Ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1967 ξύπνησε μια βαθιά αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των ακτιβιστών της Μαύρης Δύναμης στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναγκάζοντας πολλούς να ευθυγραμμιστούν με την παλαιστινιακή υπόθεση. Λειτουργώντας με την ψευδαίσθηση ότι ο μαύρος ακτιβισμός θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως όπλο ενάντια στην εξουσία των Λευκών εθνικών, ο Αμερικανικός Εβραϊσμός σύντομα ανακάλυψε ότι η λεπίδα που είχαν σφυρηλατήσει θα μπορούσε εξίσου εύκολα να στραφεί προς την κατεύθυνσή τους.
Ακόμη και πριν από το 1967, τα θεμέλια της υποστήριξης των Μαύρων για την παλαιστινιακή υπόθεση είχαν τεθεί, κυρίως μέσω της πρώιμης υπεράσπισης της αλληλεγγύης των Μαύρων-Παλαιστινίων από τον Μάλκολμ Χ. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1964, επισκέφθηκε τη Γάζα, περιηγήθηκε στον προσφυγικό καταυλισμό Khan Younis και συνάντησε τον Παλαιστίνιο ποιητή Harun Hashim Rashid.
Το δοκίμιό του «Σιωνιστική Λογική» δεν τράβηξε γροθιές: «Οι Ισραηλινοί Σιωνιστές είναι πεπεισμένοι ότι έχουν καμουφλάρει με επιτυχία το νέο είδος αποικιοκρατίας τους. Η αποικιοκρατία τους φαίνεται να είναι πιο «καλοπροαίρετη», πιο «φιλανθρωπική», ένα σύστημα με το οποίο κυβερνούν απλώς κάνοντας τα πιθανά θύματά τους να δεχτούν τις φιλικές προσφορές τους για οικονομική «βοήθεια» και άλλα δελεαστικά δώρα». Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του το 1965 στο Ντιτρόιτ, ο Μάλκολμ Χ κατέστησε σαφές το όραμά του για την Παλαιστίνη: «Χρειαζόμαστε μια ελεύθερη Παλαιστίνη... Δεν χρειαζόμαστε μια διαιρεμένη Παλαιστίνη. Χρειαζόμαστε μια ολόκληρη Παλαιστίνη».
Ο πραγματικός σεισμός ήρθε τον Ιούνιο-Ιούλιο του 1967 όταν η Φοιτητική Μη Βίαιη Συντονιστική Επιτροπή (SNCC) -ένας πυλώνας του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα- δημοσίευσε το «Το Παλαιστινιακό Πρόβλημα: Δοκιμάστε τις γνώσεις σας» στο ενημερωτικό της δελτίο. Το άρθρο κατηγόρησε το Ισραήλ ότι ιδρύθηκε «μέσω του τρόμου, της βίας και των σφαγών» και ισχυρίστηκε ότι «οι σιωνιστικές τρομοκρατικές συμμορίες... σκόπιμα έσφαξαν και ακρωτηρίασαν γυναίκες, παιδιά και άνδρες». Υποστήριζε: «ΤΟ ΙΣΡΑΉΛ ΦΥΤΕΎΤΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΌΜΙ ΤΗΣ ΑΣΊΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΉΣ ΧΩΡΊΣ ΤΗΝ ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΈΓΚΡΙΣΗ ΟΠΟΙΑΣΔΉΠΟΤΕ ΧΏΡΑΣ ΤΗΣ ΜΈΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΉΣ, ΤΗΣ ΑΣΊΑΣ Ή ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΉΣ!» Ο Stokely Carmichael, ο πρόεδρος του SNCC από το 1966-1967, ο οποίος αργότερα θα γινόταν παναφρικανός ακτιβιστής, προώθησε ένα «τριηπειρωτικό» όραμα που ενώνει τους έγχρωμους λαούς του Παγκόσμιου Νότου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό – με τους Παλαιστίνιους να διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο σε αυτό το επαναστατικό σχέδιο.
Ο καταξιωμένος συγγραφέας Τζέιμς Μπάλντουιν, αρχικά αισιόδοξος για το Ισραήλ, μετατοπίστηκε δραματικά προς τη φιλοπαλαιστινιακή πλευρά του διαδρόμου στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η Παλαιστίνια μελετήτρια Nadia Alahmed σημείωσε ότι «μόλις ο Baldwin άλλαξε γνώμη για το Ισραήλ, δεν σταμάτησε ποτέ να το επικρίνει. Ο Baldwin ήταν μια από τις πρώτες παραγωγικές μαύρες αμερικανικές φωνές που αναγνώρισαν το Ισραήλ για αυτό που πραγματικά είναι». Σε ένα δοκίμιο του 1979 για το The Nation, ο Baldwin έγραψε: «Αλλά το κράτος του Ισραήλ δεν δημιουργήθηκε για τη σωτηρία των Εβραίων. δημιουργήθηκε για τη σωτηρία των δυτικών συμφερόντων... Οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν για τη βρετανική αποικιακή πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» και για την ένοχη χριστιανική συνείδηση της Ευρώπης για περισσότερα από τριάντα χρόνια». Η αλλαγή γνώμης του Baldwin επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τις συνομιλίες του με τα μέλη του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων Stokely Carmichael, Huey P. Newton και Bobby Seale.
Για πολλούς μέσα στο κίνημα της Μαύρης Δύναμης, οι Παλαιστίνιοι αντιπροσώπευαν έναν συγγενικό λαό που αντιστεκόταν στην αποικιακή κυριαρχία. Η στενή ευθυγράμμιση των Ηνωμένων Πολιτειών με το Ισραήλ απλώς επιβεβαίωσε αυτή την αίσθηση κοινού αγώνα. Αντίθετα, για τους Εβραίους φιλελεύθερους που είχαν διαδηλώσει για τα πολιτικά δικαιώματα, υποστήριζαν τους σκοπούς των Μαύρων και ταυτίζονταν εδώ και καιρό με τον προοδευτικό συνασπισμό, αυτή η αλλαγή ήρθε ως βαθιά απογοήτευση.
Η κάποτε περίφημη συμμαχία Εβραίων-Μαύρων, που γεννήθηκε στο χωνευτήρι του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα της Αμερικής, τελικά διαλύθηκε ενάντια στη σκληρή πραγματικότητα του παγκόσμιου νότιου εθνικισμού και του αυξανόμενου αντισιωνιστικού αισθήματος μεταξύ ορισμένων τομέων της μαύρης πολιτικής κοινότητας.
Τέτοιες εντάσεις θα συνεχιστούν τις επόμενες δεκαετίες. Τον Αύγουστο του 1991, η γειτονιά Crown Heights του Μπρούκλιν -όπου ζει ένας μεγάλος πληθυσμός Αμερικανών της Καραϊβικής και η χασιδική εβραϊκή κοινότητα Lubavitch- ξέσπασε σε τρεις ημέρες βίαιων αναταραχών όταν ένας Χασιδιστής οδηγός χτύπησε και σκότωσε κατά λάθος ένα μαύρο παιδί. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα κύμα αντιεβραϊκών ταραχών που άφησε έναν άνδρα νεκρό, εκατοντάδες τραυματίες και συνεχείς εντάσεις Μαύρων-Εβραίων.
Οι ταραχές του 1991 στο Crown Heights σηματοδότησαν μια αποφασιστική ρήξη στις σχέσεις Μαύρων-Εβραίων. Όπως το έθεσε ωμά ο ιστορικός Έντουαρντ Σαπίρο, αυτή ήταν «η μόνη εξέγερση στην αμερικανική ιστορία στην οποία η βία στράφηκε κατά των Εβραίων», με όχλους να φωνάζουν «Σκοτώστε τον Εβραίο». Η δολοφονία του Yankel Rosenbaum και η αρχική αθώωση του επιτιθέμενου προκάλεσε «άμεση και οργισμένη δυσπιστία» στην εβραϊκή κοινότητα, σύμφωνα με έκθεση του τότε Διευθυντή Ποινικής Δικαιοσύνης και Επιτρόπου του Τμήματος Υπηρεσιών Ποινικής Δικαιοσύνης Richard H. Girgentini.
Οι αποτυχίες της ηγεσίας βάθυναν το ρήγμα. Η έκθεση Girgenti της πολιτείας αποκάλεσε το Crown Heights «την πιο εκτεταμένη φυλετική αναταραχή στη Νέα Υόρκη εδώ και πάνω από 20 χρόνια» και κατηγόρησε το Δημαρχείο ότι δεν ενήργησε «έγκαιρα και αποφασιστικά».
Η αναβίωση του Black Lives Matter το 2020 άνοιξε ξανά βαθιές ρωγμές στην άβολη συμμαχία μεταξύ Μαύρων και Εβραίων. Μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, το BLM δήλωσε αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους και ζήτησε να τερματιστεί η «αποικιοκρατία των εποίκων σε όλες τις μορφές», σηματοδοτώντας μια στροφή προς την αντι-ισραηλινή ρητορική που εκνεύρισε πολλές εβραϊκές ομάδες που κάποτε είχαν αγκαλιάσει το κίνημα.
Η ρήξη διευρύνθηκε μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Το BLM Chicago δημοσίευσε —και στη συνέχεια διέγραψε— μια εικόνα ενός αλεξίπτωτου πλαγιάς που φέρει μια παλαιστινιακή σημαία, που ερμηνεύεται ευρέως ως ένδειξη υποστήριξης στη Χαμάς. Το BLM Grassroots ακολούθησε σύντομα με μια δήλωση που καταδίκαζε το «σύστημα απαρτχάιντ» του Ισραήλ και υπερασπιζόταν το «δικαίωμα των Παλαιστινίων να αντιστέκονται».
Η αντίδραση από τον οργανωμένο Εβραϊσμό ήταν άμεση. Η ADL καταδίκασε δημόσια τα εθνικά παραρτήματα του BLM για τη διάδοση «άρρωστων, διεστραμμένων και απάνθρωπων» μηνυμάτων. Ο Διευθύνων Σύμβουλος Τζόναθαν Γκρίνμπλατ προειδοποίησε ότι η εξύμνηση της Χαμάς δεν θα γίνει ανεκτή - ένα μήνυμα που στοχεύει αναμφισβήτητα να υπενθυμίσει στους μαύρους ακτιβιστές τη θέση τους στον πόλο τοτέμ κατά των Λευκών.
Ακόμη και εξέχοντες Εβραίοι διασκεδαστές συμμετείχαν. Σε μια συνέντευξη τον Νοέμβριο του 2023 στο The Back Room με τον Andy Ostroy, η ηθοποιός Julianna Margulies, εβραϊκής καταγωγής Ασκενάζι και περισσότερο γνωστή για τους ρόλους της στο The Good Wife και στο ER, ισχυρίστηκε ότι οι μαύροι Αμερικανοί είχαν υποστεί «πλύση εγκεφάλου για να μισούν τους Εβραίους».
Παρ' όλη τη συζήτηση για «κοινή καταπίεση», η ιστορία δείχνει ότι οι ηθικές συμμαχίες σπάνια επιβιώνουν από την πολιτική πραγματικότητα. Από τον Μάλκολμ Χ μέχρι το Black Lives Matter, η ιστορία παραμένει η ίδια: κάθε φορά που η παλαιστινιακή υπόθεση αναδεικνύεται, ανοίγει ξανά το ρήγμα μεταξύ των μαύρων ριζοσπαστών και των Εβραίων μεσιτών εξουσίας - υπενθυμίζοντας στον αμερικανικό εβραϊσμό ότι ακόμη και τα πιο αξιόπιστα γκόλεμ θα στραφούν τελικά εναντίον των Εβραίων αφεντικών τους.
https://www.theoccidentalobserver.net/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου