Η μυστική βούληση της αγάπης

Το είδα έτσι το είδα κι αλλιώς, πάντα στο συναίσθημα καταλήγω, κι από το συναίσθημα στο συναίσθημα το γυμνό.

Το είδα με όλες τις γνώμες, με όλες τις απόψεις, με όλες τις δυνατές σκέψεις, το ένα ίδιο πράγμα, αλλά πάντα στο συναίσθημα καταλήγω, σαν ένας ορίζοντας.

Εξέτασα όλες τις πιθανές εκδοχές, ανασκόπησα τη ζωή μου να δω τί με έσωζε στις στιγμές κινδύνου. Τίποτα. Η σκέψη μου πέρασε πάνω από τα πρόσωπα, κείνο που με έσωζε πάντα ήταν η αγάπη. Τίποτα. Κοίταξα πίσω ως που φτάνει το βλέμμα να δω και με φρόντιζε πάντα. Αναγνώρισα την αγάπη. Το έκανε μέσα από έναν άνθρωπο, ύστερα μέσα από έναν άλλο άνθρωπο και συνέχιζε έτσι. Όμως το έκανε η αγάπη, όχι το πρόσωπο. Συγκεκριμένα το έκανε η αγάπη μέσα από το πρόσωπο, κι ενώ το κάθε πρόσωπο είχε εκατό πλευρές...η αγάπη βγήκε μέσα και κάτω και από τις εκατό πλευρές για να με φτάσει.

Η ιστορία είναι παλιά, η μάνα μου την ξεκίνησε, εκείνη υπήρξε όλη αγάπη, μόνο αγάπη, μου έδωσε τόση που χρωμάτισε αιωνίως τα νερά. Έχω δει τη ζωή μου να τη φτάνει η αγάπη μέσα από δύσκολα στενά περάσματα και στενούτσικα μονοπάτια.

Τίποτα. Προσπάθησα να εξηγήσω γεγονότα, συμπεριφορές, αλλά τίποτα, η σκέψη μου εκκρεμούσε. Ενώ ένα μόνο πράγμα εξηγούσε πάντα γιατί δεν χάθηκα: η αγάπη. Ω ναι, θα έπρεπε να χαθώ, ήταν λογικό να χαθώ, όμως δεν χάθηκα - κι ομολογουμένως το προσπάθησα - όμως δεν στάθηκε μπορετό.

Διαπίστωσα πως σε όλη τη ζωή μου με φρόντιζε η αγάπη. Εκείνη το ξεκίνησε, η μάνα, και συνέχισε μετά μόνο του έτσι, το ίδιο το υποσυνείδητό μου εμποτίστηκε μέσα σε αυτόν τον χρωματισμό, αυτή την αναλογία, αυτή τη διάρκεια, είναι πλέον νερό, ή καλύτερα να ειπωθεί ποιότητα νερού. Η αγάπη φροντίζει, μάλιστα μόνο η αγάπη φροντίζει, ακόμα και μέσα από τον κακό άνθρωπο και τον πιο παράξενο. Μάλιστα η αγάπη φροντίζει με χίλιους τρόπους μυστικούς, βαθιά, και προσπερνά τα πρόσωπα. Δεν φροντίζει το πρόσωπο, δεν φροντίζει η απόφαση, η αγάπη φροντίζει κάτω από όλ' αυτά.

Δεν είχε η μητέρα πρόσωπο, ναι, το θυμάμαι καθαρά, στα πρώτα χρόνια της ζωής μου δεν είχε πρόσωπο, μόνο η αγάπη έσκυβε από πάνω μου.

Το κοίταξα έτσι το κοίταξα αλλιώς, κατέληξα πως η αγάπη σε εμένα έχει πάρει τη θέση της επιβίωσης. Με τον ίδιο τρόπο που ένας άλλος πασχίζει να επιβιώσει εμένα με φροντίζει πάντα η αγάπη, χωρίς να πασχίζω για αυτό, απλώς γίνεται επειδή μπορώ να το δέχομαι. Εκείνη το έκανε, η μάνα, εκείνη άνοιξε πρώτη το κανάλι, κι ενώ έπεσαν πέτρες μέσα με τον καιρό κι εμπόδιζαν την αγάπη να με φτάνει - τουλάχιστον άμεσα - η αγάπη βρήκε έναν τρόπο - τί λέω έναν; δεκάδες τρόπους βρήκε - να με φτάνει.

Σχεδόν το έχω δει - λίγο θα ήταν να πω το πιστεύω - πως ζω εξαιτίας της αγάπης. Σχεδόν το έχω καταλάβει, θα μπορούσα να πω το ξέρω, ίσως πω το αισθάνομαι αλλά και κάτι περισσότερο, πως σε όλη τη ζωή μου με φρόντιζε η αγάπη, όχι τα πρόσωπα, η αγάπη. Εκείνη το έκανε, η μητέρα, εκείνη το άνοιξε πρώτη και έτσι θα κλείσει με τον θάνατο.

Η αγάπη με φρόντιζε πάντα με τον ίδιο τρόπο που με φρόντισε βρέφος, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν κι εγώ με το χρόνο, έβαλα ανάμεσα σε εμένα και αυτήν πολλά εμπόδια - ώστε να με φτάνει εννοώ. Όμως τώρα που μετακινώ τα εμπόδια το βλέπω καθαρά, πως με έναν τρόπο μυστικό, τρόπο υποσυνείδητο και αισθαντικό, τρόπο ανερμήνευτο ως πρότινος από εμένα, όμως τρόπο νομοτελειακό, φυσικό και θεϊκό, η αγάπη με φρόντιζε πάντα πίσω από των ανθρώπων τα πρόσωπα, και πολλές φορές με φρόντισε μέσα από τα πρόσωπα των εχθρών μου.

Τούτη είναι η δικιά μου καταδίκη, αν μπορώ να την πω καταδίκη, τούτο είναι το δικό μου χάρισμα, αν μπορώ να το πω χάρισμα, τούτο το δικό μου δώρο κι ας το πω δώρο.

Να γίνομαι ολοένα και περισσότερο εκείνος ο ίδιος πρώτος ήλιος της βρεφικής μου ηλικίας, και να ζω τη ζωή, από εκείνο το ίδιο πρώτο αίσθημα της φροντίδας, που δεν το όρισε, που δεν το επινόησε κι ούτε το σκέφτηκε άνθρωπος έτσι να είναι, αλλά ο θεός.

Γιατί η πρώτη αγάπη που με φρόντισε, ήταν για τα μάτια μου χωρίς πρόσωπο, και οι μετέπειτα αγάπες που με φρόντισαν μέσα από πολλούς ανθρώπους, ήταν επίσης χωρίς πρόσωπο. Εύλογα συμπεραίνω πως η αγάπη με φρόντισε, με την όποια δυσκολία να με φτάσει μέσα από τα εμπόδιά μου και τα εμπόδια των ανθρώπων.

Αλλά αν αφαιρέσω τα εμπόδια και τις δυσκολίες, τα δικά μου και των ανθρώπων, τότε τι απομένει να πω; Παρά μόνο πως η αγάπη με φρόντισε και μας φροντίζει!

Τώρα ξέρω γιατί δεν φοβάμαι. 

triala