Ένας Πομάκος φωνάζει: “Οι Πομάκοι δεν είμαστε μειονότητα, είμαστε Έλληνες!”

Ως Ξανθιώτης, έχω μεγάλη ευαισθησία στο εθνικό ζήτημα, που σχετίζεται με τους Έλληνες πομακικής ρίζας, στο οποίο αναφέρεται τόσο ξεκάθαρα με αυτόν τον απόλυτα σαφή τρόπο ο αδελφός μας, Μπίμαση Σεντάτ, αγγίζοντας τα βάθη της ψυχής μας: «Οι Πομάκοι δεν είμαστε μειονότητα, είμαστε Έλληνες»! Και στο ζήτημα αυτό έχει τη θέση της η γνωστή έκφραση: «Πώς αναπαράγονται τα θηρία; – Με την επιείκεια»! Και με τη σκόπιμη και εθνικά ύποπτη υποχώρηση και ανοχή, θα πρόσθετα, στις πρωτοβουλίες που παίρνει ο θρασύδειλος Τούρκος, για τον οποίο λέμε πώς αν του δείξεις τα …μπροστινά σου το βάζει στα πόδια κι’ αν του δείξεις τα οπίσθιά σου ορμάει! Δεκαετίες πριν ξεκίνησε η διάβρωση του ορεινού πληθυσμού, όπου βρίσκονται τα πομακοχώρια,, με ενέργειες και μεθοδεύσεις, τις οποίες αν δήλωνε δημόσια η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ότι αγνοούσε, αυτό θα έμοιαζε με ομολογία συνενοχής της, αφού κανείς δεν θα πίστευε ότι λέει την αλήθεια. Η παράλειψη της πολιτείας να στείλει στην περιοχή Έλληνες δασκάλους, ώστε οι Έλληνες πομακικής ρίζας να μαθαίνουν από το νηπιαγωγείο την ελληνική γλώσσα, διευκόλυνε τις δράσεις του τουρκικού προξενείου και τις οργανωμένες αποστολές από την Τουρκία, με έφεδρους αξιωματικούς, που έφθαναν στην περιοχή ως δάσκαλοι της τουρκικής! Όμως, κι’ άλλα χίλια χρόνια να περάσουν, ακόμη και υπό τις σημερινές συνθήκες που ευνοούν τη διάβρωση, καμιά δύναμη δεν θα μπορέσει να κάνει τους Έλληνες πομακικής ρίζας να παραδεχθούν ότι είναι Τούρκοι, διότι έχουν διακριτικά στοιχεία στην προσωπικότητά τους, που τους ξεχωρίζουν ακόμη και έναντι των άλλων κομματιών του Ελληνισμού. Υπάρχει κάτι αριστοκρατικό στην πομακική κοινότητα και χωρίς να είναι μυστήριο, όταν κανείς τους γνωρίσει από κοντά ή σχηματίσει εκτίμηση βάθους, διεξάγοντας επιστημονική έρευνα, εντοπίζει την ύπαρξη εξαιρετικών χαρισμάτων σε όλες τις ηλικίες των Ελλήνων πομακικής ρίζας, όπως αξιοπρέπεια, εντιμότητα, σοβαρότητα,, εργατικότητα, αξιοπιστία, νοικοκυροσύνη, συνοχή και ειλικρινείς σχέσεις στο στενό και ευρύτερο περιβάλλον τους. Είχα δύο υπαλλήλους στην εφημερίδα μου και αποκλείεται να ξεχάσω πόσο εργατικοί, υπομονετικοί, ευγενικοί και συνεπείς ήταν στην εργασία τους, αλλά και πόσο πιστοί ήταν ως φορείς του πνεύματος που εξέφραζε η αδούλωτη και ανεξάρτητη, ακόμη και στη διάρκεια της απριλιανής παρένθεσης, εφημερίδα που είχα εκδόσει. Με συγκίνησε το άρθρο του αδελφού μας, Μπίμπαση Σεντάτ, που φιλοξένησε o ιστότοπος aienaristeyein.com και, ειλικρινά, αισθάνομαι την ανάγκη να του ζητήσω δημόσια συγνώμη, διότι ως Έλληνας και ως Θρακιώτης, συμμερίζομαι και ευθύνες που δεν έχω, παρότι δεν πρόκειται να αμνηστεύσω ποτέ τα εγκλήματα που διαπράττονται στο ακριτικό χώρο της Θράκης, τον οποίο θα έπρεπε να τον φροντίζαμε ως το «Εθνικό Παρατηρητήριο», που βλέπει προς τα όνειρα της Φυλής και προς τις από καταβολής κόσμου σκλαβωμένες πατρίδες. Συγνώμη, μέσα από την καρδιά μου, αδελφέ μου, Μπίμπαση Σεντάτ.

Γαβριήλ Θ. Λαμψίδης
Δημοσιογράφος

 aienaristeyein