Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι φιλόσοφοι και βαθύτατοι στοχαστές, να σκεφτεί κανείς πάνω στις σκέψεις τους, να ενστερνιστεί ιδέες στη ζωή του, να προκόψει την αλήθεια να βρει. Εμένα όμως, πάντα η σκέψη μου γυρίζει σ' Εκείνον, τον Ιησού, και γυρίζει σε Εκείνον που είναι πίσω απ’ τον Ιησού. Είναι αυτό κάτι σαν μ’ αρέσει να βρίσκω το τελευταίο μου στερνό καταφύγιο και να βυθίζομαι στην αγάπη.
Σίγουρα, υπάρχουν πολλές σκέψεις αξιόλογες κανείς μαζί τους ν’ ασχοληθεί και να μελετήσει, σοφός να γίνει και με όλον τον κόσμο θησαυρούς να μοιραστεί. Όμως εμένα, μ’ αρέσει να καταλήγω πάντα σ’ εκείνη τη δυσεύρετη σιωπή, τη συνειδητή σιωπή, και να αιωρούμαι χωρίς ερωτηματικά.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί δρόμοι να ακολουθήσει κανείς, κι αν δεν υπάρχουν αρκετοί σίγουρα κάθε άνθρωπος μπορεί έναν δικό του, καινούργιο δρόμο να ανοίξει. Εμένα όμως μ’ αρέσει εκείνο το κανάλι της προσευχής να το πλαταίνω και να προσεγγίζω, να φτάνω τα μάτια Του.
Πέρασαν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι απ’ τη γη και τον κόσμο μας, κανείς όμως σαν τον Ιησού. Κανείς με τη δική Του χάρη, κανείς τόσο επαναστάτης όσο Εκείνος, κανείς τόσο μόνος όσο η δικιά Του Μοναξιά.
Πολλά μ’ αρέσουν σε Εκείνον. Ιδιαίτερα όταν λέει δεν είμαι του κόσμου τούτου, όταν λέει εσείς προέρχεστε από κάτω, ενώ Εγώ από πάνω. Πολύ μου αρέσει αυτό, το αισθάνομαι κι εγώ αρκετές φορές. Είναι τόσο επίπονος, ταραγμένος, θυμωμένος, κακιωμένος ο κόσμος μας... ένα φασαριόζικο μπάχαλο μερικές φορές, που να μην έχω καμία απολύτως σχέση μαζί του, είναι ισοδύναμο της ειρήνης που σ’ αυτήν, ως άνθρωπος, έχω κάθε δικαίωμα. Και της γαλήνης, που επίσης σε αυτήν έχω κάθε δικαίωμα.
Τη ρίζα μου, δεν μπορώ να την κόψω απ’ τη γης και την ανθρωπότητα, όμως η τάση μου είναι ν' ανέβω τόσο ψηλά, που η αδικία της να με βρίσκει.
Υπάρχουν σίγουρα πολλά για τη ζωή να μάθω και τα μαθαίνω, όμως εγώ θέλω να ξέρω για το θάνατο, και δεν ξέρω γιατί, όμως η ψυχή μου στην ψυχή του Ιησού συναντιέται, κι εκεί όπου είμαι αστήριχτος εκεί προχωρώ.
Σίγουρα, θα μπορούσα να κάνω πολλές σκέψεις για όλα, όμως εμένα η ζωή της καρδιάς μου ταιριάζει, και σίγουρα, θα μπορούσε τόσο να με πλανέψει η σκέψη μου, όσο κι η καρδιά μου, όμως εμένα, η αγάπη με κατατρέχει και με συναρπάζει κι όχι η αλήθεια, και η μαγεία της πίστης με συγκλονίζει, κι όχι οι βάσιμες σκέψεις, οι ορολογίες κι οι πιθανότητες. Γιατί εγώ, την επιστήμη και τα μαθηματικά του μυστηρίου αγαπώ, και γεννήθηκα λίγα να μάθω και να νιώσω πολλά.
Σίγουρα υπάρχουν πολλές γνώμες για όλα, όμως εμένα δεν μ’ ενδιαφέρουν οι γνώμες, η δικιά μου γνώμη είναι στην αγάπη μου και στη σιωπή μου να βουλιάζω κι από κει να υψώνομαι.
Γι’ αυτό, μου αρέσει εκείνος ο νέος άντρας, που στάθηκε μόνος και τράβηξε μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ Εκείνον και την ανθρωπότητα, κι απ’ την επιλογή η ανθρωπότητα να τον αφομοιώσει επέλεξε να την αφομοιώσει Εκείνος. Κι απ’ την επιλογή να Τον αλλάξουν, όλον τον κόσμο άλλαξε.
Μ’ αρέσει ο Ιησούς, αισθάνομαι την αισθαντικότητά του. Μια όμορφη δυνατή ψυχή, που αγάπησε ως ύστατων δακρύων.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί στόχοι να φτάσω, πολλά υψηλά να προσπαθήσω, πολλές κορφές να κυριέψω. Όμως καμία πιο υψηλή δεν βρήκα μέσα μου, απ’ το να πάω να σταθώ μόνος κατάμονος στην αγάπη, κι από κει να πεθάνω.
Θα μου πεις…
Δεν σε ακούω.
Κάτι λες για έπαθλα, κάτι λες για σημαίες, κάτι λες για βάσανα, όμως δεν σε ακούω.
Απομακρύνομαι. Δεν σε ακούω. Ανεβαίνω στο λόφο, έχει ακόμα σκαλιά.
Σαν φτάσω στη αγάπη θα ζω, όχι πιο πριν.
Είμαι προορισμένος να δω. Και θα δω.
triala
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου