Άνοιξη των Οριζόντων

Απρίλης, αναζωογόνηση της φύσης και αναπτέρωση της καρδιάς, θα βρει άραγε μέσα σου το ακριβές αντίτιμο;

Θα βρει άραγε μέσα σου χαρούμενο παιδί; Το χαρούμενο παιδί κάτω από το πνιγμένο είναι.

Άνοιξη λοιπόν, ωραία, θα σταθούμε όμως στην Άνοιξη ή θα συμπληρώσουμε: και λοιπόν;

Και λοιπόν τι; θα περάσει κι αυτή σα σκιά;

Άνοιξη ισχυρή και ικανή να σου χαλάσει τη θλίψη, όμως αρκεί αυτό ή χρειάζεται να σε πετύχει στο μέτωπο;

Κλειστές παραμένουν οι πόρτες του ηλίου μέσα στον άνθρωπο.

Άνοιξη, όμως ο έρωτας που είναι; Και δίχως έρωτα είναι άνοιξη;

Χωρίς ανθισμένη καρδιά είσαι βέβαιος πως η αντίληψη δεν την προσπερνά;

Αν γεμίσεις με προβλήματα τι σου παρέχει εγγύηση πως μπορεί το μάτι σου να πιάσει χελιδόνι;

Αν γεμίσεις φωνές ποιος σου υπόσχεται πως γίνεται να ακούσεις;

Κι αν γεμίσεις με τον εαυτό σου μπορεί άραγε να βρει μέσα σου θέση ο θεός;

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως στον εγωισμό οι άλλοι υπάρχουν;

Κι αν σε ζώνουν φίδια, πες μου, η Άνοιξη είναι το πλησιέστερο ή τα φίδια;

Αν νιώσεις φόβο μπορείς έξω από αυτόν να δεις;

Κι αν μέσα είσαι δεν είναι αυτό το αληθινό σου;

Αν έχεις εσύ ένα βάσανο μήπως δεν το έχει και η Άνοιξη;

Αν έχεις εσύ ένα αγκάθι στο πόδι, γίνεται να μην το έχει πατήσει η άνοιξη;

Αν εσύ σκεφτείς, μήπως νομίζεις μπορείς και να βλέπεις;

Κι όμως, αν εσύ σκεφτείς υπάρχει κάτι σε σένα που μπορεί εκείνη τη στιγμή να βλέπει, χωρίς να είσαι εσύ αυτό.

Άνοιξη, είναι όμως πλησίον μας ή σε μακρινή μας απόσταση;

Όταν μυρίζεις ένα λουλούδι, δεν είναι μήπως έτσι φτιαγμένο λουλούδι να γίνεσαι.

Κι όταν χαϊδεύεις μια γάτα δεν είναι έτσι που την πλησιάζεις;

Ό,τι αγγίζεις δεν είναι έτσι φτιαγμένο που να το παίρνεις;

Και μήπως υπάρχει μεγαλύτερη απόσταση να κρατάς από αυτήν που κάτι δεν σε αγγίζει;

Κι ανάμεσα στις δύο αυτές εκδοχές μήπως τρόμος δεν είναι;

Όμως πες μου, έχεις νιώσει το δέντρο ως πλάσμα;

Και πες μου, έχεις νιώσει ως πλάσμα τη θάλασσα;

Πες μου αν θες, έχεις σκύψει τόσο που να διακρίνεις στο βράχο ζωή;

Πες μου, πως η ύλη δεν σταματάει το βλέμμα σου και δεν υποφέρεις πίσω της.

Πες μου, πως τις αισθήσεις σου ελευθερώνεις από την αιχμαλωσία τους.

Και πες μου, πως η φαντασία σου δεν ναρκώθηκε. Πες μου, πως ο ουρανός σου ξάστερος είναι.

Πες μου, χρειάζομαι να το ακούσω, πως η γλύκα της καρδιάς σου δεν πέτρωσε.

Πες μου πως δεν μαράθηκες και πως ο χρόνος σου δεν σε κατέστησε άγαλμα.

Πες μου, ακόμα κι αν το έχεις κρύψει μέσα σου βαθιά και για αυστηρά προσωπική χρήση,

Πως είσαι καλός, πως συγκινείσαι, πως έχεις κρατημένα δάκρυα για την ομορφιά.

Πες μου, πως εκεί που ζεις δεν υπάρχει θάνατος.

Πες μου, πως εσύ δεν ηττήθηκες, πως η ζωή μέσα σου νίκησε, και πως η αγάπη μέσα σου ολόθερμη ζει. Πες μου πως δεν στοίχειωσες και τα μάτια σου κατεβάζουν ακόμα δροσιά. Πες μου πως εσύ δεν έχεις θαφτεί μέσα στο σώμα σου, και πως το σώμα σου, άσχετα με την ηλικία σου, είναι ακόμα ελαστικό και πρόσφορο έδαφος στον έρωτα.

Πες μου, έχω ανάγκη να το ακούσω, πως η ζωή μέσα σου σού ανεβάζει όμορφες σκέψεις και όνειρα. Πες μου, επιβεβαίωσέ το μου, πως ο κόσμος μας δεν είναι ένα απέραντο νεκροταφείο.

Μίλα μου για την Ανάσταση! 

triala