Το Χωρίς Εσένα

θα πρέπει να σε πάρει μαζί του αν θέλεις να σε ταξιδέψει

χωρίς τη δική σου προσπάθεια

είναι κάτι που έρχεται

δεν το προκαλείς

σε ξεπερνά, σε φτάνει

δεν του μιλάς, το ακούς

δεν είσαι εσύ, είναι εκείνο

θα πρέπει να σε πάρει μαζί του αν θέλεις να σε ταξιδέψει

σαν εσύ το αισθάνεσαι

μόνο για να είναι δικό σου

σαν συντροφιά·

θα πρέπει να σε φτάσει για να το χαρείς

είναι τόσο βαθύ, τόσο βαθύ

είναι πάντα στα μάτια σου

σε κυβερνά

το κυβερνάς

δεν ξέρεις

είναι σαν μόνο του

έρχεται, σε φτάνει

μην το ζορίζεις

χωρίς βιασύνη, χωρίς καθυστέρηση

πάντα στην ώρα του, όσο κέρδισες με την αλήθεια σου·

οι υπολογισμοί σου δεν το αφορούν

σε φτάνει αργά

και εγκαθίσταται στο πρόσωπο σου

κατακλύζει τη μορφή σου

με μια σκέψη το χάνεις

βυθίζεις τα χέρια σου μέσα απ’ το πηγάδι να το τραβήξεις

έπεσε

μα σαν τα χέρια σου αφαιρείς εκείνο σε φτάνει

έρχεται, μόνο του έρχεται χωρίς να ξέρεις από πού

σε φτάνει. Εσύ δίνεις μόνο τη συγκατάθεσή σου

και μαζί του πορεύεσαι

αυτό που θέλεις πιο πολύ

σαν να μην είναι δικό σου

στην ησυχία, τη σιωπή αναδύεται

το κατατρεγμένο σου

απλώς περνάς εσύ και σε φτάνει

δεν έχει άλλο, είναι το περισσότερο

αυτό που μπορεί να σε φτάσει

αυτό που σαν μονάχο του σε παίρνει μαζί του

και σε ταξιδεύει

είναι κάτι που το συναντάς

κάτι που του παίρνεις τη θέληση και την κάνεις δική σου

όμως σε φτάνει, τα υπόλοιπα λόγια περισσεύουν

όλα σ’ αυτή την υπόθεση θα ήταν μια φλυαρία

σε φτάνει και σε κάνει δικό του

κι αφού σε κάνει δικό του σαν δικό σου το κρατάς

και δεν μπορείς πια να το χάσεις

μα όχι χωρίς να σε φτάσει

τόσο απλά σαν λογικό να είναι.

Εσύ, γι’ αυτό, είσαι η γεύση του.

Κι η γεύση του, είναι της ζωής σου η γεύση. 

Πάντα σε φτάνει όσο σε φτάνει

κι έχει περισσότερο απ΄το ίδιο και καλύτερο.