Τύχη

Σήμερα ας πούμε ότι ήταν μια κάπως πιό δροσερή μέρα.  Είχαμε να στείλουμε ένα γράμμα από το ταχυδρομείο,  έτσι μετά από καιρό,  περπατήσαμε ως εκεί,  στο κέντρο της πόλης μας και ήταν αρκετά απολαυστικά,  δεν μας πείραξε η ζέστη.

Βγαίνοντας από το σπίτι,  βρήκαμε 10 ολόκληρα ευρώ.  Έτσι,  μετά το ταχυδρομείο,  πήγαμε στην πιό δροσερή γωνιά της πόλης και ήπιαμε τα freddo μας.  Κερασμένα κι ας είναι η αλήθεια πως τον λυπήθηκε η ψυχή μου αυτόν που τα έχασε.
Δίπλα μας καθόταν δύο άντρες.  Εντάξει το ότι τελευταία είμαστε περισσότερο ωτακουστές παρά κουβεντιάζουμε μεταξύ μας δεν θα το συζητήσω.  Θα πω όμως πως ο ένας εκ των δύο ανδρών,  αυτός που μιλούσε και πιο πολύ,  φαινόταν άνθρωπος που έφαγε τη ζωή με το κουτάλι,  που έστιψε την πέτρα.

Έλεγε λοιπόν πως αν έχουμε πχ δύο ανθρώπους που ξεκινούν ένα εγχείρημα,  στην προκειμένη περίπτωση ήταν μια δουλειά,  μια επιχείρηση,  κι έχουν το ίδιο ταλέντο,  τα ίδια προσόντα,  κι ο ένας από τους δύο βοηθηθεί από τον παράγοντα τύχη,  θα εκτοξευθεί,  θα πάει πολύ πιο μπροστά.

Αναρωτιέμαι βέβαια εγώ με το απλό μου μυαλουδάκι,  όταν λέμε ότι δύο άνθρωποι έχουν το ίδιο ταλέντο τί εννοούμε;
Πώς μετριέται αυτό;
Ξέρει κανείς την εμπειρία του καθενός,  τις συμβουλές που έχει ακούσει,  τα πράγματα που έχει δει,  την ευελιξία του,  την ευστροφία του;
Εδώ λέμε την λέξη ''μεγάλο''  100 άνθρωποι κι εννοούμε 100 διαφορετικά μεγέθη!

Στην τύχη δεν πιστεύω αλλά πιστεύω στην ευελιξία και στην ευστροφία.  Στην τόλμη και την καπατσοσύνη.  Στο σωστό ένστικτο.  Και στους ρεαλιστικούς στόχους στους οποίους φτάνεις χτίζοντας μόνος σου σκαλοπάτι σκαλοπάτι τα βήματα.

Εσείς πιστεύετε στον παράγοντα τύχη;

υ.γ.
στη φωτογραφία μια πολύ συμπαθητική λιβελούλα που λένε πως φέρνει τύχη.


metofeggariagalia