Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2020

H αρπαγή της Ευρώπης

Πιστή αντιγραφή από εδώ
Mια φορά και έναν καιρό ζούσε μια όμορφη κοπέλα η Ευρώπη που ήταν αδελφή  του Κάδμου ιδρυτή της Θήβας και κόρη του Αγήνορα. Η όμορφη Ευρώπη εκεί που έπαιζε με τις φιλενάδες της στην εξοχή και μάζευε λουλούδια την είδε ο Θεός Δίας και ξετρελάθηκε από τα βέλη του θεού Ερωτα.
 Ο Δίας μεταμορφώθηκε σε έναν εύσωμο, δυνατό και ήρεμο ταύρο που βόσκει αμέριμνος δίπλα στις κοπελιές έχοντας κατά νου πως θα ξελογιάσει την Ευρώπη. Εκείνη γοητευμένη από την ήρεμη δύναμη και την κορμοστασιά του, τον πλησίασε και άρχισε να τον χαιδεύει και εντελώς γοητευμένη δεν δίστασε να τον ιππεύσει νομίζοντας ότι έχει να κάνει με ένα άλογο. Τότε ο μεταμορφωμένος Θεός άρχισε να τρέχει καλπάζοντας πάνω από ξεριά και θάλασσα.Η Ευρώπη έκλαιγε μα δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα με την  ορμή του ταύρου.
Εφτασαν σην Κρήτη.
Οταν πάτησαν τα πόδια τους στο νησί δεν υπήρχε ταύρος. Ο Δίας πήρε απο το χέρι την Ευρώπη που πλέον με τα μάτια χαμηλωμένα είχε καταλάβει, και την οδήγησε στο Δικταίο άντρο, την σπηλιά στο οροπέδιο του Λασιθίου εκεί που είχε γεννηθεί και μεγαλώσει.
Καρπός του έρωτα τους ήταν ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς.

Το σπήλαιο όπως είναι σήμερα


 Ο Δίας βέβαια μετά εγκατέλειψε την Ευρώπη και πήγε στον Ολυμπο στον θρόνο του. Η Ευρώπη πήρε  σύζυγο της το βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα τον οποίο και έπεισε να κάνει τα παιδιά της με το Δία , παιδιά του . Μετά τον θάνατο του Αστερίωνα ο μεγαλύτερος απο τα δύο παιδιά, ο Μίνωας  έγινε  ο βασιλιάς της Κρήτης.
Ελληνικό αγγείο (480 π.Χ.)



Κάθε μύθος δεν έχει απαραίτητα και μία εκδοχή.
Η παράδοση των Γορτύνιων λέει ότι η ερωτική συνεύρεση του Δία και της Ευρώπης έγινε στην περιοχή της Γόρτυνας  κάτω απο την σκιά ενός πλατάνου ο οποίος και απο τότε έμεινε αειθαλής κάτι που αποτυπώνετε στα νομίσματα της εποχής.

Δίδραχμο Γόρτυνας (200π.Χ]


Κέρμα Γόρτυνας (320π.Χ.)


Ο Μύθος πάντως είναι ζωντανός  ακόμα και στις ημέρες μας

Κέρμα Κύπρου προ ευρώ






Eνας  αξιοπρεπής μύθος που σέβεται τον εαυτό σαν μύθος  έχει το χρέος να εμπνέει για να επιβιώσει . Έδώ που τα λέμε, αυτός ο μύθος μια χαρά τα κατάφερε, για χρόνια και χρόνια  μιας και ενέπνευσε αμέτρητους καλλιτέχνες κυρίως στη γηραιά ήπειρο η οποία και ζήλεψε το όνομα της όμορφης ηρωίδας και το έκανε δικό της. 


Aγαλμα του Νίκου και Παντελή Σωτηριάδη  στην είσοδο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.


Rosengarten Βέρνη- Ελβετία


Hyde Park-Λονδίνο




Πανεπιστήμιο Τενεσί- Αμερική



Sarasota- Φλώριδα-Αμερική



Χάλμσταντ Σουηδία





Κρασνογιάρσκ-Ρωσία


Χάγη 




Άλσος Περιστερίου - γλυπτό του Ι. Μπαρδή



Τοιχογραφία στην Πομπηία







Luca Giordano (1675-77)


Φρανσουά Μπουσέ



Noel-Nicolas Coypel (1729)




Ρέμπραντ (1632)



Francesco Albani (1620-25)



 Francesco Albani (1578-1660)



Jacob Jordaens (1615-16)



Berchem Nicolaes Pietersz


Noel-Nicolas Coypel (1727)



Cesar van Everdingen (1650)


Φρανσουά Μπουσέ  (1747)




Simon Vouet (1640)






Guido  Reni


Paolo Veronese (1528-1588)



Τιτσιάνο (1562)


Zαν-Μπατιστ Μαρί Πιερ (1750)




Το μαγικό ραβδάκι του μύθου δεν δούλεψε μόνο για τους  καλλιτέχνες  μιας εποχής


Μαίρη Παπακωνσταντίνου












Γιώργος Γεωργακόπουλος


Oleg Osipoff (2004)



Alexander Sigov


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου