«Θεμελιωδώς λάθος»: Ο Βέλγος πρωθυπουργός επιμένει στην αντίθεσή του στο δάνειο για την Ουκρανία

 

Ο πρωθυπουργός του Βελγίου Μπαρτ ντε Βέβερ επέμεινε στην αντίθεσή του στην πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να χρησιμοποιηθούν τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία και να χορηγηθεί ένα λεγόμενο δάνειο αποζημιώσεων στην Ουκρανία, χαρακτηρίζοντας την ιδέα "θεμελιωδώς λανθασμένη" 

Γιατί να αποτολμήσουμε έτσι να εισέλθουμε σε αχαρτογράφητα νομικά και οικονομικά ύδατα με όλες τις πιθανές συνέπειες, αν αυτό μπορεί να αποφευχθεί;" έγραψε ο ντε Βέβερ σε επιστολή του προς την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία είδε το Euronews.

Αντί να χρησιμοποιήσει τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, η ΕΕ θα πρέπει να δανειστεί από κοινού 45 δισεκατομμύρια ευρώ από τις αγορές για να καλύψει τις οικονομικές και στρατιωτικές ανάγκες του Κιέβου για το επόμενο έτος, προσθέτει.

"Μια τέτοια επιλογή θα ερχόταν, εκ των πραγμάτων, φθηνότερα από άλλες επιλογές, ιδίως από την επιλογή ενός δανείου για αποζημιώσεις, αν ληφθούν υπόψη όλοι οι κίνδυνοι", λέει.

Ο ντε Βέβερ υποστηρίζει επίσης ότι το δάνειο για τις αποζημιώσεις, το οποίο δεν έχει προηγούμενο, κινδυνεύει να εκτροχιάσει τις προσπάθειες του Λευκού Οίκου για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, άποψη που συγκρούεται με άλλους ηγέτες που θεωρούν τα περιουσιακά στοιχεία ως τη μεγαλύτερη επιρροή του μπλοκ

"Η βιαστική προώθηση του προτεινόμενου σχεδίου δανείου για τις αποζημιώσεις θα είχε ως παράπλευρη απώλεια το γεγονός ότι εμείς, ως ΕΕ, ουσιαστικά εμποδίζουμε την επίτευξη μιας ενδεχόμενης ειρηνευτικής συμφωνίας", λέει ο ντε Βέβερ στη φον ντερ Λάιεν.

"Αν και έχω πλήρη κατανόηση για το επιχείρημα ότι ο Ευρωπαίος φορολογούμενος δεν θα πρέπει να είναι ο μόνος που θα πληρώσει τον λογαριασμό για την οικονομική στήριξη της Ουκρανίας, η ωμή νομική πραγματικότητα είναι ότι σε καμία στιγμή στην ιστορία, ακινητοποιημένα κρατικά περιουσιακά στοιχεία δεν έχουν "επαναχρησιμοποιηθεί" κατά τη διάρκεια ενός συνεχιζόμενου πολέμου".

Το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, περίπου 185 δισεκατομμύρια ευρώ, φυλάσσεται στο Euroclear, ένα κεντρικό αποθετήριο τίτλων με έδρα τις Βρυξέλλες. Υπάρχουν περίπου 25 δισ. ευρώ κατανεμημένα σε ιδιωτικές τράπεζες σε άλλα κράτη - μέλη, οι οποίες δεν έχουν γνωστοποιήσει το ποσό

Ως έδρα του Euroclear, το Βέλγιο φοβάται ότι θα είναι το πρώτο στη σειρά των νομικών αντιποίνων της Μόσχας και θα θεωρηθεί υπεύθυνο όχι μόνο για το σύνολο του δανείου αλλά και για πιθανές ζημίες που θα προκύψουν από νομικές προκλήσεις, θέμα που υπογραμμίζει ο ντε Βέβερ στην τετρασέλιδη επιστολή του.

Ο ντε Βέβερ εμπόδισε για πρώτη φορά την πρόταση στη σύνοδο κορυφής στα μέσα Οκτωβρίου, απαιτώντας την "πλήρη αμοιβαιοποίηση" των κινδύνων, αεροστεγείς εγγυήσεις από άλλα κράτη - μέλη και μέγιστη διαφάνεια για τον εντοπισμό των υπόλοιπων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων.

"Αν πάρετε τα χρήματα από τη χώρα μου, αν κάτι πάει στραβά, δεν είμαι σε θέση, και σίγουρα δεν είμαι πρόθυμος, σε μια εβδομάδα να πληρώσω 140 δισεκατομμύρια ευρώ", δήλωσε ο ντε Βέβερ μετά τη σύνοδο κορυφής.

Έκτοτε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εμπλακεί σε συνομιλίες με το Βέλγιο για να βρεθεί λύση στα πολλά νομικά, οικονομικά και διπλωματικά ζητήματα σχετικά με το δάνειο.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, η φον ντερ Λάιεν απέστειλε επιστολή στους ηγέτες της ΕΕ στην οποία περιέγραφε τρεις βασικές επιλογές για τη στήριξη των δημοσιονομικών και στρατιωτικών αναγκών της Ουκρανίας: διμερείς συνεισφορές από κάθε κράτος, κοινός δανεισμός σε επίπεδο ΕΕ ή δάνειο αποζημιώσεων με βάση τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία.

Αγώνας δρόμου ενάντια στο χρόνο

Οι περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Πολωνίας, των Σκανδιναβικών χωρών και των χωρών της Βαλτικής, έχουν συνταχθεί με το δάνειο για αποζημιώσεις, επειδή θα γλίτωνε τα ταμεία τους από την πληρωμή του λογαριασμού, τουλάχιστον αρχικά, και θα εκπλήρωνε τη φιλοσοφία του "να πληρώσει η Ρωσία".

Την Τετάρτη, η φον ντερ Λάιεν κατέστησε για άλλη μια φορά σαφές ότι η προτιμώμενη οδός της θα ήταν τα ακινητοποιημένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία.

"Για να είμαι πολύ σαφής - δεν μπορώ να δω κανένα σενάριο στο οποίο οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα πληρώσουν μόνοι τους τον λογαριασμό. Αυτό επίσης δεν είναι αποδεκτό", δήλωσε στους ευρωβουλευτές.

"Ένα άλλο πράγμα πρέπει επίσης να είναι σαφές - οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με αυτό πρέπει να ληφθεί σύμφωνα με τους κανόνες των αρμόδιων δικαιοδοσιών και θα σέβεται το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο".

Την Πέμπτη, ο Γερμανός καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς δήλωσε ότι μια απόφαση σχετικά με το δάνειο για τις αποζημιώσεις θα μπορούσε να συμβάλει στην ενίσχυση της φωνής της ΕΕ στις ειρηνευτικές συνομιλίες υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

"Θέλουμε να κάνουμε ακόμη μεγαλύτερη χρήση αυτών των περιουσιακών στοιχείων για να στηρίξουμε την Ουκρανία", δήλωσε ο Μερτς.

Το αρχικό σχέδιο των 28 σημείων περιείχε ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο μοντέλο που θα χρησιμοποιούσε τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία προς εμπορικό όφελος της Ουάσινγκτον και της Μόσχας. Η διάταξη πιστεύεται ότι αφαιρέθηκε μετά από συζητήσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ουκρανίας στη Γενεύη.

Η ΕΕ επέμεινε ότι οποιαδήποτε διάταξη που σχετίζεται με ρωσικά περιουσιακά στοιχεία υπό τη δικαιοδοσία της ΕΕ θα απαιτούσε την "πλήρη συμμετοχή" του μπλοκ.

Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε ότι το άγγιγμα των κεφαλαίων θα ισοδυναμούσε με "κλοπή" και θα προκαλούσε "αντίμετρα" από την κυβέρνησή του.

Οι 27 ηγέτες της ΕΕ θα συγκεντρωθούν στις Βρυξέλλες στις 18-19 Δεκεμβρίου για να λάβουν απόφαση, η οποία είναι απαραίτητη για την έγκριση του νέου προγράμματος της Ουκρανίας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Στην επιστολή του προς τη φον ντερ Λάιεν, ο ντε Βέβερ δεν κλείνει εντελώς την πόρτα στα δάνεια για τις αποζημιώσεις, παρά τα πολλά παράπονά του.

Σε αντάλλαγμα για την ευλογία του, ζητά "νομικά δεσμευτικές, άνευ όρων, αμετάκλητες, κατ' απαίτηση, αλληλέγγυες και εις ολόκληρον εγγυήσεις" για την κάλυψη των 185 δισεκατομμυρίων ευρώ και των πιθανών εξόδων διαιτησίας τόσο κατά του Βελγίου όσο και κατά της Euroclear.

"Ορισμένοι μπορεί να έχουν την πεποίθηση ότι αυτό είναι μόνο μια θεωρητική έκθεση. Θέλω να επισημάνω ότι αυτός ο κίνδυνος είναι, αντίθετα, πραγματικός και πιθανότατα θα συμβεί", γράφει ο ντε Βέβερ.

"Οι συνέπειες μιας επιτυχημένης νομικής αμφισβήτησης θα μπορούσαν να είναι πολύ σοβαρές", συνεχίζει.

"Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω την αναλογία ενός αεροπορικού δυστυχήματος: τα αεροσκάφη είναι ο ασφαλέστερος τρόπος μεταφοράς και οι πιθανότητες συντριβής είναι μικρές, αλλά σε περίπτωση συντριβής, οι συνέπειες είναι καταστροφικές".

Επιπλέον, ο ντε Βέβερ προειδοποιεί ότι το δάνειο θα μπορούσε να εκληφθεί ως "παράνομη δήμευση" από ξένα έθνη και επενδυτές, ακόμη και αν η πρόταση θα επέτρεπε στη Μόσχα να ανακτήσει τα περιουσιακά στοιχεία, αν συμφωνούσε να αποζημιώσει για τον όλεθρο που προκάλεσε ο επιθετικός της πόλεμος.

"Αυτοί οι κίνδυνοι δεν είναι δυστυχώς ακαδημαϊκοί αλλά πραγματικοί", γράφει ο ντε Βέβερ.

"Εάν το σύστημα υιοθετηθεί, θα πρέπει να αναμένουμε επιπτώσεις στα κρατικά περιουσιακά στοιχεία που κατέχουν άλλα κράτη εκτός ΕΕ εντός της ΕΕ, καθώς τα εν λόγω έθνη ενδέχεται να αμφισβητήσουν εκ βάθρων την προθυμία τους να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη".

https://www.msn.com/el-gr/

Οι Kυβερνητικές αλυσίδες αλυσοδένουν την Ευρώπη

 

Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Mises Wire, Finn Andreen | 26 Νοεμβρίου 2025

 

Η ανησυχητική πολιτική τάση που απομακρύνεται από την ελευθερία και παρατηρείται στην Ευρώπη πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο της οικονομικής πίεσης που ασκείται εδώ και πολλές δεκαετίες στην Παλιά Ήπειρο.

 

Η κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτή των δυτικών κοινωνιών με ελεύθερες και δυναμικές οικονομίες, στις οποίες τώρα, ξαφνικά, απειλούνται η ιδιωτική ζωή και η ελευθερία του λόγου. Είναι μια κατάσταση στην οποία η οικονομική ελευθερία βρίσκεται σε υποχώρηση εδώ και δεκαετίες, κυρίως λόγω της κρυφής και τακτικής αύξησης της φορολογικής πίεσης, η οποία έχει πλέον φτάσει σε σχεδόν μη βιώσιμα επίπεδα για μια υγιή οικονομική ζωή σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

 

Ασφυξία των Οικονομιών της Ευρώπης

 

Η ελευθερία θεωρείται δεδομένη στη Δύση και, στην αντίληψη πολλών Ευρωπαίων, έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τη δημοκρατία. Ωστόσο, είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί μια κοινωνία «ελεύθερη» υπό την συντριπτική φορολογική πίεση που ασφυκτιά τις οικονομίες της Ευρώπης. Οι ανώτατοι οριακοί φορολογικοί συντελεστές στην Ευρώπη είναι απλά εκτυφλωτικοί. Αλλά το πιο εκπληκτικό ίσως είναι ότι οι μέσοι μισθωτοί σε πολλές χώρες δεν μπορούν να κρατήσουν ούτε το μισό από αυτό που τους πληρώνουν οι εταιρείες τους (δηλαδή, συμπεριλαμβανομένων των εργοδοτικών επιβαρύνσεων).

 

Όταν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αναγκάζονται να αναβάλουν, να μειώσουν ή να ακυρώσουν επενδύσεις λόγω των υψηλών φόρων μισθοδοσίας και εταιρικών φόρων, ολόκληρη η κοινωνία πλήττεται οικονομικά, με αποτέλεσμα τη στασιμότητα των μισθών, την αύξηση της ανεργίας, την αποθάρρυνση της εργασίας και την έλλειψη καινοτομίας. Αν και υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό, όπως η ενέργεια και η γραφειοκρατία, οι επιπτώσεις της φορολογίας είναι καταστροφικές. Όπως έγραψε ο Murray Rothbard στο Power and Market (1970): «Η φορολογία είναι μια καταναγκαστική, μη παραγωγική πράξη· μεταφέρει πόρους από τους παραγωγούς στους μη παραγωγούς και, ως εκ τούτου, μειώνει την παραγωγή».

 

Η Ευρώπη δεν μπορεί λοιπόν να χαρακτηριστεί ζώνη οικονομικής «ελευθερίας», παρά τους αδικαιολόγητα υψηλούς δείκτες που απονέμει γενικά στις ευρωπαϊκές χώρες το Heritage Foundation. Επιπλέον, η καμπύλη Laffer δείχνει αυτό που πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί φαίνεται να μην μπορούν να καταλάβουν: ότι πέρα από ένα ορισμένο επίπεδο φορολογίας, τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν, καθώς αυτός ο κρατικός παρασιτισμός αποδυναμώνει σιγά-σιγά τον κοινωνικό ξενιστή. Όπως λένε οι λίγοι εναπομείναντες Γάλλοι ελευθεριακοί: «trop d’impôt tue l’impôt» (η υπερβολική φορολογία σκοτώνει τη φορολογία).

 

Όταν το κράτος κατάσχει ένα σημαντικό μέρος του πλούτου που παράγει μια κοινωνία και αναδιανέμει ανεπαρκώς ένα μέρος του, ενώ σπαταλά γραφειοκρατικά το υπόλοιπο με διάφορους τρόπους, αυτό δεν μπορεί να ονομαστεί κατάσταση οικονομικής ελευθερίας, αν και ορισμένοι ισχυρίζονται ότι είναι «κοινωνική δικαιοσύνη». Έτσι, ο Rothbard ξαναλέει, στο Power and Market (1970): «Κάθε φόρος επιβάλλει ένα υπερβολικό βάρος — μια απώλεια χρησιμότητας και ευημερίας που υπερβαίνει το ποσό των φορολογικών εσόδων που εισπράττονται».

 

Η Συναίνεση των Κυβερνωμένων;

 

Οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν αμυδρή επίγνωση αυτής της κατάστασης, αλλά είναι πεπεισμένοι ότι ό,τι χάνουν σε οικονομική ελευθερία, το κερδίζουν σε ασφάλεια και άλλα κοινωνικά οφέλη. Πρόκειται για την παλιά συμφωνία της αντικατάστασης της ελευθερίας με την ασφάλεια, η οποία αποτελεί μια επικίνδυνη κλίση προς τον αυταρχισμό και την ολοένα και βαθύτερη εμπλοκή του κράτους στην κοινωνία.

 

Αυτή η θέση είναι λανθασμένη τόσο από πρακτική όσο και από ηθική άποψη. Από πρακτική άποψη, είναι προφανές για τους περισσότερους ότι η ασφάλεια που παρέχει σήμερα το κράτος είναι, το λιγότερο, ελλιπής. Η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια αυξάνονται στην Ευρώπη, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η ψευδής έννοια του «κοινωνικού συμβολαίου» δεν έχει καμία σχέση με ένα πραγματικό συμβόλαιο, καθώς το ένα μέρος αυτού του ψεύτικου «συμβολαίου» – το κράτος, αυτό που διαθέτει τους νόμους και τα όπλα – μπορεί να το παραβιάζει και το παραβιάζει επανειλημμένα με ατιμωρησία.

 

Πράγματι, η μαζική αναδιανομή του πλούτου των πολιτών από το κράτος πραγματοποιείται χωρίς τη ρητή συγκατάθεση των καθαρών συνεισφερόντων της κοινωνίας, των εργαζομένων Ευρωπαίων, και ως εκ τούτου εκθέτει την ψευδή αφήγηση αυτού του «κοινωνικού συμβολαίου». Μια σιωπηρή «συγκατάθεση των κυβερνωμένων» προφανώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, καθώς επιτυγχάνεται – όταν επιτυγχάνεται – μέσω λεπτών μορφών προπαγάνδας.

 

Οι Ευρωπαίοι θα έκαναν καλά να θυμηθούν το σύνθημα των Αμερικανών αποίκων: «Όχι φορολογία χωρίς εκπροσώπηση». Ωστόσο, η αρχή της λήψης της συγκατάθεσης του λαού σε θέματα φορολογίας είναι ευρωπαϊκή και μπορεί να ανιχνευθεί μέχρι τη Magna Carta του 1215. Ο Bruno Leoni έγραψε στο Freedom and the Law (1961): «Μια πρώϊμη μεσαιωνική εκδοχή της αρχής «όχι φορολογία χωρίς εκπροσώπηση» είχε ως στόχο το «όχι φορολογία χωρίς τη συγκατάθεση του φορολογούμενου ατόμου».

 

Ακόμη και στα τέλη του 19ου αιώνα, τα περισσότερα κράτη που επέβαλαν φόρους ήταν πολύ πιο κοντά από ό,τι σήμερα στο ιδανικό της «συγκαταθετικής φορολόγησης», όπως αυτό επισημοποιήθηκε στο Άρθρο 14 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789):

 

Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να εξακριβώνουν, είτε προσωπικά είτε μέσω των εκπροσώπων τους, την αναγκαιότητα της δημόσιας συνεισφοράς, να συναινούν ελεύθερα σε αυτήν, να ελέγχουν τη χρήση της και να καθορίζουν το ύψος, τη βάση υπολογισμού, την είσπραξη και τη διάρκεια της.

 

Σαν παρατήρηση, συχνά ξεχνάμε ότι αυτό το κείμενο, από το 1971, αποτελεί επίσημα μέρος του ισχύοντος γαλλικού συντάγματος. Προκειμένου να παρακάμψουν αυτό το είδος της ενοχλητικής «υποχρέωσης», οι σύγχρονοι κρατιστές θεωρητικοί έχουν διακρίνει δύο μορφές φορολογικής συναίνεσης: τη συναίνεση στη φορολογία, που αντιπροσωπεύει την κοινωνική αποδοχή της αρχής της φορολογίας, και τη συναίνεση της φορολογίας, που αντιπροσωπεύει την πολιτική και νομική αποδοχή της φορολογίας***. Αλλά αυτή η λεπτολογία φαντάζει τεχνητή, δεδομένου ότι το κράτος είναι η μόνη πολιτική οντότητα που μπορεί να επιβάλλει φόρους στην κοινωνία.

 

***Σημ.: -- Η «συγκατάθεση για φορολογία» αναφέρεται στην αποδοχή από το ευρύ κοινό της ιδέας ότι η φορολογία είναι νόμιμη — μια συνολική κοινωνική αποδοχή της αρχής ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να επιβάλλουν φόρους. Η «συγκατάθεση στη φορολογία» αναφέρεται στην επίσημη πολιτική ή νομική έγκριση που απαιτείται για την επιβολή φόρων — όπως η εξουσιοδότηση από εκλεγμένους εκπροσώπους ή συνταγματικές διαδικασίες.

 

Ωστόσο, το ζήτημα της συναίνεσης για/στη φορολογία αποτελεί διαρκή πονοκέφαλο για τις ευρωπαϊκές διοικήσεις, επειδή πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι ανησυχούν, κατανοητά, ότι οι πολίτες θα αντιταχθούν στην υψηλή φορολογική πίεση. Αλλά αντί να εφαρμόσουν αυστηρά το Άρθρο 14 παραπάνω και να αφήσουν τις πλειοψηφίες των Ευρωπαίων να εκφράσουν τη γνώμη τους σχετικά με το αποδεκτό επίπεδο φορολόγησης σε διάφορους τομείς και να προσαρμόσουν ανάλογα τις δημόσιες δαπάνες, η αυθόρμητη αντίδραση των κρατικών διοικητών είναι να προσπαθήσουν να αυξήσουν τη συναίνεση των πολιτών στη φορολογία, αυξάνοντας παράλληλα τα επίπεδα φορολόγησης.

 

Μια Ενιαία, Αδιαίρετη Ελευθερία

 

Στην πραγματικότητα, η οικονομική ελευθερία είναι επίσης κατά κύριο λόγο πολιτική· υπάρχει μόνο μία ελευθερία, αν και μπορεί να ονομαστεί με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με το θέμα. Η πολιτική και η οικονομική ελευθερία είναι απλώς οι δύο όψεις της ίδιας έννοιας, επειδή το προσωπικό και το εταιρικό εισόδημα είναι ιδιοκτησία. Αυτός είναι ο ορισμός της ελευθερίας ως δικαιώματος στην ιδιοκτησία· ή, αρνητικά, είναι η απουσία κρατικής εξαναγκαστικής δύναμης.

 

Αυτό οδηγεί κατευθείαν στην ανήθικη πλευρά της φορολογίας. Διότι, αν δεν υπάρχει ρητή συναίνεση για τη φορολόγηση του εισοδήματος, τότε θα πρέπει να θεωρείται ως νομιμοποιημένη, αλλά ύπουλη, κλοπή ιδιοκτησίας. Ο Rothbard και πάλι στο Man, Economy, and State (1962): «Όλες οι κυβερνητικές ενέργειες βασίζονται στη θεμελιωδώς ανήθικη πράξη της φορολογίας, που είναι η κατάσχεση ιδιοκτησίας με εξαναγκασμό».

 

Η πικρή ειρωνεία της έλλειψης οικονομικής ελευθερίας στην Ευρώπη σήμερα είναι ότι οι Ευρωπαίοι στοχαστές το συνειδητοποίησαν και εξέφρασαν την κατανόησή τους για αυτό μέσω των έργων τους. Οι Cantillon, Quesnay, Hume, Smith, Turgot, Bastiat, Spencer και Mises, για να αναφέρουμε τους σημαντικότερους, κατάλαβαν ότι οι απειλές για την ελευθερία στην κοινωνία προέρχονται αποκλειστικά από το κράτος. Ο Frédéric Bastiat χαρακτήρισε τη φορολογία ως νόμιμη λεηλασία: «Όταν η λεηλασία γίνεται τρόπος ζωής για μια ομάδα ανθρώπων σε μια κοινωνία, με την πάροδο του χρόνου δημιουργούν για τον εαυτό τους ένα νομικό σύστημα που την εξουσιοδοτεί και έναν ηθικό κώδικα που την εξυμνεί».

 

Ωστόσο, αυτή η μακρά πνευματική παράδοση της ελευθερίας στην Ευρώπη παραγκωνίστηκε στην αρχή του περασμένου αιώνα, αντικατασταθείσα από σοσιαλιστικές και κρατιστικές απόψεις που προωθούσαν όλο και περισσότερα «δικαιώματα» για όλους. Η έννοια των «δικαιωμάτων» επεκτάθηκε μέσω δεκαετιών κρατικιστικών πολιτικών που βασίζονταν στην συχνά σκόπιμη σύγχυση μεταξύ ελευθερίας, δημοκρατίας και ισότητας. Αυτό που η πλειοψηφία των Ευρωπαίων μπορεί τελικά να δει μόνο με τον δύσκολο τρόπο, είναι ότι η ελευθερία πρέπει να εκτιμηθεί και να υπερασπιστεί ξανά, προκειμένου να σταματήσει η οικονομική και πολιτική παρακμή των κοινωνιών τους. Η μόνη λύση για να παραμείνει η Ευρώπη ανταγωνιστική και να αναπτυχθεί ξανά με φυσικό τρόπο είναι να απελευθερωθεί από τον δημοσιονομικό εξαναγκασμό. Αυτό σημαίνει να αφαιρεθεί η μπότα του φοροεισπράκτορα από το λαιμό των εργαζομένων Ευρωπαίων, προκειμένου να απελευθερωθούν οι οικονομίες της Ευρώπης. 

 

Συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει μια μαζική μείωση όλων των βασικών φορολογικών συντελεστών, με μια ακόμη πιο απότομη μείωση των δημόσιων δαπανών και μια απόσυρση του κράτους από την κοινωνία. Ένα τέτοιο πρόγραμμα όχι μόνο θα αύξανε την ελευθερία στην Ευρώπη, αλλά θα οδηγούσε και σε μια έκρηξη επενδύσεων και επιχειρηματικότητας, καθώς και δημιουργικότητας και αισιοδοξίας, που έχουν καταπιεστεί για πολύ καιρό. Σαν ένα σφιγμένο ελατήριο, η Ευρώπη μπορεί να ελευθερωθεί, αν μόνο μπορούσε να απαλλαγεί από τα δεσμά της φορολογίας.

 

Δικτυογραφία:

Government Chains Are Shackling Europe | Mises Institute

https://mises.org/mises-wire/government-chains-are-shackling-europe

ΘΑΝΟΣ ΕΥΗ koukfamily

Πρέπει να προηγούνται τα ελληνικά και τα κυπριακά, όσο αυτό και να "πονάει" τους εφοπλιστικούς χορηγούς του πολιτικού μας συστήματος

 ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Σε σχέση με την τεράστια διαμάχη όσων νομίζουν ότι ζουν ακόμα στην εποχή του Μπρέζνιεφ περί του "αν πρέπει να προτιμάμε τα ρωσικά ή τα αμερικανικά αέρια", αυτά που χρειάζεται η ΕΕ για να κάνει "πράσινη" ανάπτυξη, η σωστή απάντηση είναι μόνο μία:

Πρέπει να προηγούνται τα ελληνικά και τα κυπριακά, όσο αυτό και να "πονάει" τους εφοπλιστικούς χορηγούς του πολιτικού μας συστήματος

Αυτούς δηλαδή που συντηρούν το πιο πάνω δίλημμα μέσω των μμε που ελεγχουν, επειδή κάνουν δουλειές είτε με Αμερικανούς είτε με Ρώσους ολιγάρχες.

Τελεία, παράγραφος.

Υ.Γ Όσο δε για το ποιος θα κερδίζει από τα ημέτερα αέρια, σχετικά 2:

1. Τα όσα κάνουν οι Νορβηγοί με τα δικά τους μέσω ενός Ταμείου Γενεών, που χρηματοδοτεί την ανάπτυξη τους

2. Αυτό για όσα ισχύουν διεθνώς σε κράτη που δεν εκλέγουν κυβερνήσεις μία χούφτα κατσαπλιάδες, όπως σε εμάς εδώ.

https://zeys-elaynon.blogspot.com/

Ο στρατηγός Φλιν καλεί τον πρόεδρο Τραμπ να απευθυνθεί αμέσως στον λαό σχετικά με την έγχρωμη επανάσταση που υποκινείται από τους 6 στασιαστές και τη CIA.

 

Εκθέτει τη σειρά παράνομων ερευνών και νομικών ενεργειών στις οποίες έχουν εμπλακεί οι αριστεροί από την ιστορική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές του 2016 (βίντεο)

 

Διόδοτος

Η Ρωσία θέλει ειρήνη στην Ουκρανία αλλά ο Ζελένσκι δεν έχει νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί, λέει το Κρεμλίνο

Η Ρωσία θέλει ειρήνη παρά το γεγονός ότι θεωρεί τοn Βολοντίμιρ Ζελένσκι ηγέτη χωρίς νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί, σύμφωνα με το Κρεμλίνο.

Η Ρωσία θέλει να προχωρήσει προς την ειρήνη στην Ουκρανία παρά το γεγονός ότι θεωρεί τον Ουκρανό πρόεδρο παράνομο ηγέτη, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ.

«Η Ρωσία δεν θα παρατήσει τα εδάφη της», λέει ο Πούτιν -Ανησυχία στην Ευρώπη για τη συμφωνία

Πούτιν: Η Ρωσία έτοιμη για σοβαρές συνομιλίες, βάση για συμφωνία το σχέδιο Τραμπ -Δεν σχεδιάζουμε επίθεση στην Ευρώπη

Το Κρεμλίνο ανοιχτό σε συζήτηση αλλά όχι με τον Ζελένσκι

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε χθες ότι θεωρεί την ουκρανική ηγεσία παράνομη, επειδή η θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει, γεγονός που καθιστά τον Ουκρανό πρόεδρο, ανίκανο- σύμφωνα με την Μόσχα- να διαπραγματευτεί αν δεν προηγηθούν εκλογές.

Η Ουκρανία δηλώνει ότι δεν μπορεί να διεξάγει νέες εκλογές ενώ βρίσκεται σε κατάσταση στρατιωτικού νόμου, καθώς υπερασπίζεται το έδαφός της από τη ρωσική εισβολή.

 Η Ρωσία θέλει ειρήνη παρά το γεγονός ότι θεωρεί τοn Βολοντίμιρ Ζελένσκι ηγέτη χωρίς νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί, σύμφωνα με το Κρεμλίνο.

Η Ρωσία θέλει να προχωρήσει προς την ειρήνη στην Ουκρανία παρά το γεγονός ότι θεωρεί τον Ουκρανό πρόεδρο παράνομο ηγέτη, δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ.

«Η Ρωσία δεν θα παρατήσει τα εδάφη της», λέει ο Πούτιν -Ανησυχία στην Ευρώπη για τη συμφωνία

Πούτιν: Η Ρωσία έτοιμη για σοβαρές συνομιλίες, βάση για συμφωνία το σχέδιο Τραμπ -Δεν σχεδιάζουμε επίθεση στην Ευρώπη

Το Κρεμλίνο ανοιχτό σε συζήτηση αλλά όχι με τον Ζελένσκι

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε χθες ότι θεωρεί την ουκρανική ηγεσία παράνομη, επειδή η θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει, γεγονός που καθιστά τον Ουκρανό πρόεδρο, ανίκανο- σύμφωνα με την Μόσχα- να διαπραγματευτεί αν δεν προηγηθούν εκλογές.

Η Ουκρανία δηλώνει ότι δεν μπορεί να διεξάγει νέες εκλογές ενώ βρίσκεται σε κατάσταση στρατιωτικού νόμου, καθώς υπερασπίζεται το έδαφός της από τη ρωσική εισβολή.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου επιβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ έστειλαν στη Ρωσία τις παραμέτρους του ειρηνευτικού σχεδίου που συζητήθηκε με το Κίεβο στη Γενεύη. Την επόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί συζήτηση στη Μόσχα.

https://www.iefimerida.gr

Τυχεροι οσοι εχουν επαφή με δυνατούς Ανθρώπους

 

Sofaki Sarantopoulou

Τις παλιές εποχές που οι άνθρωποι βοηθούσαν ο ένας τον άλλον. Σπάνια εικόνα σήμερα.

 

Μαλβίνα Κάραλη: «Άντρας είναι αυτός που δεν σ’ αφήνει να..»

 

Οι φράσεις της Μαλβίνας είχαν το δικό τους βάρος και τη δική τους τρυφερότητα.

Ποιος άντρας σε αγάπησε στα αλήθεια; Αυτός που σε πόθησε ή αυτός που σου είπε «πήγαινε πιες νερό»;

Κάπου ανάμεσα στον Σαραμάγκου που χτίζει γυναίκες από σκέψη και στον Μπέκετ που τις αφήνει να σαπίζουν μέσα σε σωρούς από χώμα, εμφανίζεται η Μαλβίνα με ένα ποτήρι νεροαλβίνα Κάραλη – «Τα χρυσαφένια λέπια του κροκοδείλου»

«Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα».

Και μέσα σε αυτή την ατάκα, συνόψισα τα πάντα…

Διόλου πια με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο, το ίδιο κάνει.

Εκείνο το «δεν ήπιες νερό όλη μέρα», ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα: «Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο».

-Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν σ’ αφήνει να ξεραθείς…

-Να μαραθείς, είπα.

-Να ξεραθείς -είπε αυτή- και έχει διαφορά. Που ένα ποτήρι με νερό της φτάνει.

Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μη ντραπείς, να μη σε λυπηθεί, να μην ανησυχήσει.

Ιδίως να μη μπει στη λογική να σου φέρει αυτή εκείνο το ποτήρι το νερό που λέγαμε.

https://www.lavart.gr/

Για τον Ανδρέα μας που ειναι στον Ουρανό

 

Στη χαρά θα σου λείπουν οι άνθρωποι

Σε ένα γέλιο μέχρι δακρύων που θα αναζητήσεις τον ήχο του γέλιου του. Σε ένα οικογενειακό τραπέζι που ασυναίσθητα θα βάλεις ένα σερβίτσιο παραπάνω.

Σε ένα τραγούδι.

Δεν ξεχνάς ποτέ.

Δεν σταματάς να πονάς ποτέ.

Απλά προσαρμόζεσαι.

Και θα έρχονται και οι μέρες που θα σιωπάς, γιατί οι μνήμες θα είναι πιο δυνατές από την αντοχή σου.

Και θα έρχονται κι οι νύχτες που σαν παιδάκι θα κοιτάς στο μπαλκόνι τα αστέρια και θα ψάχνεις το πιο φωτεινό γιατί ξέρεις πως εκεί κρύβεται.

Τότε μάτια μου θα καταλάβεις πως το ποτέ και το για πάντα

τα ορίζει η ζωή και ο θάνατος.

Γιατί αυτούς που αγάπησες, δεν τους ξεχνάς ποτέ και ζουν μέσα σου για πάντα."

Ενεργειακή «στροφή» στη Μεσόγειο: Η Ελλάδα εξετάζει πλωτούς πυρηνικούς σταθμούς για νησιά και παράκτιες κοινότητες

 

Η Ελλάδα σχεδιάζει να ενισχύσει την ενεργειακή ασφάλεια με πλωτούς πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής στη Μεσόγειο. Οι πλωτοί πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας θα μπορούσαν να παρέχουν καθαρή, αξιόπιστη και ευέλικτη ενέργεια σε νησιωτικές και παράκτιες κοινότητες.

Η Ελλάδα έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα προς την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών με πλωτούς πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής (ΠΠΗ) στη θάλασσα. Οι πλωτοί πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής (ΠΠΗ ), που σχεδιάζονται για ανάπτυξη στη Μεσόγειο , έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν αξιόπιστη, ουδέτερη ως προς τον άνθρακα ενέργεια σε νησιωτικές και παράκτιες υποδομές στην περιοχή.

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα, εταιρείες ενέργειας και ηγέτες της βιομηχανίας συζήτησαν τις οικονομικές, κοινωνικές, τεχνολογικές, νομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις των έργων FNPP.

Εκπρόσωποι από τις CORE POWER, ABS Hellas και Athlos Energy παρευρέθηκαν στη συνάντηση, η οποία πρότεινε ένα πλαίσιο PESTLE για την αξιολόγηση των διαφόρων επιπτώσεων της ανάπτυξης υπεράκτιων πυρηνικών αντιδραστήρων.

Η ωριμότητα είναι χαμηλή, αλλά οι αρθρωτοί αντιδραστήρες αποτελούν μια επιλογή.

Η ABS, η οποία δημοσίευσε τις πρώτες ολοκληρωμένες απαιτήσεις της βιομηχανίας για πλωτούς πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής το 2024, τόνισε τη σχετικά χαμηλή ωριμότητα της τεχνολογίας FNPP.

Ωστόσο, σημείωσε ότι η φιλοσοφία ενός αρθρωτού αντιδραστήρα θα μπορούσε να προσαρμοστεί με επιτυχία στον σχεδιασμό των FNPP, παρέχοντας πλεονεκτήματα ασφάλειας και κόστους. Επιπλέον, η αρθρωτή κατασκευή επιτρέπει την ευέλικτη προσαρμογή της παραγωγής των FNPP ώστε να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες των μεγάλων λιμένων.

«Ο στόχος μας στην ABS είναι σαφής: να διασφαλίσουμε ότι αυτή η μετασχηματιστική τεχνολογία αναπτύσσεται με τα υψηλότερα πρότυπα ασφαλείας και δίνει τη δυνατότητα στη ναυτιλιακή βιομηχανία να αξιοποιήσει τις πρωτοποριακές δυνατότητές της», δήλωσε ο Patrick Ryan, Ανώτερος Αντιπρόεδρος και Διευθυντής Τεχνολογίας της ABS .

«Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να γίνει ηγέτης στην παραγωγή πλωτής πυρηνικής ενέργειας στην περιοχή της Μεσογείου», δήλωσε η Charlotte Vere, επικεφαλής ανάπτυξης αγοράς στην CORE POWER.

«Αυτή η συνάντηση ηγετών του κλάδου σηματοδοτεί την έναρξη ενός ταξιδιού προς την αύξηση της ενεργειακής ασφάλειας και τη διασφάλιση της διαθεσιμότητας καθαρής ενέργειας » .

Πριν από μήνες, οι ABS, CORE POWER και Athlos Energy σχημάτισαν μια κοινοπραξία για να αξιολογήσουν τις δυνατότητες των πλατφορμών FNPP να καλύψουν τις ενεργειακές απαιτήσεις νησιών, λιμένων και παράκτιων κοινοτήτων.

Η κοινοπραξία θα διερευνήσει μια ποικιλία εφαρμογών για FNPP, από την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε κλίμακα δικτύου σε απομακρυσμένες περιοχές έως την παροχή ενέργειας χωρίς εκπομπές ρύπων σε λιμάνια και την παροχή αξιόπιστης, καθαρής ενέργειας σε μονάδες αφαλάτωσης.

https://geopolitico.gr/

Η Ρωσία απαντά στην Κάλας: «Καμία δύναμη δεν μπορεί να περιορίσει το μέγεθος του στρατιωτικού μας προϋπολογισμού»

 

Καμία εξωτερική δύναμη δεν θα μπορούσε ποτέ να περιορίσει τις στρατιωτικές δαπάνες της Ρωσίας, απάντησε σήμερα, Πέμπτη η Μόσχα στην επικεφαλής της διπλωματίας της Ε.Ε. Κάγια Κάλας.

Η Κάλας δήλωσε χθες, Τετάρτη, ότι ο στρατός και ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Ρωσίας θα πρέπει να περιοριστούν, χωρίς ωστόσο να εξηγήσει πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Αλεξάντερ Γκρούσκο σημείωσε ότι καμία δύναμη δεν θα μπορούσε να περιορίσει τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της Ρωσίας, σύμφωνα με το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, που επικαλέστηκε τις δηλώσεις του.

Η Ρωσία έχει αποκλείσει οποιαδήποτε παρουσία δυνάμεων από τον λεγόμενο «συνασπισμό των προθύμων» στην Ουκρανία, πρόσθεσε ο Γκρούσκο, σύμφωνα και πάλι με το TASS.

https://www.kathimerini.gr/

Ο Τούρκος μεγιστάνας Ραχμί Κοτς, οικογενειακός φίλος της οικογένειας Μητσοτάκη, βάζει πόδι στα ενεργειακά της Κρήτης

 

πηγή: i-epikaira.blogspot.com

Γνωρίζει το υπουργείο Άμυνας ότι τουρκικά συμφέροντα αποκτούν παρουσία και έλεγχο διαχείρισης σε τρεις κρίσιμες ενεργειακές υποδομές της Κρήτης; Το ζήτημα, όπως είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνονται όλοι, είναι πολύ σοβαρό.

Επανέρχομαι, όπως σας υποσχέθηκα χθες, στο θέμα της Κρήτης, με περισσότερες λεπτομέρειες. Ο όμιλος Koç (Koç Holding) είναι ο μεγαλύτερος όμιλος επιχειρήσεων της Τουρκίας. Ιδρύθηκε το 1926 από τον Vehbi Koç και παραμένει μέχρι σήμερα οικογενειακή επιχείρηση.

Απασχολεί σχεδόν 100.000 εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο και είναι η μόνη τουρκική εταιρεία που περιλαμβάνεται στη λίστα Fortune Global 500. Δραστηριοποιείται σε πάρα πολλούς τομείς και έντονα στον τομέα της ενέργειας (διυλιστήρια Tüpraş, διανομή καυσίμων Opet και υγραερίου/φυσικού αερίου Aygaz) και στις τραπεζικές και χρηματοδοτικές υπηρεσίες (πχ η γνωστή Yapı Kredi Bankası).

Στην ελληνική αγορά μπήκε το 2018, με την εξαγορά του 80% της AVIS Budget (OLYMPIC – ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Μ.Α.Ε.), την οποία χρησιμοποιεί ως επενδυτικό μοχλό για πολλές κινήσεις.

Η πρώην ελληνική AVIS έχει πλέον πρόεδρο τον Cimen Ismail Cenk και διοίκηση στελεχωμένη από τους Ekici Inan, Yenigun Haydar και Ayhan Abdullah. Η εταιρεία, αφού άφησε ελληνικές εταιρείες να ολοκληρώσουν τη φάση αδειοδότησης έργων αποθήκευσης, που έχουν χρηματοδοτηθεί μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης της Ε.Ε., τις εξαγόρασε εν μία νυκτί.

Τα έργα περικυκλώνουν κυριολεκτικά 3 βασικούς Υποσταθμούς Υψηλής Τάσης της Κρήτης, στην περιοχή της Σητείας, της Αγίας Βαρβάρας Ηρακλείου και της πεδιάδας Μεσσαράς Ηρακλείου στον οικισμό Πραιτώρια. Και, όπως σας είπα χθες, ο όμιλος, μέσω των εταιρειών που εξαγόρασε, ετοιμάζεται να συμμετάσχει στη σχετική πρόσκληση του ΥΠΕΝ για να ζητήσει πάνω από 160 MW ισχύος και 700 MWh χωρητικότητας, δηλαδή το 80% της διατιθέμενης ισχύος στην Κρήτη.

***

Ξέρουμε ότι ένας Τούρκος δεν μπορεί – και σωστά – να αγοράσει ένα εξοχικό στη Θράκη. Ξέρουμε ότι για να αγοραστεί κάποιος ένα ακίνητο στην περιοχή της αμερικανικής βάσης της Σούδας π.χ., διπλοελέγχεται και τριπλοελέγχεται. Εξ άλλου, ο νόμος και οι σχετικοί κανονισμοί προβλέπουν ότι η ΡΑΑΕΥ όταν χορηγεί οποιαδήποτε άδεια εξετάζει πρωτίστως το κριτήριο της «εθνικής ασφάλειας». Και εδώ προκύπτουν πολύ σοβαρά ερωτήματα.

Επαναξιολογήθηκαν υπό το πρίσμα της εθνικής ασφάλειας οι άδειες που χορηγήθηκαν σε ελληνικές εταιρείες, οι οποίες μετά εξαγοράστηκαν από τουρκικά συμφέροντα; Γνωρίζει ο ΑΔΜΗΕ ότι θα διαβιβάζει κρίσιμα δεδομένα ευστάθειας σε εταιρείες που ελέγχονται από όμιλο της Τουρκίας; Γνωρίζει το υπουργείο Άμυνας ότι τουρκικά συμφέροντα αποκτούν παρουσία και έλεγχο διαχείρισης σε τρεις κρίσιμες ενεργειακές υποδομές της Κρήτης; Το ζήτημα, όπως είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνονται όλοι, είναι πολύ σοβαρό.

***

Οι Τούρκοι, χρησιμοποιώντας μάλιστα κεφάλαια από τις ροές ενός έργου που επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ουσιαστικά με δικά μας λεφτά, χρήματα της Ε.Ε., αποκτούν έλεγχο στις ενεργειακές υποδομές της χώρας και ειδικά στην τόσο κρίσιμη γεωπολιτικά και αμυντικά Κρήτη και θα έχουν πρόσβαση σε κρίσιμα δεδομένα λειτουργίας σε πραγματικό χρόνο του συστήματος ευστάθειας, με χρονική ανάλυση μικρότερη του δευτερολέπτου.

Στις μέρες μας ο έλεγχος της ενέργειας και η πρόσβαση σε αυτά τα πρωτόκολλα, στα σήματα και στις παραμέτρους λειτουργίας του συστήματος αποτελεί θέμα εθνικής ασφάλειας. Ελπίζω ότι οι κύριοι Δένδιας, Παπασταύρου και Τσάφος έχουν γνώση του θέματος και σχέδιο να το διαχειριστούν, γιατί δεν είναι ένα απλό ζήτημα επενδύσεων ή διαχείρισης ενεργειακών θεμάτων, αλλά αφορά την ίδια την γεωπολιτική ισχύ της Ελλάδας και την παρουσία της και τον στρατηγικό της ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο σε μια πολύ κρίσιμη χρονική στιγμή.

Πηγή: tovima.gr (01/11/2025)

Η τουρκική Koç Holding που θέλει να βάλει «πόδι» στην καρδιά της ελληνικής ενέργειας

Τις τελευταίες μέρες, κάτι ηλεκτρίζει και δεν είναι άλλο απο τον τουρκικό κολοσσό Koç Holding – ένας όμιλος που στην άλλη πλευρά του Αιγαίου δεν θεωρείται απλώς επιχειρηματικός γίγαντας, αλλά παράγοντας με βαθιές ρίζες σε πολιτικούς διαδρόμους και γεωπολιτικά παιχνίδια. Κι όμως, το όνομά του ακούγεται τώρα… στην Κρήτη.

Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ενδιαφέρον –ή και κάτι παραπάνω– γύρω από άδειες μεγάλης κλίμακας για αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας στο νησί. Κι εδώ αρχίζει η ιστορία να αποκτά πιο πικάντικο άρωμα από ό,τι θα περίμενε κανείς. Γιατί η Κρήτη δεν είναι μια ακόμη περιοχή στον ενεργειακό χάρτη· είναι κόμβος με ΑΠΕ, διασυνδέσεις, υποθαλάσσια καλώδια και κρίσιμες υποδομές που «κουμπώνουν» με το ενεργειακό μέλλον της χώρας.

Γι’ αυτό και το θέμα δεν περνά στα «ψιλά».

Ο έλεγχος της αποθήκευσης ενέργειας, η καρδιά του ενεργειακού συστήματος των επόμενων δεκαετιών, δεν είναι απλή υπόθεση… σημαίνει επιρροή, πρόσβαση, στρατηγικό πλεονέκτημα. Άλλωστε, όποιος ελέγχει το ρεύμα, ελέγχει και το… παιχνίδι.

Κι εδώ είναι που τα ερωτήματα αποκτούν βάρος.

Πόσο «αθώα» είναι η παρουσία ενός ομίλου που στην Τουρκία θεωρείται κομβικός παίκτης στον σχεδιασμό της Άγκυρας; Ποια συμφέροντα ανοίγουν την πόρτα; Και κυρίως, πώς γίνεται τέτοιες άδειες να φτάνουν σε φάση συζήτησης χωρίς να υπάρχει πλήρης εικόνα για τους όρους, τα πρόσωπα και τις προθέσεις;

Η συμμετοχή τουρκικών κεφαλαίων σε νευραλγικές ενεργειακές υποδομές της Ελλάδας δεν είναι μια απλή επιχειρηματική κίνηση. Είναι ζήτημα ασφάλειας, διαφάνειας και εθνικού ελέγχου. Εκτός, αν μπορεί να υπάρξει μια κοινοπραξία με μια αντίστοιχη ελληνική εταιρεία, η οποία μεταξύ άλλων θα μπορεί να ελέγχει τα παραπάνω σε συνεργασία με το κράτος.

Μέχρι να δοθούν απαντήσεις, η υπόθεση θα συνεχίσει να σιγοβράζει. Γιατί όταν εμπλέκεται η Κρήτη, η ενέργεια και μια πολυεθνική με βαριά σκιά στην Τουρκία, το παιχνίδι δεν είναι ποτέ απλό. Και σίγουρα όχι χωρίς παρασκήνιο.

Πηγή: piestirio.gr (21/11/2025)

[iEpikaira: Στις 01/07/2024 το iEpikaira παρουσίασε αδιάψευστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο τούρκος μεγιστάνας Ραχμί Κοτς -ο οποίος δραστηριοποιείται και στον τομέα της ενέργειας, με το διυλιστήριο πετρελαίου «Tupras», την εταιρεία παροχής ενέργειας «Aygaz» και κατέχοντας το πλειοψηφικό πακέτο της «Τουρκικής Εταιρείας Ερευνών Πετρελαίου» (ΤΡΑΟ) [αυτήν που διενεργεί ανενόχλητη έρευνες εντός της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας και έχει ήδη διαμοιράσει βυθοτεμάχια σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο] στην οποία εκτός των άλλων ανήκει και το γνωστό πλοίο ερευνών Oruc Reis, το οποίο το 2020 το «παρέσυρε ο άνεμος»-, είναι ο μυστικός σύνδεσμος Ερντογάν-Μητσοτάκη και ένας από τους πρωτεργάτες της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης» μέσω της δημιουργίας μιας «οικονομικής βάσης» εργαλειοποιώντας την ενέργεια. Στις 20/10/2025 το παρόν βήμα έγραφε: Για τον ρόλο του Τούρκου επιχειρηματία Ραχμί Κοτς ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις με την οικογένεια Μητσοτάκη, έχουμε αναφερθεί εκτενώς (1 και 2), και όπως αναφέραμε και παλαιότερα (04/07/24), «υπάρχει οργιώδες παρασκήνιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, στο οποίο εμπλέκονται και επιχειρηματίες, κυρίως από τον τομέα της ενέργειας που ωθούν τις κυβερνήσεις σε συμφωνίες με κοινές ελληνοτουρκικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο. Ωστόσο η επιχειρηματική συνεργασία δεν μπορεί να γίνει στο κενό, δεδομένου ότι η Τουρκία έχει πάντα ως βάση την συνεκμετάλλευση…» (περισσότερα και ΕΔΩ). O Ραχμί Κοτς λοιπόν, παραμένει -παρά το προχωρημένο της ηλικίας του- ένας από τους πρωτεργάτες της «ελληνοτουρκικής προσέγγισης» μέσω της δημιουργίας μιας «οικονομικής βάσης». Βάσει της αποκάλυψης εδώ, συνάγεται λοιπόν ότι το νέο εργαλείο «ελληνοτουρκικής προσέγγισης» είναι η αποθήκευση ενέργειας στην γενέτειρα του πρωθυπουργού… Με αυτόν τον τρόπο, ακόμη κι αν δεν συμμετέχει άμεσα η Τουρκία στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης εργαλειοποιώντας το τουρκολιβυκό ψευδομνημόνιο, η έμμεση παρεμβολή δια της πλαγίας οδού μέσω της αποθήκευσης ενέργειας, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην όλη διαδικασία.]

https://www.anixneuseis.gr/

Ἕνας Ῥῶσσος Στρατιώτης

 

 Ἕνας Ῥῶσσος στρατιώτης δὲν περπατάει μόνος — κουβαλάει τὸ βάρος τῆς ἱστορίας, τὴν ὑπερηφάνεια τῶν προγόνων του καὶ τὶς ἐλπίδες ἑνὸς ὁλόκληρου ἔθνους. 

Μέσα ἀπὸ καταιγίδες, σιωπὴ καὶ θυσίες, στέκεται ἐκεῖ ποὺ ἄλλοι δὲν μποροῦν, φυλάσσοντας τὴν Πατρίδα μὲ θάρρος σφυρηλατημένο στὴ φωτιὰ καὶ πίστη γραμμένη στὸ αἷμα του. 

Κάθε βῆμα ποὺ κάνει ἀντηχεῖ τὴν ἀνθεκτικότητα μιᾶς χώρας ποὺ ἔχει ξεπεράσει κάθε δοκιμασία πιὸ δυνατὴ ἀπὸ πρίν. 

Κάθε ἀνάσα ποὺ παίρνει ἀντανακλᾶ τὸ ἄθραυστο πνεῦμα ἑνὸς λαοῦ ποὺ ἀρνεῖται νὰ ὑποκλιθεῖ, νὰ ἀρνηθεῖ νὰ σπάσει, νὰ παραδοθεῖ. 

Εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ ἕνας πολεμιστὴς — εἶναι ἡ ἀσπίδα τοῦ ἔθνους, ὁ χτύπος τῆς καρδιᾶς τῆς δύναμής του καὶ τὸ ζωντανὸ σύμβολο τῆς διαρκοῦς τιμῆς τῆς Ῥωσσίας.

Ἀπό ἐδῶ 

Πόσο τούς ζηλεύω τούς Ῥώσσους πού μποροῦν νά νοιώθουν τόσο ὑπερήφανοι καί νά τό ἀποδεικνύουν στήν σημερινή πραγματικότητα ! 

Εὖγε τους ! Εὖγε καί στόν Ποῦτιν πού ἔχει συμβάλλει τά μάλα σ᾿αὐτό. 

ΕΛΛΑΣ ΑΙΩΝΙΟΝ, ΑΘΑΝΑΤΟΝ,ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑ