— Ragnar Redbeard, "Το Might Is Right " (1890)
Γράφει ὁ Constantin von Hoffmeister
Η Βενεζουέλα παραμένει ένα εξαρτημένο κράτος επειδή δεν διαθέτει τον τελικό εγγυητή της κυριαρχίας: τα πυρηνικά όπλα. Η εξουσία στον σύγχρονο κόσμο στηρίζεται στην αποτροπή και η αποτροπή απαιτεί την ικανότητα καταστροφής. Χωρίς αυτό, ένα έθνος δεν μπορεί να σταθεί ως ίσο.
Το Δόγμα Μονρό εξακολουθεί να κυβερνά το Δυτικό Ημισφαίριο. Ορίζει την επικράτεια όχι από το νόμο αλλά από την ιεραρχία. Μέσα σε αυτό το σύστημα, η Βενεζουέλα υπάρχει μέσα στην αμερικανική σφαίρα, όπου κάθε κίνηση γίνεται ανεκτή ή τιμωρείται σύμφωνα με τις ανάγκες της Ουάσιγκτον. Τα αποθέματα πετρελαίου, το εμπόριο και η ιδεολογία δεν έχουν σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η ικανότητα αντίστασης στην πίεση και η Βενεζουέλα δεν έχει καμία.
Η πραγματικότητα της πολυπολικότητας είναι δαρβινική. Πολιτισμός-κράτη ανταγωνίζονται καθώς τα είδη ανταγωνίζονται, και η επιβίωση ανήκει σε εκείνα που προσαρμόζονται μέσω της δύναμης. Ο Ragnar Redbeard έγραψε ότι “Η Δύναμη είναι το Δίκαιο ” ( "Might Is Right or The Survival of the Fittest" Ἡ Δύναμη εἶναι τό Δίκαιο ἤ Ἡ Ἐπιβίωση τοῦ Ἰσχυρότερου * ) και η βάναυση φόρμουλα αυτού εξακολουθούν να ισχύουν. Η ρητορική του “independence” ( Ανεξαρτησία ) είναι διακοσμητική. Πίσω του στέκεται η ωμή δύναμη: πύραυλοι, συμμαχίες και πόροι που κινητοποιούνται για πόλεμο.
Οι ηγέτες της Βενεζουέλας μιλούν για “σοσιαλισμό” και “κυριαρχία, ” ωστόσο εξαρτώνται από άλλους για προστασία. Βασίζονται στη Ρωσία ή την Κίνα για μόχλευση έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά αυτή η εξάρτηση επιβεβαιώνει μόνο την υποταγή. Η πολυπολικότητα δημιουργεί νέα πρωτότυπα, όχι η απελευθέρωση. Αντικαθιστά μια αυτοκρατορία με πολλές. Αυτό λέγεται ισορροπία.
Η διορατικότητα του Carl Schmitt παραμένει η πιο ακριβής: η κυριαρχία είναι η δύναμη να αποφασίζεις τη στιγμή της κρίσης. Η Βενεζουέλα δεν μπορεί να αποφασίσει. Οι επιλογές της χώρας πλαισιώνονται από ισχυρότερες δυνάμεις. Η δαρβινική πολυπολικότητα λειτουργεί ως άρρητος νόμος της φύσης. Επιβάλλει την τάξη μέσω της εγγύτητας και της δύναμης. Στο πλαίσιο αυτής της τάξης, τα μικρά κράτη ζουν υπό όρους ανεξαρτησίας : ελεύθερα να ενεργούν εφόσον οι ενέργειές τους δεν απειλούν την ιεραρχία. Η πολυπολικότητα, με αυτή την έννοια, δεν είναι υπόσχεση ισότητας αλλά αναγνώριση μόνιμης ανισότητας. Είναι ένα παγκόσμιο σύστημα άνισων κυριαρχιών, όπου μόνο οι πυρηνικές δυνάμεις είναι πραγματικά ελεύθερες.
Το Δόγμα Μονρό λειτουργεί ως ο μεταφυσικός νόμος του δυτικού ημισφαιρίου: ένας νόμος της τάξης που έχει τις ρίζες του στη δύναμη και την απόσταση. Εντός της περιμέτρου του, τα μικρότερα κράτη διαθέτουν εξουσιοδοτημένη ελευθερία, η οποία επιτρέπεται να ενεργούν μόνο εντός των ορίων που εντοπίζονται από τον περιφερειακό ηγεμόνα (the United States). Η πολυπολικότητα αποκαλύπτεται όχι ως ισορροπία αλλά ως διαστρωμάτωση: μια πλανητική ιεραρχία στην οποία η απόφαση είναι το σημάδι του κυρίαρχου και η υπακοή η μοίρα των υπολοίπων. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οποιαδήποτε κίνηση από τη Ρωσία ή την Κίνα εντός του δυτικού ημισφαιρίου καταστρέφει τους νόμους που προστατεύει η αρχιτεκτονική της εξουσίας ,δεν ανέχεται καμία αντίπαλη παρουσία στη σφαίρα επιρροής κάποιου.
ἀπό : eurosiberia.net
* Τμήματα του βιβλίου "Might Is Right" αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του βιβλίου "The Book of Satan" στο βιβλίο του Anton LaVey " The Satanic Bible" του 1969 , το ιδρυτικό έγγραφο της Εκκλησίας του Σατανά... ο LaVey αναγνώρισε ως επιρροές, συμπεριλαμβανομένου του Ragnar Redbeard. ( ἐδῶ )
Ὁπότε καταλαβαίνετε ποιοί εἶναι οἱ σατανάδες καί ποιοί δίνουν τόν ὕστατο ἀγῶνα ὑπερασπίσεως τῆς Ἀνθρωπότητος. Πιστεύω πώς πλέον εἶναι τόσο καταφανεῖς οἱ ἀντιμαχόμενες πλευρές καί ἁπλῶς κάθε νέα κίνησις ἀποδεικνύει τά στρατόπεδα. Ἔτσι μᾶς ἐπιβάλλεται ἡ ἐπιλογή γιατί πῶς ἀλλιῶς θά σταθοῦμε στό πλευρό τῶν μαχητῶν νά συμβάλουμε κι᾿ἐμεῖς στήν ὁλοκληρωτική συντριβή τοῦ Κακοῦ;
Ὁ Τράμπ, ἐν τέλει, μέ τούς Κακούς ( Ε.Ε. ) ἤ μέ τούς Καλούς ( Ῥωσσία )
...Διαβάζουμε τίς δηλώσεις γιά τόν Πρόεδρο τῆς Βεναζουέλας, Nicolas Maduro, τοῦ ἀμερικανοῦ γερουσιαστή Rick Scott (φωτό ) , πού δέν εἶναι καθόλου τυχαίος ἀφοῦ ὑπηρετεῖ στίς Ἐπιτροπές Ἐνόπλων Δυνάμεων καί Ἐξωτερικῶν Σχέσεων τῆς Γερουσίας ἄρα συνδεδεμένος καί γνώστης ἀπό πρῶτο χέρι τῶν στρατιωτικῶν ἐπιδιώξεων τῶν ΗΠΑ. Γιά τόν Maduro τόν ὁποῖο χαρακτηρίζει ώς : «παράνομο, δολοφονικό δικτάτορα» καί ἔχει συνυπογράψει τόν νόμο STOP MADURO του 2024, ὁ ὁποῖος προσφέρει ἀμοιβή 100 εκατομμυρίων δολαρίων γιά πληροφορίες πού θά ὁδηγήσουν στήν σύλληψη καί τήν καταδίκη τοῦ ἠγέτη τῆς Βενεζουέλας. Εἶπε λοιπόν ἐχθές :
« Οι μέρες του είναι μετρημένες», είπε ο Scott. «Είτε πρόκειται για εσωτερικό είτε για εξωτερικό ζήτημα, νομίζω ότι κάτι θα συμβεί», πρόσθεσε, υπονοώντας ότι ο ηγέτης της Βενεζουέλας θα πρέπει «να κατευθυνθεί στη Ρωσία ή την Κίνα». ( ἀπό : Μπορεῖ ἡ Κοινή Λογική νά σώσῃ τήν Ἀνθρωπότητα ; )
Διαβάζουμε πώς τήν Κυριακή σέ συνέντευξή του στό CBS ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, ἔκανε σχεδόν μία πανομοιότυπη δήλωσιν ὅταν ἐρωτηθείς γιά τό ἐάν οἱ ἡμέρες τοῦ ἡγέτη τῆς Βενεζουέλας εἶναι « μετρημένες» ἀπάντησε : «Θα έλεγα ναι. Νομίζω ναι, ναι ».
Καί ἔχουμε καί τά «Shabbos Goyim» πού οὐρλιάζουν :
Τό πῶς ἐννοοῦν τήν Εἰρήνη τά λυκόρνια ἤ ἀλλιῶς τά στρατόπεδα τοῦ σατανᾶ...
Ἡ Πελασγική
