολιτικής.
Θα είναι βεβαίως δύσκολος ο αγώνας της εσωτερικής “από- αποικιοποίησης” και των συγκρούσεων με στοιχεία του ξένου παράγοντα, ωστόσο είναι αναγκαίος για να πετύχουμε εναλλακτική βιώσιμη στρατηγική εξόδου από την κρίση και ανασυγκρότησης της χώρας.
 

Oι τροικανοί και τα "μπρίκια" των εργατοπατέρων ..της ΓΣΕΕ !

Τους δέχθηκαν ...στην ΓΣΕΕ ενώ ακόμα δεν έχουν συναντήσει τον πρωθυπουργό ...Μετά τους έλουσαν στους δημοσιογράφους με μπινελίκια "τσαρλατάνοι" και "κομπογιαννίτες" όχι οτι δεν έχουν δίκιο στους χαρακτηρισμούς αυτούς ! Και προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια από τη αφάνεια και τη περιφρόνηση των εργαζόμενων και δίνουν διάφορα παραπολιτικά ...σε blog και site .
To πιο κουφό που διαβάσαμε είναι αυτό στο Βηματοδότη ! Οτι δεν ήπιαν νερό γιατί φοβήθηκαν μην του δηλητηριάσουν στην ΓΣΕΕ οι Τροικάνοι και παρότι είχαν βάλει τα μπρίκια! Καμια τσιπούρα δεν είχε περισσέψει...για το κέρασμα ! Η είχε σπάσει το κουλουνάτο ποτήρι του εργατοπατέρα ...που είχε δώσει την σχετική παραγγελία οτι εκεί θέλει να πίνει το φρεντοτσίνο του ! Καλά τι νομίζουν ότι κολλάμε μπρίκια !
 

Νομισματική Ηγεμονία ή γερμανική ηγεμονία επί του χρέους;...


Μοιράσου με τους φίλους σου :
Του Νίκου Κοτζιά.

Στην εποχή της βρετανικής αυτοκρατορίας η στερλίνα ήταν ένα είδος «παγκόσμιου νομίσματος». Ηταν το νόμισμα στο οποίο μετριόταν η αξία των υπολοίπων. Η στερλίνα ήταν το νόμισμα με το οποίο διεξαγόταν το κύριο μέρος του παγκοσμίου εμπορίου, των διεθνών επενδύσεων, ακόμα και του προσωπικού θησαυρισμού. Στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, η στερλίνα αντικαταστάθηκε από το δολάριο που στην πορεία αποσυνδέθηκε από το χρυσό. Με την ηγεμονική τους θέση οι ΗΠΑ, ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, διέθεταν ένα εθνικά ελεγχόμενο «παγκόσμιο νόμισμα». Με ένα «απλό τύπωμα», μπορούσαν να αγοράζουν εμπορεύματα, υπηρεσίες και πόρους στο εξωτερικό. Να δανείζονται με καλύτερους όρους από τους ανταγωνιστές τους. Η στρατιωτική και νομισματική ισχύς των ΗΠΑ τους έδωσε έναν ιδιαίτερο ρόλο στο διεθνές σύστημα. Από τον ρόλο του σερίφη των παγκόσμιων οικονομικών μετακινήσεων και ροών, ως εκείνον του «τελευταίου» θεσμού παρέμβασης στην οικονομία

Ότι ήταν παγκοσμίως η στερλίνα στα τέλη του 19ου αιώνα και το δολάριο στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, και σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα, ήταν το μάρκο στον χώρο της δυτικοευρωπαϊκής οικονομίας. Στην ίδια την ΕΟΚ/ΕΕ ήταν τον νόμισμα καθοδηγητής της πορείας της εσωτερικής αγοράς. Η δημιουργία του Ευρώ έδωσε ένα τέλος σε αυτή την πρωτοκαθεδρία του Μάρκου. Δημιούργησε, όμως, ταυτόχρονα, ένα νόμισμα στο οποίο η Γερμανία είχε τον πρώτο λόγο, δηλαδή, πρωτοκαθεδρία. Το Ευρώ από μια σκοπιά μπορεί να είναι ξένο προς όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ, αλλά δεν είναι εξίσου ξένο προς τα μέρη της. Η οικονομική φιλοσοφία, κουλτούρα, δομή και κανόνες που το διέπουν και είναι εμποτισμένοι στην λειτουργία του, είναι γερμανικοί. Από αυτή τη σκοπιά η Γερμανία ηγεμονεύει επί του Ευρώ, χωρίς, όμως, να είναι ένα είδος εθνικού νομίσματος της, γεγονός που την διευκολύνει στην ευρωπαϊκή πρωτοκαθεδρία της.

Η Γερμανία απέκτησε εντός της ΕΕ νομισματικά-χρηματικά πλεονεκτήματα, χάρη α) στην οικονομική της ισχύ εντός της ΕΕ (περίπου το 30% του ΑΕΠ) β) στο ότι η ΟΝΕ έχει συγκροτηθεί στη βάση της δικής της οικονομικής κουλτούρας και στο ότι γ) υπαγόρευσε την πολιτική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Αυτά προσομοιάζουν σε εκείνα των Βρετανίας και ΗΠΑ. Βέβαια, τα πλεονεκτήματά της αφορούν στον ευρωπαϊκό χώρο και όχι στον παγκόσμιο. Μέσω της πρωτοκαθεδρίας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ, η Γερμανία δημιουργεί συνθήκες νομισματικής ηγεμονίας χωρίς να είναι το ευρώ τυπικά δικό της νόμισμα, όντας, όμως, ένα νόμισμα που λειτουργεί με τους δικούς της κανόνες.

Στα πλαίσια της κρίσης η Γερμανία μπόρεσε να γίνει πόλος εισροής κεφαλαίων, ιδιαίτερα από τον Νότο. Υπολογίζω ότι έχουν εισρεύσει στο σύστημά της 250-300 δισεκατομμύρια τα οποία τοκίζονται με επιτόκια από συν ένα μέχρι πλην 0,1% (δηλαδή, πληρώνεται προκειμένου να βρίσκουν τα κεφάλαια του νότου «προστασία» στην οικονομία της). Το γεγονός αυτό της δίνει τρία ισχυρά πλεονεκτήματα: α) μεγάλη ρευστότητα, στην ουσία άτοκη, β) δυνατότητα τοκογλυφίας, αφού δανείζει με πολύ μεγαλύτερο επιτόκια από αυτά που καταβάλλει στα εισρέοντα «τρομοκρατημένα» λόγο κρίσης κεφάλαια από τον νότο και, τέλος γ) μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων οικονομιών, καθότι οι επιχειρήσεις της δανείζονται με επιτόκια ανάμεσα στο 0,7%-1,25%, την στιγμή που οι επιχειρήσεις στο νότο δανείζονται, όταν καταφέρνουν να δανειστούν, με 8-12%. Πλεονέκτημα που δεν καλύπτουν οι υποτίμηση μισθών στον ευρωπαϊκό νότο. Με αυτό τον τρόπο, η Γερμανία αποκτά υπεροπλία σε ρευστότητα και στην νομισματική πολιτική, αφού μετέτρεψε το χρέος του νότου σε μηχανισμό-θεσμό οικονομικής και πολιτικής ηγεμονίας εντός της ΕΕ. 

PRESS-GR