ΣΥΡΙΖΑ: Χωρίς αφήγημα, ηθικό και ιδεολογική συγκρότηση

Της Νίκης Ζορμπά 

Στην τελική ευθεία για τις εθνικές εκλογές, Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιμέτωπος δημοσκοπικά με άνετη αυτοδυναμία της Ν.Δ και την τεράστια δυστοκία για εύρημα ενός νέου αφηγήματος που να μην έχει απαντηθεί στις ευρωκάλπες.

"Αχταρμάς"

Το επί 4,5 χρόνια κυβερνών κόμμα, επιπροσθέτως, δείχνει να έχει σοβαρό ζήτημα και ξεκάθαρου ιδεολογικού προσήμου. Ενώ διακηρύττει την ανάγκη για χτίσιμο ενός "αντιδεξιού" μετώπου και βασίζει την προεκλογική του ρητορική σε προσκλητήριο "προοδευτικών δυνάμεων" εναντίον της … "δεξιάς λαίλαπας", έχει συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του βουλευτές προερχόμενους μέχρι και από τους ΑΝΕΛ και μάλιστα εξαιρετικά δεξιας αποχρωσης.

Τέρενς Κουίκ, Κατερίνα Παπακώστα, Θανάσης Παπαχριστόπουλος στέκονται "δίπλα δίπλα" στους εκ του ΠΑΣΟΚ ορμώμενους Γιάννη Ραγκούση και Θάνο Μωραΐτη αλλά και τους καθαυτό συριζαίους, εξ αριστερών μάλιστα του Αλέξη Τσίπρα, Ευκλείδη Τσακαλώτο και Νίκό Φίλη.

Ονόματα, ιδιότητες, ιδεολογικές αφετηρίες, όλα τούτα μπερδεύονται (καθόλου) γλυκά στο νέο ΣΥΡΙΖΑ όπου το πρόταγμα είναι ένα: Όστις διευκόλυνε τον Αλέξη Τσίπρα στους κυβερνητικούς χειρισμούς του καθόλη την διάρκεια της τετραετίας ή και εσχάτως μετά το φευγιό του Πάνου Καμμένου, ψηφίζοντας και τη Συμφωνία των Πρεσπών, ανταμείβεται από τον πρόεδρο του κόμματος με μια θέση στα ψηφοδέλτια.


Γκρίνιες

Ο ιδεολογικός αυτός αχταρμάς δεν έχει περάσει ασφαλώς απαρατήρητος από την κομματική ενδοχώρα. Οι γκρίνιες και η εσωτερική μουρμούρα με το "πώς πάμε να φτιάξουμε αντιδεξιό μέτωπο με αυτούς τους δεξιούς", είναι στην ημερήσια ατζέντα κατ ιδίαν συνομιλιών κομματικών στελεχών, ορισμένα εξ αυτών μάλιστα, βρίσκονται σε θέσεις- κλειδιά.

Η αμηχανία στον ΣΥΡΙΖΑ είναι έκδηλη και απλώς κουκουλώνεται έως την 7η Ιουλίου εις το όνομα της ανάγκης για ταχεία "ανάρρωση" μετά το ηχηρό ευρωεκλογικό χαστούκι που έφαγε ο ΣΥΡΙΖΑ την 26η Μαίου και την ανάγκη να παραμείνει εσωτερικά αρραγές το κόμμα για να μη "σκορπίσει" έως τις εθνικές κάλπες.

Ο κ. τσίπρας εξάλλου, κατά ορισμένους έμπειρους κοινοβουλευτικούς που διαθέτει στο στρατόπεδό του, θα έχει μπροστά του τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση για να ανασυγκροτηθεί και να οικοδομήσει το κόμμα εκείνο που θα μπορέσει να του εξασφαλίσει την ταμπέλα "κεντροαριστερά".

Ιδιαίτερα μετά την κίνηση αυτοχειρίας της Φώφης Γεννηματά, να εκδιώξει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, το ΚΙΝ.ΑΛ αναμένεται να πληρώσει βαρύ τίμημα και στα ποσοστά που θα λάβει- βάσει των δημοσκοπικών ενδείξεων- στην κάλπη της 7ης Ιουλίου.

Χωρίς αφήγημα

Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν έχει σε άλλον τι να προσβλέπει, ει μη μόνον, καταρχάς, στην διατήρηση του ευρωεκλογικού ποσοστού του.

Εάν υπερβεί το 25% δε, θα είναι απολύτως ικανοποιημένο το "σύστημα Τσίπρα", το οποίο έχει πλέον απολύτως συμφιλιωθεί με την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και επενδύει απλώς σε νέο στοίχημα: Την αδιαμφισβήτητη καταγραφή του κόμματος ως δεύτερο πόλο απέναντι στην γαλάζια παράταξη του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Δεδομένου δε ότι ο πρώτος στόχος που είχε θέσει στην αφεετηρία της προεκλογικής περιόδου για ανάσχεση της αυτοδυναμίας της ΝΔ, δεν φαίνεται να μπορεί να επιτευχθεί, μοναδικός ρεαλιστικός στόχος για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ξεκάθαρη υπεροχή του από το ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά ώστε το βράδυ της 7ης Ιουλίου, να μην μπορεί να ισχυριστεί το πρώην ΠΑΣΟΚ, ότι υπέστη στρατηγική ήττα ο όμορος ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό την έννοια αυτή πλέον, πραγματικός στρατηγικός αντίπαλος του κ. Τσίπρα δεν είναι πλέον ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ αλλά το "ακρωτηριασμένο" από την κ. Γεννηματά, ΚΙΝΑΛ, το οποίο φιλοδοξούσε να πάρει πίσω την "κλεμμένη" από τον ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατική του ταυτότητα.

Τούτο ασφαλώς δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάει μέχρι "τέλους" με συνθήματα κινδυνολογικά σχετικά με το πρόγραμμα της Ν.Δ.

Αντιθέτως, θα επιμείνει όλο το επόμενο διάστημα των περίπου δεκαπέντε ημερών που υπολείπονται για τις εθνικές εκλογές σε "τρομολαγνεία", ένεκα συσπείρωσης.

Η ΝΔ απεργάζεται επιστροφή σε μνημονιακές πολιτικές και να φέρει το ΔΝΤ από την πίσω πόρτα, είναι και θα παραμείνει η συριζαική επωδός, ωστόσο ακόμη και το "αφήγημα" τούτο έχει συγκεκριμένη στρατηγική στόχευση: Να ερεθίσει τα "αντιδεξιά" ανακλαστικά ( όσα έχουν απομείνει πλέον στην ελληνική κοινωνία" , συσπειρώνοντας γύρω από το κυβερνών κόμμα όσες κοινωνικές ομάδες, τα διαθέτουν.

Ποντάρει ξεκάθαρα δηλαδή, στην λογική της "χαμένης ψήφου" από την ανάποδη: Το κατά ΣΥΡΙΖΑ δίλημμα εξάλλου, δεν είναι πλέον ( κι ας δηλώνεται έτσι) ποιος θέλετε να σας κυβερνήσει αλλά "ποιος θεωρείτε ότι μπορεί να κάνει πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση".

Capital