Θεέ μου, αν κατέβεις με έναν φακό στο ανθρώπινο βάθος τι θα βρεις; Ανάγκη, κίνητρα, επιδιώξεις, ματαιοδοξία, φόβους, επιθυμία, αμφιβολία, ανασφάλεια, πόνο

Βρέχει. Ο Μάρτης σκεπάστηκε από τη συννεφιά. Βρέχει και κάνει Μελαγχολία.

Ας μιλήσουμε λοιπόν με ανοιχτά χαρτιά. Συνηθίζεται η Μοναξιά; Ζητούμενο οι Σχέσεις. Είναι εφικτή σήμερα μια σχέση μεταξύ ενηλίκων; Ζητούμενο, θα μου πεις, η Ειλικρίνεια. Όμως τι είναι Ειλικρίνεια; Νομίζω είναι κάτι σαν διαρκής ποίηση, δηλαδή να έχεις πάντα την ικανότητα, να εκφράζεις άμεσα στον άλλον αυτό που αισθάνεσαι. Ξέρετε πολλούς που να το μπορούν; Ξέρετε πολλούς που να το καταφέρνουν πρώτα οι ίδιοι ως προς τον εαυτό τους; ώστε να σας πούνε και εσάς έτσι αισθάνομαι για σένα;

Ας είμαστε ξεκάθαροι, στον βυθό του μέσου ανθρώπου σήμερα υπάρχει κάτι σαν Άμπρα Κατάμπρα.

Ζητούμενο η Ειλικρίνεια, του λες, μα που να την βρει, την έχει; Θέλω να πω την έχει σε σχέση με τον εαυτό του; Θέλω βαθύτερα να πω, δεν κρύβει από τον εαυτό του πράγματα και δεν του κρύβεται ο εαυτός του; Εσύ ζητάς ειλικρίνεια, αλλά αν του έλεγες εκφράσου ειλικρινά, μπορεί να άκουγες ένα μούγκρισμα, ένα γκρρρρ, ή ένα μακρόσυρτο ααφφφουφφφφ. Κάπου μέσα σε αυτά έπεσε κι η δικιά σας σχέση.

Ζητούμενο η Ειλικρίνεια, να ξέρουμε που πατούμε, που βαδίζουμε, να φτιάχνουμε αισθήματα από την αλήθεια, ισχυρά, όμορφα, αιώνια αισθήματα κι όχι τρεκλισμένα κι αβέβαια.

Θεέ μου, αν κατέβεις με έναν φακό στο ανθρώπινο βάθος τι θα βρεις;

Ανάγκη, κίνητρα, επιδιώξεις, ματαιοδοξία, φόβους, επιθυμία, αμφιβολία, ανασφάλεια, πόνο και κάθε είδους εμπειρία που έχει χαράξει τη μνήμη.

Τι είπατε κυρία μου; Ζητάτε ακόμα Ειλικρίνεια;

Αναρωτιέμαι, είναι εφικτές σήμερα οι ενήλικες ανθρώπινες σχέσεις;

Τους έβαλαν δύο σε ένα δωμάτιο κι έκλεισαν τα παράθυρα, γρύλιζαν ή μούγκριζαν, κάτι τέτοιο κι άρχισαν να μυρίζονται. Εξάντλησαν τον πολιτισμό τους σε σχετικά μικρό διάστημα και ο πληθυντικός, το κύριε και κυρία μου, πέρασε κι από κάτω βγήκε βρισιά. Κι ύστερα κατηγορία κι ούρλιαξε η ενοχή. Έπεσε ο ένας πάνω στον άλλον κι άρχισαν να γλείφονται, ένας άνεμος τους πήρε τα ρούχα κι έμειναν γυμνοί.

Έρωτας. Ω Έρωτα αλλά μέσα στο Μαύρο. Κι έφτιαχναν έρωτα, έρωτα να ξοδέψουν την ανάγκη τους να χτυπηθούν. Εκεί που υπήρχε μαχαίρι να μαχαιρώσει τον άλλον πρόβαλε έρωτας, μια πάλη να αγαπηθούν, να φτάσουν στην αγάπη, στον Ανθό της, στην ίδια τους τη Λύτρωση, για να ανοίξουν του δωματίου τα παράθυρα.

Ιδρώτας, ανοχή, εξουσία, κυριαρχία, όλα πέρασαν σαν μια νοητική ζάλη πάνω από τα σώματα των δύο αυτών υπέρμαχων της ζωής, όμως κυρίως, το ένστικτο που φωλιάζει βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή δεν παραιτήθηκε ποτέ. Δεν έχει άλλο τρόπο να το πεις, το ένστικτο αγώνας είναι, κι αλίμονο στην στρέβλωσή του.

Είναι σήμερα εφικτές οι ενήλικες ανθρώπινες σχέσεις; Φυσικά και είναι, το μήνυμα είναι αισιόδοξο. Όμως οι άνθρωποι γνωρίζονται πάντα από πάνω προς τα κάτω, από τα ψηλά προς τα χαμηλά, από την επιφάνεια προς το βάθος τους. Τα βάθη τους μπορούν ποτέ να μονιάσουν; Ξέρω προσωπικά πολλά ζευγάρια, που και μετά σαράντα χρόνια γάμου τα βάθη τους ποτέ δεν ήρθαν κοντά και ποτέ δεν μόνιασαν. Και είναι δυνατόν να μονιάσουν εύκολα δύο βάθη άγνωστων ενήλικων ανθρώπων;

Το βάθος έχει τη δικιά του λογική και η επιφάνεια τη δικιά της. Ζητούμενο η Ειλικρίνεια, μου έλεγε, μα τι είναι Ειλικρίνεια; Προχώρησες κοντά στον άλλον άνθρωπο να δεις πως η ψυχή του σε αποκρούει;

Το μήνυμα είναι αισιόδοξο

Αισιόδοξο

Αισιόδοξο.

... Και τί είναι Αλήθεια? Ρώτησε ο Πιλάτος.

Ο Ιησούς Σιώπησε.

triala