Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019

Το μικρό παράθυρο ανάμεσα στην σκέψη και στην πράξη


σκέψεις


Όλες οι σκέψεις, οι επιθυμίες, η παρόρμηση να αντιδράσουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα συναισθήματα… όλη τούτη η αυθόρμητη έκφραση του ανθρώπου, μοιάζει με μπουρμπουλήθρες που αναδύονται από τα βάθη του ωκεανού. Δεν ξέρουμε από πού προέρχονται αλλά ούτε και μπορούμε να τις σταματήσουμε. Τουλάχιστον έτσι μοιάζει.


Mας ενοχλεί κάτι και αντιδρούμε με θυμό, με ζήλια ή αποσυρόμαστε στο καβούκι μας. Όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως το υπολογίζουμε, απογοητευόμαστε. Όμως υπάρχουν και άνθρωποι που μπορούν να διαχειριστούν τις προκλήσεις με χάρη και ευγένεια, μετουσιώνοντας την μπουρμπουλήθρα της  ζήλιας ή του θυμού ή της απογοήτευσης πριν σκάσει στην επιφάνεια της θάλασσας. Τούτοι οι άνθρωπου έχουν την δύναμη να σταματήσουν την συγκεκριμένη μπουρμπουλήθρα και να την μεταμορφώσουν. Είναι η έκφραση της ήρεμης δύναμης που σβήνει τις αντιδράσεις του κόσμου. Τούτοι οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να ταΐζουν το εγώ σε εκείνους και στους άλλους, δημιουργώντας μια κατάσταση ηρεμίας που τόσο έχουν όλοι ανάγκη.
Όταν εσωτερικεύεσαι, αρχίζει η σιωπηλή και σταδιακή μεταμόρφωση του εαυτού σου.
Και τότε ανακαλύπτεις πως μεταξύ ενός γεγονότος και μιας αντίδρασης, υπάρχει ένα μικρό παράθυρο που γίνεται αντιληπτό μόνο όταν παραδοθείς στην ευδαιμονία του κοσμικού χορού. Είναι εκείνο το παράθυρο που για κλάσματα δευτερολέπτου, ρίχνει ένα λαμπερό φως μετά το γεγονός και πριν την αντίδραση, για έναν μόνο σκοπό: να σου δώσει μια επιλογή.
Θέλει εξάσκηση για να μάθεις να προλαβαίνεις τις μπουρμπουλήθρες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος σε αδικήσει, θυμώνεις. Και μετά ζεις με τα αποτελέσματα του θυμού σου καθώς το εγώ προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αν όμως προλάβεις την αντίδραση, δηλαδή την μπουρμπουλήθρα του θυμού πριν σκάσει στην επιφάνεια της θάλασσας, τότε έχεις μετουσιώσει την κατάσταση.
Βαθιά στην θάλασσα, δηλαδή στο υποσυνείδητο του νου, υπάρχει ένας μηχανισμός που παράγει τούτες τις μπουρμπουλήθρες. Ο καθένας έχει διάφορους μηχανισμούς. Αν για παράδειγμα, μετά από μια απόρριψη συνηθίζεις να πηγαίνεις σπίτι σου μαζί με τρία κιλά γλυκά για να τα φας μπροστά από την τηλεόραση, αυτός είναι ένας μηχανισμός. Το γεγονός (απόρριψη) δημιουργεί μια συγκεκριμένη μπουρμπουλήθρα αντίδρασης (φαγητό). Αν για παράδειγμα, κάθε φορά που τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θες εσύ  βυθίζεσαι ολοένα και περισσότερο στην κατάθλιψη, τούτος είναι ένας ακόμη μηχανισμός του νου που παράγει μια συγκεκριμένη αντίδραση.
Να παρατηρείς τις μπουρμπουλήθρες και σύντομα θα δεις εκείνο το μικρό παράθυρο που θα τραβήξει την προσοχή σου..
Πριν αντιδράσεις με τον τρόπο που συνηθίζεις, στάσου για λίγο και ρώτησε τον εαυτό σου: “Έχει σημασία;”. Όταν κάποιος σε απορρίψει, σε αδικήσει ή χάσεις την δουλειά σου και ετοιμάζονται να σε κατακλίσουν χιλιάδες σκέψεις και σημασία, θα μπορείς να πεις: “Δεν έχει καμία σημασία. Το απελευθερώνω”.
Δεν χρειάζεται να θυμώνεις. Άσε τον άλλον να νομίζει ό,τι νομίζει.
Δεν χρειάζεται να αποκτήσεις ένα ακόμη ρούχο όταν όλα όσα έχεις σε εξυπηρετούν. Κι ας φοράς τα ίδια.
Δεν χρειάζεται να φας τόσα γλυκά. Φάε ένα και μετά κάνε κάτι δημιουργικό αντί να καθίσεις μπροστά από την τηλεόραση.
Δεν χρειάζεται να απαντήσεις σε μια προσβολή. Κάνε κάτι απρόβλεπτο αντί αυτού: χαμογέλασε κι ας βράζεις μέσα σου.
Δεν χρειάζεται να μιλάς για να μιλάς. Αποστασιοποιήσου. Χαμογέλασε. Κι όταν μιλήσεις, να δώσεις το 100% της προσοχής σου στο άτομο στο οποίο απευθύνεσαι.
Δεν χρειάζεται να κάνεις τα προβλέψιμα. Εκμεταλλεύσου το παράθυρο. Κάνε το απρόβλεπτο. Σταμάτησε την μπουρμπουλήθρα.
Το να βρίσκεις τα μικρά παράθυρα είναι τρόπος ζωής και θέλει εξάσκηση.
Όταν το καταφέρνεις, αρχίζεις να αποδυναμώνεις τους μηχανισμούς και στο τέλος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σωρό άχρηστα εξαρτήματα στο βάθος του ωκεανού. Η άμμος και τα κοράλλια σύντομα θα τα σκεπάσουν. Και τότε μεταμορφώνεται ο άνθρωπος καθώς φωτίζεται ο νους. Και από τα βάθη του ωκεανού, αναδύονται  πλέον μόνο μπουρμπουλήθρες που ωθούν τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει αυτό που πραγματικά είναι: η Συνειδητότητα, Ευδαιμονία, Ύπαρξη.
Κάπως έτσι αλλάζουν οι συμπεριφορές των ανθρώπων και η ψυχή απαλλάσσεται από το βάρος, για να ταξιδέψει ανάλαφρη στο επίπεδο της ανθρώπινης εμπειρίας. Κάπως έτσι αλλάζει και η φαινομενικά προδιαγεγραμμένη πορεία του ανθρώπου: επεμβαίνοντας στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις εμπειρίες μας, αλλάζουμε και τις ίδιες της εμπειρίες. Η ζωήγίνεται ευκολότερη και όμορφα πράγματα συμβαίνουν.
Μα τελικά… τι είναι εκείνο που μας κάνει να σκεφτόμαστε όπως σκεφτόμαστε και να ενεργούμε όπως ενεργούμε; Τι είναι εκείνο που δημιουργεί τους μηχανισμούς στα βάθη των ωκεανών, στα βάθη του ασυνείδητου και παράγει διαφορετικές σκέψεις, επιθυμίες και συναισθήματα σε κάθε άνθρωπο;
Αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Με αγάπη,
Έλενα
Πηγή: elenaera.com/gr
otrelostouxwriou

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου