Η δήμαρχος Ελαφονήσου, Έφη Λιάρου, μιλάει αποκλειστικά στο κανάλι μας για τις ομορφιές και την ιστορία του νησιού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, αλλά και τους ανθρώπους του.
Τετάρτη 31 Αυγούστου 2022
Πώς οι ΗΠΑ “έχασαν” τη Λατινική Αμερική
Η ανησυχία της Ουάσιγκτον για τις “επιδρομές” της Κίνας στο δυτικό ημισφαίριο είναι εμφανής
Του Eduardo Porter
Στα μέσα Οκτωβρίου του 2021, η κυβέρνηση της Χιλής ανέθεσε μια σύμβαση αξίας 205 εκατομμυρίων δολαρίων σε μια κινεζογερμανική κοινοπραξία για την παραγωγή ταυτοτήτων και διαβατηρίων της χώρας για την επόμενη δεκαετία. Λίγες ημέρες αργότερα, εμφανίστηκε το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) των ΗΠΑ. Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου η σύμβαση είχε ακυρωθεί.
Αυτή η τροπή των γεγονότων δύσκολα φτάνει στα επίπεδα της αμερικανικής παρέμβασης επί εποχής Ψυχρού Πολέμου. Έχουν περάσει 20 χρόνια από την τελευταία φορά που οι ΗΠΑ υποστήριξαν ένα πραξικόπημα στη Λατινική Αμερική. Ωστόσο, το ακυρωμένο συμβόλαιο για τα διαβατήρια προσφέρει μια ένδειξη για το πόσο άβολα νιώθουν οι ΗΠΑ από την εμβάθυνση της εμπλοκής της Κίνας σε εκείνο το οποίο θεωρούσαν εδώ και πολύ καιρό την πίσω αυλή τους.
Παρέμβαση
Οι αξιωματούχοι του DHS βρίσκονταν στο Σαντιάγο μονάχα για να “αξιολογήσουν την επιλεξιμότητα της χώρας για την παραμονή της στο Πρόγραμμα Απαλλαγής από την Χρήση Βίζας για τις ΗΠΑ”. Η Χιλή είναι η μόνη χώρα στη Λατινική Αμερική με αυτό το προνόμιο. Η παραμονή στο πρόγραμμα, ωστόσο, θα ήταν προφανέστατα δύσκολη εάν η Κίνα αποκτούσε πρόσβαση στα δεδομένα των διαβατηρίων των Χιλιανών.
“Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το πρόγραμμα απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης βίζας με τις Ηνωμένες Πολιτείες – και πιθανώς με τον Καναδά – να τερματιζόταν” εάν η Χιλή επέμενε στη σύμβαση με την κοινοπραξία υπό την ηγεσία της Κίνας, αναγνώρισε ο διευθυντής της δημόσιας υπηρεσίας ληξιαρχικών πράξεων της λατινοαμερικανικής χώρας. Η σύμβαση ακυρώθηκε.
Ο Κάρλος Ομινάμι, ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στην πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες μιας δικτατορίας που υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ, δεν μπορούσε να μην παρατηρήσει: “Η πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισε”.
Κινεζική επιρροή
Η ανησυχία της Ουάσιγκτον για τις “επιδρομές” της Κίνας στο δυτικό ημισφαίριο είναι εμφανής εδώ και αρκετό καιρό. Τον Μάρτιο η ομοσπονδιακή Γερουσία (άνω σώμα του Κογκρέσου) των ΗΠΑ πραγματοποίησε ακρόαση σχετικά με την επιρροή της Κίνας στην περιοχή. “Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα εξάγει ενεργά το μοντέλο διακυβέρνησής του σε ολόκληρο το ημισφαίριο”, προειδοποιούσε τότε ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο.
Η αψιμαχία για τα χιλιανά διαβατήρια έρχεται αφότου η Ουάσιγκτον έπαιξε επίσης ρόλο στην απόφαση της Χιλής να καταργήσει ένα σχέδιο το οποίο προέβλεπε η κινεζική Huawei να κατασκεύαζε ένα υποθαλάσσιο καλώδιο το οποίο θα διάσχιζε όλον τον Ειρηνικό Ωκεανό και θα συνέδεε το Valparaiso με τη Σαγκάη, επιλέγοντας τελικά τη διαδρομή Valparaiso-Σίδνεϊ, την οποία προσέφερε η BW Digital, με έδρα τη Σιγκαπούρη. Οι αμφιβολίες των ΗΠΑ έχουν επίσης φουντώσει σχετικά με την απόφαση της Αργεντινής να αναθέσει στην Κίνα να κατασκευάσει τον νέο της πυρηνικό σταθμό Atucha III, αξίας 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αργοπορία
Το πρόβλημα για τις ΗΠΑ, καθώς ασχολούνται με την οριοθέτηση της επιρροής τους, ελπίζοντας να τραβήξουν τη Λατινική Αμερική στο πλευρό τους στην αντιπαράθεσή τους ενάντια στον νέο γεωστρατηγικό αντίπαλο, είναι ότι μεγάλο μέρος της περιοχής έχει ξεφύγει από την τροχιά τους.
Η νέα προσοχή από τον βόρειο γείτονά της προκαλεί έκπληξη σε μια περιοχή η οποία – καλώς ή κακώς – παραμελήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις ΗΠΑ καθώς τελείωνε ο Ψυχρός Πόλεμος και άρχιζε ο Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας, ενώ ο ευρύτερος περιφερειακός χώρος Ασίας-Ειρηνικού εμφανιζόταν ως ένας ισχυρός και πιο δυναμικός οικονομικός παράγοντας διεθνώς.
Δεν αποτελεί ωστόσο έκπληξη το γεγονός ότι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής αναζήτησαν αλλού ευκαιρίες. Το Μεξικό ίσως να βρισκόταν πολύ κοντά στις ΗΠΑ για να κινδυνεύσει να απομακρυνθεί, συνδεδεμένο με δεσμούς οι οποίοι χτίστηκαν πάνω από 30 χρόνια εφαρμογής της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου NAFTA. Σχεδόν κάθε άλλη χώρα της περιοχής έβλεπε την Κίνα, με τα χρήματά της και την λαιμαργία της για πρώτες ύλες, ως θεόσταλτο δώρο.
Το 2019, πριν χτυπήσει η πανδημία του Covid, οι εξαγωγές της Βραζιλίας στην Κίνα ανήλθαν συνολικά σε 63 δισεκατομμύρια δολάρια, υπερδιπλάσιες των εξαγωγών της στις ΗΠΑ, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας. Σε δολάρια, η Κίνα έλαβε 65% περισσότερες εξαγωγές από την Αργεντινή από ό,τι οι ΗΠΑ, καθώς και 83% μεγαλύτερη αξία σε προϊόντα της Χιλής.
Ενώ οι αμερικανικές επενδύσεις στην περιοχή εξακολουθούν να είναι σημαντικά μεγαλύτερες, η Κίνα αναπληρώνει το χαμένο έδαφος. Από το 2010 οι κινεζικές εταιρείες έχουν επενδύσει 64 δισεκατομμύρια δολάρια στη Βραζιλία, 25 δισεκατομμύρια δολάρια στο Περού, 16 δισεκατομμύρια δολάρια στη Χιλή και 11 δισεκατομμύρια δολάρια στην Αργεντινή, σύμφωνα με το China Global Investment Tracker, αρχείο το οποίο τηρείται από το American Enterprise Institute και το Heritage Foundation. Ταυτόχρονα κατασκευάζουν – και χρηματοδοτούν – υποδομές από το μετρό της Μπογκοτά μέχρι το μεγαλύτερο εργοστάσιο ηλιακής ενέργειας της Νότιας Αμερικής στο Jujuy, στη Βόρεια Αργεντινή.
Περίεργοι κίνδυνοι
Αυτή η θέση δεν είναι εντελώς “άνετη” για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Το να φλερτάρονται τόσο από την Ουάσιγκτον όσο και από το Πεκίνο σημαίνει ότι αναπόφευκτα θα απογοητεύσουν τον έναν ή τον άλλον. Και παρόλο που εκτιμούν τους οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα, δεν ενδιαφέρονται να γίνουν μέρος ενός φιλοκινεζικού γεωπολιτικού μπλοκ. “Είμαστε πιο κοντά στις ΗΠΑ όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα στρατιωτικά ζητήματα”, αναφέρει ο Ομινάμι. Πράγματι, τα στρατιωτικά στελέχη της Λατινικής Αμερικής έχουν περάσει σχεδόν όλα από τις ΗΠΑ για εκπαίδευση.
Οι νέοι δεσμοί με την Κίνα εγκυμονούν και άλλους περίεργους κινδύνους. Από τη μία πλευρά, η Κίνα δεν αγοράζει πλέον τόσον πολύ χαλκό, σιδηρομετάλλευμα και σόγια όσο παλιά. Εάν η οικονομία της συνεχίσει να επιβραδύνεται, είναι πιθανό να αγοράζει ακόμη λιγότερα. Από την άλλη, όμως, εάν η Κίνα συνεχίσει να αγοράζει βασικά εμπορεύματα σε μεγάλη κλίμακα, θα περιπλέξει τον διαχρονικό περιφερειακό στόχο, πάντα ελαφρώς απρόσιτο, της ανάπτυξης μιας εξελιγμένης βιομηχανικής οικονομίας.
Οι μαζικές εξαγωγές εμπορευμάτων στον ασιατικό κολοσσό έχουν ήδη εμποδίσει την ανάπτυξη μιας σοβαρής μεταποιητικής βάσης. Ενίσχυσαν δε τα νομίσματα των χωρών της Λατινικής Αμερικής και μείωσαν τη βιομηχανική τους ανταγωνιστικότητα.
Για παράδειγμα, το μερίδιο των πρώτων υλών στις εξαγωγές της Βραζιλίας αυξήθηκε από το 25% σε περίπου 50% μεταξύ 2000 και 2019, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, παρόλο που το μερίδιο της μεταποίησης μειώθηκε από σχεδόν 60% σε λιγότερο 33%.
Από το 2003, δηλαδή απ’ όταν περίπου οι εξαγωγές προς την Κίνα άρχισαν να εκτινάσσονται, η προστιθέμενη αξία στη Βραζιλία από τη μεταποίηση έχει μειωθεί από 15% σε 10% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Η πρόκληση είναι αντίστοιχη στο μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Αμερικής. Η προστιθέμενη αξία από τη μεταποίηση μειώθηκε από 15% σε 9% του ΑΕΠ στη Χιλή και από 23% σε 17% στην Αργεντινή.
Απάντηση
Εάν όμως η διαχείριση της Κίνας και των ΗΠΑ δεν είναι “βόλτα στο πάρκο” για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, η κατάσταση θέτει επίσης το άβολο για την Ουάσιγκτον ερώτημα: πώς να απαντήσει;
Ένα καλό σημείο για να ξεκινήσει κανείς θα ήταν να επανασυνδεθούν οι ΗΠΑ με τους γείτονές τους στο δυτικό ημισφαίριο, προσφέροντας μια εναλλακτική λύση στην κινεζική ευκαιρία όσον αφορά το εμπόριο και τις επενδύσεις.
Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής μοιάζουν φύσει υποψήφιες για να φιλοξενήσουν μερικές από τις αλυσίδες αξίας τις οποίες οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στις ΗΠΑ θέλουν να απομακρύνουν από την Κίνα. Ακριβώς όμως όπως το Πεκίνο έχει “λιπάνει” τις σχέσεις του δηλώνοντας διαθεσιμότητα να χρηματοδοτήσει επενδύσεις σε υποδομές από την Παταγονία μέχρι την έρημο Ατακάμα, η Ουάσιγκτον πρέπει να προσφέρει πραγματικά δώρα – χρηματοδότηση, πρόσβαση στην αγορά – εάν ελπίζει να αναδιαμορφώσει την παγκοσμιοποίηση προς όφελός της.
Το ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ μπορούν να προσφέρουν κάτι τέτοιο. Μια κυβέρνηση Μπάιντεν η οποία φαίνεται να έχει δεσμευτεί να μην προχωρήσει σε άλλες εμπορικές συμφωνίες που βελτιώνουν την πρόσβαση στην αγορά των ΗΠΑ, μπαίνει στη μάχη με δεμένα τα χέρια.
https://infognomonpolitics.gr/
Η απάντηση της επιστημονικής ομάδας του Πέτρου Ζωγράφου στα Ellinika Hoaxes
Πριν 10-15 ημέρες τα «ellinikahoaxes», μάλλον με εντολή των όποιων πολιτικών ή/και οικονομικών εντολέων τους, αποπειρώνται και πάλι με νέα ανάρτησή τους να «αποδομήσουν» την εφεύρεση του Πέτρου Ζωγράφου και της ερευνητικής ομάδας του και μάλιστα την νέα μηχανή μεγάλης ισχύος που παρουσιάσθηκε στις 10 Ιουλίου 2022 στο Δημαρχείο Περιστερίου.
Και πως το επιχειρούν αυτό ; Μα φυσικά με την παλιά δοκιμασμένη τακτική της διαστρέβλωσης δηλώσεων, σε συνδυασμό με ψευδοπληροφόρηση και δήθεν «επιστημονικές» αναφορές με κενά και ελλείψεις, που δημιουργούν όμως στο μη επαρκώς πληροφορημένο κοινό την αίσθηση της δήθεν «σοβαρής και επιστημονικής έρευνας».
Η «δεν πρόκειται να μπούμε» στον χορό της επιστημονικής αντιπαράθεσης με τα «ellinikahoaxes», πολύ περισσότερο αφού την δημοσιευμένη ανάρτησή τους την υπογράφει απόφοιτος πληροφορικής οικονομικού πανεπιστημίου (;) και όχι κάποιος επιστήμονας αντίστοιχης κατεύθυνσης.
Όμως, υποχρεούμαστε από την δεοντολογία, να ενημερώσουμε την επιστημονική κοινότητα αλλά και τους αναγνώστες μας με αποδείξεις για την επιχειρούμενη διαστρέβλωση και όχι με τους ισχυρισμούς που προτιμούν τα «ellinikahoaxes».
Α) Λένε τα «ellinikahoaxes», ότι ο ισχυρισμός προς κατάρριψη είναι ο εξής :
«Το Ινστιτούτο Max Planck επιβεβαίωσε τον τρόπο λειτουργίας της εφεύρεσης του Πέτρου Ζωγράφου, που βασίζεται στην δυνατότητα της μηχανής του να παρακάμπτει τον 2ο νόμο της θερμοδυναμικής, και έτσι να πετυχαίνει απόδοση 100%.»
Ουδέποτε ο Πέτρος Ζωγράφος και η ομάδα του ισχυρίστηκαν ότι η εφεύρεση «πετυχαίνει απόδοση 100%». Αυτό είναι ένα αυθαίρετο και καταχρηστικό εφεύρημα των «ellinikahoaxes», πιθανότατα για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν την όλη ανάρτηση για την «αποδόμηση» της εφεύρεσης.
Συνεπώς, ο ισχυρισμός που θέλουν να καταρρίψουν τα «ellinikahoaxes» είναι ψευδής και δεν υπάρχει, γεγονός που καθιστά την όλη ανάρτηση εντελώς περιττή.
Β) Για την αναφερόμενη παράκαμψη του θεωρήματος Carnot του δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής, όπως και για τον βαθμό απόδοσης των κυψελών καυσίμου (fuel cells), πρέπει να επισημάνουμε ότι :
Πολλοί οργανισμοί και ερευνητές, ήδη από τις αρχές του αιώνα που διανύουμε, έχουν εκφρασθεί για την μη ισχύ του θεωρήματος Carnot και του δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής στις μη θερμικές μηχανές, όπως είναι, οι κυψέλες καυσίμων κλπ.
Τα ανωτέρω πιστοποιούνται επιστημονικά από αρκετές επιστημονικές ανακοινώσεις, εργασίες και άρθρα. ορισμένα εκ των οποίων παραθέτουμε :
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθήνα (Απρίλιος 2014) Διπλωματική Εργασία Νικολάου Αν. Γαλάνη με τίτλο «Αποδοτικότητα κυψέλης καυσίμου τηγμένων καρβιδίων» (υπό την επίβλεψη του καθηγητή Ε. Ρογδάκη), όπου στην εισαγωγή (σελίδα 9) τονίζονται τα εξής: «Οι κυψέλες καυσίμου είναι ηλεκτροχημικές συσκευές που μετατρέπουν απευθείας την χημική ενέργεια των καυσίμων σε ηλεκτρική ενέργεια, με υψηλή αποδοτικότητα και χαμηλό περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Επειδή τα ενδιάμεσα στάδια παραγωγής θερμότητας και μηχανικού έργου - χαρακτηριστικά των συμβατικών μεθόδων παραγωγής ενέργειας - αποφεύγονται, οι κυψέλες καυσίμου δεν υπόκεινται στους θερμοδυναμικούς περιορισμούς των θερμικών μηχανών, όπως ο βαθμός απόδοσης Carnot. Επιπλέον επειδή αποφεύγεται η καύση, οι κυψέλες καυσίμου παράγουν ενέργεια με ελάχιστους ρύπους.»
https://dspace.lib.ntua.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/38722/galanisn_mcfc.pdf?sequence=1
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας Ειδικά Κεφάλαια Παραγωγής Ενέργειας. Αναπλ. Καθηγητής: Γεώργιος Μαρνέλλος. Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών. Στην σελίδα (4) αναφέρει: Οι κυψέλες καυσίμου είναι ηλεκτροχημικές διατάξεις που μετατρέπουν τη χημική ενέργεια των καυσίμων άμεσα σε ηλεκτρική, παρακάμπτοντας τους θερμοδυναμικούς περιορισμούς που διέπουν τις συμβατικές θερμικές μηχανές.
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθήνα (Σεπτεμβριος 2006) διπλωματική εργασία Εριέττα Ι. Ζουντουρίδου. Επιβλέπων: Νικόλαος Χατζηαργυρίου Καθηγητής ΕΜΠ. Όπου τονίζονται τα εξής: Οι κυψέλες καυσίμου μετατρέπουν απευθείας την χημική ενέργεια του καυσίμου σε ηλεκτρική ενέργεια, χωρίς να περιλαμβάνουν το στάδιο της μετατροπής της θερμότητας σε μηχανική ενέργεια, η οποία εν συνεχεία μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια. Γι αυτό τον λόγο η απόδοση των κυψελών καυσίμου, μπορεί να υπερβαίνει το όριο του κύκλου Carnot, ακόμα και αν λειτουργούν σε σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες πχ 80 βαθμούς κελσίου.(Σελ19) Επίσης ο sir william Grove πρωτεργάτης της γενικής θεωρίας της διατήρησης της ενέργειας πρωτοπόρος της τεχνολογίας κυψελών καυσίμου. .ανέφερε ότι με την ψυχρή καύση του υδρογόνου και του οξυγόνου θα παρήγαγε ηλεκτρικό ρεύμα με θεωρητική απόδοση 100%. (Σελ15). Εγκρίθηκε από τριμελής επιτροπή Ν. Χατζηαργυρίου Καθηγητής ΕΜΠ. Κ. Βουρνάς Καθηγητής ΕΜΠ. Και Σ. Παπαθανασίου Λέκτορας ΕΜΠ. www.electricallab.gr/e-yliko/fuel-cell-hydrogen/864-pemfc/fileΕθνικό
Πανεπιστήμιο Πατρών. Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία της Χριστίνας Σ. Στυλιανού (Φεβρουάριος 2017) Λειτουργική Απόκριση Κυψέλης, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Νικόλαος Α. Βοβός όπου στην εισαγωγή τονίζονται τα εξής : Οι Κυψέλες Καυσίμου είναι ηλεκτροχημικές συσκευές που μετατρέπουν τη χημική ενέργεια του καυσίμου απευθείας σε ηλεκτρική ενέργεια με υψηλή απόδοση και χαμηλή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Επειδή αποφεύγονται τα ενδιάμεσα στάδια της παραγωγής θερμότητας και του μηχανικού έργου των συμβατικών μεθόδων παραγωγής ηλεκτρικής ισχύος, οι ΚΚ δεν επηρεάζονται από τους θερμοδυναμικούς περιορισμούς των θερμικών μηχανών, όπως η απόδοση Carnot. (Σελ -3) https://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/bitstream/10889/10237/1/Thesis%20Stylianou.pdf
Πανεπιστήμιο Αιγαίου Πολυτεχνική Σχολή. Διπλωματική εργασία Κοκκίνης Γρηγόριος του Βασιλείου (Χίος, Οκτώβριος 2019 ) Επιβλέπων: Δρ. Νικητάκος Νικήτας. H Εφαρμογή των Κυψελών Καυσίμων στη Ναυτιλία όπου τονίζονται τα εξής : Αντίθετα με τη λειτουργία των κινητήρων ντίζελ, οι Κυψέλες Καυσίμου υδρογόνου (Fuel Cells) μετατρέπουν τη χημική ενέργεια του καυσίμου απευθείας σε ηλεκτρική ενέργεια, χωρίς τη διαδικασία καύσης. Έτσι, οι Κυψέλες Καυσίμου, αφενός είναι αποτελεσματικότερες από άλλες συμβατικές πηγές ενέργειας, επειδή η απόδοσή τους δεν περιορίζεται από τον κύκλο Carnot. (Σελ 13-70)
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, (Οκτώβριος 2010) Διπλωματική εργασία Αναγνώστης Σαμάνης Διπλωματική εργασία με θέμα: Ανάπτυξη προηγμένου συστήματος ελέγχου για κυψελίδα καυσίμου υδρογόνου με μέγιστη ισχύ – Αλγόριθμος ελέγχου και εφαρμογή σε σταθερό φορτίο. Επιβλέπων Καθηγητής Παναγιώτης Σεφερλής. Εξεταστική επιτροπή Παναγιώτης Σεφερλής, Νατσιάβας Σωτήριος, Παναγιωτίδης Κωνσταντίνος. Στην εισαγωγή τονίζονται τα εξής : Οι κυψέλες καυσίμου μετατρέπουν τη χημική ενέργεια του καυσίμου σε ηλεκτρική, χωρίς να μεσολαβεί ενδιάμεση μετατροπή σε μηχανική ενέργεια, και αυτό το χαρακτηριστικό τις διαχωρίζει από τις θερμικές μηχανές όπως οι μηχανές εσωτερικής καύσης. Επομένως τα ενδιάμεσα στάδια παραγωγής μηχανικού έργου και θερμότητας αποφεύγονται και η απόδοση της κυψέλης καυσίμου δεν περιορίζεται από τον θερμοδυναμικό κύκλο Carnot. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την επίτευξη υψηλής τιμής απόδοσης συγκριτικά με μια συμβατική μηχανή εσωτερικής καύσης. (Σελ 11)
http://users.auth.gr/~seferlis/diploma_el_files/2010_Samanis_Anagnostis.pdf
Στον ιστότοπο του Πανεπιστημίου Κορνελλ (CORNELL UNIVERSITY) Άρθρο των Jonathan G. Richens, Álvaro M. Alhambra, Lluis Masanes από 10 Φεβρουαρίου 2017 με τίτλο «Finite-bath corrections to the second law of thermodynamics» (Διορθώσεις στον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής) https://arxiv.org/abs/1702.03357
Άρθρο στο SCIENTIFIC AMERICAN του J. Miguel Rubi από 1. Νοεμβρίου 2008 με τίτλο «Θραύει η Φύση τον δεύτερο νόμο της Θερμοδυναμικής;» και υπότιτλο «Παρουσιάζοντας διάσταση από τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, η φύση είναι γεμάτη παραδείγματα τάξεως προερχομένης από το χάος. Ένα νέο θεωρητικό πλαίσιο επιλύει το φαινομενικό παράδοξο» https://www.scientificamerican.com/article/how-nature-breaks-the-second-law/
Άρθρο της εταιρείας HIDEN ANALYTICAL από 5 Φεβρουαρίου 2021 με τίτλο «Αντικείμενα – κλειδιά στις σύγχρονες μελέτες κυψέλης καυσίμου», όπου υπογραμμίζεται ότι : «οι κυψέλες καυσίμου δεν περιορίζονται από το θεώρημα του Carnot και δεν εφαρμόζεται ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, όπερ σημαίνει ότι μπορούν να παρέχουν εξαιρετικά υψηλές ηλεκτρικές αποδόσεις» (fuel cells are not limited by Carnot’s theorem and the second law of thermodynamics does not apply, this means that they can provide extremely high electrical efficiencies) https://hideninc.com/6113-2/
Άρθρο με τίτλο : «Η αποδοτικότητα της κυψέλης καυσίμου επανακαθορίζεται: To όριο Carnot αναθεωρείται» (“Fuel Cell Efficiency Redefined; Carnot Limit Reassessed”) των Jacob, Kallarackel T and Jain, Saurabh (2005) : Q1-Ninth Internat. Symposium on Solid Oxide Fuel Cells (SOFC IX), 2005-07, USA.
https://researchfeatures.com/reassessing-view-second-law-thermodynamics/
Ανάρτηση στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Max Planck – Για Έρευνα Στερεάς Κατάστασης (The Max Planck Institute – For Solid State Research), όπου αναφέρεται ρητά για τις κυψέλες καυσίμου : «Ειδικές ηλεκτροχημικές διαρρυθμίσεις επιτρέπουν για την απ’ ευθείας μετατροπή της χημικής σε ηλεκτρική ενέργεια (γι’ αυτό μη περιοριζόμενη από την αποτελεσματικότητα του Carnot)» [Special electrochemical arrangements allow for the direct transformation of chemical into electrical energy (thus not limited by Carnot's efficiency)] https://www.fkf.mpg.de/2699241/FuelCells
Άρθρο-εισήγηση του R. Ramakumar στο συνέδριο 2001 του ieee (Διεθνής Ένωση Επιστημόνων / ο μεγαλύτερος επαγγελματικός οργανισμός για την προηγμένη τεχνολογία) για «Κυψέλες καυσίμου – Εισαγωγή» , όπου αναφέρεται ότι «Η ισοθερμική λειτουργία επιτυγχάνει στις κυψέλες καυσίμου την πλήρη παράκαμψη του περιορισμού Carnot στην αποδοτικότητα που υπομένεται από τις θερμικές μηχανές που λειτουργούν με μια θερμή πλευρά και μια ψυχρή πλευρά. Γι’ αυτό οι κυψέλες καυσίμου υπόσχονται υψηλότερες αποδοτικότητες μετατροπής.» (Isothermal operation enables fuel cells to completely bypass the Carnot limitation on efficiency suffered by heat engines operating between a hot side and a cold side. Thus fuel cells inherently promise higher conversion efficiencies.) https://ieeexplore.ieee.org/document/970128
Άρθρο από 27 Απριλίου 2022 για τις δημοσιεύσεις του Dr. Yοusef Haseli, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Κεντρικού Μίτσιγκαν – ΗΠΑ με τίτλο «Επαναθεωρώντας την άποψη μας για τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής» (Reassessing our view of the second law of thermodynamics) http://eprints.iisc.ac.in/42739/
Επομένως, η παράκαμψη του θεωρήματος Carnot και του δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής γίνεται αποδεκτή όχι μόνον από το Ινστιτούτο MAX PLANCK και από την εταιρεία HIDEN Analytical Inc., όπως αναφέρεται και σε προηγούμενο δημοσίευμα της zougla.gr, αλλά από πληθώρα επιστημονικών αναφορών και εργασιών.
Και επειδή γνωρίζουμε, ότι τα «ellinikahoaxes» γνωρίζουν τις συγκεκριμένες αναφορές και εργασίες και δεν μπορούν να προσκομίσουν αποδείξεις για το αντίθετο, προσπαθούν να «μειώσουν» την ισχύ των δύο αναφορών της zougla.gr σε προηγούμενο δημοσίευμα, δηλαδή της εταιρείας HIDEN ANALYTICAL (ότι τάχα δεν είναι από τις μεγαλύτερες στον χώρο της) και του Ινστιτούτου MAX PLANCK.
Για το Ινστιτούτο MAX PLANCK μάλιστα ισχυρίζονται τα «ellinikahoaxes», ότι ο διευθυντής της έρευνας στερεάς κατάστασης Joachim Maier σε διαδικτυακή επικοινωνία τους είπε ότι «οι κυψέλες καυσίμου δεν μπορούν να παρακάμψουν τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο, καθώς σε κάθε σενάριο, η παραγωγή εντροπίας θα είναι θετική», χωρίς όμως να παραθέτουν κάποια έγγραφη απόδειξη γι’ αυτό, ενώ στην ιστοσελίδα του ινστιτούτου του γράφεται επισήμως ακριβώς το αντίθετο !
Ως προς τον βαθμό απόδοσης των μη θερμικών μηχανών και ιδιαίτερα των κυψελών καυσίμου (fuel cells), που τα «ellinikahoaxes» επιμένουν στο 60%, αντί άλλης απαντήσεως τους παραπέμπουμε στα κάτωθι άρθρα, δηλ. στο : https://newatlas.com/energy/hysata-efficient-hydrogen-electrolysis/, όπου η αυστραλιανή εταιρεία HYSATA πρόσφατα ανακοίνωσε για ηλεκτρολύτη υδρογόνου την επίτευξη συνολικού βαθμού απόδοσης 95% και στο : https://interestingengineering.com/denmarks-upcoming-fuel-cell-factory-offers-90-efficiency , όπου εργοστάσιο fuel cells της Δανίας θα παράγει fuel cells που θα έχουν απόδοση άνω του 90%.
Εν κατακλείδι, ας έχουν υπ’ όψιν τα «ellinikahoaxes» ότι οι προβοκατόρικες μέθοδοι που χρησιμοποιούν με διαστρέβλωση στοιχείων και ανυπαρξία αποδείξεων θα καταρρίπτονται πάντα με την αλήθεια, με στοιχεία και αποδείξεις. Και καλό θα είναι να ανησυχούν οι οικονομικοί και κυρίως οι πολιτικοί εντολείς των «ellinikahoaxes» με προεξάρχοντες τους κυβερνητικούς παράγοντες. Γιατί όσο επιτρέπουν στα «ellinikahoaxes» ή και προτρέπουν να ενεργούν με αυτό τον ιταμό τρόπο διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, τόσο επιβεβαιώνουν την κοινή πεποίθηση ότι στηρίζουν αυτή την κατάσταση, με συνέπεια να δουν τα αποτελέσματα των πράξεων και της απραξίας τους το βράδυ των εκλογών. Αλλά τότε θα είναι μάλλον αργά για δάκρυα και μεταμέλειες…
https://www.zougla.gr/
Οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και η Ιρλανδία
Των Γεωργίου Κ. Μπήτρου και Στέργιου Μπακάλη
Με δύο συνεχόμενα άρθρα του, το ένα στα ΝΕΑ την 27/08/2022 και το άλλο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 28/08/2022, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ), προβάλλοντας στο μέλλον μερικές ενθαρρυντικές οικονομικές εξελίξεις τα τελευταία τρία χρόνια καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:
Συνολικά, εφόσον διατηρήσει τα καθοριστικά πλεονεκτήματα των μεταρρυθμίσεων και της πολιτικής σταθερότητας της τελευταίας τριετίας, η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα οικονομικής και κοινωνικής μεταμόρφωσης αντίστοιχο με εκείνο της Ιρλανδίας την δεκαετία του 1990. (Μιχάλης Αργυρού, NEA, 27/08/2022).
Στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν υπήρξαν στην Ελλάδα περίοδοι αναπτυξιακών αναλαμπών οι οποίες όμως εν συνεχεία, αν δεν οδήγησαν σε κάποια πτώχευση, υποχώρησαν και έδωσαν την θέση τους στην πάγια τάση της σχετικής υστέρησης έναντι των οικονομικά προηγμένων δημοκρατιών Δυτικού τύπου. Γι’ αυτό, θεωρούμε ότι είναι αδόκιμο στο ευμετάβλητο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον της Ελλάδος να κάνουμε μακροχρόνιες προβλέψεις, ξεχνώντας τα ιστορικά δεδομένα. Αλλά αυτό δεν είναι το στοιχείο που μας εμποδίζει να συμφωνήσουμε με το πιο πάνω συμπέρασμα. Η βασική μας διαφωνία βρίσκεται στη διαπίστωση ότι ακόμα και με πολιτική σταθερότητα για όλο το προβλεπτό μέλλον, υπόθεση άκρως αμφίβολη ενόψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, δεν βλέπουμε τα "καθοριστικά πλεονεκτήματα των μεταρρυθμίσεων" που επικαλείται ο κ. Πρόεδρος του ΣΟΕ. Και αυτό, όχι μόνο γιατί οι ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες για να μπούμε στον δρόμο της Ιρλανδίας δεν γίνονται, αλλά και γιατί μερικές απ’ αυτές που γίνονται, όπως πχ, αυτή του Ταμείου Κεφαλαιοποιητικής Επικουρικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ), σίγουρα μας απομακρύνουν. Για οικονομία δημοσιογραφικού χώρου, ο στόχος μας εδώ είναι να τεκμηριώσουμε, έστω και τηλεγραφικά, την πρώτη απ’ αυτές τις δύο προτάσεις.
Σε άρθρο μας στο ΒΗΜΑ της 30/04/2022 με τίτλο "Ελλάδα και Ιρλανδία δύο δεκαετίες μετά" εξηγήσαμε τι ακριβώς έκανε η Ιρλανδία και μέσα σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες έγινε από τις φτωχότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) μια από τις πλουσιότερες1. Οι βασικές προϋποθέσεις ήταν τρεις. Η πρώτη ήταν η "Συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων". Αυτή έγινε εφικτή με τη δέσμευση της κυβέρνησης και την αποδοχή από τα συνδικάτα των εργαζομένων η αύξηση των διαθέσιμων πραγματικών εισοδημάτων να γίνεται κατά κύριο λόγο μέσα από τη μείωση της φορολογίας. Η δεύτερη ήταν η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων σε 10% με ταυτόχρονη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος. Και η τρίτη ήταν αφενός η απελευθέρωση των αγορών εργασίας και εμπορευμάτων, και αφετέρου η πλήρης ενσωμάτωση της Ιρλανδικής στην παγκόσμια οικονομία2. Μπορούν να περάσουν παρόμοιες ρυθμίσεις στην Ελλάδα και να εφαρμοστούν αξιόπιστα για όσο χρόνο χρειάζεται ώστε να αφομοιωθούν και να γίνουν τρόπος ζωής; Θα θεμελιώσουμε σε τρία βήματα ότι δεν μπορούν με αναφορά στην παντελή αδυναμία να μειωθεί σημαντικά στην Ελλάδα η φορολογία κατά τις προσεχείς δεκαετίες.
Το πρώτο βήμα αποσκοπεί στην αποτύπωση της διαφοράς που υπάρχει στην κλίματα των δημόσιων δαπανών στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία. Η συγκριτική απεικόνιση των δεδομένων στο Σχεδιάγραμμα 1 δείχνει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η διαφορά είναι μεγάλη.
Ειδικότερα, από το 2020 έγινε υπερδιπλάσια, ανερχόμενη σε 59,8% έναντι 27,4%, ενώ η ψαλίδα δεν προβλέπεται να κλείσει ούτε κατ’ ελάχιστο τα προσεχή πέντε χρόνια. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: γιατί δεν μπορεί να κλείσει η ψαλίδα ώστε η φορολογία στην Ελλάδα να συγκλίνει σταδιακά προς το επίπεδο της φορολογίας στην Ιρλανδία; Οι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος είναι η επιδότηση που το Ελληνικό δημόσιο παρέχει στις συντάξεις. Σύμφωνα με την έκθεση του OECD (2020, 3)3, το 2019 η κρατική επιδότηση των συντάξεων στην Ελλάδα ανερχόταν σε 15.,5% του ΑΕΠ. Συγκρινόταν δε με 3,7% στην Ιρλανδία, 4% στην Αυστραλία, 5,6% στο Ηνωμένο Βασίλειο, 7,9% στις χώρες του OECD, και 11,1% στις χώρες της ζώνης του Ευρώ4. Επομένως, αν υποθέσουμε ότι η λογική των εθνικών προτεραιοτήτων επιβάλλει τη μετάβαση τουλάχιστον στο πρότυπο της κάλλιστης διεθνούς πρακτικής, το οποίο αντιστοιχεί στο μέσο ποσοστό των χωρών του OECD, η κρατική επιδότηση των συντάξεων στην Ελλάδα θα πρέπει να μειωθεί από 15,5% σε 7,9% του ΑΕΠ ή, σε απόλυτα μεγέθη με βάση το ΑΕΠ του 2019, κατά περίπου 14,3 δισ. ευρώ ανά έτος. Είναι μια τέτοια μείωση των συντάξεων δυνατή; Οι αναγνώστες ας δώσουν την απάντηση από μόνοι τους. Εμείς γνωρίζουμε ότι, αν αποκλείσουμε την πιθανότητα μιας πολιτιστικής επανάστασης βασισμένης στη λογική της δημοκρατίας με μικρό κράτος και ελεύθερες αγορές ανοικτές στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, όπως είναι η Ιρλανδία, η επιδότηση των συντάξεων δεν μπορεί να μειωθεί σε 3,7% του ΑΕΠ, τουλάχιστον όχι στα επόμενα 50 ή και περισσότερα χρόνια.
Ο δεύτερος λόγος που κάνει τη διαφορά στις δημόσιες δαπάνες της Ελλάδος και της Ιρλανδίας τόσο μεγάλη είναι η διαφορά στη δαπάνη της δημόσιας απασχόλησης. Σχετικά, θέλουμε να θυμίσουμε στον κ. Πρόεδρο του ΣΟΕ ότι, επί κάποιας άλλης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, το 1975 ψηφίστηκε ένα σύνταγμα εντελώς διαφορετικό από εκείνο του 1952. Δύο από τις μεγάλες διαφορές ήταν, πρώτον, η θεσμική κατοχύρωση των αποκαλούμενων "κοινωνικών δικαιωμάτων" (άρθρα 21, 22, 25 παρ.1, 2, και 4) και, δεύτερον, η πρωτοφανής για χώρα αστικής δημοκρατίας αποψίλωση των περιουσιακών δικαιωμάτων των πολιτών (άρθρα 17 και κυρίως 106). Μεταξύ των πάνω από 25 κοινωνικών δικαιωμάτων που θεσπίστηκαν ήταν, για παράδειγμα, το "δικαίωμα στην εργασία". Σ’ εμάς τουλάχιστο είναι προφανές ότι, με συνταγματικά κατοχυρωμένο αυτό το δικαίωμα, αν κάποιος πολίτης δεν βρίσκει καλύτερους όρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, δικαιολογείται ηθικά και θεσμικά να απαιτεί την απασχόλησή του στο δημόσιο. Δεδομένου λοιπόν ότι μετά το 1975 τα πολιτικά κόμματα αποδύθηκαν σε πλειοδοτικό ανταγωνισμό παροχών, και οι όροι απασχόλησης στο δημόσιο έγιναν παρασάγγας καλύτεροι από ό,τι στον ιδιωτικό τομέα, οι πολίτες ήταν εύλογο να προτιμούν, να επιδιώκουν, και να μετέρχονται όλα τα μέσα προκειμένου να επιτύχουν την απασχόλησή τους στο δημόσιο. Σε σύγκριση με την Ιρλανδία, και σε αντίθεση με τις μεταρρυθμιστικές προτάσεις του ΟΟΣΑ, το αποτέλεσμα ήταν στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας να απασχολεί μερικές ποσοστιαίες μονάδες περισσότερους εργαζόμενους, οι μέσες αμοιβές τους να είναι σημαντικά ανώτερες, και η παραγωγικότητα ίσως χαμηλότερη και του 40% εκείνης του ιδιωτικού τομέα. Μπορεί αυτή η δαπάνη να μειωθεί ποσοστιαία στο επίπεδο της Ιρλανδίας; Δεν μπορεί, γιατί, ενόσω η χώρα βρίσκεται στον σοσιαλιστικό αστερισμό του Συντάγματος του 1975, θα πρέπει να συντηρούνται τα "κοινωνικά δικαιώματα" σε βάρος της προστιθέμενης αξίας που παράγουν οι δυναμικοί και επιχειρηματικά δημιουργικοί πολίτες.
Αφού λοιπόν δεν μπορούν να μειωθούν για το προβλεπτό μέλλον τα μερίδια των δαπανών για τις συντάξεις και τις αμοιβές των δημόσιων υπαλλήλων, έτσι ώστε να αρχίσει να αποκλιμακώνεται σοβαρά η υπερφορολόγηση, ερχόμαστε στο τρίτο βήμα της απόδειξης. Μπορεί να λάβει χώρα μια πολιτιστική επανάσταση της μορφής που εξειδικεύσαμε προηγούμενα; Δεν μπορεί γιατί, εν απουσία κάποιας νέας σοβαρής εθνικής κρίσης, κατά την οποία η ευρωπαϊκή και διεθνής αλληλεγγύη προς τη χώρα μας δεν θα είναι τόσο γαλαντόμα όσο ήταν μετά την πτώχευση του 2009, μια τέτοια εξέλιξη είναι απίθανη, αν και κάποιοι ειδικοί και μέσα διεθνούς ενημέρωσης έχουν αρχίσει ήδη να την προβλέπουν ως πιθανή5.
Συμπερασματικά, με σχεδόν 40 χρόνια καθυστέρηση σε σύγκριση με την Ιρλανδία και μια πτώχευση, η οποία φαίνεται ότι δεν μας ξετίναξε αρκετά ώστε να αλλάξουμε ρότα, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις εξακολουθούν να εκκρεμούν6. Οι διεθνείς δείκτες για τη λειτουργία της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, των δημόσιων υπηρεσιών, κλπ., είναι προβληματικά χαμηλοί. Ο δείκτης της ανεργίας είναι υψηλός, ενώ εντελώς αντιφατικά ο δείκτης των ημερών απεργίας είναι από τους υψηλότερους. Η φορολογική επιβάρυνση και η εκκρεμότητα του τεράστιου δημόσιου χρέους αποθαρρύνουν τις εγχώριες και τις ξένες επενδύσεις. Η καθαρή μετανάστευση στελεχιακού δυναμικού αποψιλώνει το εργατικό δυναμικό από τους πλέον παραγωγικούς Έλληνες, κλπ. Σε όλα αυτά τα μέτωπα δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε ούτε τον τροχό ούτε πλεονεκτήματα από ρηχές μεταρρυθμίσεις για να εφησυχάζουμε. Κοινή λογική χρειάζεται και ετοιμότητα των πολιτών να πάρουν την ιδιοκτησία των μεγάλων μεταρρυθμίσεων και να τις επιβάλλουν στο ληθαργικό και άτολμο πολιτικό σύστημα. Γνωρίζουμε τι έκαναν η Ιρλανδία, η Αυστραλία, η Εσθονία, κλπ. Κάτι πρέπει να αλλάξει στο παραγωγικό και διανεμητικό πρότυπο της χώρας και να αλλάξει ειρηνικά και γρήγορα προς την κατεύθυνση της πολιτιστικής επανάστασης που υποδείξαμε λίγο πιο πάνω. Όπερ και ευχόμαστε.
1 Για την ακρίβεια, το 2019 η Ιρλανδία είχε το δεύτερο υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην ΕΕ μετά το Λουξεμβούργο. Το εν λόγω κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν 121% πάνω από το αντίστοιχο μέσο εισόδημα.
2 Για να αντιληφθούν οι αναγνώστες πόσο πιο ανοικτή στο διεθνή ανταγωνισμό είναι η Ιρλανδική οικονομία σε σχέση με την Ελληνική επαρκεί να αναφέρουμε ότι, ως ποσοστό στο ΑΕΠ στην Ελλάδα οι εξαγωγές το 2019 ήταν 40.08% και οι εισαγωγές 41,74%, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για την Ιρλανδία ήταν 126.07% και 113.77%.
3 Βλ. OECD (2020), Social Expenditure (SOCX) Update 2020, OECD 2020-Social-Expenditure-SOCX-Update.pdf
4 Πρέπει να επισημανθεί ότι στις χώρες με μικρά ποσοστά δημόσιας επιδότησης των συντάξεων λειτουργούν εξαιρετικά επιτυχημένα συνταξιοδοτικά συστήματα τα οποία βασίζονται σε ιδιωτικοοικονομική διαχείριση των ασφαλιστικών εισφορών.
5 Βλ. H.Dixon, "It’s time to worry about Greece again,” https://www.reuters.com/breakingviews/its-time-worry-about-greece-again-2022-08-26/
6 Για να μην υπάρχει αμφιβολία σε ποιες μεγάλες μεταρρυθμίσεις αναφερόμαστε, οι αναγνώστες μπορούν να συμβουλευτούν την σελίδα Σαρωτικές μεταρρυθμίσεις οι συστάσεις του ΟΟΣΑ στην Ελλάδα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr), της 09.02.2015.
* Ο κ. Γεώργιος Κ. Μπήτρος είναι Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. E-mail: bitros@aueb.gr. Ο κ. Στέργιος Μπακάλης είναι τέως καθηγητής του Πανεπιστημίου Victoria στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. E-mail: steve.bakalis@gmail.com.
https://www.capital.gr/
Απάντηση στους Τουρκικούς «τσαμπουκάδες» ο εθνικός «ΗΝΙΟΧΟΣ»
Πρόκειται για μια άσκηση-ηχηρό μήνυμα προς την Άγκυρα με τα Ελληνικά φτερά να σκεπάζουν όλο το Αιγαίο από τη Σαμοθράκη έως το Καστελόριζο.
Την ώρα που η Άγκυρα κλιμακώνει τόσο την εμπρηστική ρητορική της όσο και τις προκλήσεις κυρίως στον αέρα σε ολόκληρο το FIR Aθηνών δοκιμάζοντας τα αντανακλαστικά της Πολεμικής μας Αεροπορίας, τα «γεράκια» της HAF απαντούν επί του πεδίου. Καταδιώκουν ανελέητα τους Τούρκους πιλότους, εγκλωβίζουν στα ραντάρ τους και στα όπλα τους τα αεροσκάφη της TuAF και αποδεικνύουν καθημερινά την υπεροχή τους. Αντιπαραβάλλουν στα fake news των γειτόνων την αεροπορική τους κυριαρχία με ενέργειες που προσεγγίζουν ρεαλιστικές συνθήκες σύγκρουσης και προκαλούν άγχος αλλά και εκνευρισμό στο Τουρκικό επιτελείο το οποίο αναζητά με κάθε τρόπο «νίκες» οι οποίες όμως δεν έρχονται.
Ταυτόχρονα όμως με τα καθημερινά οδυνηρά «μαθήματα» των Ελλήνων ιπτάμενων στους απρόσκλητους εισβολείς, το Αεροπορικό Επιτελείο σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικές δραστηριότητες με δεκάδες καθημερινές απογειώσεις μαχητικών ενώ ταυτόχρονα οι συνεκπαιδεύσεις με κορυφαίες αεροπορικές δυνάμεις είναι όλο και πιο συχνές. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Newpost το επόμενο μεγάλο εκπαιδευτικό project που ετοιμάζει η Πολεμική μας Αεροπορία είναι η διοργάνωση ενός Εθνικού «ΗΝΙΟΧΟΥ», μιας μεγάλης δηλαδή αεροπορικής άσκησης σε Εθνικό επίπεδο η οποία σχεδιάζεται στα πρότυπα της διεθνούς άσκησης «ΗΝΙΟΧΟΣ». Άσκηση που διοργανώνει κάθε άνοιξη η HAF με επίκεντρο την 117 Πτέρυγα Μάχης στην Ανδραβίδα στην οποία συμμετέχει η αεροπορική αφρόκρεμα του ΝΑΤΟ αλλά και άλλες φιλικές χώρες όπως το Ισραήλ και μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει έντονο διακλαδικό χαρακτήρα σύμφωνα με το δόγμα του ΓΕΕΘΑ.
Ο Εθνικός «ΗΝΙΟΧΟΣ» θα αποτελεί μια ανάλογη με τον διεθνή «ΗΝΙΟΧΟ» αεροπορική άσκηση με συμμετοχή του συνόλου των Πολεμικών Μοιρών της HAF η οποία σχεδιάζεται και οργανώνεται από το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας και το ΚΕΑΤ-ΣΟΤ το Ελληνικό «Top Gun» δηλαδή, το οποίο αποτελεί το κορυφαίο αεροπορικό «σχολείο» για τα Ελληνικά «γεράκια». Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι προγραμματίζεται για τον ερχόμενο Οκτώβριο, θα διαρκέσει τουλάχιστον μια εβδομάδα και θα περιλαμβάνει μια σειρά από σύνθετα σενάρια εναέριας μάχης προσαρμοσμένα στο επιχειρησιακό δόγμα της Πολεμικής Αεροπορίας. Μεγάλα COMAO, σχηματισμοί μαχητικών θα «σαρώσουν» το Αιγαίο και κάθε γωνιά του FIR Aθηνών και θα εκτελέσουν προσομοιώσεις ρεαλιστικών σεναρίων τα οποία θα περιλαμβάνουν κάθε μορφή αεροπορικών επιχειρήσεων.
Πρόκειται για μια άσκηση-ηχηρό μήνυμα προς την Άγκυρα με τα Ελληνικά φτερά να σκεπάζουν όλο το Αιγαίο από τη Σαμοθράκη έως το Καστελόριζο αλλά και ταυτόχρονα μια ευκαιρία για την Πολεμική μας Αεροπορία να εκπαιδευτεί σε νέα σενάρια με βάση τις απειλές των γειτόνων. Ένα ακόμη ζητούμενο για τα «γεράκια» της HAF είναι η σταδιακή ενσωμάτωση των πανίσχυρων Rafale στον επιχειρησιακό σχεδιασμό με τις πρώτες έξι Γαλλικές «ριπές» να εκπαιδεύονται σε ρυθμούς «after burner» ενώ η Πολεμική μας Αεροπορία αναμένει στα τέλη του 2022 τα επόμενα έξι καινούργια game changer Rafale από τη Γαλλία. Ήδη στο Αεροπορικό Επιτελείο επικρατεί ικανοποίηση για το εκπαιδευτικό επίπεδο των πρώτων ιπτάμενων αλλά και τεχνικών της 332 Πολεμικής Μοίρας «γεράκι» μόλις οκτώ μήνες από τότε που τα υπερσύγχρονα ‘’Δελταπτέρυγα’’ προσγειώθηκαν στην ‘’φωλιά’’ τους, στην 114 Πτέρυγα Μάχης στην Τανάγρα. Με το επόμενο άλμα της HAF να έρχεται σύντομα όταν θα αρχίσει να παραλαμβάνει τα πρώτα αναβαθμισμένα F-16 Viper.
Γραφεία στα οποία σίγουρα θα θέλατε να δουλεύετε!
Μπορεί όταν ακούτε για δουλειά γραφείου το μυαλό σας να πηγαίνει κατευθείαν σε βαρετές αίθουσες γεμάτες υπολογιστές χωρίς χρώμα όμως υπάρχουν και οι εταιρείες που κάνουν τη διαφορά.
Για την ακρίβεια παρακάνουν τη διαφορά, αλλά το σίγουρο είναι πως δημιουργούν ένα αξιοζήλευτο εργασιακό περιβάλλον όπου όλοι θα ήθελαν να είναι υπάλληλοι έστω για μια μέρα. Ποιος δε θα ήθελε να δουλεύει:
Σε γραφείο περιτριγυρισμένο από τη φύση, της αρχιτεκτονικής εταιρείας Selgas Cano, στην Ισπανία
Σε μια φωλιά, στα γραφεία της Wieden + Kennedy, στο Πόρτλαντ
Στο γρασίδι των γραφείων της TBWA Hakuhodo, στην Ιαπωνία
Στα γραφεία της Pixar, στη Καλιφόρνια
Σε αυτά τα πολύχρωμα κουβούκλια, στο BBC North, στο Ηνωμένο Βασίλειο
Αλλά και σε αυτά τα γραφεία της ίδιας εταιρείας
Σε αυτή τη μεγάλη αιώρα στα γραφεία της Google, στο Πίτσμπουργκ
Στα γραφεία της Co-Merge, στο Σαν Ντιέγκο
Στα γραφεία της Google, στο Τελ Αβίβ
Στη Red Bull, στην Αυστρία
Στην LEGO, στη Δανία
Με θέα τον ορίζοντα, στον Όμιλο GPT, στην Αυστραλία
Στα γραφεία της Google, στη Ρωσία
Καθισμένος σε αυτά τα μαξιλάρια στην εταιρεία DTAC, στην Μπανγκόκ
Στα γραφεία της Three Rings, στο Σαν Φρανσίσκο
Σε ένα από τα γραφεία της Macquarie Group, στην Αυστραλία
Σε αυτό το ήσυχο δωμάτιο, στα γραφεία της Google στη Ζυρίχη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)