Ανάβει η συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια στην Ελλάδα

 Την ανάγκη να μπει πιο ενεργά στο παιχνίδι της πυρηνικής ενέργειας η Ελλάδα στέλνουν οι ειδικοί του χώρου σε μια συγκυρία που το συγκεκριμένο κλαμπ στην Ευρώπη ενισχύεται συνεχώς, με τελευταία ένταξη αυτήν της χώρας μας τον Οκτώβριο.

Τα μηνύματα των επιστημόνων και των στελεχών της πυρηνικής βιομηχανίας ότι η κυβέρνηση πρέπει να βάλει τη συγκεκριμένη τεχνολογία στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια (ΕΣΕΚ), να δημιουργήσει την απαραίτητη νομοθεσία και να προετοιμάσει κατάλληλα την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας ώστε να μπορεί να δεχτεί αιτήσεις για πυρηνικές μονάδες, πληθαίνουν, όπως προκύπτει από τη χθεσινή «2η Ημερίδα για την Πυρηνική Ενέργεια στην Ελλάδα».

Τα παραπάνω φυσικά δεν σημαίνουν ότι η Ελλάδα έχει πάρει την οποιαδήποτε απόφαση να αναπτύξει αύριο το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα, εντούτοις δείχνουν ότι η συζήτηση που μέχρι πρότινος ήταν αμιγώς θεωρητική, αρχίζει πλέον να μπαίνει σε άλλη βάση, βοηθούμενη και από το τάιμινγκ τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις ΗΠΑ.

Η κινητικότητα διεθνώς είναι μεγάλη, οι φωνές που καλούν την ΕΕ να διαθέσει περισσότερους πόρους για τη πυρηνική τεχνολογία αυξάνονται (μεταξύ αυτών και του Πρωθυπουργού Κυρ.Μητσοτάκη μέσω του πρόσφατου άρθρου στους FT ) και όλα αυτά ενώ οι ΗΠΑ δίνουν τον τόνο των εξελίξεων.

Το γεγονός ότι προ ημερών η Ουγγαρία, ο πιο στενός σύμμαχος της Μόσχας εντός της ΕΕ, προανήγγειλε ότι θα συνάψει συμφωνία με τις ΗΠΑ για την αγορά πυρηνικής τεχνολογίας, δεν περνά απαρατήρητο. Ούτε ότι όλο και περισσότερες ευρωπαικές εταιρείες πυρηνικής τεχνολογίας μεταφέρουν τη δράση τους στην άλλη όχθη του Ατλαντικού για να εκμεταλλευθούν τα κίνητρα της διακυβέρνησης Τραμπ και τη μείωση της γραφειοκρατίας, όπως γράφει χθες το Reuters.

Το θέμα της πυρηνικής ενέργειας μπορεί να μην έτυχε της ίδιας προβολής όσο οι συμφωνίες στο LNG και τους υδρογνάνθρακες, ωστόσο τέθηκε και τη περασμένη εβδομάδα στη σύνοδο του Ζαππείου. Τόσο ο αμερικανός υπ. Ενέργειας Κρις Ραίτ, όσο και στελέχη κορυφαίων αμερικανικων εταιρειών, όπως η Westinghouse και η General Electric, μίλησαν για το πως θα μπορούσε η συγκεκριμένη τεχνολογία να αποτελέσει επιχειρηματική λύση για την Ελλάδα.

Σε ένα τέτοιο μομέντουμ έλαβε χώρα χθες η «2η Ημερίδα για την Πυρηνική Ενέργεια στην Ελλάδα», με τον Δρ Χάρη Ανδρεάδη, senior manager στην Westinghouse να μιλά για τη δυνατότητα να υπάρξουν άμεσες συνεργασίες με ελληνικά πανεπιστήμια και ιδρύματα για projects, όπως η ανάπτυξη ρομποτικών συστημάτων και αυτοματισμού, ικανών να υποστηρίξουν την διεθνή αλυσίδα στα πυρηνικά.

«Ενδιαφέρον για να ενταχθούν στην εφοδιαστική αλυσίδα κατασκευάζοντας τμήματα πλωτών πυρηνικών αντιδραστήρων έχουν δείξει και ελληνικά ναυπηγεία», είπε από τη πλευρά του ο Δρ Γιώργος Λάσκαρης, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικής «Δέον» (Deon Policy Institute) με έδρα την Βοστώνη.

Τα τέσσερα βήματα

Ανεξάρτητα των οποίων συνεργασιών προκύψουν με αμερικανικές εταιρείες, το βέβαιο είναι ότι η συζήτηση που μέχρι πρότινος στην Ελλάδα ήταν εντελώς θεωρητική έχει μπει σε άλλες βάσεις, με τους ανθρώπους του χώρου, όπως ο επικεφαλής της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας Δρ. Χρήστος Χουσιάδης, να περιγράφουν συγκεκριμένα βήματα για να περάσουμε στο επόμενο στάδιο.

Το πρώτο είναι η ένταξη της πυρηνικής τεχνολογίας στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), που θα σήμαινε ότι η συζήτηση εντάσσεται και θεσμικά στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας. Το δεύτερο αφορά τη συγκρότηση ενός εθνικού συντονιστικού κέντρου, μιας «ομπρέλας» που θα συντονίζει όλους τους εμπλεκόμενους (υπουργεία, ρυθμιστικές αρχές, βιομηχανία, επιστημονική κοινότητα, επενδυτές) για την ανάπτυξη ενός πυρηνικού προγράμματος.

Το τρίτο και τεχνικά πιο δύσκολο είναι η ολοκλήρωση του πλαισίου διαχείρισης αποβλήτων. Σήμερα, η Ελλάδα εξακολουθεί να μην διαθέτει οργανωμένο φορέα διαχείρισης αποβλήτων (Waste Management Organization), παρά μπορεί μόνο να διαχειριστεί ραδιενεργά υλικά μόνο από ιατρικές και ερευνητικές εφαρμογές. Το κάδρο συμπληρώνει η διακρατική συμφωνία με χώρα που να διαθέτει ώριμη πυρηνική τεχνογνωσία, κίνηση με προφανή γεωπολιτικό χαρακτήρα.

Τα παραπάνω φυσικά έχουν ως προυπόθεση τη κοινωνική αποδοχή των πυρηνικών αντιδραστήρων, όπου κομβικό ρόλο στις χώρες της Δύσης, παίζει η αξιοπιστία και η ανεξαρτησία της ρυθμιστικής αρχής.

Οι εφαρμογές

Στις εφαρμογές της πυρηνικής ενέργειας στην ελληνική οικονομία, από τη βιομηχανία μέχρι τη ναυτιλία και την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, στάθηκε ο συνιδρυτής της Athlos Energy, Διονύσης Χιώνης. «Ένας πυρηνικός αντιδραστήρας 100 MW μπορεί να παράξει 600.000 κυβικά μέτρα καθαρού νερού ημερησίως, ποσότητα αρκετή για 3 εκατομμύρια ανθρώπους», όπως είπε.

Στη βιομηχανία, η πυρηνική τεχνολογία επιτρέπει την παραγωγή σταθερής και χαμηλού κόστους ενέργειας, όπως αυτή που χρειάζονται τα διυλιστήρια, τα τσιμέντα και τα εργοστάσια αλουμινίου. Ενώ ευκαιρίες υπάρχουν και στη περίπτωση των ναυπηγείων ως προς την ανάπτυξη τμημάτων πλωτών πυρηνικών αντιδραστήρων, που ενδέχεται να ταιριάζουν καλύτερα στη μορφολογία της χώρας.

Σήμερα, ο παγκόσμιος πυρηνικός στόλος αριθμεί 441 αντιδραστήρες, οι οποίοι παράγουν 2.602 TWh ηλεκτρικής ενέργειας ετησίως, καλύπτοντας το 12% του παγκόσμιου ενεργειακού μείγματος. Σε ό,τι αφορά το ετήσιο οικονομικό αποτύπωμα του κλάδου παγκοσμίως υπολογίζεται σε 251 δισ. ευρώ με σχεδόν 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας. 

https://www.msn.com/el-gr/

Σκληρή επίσημη απάντηση Ισραήλ σε Τουρκία: «Ερντογάν εξαφανίσου… Θα δεις την Γάζα μόνο με κιάλια»

 Η ισραηλινή κυβέρνηση διέψευσε κατηγορηματικά τα δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι τουρκικά στρατεύματα ενδέχεται να συμμετάσχουν σε μια πολυεθνική δύναμη σταθεροποίησης στη Λωρίδα της Γάζας, η οποία προορίζεται να αντικαταστήσει τον ισραηλινό στρατό (IDF). Η κυβερνητική εκπρόσωπος Σος Μπεντροσιάν (Shosh Bedrosian) ξεκαθάρισε ενώπιον δημοσιογράφων: «Δεν θα υπάρξουν τουρκικές μπότες στο έδαφος ούτε στο παρόν, ούτε στο παρελθόν, ούτε στο μέλλον ειδικά στο πλαίσιο της διεθνούς δύναμης σταθεροποίησης». 

Ένταση μεταξύ Ιερουσαλήμ και Άγκυρας Οι δηλώσεις αυτές ήρθαν λίγο μετά τις νέες φραστικές επιθέσεις του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας, Ίσραελ Κατζ, κατά του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Erdogan, πάρε αυτά τα γελοία εντάλματα σύλληψης και εξαφανίσου. Είναι πιο ταιριαστά για τις σφαγές που έχεις διαπράξει κατά των Κούρδων.

 Το Ισραήλ είναι δυνατό και δεν φοβάται. Τη Γάζα θα τη βλέπεις μόνο με κιάλια», έγραψε ο Κατζ σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έβαλε μια φωτογραφία του Ερντογάν με AI να βλέπει μόνο την ισραηλινή σημαία στην Γάζα. PHOTO: ISRAEL KATZ X OFFICIAL 

Το σχέδιο του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για τον τερματισμό του διετούς πολέμου στη Γάζα προβλέπει τη δημιουργία μιας προσωρινής Διεθνούς Δύναμης Σταθεροποίησης (International Stabilization Force), η οποία θα αναλάβει σταδιακά τον έλεγχο ασφαλείας της περιοχής από το Ισραήλ. Ωστόσο, η δύναμη αυτή δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί, ενώ πολλές χώρες ζητούν να λάβει εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η διεθνής νομιμότητα και σαφές πλαίσιο λειτουργίας.

 Αντίθετες δηλώσεις από ΗΠΑ Παρά τη σαφή αντίθεση του Ισραήλ, ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών στην Τουρκία, Τομ Μπάρακ (Tom Barrack), είχε δηλώσει νωρίτερα αυτόν τον μήνα σε συνέδριο ασφάλειας στη Μανάμα ότι η Τουρκία θα συμμετάσχει στην υπό διαμόρφωση δύναμη. Η διαφωνία αυτή καταδεικνύει τις εντάσεις μεταξύ Ισραήλ, Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών ως προς τον ρόλο της Άγκυρας στη μεταπολεμική ασφάλεια της Γάζας.

 https://nemesishd.gr/

«Ὁ καλύτερος προφήτης τοῦ μέλλοντος εἶναι τό παρελθόν.»

 

« Ἦταν ποτέ ἡ χριστιανική γῆ τόσο πλούσια σέ ἑβραίους ; Ὅλες τίς καταστάσεις... Ὅλα τά πράγματα... Ὅλες τίς ἡγεμονίες, αὐτοί τίς ἐλέγχουν. Κάνουν ἕνα δάνειο "ἀπ' τήν Ἰνδία ὥς τόν Πόλο" μέ μεγάλη ταχύτητα ! Αὐτοί τραπεζίτης - κτηματομεσίτης -Βαρῶνος. Βοηθοῦν τήν χρεωκοπία μας,Tύραννοι,γιά τό συμφέρον τους... » 

«Ὑπάρχει μιὰ ἡδονὴ στὰ δάση χωρὶς μονοπάτια, ὑπάρχει μιὰ ἔκσταση στὴν μοναχικὴ ἀκτή, ὑπάρχει ἡ κοινωνία, ὅπου κανεὶς δὲν εἰσβάλλει, δίπλα στὴ βαθιὰ θάλασσα καὶ τὴ μουσικὴ στὸ βρυχηθμό της: Δὲν ἀγαπῶ λιγότερο τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ περισσότερο τὴ Φύση» 

 «Συναντηθήκαμε κρυφά - Στὴ σιωπὴ θρηνῶ, ποὺ ἡ καρδιά σου μπορεῖ νὰ ξεχάσει, τὸ πνεῦμα σου νὰ ξεγελάσει. Ἂν σὲ συναντήσω μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια, πῶς θὰ σὲ χαιρετήσω; Μὲ σιωπὴ καὶ δάκρυα»

 «Νὰ γελᾶς πάντα ὅταν μπορεῖς, εἶναι φτηνὸ φάρμακο.» 

 «Ἂν δὲν γράψω γιὰ νὰ ἀδειάσω τὸ μυαλό μου, τρελαίνομαι.» 

 «Ἀλλὰ οἱ λέξεις εἶναι πράγματα, καὶ μιὰ μικρὴ σταγόνα μελανιοῦ, ποὺ πέφτει, σὰν δροσιά, πάνω σὲ μιὰ σκέψη, παράγει Αὐτὸ ποὺ κάνει χιλιάδες, ἴσως ἑκατομμύρια, νὰ σκέφτονται.»

 «Εἶναι παράξενο - ἀλλὰ ἀληθινὸ· γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντα παράξενη, πιὸ παράξενη ἀπὸ τὴ μυθοπλασία» 

«Δὲν ζῶ μέσα στὸν ἑαυτό μου, ἀλλὰ γίνομαι ἕνα μέρος αὐτοῦ ποὺ μὲ περιβάλλει: καὶ γιὰ μένα τὰ ψηλὰ βουνὰ εἶναι ἕνα συναίσθημα, ἀλλὰ ὁ βόμβος τῶν ἀνθρώπινων πόλεων βασανιστήριο.» 

 «Δὲν ἀποτυγχάνουν ποτὲ ὅσοι πεθαίνουν γιὰ ἕναν σπουδαῖο σκοπό.» 

 «Γιατί ἦρθα ἐδῶ, δὲν ξέρω· ποῦ θὰ πάω εἶναι μάταιο νὰ ἀναρωτιέμαι - ἀνάμεσα σὲ μυριάδες ζωντανοὺς καὶ νεκροὺς κόσμους, ἀστέρια, συστήματα, ἄπειρο, γιατί νὰ ἀνησυχῶ γιὰ ἕνα ἄτομο;» 

« Ἂν εἶμαι ἀνόητος, εἶναι τοὐλάχιστον ἀμφιβολία καὶ δὲν ζηλεύω κανέναν γιὰ τὴν βεβαιότητα τῆς αὐτο-επιδοκιμασμένης σοφίας του. »

 «Ἀνάμεσα σὲ δύο κόσμους ἡ ζωὴ αἰωρεῖται σὰν ἀστέρι, ἀνάμεσα στὴ νύχτα καὶ τὸ πρωί, στὴν ἄκρη τοῦ ὁρίζοντα.» 

 «Τὰ ἀστέρια λάμπουν, τὸ φεγγάρι πάνω ἀπὸ τὶς κορυφές τῶν χιονισμένων βουνῶν. Ὄμορφο! Παραμένω ἀκόμα μὲ τὴ Φύση, γιατί ἡ νύχτα μοῦ ἔχει γίνει ἕνα πιὸ οἰκεῖο πρόσωπο ἀπὸ αὐτὸ τοῦ ἀνθρώπου· καὶ στὴν ἔναστρη σκιά της τῆς ἀμυδρῆς καὶ μοναχικῆς ὀμορφιᾶς της, ἔμαθα τὴ γλῶσσα ἑνὸς ἄλλου κόσμου.» 

 «Ἡ θλίψη εἶναι γνώση: αὐτοὶ ποὺ γνωρίζουν τὰ περισσότερα πρέπει νὰ θρηνοῦν βαθύτατα γιὰ τὴ μοιραία ἀλήθεια: τὸ Δέντρο τῆς Γνώσης δὲν εἶναι αὐτὸ τῆς Ζωῆς.» 

 «Γιὰ νὰ εἶναι κανεὶς ἀπόλυτα πρωτότυπος, πρέπει νὰ σκέφτεται πολὺ καὶ νὰ διαβάζει λίγο, καὶ αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο, γιατί πρέπει νὰ ἔχει διαβάσει πρὶν μάθει νὰ σκέφτεται.»

 «Ὁ καημένος ὁ σκύλος, στὴ ζωὴ ὁ πιὸ πιστὸς φίλος, ὁ πρῶτος ποὺ τὸν καλωσορίζει, ὁ πρῶτος ποὺ τὸν ὑπερασπίζεται.» 

«Μερικὲς φορὲς ἀμφιβάλλω ἂν μιὰ ἥσυχη καὶ ἀτάραχη ζωὴ θὰ μοῦ ταίριαζε - κι ὅμως μερικὲς φορὲς τὴν λαχταρῶ.» 

 «Ἔχω μεγάλες ἐλπίδες ὅτι θὰ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον σὲ ὅλη μας τὴ ζωὴ τόσο πολὺ σὰν νὰ μὴν εἴχαμε παντρευτεῖ ποτέ.» «Γιατί μὲ ἀποκαλοῦν μισάνθρωπο; Ἐπειδὴ αὐτοὶ μισοῦν ἐμένα, ὄχι ἐγὼ αὐτούς.» 

 «Ἡ ἀπελπισία καὶ ἡ ἰδιοφυΐα συνδέονται πολὺ συχνά» 

 

 «Δὲν πιστεύω σὲ καμία θρησκεία, δὲν θέλω νὰ ἔχω καμία σχέση μὲ τὴν ἀθανασία. Εἴμαστε ἀρκετὰ δυστυχισμένοι σὲ αὐτὴ τὴ ζωὴ χωρὶς νὰ κάνουμε εἰκασίες γιὰ κάποια ἄλλη.» 

 «Ἡ δύναμη τῆς σκέψης εἶναι ἡ μαγεία τοῦ νοῦ.» 

 «Ὅπου ὑπάρχει μυστήριο, γενικὰ ὑποτίθεται ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχει καὶ κακό.» 

 «Κι ὅμως σὲ ἀγάπησα μέχρι τὸ τέλος, τόσο ἔνθερμα ὅσο ἐσύ, ποὺ δὲν ἄλλαξες σὲ ὅλο τὸ παρελθόν, καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἀλλάξεις τώρα.»

 «Ὁ χρόνος καὶ ἡ Νέμεσις θὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ ἐγὼ δὲν θὰ ἔκανα, ἂν ἦταν στὴ δύναμή μου, μακρινὴ ἢ ἄμεση. Θὰ χαμογελάσετε μὲ αὐτὴ τὴν προφητεία - κάντε το, ἀλλὰ θυμηθεῖτε την: δικαιολογεῖται ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη ἐμπειρία. Κανεὶς δὲν ἦταν ποτὲ οὔτε κἂν ἡ ἀκούσια αἰτία μεγάλων κακῶν σὲ ἄλλους, χωρὶς ἀνταπόδοση: Ἔχω πληρώσει καὶ πληρώνω γιὰ τὰ δικά μου - τὸ ἴδιο θὰ κάνετε καὶ ἐσεῖς.» 

 «Οἱ "παλιὲς καλὲς ἐποχές" - ὅλες οἱ παλιὲς ἐποχὲς εἶναι καλές.» 

 «Γυναῖκα! Ἡ ἐμπειρία θὰ μποροῦσε νὰ μοῦ πεῖ, ὅτι ὅλοι ὅσοι σὲ βλέπουν πρέπει νὰ σὲ ἀγαποῦν: Σίγουρα ἡ ἐμπειρία θὰ μποροῦσε νὰ μοῦ διδάξει ὅτι οἱ πιὸ ἀκλόνητες ὑποσχέσεις Σου εἶναι ἕνα τίποτα: Ἀλλά, τοποθετημένος σὲ ὅλες τὶς γοητεῖες σου μπροστά μου, τὸ μόνο ποὺ ξεχνάω εἶναι νὰ σὲ λατρεύω.» 

«Ἔρωτας σὲ πλήρη ζωὴ καὶ διάρκεια, ὄχι ἰδανικὸς ἔρωτας,  Ὄχι, οὔτε ἰδανικὴ ὀμορφιά, αὐτὸ τὸ ὡραῖο ὄνομα,  Ἀλλὰ κάτι ἀκόμα καλύτερο, τόσο πολὺ ἀληθινό...»

 «Ξύπνησα ἕνα πρωὶ καὶ διαπίστωσα ὅτι ἤμουν διάσημος.»

Οἱ ῥήσεις ἀπό ἐδῶ. φωτό, φωτό,φωτό 

ΕΛΛΑΣ ΑΙΩΝΙΟΝ, ΑΘΑΝΑΤΟΝ,ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ

Η Ελλάδα πληρώνει χρυσάφι τον πόλεμο του Ζελένσκι, που έρχεται στην Αθήνα.

 

Του Σωτήρη Σιδέρη 

Χωρίς να καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια, μιας και η αντιπολίτευση βρίσκεται σε  λήθαργο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφύγει κάθε ουσιαστική συζήτηση για τα ιλιγγιώδη ποσά και τον εξοπλισμό που στέλνει στον Ζελένσκι, συμμετέχοντας σε έναν πόλεμο, χωρίς να έχει καμία συμβατική υποχρέωση, μιας και η Ουκρανία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ. . Η υποταγή του Έλληνα πρωθυπουργού στα πολεμοχαρή σχέδια  των ευρωπαικών χωρών,  υπό το δόγμα “είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία” , στοιχίζει δις στον ελληνικό λαό χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα. 
  Ενόψει της επίσκεψης Ζελένσκι εντός του μηνός στην Αθήνα, είναι αναγκαία  μια αποτίμηση της στάσης της χώρας, καθώς υπάρχουν ακόμη πολύ σημαντικές εκκρεμότητες. Ταυτόχρονα , παρατηρείται μια όλο και αυξανόμενη τάση του Κυριάκου Μητσοτάκη να αποκρύπτει πολύ σημαντικές πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και τις αποφάσεις που ο ίδιος στηρίζει, προκειμένου να αποφύγει το πολιτικό κόστος.  Τι έχει κερδίσει η Ελλάδα από την άκριτη ένταξή της στο αντιρωσικό μπλοκ; τίποτα απολύτως και έχει και κόστος, ενώ η Τουρκία απολαμβάνει τα οφέλη της ουδετερότητας. 

 

Η βουλή και τα δις στην Ουκρανία, αλλά όχι για την κοινωνία

  Από την έναρξη του πολέμου,  η ΕΕ και τα κράτη μέλη  έχουν διαθέσει 177,5 δισ. ευρώ προς στήριξη της Ουκρανίας, ενώ εκκρεμεί  η εφαρμογή της  PURL (“Προτεραιοποιημένη Λίστα Απαιτήσεων Ουκρανίας”), του ΝΑΤΟ και η ενίσχυση στο πλαίσιο της χρηματοδότησης μέχρι το 2027.  
Οι Μητσοτάκης και Ζελένσκι υπέγραψαν τον Οκτώβριο του 2024, διμερή συμφωνία Ασφάλειας, αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν την έχει φέρει ακόμη προς κύρωση στη βουλή, φοβούμενος  ίσως μια νέα κρίση εντός της ΝΔ, αλλά και την σύμπηξη μετώπου της αντιπολίτευσης εναντίον του. Ο Ουκρανός πρόεδρος πιέζει, οι ΗΠΑ πιέζουν αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός φοβάται επίσης, ότι στη βουλή θα αναγκαστεί να κάνει μια πλήρη συζήτηση για την Ουκρανία και θέλει να την αποφύγει. Το ερώτημα είναι τι ακριβώς περιλαμβάνει η συμφωνία και γιατί , αφού ο Μητσοτάκης την υπέγραψε, δεν θέλει να την φέρει στη βουλή. Κατά συνέπεια, αναμένουμε με ενδιαφέρον τι θα περιλαμβάνει η επίσκεψη Ζελένσκι, πέραν του ενθουσιασμού του για τον κάθετο αγωγό που θα τροφοδοτεί τη χώρα του με το αμερικανικό LNG. 

Το επόμενο ζήτημα αφορά την ελληνική συνεισφορά  στο πρόγραμμα “ Μέσο διευκόλυνσης για την Ουκρανία” για την περίοδο 2024-2027 που ανέρχεται στα 50 δις και περιλαμβάνει  χρηματοδότηση για ανάκαμψη, ανοικοδόμηση και εκσυγχρονισμό, ενώ επιπλέον, αναστέλλονται ορισμένοι εμπορικοί δασμοί και ποσοστώσεις για την Ουκρανία, ενώ έχει συμφωνηθεί η επανεξέταση της συμφωνίας βαθιάς και ολοκληρωμένης ζώνης ελεύθερων συναλλαγών (DCFTA).  Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να εγγράψει το ποσό που αντιστοιχεί στην Ελλάδα, γύρω στα 1,5 δις ευρώ και αυτά είναι διαφορετικά από τα όπλα, τους δασμούς κλπ. 

Επειδή τον επόμενο μήνα θα έχουμε την συζήτηση για τον προυπολογισμό του επομένου έτους, είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός θα δυσκολευθεί πολύ να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι έχει χρήματα για την Ουκρανία , αλλά όχι για το ΕΣΥ, για τους αγρότες και  το κοινωνικό κράτος,  Για όλη αυτή τη βοήθεια , η Ελλάδα δεν παίρνει το παραμικρό αντάλλαγμα. Το αίτημα του Μητσοτάκη να αναλάβουν ελληνικές επιχειρήσεις την ανοικοδόμηση του λιμανιού της Οδησσού δεν φαίνεται να ικανοποιείται, αλλά η επίσκεψη Ζελένσκι ίσως μας κάνει σοφότερους, αν και αυτή η υπόθεση ελάχιστα αφορά τον ελληνικό λαό. Γενικότερα, οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γερμανία, η Τουρκία και άλλες χώρες θα πάρουν την μερίδα του λέοντος.

    Η εξέλιξη αυτή προκαλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης.  Η κυβέρνηση οδηγεί σε διάλυση το ΕΣΥ, το εκπαιδευτικό σύστημα, το κοινωνικό κράτος και γενικότερα τις κοινωνικές δαπάνες για να χρηματοδοτεί έναν πόλεμο που δεν αφορά την άμυνα και την εθνική ασφάλεια αλλά τα συμφέροντα των ΗΠΑ και ορισμένων δυτικών χωρών. Μετά και την υπογραφή της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για την αγορά φυσικού αερίου που μέσω της Αλεξανδρούπολης θα μπορεί να προμηθεύεται και η Ουκρανία, ο Ζελένσκι είναι πολύ ικανοποιημένος.  

Οι προσωπικές επιλογές του Μητσοτάκη

Όλη η πολιτική της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας , δεν βασίστηκε ούτε μια στιγμή σε έναν στρατηγικό σχεδιασμό, προκειμένου να έχει η Ελλάδα μια πολιτική αρχών, αλλά ταυτόχρονα να έχει μια εθνική προσέγγιση, δεδομένου ότι και η χώρα μας δέχεται απειλές πολέμου. Όλη η πολιτική αποτελεί προσωπική επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, χωρίς την συμμετοχή της κυβέρνησης και απλά το υπουργείο Εξωτερικών περισσότερο στοιχίζεται με αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρά έχει δική του τακτική. Εκ των πραγμάτων, η Ελλάδα είναι η χώρα που δέχεται πιέσεις , δεν έχει φωνή, δεν έχει κανένα σχέδιο και σύρεται από κάθε κατεύθυνση. Αυτή είναι και η  προσωπική εικόνα ενός πρωθυπουργού που δεν έχει κανένα κύρος, σε κανένα τραπέζι. 
Ως προς τον πολεμικό εξοπλισμό που θα προσθέσει η Ελλάδα στον πόλεμο οι πληροφορίες διίστανται γιατί είναι δύσκολο να διασταυρωθούν , καθώς το σχέδιο έχει χαρακτηριστεί απόρρητο. Υπάρχουν πιεστικά αιτήματα από ΗΠΑ και Ζελένσκι για αποστολή των S-300 , αποστολή των  Patriot, άλλου πολεμικού υλικού το οποίο η Ελλάδα θα αντικαταστήσει με νέες αγορές όπλων από το Ισραήλ, ενώ έντονα φημολογείται και η αποστολή αεροσκαφών  Mirage 2000-5. Πολλά από αυτά , φυσικά δεν μπορεί να ικανοποιηθούν, αλλά θα ακούσουμε τον Ζελένσκι που ίσως πει και δημόσια τι θέλει. Η επίσκεψη πάντως  περιβάλλεται από μυστικότητα για λόγους ασφαλείας.

 
  Να σημειωθεί πως μετά τις νυχτερινές περιπλανήσεις της  Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, και  την αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία για το φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ, σειρά έχει η Ουκρανία. Ήδη οι ΗΠΑ έχουν κάνει διάβημα προς το ΥΠΕΞ από τον περασμένο Αύγουστο να προχωρήσει η Αθήνα στην υπογραφή και πλήρη αποδοχή της PURL ώστε να καταστεί υποχρεωτική η εφαρμογή της. Πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα μπει σε μια χωρίς επιστροφή διαδικασία τροφοδότησης της Ουκρανίας με πολεμικό εξοπλισμό, τον οποίο έχει πληρώσει χρυσάφι ο ελληνικός λαός για την δική του άμυνα και ασφάλεια και ο Μητσοτάκης τον διαχειρίζεται με όρους προσωπικής διπλωματίας ή με ιστορικού μεγέθους  ανικανότητα  και ενδοτικότητα, για να είμαστε πιο ρεαλιστές. 
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα καλώς εξοπλίζει την Ουκρανία και της δίνει και δις ευρώ σε βοήθεια, το ερώτημα που πλανάται στην ατμόσφαιρα, ποια είναι η στρατηγική σημασία αυτής της στάσης. Ωφελεί την Ελλάδα και πως; η απάντηση όσων αντιλαμβάνονται την εξωτερική πολιτική ως δράση για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων, η απάντηση είναι αρνητική. Οπότε καλό είναι να τεθεί η ερώτηση , επίσημα στον πρωθυπουργό από την αντιπολίτευση και ας δώσει τις απαντήσεις του.. 

Οι σχέσεις με την Ρωσία είναι προ πολλού παγωμένες. Σήμερα, 10 Νοεμβρίου, μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία από τη Μόσχα βρίσκεται στο Κάιρο και συζητά θέματα στρατηγικής συνεργασίας και ασφάλειας μεταξύ Αιγύπτου -Ρωσίας. Και φυσικά η Αίγυπτος έχει άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ , αλλά δεν είναι σε πόλεμο με την Ρωσία…...

https://www.omegapress.gr/

Ενα υπόγειο θερμοκήπιο μεγάλη παραγωγή

 Οι χειμερινές θερμοκρασίες στο Alliance της Νεμπράσκα μπορεί να πέσουν στους -20°F (το χαμηλό ρεκόρ είναι -40°F/C), αλλά ο συνταξιούχος ταχυδρόμος Russ Finch καλλιεργεί πορτοκάλια στο θερμοκήπιο της αυλής του χωρίς να πληρώνει για θέρμανση. Αντίθετα, αντλεί από τη σταθερή θερμοκρασία της γης (περίπου 52 βαθμούς στην περιοχή του) για να καλλιεργήσει προϊόντα ζεστού καιρού – εσπεριδοειδή, σύκα, ρόδια – στο χιόνι...

Ο Finch ανακάλυψε για πρώτη φορά τη γεωθερμική θέρμανση το 1979 όταν αυτός και η σύζυγός του την έχτισαν στο σπίτι των ονείρων τους 4400 τετραγωνικών ποδιών για να μειώσουν το ενεργειακό κόστος. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα αποφάσισαν να προσθέσουν ένα θερμοκήπιο 16'x80′ στην πίσω αυλή. Το θερμοκήπιο μοιάζει με θερμοκήπιο λάκκου (walipini) καθώς το πάτωμα είναι σκαμμένο 4 πόδια κάτω από την επιφάνεια και η οροφή είναι κεκλιμένη για να πιάσει τον νότιο ήλιο.

Για να αποφύγει τη χρήση θερμαντήρων για τις κρύες νύχτες του χειμώνα στη Νεμπράσκα, ο Finch βασίζεται στον ζεστό υπόγειο αέρα που τροφοδοτείται στο θερμοκήπιο μέσω πλαστικών σωλήνων κάτω από την αυλή και ενός ανεμιστήρα. Δείτε το παρακάτω...

https://www.ecosnippets.com/

Οι λαοί… δεν είναι αδερφοί

Ο Κώστας Βάρναλης υπήρξε μάρτυρας της μεταφοράς Τούρκων αιχμαλώτων με τρένα κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου.

* Σε μερικές βδομάδες αρχίσανε να περνάνε από τα Μέγαρα τραίνα γεμάτα Τούρκους αιχμαλώτους, που πηγαίνανε να τους μαντρώσουνε στην Κόρινθο.
Στοιβαγμένοι οι κακομοίρηδες μέσα στα βαγόνια των «κτηνών» (8 ίπποι, 40 άνδρες!) μόλις σταματούσε το τραίνο κολλάγανε το αξούριστο μουσούδι τους στα σίδερα των μικρών παραθυριών και τα μάτια τους αστράφτανε από καλοσύνη και παρακαλετό. Βγάζανε τα μπράτσα τους μέσα από τα σίδερα, φωνάζανε στο συναγμένο από κάτω πλήθος των φανατισμένων πατριωτών:
-Τουτούν!… Τουτούν!… (=Καπνό! Καπνό!)
Οι φανατισμένοι πατριώτες δεν καταλαβαίνανε. Αυτοί βλέπανε μπροστά τους μονάχα τους προαιώνιους εχτρούς. Αυτούς που μας πήρανε την Πόλη, που κρεμάσανε τον πατριάρχη, που σουβλίσανε το Διάκο κλπ. κλπ. Αυτό βλέπανε.
Γι’ αυτό αντίς να τους δίνουνε καπνό, τους βλαστημούσανε, τους μουτζώνανε, τους φτύνανε.
Το τραίνο έφευγε και τα χέρια των αθώων θυμάτων του πολέμου εξακολουθούσανε να κρέμονται απελπισμένα από το παράθυρο και να ζητάνε στο κενό…
Οι λαοί… δεν είναι αδερφοί.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ «ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ» Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

* Ο Βάρναλης, ο κομμουνιστής Βάρναλης, έγραψε με πλήρη επίγνωση ότι «όλες οι τέχνες “πολιτεύονται”, είτε το ξέρουνε είτε όχι, είτε τους φαίνεται είτε όχι. Κι η επαναστατική τέχνη “πολιτεύεται” -έλεγε ο Βάρναλης- με τη διαφορά, πως το ξέρει. Γιατί αν είναι κανείς συντηρητικός από κοινωνική Συνήθεια, γίνεται επαναστάτης μονάχα από γνώση της πραγματικότητας κι από αντίδραση στη Συνήθεια».

* Ο τιμημένος με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη (1969) σε εκδήλωση στη Μόσχα, απαντώντας στην κατηγορία ότι ανήκει στη “στρατευμένη Τέχνη”, θα απαντήσει με αυτά τα σταράτα λόγια:

“…το δόγμα “η Τέχνη δεν κάνει πολιτική” διαψεύδεται από τα πράγματα. Ο Αριστοφάνης, ο Ντάντες, ο Θερβάντες, ο Ζολά, ο Τολστόι κάνουνε πολιτική. Πολιτική κατά των “κακώς κειμένων”. Πολιτική έξω απ’ τα δόντια. Ποιος μυθολόγος της εξωπολιτικής Τέχνης θα ‘χει το κουράγιο να υποστηρίξει πως αυτοί οι ήλιοι του πνευματικού στερεώματος δεν είναι μέγιστοι δημιουργοί του λόγου; Να λοιπόν, μια απόδειξη πως η Τέχνη μπορεί να κάνει πολιτική, χωρίς να πάψει να ‘ναι Τέχνη και μάλιστα τρισμεγάλη. Ζήτημα, λοιπόν, υπάρχει μόνο για το ποια πολιτική δίνει ζωή και δύναμη στην Τέχνη και την απλώνει στο χώρο και στο χρόνο και ποια πολιτική τη χαλάει, τη σκοτώνει και τη μεταβάλλει σε καπνό χωρίς φλόγα…».

Βάρναλης Κώστας

https://www.catisart.gr/

Όργουελ: Μερικοί είναι πιο ίσοι

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

 

Φέτος συμπληρώθηκαν ογδόντα χρόνια από την έκδοση του βιβλίου του Τζορτζ Όργουελ «Η φάρμα των ζώων». Πρόκειται για το παγκοσμίως γνωστό δυστοπικό μυθιστόρημα, το οποίο αποτελεί μιαν αυστηρή κριτική στον κάθε είδους ολοκληρωτισμό. Αυτόν γνώρισε ο Όργουελ κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, τον οποίο κάλυψε δημοσιογραφικά για το BBC και πολέμησε στο πλευρό των ποικίλων αντιφασιστικών δυνάμεων (κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατών, αναρχικών, τροτσκιστών). Από τότε απέκτησε τη συνείδηση ότι επέρχεται παγκοσμίως, ως σοβαρή απειλή, το ολοκληρωτικό κράτος, στο οποίο ο άνθρωπος θα είναι ένας αριθμός, ένα άβουλο ον. Γι’ αυτό και θέλησε να προειδοποιήσει κυρίως με τα έργα του «Η φάρμα των ζώων» και «1984».

 

Στη «Φάρμα των ζώων» τα γουρούνια κατακτούν την εξουσία και πολιτεύονται με βάση ένα κατάλογο επτά εντολών, που καθορίζουν τη ζωή όλων των ζώων της φάρμας - κράτους. Στην έκτη εντολή τονίζεται ότι «κανένα ζώο δεν θα σκοτώνει το άλλο». Είναι χαρακτηριστικό ότι ουδεμία εντολή αναφέρεται θετικά, όπως να υπάρχει αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ των υπηκόων... Η εβδόμη εντολή τονίζει ότι «όλα τα ζώα είναι ίσα». Όταν τα γουρούνια μεθόδευσαν και επέτυχαν να ελέγχουν πλήρως την εξουσία, τότε οι επτά εντολές καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από μία: «ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ». Και πλέον τα ζώα στη φάρμα, έχοντας ως αφεντικά τα γουρούνια, περνούσαν το ίδιο άσχημα με τότε που είχαν κυρίαρχους τους ανθρώπους και που είχαν κάνει την επανάστασή τους για να τους ανατρέψουν και να τους εκδιώξουν…Τα δε γουρούνια συνεργάζονταν πλέον με τους ισχυρούς γείτονές τους, τους ανθρώπους, με θύματά τους τους υπηκόους τους, τα ζώα... Το μυθιστόρημα του Όργουελ τελειώνει με το μπέρδεμα των ηγετών των ζώων με τους πρώην εξουσιαστές τους: «Τα ζωντανά έσερναν το βλέμμα από γουρούνι σε άνθρωπο και από άνθρωπο σε γουρούνι και πάλι στα γουρούνια και πάλι στους ανθρώπους: ήταν όμως αδύνατο πια να ξεχωρίσουν ποιος ήταν ποιος…». 

 

Για τον κίνδυνο της μετατροπής των ανθρώπων σε κοπάδι έγραψε αργότερα και ο σημαντικός Ρουμάνος συγγραφέας, που έζησε στο Παρίσι, Ευγένιος Ιονέσκο, με το θεατρικό έργο του «Ο ρινόκερος». Το έγραψε το 1959 και το παρουσίασε στο ελληνικό κοινό το Θέατρο Τέχνης, το 1962. Όταν όλος ο λαός από τον ολοκληρωτισμό μετατρέπεται σε ρινόκερους ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να πολεμήσει ενάντια σε όλο τον κόσμο... Λέγει: «Θα πολεμήσω ενάντια σε όλο τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σε όλο τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σε όλο τον κόσμο…δεν θα καθίσω με σταυρωμένα τα χέρια, θα πολεμήσω…Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος…και μέχρι να έρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι δεν θα συνθηκολογήσω!...Δεν θα γίνω σαν και σας, ρινόκερος!».

 

Νωπές στους Όργουελ και Ιονέσκο οι ολοκληρωτισμοί του κομμουνισμού, του ναζισμού και του φασισμού. Όμως προβλέπουν τον κίνδυνο από την πρόοδο της τεχνολογίας. Ο Όργουελ στο «1984» και στον διάλογο περί μνήμης, βασικού παράγοντα της συνέχειας του ελεύθερου ανθρώπου, μεταξύ του εκπροσώπου της ολοκληρωτικής εξουσίας Ο’ Μπράϊεν και του δύσχρηστου για αυτήν πολίτη Ουίνστον, περιγράφει το πώς αυτή μπορεί θα εξουδετερωθεί και ο άνθρωπος από ελεύθερος θα καταστεί άβουλο όργανο της εξουσίας:

 

- Υπάρχει το παρελθόν, αν υπάρχει;

- Υπάρχει. Στα αρχεία. Είναι γραμμένο.

- Στα αρχεία και…

- Στη σκέψη. Και στην ανθρώπινη μνήμη.

- Στη μνήμη. Πολύ καλά λοιπόν. Εμείς, το Κόμμα του ελέγχου, κατέχοντας όλα τα έγγραφα, ελέγχουμε και τη μνήμη όλων. Επομένως ελέγχουμε και το παρελθόν.

- Μα πώς μπορείτε να εμποδίσετε τους ανθρώπους να σκέπτονται, να θυμούνται; Δεν μπορείτε λ.χ. να ελέγξετε τη δική μου μνήμη, τη δική μου νοημοσύνη…

- Απεναντίας, ΕΣΥ δεν μπόρεσες να την ελέγξεις. Γι’ αυτό βρίσκεσαι εδώ. Βρίσκεσαι εδώ ( Σημ. Στο γραφείο μετατροπής του σε πειθήνιο όργανο της εξουσίας) γιατί σου λείπει η ταπεινοφροσύνη, η αυτοπειθαρχία. Αρνήθηκες την υποταγή, που είναι το τίμημα της λογικής…Μόνο το πειθαρχημένο άτομο μπορεί να δει την πραγματικότητα… (Σημ. που επιβάλλει η ολοκληρωτική εξουσία). 

 

Το 1984, είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η νέα, ψηφιακή, εποχή για την ανθρωπότητα και ο Ιταλός καθηγητής Τζιαφράνκο Κορσίνι αναφέρεται στον καθηγητή Πάϊλ και στις προβλέψεις του για τους κινδύνους που πηγάζουν από τα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας: «Η τεχνολογία μπορεί να δημιουργήσει νέες ευκαιρίες παρακολούθησης και ελέγχου σε ό, τι είναι ιδιωτικό, αλλά δημιουργεί αυτόματα και τις δομές εξουσίας, που είναι ικανές να διαπράξουν τις καταχρήσεις αυτές». (Από το βιβλίο «1984», Εκδ. Ωκεανίδα, σελ. 94).

 

Ο Ιονέσκο νωρίτερα, το 1972, διαπιστώνει ότι «οι αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες παλεύουν για την παγκόσμια κυριαρχία. Με οικονομικά, πολιτικά, ή στρατιωτικά μέσα οι μεγάλες αυτοκρατορίες καταλαμβάνουν τα έθνη, τα καθιστούν αποικίες, ερίζουν γι’ αυτά. Κάθε φορά, εννοείται πως καταλαμβάνουν για να «ελευθερώσουν»... Πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο με στόχο την κατάκτηση του κόσμου… Οι πολιτικοί ηγέτες δεν αγαπάνε τους ανθρώπους. Απλούστατα θέλουν να τους κάνουν όργανά τους… Ο κόσμος έχασε κάθε προσανατολισμό… Η ελευθερία πηγαίνει προς τη σκλαβιά… Όχι πως λείπουν οι ιδεολογίες για να κατευθύνουν τον άνθρωπο, αλλά αυτές δεν οδηγούν πουθενά…» (Ιονέσκο «Αναζητήσεις», Εκδ. «Ροές», Αθήνα, 1986, σελ. 71 κ.ε.).

 

Είναι το δεύτερο άρθρο μου, για το πού πηγαίνει η ανθρωπότητα και την επαλήθευση προβλέψεων λογίων του 20ού αιώνα. Η πίεση και η επιχείρηση αλλοτρίωσης του ανθρώπου θα συνεχιστεί σε εντονότερο ρυθμό με την περαιτέρω ανάπτυξη της τεχνολογίας, αν δεν υπάρξουν γενναίες και αθρόες ψυχικές αντιστάσεις από τους λαούς αποτροπής της πτώσης στην υπαρξιακή άβυσσο. Το λυπηρό για την ανθρωπότητα είναι πως οι πολιτικές ηγεσίες των υπερδυνάμεων έχουν την δίψα της παγκόσμιας κυριαρχίας, και δεν έχουν αναστολές μπρος στα σχέδιά τους. Αυτές των μικρότερων χωρών είναι αδύναμες και χωρίς οντότητα. Παγκοσμίως οι πνευματικές ηγεσίες βουβές, οι επιστημονικές ανησυχίες ανύπαρκτες και οι εκκλησιαστικοί ταγοί χωρίς κύρος στη Δύση και υποταγμένοι στις κοσμικές εξουσίες στην Ανατολή. 

 

Στον ελλαδικό μικρόκοσμό μας – στο Κράτος και στην Εκκλησία - ζούμε το ότι ορισμένοι, που επιβλήθηκαν ως «πιο ίσοι» στους πολλούς, χωρίς ανάλογα προσόντα προωθούνται σε θέσεις που δεν τους αξίζουν και έτσι υποβαθμίζουν τη συνολική προσπάθεια και από το κακό μας πάνε στο χειρότερο… 

ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Ζοχράν Μαμντάνι - Το Τσιπροειδές Ισλαμοκατασκεύασμα και Σοροκατασκεύασμα -δήμαρχος Νέας Υόρκης- που πηγαίνει σε λοατκι πορείες και θα φορολογήσει λέει τους πλούσιους για να τα δώσει στούς φτωχούς! (μπέεε). Κι αν ξαναδείτε ελληνική παρέλαση 25ης Μαρτίου στην N.Υόρκη... σφυρίξτε μου.. [Κ-Τ]

 

Πραγματικός τίτλος άρθρου:

Ζοχράν Μαμντάνι: Ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος στη Νέα Υόρκη – Η «προοδευτική» Δύση πανηγυρίζει την αυτοκτονία της

 γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Τις ίδιες μέρες που μαχαιρώνονται πολίτες στην Αγγλία και αυτοκίνητα πέφτουν πάνω σε κόσμο στη Γαλλία μετά του… αφομοιωμένου συνθήματος «Αλλάχου Άκμπαρ», η «προοδευτική» Δύση πανηγυρίζει ξέφρενα την εκλογή του πρώτου μουσουλμάνου (και υποτίθεται… κομμουνιστή) Δημάρχου στη Νέα Υόρκη.

Ο Ζοχράν Μαμντάνι εξελέγη πρώτος στην κατεξοχήν πολυπολιτισμική «Βαβυλώνα» των ΗΠΑ, σε μια εξέλιξη που – παρά τον θριαμβευτικό χαρακτήρα που της προσδίδουν τα συστημικά ΜΜΕ – μάλλον δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Η Νέα Υόρκη αποτελεί εδώ και παραπάνω από μια εικοσαετία «φωλιά» των Δημοκρατικών και ένα εμβληματικό ορμητήριο του διεθνισμού. Ο τελευταίος Ρεπουμπλικανός Δήμαρχος ήταν ο Ρούντι Τζουλιάνι και η θητεία του έληξε το 2001. Ο Τραμπ δεν έχασε κάτι που είχε, αλλά παράλληλα δεν κέρδισε κάτι που σίγουρα ήθελε πολύ.

Η νίκη του Μαμντάνι ελάχιστα αντιπροσωπεύει τον μέσο Αμερικανό πολίτη και είναι πολύ περισσότερο μια νίκη πολιτισμικής «εισβολής» παρά οτιδήποτε άλλο. Ο Μαμντάνι έπαιξε τα χαρτιά της πολιτικής του με έξυπνο τρόπο απευθυνόμενος στα μεσαία στρώματα που υποφέρουν από μια – όντως – αδίστακτη αστική τάξη που έχει μετατρέψει τη Νέα Υόρκη σε real estate κολαστήριο. Αιχμή της καμπάνιας του Μαμντάνι ήταν η κριτική στο δυσβάσταχτο κόστος ζωής, η αναφορά στην ακραία κρίση του στεγαστικού και οι προνοιακές πολιτικές που έχουν εκλείψει από την μεγαλούπολη των ΗΠΑ. Όλα υπαρκτά προβλήματα που δημιούργησε η ανεξέλεγκτη αγορά του «αμερικανικού ονείρου». Και κάπως έτσι τα «σπασμένα» της μιας παράταξης, γίνονται λαϊκιστικό «χρυσάφι» για την άλλη.

Με αυτό το αστραφτερό – αλλά στην ουσία κίβδηλο – επικοινωνιακό προφίλ, ο Μαμντάνι έκρουσε τις ήδη ανοιχτές θύρες της Νέας Υόρκης. Στην πραγματικότητα, ο διεθνισμός παίρνει μια – αναμενόμενη αλλά αξιοπρόσεκτη ρεβάνς – απέναντι στο δόγμα Τραμπ, με έναν Δήμαρχο που λειτουργεί ως επικοινωνιακό λάβαρο του. Και αυτό διότι στο πολιτικό προφίλ του συγκεντρώνονται και οι τρεις κυρίαρχες ατζέντες της Νέα Τάξης: η ισλαμοποίηση της Δύσης, η woke προπαγάνδα και το αφήγημα της κλιματικής κρίσης.

Και αν το Ισλάμ μαζί με τη woke ατζέντα φαίνονται ασύνδετα πράγματα (διότι όντως είναι), αυτό δεν είναι πρόβλημα για τη νεοταξική αριστερά που φέρνει πολιτικούς «μεσσίες» για να τα συμβιβάσουν, όσο ενώνονται από το μίσος απέναντι στον κοινό τους εχθρό: τον Xριστιανισμό. Διότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου», όπως λέει και το σοφό ρητό.

Ζοχράν Μαμντάνι: Η άλλη πλευρά του νομίσματος

Ο Μαμντάνι δεν είναι παρά η άλλη πλευρά του νομίσματος στο δίπολο εξουσίας που παρασύρει τις ΗΠΑ σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις. Ένα δίπολο όπου το παιχνίδι είναι στημένο και από τις δύο πλευρές. Το «αριστερό» προφίλ του Μαμντάνι είναι μόνο μια επικοινωνιακή ταμπέλα που ποντάρει στο ευνοϊκό κλίμα της ακραίας πόλωσης που επικρατεί στη χώρα. Παρουσιάζεται σαν… κατατρεγμένος μετανάστης, ενώ έχει αγαστές σχέσεις με το σύστημα Σόρος με πολιτική στήριξη και οικονομικές «ενέσεις» πολλών εκατομμυρίων δολαρίων από το Open Society.

Όπως είναι αναμενόμενο ο Μαμντάνι απολαμβάνει τεράστιας στήριξης από το μουσουλμανικό λόμπι στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα τις MPower Change και Emgage που διαθέτουν σημαντική επιρροή σε πολιτείες – κλειδιά των ΗΠΑ, οργανώνοντας καμπάνιες κατά της «ισλαμοφοβίας» και υπέρ της προώθησης του μουσουλμανικού στοιχείου. Από αυτού του τύπου τις οργανώσεις εκπορεύεται το μοντέλο προπαγάνδας που κατηγορεί τον «λευκό χριστιανό δυνάστη», ενώ το woke κίνημα έρχεται να προσθέσει και τον κρίκο «straight» (λευκός straight χριστιανός δυνάστης) στο προφίλ των «ενόχων».

Όμως το… «παιδί του λαού», Ζοχράν Μαμντάνι, έχει με το μέρος του και ένα σημαντικό κομμάτι του εβραϊκού παράγοντα και συγκεκριμένα το διεθνιστικό κομμάτι του, που μόνο αμελητέα δύναμη δεν έχει στις ΗΠΑ. Η μεγαλύτερη «προοδευτική» εβραϊκή οργάνωση στην Αμερική ,η Bend the Arc: Jewish Action – παραβλέπει εντελώς την έντονη κριτική που ασκεί ο Μαμντάνι στον Νετανιάχου – και στήριξε αναφανδόν τη διεθνιστική ατζέντα του κατά του «φασισμού». Όπου «φασισμός» βλέπε εθνοκεντρικές πολιτικές από έθνη που δεν θέλουν να διαλυθούν από την επέλαση της παγκοσμιοποίησης.

Ο ίδιος ο Μαμντάνι έχει δεσμευθεί για τεράστιες αυξήσεις στην χρηματοδότηση προγραμμάτων κατά του αντισημιτισμού και εισαγωγή εβραϊκής ιστορίας στα σχολεία. Δεν είναι τυχαίο ότι για τα… μάτια του συγκεκριμένου λόμπι, ο έτερος θαυμαστής του Ισραήλ, Ντόναλντ Τραμπ, σε μια από τις πρώτες του δηλώσεις μετά την εκλογή Μαμντάνι, έσπευσε να γράψει σε ανάρτηση του ότι «οποιοσδήποτε Εβραίος ψηφίζει τον Ζόχραν Μαμντάνι, έναν αποδεδειγμένα και αυτοαποκαλούμενο μισητή των Εβραίων, είναι ηλίθιος άνθρωπος». Με λίγα λόγια και οι δύο πλευρές… «σφάζονται» στην ποδιά του εβραϊκού λόμπι, με μόνη διαφορά τους τρόπους που το κολακεύουν. Είτε με συντηρητική – είτε με «προοδευτική» πολιτική το σκαλοπάτι προς μια θέση εξουσίας στις ΗΠΑ, είναι κοινό.

Ο Ζοχράν Μαμντάνι δεν είναι το πρώτο πολιτικό πείραμα όπου προωθείται ένας μουσουλμάνος Δήμαρχος σε μια χριστιανική χώρα, αφού έχει προηγηθεί ο Πακιστανός Δήμαρχος του Λονδίνου, Σαντίκ Καν. Ωστόσο η εκλογή Μαμντάνι ξεκινά να δημιουργεί ένα «δίκτυο» μουσουλμανικής ηγεμονίας στη Δύση που προχωρά μεθοδικά, πόλη με την πόλη.

Την ώρα που οι λαοί της Δύσης υποφέρουν από την ισλαμοποίηση των κρατών τους, οι «προοδευτικοί» επιβάλλουν το Ισλάμ σε όποιο αστικό προπύργιο παραμένει στην κατοχή τους. Και πανηγυρίζουν ως πρόοδο την αφομοίωση μιας τριτοκοσμικής, θεοκρατικής και μισάνθρωπης θρησκείας που δεν έχει καμία σχέση με τη Δημοκρατία. Το πολιτικό και κοινωνικό αυτό παράδοξο, νομοτελειακά θα «σκάσει» γιατί χτίζεται βιαστικά πάνω σε σαθρά και αντικρουόμενα θεμέλια. Και αν η άνοδος του Ισλάμ αφορά μόνο τη Νέα Υόρκη, η πτώση θα αφορά – δυστυχώς – ολόκληρη τη χώρα…

 

 sportime.gr

 

diodotos-k-t.blogspot.com