Με ανεκπλήρωτες ελπίδες φορτωμένο
κι ανώριμο κοντά του δε σε θέλει.
τον ακατέργαστό σου λίθο αν δε λαξεύσεις,
τη θύρα του σπιτιού του δε σ’ αφήνει να περάσεις.
Βγες λοιπόν, γύρνα, γλέντα, ζήσε
θάμπωσε κι άλλο την ψυχή σου
στου κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι.
Γεύσου απόλυτα την άφατη την πίκρα της ζωής
κι απομακρύνσου απ’ την πηγή της μνημοσύνης όσο θέλεις
μέχρι του νόστου το άλγος άλλο πια να μην αντέχεις.
Στο θεϊκό ομφάλιο λώρο
έτσι σφιχτά δεμένος που είσαι
μη φοβάσαι!
Αδύνατον το δρόμο της επιστροφής να χάσεις
όσο μακριά κι αν φτάσεις στο αλαργινό σου το ταξίδι.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
nekthl
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου