Άνθρωπος Εποχής

Τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους βρεις εύκολα σε αυτά που λένε ούτε σε αυτά που γράφουν, μπορείς να τους βρεις όμως σε εκείνα που σχολιάζουν, τα σχόλιά τους τούς εμπεριέχουν. Μπορείς να τους βρεις μέσα στην αντίδρασή τους και μέσα στη διαφωνία τους, καθώς και μέσα στη συμφωνία τους. Δεν μπορούν όλοι να δημιουργήσουν περιβάλλον, μπορούν όμως να κρίνουν το περιβάλλον, είτε θετικά είτε αρνητικά.

Ποιος είναι ο άνθρωπος σήμερα εν έτη 2018 προς 19; Υπάρχει πάντα ο "βαθύς λαός", ο αγράμματος και αμόρφωτος λαός, όμως το ποσοστό του μικραίνει και προβάλει ένα άλλο ποσοστό ικανό να διαμορφώνει καταστάσεις. Αυτός είναι ο μορφωμένος λαός, ο σκεπτόμενος λαός. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι λιγότερο σκοτεινός, ο μορφωμένος λαός δεν ζει ακριβώς στο σκοτάδι αλλά στο λυκαυγές.

Είναι πιο ενημερωμένος, πιο καταρτισμένος, αλλά λιγότερο σοφός από τον βαθύ λαό. Το νέο κύμα λαού είναι εγκεφαλικό και πιστεύει στο μυαλό, έχει βέβαια παρεξηγήσει την εξυπνάδα αν και την έχει ψηλά στις αξίες και έννοιες όπως καρδιά, απλότητα, αγαθότητα και καλοσύνη... τις θεωρεί κάπως αναχρονικές και περασμένες.

Για τον μορφωμένο σκεπτόμενο λαό, σήμερα αξία έχει η ατάκα. Η ατάκα, βρίσκεται σε μια πνευματική κορφή, είναι σύντομη, περιεκτική και σπιρτόζα, χαρίζει στο διάβασμά της μια μικρή σύντομη απόλαυση, κάτι σαν ικανοποίηση, δηλαδή κάτι σαν σπίθα φωτός κι ύστερα σβήνει και περνά.

Η πνευματική κορυφή που παράγει την ατάκα δεν είναι η βαθιά ελεύθερη πνευματική κορυφή, είναι μια εγκεφαλική κορυφή καθημερινής χρήσεως που διεκπεραιώνει εργασίες. Κάτω από την πνευματική κορυφή της ατάκας χάσκει το κενό.

Η ατάκα στις μέρες μας γίνεται ακόμα και ποίηση, ένα παιγνίδισμα με τις λέξεις δηλαδή που ελαφρώς συναρπάζει αλλά δεν κρατάει. Μια γυναίκα έγραφε σε σχόλιό της για μια ποιήτρια, τη λατρεύω, βρίσκω πάντα σε αυτήν την ψυχολογία μου και τα προβλήματά μου. Τα βρίσκει και μετά τελεία. Της αρκεί που τα βρίσκει κι αυτό είναι σημαντικό. Όμως μετά τίποτα, μαύρο. Τα βρίσκει από μια ανάγκη να τα κάνει στη συνείδησή της γνωστά. Όμως κι αυτό έχει έναν σκοπό. Αφού τα κάνεις γνωστά τα λύνεις. Όμως όχι, στην εποχή μας περισσότερο αρκεί να τα κάνεις γνωστά, να τα αναγνωρίσεις. Όμως αυτό δεν είναι τελικό στάδιο, το θέμα είναι τί κάνεις με τα προβλήματά σου. Τίποτα είναι η γενικότερη σιωπηλή απάντηση, απλά τα αναγνώρισα, κι αυτή μοιάζει να είναι τελική απάντηση.

Κάτι άλλο που εκτιμά ο μορφωμένος λαός είναι το χιούμορ. Συνηθίζει να λέει, οι έξυπνοι άνθρωποι έχουν χιούμορ, μέχρι και γκόμενα βγάζεις με το χιούμορ. Βέβαια, λίγοι μπορούν να σκύψουν να δουν στο χώρο παραγωγής χιούμορ, τι τραγωδία διαδραματίζεται εκεί. Φτάνει όμως στην επιφάνεια μια χιουμοριστική ατάκα, από πού ξεκινά αυτή, μέσα από πια δίκοπα μαχαίρια παραμένει άγνωστο και μυστήριο.

Ο μορφωμένος λαός θεοποιεί τη σκέψη, δεν ξέρει ακόμα πως η σκέψη είναι το πρόβλημά του, έχει τη σκέψη ψηλά, δεν ξέρει πως η σκέψη τον κρατά χαμηλά και βουλιαγμένο. Και πως η υψηλή ζωή του είναι η καρδιά και ο νους και η απελευθέρωσή του από την ίδια του τη σκέψη.

Αυτό που χαρακτηρίζει έντονα τον μορφωμένο λαό είναι ο συντονισμός, το έχω δει να λειτουργεί σαν κύμα. Είναι απίστευτο με ποιο τρόπο προγραμματίζεται η σκέψη. Κατά κύματα χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς περισυλλογή, επιβραβεύουν ή κατακρίνουν, κάτι που κατά το κοινός θεωρείται καλό ή κακό. Το κάνουν χωρίς να το εξετάσουν, σαν μια συνήθεια. Και οι δύο τάσεις παρουσιάζονται απόλυτες και έντονες αλλά και σκοταδιστικές.

Κάτω από τη ζωή της σκέψης κρύβεται πόνος, θλίψη και κατάθλιψη. Όταν η ζωή ζει σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι σκληρή και η καρδιά σκληραίνει. Στο μέλλον κάτι θα διαφανεί ως απόλυτα καλό, και κάτι άλλο ως απόλυτα κακό. Διόλου δεν θα εκπλαγώ αν στο κοντινό μέλλον, οι άνθρωποι απαιτήσουν ομαδικά, σκληρές τιμωρίες για ορισμένες συμπεριφορές. Που ίσως να αξίζουν τη σκληρή τιμωρία, ίσως πάλι όχι.

Θρησκεία.

Οι άνθρωποι στις μέρες μας, παρουσιάζουν την ψυχολογία να είναι αντιχριστιανικοί, όχι αντίχριστοι, αλλά μόνο αντιχριστιανικοί. Αντί δηλαδή και αντίθετα, σε ό, τι έχουν μάθει και αισθάνονται χριστιανισμό. Γιατί είναι άλλο πράγμα ο Χριστός και η διδασκαλία του και άλλο ο χριστιανισμός, αυτό είναι ξεκάθαρο σε κάθε ερευνητή της ιστορίας και ο διαχωρισμός σαφείς. Οι άνθρωποι λοιπόν είναι αντί σε ό,τι νομίζουν κι όχι σε ό,τι ξέρουν. Αν μάθαιναν, μπορεί να ήταν υπέρ σε όσα ξέρουν και να μην είχαν μέσα τους σύγκρουση. Αλλά για να μάθουν χρειάζεται να ξεχάσουν όσα νομίζουν.

Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρξε τέτοιος μαζικός πόθος για αφύπνιση. Ποτέ ο άνθρωπος δεν υπήρξε τόσο καθολικά αποπροσανατολισμένος, ποτέ το παρελθόν δεν υπήρξε τόσο ανίσχυρο στην φυλακή του. Ποτέ η θάλασσα δεν ήταν τόσο τρικυμιώδεις και το κολύμπι τόσο δυναμικό. Ποτέ η ζωή δεν έδωσε τόσο ισχυρά σημάδια νίκης και ποτέ το φως δεν χτύπησε τόσο αλύπητα.

Από όλες τις κορυφές κατεβαίνει στην κοιλάδα φως. Μετά από αυτή την εποχή… η ανθρωπότητα δεν είναι ποτέ ξανά ίδια. Τα θεμέλια του κόσμου τρίζουν!

Πρώτα θα πάμε αντί, πριν πάμε σε οποιοδήποτε υπέρ!

Και ο καθένας να είναι βέβαιος, πως θα πάμε αντί του Χριστού πριν πάμε υπέρ Του! Γιατί ο Χριστός είναι στο τελικό ανθρώπινο βάθος, και καταλήγουμε υπέρ του βάθους μας κολυμπώντας αντίθετα στο βάθος μας.

triala